แต่งนิยายสยองขวัญทำไงให้ชวนขนลุ้ก

[sanza00]

ตามนั่นค่ะ ชอบเขียนแนวนี้ อยากบรรยายให้ดูน่ากลัว พอลองเขียนแล้วมันชวนแปลกๆ พอมีแนวคิดยังไงบ้างค่ะ เพราะแต่งแบบ รับสมัครตัวละคร จึงอยากแต่งให้ผู้อ่านจิตน่การเหตุการณ์ได้ลงตัว

Comments

[นมสด อุ่นอุ่น]

ต้องมองอะไรดิบๆ เช่นไก่ดิบ ยุงตายเลือดสดๆ
และจินตนาการว่า มันคือ มังกรดิบ กับ แมลงยักษ์
หรือแมลงเน่าๆๆๆ หนอนเต็มตัว

เอิ่ม เรามึนๆ รออ่านความเห็นอื่นต่อไป

[Sirisobhakya]

มันมีความหลอนหลายแบบครับ แบ่งหลักๆก็สองแบบ หลอนกายภาพ กับหลอนจิตวิทยา

หลอนกายภาพ คือกระทำทางร่างกาย ก็แบ่งออกได้อีกสองอย่าง คือหลอนโหด กับหลอนแหวะ

หลอนแหวะก็อย่างที่ #1 บอกไป คืออะไรที่มันแหวะ หนอน แมลง เน่าเปื่อยน้ำเลือดน้ำหนองทั้งหลาย ยิ่งถ้ามีเข้าปากเข้าจมูกยิ่งแหวะขึ้นไปอีก

ส่วนหลอนโหด ก็เช่นการฆ่าฟันแบบโหดร้าย ทรมาน เอามีดสับ ฉีกร่างเป็นชิ้นๆ ควักโน่นควักนี่ออกมาสดๆ เลือดสาดกระจายอะไรแบบนั้น พ่วงความทรมาน อารมณ์ความรู้สึกของเหยื่อเข้าไปก็จะยิ่งโหดขึ้นเป็นทวีคูณ

การหลอนแบบนี้ง่ายครับ เขียนอะไรให้มันแหวะๆ หรือโหดๆ เข้าไว้ คนอ่านจินตนาการออกอยู่แล้ว

ส่วนหลอนจิตวิทยาคือเล่นกับจิตใจ เช่นผีปรากฏตัวออกมากดดันแวบหนึ่ง หันไปอีกทีหาย แต่หันกลับมาเจออยู่ข้างหน้าระยะประชิด หรือฆาตกรแอบอยู่ใต้เตียง แต่หาแล้วไม่เจอ กดดันไปเรื่อยๆจนเหยื่อเสียสติไปเอง อะไรทำนองนี้

การหลอนแบบนี้ต้องใช้ฝีมือมากขึ้นและใช้หน้ากระดาษมากขึ้น ในการที่จะสร้างอารมณ์หลอน พูดถึงบรรยากาศ มืด เย็น มีเสียง มีอะไรที่ไม่คาดคิด หลอนแบบนี้จะสะดวกมากหากทำเป็นการ์ตูนหรือภาพยนตร์เพราะมันเห็นภาพได้ทันที แต่นิยายจะยากหน่อยครับ

[เทพอสูรปลาผัด]

แต่งนิยายให้ตัวเองสยองได้ นั่นแหละใกล้เคียงแล้ว พยามเสาะหาที่มันสยองๆมาประดับสมองเพิ่มคำบรรยาย อย่างจะแต่งเรื่องผีๆก็ลองไปหาประสบการณ์ล่าท้าผีสักหน่อย แล้วเก็บอารมณ์ตอนนั้นมาเขียนในนิยาย 

แต่ระวังนะครับ ไปหาประสบการณ์ ก็อย่าเอาอะไรติดมาละครับ ไม่งั้นตอนกลางคืนดึกๆอาจจะได้ยินเสียงแปลกๆ

[ไม่มีชื่อจะตั้งเหมือนเดิม]

แต่งตอนปวดขรี้ครับ ขนาดแฟนตาซียังขนลุกไม่หาย #ผิด


พูดตามตรงตั้งแต่อ่านมาทั้งที่วางตามแผง หรือตามcreepypastaที่ได้เรทกันเยอะๆ ก็ไม่รู้สึกว่ามันจะน่ากลัวเลยแฮะ=_,= ทำให้ผมมองว่านิยายสยองขวัญนี่มันท้าทายไม่ใช่เล่นเลย ส่วนใหญ่ที่ชื่นชมก็จะเป็นด้านการดำเนินเรื่องกับเนื้อหาโดยรวม ส่วนด้านสยองขวัญนั้นจะให้ขึ้นมาได้มันลำบาก บรรยายน้อยไปก็ไม่ได้รส มากไปก็ขาดความต่อเนื่อง แถมความกลัวนี่หลักๆแล้วจะมาจากเสียงกับรูปน่ะครับ พอเป็นตัวอักษรมันก็เลยลำบากมากมาย ที่ใกล้เคียงคำว่าน่ากลัวที่สุดก็คงแนวหักนิดหน่อยอย่างเรื่องห้องพักสีแดง(เรื่องสยองสั้นๆของฝรั่ง)ที่ทำให้ขนลุกน้อยถึงน้อยมาก แต่ก็ใกล้เคียงที่สุดแล้วล่ะครับ

ยังไงก็สู้ๆนะครับ(ฮา)

[หมีคั่วโลก]

ถ้าเป็นผมนะ ผมจะลองไปนั่งเล่นที่โรงเรียนตอนมืดๆและเปิดเพลงแนวสยองๆดู 
เผื่อว่าบางที....อาจจะมีใครมานั่งข้างๆก็เป็นได้ หุๆๆๆๆๆ
อันนี้ผมทำบ่อย และต้องทำคนเดียวด้วย ถึงจะได้บรรยากาศ หุๆๆๆๆๆ

[Nawak]

ในความคิส่วนตัวของผมนะ การที่เราจะเขียนอะไร นิยายประเภทไหนความรู้สึกนึกคิดเรามันต้องเข้าถึงครับ ช่างสังเกตุ เสพงานประเภทนี้บ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นการอ่าน การดู (ดูหนังนี่ช่วยด้เ้เยอะทีเดียวครับสำหรับผม) การเขียนนิยายว่ายากสำหรับผู้เริ่มหัดเขียนและจับทิศทางตัวเองไม่ได้แล้ว นิยายสยองขวัญยิ่งแยกย่อยออกไปอีก ฉะนั้นแล้ว ต้องเสพงานเหล่านี้เยอะๆ เสพให้มันซีบซับเข้าในจิตวิญญาณและความคิด แล้วมันจะเขียนได้ลื่นไหลมากยิ่งขึ้น



NAWAK.

[สวยxsexy]

ฟังเดอะช็อคค่ะ(รายการวิทยุ)
แล้วก็เขียนให้มีบรรยากาศ มืด เงียบ อยู่คนเดียว.. แต่เหมือนกับว่าไม่ได้อยู่คนเดียว
เสียงเอฟเฟคแบบ ครืดด... เสียงหมาหอน เสียงคนร้องโหยหวน เสียงไม้ขยับแต่ไม่มีคนเดิน ประตูเปิดแต่ไม่มีใคร เห็นเงาตะคุ่มจากช่ิองด้านล่างของประตู
เสียงคนเรียก แต่บรรยากาศวังเวง 
อาจจะเริ่มด้วยเรื่องเล่าเปรยๆว่าที่นี่มันหลอนยังไง มีเหตุการณ์อะไรก่อนหน้า 
...มั้งคะ 

[aieflook the shogun]

แนวหลอนต้องเล่นกับจิตใจของตัวละครในเรื่องและคนอ่านครับ
เพราะเป็นนิยายจะเล่นมุขโผล่มากระทันหันไม่ได้ (มุขนี้ใช้ได้กับหนังและเกมส์เท่านั้น) แล้วก็ควรเขียนให้มันรู้สึกหลอนนานๆแทนจะดีกว่า
ควรเขียนสถานที่และบรรยากาศให้ละเอียด ให้คนอ่านรู้สึกเหมือนอยู่ในที่นั้นด้วย