อุปสรรคความรักของผู้ชาย2คน และเวลาที่นับถอยหลังรอวันเลิก นศพ
ตั้งกระทู้ใหม่
ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าผมชอบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เวลาที่มีเขาอยู่ข้างๆผมกลับมาความสุขมากๆ มากกว่าแฟนผู้หญิงคนก่อนๆ
แล้วผมก็เริ่มลังเล และสุดท้ายผมก็เป็นแฟนกับเขา
จนวันนี้ก็ 2ปีกว่าแล้ว ความรักของเรามีอุปสรรคคอยขัดขวางตลอด
ต้องคบกันโดยห้ามรักกันให้ใครเห็นทั้งนั้น เพราะกลัวว่าคนจะเกลียด กลัวเพื่อนเลิกคบ กลัวพ่อแม่เสียใจ [โคตรอึดอัดอะคับ เวลาเราเผลอทำอะไรไปจะโดนเขาว่ากลับทุกที]
เขามีปัญหาครอบครัว ผมก็ไปช่วย ต่อมายิ่งครอบครัวเขารู้ว่าเราทั้ง2คนเป็นเกย์ ก็ยิ่งเพิ่มปัญหาให้กับเขา
เลิกคือวิธีที่ดีที่สุด ผู้ชายกับผู้ชายไม่ควรรักกัน
ผมโดนเขาบอกเลิกมาเกือบ10ครั้ง แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ ตามง้อเขาตลอด
แต่เห็นได้ชัดว่าใจจริงๆเขาก็ยังรักผม แต่ทุกครั้งที่เขาบอกเลิก ผมก็แอบไปร้องไห้ทุกครั้ง
เมื่อปัญหามันไม่จบ กลับทำให้เขาเป็นโรคประสาทและโรคไต nephrotic syndrome ทำให้บวมทั้งตัว จากคนที่เคยน่าตาดีก็กลายเป็น.. [คล้ายโรคพุ่มพวงอะ] อาการทางประสาทเขาเห็นสิ่งที่ไม่ควรจะเห็น เรียนหมอก็ยิ่้งหนัก นอนไม่หลับ หลับก็หลับไม่สนิท ทรมานมากๆ
ผมจะทิ้งเขาไว้ที่ห้องคนเดียวได้ยังไง ผมยอมโดดเรียนมาดูแลเขา ยอมทำทุกอย่างตามที่เขาต้องการ คอยปลอบใจ แม้ว่าพอปลอบใจแล้วเขาก็อาการดีขึ้นแค่แป๊บเดียว แต่ผมก็ปลอบเขาไปเรื่อยๆ พูดคำเดิมๆซ้ำไปซ้ำมา ตั้งแต่เช้าจนค่ำ
เขาบอกว่าเขาไม่ไหวแล้ว เขาไม่อยากเรียนหมอแล้ว เขาอยากกลับบ้าน
เราทั้งสองคนนั่งกอดร้องไห้กันทุกวัน แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ เพราะผมคนเดียวที่เข้าใจเขา
อยู่ๆเขาก็อยากฆ่าตัวตาย แล้วก็บอกว่า ผมเป็นตัวซวย เพราะผู้ชายรักกัน บาปกรรมจึงมาลงโทษเขา
ผมถึงกับทรุดเลย ผมไม่ไหวแล้วจริงๆคับ ถ้าผมปล่อยให้เขาไปแล้วเขาจะดีขึ้นผมก็พร้อมจะทำ ผมก็ไปขอขมาแม่เขาและตัวเขา
"แม่ครับฝากเขากลับบ้านด้วยนะ ไว้เจอกันใหม่นะ แต่เราอยากจะบอกว่า"เรารักนายนะ""
"รักเราคงไปกันไม่ได้จริง ฟ้าลิขิตไว้แล้ว" เขาบอกแบบนี้ "และขอให้เรากลับเป็นเพื่อนตามเดิม"
ผมร้องไห้หนักเลยครับ
"สักวันแกต้องเป็นหมอได้แน่ๆ แกต้องหายจากโรคประสาทแล้วก็โรคไต"
บาย
แต่ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นเมื่ออาจารย์แพทย์(จิตแพทย์) ทราบข่าวก็เลยลัดคิวให้ ซึ่งปกติต้องรอนาน แล้วหมอก็ให้ยารักษา
แต่กว่ายาจะออกฤทธิ์ก็ใช้เวลา 2สัปดาห์ เพราะยาทางระบบประสาทอันตรายมาก
พอมารู้อีกทีเขาก็มาหาผมแล้วก็บอกว่า เราอาการดีขึ้นแล้ว เราจะเรียนต่อ
ผมร้องไห้ดีใจสุด แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปกอด กลัวเขาจะอาการกำเริบ
จากนั้นอาการทางไตและทางประสาทก็ดีขึ้น
ผมดีใจนะที่เขาดีขึ้น แต่ผมคงแสดงออกไม่ได้แล้วว่าผมรักเขา ก็เราเป็นเพื่อนกัน
แต่ผมก็คอยให้กำลังใจประคับประคองเขาอยู่
จนสุดท้ายไม่รู้อะไรดลใจผม ผมกลับไปขอเขาเป็นแฟนอีกครั้ง
แล้วผมก็ทำสำเร็จ แต่มีเงื่อนไขว่า เราคบได้แค่6ปีเท่านั้น เราเจอกันตอนปี1 เมื่อจบปี6ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็ต้องแยกย้ายไปทำงาน เราต้องมีครอบครัว ให้เก็บความทรงจำนี้ไว้ [ผมเป็นเกย์ที่ชอบผู้หญิงคับ]
แต่คำสัญญาก็ไม่เป็นสัญญา เมื่อเขากลับมาหล่อเหมือนเดิม เขาก็นอกใจผมถึง 3ครั้ง โดยที่ผมก็ปล่อยเขาตลอดมา เพราะว่าผมเชื่อใจเขามาก
ยอมให้เขาไปกินข้าวกับผู้หญิง ทั้งๆที่ทุกมื้อผมจะรอเขาไปกินข้าวด้วยกัน
ยอมให้เขาไปดูหนังกับผู้หญิง แต่สุดท้ายผมก็ถามไปว่าแกชอบเขาหรอ เขาก็บอกว่าใช่ แล้วทุกครั้งผู้ก็น้ำตาแตก แต่เพราะรักเขา ผมเลยปล่อยเขาไปทุกครั้ง ผมอยากให้เขาเจอผู้หญิงดีๆ แล้วผมก็เลิกกับเขา เพื่อให้เขาไปหาผู้หญิงที่เขารัก แล้วผมก็กลับมานอนร้องไห้
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็กลับมาหาผม พร้อมทั้งบอกว่าไม่มีใครรักแล้วเขาใจและเข้าใจเขาเท่ากับผมอีกแล้ว
พอมารู้ทีหลังว่าแม่เขาไม่ชอบเรา อยากให้เลิกกันเร็วๆ แม่อยากอุ้มหลาน แม่อยากเห็นหน้าลูกสะใภ้ ผมก็เข้าใจทันทีถึงสิ่งที่เบาทำไป
ผมนิก็บ้าเนอะ ยอมเขาทุกอย่าง ยอมเสียใจเพื่อให้เขามีความสุข
นับจากเลิกครั้งที่3 ผมก็กลับมาคบกับเขา แล้วก็ไม่ทะเลาะกันเลย มีช่วงเวลาที่ดีๆ สนิทกันมากขึ้นๆ เข้าใจกันมากขึ้น ผ่านมาปีกว่าแล้วจากวันนั้น อาจจะสั้นนะ แต่ตอนนั้นเวลาแต่ละชั่วโมง มันผ่านไปช้าเหลือเกิน
ถึงแม้ว่าผมจะคบกับเขาแค่ไม่กี่ปี แต่ผมก็มีความสุขมากๆที่ได้เจอเขา
..............................รักที่บริสุทธิ์
Noppakorn Pun
1 มี.ค. 57 เวลา 01:57 น.
886
views
15 ความคิดเห็น
อยากให้เป็นบทเรียนความรักแกคนอื่นๆคับ สู้ๆคับ
อ่านแล้วจะร้องไห้ครับ...
สู้ๆนะน้อง สุดยอดจริงๆ
ไฟท์ติ้งน้าา พี่
เห้ย IP เดียวกันเลย น้องอยู่บินหลาหรอ
ยังไงวะครับเกย์ที่ชอบผู้หญิง มันมีซะที่ไหนกันเล่า
มีค่ะ เรียกว่า ไบ ชอบทั้ง ช และ ญ
เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ ซึ้งมากเลย
T T เป็นกำลังใจให้นะคะ แบบนี้ทั้งเจ็บทั้งรักเลย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ พี่เป็นคนที่อดทนมากสู้ๆๆ
โห สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจมากๆเลย :)
ชีวิตเราคล้ายๆกันเลยเนาะ เราเป็นแบบหญิงรักหญิง เราเรียนครู เป็นแฟนกับรุ่นพี่ตอนเราอยู่ปี 1 พี่เค้าอยู่ปี 3 พอเราปี 2 พี่เค้าอยู่ปี 4 ช่วงนี้แหละเรากล้าที่จะเข้าไปจีบพี่เขา พี่เขาเรียนเก่งเกียรตินิยมอันดับ 1 เกรด 4.00 เป็นสโมสรนักศึกษาเป็นที่รู้จักของอาจารย์รุ่นน้อง คนปลื้มพี่เค้าเยอะมาก เราเองก็ตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า จนกล้าที่จะจีบ แต่พี่เค้ามีคนที่คบด้วยอยู่แล้วตั้งแต่ ม.ปลาย คนนั้นเป็นผู้ชาย มีบุญคุณกับครอบครัวพี่เขาทั้งช่วยชีวิต ช่วยโน่นนี่และแฟนเราก็รักแม่มากเพระเสียพ่อตั้งแต่เด็กเห็นแม่ลำบากมาตลอดแม่พูดอะไรแค่คำเดียวคือหยุด ให้แม่ได้ทุกอย่าง แม่พี่เขาขอให้คบกับพี่ผู้ชายคนนั้น มีอายุนิด ๆ ลูกคนจีน มีเงิน นิสัยดี (เรายอมรับและไม่เคยนอกใจแฟนเรา) แต่แฟนเราไม่ได้รัก แม่บอกว่ชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต แฟนเราไม่เคยขัดแม่ พอปีสองรอคบกับพี่เขาเราก็ย้ายไปอยู่ด้วยกัน เราย้ายเข้าไปอยู่หอพักใน ก่อนคบกับพี่เขาถามเราว่ารู้ใช่ไหมว่าพี่มีใครอยู่ที่บ้าน เราบอกว่ารู้เรารับได้แล้วเราก็คบกัน พี่เค้าดีกับเรามากถ้าวันไหนพี่เขาตื่นก่อนพี่ก็จะเรียกเราแล้วถามว่าใส่ชุดอะไร รีดผ้าให้ ตั้งนาฬิกาปลุก ก่อนออกไปเรียนพี่จะมาเรียกหอมแก้มเราก่อนไปทุกครั้ง และถ้าวันไหนเราตื่นก่อนพี่เขาเราก็จะรีดผ้าให้เหมือนกัน เราดูแลซึ่งกันและกัน มีครั้งนึงเราปวดท้องมดลูกอับเสบเนื่องจากเป็นประจำเดือนแล้วเข้าห้องน้ำสาธารณะเดินแทบไม่ได้ พี่พาเราไปหาหมอ ซักกางเกงในเปื้อนเลือกให้เรา เช็ดตัว ป้อนข้าวป้อนยา แฟนคนก่อนๆเราเป็นคนทำทั้งนั้นแต่นี่พี่ทำให้เรา ช่วยกันล้างจาน วํกผ้า วันไหนที่พี่เหนื่อยมากๆ ข้อเท้าบวมเพราะต้องแต่งตัวถูกเรียบไปพบน้องปี 1 ทุกวันสอนร้องเพลง สอนท่า เดินเยอะ เราก็จะต้มน้ำอุ่นใส่กะละมังให้พี่แช่เท้านวดเท้าให้ พี่เป็นไมเกรนบ่อยมาก เราก็จะนวดหัวให้พี่ทุกคืนก่อนนอนจนพี่หลับไป พี่นอนกอดเราทุกคืนถ้าเปลี่ยนท่านอนพี่ก็จะเอามือเราไปจับไว้ แต่ทุกวันทุก ๆ สี่ทุ่มพี่ผู้ชายจะโทรมา เราเกลียดสี่ทุ่มมาก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งเงียบ จะทำอะไรต้องเบาๆ บางวันพี่ผู้ชายก็จะมาหา มาถึงแล้วก็โทรหาแฟนเราบอกว่าอยู่ใต้หอ -..- เราโกรธ เราน้อยใจ แฟนเราก็รู้แต่ทำอะไรไม่ได้ พอหลังเริ่มปฏิเสธบอกงนเยอะไปไมได้พี่ผู้ชายก็จะเอาแม่เขามาด้วยบอกว่าอาม่าก็มา แฟนเราเกรงใจก็ต้องไป ช่วงไหนที่แฟนเราคุยน้อยวางไวก็จะบอกแม่แฟนเราว่าน้องไม่คุย แม่แฟนเราก็จะโทรมาว่า พี่เขาต้องแต่งานกับพี่ผู้ชายเพราะทุกวันนี้แม้แต่บัญชีเงินเก็บบ้านแฟนเราพี่เขาก็เป็นคนถือ ดูแลแม่ ยายของแฟนเรา มากินข้าวที่บ้านแฟนเราทุกเย็น เช้าก็จะซื้อน้ำเต้าหู้ไปให้ 8 ปีแล้วที่เค้าเป็นแบบนี้ เรากับแฟนรักกันแต่ติดที่แม่ แฟนเรารักแม่ เราก็รักแม่แฟนนะแต่เราไม่มีโอหาสที่จะได้พิสูจน์เลยว่าเราก็ทำได้ แฟนเราเคยคุยกับพี่ผู้ชายว่าคิดแค่ญาติผู้ใหญ่แต่แกก็ขอโอกาส แฟนเราเป็นคนพูดที่เดียวจบ แต่เรื่องก็เป็นแบบนี้มาเรื่อย จนพี่เค้าจบปี่ 4 พี่เค้านอนที่หลังเราพี่ร้องไห้กอดเรา จับหน้าจับมือเราไปกอด หอมแก้ม เราตื่นแต่้องกลั้นความรู้สึกไว้ พี่บอกรักเราพี่บอกขอโทษที่ทำให้ทุุกอย่างเป็นนี้ พี่ขออโหสิกรรม พอปี 5 ต้องฝึกสอนเต็มรูปแบบ 1 ปี พี่เค้าเลือกลงโรงเรียนใกล้บ้านเพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายเพราะแม่หาเงินคนเดียว จะได้ดูแลแม่ดูแลยายไม่ต้องรบกวนใคร เราต้องแอบคุยกันเหมือนวัยรุ่นแอบแม่มีแฟน กระซิบกระซาบ ทุกวันนี้ก็เหมือนนับถอยหลัง เพราะนี่ก็ใกล้ปิดเทอมแล้วพี่เรียนจบ เราเจ็บนะ แต่เราทนไหวเพราะอย่างน้อยถ้าพี่แต่งงานไปเราเชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะดูแลแฟนเราได้ มีเงิน มีงาน แฟนเราจะสบาย แล้วอีกอย่างแม่แฟนเราก็จะได้สบายใจ ตอนนี้แฟนเราเร่งอ่านหนังสืออยากสอบบรรจุให้ได้ จะได้ไปบรรจุไกลไกล เรารักกันแต่ทำไมทำไมเราถึงต้องได้แยกจากกัน เราไม่เคยแอบค้นโทรศัพท์ แม้แต่เฟสเราก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน
เราดีใจที่พี่กล้าเดินจับมือเราไปไหนต่อไหนกล้าบอกใครๆว่าเราเป็นแฟน พี่ยอมสละคราบพี่วินัยสุดโหดของคณะเดินจับมือเรา กล้าบอกรัก กล้าไปไหนด้วยกัน กล้พูดได้เต็มปากว่าเราคือคนรัก รักของเราบริสุทธิ์ ไม่ว่ายังไงวันพรุ่งนี้เรายังมีหวังเราเชื่อว่าความดีจและความรักที่แท้จริงะทำให้เรารักกันได้ เราเชื่อแบบนั้น
สู้ๆนะ เราเชื่อวาความรักทำให้คนมีความสุขรักของเราไม่ใช่การครอบครองนี่เนอะ ^^
เราอ่านแล้วร้องไห้อ่ะ...T^T สู้ๆนะค่ะ
[ขอโทษนะคับ ไม่ได้โชว์ภูมินะแต่อยากพิสูจน์ตัวเองเฉยๆ]
จริงแล้วผมคิดว่า ผมไม่ใช่คนทำให้เขาเป็นแบบนี้นะ ถ้าคิดตามวิทยาศาสตร์
ตอนปี1ที่เขาเป็นโรคไตneprotic syndromeก่อน ทำให้มีอาการบวมทั้งตัว เนื่องจากภูมิไวเกินของร่างกาย[ไม่ทราบสาเหตุ] antibody ไปทำลายท่อไต ทำให้โปรตีนรั่ว ทำให้บวมทั้งตัว
ยารักษาโรคนี้มี2ตัวหลักคือ ยาขับปัสสาวะและยาสเตียรอย[ยากดภูมิ] แต่ยาสเตียรอย มีผลข้างเคียงที่พบน้อยอย่างนึง คืออาการทางประสาทและนอนไม่หลับ
อาการนอนไม่หลับส่งผลต่อการใช้ชีวิตมากจริงๆคับ ยิ่งส่งเสริมให้มีอาการประสาทที่รุนแรงขึ้น
ขอบคุณคับสำหรับทุกๆกำลังใจ ขอให้เข้มแข็งและอดทนที่จะทำสิ่งที่ถูกสิ่งที่ดีงามต่อไปนะคับ
อนาคตผมคิดไว้แล้วคับว่าผมอยากจะเป็นจิตแพทย์ไม่ก็หมอไต เพราะผมเข้าใจมันว่าเป็นโรคพวกนี้มันทรมานแค่ไหน สู้ๆคับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?