[ถาม] สมมติว่าคุณกำลังมีนิยายอยู่ในมือ

นักเขียนชายหาหล่้อยากมากเลยค่ะ -_-

จริงๆ หน้าตายังไงถ้าแต่งสนุกผมก็รักหมดอะ ยินดีเสียเงินซื้อ ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย กะเทย ทอม ดี้ ไบ เชอรี่ เลสเบี้ยน ซื้อหมดเลยจ้า ถ้าโดนใจ 55555555555555

ปก ชื่อเรื่อง ภาพปก ผู้แต่ง สำนักพิมพ์ เนื้อเรื่ิงช่วงแรก กระแส ราคา

ถ้ามีนิยายอยู่ในมือแสดงว่าผมตัดสินใจซื้อกลับบ้านมาแล้ว เพราะฉะนั้นผมจะอ่านตั้งแต่บทนำไปจนจบบทส่งท้ายโดยไม่อ่านข้ามเลยครับ เพราะผมรู้สึกว่าการอ่านข้ามมันเป็นการไม่ให้เกียตินักเขียนครับ(ถึงแม้นักเขียนจะไม่รู้ว่าเราอ่านข้ามรึเปล่าก็ตาม) จบจากตรงนั้นก็จะอ่านจากใจนักเขียนทีหลังสุดฮะ^^ อ่อ..ผมไม่เคยเปิดอ่านตอนจบก่อนเลยซักครั้ง เพราะอยากลุ้นไปตามเรื่องมากกว่า ไม่เข้าใจว่าทำไมหลายคนชอบอ่านตอนจบของเล่มก่อนนะฮะ??

กรณีที่ไปซื้อหนังสืออารมณ์อยากซื้อหนังสือมาอ่าน โดยไม่ได้หาข้อมูลรีวิวนิยายไปเลย เราจะพิจารณาจาก

แนวเรื่อง ภาพปก คำโปรย หากอ่านเนื้อหาด้านในได้จะอ่าน สำนักพิมพ์ พลิกดูสันปกว่ากาวแน่นสนิทดีไหม ปกยับเป็นร้อยหรือฉีกขาดหรือเปล่า (เป็นคนรักหนังสือมากกก)

ส่วนเรื่องราคาไม่เคยเกี่ยง แม้มีแบบปกอ่อนปกแข็งให้เลือก แต่ถ้าอยากได้มากๆ ควรค่าแก่การเก็บไว้นั่งอ่านนั่งมองอย่างภาคภูมิใจ จะคว้าปกแข็งทันที เล่มละเป็นพันก็ซื้อ 

ไม่ค่อยได้สนใจจะอ่านที่ไหนเป็นพิเศษ
ก็คงเหมือนคนอื่นๆ คือ เรื่องย่อ
เพราะผมเป็นพวกไม่สนใจชื่อ
กับความสวยงามของหน้าปกอยู่แล้ว

ส่วนเรื่องการเลือก (เข้าโหมดจริงจัง)
ผมจะเอียงตัวเล่ม เช็คสันหนังสือก่อนเป็นอันดับแรก
มีรอยบุบไหม? มีรอยรัดจากเชือกหรือเปล่า?
ตรวจด้วยสายตาเสร็จก็จะใช้นิ้วรูดสันประมาณสามรอบอีกครั้ง
ต่อด้วยการเอียงวนไปรอบๆ ดูว่ากระดาษรอบนอกมีรอยหรือเปล่า
ตัวกระดาษเนื้อหาเกยล้นหน้าปกไหม ?
ถ้าทุกอย่างปกติสุขก็จะยิ้มแก้มปริ
(ที่จริงติดนิสัยตรวจเช็คแบบนี้มาจากการเลือกซื้อการ์ตูน)

ผมไม่เคยเลือกอ่านนิยายจากปกเลยครับ ปกเป็นแค่ส่วนประกอบที่เล็กมาก ๆ ในการเลือกอ่านนิยายของผม...

ผมดูชื่อเรื่องก่อนครับ ถ้าไล่สันปกแล้วเจอชื่อเรื่องที่น่าสนใจ ผมจะหยิบขึ้นมาเปิดหน้าแรก แล้วเปิดผ่าน ๆ เพื่อดูภาษา ถ้าใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 ในการบรรยาย ผมมักจะวางคืนเพราะผมไม่ชินกับการอ่านนิยายที่ใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 ถ้ากวาดตาผ่านเป็นเรื่องรักวัยรุ่นที่เนื้อหาค่อนไปทางกรี๊ดกร๊าด นางเอกโวยวาย พระเอกเพลย์บอย เการักที่เกาหลี ง๊องแง๊ง งอนกันไปงอนกันมา ผมมักจะวางครับ... (ขอโทษทีนะ แบบ...เลยวัยแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆ) 

ถ้ากวาดตาผ่านแล้วภาษาโอเค มีแรงดึงดูดมากพอ ผมจะอ่านคำนำนักเขียน คำนำสำนักพิมพ์ และคำโปรยปกด้านหลังครับ จะได้ทราบคร่าว ๆ ว่าเนื้อหานิยายเกี่ยวกับอะไร? ตรงกับความสนใจของผมหรือเปล่า? เนื้อหาน่าสนใจขนาดไหน? 

จากนั้นผมจะเปิดอ่านคร่าว ๆ อีกครั้ง เริ่มจากหน้าแรก ๆ ข้ามไปหน้ากลาง ๆ แอบอ่านเป็นช่วง ๆ ถ้าน่าสนใจจริง ๆ ผมจะพลิกไปดูตอนจบว่าแฮปปี้เอ็นดิ้งหรือเปล่า พระเอกนางเอกสมหวังกันไหม ถ้าครบตามเงื่อนไขในใจผม ผมจึงหยิบขึ้นมาครับ ^^

แต่ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยควักตังค์ซื้อนิยายนะ (อ้าว) ผมจะซื้อนามปากกาที่ชอบจริง ๆ หรือสำนักพิมพ์ที่โอเคจริง ๆ หรือไม่ก็เคยยืมมาอ่านแล้วติดใจจนต้องเสาะหามาเป็นของตัวเอง ปกติผมจะซื้อหนังสือเกี่ยวกับตำนานของโลก เรื่องลี้ลับ ประวัติบุคคลสำคัญ ประวัติศาสตร์โลก โบราณคดี ท่องเที่ยวครับ ^^ ส่วนนิยายชอบเข้าไปยืนอ่านคำนำกับคำโปรยปกหลังเพื่อดูว่าตลาดหนังสือนิยมนิยายแนวไหนครับ แล้วไปยืมอ่านที่ห้องสมุดเอา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

//นอกเรื่องแปปส์
ชอบอ่านแนวนั้นเหมือนกันเลยค่ะ
เราชอบประวัติศาสตร์เหมือนกัน โดยเฉพาะประวัติศาสตร์ไทย, อียิปต์ เทพเจ้ากรีกโรมัน เทพเจ้าพราหมณ์ฮินดู ประวัติบุคคลสำคัญ(เน้นประวัติศาสตร์ไทย)

คือความจริงตัวเองอายุ 16 เอง
แต่อ่านเกินวัยดีเนอะ 555 T^T

555 ไม่เกินวัยหรอก ผมก็อ่านเรื่องไอยคุปต์โบราณมาตั้งกะม.ต้นเหมือนกัน เคยฝันอยากเป็นนักอียิปต์วิทยานะ แต่ดันกลัวคำสาป ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เทพกรีก-โรมันก็สนใจ เพียงแต่ว่าเรื่องของเทพกรีก-โรมันจะค่อนข้าง...อืม...เน้นเทพว่ามีอารมณ์เหมือนกับมนุษย์มากเกินไปนิด ผมชอบเรื่องเทพของจีนมากกว่า ประวัติศาสตร์จีนก็ชอบ รู้สึกว่าเขายิ่งใหญ่และมีความคิดลึกซึ้งดี ผมชอบประวัติศาสตร์ต่างชาติมากกว่าของไทย เพิ่งมีช่วงหลัง ๆ หันมาสนใจศึกษาประวัติเกจิอาจารย์ดัง เช่น สมเด็จพระพุฒาจารย์โต หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ก็เลยเลยไปอ่านเกี่ยวกับเครื่องรางของขลังซะงั้น (ฮา) เร็ว ๆ นี้ได้อ่านเรื่องอิทธิพลของตะวันตกกับเจ้านายฝ่ายในในสมัย ร.4-ร.6 น่าสนใจมาก ๆ ลองหาอ่านดูนะ จำชื่อหนังสือไม่ได้แล้ว แต่เป็นหนังสือจากวิทยานิพนธ์ มีเรื่องที่อ่านแล้วแอบตาโตเยอะมากเลย ^^ ตอนนี้มีหนังสือเกี่ยวกับเทพพราหณ์ฮินดูของส.พลายน้อยซื้อเก็บไว้เล่มหนึ่ง ยังไม่ได้เอาออกมาอ่านซักที ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง

ศึกษาเยอะ ๆ แหละดีแล้ว อ่านตั้งแต่อายุยังน้อยจะได้มีความรู้สะสมมาก ๆ ^^ คุยกันได้เลยนะเนี่ย ชอบอะไรเหมือน ๆ กันเลย เพียงแต่ผมเป็นคนความจำสั้น บางทีอ่านแล้วก็ลืม จะจำได้แค่คลับคล้ายคลับคลาเท่านั้นแหละ ฮ่าๆๆ

ก็อ่านไปเรื่อย ๆ ...

ถ้าถูกใจก็อ่านอีกรอบ...

สนใจประวัติศาวตร์เช่น สุโขทัย พระนเรศวร เรื่องที่ไม่ค่อยมีคนรู้เ้กี่ยวกับประวัติศาสตร์อะค่ะ ส่วนเทพเจ้านี่ของจีนยังไม่้เคยอ่านเลยค่ะ ชอบเทพกรีกกับเทพฮินดูมากๆ เลย แต่ก็จริงค่ะที่ีเทพกรีกมีอารมณ์เหมือนมนุษย์มากเกินไป รัก โลภ โกรธ หลง เยอะเกิน
นอกจากนี้ยังชอบวรรณคดีไทยกับพุทธประวัติด้วยค่ะ สนุกและน่าสนใจดี

555555

งั้นก็ต้องเคยอ่านเกี่ยวกับพระสุพรรณกัลยาแน่เลย ผมกลับไม่ค่อยรู้เรื่องประวัติศาสตร์ช่วงนี้สักเท่าไหร่ ที่ชอบเทพทางพราหมณ์ฮินดูเพราะนับถือพระพิฆเนศด้วยหรือเปล่าครับ ^^ ผมศึกษาเทพจีนเพราะนับถือพระแม่กวนอิม และตอนเด็กชอบดูไซอิ๋ว ^^ พุทธประวัติทราบคร่าว ๆ แต่ชอบเกี่ยวกับปางพระพุทธรูปและประวัติพระพุทธรูปครับ ^^ เขียนเรื่องนี้ตอนกลางคืนแล้วรู้สึกขนลุกวูบวาบชอบกล ฮ่าๆๆ เพราะเรื่องที่รู้มาเป็นความศักดิ์สิทธิ์และปาฏิหาริย์ที่สุดยอดครับ

เอ๊ะ เขียนไปเขียนมา เรื่องราวลึกลับที่เคยอ่านก็วนกลับเข้ามาในความทรงจำ ผมคงต้องรีบนอนก่อนจะนอนไม่หลับซะแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ ประวัติศาสตร์ไทยบางเรื่องออกแนวลึกลับและน่ากลัวนะ ขนาดมรว.คึกฤทธิ์ยังเคยได้ิยินเสียงหมาหอนเพราะ... เออ... อย่าเล่าดีกว่า ผมกลัว ฮ่าๆๆ ผมไม่ค่อยศึกษาประวัติศาสตร์ไทยเพราะแบบนี้แหละ บางเรื่องก็...เออ...กลัวครับ ฮ่าๆๆ แย่แล้ว ผมนอนดีกว่า เดี๋ยวคิดออกมากกว่านี้จะนอนไม่หลับ อ๋อย เห็นผมเป็นคนชอบอ่านเรื่องลี้ลับ แต่ความจริงผมเป็นคนขี้กลัวมากถึงมากที่สุดเลยนะ บางเรื่องอ่านแล้วก็อยากจะลืมซะงั้น

ปก
สารบัญ
ตอนแรก
สุ่มสัก 3-4 ตอนแบบผ่านๆ
ตอนจบ

สแกนคร่าวๆประมาณนี้ครับ

อ่านหลังปกแล้วเปิดดูบทเเรกด้วยความกระหาย จากนั้นอ่านไปเรื่อยๆๆๆ จบปุบกลับมาอ่านตอนที่โดนใจอีกสักสองเที่ยวซ้ำ แล้วค่อยสำรวจสิ่งที่เหลือต่อจากนั้น ถ้าชอบมากจะสำรวจทุกตัวอักษร ก่อนเก็บเข้าชั้น ถ้ารักหน่อยก็จะเปิดดูทุกวันเป็นอย่างนั้นสักสองอาทิตย์เหมือนทักทายเพื่อน

เริ่มจากปก ชื่อผู้แต่ง คำโปรยด้านหลัง จากนั้นพลิกไปมาอีกสองสามรอบ ถ้าเปิดได้ก็จะดูบทนำค่ะว่าน่าสนใจมั้ย แล้วก็วกไปคำนำนักเขียน ถ้าโอเคก็อ่านต่อ แต่เาเปิดไม่ได้ส่วนใหญ่จะไปหารีวิและข้อมูลในเนตก่อนค่ะ

ปก>>ชื่อเรื่อง>>ปกหลัง>>คำนำสำนักพิมพ์>>จากใจนักเขียน>>บทแรกๆ>>บทสุดท้าย(จบค้างมั้ย ถ้าค้างจะได้คอยภาคสองออกก่อนค่อยมาซื้อ>>ควักมือถือขึ้นมาหาว่ากี่เล่มจบ ดราม่าหักมุมรึเปล่า>>ซื้อ ...แลดูเรื่ิองมาก = w = ;;

ปกหน้า > ปกหลัง > บทนำ > ไล่อ่านต่อตั้งแต่ต้นจนจบ

ปก > ชื่อเรื่อง > นักเขียน > สนพ. > คำนำนักเขียน > บทแรก (อาจจะถึงบทสอง บทสาม ก็ได้ค่ะ) > ตอนจบ (หน้าสุดท้าย หรือ ทั้งบทส่งท้าย) > กลางเรื่อง (สุ่มๆเอาสักสาม สี่ หน้า) > กลับไปอ่านต่อจากที่อ่านไว้ (ก่อนไปอ่านตอนจบน่ะค่ะ) > อ่านไปเรื่อยๆ

หล่องั้นเหรอ.......#มองท่านฮุคโกะแบบเอิ่ม...

Milla [ตัวตนแห่งความมืด]
#.คิดเหมือนกันเลยค่ะ

=[]=........

ปก  คำโปรยหลังปก  คำนำ    บทนำ   อ่านซัก2-3 ตอน  หน้าสุดท้าย   แล้วก็ลุยอ่านยาวครับ LOL ถ้าสนุก

เนื่องจากแถวบ้านผมไม่มีร้านหนังสือให้เดินเข้าไปเลือกนัก ผมเลยค่อยข้างมีเวลาหาข้อมูลเยอะ และส่วนใหญ่ที่นิยายที่จะซื้อ ก็เป็นนิยายที่บอกกันมาปากต่อปากว่าสนุก มีการเขียนรีวิวของนักอ่านที่อ่านไปแล้ว หรือบางเล่มถ้าผมเห็นปกแล้วสะดุดตา ก็อาจจะลงไปหาข้อมูลเรื่องนั้นเอง

พอได้เรื่องที่ถูกใจแล้ว เกือบ 80%ของหนังสือที่ผมซื้อคือ ผมสั่งทางเว็บสำนักพิมพ์ ซึ่งเล่มที่ได้มาจะค่อยข้างสภาพดีพอสมควร 

20% ที่เหลือคือการมีโอกาสเข้าไปซื้อที่ร้าน แบบไม่มีเล่มที่อยากได้ไว้ใน

- ไปตรงมุมนิยายแนวที่ต้องการ 

- เลือกดูนิยายโดยเริ่มเลือกจากสำนักพิมพ์ก่อน สาเหตุที่เลือกจากสำนักพิมพ์ก่อน เพราะสำนักพิมพ์แต่ละแห่งมีลักษณะนิยายเฉพาะของตัวเอง บางสนพ. เน้นแนวโรมานซ์18+ บางสนพ.เน้นใสๆ น่ารักอ่านแล้วชื่นใจ บางสนพ.เน้นความสมจริงให้ข้อคิด ดราม่าบ้างอะไรบ้าง ซึ่งช่วยย่อความต้องการของเขาให้หาหนังสือได้เร็วขึ้นอีก 

- สารภาพว่าซื้อนิยายทีหนึ่ง ผมไม่สนใจชื่อเรื่องเลยครับ พลิกอ่านคำโปรยหลังปกก่อน ถ้าปกไหนสวย ก็เหมือหยิบขึ้นมาดูก่อน แต่ถึงหน้าปกอาจช่วยดึงดูดใจให้หยิบ แต่สิ่งที่ตัดสินใจว่าจะซื้อหรือเปล่า คือคำโปรยและบทต้นๆ ของเรื่องครับ 

- อ่านบทต้นๆ อาจจะสักบทนำและบทที่หนึ่งสอง เพื่อดูภาษาครับ บางเรื่องไม่ใช่แนวที่ผมชอบ แต่ภาษาเล่าเรื่องอ่านแล้วรู้สึกสนุก ผมก็ซื้อเลยนะ บางเรื่องดังมาก แต่เปิดอ่านแล้วภาษาบรรยายผมเข้าไม่ถึง ผมก็ไม่ซื้อ (กรณีนี้น่าจะแล้วแต่คน)

- ชื่อคนเขียน ถ้าไม่ใช่นักเขียนที่ผมชื่นชม หรือติดตามผลงานอยู่แล้ว ผมไม่ค่อยสนใจนัก หมายถึง ถ้าเป็นนักเขียนที่ติดตามผมก็หยิบเลย ซื้อแน่นอน แต่ถ้าเป็นนักเขียนที่ผมไม่ได้รู้จักหรือสนใจ ผมจะดูข้อมูลข้างจนก่อน บางทีอ่านจบแล้ว ชื่อเรื่องกับคนเขียนผมยังจำไม่ได้เลย 

ส่วนตัวแล้วดู สำนักพิมพ์ก่อนค่ะ ... ดูแนวที่อยากอ่าน ... ดูชื่อเรื่องและหน้าปกว่าน่าสนใจมั้ย ... พลิกดูคำโปรย ถ้าแปลกแหวกแนวก็ซื้อเลย ไม่ต้องดูด้านใน 555

ขึ้นอยู่กับความประทับใจแรกพบ ว่าจะหยิบขึ้นมาอ่านไหม ส่วนนี้ขึ้นอยู๋กับชื่อเรื่องและหน้าปก >> อ่านคำโปรยปกหลัง >> ดูสนพ./นักเขียน >> ถ้าเปิดข้างในได้ก็จะเปิดอ่านผ่านๆ แล้วแต่อารมณ์ ในช่วงนี้ถ้าภาษาเมาๆ หรือไม่ถูกใจก็วาง >> แล้วก็ซื้อ

พอซื้อเสร็จแล้วก็ทำตามขั้นตอนเดิมคือ ดูปก ดูชือ แล้วค่อยไล่อ่านไปทีละหน้าตั้งแต่ต้นยันจบ

---
ส่วนมากผมจะหาข้อมูลมาตั้งแต่ในเน็ตแล้วน่ะนะ หนังสือใหม่ของสนพ.ประจำออกผมก็จะดูๆ ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว เพราะฉะนั้นขั้นตอนข้างบนก็จะใช้กับหนังสือที่ไม่เคยเห็นไม่เคยผ่านเจอมาก่อน

อ่านเรื่องย่อด้านหลังก่อนค่ะ แล้วค่อยดูสำนวนภาษาด้านใน(แต่ปกติจะหาข้อมูลในเน็ตแล้วนะคะ ด้านบนคือแบบเห็นแล้วถูกใจน่ะค่ะ ไม่ได้หาข้อมูลมาก่อน) 

ปล.ไม่สนใจสำนักพิมพ์ ไม่สนใจนามปากกาด้วย สนใจแค่ว่าสนุกแค่ไหน

เราดูปก อ่านปกหลัง เปิดบทนำ อ่านประมาณสองสามหน้า เปิดตรงกลางอ่านผ่านๆ แล้วข้ามไปอ่านตอนจบค่ะ

เราส่วนใหญ่จะดูก่อนว่าใครแต่งแล้วก็อ่านบทแรกถ้าอ่านได้นะคะ ถ้าอ่านไม่ได้ก็อ่านปกหลกับดูขื่อเรื่อง หน้าปก ถ้าทั้งหมดที่วามามันดูดีก็จะอ่านจนจบอะค่ะ

>>ถ้าเราหยิบนิยายเพื่อจะอ่านปั๊ป....สิ่งแรกที่เราทําคือจะต้องดูรูปทั้งหมดที่อยู่ในเนื้อเรื่องก่อน...ตลอดเลยค่า^^

เริ่มจาก สำนักพิมพ์>แนวเรื่อง>นักเขียน>ปก>ชื่อเรื่อง>เรื่องย่อด้านหลัง>บทแรก>ราคา>สภาพหนังสือ

เอาจริงๆ คือก่อนซื้อจะหาตัวอย่างอ่านในเนตก่อนค่ะแล้วค่อยไปหาซื้อ ราคาไม่ค่อยเกี่ยงค่ะ อยู่ที่เนื้อหามากที่สุด

แนวเรื่อง>คำโปรยด้านหลัง>คำนำสำนักพิมพ์>คำนำนักเขียน>ราคา>ปก

ตามนี้แหละค่ะ^^

คงเริ่มที่ปก > คำโปรย > เปิดอ่านนิดหน่อย > (บางกรณีดูราคาก่อนด้วยค่ะแพงเกินก็บ๊ายบายนะ 555555) > หยิบมาจ่ายตังค์ > กลับบ้าน > เปิดอ่าน > ฟิน

ดูจากปกนิยายอันดับหนึ่งเหมือนกัน ลายเส้นไม่สวยตัวการ์ตูนเหลี่ยม ๆหัก ๆก็ไม่ซื้อ พระ นางดูไม่สมประกอบก็ไม่ซื้อ (โชคจิตมั้ยเนี่ย!) 2 เอ่อ... ถ้าข้อแรกผ่านคำบรรยายปกหลังสนุกก็ซื้อ ถ้าหน้าปกไม่สวย ในเรื่องน่าอ่านแค่ไหนเราก็ไม่ซื้ออะ อืมโรคจิตของแท้เลย -___-

อ่านแล้วค่ะ ชอบพระพี่นางมากเลย
ส่วนเรื่องเทพฮินดู ไม่ใช่ค่ะ สนใจพระนารายณ์ค่ะ
55555
จริงค่ะ เรื่องบางเรื่องยิ่งกลัวกลับยิ่งชอบ

พระนารายณ์ เหมือนผมเลยครับ ^^ งั้นต้องอ่านรามเกียรติ์อีกเรื่อง ผมชอบดูโขนมาก ก็เลยสนใจเรื่องรามเกียรติ์เพราะโขนนิยมเล่นเรื่องรามเกียรติ์ เออ ผมถามเรื่องสิ ผมเคยเปิดอ่านผ่าน ๆ เรื่องสมเด็จพระนเรศวร พระองค์มีคนรักเป็นชาวพม่าหรือเปล่า? ผมไม่แน่ใจ หนังก็ไม่ได้ดู พอจะทราบไหมครับว่าเรื่องจริงหรือเรื่องเล่า?

เรื่องที่ผมกลัว ทั้งที่เรื่องราวอาจไม่ได้น่ากลัวมากสำหรับคนอื่น คือ ตำนานเกี่ยวกับวัดใหญ่สุวรรณาราม จ.เพชรบุรีบ้านเกิดของผมครับ คงเพราะอยู่ใกล้ก็เลยกลัวเป็นพิเศษ ทั้งกลัวทั้งเกรง ทุกวันนี้ผมไม่กล้าไปวัดใหญ่สุวรรณารามครับ ฮ่าๆๆ ลองหาอ่านดูนะ ขนลุกอ่ะ ผมเลยศึกษาประวัติศาสตร์และเรื่องลี้ลับของต่างประเทศมากกว่าของเมืองไทย เพราะเมืองไทยใกล้ตัวเกินไปครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เป็นคนแปลก ๆ เนอะ)

ของเรามีสองกรณีค่ะ บางครั้งก็มานั่งดูชื่อก่อน (ถ้าตอนนั้นกำลังไล่สายตามองอย่างจริงจัง) บางครั้งก็จะเฮ้ย...ปกสวยอ่ะ หยิบมาดูชื่อเรื่อง แล้วแต่สถานการณ์และโชคชะตา 5555+

อันดับต่อไปคือสำนักพิมพ์ แล้วก็ใครเขียน? หลังจากนั้นก็จะเปิดพลิกด้านในดูการบรรยาย ประโยคคุยเยอะหรือบทบรรยายเยอะ (ถ้าเราไม่เคยอ่านของคนๆ นั้นมาก่อนน่ะนะ) ระหว่างนั้นก็จะเผื่อมีภาพประกอบให้ดูด้วย 555
พอสำรวจเสร็จก็จะพลิกดูปกหลังอ่านคำโปรย ตามด้วยเปิดคำนำของนักเขียนและสนพ.

แต่เอาเข้าจริง บางเล่มเขาห่อไว้อย่างดีอ่ะนะ ก็เลยต้องดูชื่อ ภาพปก แล้วก็คำโปรย ไม่ได้ดูละเอียดอย่างที่กล่าวมา (เพราะแกะไม่ได้ แฮ่ๆ)