ไม่มีความสุขเลยที่โรงเรียน เรื่องเพื่อน แต่ละวันแทบไม่อยากไปโรงเรียนเลยยย TT

[อุ๋งอิ๋ง]

ขอบอกก่อนนะคะ ว่ายาว... จะอ่านหมดหรือไม่ก้แล้วแต่เลยค่ะ แค่เปิดเข้ามาก้ดีใจแล้วค่ะ เบื่อมากจิงๆ TT

ตอนนี้เราอยู่ม. 6 ค่ะ .. เราไม่มีความสุขที่โรงเรียนเลย คืออย่างงี้ค่ะ ... เรามีเพื่อนคนนึง ขอเรียกว่า P เรากะ Pรู้จักและเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ ม.1 ค่ะ เราไม่เคยมีปัญหาอะไรกันเลย ไปไหนไปกันตลอด คุยเล่นหัวเราะกันทุกวัน รักกันมาก จนกระทั่งม.4 เรากะ P ก้ย้ายโรงเรียนไปอยู่ที่เดียวกัน ก้นั่งติดกัน ไม่มีอะไร สนิทกันดี และเราก้มีกลุ่มที่ รร ใหม่ มี 6 คน สนุกสนานมาก เป็นเวลาที่มีความสุขมาก... แต่พอม. 5 เพื่อน 2 คนในกลุ่มก้ไปแลกเปลี่ยน ซึ่งเป็น 2 คนในกลุ่มที่เราสนิทและรักมากๆนอกจาก P ... พอ 2 คนนี้ไป กลุ่มเราเหลือ 4 คน เราก้มี P สนิทด้วย และเพื่อนอีก 2 คน คือ V กับ K ซึ่งไม่ได้สนิทอะไรมาก... เรารู้สึกหงอยเหงามากๆๆหลังจาก 2 คนนั้นไป ทุกวันมันหม่นหมอง และเงียบ เพราะ 2 คนที่ไปแลกเปลี่ยนนั้นชอบมาเม้าแตก เล่นเฮฮากะเราประจำทุกวัน แต่ก้ยังดีว่ามี P อยู่ ...

ต่อมา P เริ่มจะสนิทกับเพื่อนอีกคนนึงนอกกลุ่ม นั่นคือ J ชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน ... พอขี้นม. 6 เราเริ่มรู้สึกเหมือนโดนทิ้ง เป็นความรู้สึกตรงข้ามกับตอนม. 4ที่สนุกมากๆ เพื่อนในกลุ่ม คือ V กับ K เรารุ้สึกว่าเราพยายามแล้วจิงๆ แต่ก้ไม่รุ้สึกไม่สนิทแบบ ไม่ใช่จะคุยกันถูกคอหรือพูดคุยทุกเรื่องได้ V มีโลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยสนใจเรา ไม่ค่อยคุยด้วยอยู่แล้ว V ไม่เข้าหาใคร ไม่เอาใคร ยกเว้น P (เพราะที่นั่งเรียงเป็น เรา P V ... P นั่งกลาง) .. ส่วน K ก้ไปสนิทกับเพื่อนนอกกลุ่ม... และ P เริ่มสนิทกับ J มากขึ้น เราพยายามเข้าหาและเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่ก็ไม่เหมือนเดิมกับเรา ทั้งที่คบกันมา6 ปี และปีนี้ก้เป็นปีสุดท้ายที่จะไม่ได้เจอกัน การกระทำหลายๆอย่างมันทำให้เรารู้สึกแย่... P กับ J กลับบ้านด้วยกันทุกวัน คุยโทรศัพ แชทกันทุกวัน แต่ P ไม่เคยแชททักเรามาก่อนเลย เรากับ P ไม่ได้แชทด้วยกันนานแล้ว ...ทุกครั้งที่มีคาบเรียนนอกห้อง J จะชวน P ไปนั่งด้วยทุกครั้ง .. ทุกครั้งที่เพื่อนที่นั่งข้าง J ไม่มา P ก้จะไปนั่งกับ J ไปนั่งทำการบ้านด้วยกัน ช่วยกันทำ เดินติดกัน P ไปห้องน้ำเปนเพื่อน J ทุกวัน แต่กลับไม่ไปกะเราเหมือนเดิม ...จนวันนึงครูให้เขียนใบประวัตินักเรียน ให้เขียนเพื่อนสนิท 1 คน ... และที่เราคิดไว้ก้เปนจริง คือ J เขียน P และ P ก้เขียน J มันก้เปนแบบที่คิดไว้จิงๆ ..

. คือความจิง เราก้ไม่ได้ยึดติดอะไร ว่าเพื่อนสนิทจะต้องอยู่กับชั้นคนเดียวเท่านั้น ห้ามคบใคร ไม่ใช่แบบนั้น เพราะ J ก้เปนเพื่อนที่น่ารัก ที่เราชอบคนนึง ชอบคุยด้วย สนิทด้วย ... แต่สิ่งเล็กๆเหล่านี้มันก้ทำให้เรารู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก ..ทกวัน มีงานอะไร ทำอะไร ที่ไหน P กับ J จะนัดทำเหมือนกันทุกครั้ง เช่น แชร์ของขวัญให้เพื่อนคนนึง ก้แชร์กันสองคน ถ้าเราไม่ถาม เราก้ไม่รุ้หรอก เราเลยต้องซื้อของขวัญแยกให้เพื่อนคนนั้นเดี่ยวๆทีหลัง..หรืออย่างงานนึงที่ให้ทำ 10 กว่าคน แบ่งหน้าที่กัน มีหน้าที่นึงต้องทำ 2 คน P กับ J ก้จับคู่ทำกันโดยไม่มีบอกกล่าว เราต้องเลยต้องไปทำงานอื่นกะกลุ่มอื่น... . เวลาเดิน P กะ J ก้จะเดินข้างกันตลอด ส่วน V ก้จะจองอีกข้างของ P ส่วนเราก้จะติ่งๆ เดินขอบๆตลอดทุกวัน ย้ายข้างไปย้ายข้างมา ... มีถ่ายรูปหนังสือรุ่น มีถ่ายรูปแบบฟรีสไตล์ P ถ่ายคู่กอดกะ J แต่ไม่ถ่ายกะเรา เราก้แค่ถ่ายรูปแบบทางการรูปเดี่ยวอย่างเดียว เราก้คิดว่า เออ ไม่เปนไรหรอก P ยังไม่เหนถ่ายกะคนอื่นนอกจาก J เลย ถ่ายเสดปุ๊ปทุกคนก้มาเรียน แต่เราสังเกตว่า J ขึ้นมาแล้ว P กะ V หายไปไหน... เราเลยแอบเดินไปที่ตึกถ่ายรูปคนเดียว เห็น P ถ่ายคู่กะ V สองคนแบบสนิทๆ ... แต่ไม่มีการชวนเราเลยทั้งสิ้น ... ปกติเราไม่ได้เปนคนเซนซิทีฟเลย คือปีสุดท้ายแล้วนะ จะชวนก้ไม่มี ก้อยากเก็บความทรงจำไว้บ้าง แต่ครั้งนี้พอขึ้นมาเรียนน้ำตามันคลอออกมาแบบไม่รุ้ตัว ทำไมมันถึงรุ้สึกแย่แบบนี้นะ แต่ก้พยายามกลั้นจนอยู่ ...และก่อนหน้านี้ (กลุ่มเรานั่งหลังห้อง) วันนั้นข้างหน้ามีที่ว่าง P กะ V ชวนกันไปนั่งที่ว่างนั้น(ที่นั่งคู่) ... เหลือเรานั่งหลังห้อง เปนติ่งน้อยๆอยู่คนเดียว ทั้งแถวมีเราคนเดียวจิงๆ กะกลุ่มอื่นที่อยู่อีกแถบนึงของห้อง

อย่างอาทิดที่ผ่านมา มีคาบสุขะที่เรียนนอกห้อง แน่นอนว่า J กับ P ก้ไปนั่งด้วยกัน ทั้งกลุ่มก้นั่งติดกันหมดและก้เรียงติดกับกลุ่มอื่นทั้งแถว แน่นอนล่ะว่าเราต้องอยู่ขอบ เป็น V ที่อยู่ติดเรา ... ครูเขาให้ทำใบงาน เราพยายามคุยกะ V แต่ไม่สนใจเราเลย ไม่หันมาทางเราด้วยซ้ำ แทบจะหันไปอีกทางอย่างเต็มตัว และงานนี้ต้องใช้ติ๊กเกอ ทั้งกลุ่มมี V คนเดียวที่มีติ๊กเกอนี้ เลยต้องขอจาก V ..V เลยใช้ติ๊กเกอแล้วส่งต่อไปอีกทางจนเพื่อนใช้กันหมดทั้งแถว จนติ๊กเกอหมด ..ลืมไปแล้วใช่ไหมว่ายังมีเรา 1 คนที่นั่งติด V แท้ๆ แต่กลับส่งให้อีกด้านก่อนจนใช้หมด .. เราต้องเดินทั่วห้องไปขอจากกลุ่มอื่น กว่าจะหามาได้ กลุ่มเราทำงานนี้จะเสดกันหมดละ จะร้องไห้ เกือบทำไม่ทัน.. เราพยายามชวน V คุยทั้งคาบ ถามว่างานทำไงไรงี้ บลาๆๆ แต่นับประโยคที่ V ตอบกลับมาได้เลย และห้วนมาก แบบถามคำตอบคำ หรือบางทีถามไป แต่ไม่มีสัญญาณตอบกลับใดๆ ... หลายๆอย่างมันเริ่มทำให้เราเริ่มรุ้สึกว่าไม่มีเพื่อนสนิท แม้แต่เพื่อนในกลุ่มที่เข้ากันไม่ค่อยได้..ไม่แคร์ ไม่สนใจ เดินไปไหนไม่เคยหันหลังดูว่าเราตามมามั๊ยซักครั้ง ไม่เคยเดินรอเรา.. เวลาไปส่งงาน หรือไปไหนต้องไปคนเดียวตลอด ... สำหรับเรา เราไม่ได้รู้สึกว่าพวกนั้นนิสัยไม่ดีอะไร แต่คุยกันไม่ได้เข้ากันดีเท่าไหร่ไม่รุ้ทำไม

เราเคยกลับมาคิดทบทวน ว่าเปนเพราะเราเองใช่ไหม ที่ปรับตัวเข้ากับพวกเขาไม่ได้เอง... แต่พอเราไปคลุกคลีกับอีกกลุ่มนึง เรารุ้สึกมีความสุขมากๆอย่างบอกไม่ถูก .. โดยธรรมชาติเราเปนคนคุยเก่ง เฮฮา เป็นมิตร และชอบเล่นด้วย ตอนม. 4 เปนคนร่าเริงมาก ตอนที่เพื่อน 2 คนนั้นยังไม่ไปแลกเปลี่ยน แต่ตอนนี้เวลาเราอยู่กลุ่มเราเรากลายเปนคนเงียบๆเมาๆโดนทิ้ง ตอนนี้ เรารู้สึกว่าเราเข้าได้ดีกับทุกกลุ่ม ยกเว้นกลุ่มตัวเองแท้ๆ... พอมาคุยกับกลุ่มนึงที่เราชอบมากๆ เรากลับรู้สึกดี สนุก และมีความสุขมาก คุยกันถูกคอ เล่นกันทุกวัน และกะทุกคนในกลุ่ม ..ทุกคนในกลุ่มนั้นเหนความสำคัญในตัวเรา ทุกคนน่ารัก อบอุ่น ไปไหนมาไหนด้วยกัน ชอบคุยเล่นและเข้าหาเรา ทุกครั้งที่เราเดินผ่าน พวกเขาจะทักทายและชวนเข้ามาคุย มาเล่น มาเม้าสนุกสนานทุกครั้ง รวมถึงอยากให้เราอยู่ด้วย ...จนเราคิดว่าทำไมนะ ทำไมเราไม่ได้อยู่กลุ่มนั้น.. ทำไมเราต้องอยู่กับกลุ่มที่เรามืดมนขนาดนี้ แม้แต่เพื่อนสนิทยังทิ้ง ...

จนเราคิดอยากจะย้ายกลุ่ม แต่มันก้ยากที่จะทำ เพราะมันเทอมสุดท้ายแล้วของ ม.6 ทุกอย่างมันลงตัวไปแล้ว.. เราคงทำได้แต่อดทน อยู่กับกลุ่มนี้ต่อ ทนไม่มีเพื่อนสนิทต่อไป ทนยิ้ม ทนหัวเราะ ทั้งที่ในใจมันรุ้สึกแย่แค่ไหนก้ตาม

ที่เราพิมมานี้ ขอแค่เราได้ระบายเราก้รู้สึกดีขึ้นละ ... อาจจะอ่านไม่หมด หรือแม้แต่ไม่มีคนเปิดเข้ามาอ่านเลย หรือตอบกลับเลย เราก้รู้สึกดีขึ้นที่ได้ระบาย... ไม่ว่ายังไงขอบคุนทุกคนมากๆที่ให้โอกาสเราได้ระบาย ขอบคุนจิงๆ

Comments

[srtgt]

สู้ๆๆ นะ หลายๆคนก็เจอปัญหาแบบเธอ
อย่างน้อยเราก็ไม่ได้เป็นแบบนี้อยู่คนเดียวนะ

[lovelymind]

เป็นเหมือนเราเลย จากสนิทที่สุดกลายเป็นห่างเหินที่สุดแบทจะไม่คุยกันเลย

[SuperHero'ซออู้]

สู้ๆนะพี่เครียดไปก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย เพื่อนก็มีอีกมาก คนที่อยากสนิทกับเราก็มี ดังนั้นพี่ไม่ต้องคิดมากหรอก พี่ยังมีกลุ่มเพื่อนที่คุยกับพี่ยังอยากให้พี่มาอยู่ด้วยอยู่ อีกอย่างพี่ม.6แล้ว เป็นช่วงที่ลำบากนะ พี่พยายามเลิกคิดเรื่องเพื่อนเก่า ลองปรับตัวกับเพื่อนใหม่เอาให้เฮฮาไปเลย แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น เชื่อหนู สู้ๆ

[ยิ้มให้ตัวเอง]

อ่านเรื่อง จขคห แล้วเราน้ำตาเราไหลเลย เธอเป็นเหมือนเราเลย ทุกอย่าง เป็นเหมือนเราตอนนี้เลย เราก็คิดว่าเป็นเพราะเรารึเปล่าที่ปรับตัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้ เเล้วเราก็ทำแบบที่เธอทำ เรากลับพบว่าเรามีความสุขเพื่อนอีกกลุ่ม ทำให้เรายิ้มแล้วหัวเราะได้อย่างบอกไม่ถูก
สู้ๆๆน่ะ เราเข้าใจความรู้สึกเธอดี ยิ้มเข้าไว้น่ะ

[heidou]

เดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ  ม.6 แล้วด้วย  แต่อยากบอกน้องว่า  น้องยึดติดกับเพื่อนที่ไปแลกเปลี่ยนและพีเกินไปครับ  ถ้าเกิดเรียนมหาวิทยาลัยแล้วไม่ได้เรียนด้วยกัน นอกจะสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ เป็นเพื่อนเลยเหรอ   
ลองดูนะครับ  ลองปรับเปลี่ยนทัศนคติตัวเองดู  ถั่วดำว่าน้องสามารถเข้ากับคนอื่นได้แน่นอน  ไม่แน่นะอาจจะมีเพื่อนที่สนิทสุดๆ คุยกันได้ทุกเรื่องตอนเรียนมหาวิทยาลัยก็ได้
ถั่วดำมีเพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่องตอนเรียนมหาวิทยาลัยครับ  ส่วนเพื่อนสมัยประถม มัธยมก็คุยกันได้ ปรึกษากันได้  แต่ไม่ทุกเรื่อง ถึงว่าตอนเรียนมัธยมจะสนิทกันมากก็ตาม

[JJJNNNRRR]

กำ ทำไมตอน P กับ J เราอ่านแล้วเสียวๆ เหมือนจะเป็นเราเลย
//กำ โทดๆ

[อิ_อิ]

สู้ๆนะคะพี่ หนูก็เป็นเหมือนกันค่ะ ขึ้นม.ปลายแล้วเพื่อนที่สนิทๆกันม.ต้นก็อยู่คนละห้องกันหมด พอจะมีเพื่อนสนิทในห้องก็มาโดนแย่งไปอีก จะมีความสุข เฮฮาก็แค่ตอนพักเที่ยงกับเลิกเรียนเท่านั้นละคะที่ได้กลับมาอยู่กะเพื่อนม.ต้นเท่านั้นแหละค่ะ

[M'Love Melody]

สู้ๆ นะคะ หนูก้อเคยเป็นแบบพี่นะ แต่หนูเลือกที่จะเดินออกมาถึงเวลาที่จะมีความสุขเหลืออีกไม่มาก แต่มันก้อดีกว่าที่จะต้องทนอยู่กับคนที่ไม่เห็นค่าเรานะคะ อย่าไปแคร์คนอย่างนั้นเลยค่ะ

[ZENQUELIX KLEEN]

รู้สึกเหมือนกันเลยว่าทำไมเราถึงไม่มีเพื่อนสนิท
ตอนแรกเราเข้ากลุ่มไปใหม่ๆ รวมเป็น 4 คน 
ทีนี้ เพื่อนคนนึงถูกเนรเทศเพราะมันนิสัยไม่ดีก็ไปอยู่กับกลุ่มอื่น 
กลุ่มเราเหลือ 3 คน 
แล้วพอมาอีกเทอม เพื่อนคนใหม่เข้ามากลายเป็น 4 คน 
สักพัก เพื่อนอีกคนก็ออกจากกลุ่มไปมันเชื่อเพื่อนกลุ่มอื่นมากกว่ากลุ่มของเราเอง 
กลุ่มเราเหลือ 3 คน 
ไม่ว่ากลุ่มเราจะมีกี่คน เราก็มีความสุขดีมาตลอด แต่พอถึงตอนนี้ ตอนที่กลุ่มเรามี3คน 
ความรู้สึกเราคือ มันสองคนเหมือนจะลืมเรา 
เหมือนเราไม่มีตัวตน เราโลกส่วนตัวสูงแต่เวลาคุยกันงี้เราก็คุยตลอด 
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราหรือเปล่า 
เราเริ่มรู้สึกว่าพักหลังๆมันจะมีความลับกันสองคน 
เหมือนจะไปสนิทกันสองคน
เวลาเดินด้วยกัน ถ้าทางมันแคบ ถ้าเราไม่เกินมาข้างหน้า เราก็จะได้เดินข้างหลัง 
เพราะมันสองคนจะเดินคู่กัน 
แต่ถ้าทางกว้างพอ เดินเรียงกันได้ เราก็จะอยู่ขอบ และมันก็จะหันไปคุยกันอยู่ 2 คน ตบมุกเล่าเรื่องกันอยู่สองคน เหมือนเราไม่มีตัวตน เราได้แต่เดินเงียบไป

ถ้าบอกว่าทำไมไม่เข้าไปคุยก่อน บอกเลยว่าตอนนั้นน้อยใจ เออ อยู่กันไปสองคนเลย ปล่อยเราไว้คนเดียว แค่อากาศไม่ต้องมาสนใจ แต่เราไม่พูดออกมาเพราะเราไม่อยากให้มันเห็นว่าเราคิดมากเรื่องแบบนี้กลัวว่ามันจะรำคาญกัน เพราะเราแคร์มากกับความรู้สึกของเพื่อนและเราก็ไม่อยากโดนด่าวาน่ารำคาญ

เราอดทนมาตลอด จนบางครั้งรู้สึกไม่ไหวอยากจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออก
ตอนแรกเราคิดว่าเราสนิทกันพอดี แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่ามันจะสนิทกันสองคนมากกว่าสนิทกับเรา มันทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมาก

ถ้าให้เปิดใจคุยเราก็ไม่กล้าอยู่ดี 
บางครั้งเราก็อยากพูดออกไปว่า เรายังอยู่ตรงนี้นะ !! ยืนหัวโด่อยู่นี้นะ !!

[nannoii]

เหมือนเลยนะ เราก็อยู่ม.6เหมือนกันไม่คิดว่าจะมีคนที่เจอปัญหานี้เหมือนกัน มันทำให้รู้เลยว่าเราไม่ได้เจอปัญหาแบบนี้คนเดียวยังมีอีกหลายคนที่เจอปัญหาแบบเดียวกันกับเราบางคนอาจเจอปัญาที่ร้ายแรงกว่าเราก็มีนะ สู้ๆๆๆๆๆ
ปล. อ่านจนจบอิอิ

[Taohuyee]

เราอ่านจนจบเลยนะ อ่านแล้วเป็นเหมือนกันเลย เคยเป็นตัวฮาทำให้เพื่อนหัวเราะ วันนี้เหมือนหมาตัวนึง เป็นเศษไม่มีคู่ ไปไหนก็โดนทิ้งตลอด ไปกินข้าวกันไม่ชวน เราก็นั่งรอไปเถอะคิดว่าไปสอบซ่อมนาน ที่ไหนได้ไปกินข้าวต่อ จนเลิกเรียนเราถึงได้กินข้าว

[Freedom]

เราก็เป็นนะ บอกเลยมันหดหู่มาก แทบไม่อยากไปโรงเรียนเลย อีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้วเราเลยทนๆ เรานี่อยากจะเรียนจบเร็วๆ สู้ๆนะจขกท เราเป็นกำลังใจให้

[บุคคลนิรนาม]

ตอนนี้เราเองก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน คือเป็นคนย้ายโรงเรียนบ่อยมาก แล้วก็เที่ยวเนี่ยย้ายกลับมาโรงเรียนเก่าที่เคยเรีนยอยู่ตั้ง6ปี ถามว่าโรงเรียนที่เรียนมาก่อน ก่อนที่จะย้ายเนี่ยมีความสุขมั้ย มีน่ะมีมากด้วย มันเป็นโรงเรียนชนบทไงนักเรียนน้อย สองร้อยกว่าคนเองมีเพื่อนๆเป็นกลุ่น เข้ากับรุ่นพี่ด้ายเด็กผ๔ชายก็ไม่กวน-เหมือนโรงเรียนใหญ่ๆ ชีวิตตอนนั้นมันมีความสุขมากๆๆๆ ยากที่จะบรรยาย แต่ว่าน่ะมันเหมือนมีอะไรมาดนใจให้ย้ายโรงเรียนก็ไม่รู้ เราก็คิดว่าย้ายไปโรงเรียนเก่สคงมีเพื่อนที่เรียนอยู่ด้วยกันมนาล่นด้วยมั้งแต่ว่าไม่เลยพอไปโรงเรียนได้สองวันแรกมันทุกข์ใจมากๆเลยหาความสุขไม่เจอเลยจิงๆอีกอย่างคุนครูก็ไม่เหมือนกันแล้วไม่น่าเชื่อว่าคุนครูโรงเรียนชนบทจะสอนดีกว่าครูตามโรงเรียนดังๆสะอีก ครูที่โรงเรียนชนบทสอนดีมากเรียนไปฮาไปได้สาระไปในตัวไม่เหมือนโรงเรียนใหญ่ๆโตๆ แล้วอีกอย่างเวลากินข้าวกลางวันก็นั่งกินคนเดียวชีวิตตอนไม่มีเพื่อนในโรงเรียนก็ไม่มีปันหาหรอก แต่ว่า เวลาต้องเข้าค่ายลูกเสือเนี่ยดิ ที่มันต้องฝึกความสามัคคี ความอดทน แล้วอะไรอีกมากมาย แล้วคิดดูซิเราไม่มีเพื่อนสักคนเลยแล้วจะเข้ากะเค้าได้ไง เวลามีกิจกรรมที่เราต้องจับกลุ่มทีรัยไม่เคยมีความสุขเลย พอนั่งจับกลุ่มทำงาน หัวหน้ากลุ่มก็เอาหน้าที่ให้หมดทุกคนแต่ยกเว้นเรา มันน่าน้อยใจมากน่ะ เวลาอยู่ในโรงเรียนรู้สึกหดหู่มากอยากเรียนจบไวๆเพราะจะได้ไม่ต้องเจอปันหาพวกนี้อีกบางที่เราก็คิดว่านานๆไปเดี๋ยวห็มีเพื่อนเองไม่เลยอ่ะนี้เราเรียนมา2ปีแล้วน่ะไม่มีเพื่อนเลยสักคน คือว่า เค้าทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเวลาครูเช็ครายชื่อทีรัยลืมเราตลอดแล้วเวลาสั่งของมาแจกเด็กก็ลืมของเราอีก มันก็เหมือนวิญญานโง่ๆที่ไม่ไมีคัยมองเห็นเราพยายามหาทัาวโรงเรียนเลยไอ่วินยานโง่ๆแบบเรามันที่ไหนอีกเชื่อมั้ยมันไม่มี โดยส่วนตัวเราเองก็ติ่งเกาหลีน่ะ พอจะเข้าหาไอ่พวกติ่งเกาหลี ก็เข้าไปนั่งคุยกะเค้าเชื่อไหมถามรัยไม่มีใครตอบเลยจนเราต้องหนีไปนั่งที่อื่น ชอบมานั่นอยู่ตรงมุมตึกคนเดียวเวลาเค้าแถวบางทีไม่ไปยังไม่มีคัยรู้เลย สรุปแล้ว เราเป็นมนุษย์ หรือ วินยายว่ะเนีายไม่มีความสุขเลยจิงๆหาเพื่อนไม่ได้สักคน ทุกมากกกกก

[Sasin]

อย่างน้อยพี่ก็ไม่ได้เป็นคนเดียวที่รู้สึกแบบนี้นะคะ