คุณแม่ขอความเห็นลูกๆ หน่อยค่ะ

คุณน้าควรให้กำลังใจเค้าดูนะฮะ ถ้าไม่ลองก็เสียดายแย่ ใครจะไปรู้บางทีอาจจะติดด้วยก็ได้ ดีกว่าเสียโอกาสนะฮะ คุณน้าต้องพูดให้ลูกฮึดได้อีกครั้ง ^____^ หนูเเองไม่ได้เป็นคนเรียนดีอะไรกลางๆ ก็ยังสอบมหาลัยดีดีติดได้ด้วยเพราะกำลังใจจากหลายๆคนเหมือนกัน สู้ๆนะฮะ

ต้องให้กำลังใจเขาเยอะๆนะคะ เพราะคนที่คอยให้กำลังใจนี่ล้ะ สำคัญ ละต้องให้เขาเข่้าใจว่าเราไม่ได้เข้าไปกดดันเขานะคะ และมห้เจามีกำลังใจที่จะไปสอบต่อไปถึงโดยไม่ต้องคิดถึงผลสอบ เอาประสบการณ์ สู้ๆค่ะ ^___^

ขอบคุณน่ะคะ แม่จะปริ้นไปให้น้องอ่าน

ขอบคุณน่ะคะ แม่ก็คิดว่า เป็นประสบการณ์ชีวิต..เพราะแม่ก็ไม่ได้กดดันน้องเค้าค่ะ เดี๋ยวแม่จะปริ้นให้น้องเค้าอ่าน ว่า ให้สู้ๆ

การเรียนเป็นสิ่งสำคัญก็จริงคะคุณแม่
จริงๆไม่จำเป็นต้องติดที่ดังๆเสมอไป
คนเราล้มแล้วต้องลุก ยอมแพ้ได้แต่อย่าถอย
ทุกอย่างเป็นประสบการณ์เสมอถ้าน้องเขาถอดใจทั้งๆที่ล้มเหลวเพียงแค่ครั้งเดียวมันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมากคะ
ไม่มีใครไม่เคยล้มเหลวแต่ละคนกว่าจะประสบความสำเร็จย่อมฝ่าฟันกันมามากมายคะ ถ้าน้องถอดใจเพียงแค่นี้ แล้วถ้าสอบเข้ามหาลัยล่ะถ้าเกิดสอบไม่ผ่านน้องจะไม่ยิ่งเสียใจมากเหรอ? แล้วทำงานล่ะถ้าต้องแข่งกับคนอื่น น้องถอดใจแล้วเราจะก้าวไปได้ยังไง

คุณแม่ต้องให้กำลังใจเขาเยอะๆคะ พยายามพูดให้น้องเข้าใจ น้องเขาคงกดดันคาดหวังกับตัวเองไว้สูง 

แต่ไม่เคยมีใครที่ไม่เคยล้ม ยิ่งเราล้มมากเวลาเรายืนเราจะยืนได้มั่นคงมากกว่าคนไม่เคยล้มนะคะ^^  

คุณแม่สู้ๆคะ

ขอบคุณค่ะ..แม่ก็ให้กำลังใจน้องว่า การสอบเข้า ไม่ใช่ที่สุดของชีวิต..คนเรามีทั้งผิดหวัง และสมหวัง แม่ได้กำลังใจจากลูกๆ ที่ช่วยกันแสดงความคิดเห็น แม่ดีใจมากๆ...แม่ก็ไม่อยากให้ลูกหมดหวัง แม่ก็คุยกับลูกว่า ผิดหวัง ก็พักซักครู่ แล้วเริ่มใหม่ อายุ แค่ 15 เอง ยังต้องเจอความผิดหวังอีกเยอะ...

เป็นคุณแม่ที่ดีจังเลยค่ะ ^^
หนูว่า ลองให้เค้าสอบอีกรอบ ไม่ต้องไปท้อกับคะแนนค่ะ 
โอกาสมาถึงแล้ว ก็อย่าให้หลุดมือไปนะคะ 

ขอบคุณค่ะ..แม่ส่ง link นี้ให้น้องเค้าอ่านแล้วค่ะ เค้าจะได้มีกำลังใจ

ขอบคุณแทนน้องนะค่ะ

ผมว่าให้เขาลองดีอีกรอบครับกับสนามใหญ่ๆ แบบนี้เพื่อดูแนวข้อสอบและบรรยากาศในการสอบ
ที่ครั้งหนึ่งเราเคยได้มาสอบ ผลจะได้หรือไม่ไม่สำคัญครับ ถ้าได้ก็ดี ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องเสียใจให้เรา
นำประสบการณ์ที่เราไม่ได้ไปปรับปรุง และเดินหน้าต่อเพื่อเข้ามหาวิทยาลัยครับ สนามใหญ่ๆ ระดับ
ประเทศแบบนี้ควรลองครับอย่าให็เสียโอกาสอันดีอันนี้ไปครับ ลองดู (ไม่แน่อาจจะได้มาอยู่ด้วย
กันในรั้วเตรียมฯก็ได้ครับ
เอาใจช่วยครับ

ขอบคุณลูกน่ะค่ะ ที่ให้กำลังใจน้อง

ถ้ามีเพื่อนไปสอบด้วย หรือคุยกับคนวัยไล่เลี่ยกันน่าจะช่วยได้ค่ะเพราะหลานที่บ้านก็มีอาการเดียวกัน ตอนแรกไม่ยอมสอบ Mwit จนต้องสมัครสอบให้ พอรู้ว่า มีเพื่อนที่โรงเรียนจะไปสอบ ถึงยอมไปสอบ พอจะสอบรอบสองก็กลัวอีก คิดว่ายังไงก็ไม่ได้เพราะมีปัญหาเรื่องเขียนตอบ ต้องให้หลานอีกคนมาคุย กระตุ้นให้อยากเรียนที่นี่ สุดท้ายเลยยอมอ่านหนังสือ+หัดเขียนเรียงความ เลยผ่านได้อย่างเฉียดฉิว

การสอบทุกสนาม มีสอบได้ กับ สอบไม่ได้ครับ ผมเคยสอบมาทุกที่ แต่ละที่บอกอะไรเราได้หลายอย่าง โดยเฉพาะที่เตรียมอุดม เขาจะบอกคะแนนทุกคน ว่าได้ประมาณไหน เราเอามาปรับปรุงตัวเองดีกว่าครับ วันนี้อาจแย่ในความรู้สึกนะครับที่สอบไม่ได้ แต่คนที่ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่คนที่มาจาก รร.เตรียมที่เดียว เราอาจได้ดีไม่เท่าเขา แต่เราสามารถทำดีในชีวิตเรา ตามที่เรามีความสามารถได้นะครับ แล้วเราจะมีความสุขกับชีวิตของเราเอง เริ่มจากเราต้องประเมินว่าเราห่างจากเด็กกลุ่มที่สอบติดมากเท่าไร ก็พยายามอัพตัวเองให้เพิ่มขึ้นตามไป ไม่ต้องดีมากมาย เพียงแต่อย่าให้ห่างเขาจนเกินไป ไม่งั้นเวลาสอบเข้ามหาลัยเราจะเหนื่อยมาก เพราะไล่ตามไม่ทัน หาที่เรียนพิเศษ อ่าน ทำแบบฝึกหัดเพิ่มเติมทุกวัน สม่ำ เสมอ เพราะเด็กกลุ่มเรียนดี ทำแบบนี้ทั้งนั้น แนวทางของผม ก็ทำมาแบบนี้ ปัจจุบัน ก็ยังไล่เด็กเตรียมไม่ทัน แต่กลุ่มเก่งทิ้งเราไปไม่เยอะแระ มีบางกลุ่มเท่ากันแล้วด้วย ทำให้ผมสามารถสอบแข่งขันในการเข้ามหาลัยได้อย่างไม่ยากากนัก แต่ต้องรู้จักเลือกเพื่อให้ได้เรียนตามที่เราต้องการด้วย ผมตอนนี้สอบติดคณะแพทย์ มศว แล้วครับ
ถ้าผมเลือกสอบ คณะแพทย์ที่อื่นตามเด็กเก่ง คงยากที่จะสู้ได้ ดังนั้นผมจึงเลือกสถาบันที่เราสามารถเอื้อมถึง ลองพิจารณาดูนะครับ หวังว่าคงทำให้น้องมีกำลังใจ และ แนวทางต่อสู้ในถนนสายนี้ต่อไปได้อย่างไม่ท้อถอย ถ้าเรารู้จักวิธีที่จะเอาตัวรอด และ สอบติดคณะ ดี ๆ ได้ในอนาคต ถ้าเราเลือกจะทำเป็น นะครับ

ให้กำลังใจเขามากๆดีที่สุด อย่าไปเปรียบเทียบกับใครเดี๋ยวมันจะแย่ลง
หนูเคยสอบไม่ติดโรงเรียนนึง(เพราะโง่อังกฤษเลยไม่ผ่าน)แต่เราไม่รู้สึกอะไร หาที่เรียนไปเรื่อยๆนี่แหละ แต่มาสอบครั้งที่สองก็ได้นะ(แถมอยู่ห้องคิงด้วย)

แนะนำว่าอย่าไปอ่านอะไรมากเลย ทบทวนบทเรียนที่เราไม่เข้าใจให้เยอะๆ

แต่ฝากบอกพี่เค้าด้วยนะคะ(หนูอยู่ป.6...)

อายุแค่นี้มันยังต้องเจออีกมาก การใช้ชีวิตมันก็เหมือนกับเราอยู่สงครามไปจนวันตาย ในสงครามมันต้องมีแพ้บ้าง แต่ถ้าเรากลับไปฝึกใหม่ก็ต้องฝ่าฝันมันได้อย่างแน่นอน

ขอส่งกำลังใจให้น้องสู้ต่อไป สอบได้สอบไม่ได้เป็นเรื่องที่ทุกคนต้องพบเจอ ในฐานะแม่คนหนึ่งเราเท่านั้นที่จะพูดคุยให้กำลังใจลูกเราให้ได้ลองต่อสู้กับทุกสนามที่มีโอกาส ประสบการณ์ของชีวิตจะตามมาเป็นกำลังใจให้ทั้งคุณแม่และน้องนะคะ

คุณแม่เป็นแม่ที่น่ารักและสวยมากเลยครับ?
ผมอยากบอกว่า ผมพลาดมาสองสนามสอบแล้ว แถมยังเป็นห้องวิทย์ด้วย
ถามว่าท้อไหม ผมไม่ท้อคับ แต่ผมเสียใจ ใจมันห่อเ-่ยว
เพื่อนผมที่ไปสอบด้วยกันติด แต่ทำไมผมไม่ติด ทั้งนี้เป็นเพราะว่า
เค้าอ่านหนังสือ เค้าทำโจทย์ เค้าพยายามมากว่าผม ทั้งๆที่ผมคิดว่า
ผมพยายามมากพอแล้ว แต่ไม่คับ เราต้องทำใจคับ ว่าเด็กสมัยนี้ต้องแข่งขัน
ตอนนี้ผมตื่นแต่เช้ามาอ่านหนังสือ แล้วทำโจทย์ แต่ผมเน้นโจทย์มากกว่าคับ
เพราะเราได้ประสบการณ์เยอะ ผิดก้อไปอ่านเฉลยให้เคลียร์ แล้วเราก้อจะเข้าใจเองคับ
ผมมีแรงสู้อ่านหนังสือ เพราะแม่และพี่สาว คอยให้กำลังใจอยู่เสมอ
แต่ผมชอบที่พี่สาวผมพูดว่า "จะทำอะไรก็นึกถึงคนข้างหลังด้วย เค้าหวังกับน้องไว้เยอะ"
อันนี้จริงคับ ที่บ้านเค้าฝากความหวังไว้ที่ผม กว่าพี่ผมจะเข้ามหาลัยได้พี่เกือบเป็นลมครับ สงสารพี่
ผมเลยเก็บพี่สาวมาเป็นแบบอย่าง ตอนนี้แม่ต้องบอกลูกคุณแม่ว่า
"อ่านเพราะอยากอ่าน เหนื่อยแล้วมาซบตักแม่นะลูก" <<ยืมแม่มา 555

สู้ๆๆนะคับ มีเด็กอีกหลายคนครับที่เค้าต้องอดทนเหมือนพวกเรา

ปล มอสามเข้ามอสี่เหมือนกันครับ

หนูก็เป็นอีกคนที่ครอบครัวอยากให้ไปสอบเตรียม
ตอนนั้นลังเลเหมือนกันเพราะทุกโรงเรียนสอบวันเดียวกัน ถ้าไม่ติดเตรียมก็คือหนูจะต้องอยู่โรงเรียนเดิม
แล้วก็รู้ตัวว่าไม่เก่ง เตรียมตัวมาไม่พอด้วย แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไปสอบ มีเวลาอ่านหนังสือแค่ 2 อาทิตย์กว่า ลงเรียนพิเศษแต่สุดท้ายก็ไม่ติด

ตอนนั้นก็ทำใจแล้วว่าจะไม่ติด แต่ที่เสียใจมากคือ อันดับดีเกินคาดมากๆ อีกไม่กี่อันดับก็จะติดแล้ว เลยเสียใจมากเพราะตอนนั้นก็ไม่อยากเรียน รร เดิม คิดจะซิ่วเตรียมแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้ไป จนทุกวันนี้ความผิดหวังวันนั้นก็ยังอยู่ในใจตลอด :(

คุณแม่ลองแนะนำน้องก็ได้ค่ะว่าอย่างน้อยก็ได้ไปลองข้อสอบ ผลจะออกมาเป็นยังไงก็ช่างมัน อาจจะติดก็ได้ ถ้าเราได้คะแนนน้อย ทำวิชาไหนไม่ได้จะได้รู้จุดบกพร่องของตัวเองและรีบแก้ไขให้ทันเพื่อสนามใหญ่คือการสอบเข้ามหาวิทยาลัย สู้ๆค่ะ

ก็มีนะคะ คนที่สอบกิ๊ฟไม่ติดแต่สอบเตรียมติด เห็นทั้งเพื่อน แล้วก็รุ่นพี่ที่เล่าๆๆให้ฟัง ยังไง ไปสอบก่อนนะ
"เสียใจที่ทำไม่ได้ ดีกว่าที่เสียดายที่ไม่ได้ทำ"ยืมครูสมศรี555

แม่อ่านใน line ของลูก เพื่อนๆ ก็ให้กำลังใจกัน และนัดกันไปสมัครสอบวันเสาร์นี้คะ

ป้าขอแสดงความยินดีด้วยน่ะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจให้น้องค่ะ

หนูเก่งจังเลยลูก ขอบคุณน่ะจ้ะ

ขอบคุณคุณแม่มากค่ะ

หนูมีความตั้งใจมาก ขอให้หนูประสบความสำเร็จน่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณค่ะ

แม่ต้องขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้แม่ และให้น้อง...เมื่อวานเย็นแม่ส่งลิ้งค์อันนี้ให้น้องอ่าน และปริ้นส์ออกมาให้น้องอ่านด้วย...ตอนนี้น้องเริ่มคลายเคลียด และเข้ามาขอโทษพ่อ ที่ทำให้พ่อไม่สบายใจ...น้องนัดกับเพื่อนๆ ว่าจะไปสมัครสอบวันเสาร์นี้ค่ะ และพร้อมที่ลงสู่สนามสอบ แม้ไม่ติด แต่ก็เป็นการหาประสบการณ์...ขอบคุณอีกครั้งน่ะค่ะ กำลังใจที่มีให้ ทำให้น้องพร้อมที่จะสู้ต่อไป

คุณน้าลองพยายามพูดกับพี่เค้าดูค่ะ บอกว่าแค่ไปลองเฉยไม่ติดไม่เป็นไร ไม่ต้องเครียด หนูเองก็อยู่ป.6ขึ้นม.1 พลาดก็หลายที่เหมือนกัน สุดท้ายก็ได้โรงเรียนที่หวังค่ะ

คุณน้าขา จริงๆแล้วการให้น้องเขาไปสอบก็ถือเป็นเรื่องดี อย่างน้อยก็ดีกว่าทิ้งโอกาสไป

แต่อย่าลืมนะคะ ให้เวลาน้องเขาได้พักผ่อนบ้าง
ถ้าน้องเขาไม่ติด ยังไงก็ได้ต่อที่เดิมอยู่แล้ว อย่าไปกดดันน้องเขามากนะคะ เช่น ที่นี่ไม่ติดลองไปสอบที่อื่นอีกดีมั้ยลูก
หนูว่าบางทีมันก็ล้าเกินไปนะคะ เพราะเพิ่งสอบที่สนามที่ใหญ่มากๆมา
ควรปล่อยน้องเขาค่ะ ชีวิตมัธยมมันสั้นนะคะ ให้น้องเขาสนุกักับชีวิตมัธยมดีกว่า จะได้ไม่มานั่งเสียดายตอนทำงานแลล้ว
พาไปเที่ยวบ้าง พาไปเจออะไรใหม่ๆ เจอสังคมที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้าง(แต่ต้องเหมาะสมกับวัยนะคะ) ให้เขาได้มีประสบการณ์ชีวิต ของแบบนี้หาในห้องเรียนและหนังสือไม่ได้นะคะ :)

เรียนโรงเรียนทั่วไปใช่ว่าจะติดมหาลัยดีๆไม่ได้ ใช่ว่าจะหางานทำที่ดีๆที่ก่้าวหน้าไม่ได้
ของแบบนี้มันอยู่ที่ดารฝึกฝนของตัวนักเรียนเองค่ะ และที่สำคัญคือกำลังใจของผู้ปกครองด้วยค่ะ

สู้ๆนะคะ 

หนูเองก็อยู่ม.3ค่ะ จะไปลองสอบเตรียมเหมือนกัน ถามว่าท้อมั้ย หนูก็แอบท้อเบาๆนะค้ะ เพราะไปสอบมหิดลมาแล้วไม่ติดค่ะ5555 แต่หนูไม่ซีเรียสนะคะ เพราะสำหรับหนู เรียนที่ไหนก็เหมือนกันค่ะ คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่เคยกดดันหนู ส่วนลูกคุณแม่ ถ้าเขาอยากเข้าจริงๆ คุณแม่ก็ต้องให้กำลังใจเขานะค้ะ แต่อย่ากดดันค่ะ กำลังใจสำคัญที่สุด แต่ถ้าคุณแม่ยิ่งกดดัน เขาอาจจะยิ่งท้อก็ได้ค่ะะ

สำหรับหนู หนูคิดว่าประสมการณ์สำคัญที่สุดค่ะ การได้เจอข้อสอบจากหลายๆที่เหมือนกับว่าเราจะได้เปรียบ ถึงแม้ว่าในจุดนั้นเราอาจทำไม่ได้ แต่การสอบไม่ได้มีแค่ครั้งสองครั้ง หนูว่านิ่งเรารู้เยอะเรายิ่งได้เปรียบ ทำไม่ได้แต่อย่างน้อยได้ลองก็เหมือนก้าวข้ามบันไดอีกขั้น อีกอย่างพยายามอย่าให้เค้าคิดมาก เพราะเค้าอาจเกิดอคติในบางเรื่องได้ หนูเคยชอบคณิตศาสตร์มาก สอบได้เต็มตลอด พอถึงวันพลาดหนูกลับปิดกั้นตัวเองและสร้างอคติให้ตัวเอง จนทุกวันนี้มันกลายเป็นแย่กว่าเดิมหลายเท่า ถ้าย้อนเวลาได้หนูจะทำให้มันดีกว่านี้ 
สู้ๆค่ะ กำลังใจจากพ่อแม่หนูว่าดีที่สุดแล้ว คนบางคนไม่เคยได้ยินแม้แต่เสียงพ่อแม่ก็ยังมี อย่าให้มีวันที่เค้าพูดว่า 'ถ้าย้อนกลับไปได้' ให้เค้าลุยให้สุด 

สวัสดีค่ะคุณแม่
ตัวหนูเคยผ่านประสบการณ์สอบเข้ามาแล้วค่ะ แต่หนูไม่ได้ไปสอบที่เตรียมใหญ่หรือที่อื่นนอกจากโรงเรียนเก่าเลย เพราะ
-หนูไม่อยากเข้า (สังคมมีแต่แข่งกันเรียน กดดัน เรียนไปหนูคงเครียด)
-คนสอบเยอะ วุ่นวาย
-ไม่ได้แคร์เรื่องสถาบัน

หนูชอบทัศนคติคุณแม่มากๆเลยค่ะที่ว่า ไม่ได้ต้องการให้ติดแต่แค่ไปลองข้อสอบ การที่น้องได้ลองข้อสอบถือเป็นสิ่งดีค่ะ เพราะในอนาคต้องเจอกับข้อสอบอีกมากมาย เจอยากเข้าไปก็จะคิดได้ว่า เออนี่เรายังอ่อนอยู่นะ เราทำได้มากแค่ไหน ต้องอ่านอะไรเพิ่มอีก ต้องสู้คนอื่นเขานะ

ขอเป็นกำลังใจให้น้องค่ะ เรียนที่ไหนเราก็สามารถพัฒนาตัวเราได้ถ้ามีความมุ่งมั่นตั้งใจ ฝากบอกน้องด้วยนะคะว่าอย่าท้อนะ :)

ให้กำลังใจน้องค่ะ แต่อย่ากดดันน้อง หนูดีใจที่คุณแม่ไม่ได้บังคับหรือคาดหวังอะไรกับน้อง แต่อย่าให้น้องยอมแพ้เลยค่ะ บอกน้องให้สู้ๆ ถ้าไม่สู้คราวนี้ก็อาจจะไม่สู้ไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ แต่อย่าให้น้องคาดหวังจนเกินไปขนาดที่รับไม่ได้ถ้าไม่ติด

คุณแม่ต้องพูดให้กำลังใจเค้าค่ะ ถ้าเข้าติดแล้ว เขาจะได้ภูมิใจ

ต้องขอโทษก่อนนะคะ อาจจะอ่านโพสช้าไปหน่อย แต่หนูก็ปลอบไม่เก่งค่ะ เก่งแต่เปรียบเทียบ อยากให้เขาเอาความผิดพลาด ความเสียใจมามองใหม่นะคะ อย่าไปคิดว่ายาก ทำไม่ได้ ไม่ติดหรอก มีแต่คนเก่งๆ ให้คิดถึงแต่โอกาสค่ะ แค่เราลงชื่อสมัครก็มีชัยไปกว่าครึ่งของอีกหลายๆคนแล้ว ไม่ต้องคิดจะติดก็ได้ เอาแค่เรารู้กับตัวเองก็พอว่าเราต้องการอะไร ไม่ต้องบอกใคร พูดกับใคร

ทำในโอกาสของเราให้ดีที่สุด เพราะถ้าผ่านจุดนี้ไป เขาจะหันหลังกลับมาไม่ได้อีกแล้วนะ


ต้องขอโทษอีกครั้งนะค่ะ ถ้ามันช้าไป  หรือว่าตักสินใจไปแล้วก็ตาม
ถือเอาไว้เป็นบทเรียนว่าเราเคยผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้ว สุดท้ายก็ยิ้มเข้าไว้้นะ รอยยิ้มมักจะทำให้เกิดเรื่องดีเสมอ ยิ้มให้กว้างๆเลยนะ :D 

เห็นด้วยค่ะ :D