การเลือกหมวดนิยายของนักเขียน หวานแหววVSซึ้้งกินใจVSสบายคลายเครียด

[พันตำลึง]

เข้ามาถามค่ะว่าเพื่อนๆมีวิธีเลือกหรือกำหนดหมวดหมู่นิยายของตัวเองยังไงบ้าง ตอนนี้ จขกท กำลังสับสนว่าควรจัดนิยายตัวเองอยู่ในหมวดหมู่รักหวานแหวว หรือ รักซึ้งกินใจ คือได้อ่านงานของนักเขียนที่ติดทอปชาร์ทบางท่าน ตอนเราอ่านเรามีความรู้สึกว่าเรื่องนี้มันออกแนวรักหวานแหววนะ แต่ผู้เขียนเขาจัดนิยายเขาอยู่ในหมวดรักซึ้งกินใจ  เราก็เลยมองอีกแง่หนึ่ง จะว่ากินใจก็ได้เพราะตอนจบมันก็แอบซึ้งอยู่บ้าง แต่ในความเข้าใจของตัวเองกลับมองว่าโทนเรื่องของนิยายเรื่องนั้นออกแนวพาฝันหวานๆซึ่ง จขกท คิดว่าน่าจะจัดไว้ในกลุ่มนิยายหวานแหววมากกว่า 

แรกเริ่มเราเข้าใจว่านิยายรักหวานแหววคือนิยายรักโลกสวย มีความเพ้อฝันปนอยู่  แอบมีคอมเมดี้แต่ไม่ถึงกับสามารถจัดเข้าอยู่ในหมวดสบายคลายเครียดได้  คราวนี้ก็มาถึงแนวรักซึ้งกินใจ  แต่พอดูเนื้อเรื่องตัวเองอีกทีก็รู้สึกว่ามันมีกลิ่นดราม่ากว่าแนวหวานแหววหรือเปล่านะ อ้าว เริ่มสับสนซะงั้น จริงๆนิยายตัวเองก็มีดราม่าเยอะนะคะ โดยเฉพาะหนึ่งร้อยหน้าหลังนี่จะวางให้เรื่องดราม่าประมาณหนึ่งเลย (ตอนนี้เนื้อเรื่องอยู่ราวๆหกสิบหน้ากระดาษเอสี่) คิดว่าบางช่วงบางตอนนี่ก็น่าจะซึ้งเรียกน้ำตาประมาณหนึ่งเลย เอ หรือจะย้ายไปเป็นหมวดซึ้งกินใจ  เฮ่อ!

รบกวนขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆในเว็บด้วยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นนะคะ 

ปล.แปะลิงค์นิยายไว้เพื่อประกอบการพิจารณาหมวดหมู่ค่ะ 

http://writer.dek-d.com/pansiree/story/view.php?id=1045802

Comments

[Roulette]

สำหรับเรา เวลาที่เลือกหมวดซึ้งกินใจ
คือนิยายรักที่ไม่ค่อยมุ้งมิ้งงุ้งงิ้งแบบวัยรุ่นมากนัก
เนื้อเรื่องบีบอารมณ์ ตัวละครค่อนข้างจะมีมิติ โตๆกันแล้ว ไม่ใช่โลกสวยพระเอกเถื่อนหล่อรวยอย่างเดียวแบบที่นิยายวัยรุ่นนิยมกัน

ส่วนความดราม่า.. นิยายเรื่องไหนก็มีดราม่าค่ะ นิยายดราม่าอาจไม่ได้จัดอยู่ในหมวดซึ้งกินใจเสมอไป


ทั้งนี้ เป็นความฮาร์ดคอส่วนตัวในการเลือกหมวด
เหตุผลหลักของเราในการเลือกหมวดซึ้งกินใจเลยคือ อัตราการแข่งขันสูงค่ะ
กว่าจะมีคนหลงมาอ่านทีนี้เลือดตาแทบกระเด็น
นิยายหลบไปอยูในหลืบเสียจนหากันไม่เจอ

มันทำให้เราพยายามพัฒนางานเขียนขึ้นนะ 5555

[หลับปุ๋ย`]

เราเป็นคนเลือกเองครับ  ว่ามันควรจะข้ามไปอยู่ในเขตไหน
ปัญหาเรื่องความหลากหลายในนิยายนั้นก็พบกันอยู่ทุกคน
แต่ถ้าเอาตามที่ผมคิดนะ  ผมเลือกหมวดหมู่ตามนี้

แบบแรก  เลือกตามเนื้อหาที่มีอยู่มากที่สุดในเรื่อง
อย่างเช่นในเรื่องที่มีช่วงที่ยังหวานชื่นอยู่น้อยกว่าช่วงที่
ดราม่าหรือเลิกกันแล้ว  ก็จะถูกเลือกให้กลายเป็นแนว
ซึ้งกินใจ

ในทางตรงกันข้่าม  ถ้าฉากหวานๆ แฮปปี้ๆ มีเยอะกว่า
ฉากที่นางเอกและพระเอกทะเลาะกัน  ก็จะเอาเป็น
รักหวานแหววไปเลย


ส่วนแบบหลังก็คือการเลือกหมวดหมู่จากตอนจบ

ถ้าตอนจบ Sad Ending ผมจะส่งไปอยู่ซึ้งกินใจ
แต่ถ้าจบแบบ Happy Ending เมื่อไหร่ ก็ไปรักหวานแวว

ครับผม

[พันตำลึง]

ขอบคุณมากเลยค่ะ ตอนนี้จะเปลี่ยนมาซึ้งกินใจดีไหม เอ แข่งขันสูงด้วย ตายล่ะ แล้วใครจะอ่านนิยาย จขกท ไหมน๊อ

ถ้าแนวหวานแหววเป็นแบบที่คุณ Roulette บอก เราคิดว่าเราไม่อยู่ในแนวนั้นค่ะ คราวนี้ก็เหลือสบายๆคลายเครียด กับ ซึ้งกินใจ ต้องวิเคราะห์กันต่อไป

[พันตำลึง]

อ้าว เจอความคิดเห็นนี้เข้าไปเริ่มเอนเอียงไปแนววหวานแหววอีกรอบ อืม จะว่าไปมันก็ก้ำกึ่งค่ะ แต่ตั้งใจแต่งให้ออกแนว feel good มีช่วงดราม่าหนักๆตอนหลังๆ แต่ตอนจบก็ลงเอยแบบมีความสุขตามแบบฉบับนิยายไทยคลาสสิค ขอบคุณมากๆนะคะ จะนำความคิดเห็นคุณไปพิจารณาต่อค่ะ

[Roulette]

เข้าไปอ่านนิยายของคุณให้หายข้องใจแล้วค่ะ = =
จริงๆ เราคิดว่าได้ทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นรักหวานแหววหรือซึ้งกินใจ
แต่ถ้าน้ำตาแตกมากหน่อย แนะนำหมวดหลังค่ะ


ปล. สบายๆคลายเครียด เราคิดว่าไม่เข้าข่ายค่ะ 5555

[พันตำลึง]

น่ารักจังเลย ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์เข้าไปแล้วกลับมาแสดงความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ค่ะ ^^

[sweethaze(หมอกหวาน)]

ผมตีความตามที่ผมเข้าใจนะฮะ

ผมคิดว่ารักหวานแหวว คือ รักกั๊นรักกัน เนื้อหาเบา ๆ สวี๊ทสวีทอ่ะครับ (แม้ว่านิยายในหมวดรักหวานแหววส่วนใหญ่จะมีแบบ...เออ...เยอะ...แต่ช่างเถอะ นักเขียนเขามองว่าเป็นรักหวานแหววก็ปล่อยให้เป็นรักหวานแหววไป ฮ่าๆๆ) เน้นความรักล้วน ๆ ปัญหาก็เกิดจากความรักล้วน ๆ แล้วสุดท้ายก็แฮปปี้ดี้ด้าครับ

ส่วนซึ้งกินใจ คือ ดราม่านิด ๆ หรือเนื้อเรื่องชวนให้ซึ้งอ่ะครับ (แปลตามตัวอักษรกันเลยทีเดียว) อ่านแล้วอาจจะฉุกใจคิดเรื่องความรักขึ้นมาว่า...อ้อ ความรักเป็นแบบนี้เอง อือ ซึ้งอ่ะ (เขียนอะไรของผมเนี่ย...) ซึ้งกินใจสำหรับผม คือ ไม่สวี๊ทสวีทจนเกินควรอะครับ มีเนื้อหาทำนองชวนให้คนอ่านคิดถึงความหมายของอะไรสักอย่าง อาจจะความหมายของการรักเขาข้างเดียว ความหมายของการรักโดยไม่หวังครอบครอง หรือความหมายของการมีชีวิตอยู่ อ่านแล้วฉุกใจคิดขึ้นมาได้ว่า อ้อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ซึ้งอ่ะ (เอ...วันนี้ค่อนข้างจะง่วงนอน ฮ่าๆๆ) ถึงแม้นิยายที่ลงในหมวดนี้จะมีแบบ...เออ...เยอะ...แต่ช่างเถอะ นักเขียนเขามองว่าเรื่องเขาซึ้งก็ปล่อยให้ซึ้งไป ฮ่าๆๆ

ถ้าจบไม่แฮปปี้ เอ็นดิ้ง พระเอกตาย นางเอกตาย โศกนาฎกรรมแบบโรมิโอแอนด์จูเลียตน่าจะไปอยู่ในโหมดรักเศร้า ๆ นะฮะ แต่ถ้าจบไม่แฮปปี้ เอ็นดิ้ง แต่ประมาณต่างคนต่างเข้าใจ คนเขียนเขียนให้คนอ่านซาบซึ้งว่าเหตุผลที่แยกจากกันเป็นเพราะอย่างนี้ ๆ ๆ อันนี้น่าจะลงหมวดซึ้งกินใจได้ 

แต่สุดท้ายก็ต้องแล้วแต่คนเขียนจะตีความฮะว่าจะลงหมวดไหน ส่วนเรื่องการแข่งขัน... อย่ากังวลเลยฮะ จะลงหมวดไหนก็ต้องแข่งกับคนอื่นอยู่ดี ฮ่าๆๆ

[Moji]

เรื่องแนะนำคงไม่ต้องเพราะมีท่านอื่นบอกไปหมดแล้ว แต่เข้ามาชื่นชม จขกท.ค่ะ ที่คิดจะตั้งนิยายอยู่ในหมวดหมู่ที่เหมาะสมกับเนื้อหาในนิยายของตัวเอง เพราะนักอยากเขียนบางท่านซึ่งอยากได้ชื่อว่านิยายติดท็อปแต่ไม่รู้จะทำไงเพราะหมวดนั้นๆ การแข่งขันสูง เลยตรงไปอยู่ในหมวดที่ไม่ค่อยมีใครใช้กัน อย่างสงคราม วรรณกรรมเยาวชน เพื่อเรื่องตัวเองจะได้ติดท็อป 

เห็นแล้วสตั้นท์ไป 10 วิ...

และเราไม่ชอบการกระทำนี้เลยจริงๆ ให้ตายเถอะ

[พันตำลึง]

ขอบคุณค่ะ เป็นความคิดเห็นที่มีประโยชน์มาก พออ่านแล้วรู้สึกว่าสามารถใส่ได้ทั้งสองหมวด ตอนนี้ จขกท จัดเอาไว้ในหมวด รักหวานแหวว คงใช้หมวดนี้ต่อไป ส่วนข้อคิดที่ผู้อ่านจะได้รับก็มีทรอดแทรกเข้าไปบ้าง เช่นหลักเศรษฐกิจพอเพียง การบริโภคของที่ผลิตในประเทศเพื่อลดอัตราการนำเข้า แต่อาจจะไม่เด่นเพราะเป็นแนวคิดที่ต้องการให้ผู้อ่านได้รับไม่มากก็น้อย เรื่องหลักๆดำเนินโดยตัวพระนาง การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรักแต่มีการพัฒนาอารมณ์ความรู้สึกจนไปอีกระดับและรักกันในที่สุด ความรักที่ต้องอาศัยความไว้ใจซึ่งกันและกัน แต่ตอนจบก็แฮปปี้เอ็นดิ้งค่ะ ^^

[พันตำลึง]

แหะๆ นาๆจิตตัง ต่างคนต่างความคิด เชื่อว่ามีหลายคนที่อยากให้นิยายตัวเองติดชาร์ท แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเห็นด้วยค่ะว่าควรตั้งให้ถูกหมวดหมู่ ไม่อย่างนั้นก็เหมือนเป็นการหลอกผู้อ่านด้วย บางคนเซิร์ทหาเรื่องอ่านตามแนวที่ตัวเองชอบ อ่านไปอ่านมาไม่ใช่แนวที่คิดซะงั้น