นี่หรือคือชีวิต ?
ตั้งกระทู้ใหม่
คือว่าปีนี่เราอยู่ ม.4 สายวิทย์ - คณิต แล้วชีวิตเราอ่ะ มันเริ่มที่จะเลวร้ายลงเรื่อยๆ หลังจากที่เพิ่งเปิดเทอมม.4 มา ก็คือ เงินในบ้านเริ่มร่อยหรอลงไป เดือนนึงเรามีเงินใช้จ่ายไม่ถึงหนึ่งร้อยบาทด้วยซ้ำ มันทำให้เราต้องห่อข้าวห่อน้ำไปกิน ตื่นตั้งแต่ตีห้าเพื่อเดินไปเรียนให้ทันเวลา (โรงเรียนเราอยู่ไกล) ก่อนกลับบ้านเรามีซ้อมพวกวิ่งอะไรแบบนี้ กว่าจะเสร็จก็ห้าโมงเศษ ๆ เราก็ต้องเดินกลับบ้านในตอนมืด มันดูทรมานมากเลยในความคิดเรานะ ตอนนี้ทั้งพ่อทั้งแม่เราไม่มีเงินติดตัวเลย เราเองก็เช่นกัน เราใช้เงินเก็บทีเ่ก็บมาไปกับค่าเรียนพิเศษ + ค่าไปโรงเรียนของน้องจนหมดแล้ว เราโทรไปขอเงินพ่อที่แยกกันอยู่กับแม่ พ่อก็ไม่มี เราพยายามขายหนังสือมือสองที่เรามีอยู่ตามอินเตอร์เน็ต แต่ก็ขายได้น้อยมาก ๆ เหมือนกับไม่ได้ขายเลยมากกว่า
เรากังวลว่าวันนึงเราจะอดตายหรือเปล่า ? ความฝันที่จะเรียนจบแพทย์ของเรามันจะเป็นจริงมั้ย ? เราเครียดมาก ๆ เลย เราคิดฆ่าตัวตายบ่อยขึ้น เราอยากไปให้พ้นจากสภาพชีวิตแบบนี้ แต่เราทำไม่ได้ พ่อแม่ยังต้องพึ่งเราทีเ่ป็นลูกอยู่ ,, เราควรทำยังไงดี ?
` Black Wolf
21 พ.ค. 57 เวลา 22:35 น.
326
views
8 ความคิดเห็น
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ถ้าว่างเสาร์อาทิตย์ลองหางานพิเศษทำดูสิ หรือไม่ก็สอนพิเศษรุ่นน้องดู ถ้ามีเวลาว่างพอิ่ะ เพราะปัญหาที่มีก็คือ เงินใช่มั้ย? ค่อยๆคิดค่อยแก้ดูนะ บางทีลองสอบถามทางโรงเรียนดูว่ามีทุนการศึกษาอะไรที่พอที่เราจะขอได้บ้างมั้ยดูสิ เราว่ามันน่าจะมีนะ คิดสะว่า สักวันมันจะต้องดีขึ้น ความทุกข์ยากในวันนี้มันจะสอนเราเข้มแข็งวันหน้า อย่ายอมแพ้นะ
แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ทำอาชีพอะไรคะ มีรายได้ไหม? ใจเย็นๆนะ
ลองหางานพิเศษทำดูค่ะ แต่ไม่รู้วิธีนี้จะดีหรือเปล่า เพราะเห็นบอกว่ากว่าจะกลับบ้านก็เย็นแล้ว ส่วนเรื่องเรียนแพทย์ลองติดต่อโรงเรียนให้หาทุนเลยค่ะ ลำบากขนาดนี้ เป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งไว้ค่ะ
สู้ต่อไปครับ ความฝัน มันไม่ไกลเกินไปหรอก แค่พยายามเต็มที่ครับ เงินที่กำลังหมด ก็ออกไปหางานทำก็ได้ครับ งาน พาร์ทไทม์ พวก 7-11 สเวนเซ่น พิซซ่า Mc KFC ไรพวกนี้ก็ได้ครับ ส่วนกิจกรรมที่ ร.ร. ก็ลดลงตามความจำเป็นครับ
วางแผนการใช้เงินให้ดีครับ แล้วก็ อย่าคิดที่จะฆ่าตัวตายครับ มันไม่ใช่ทางออก แต่มันเป็นทางตัน ^^
ถ้ามีเพื่อนบ้าน ก็อาจจะขอความช่วยเหลือสักเล็กน้อยก็ได้ครับ แล้วตอบแทนเขาทีหลัง :)
น้องสามารถหางานพิเศษเล็กๆน้อยๆทำได้ค่ะ ถ้าเริ่มแรกเราไม่รู้จะปรึกษาใครหรือวุฒิการศึกษาที่มีมันสมัครอะไรไม่ได้ ให้น้องลองปรึกษาอาจารย์ประจำชั้นก่อนเลยค่ะ บอกปัญหาของเราไปเล่าให้ครูฟัง ครูอาจจะพอหาทางออกหรือหางานเล็กๆน้อยๆโดยมีค่าขนมเล็กๆตอบแทนน้องได้
อีกทางคือรับจ้างจิปาถะค่ะ กรณีถ้าน้องอยู่ต่างจังหวัดหางานรับจ้างง่ายกว่าอยู่ในเมืองหลวงอีกค่ะ ถามคนแถวๆบ้านเราดูคนบ้านนอกคุยง่ายกว่าคนเมือง เสาร์อาทิตย์พอมีงานอะไรให้หนูทำบ้างมั้ย บางบ้านเขาทำสวนทำไร่ ปลูกข้าวโพด ปลูกมะนาว ปลูกหอม ถ้าเป็นจังหวะเก็บเกี่ยวผลผลิตส่วนมาก เขาจะมีการจ้างคนเก็บผลผลิตหลังใช้เครื่องเกี่ยวอีกที ยกตัวอย่างเช่น ข้าวโพดต้องมีการจ้างคนเก็บฝักข้าวโพดอีกทีแน่ๆ ทำไม่เป็นก็ฝึกดู เด็กขยันผู้ใหญ่เอ็นดูแน่ๆไม่ต้องกลัว งานพวกนี้แม้มันจะเป็นงานที่เหนื่อย แต่ถ้าเราอดทนหน่อยได้เห็นเงินแน่ๆ
เอาใจช่วยนะคะสู้ๆ ถ้าถึงขั้นนี้เราต้องดิ้นรนด้วยตัวเองแล้วค่ะ ไม่ต้องรอให้แม่หรือใครมารับผิดชอบในส่วนนี้ ทุกคนในบ้านต้องช่วยๆกัน คนละไม้คนละมือ ขอแค่ขยันอดทน รับรองเลยค่ะว่าไม่มีทางอดตายแน่ๆ
(สู้ๆนะ)
สู้ๆนะคะจขกท ลองหางานทำดูนะ
ช่วงเสาร์-อาทิตย์ก็หางานทำเลย
หรือไม่ก็ลองขอทุนดู
แนะนำให้กู้ กยศ. ส่วนเรื่องเรียนแพทย์ก็ขยันๆ ยังมีอีกหลายอย่างที่น่าสนใจนะ อย่าง ทุน พสวท. คือทุนเรียนจนจบปริญญาเอก อะไรปบบนี้ ยังไงก็ลองขยันๆสู้ๆนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?