(รกมั้ง + โอกาสสุดท้ายของใครสักคน) เมื่อเราไปหลังไมค์กับ vampirebigbight
ตั้งกระทู้ใหม่
กระทู้นี้เกิดขึ้นมาต่อยอดจากกระทู้ก่อน ดังนั้นขอย้อนความสักครู่ใหญ่ๆ...
เรื่องมันมาจากเราสงสัยว่าเมมเบอร์ "เพ้อฝันในโลกนิยาย" กับ "vampirebigbight" เป็นคนเดียวกันหรือไม่ เพราะไอพีเดียวกันเป๊ะๆ
จากนั้นคุณ vampirebigbight ก็ออกมาโชว์เกรียนคอมเมนท์แล้วลบทิ้งแหล กับตามไปไล่โหวตคะแนนนิยายของคนอื่นที่เข้าไปตอบกระทู้นั้นให้ต่ำลง(ขอบคุณท่าน K.W.E. สำหรับหลักฐาน) สร้างความเซ็งเป็ดให้แก่ชาวบอร์ดเป็นอย่างยิ่ง
เราเห็นดังนั้นก็เลยคิดว่า สงสัยเราคงต้องทำสิ่งที่ทำเป็นประจำกับบอร์ดตอนมีเมมเบอร์หน้าใหม่มาปัญหาซะแล้ว... นั่นก้คือ การลากไป 1 -1 หลังไมค์...
และจากการคุยกันตัวต่อตัวหลังไมค์ เนื้อหาก็ประมาณนี้แหละ(เจ้าตัวอนุญาตให้เผยแพร่ได้ & ข้อความในส่วนของเรามันดูไม่ได้แฮะ ดูได้แต่ข้อความเข้า)
เริ่มจากเราทักทายไปก่อนทำนองว่า... เรายังยืนยันคำเดิม คือถ้าเขาสำนึกผิด และเขาจะปรับปรุงตัวจริงๆ เราและชาวบอร์ดบางคนก็อาจจะเป็นเพื่อนกับเขาได้อยู่นะ เขาก็เลยบอกว่า...
เราจึงบอกว่าเขาสามารถระบายกับเราได้ตามสบาย แต่อันดับแรก ไปจัดการเรื่องคะแนนโหวตที่ไปโหวตต่ำให้ทุกคนก่อน เพราะคุณกีวี่เอาหลักฐานมาแปะแล้วว่าเป็นฝีมือเขา และเขาตอบว่า...
เราจึงบอกเขาว่าเราจะขอแคปทำขอโทษนี้ และคำอธิบายว่าเขากดโหวตต่ำให้ทุกคนเพราะนิยายตัวเองโดนโหวตต่ำก่อน เลยเอาคืนแบบเหวี่ยงแห ซึ่งเขาเองก็อิดออดในตอนแรกเพราะคิดว่าถึงยังไงตัวเองก็โดนรุมยำเละอยู่ดี เราจึงรับปากว่าจะช่วยๆ คุยให้ชาวบอร์ดพอเข้าใจเขาบ้างน่ะนะ แต่ก็บังคับเขาว่า...
"สัญญากับเราได้ไหมครับว่าต่อไปจะไม่ลบคอมเมนท์อีก ไม่งั้นเราจะไม่ช่วยคุณนะ
ถ้าไม่ลบคอมเมนท์หรือกระทู้ คนในบอร์ดเขาจะได้ให้โอกาสคุณ ให้คุณเป็นเพื่อนกับพวกเขาได้บ้าง เวลาเครียดจะได้ไม่ต้องมานั่งเครียดคนเดียวไงครับ"
ก็ไม่รู้ว่าที่พูดแบบนี้นี่เพราะจะโชว์เก่งต่อหน้าใครสักคนที่เขาเชื่อว่าแอบส่องบอร์ดอยู่ หรือเพราะคิดว่าเรารับปากว่าจะช่วยพูดๆ ให้ แต่รู้สึกว่าคราวหลังคงต้องให้ร่างคำขอโทษมาให้ดูก่อนพิมพ์บอกคนอื่นกระมัง...
แต่เอาเถอะ เรารับปากเขาไว้แล้วว่าถ้าเขาสัญญาว่าจะไม่ลบคอมเมนท์ และขอโทษทุกคน เราจะพยายามพูดให้ทุกคนเข้าใจเขาขึ้นมาบ้าง
ก็อยากให้ทุกคนเข้าใจเขาหน่อยแล้วกันว่าสภาพจิตใจเขาช่วงที่โผล่มาป่วนด้วยโหมดแวมไพร์ฯ คือสภาพจิตใจที่ไม่ปกติเท่าไรนัก เหมือนกับว่ามีปัญหาครอบครัว ปัญหาคนรัก ฯลฯ ประดังเข้ามาในชีวิตแล้วหาทางออกไม่ได้ จึงระบายด้วยการป่วนบอร์ด (และอย่าลืมว่ามีกระทู้หนึ่งที่เขาลบไป บอกว่าสมองเขามีความไม่ปกติบางอย่างด้วย)
เราได้แนะนำเขาไปแล้วว่าการป่วนบอร์ดไม่ใช่สิ่งที่ดี และคาดหวังว่าเขาจะปรับปรุงแก้ไขตัวเองได้ในอนาคต ซึ่งถ้าเขามีความพยายามมากพอจะปรับปรุงตัว เราจะช่วยๆ เขา
ส่วนเรื่องกดโหวตต่ำแบบเหวี่ยงแห คงเพราะความคิดหวาดระแวง อันมาจากสภาพจิตใจ(อาจจะรวมถึงระบบความคิด)ไม่ปกติ กลัวว่าทุกคนที่เขามาในกระทู้และว่าเขาคือคนโหวตต่ำให้กับนิยายเขา จุดนี้ก็จะให้เขาดำเนินการแก้ไขให้ในลำดับต่อไป อาจจะให้โหวตดันเรื่อยๆ จนคะแนนกลับไปเท่าเดิมก็ได้กระมัง...
สรุปแล้ว ความผิดพลาดที่ผ่านมาในฐานะ vampirebigbight เป็นความผิดที่เกิดจากสภาพจิตใจไม่ปกติ และจัดการกับความเครียดผิดวิธี อีกทั้งยังอ่อนแอเกินไปกว่าที่จะเผชิญปัญหาที่ตัวเองก่อไว้ เลยไล่ลบคอมเมนท์ทิ้งตลอด
ก็คาดว่าหลังจากแนะนำไปแล้วจะมีพฤติกรรมที่ดีขึ้นบ้าง อย่างน้อยๆ ก็คาดหวังว่าจะไม่ลบเมนท์หรือกระทู้ที่ตัวเองสร้างขึ้นอีก... แต่จะทำได้ไหมก็ต้องรอดูอีกที...
ส่วนนี้ถึงชาวบอร์ด
ไหนๆ ที่หลังไมค์กัน เราก็ให้โอกาสเขาสำหรับการปรับปรุงตัวแก้ไขพฤติกรรมนะ แต่ก็จะให้โอกาสไปจนกว่าเขาจะลบกระทู้หรือความเห็นหลังจากที่กระทู้นี้ถูกตั้งขึ้นเท่านั้นล่ะ
ถ้ามีการลบความเห็นตัวเอง(นอกจากเพราะซ้ำ) เราจะถือว่าการให้โอกาสสิ้นสุดลงแล้วทันที
ก็อยากให้ชาวบอร์ดให้ๆ โอกาสเขาอีกสักครั้งแล้วกัน(แต่จะไม่ให้ก็ตามแต่ใจท่าน) จนกว่าจะแสดงพฤติกรรมลบคอมเมนท์หรือกระทู้หนีอีกครั้ง ส่วนเรื่องกวนประสาทก็ปล่อยๆ เป็นสีสันบอร์ดหน่อยแล้วกัน เว้นแต่ว่าการกวนประสาทนั้นจะละเมิดสิทธิ์ส่วนบุคคลใดๆ ของท่าน ถ้าแบบนั้นจะทำอะไรเขาก็ตามสบาย
ส่วนนี้ถึงคุณแวมไพร์ฯ
เรื่องถ้อยคำที่ใช้กับคนในบอร์ด เราคิดว่าควรจะลองปรับปรุงสำนวนการพิมพ์ก็ดีนะ ตอนเป็นเพ้อฝันฯ ยังพูดดีๆ กว่านี้ได้อยู่เลยนี่ อย่าเอาเรื่องสภาพจิตใจไม่ปกติจากความเครียดมาเป็นข้ออ้างในการกวนส้นเท้าคนอื่นเลย
ยิ่งอยากจะสำนึกผิด อยากให้เขาให้อภัยด้วยเนี่ย ใช้คำให้มันดีๆ หน่อยเถอะ การใช้ภาษาเป็นเรื่องสำคัญในการเขียนนิยายนะ
ส่วนเรื่องลบกระทู้ก็อย่างที่ว่าไป ถ้ามีอีกสักครั้งหลังจากกระทู้นี้ตั้งขึ้น เว้นแต่เพราะบัค กดผิดหรือตั้งซ้ำ เราจะถึงว่าโอกาสที่เราให้ถูกลบทิ้งไปด้วยทันที!
แล้วถ้าใครไม่ให้โอกาสหรือให้อภัยคุณ คุณก็พยายามหาทางพิสูจน์ตัวเองหรือทำอะไรให้เขาให้อภัยเองก็แล้วกัน
อย่าลืมไปโหวตให้นิยายคนอื่นๆ กลับมามีคะแนนเท่าเดิมด้วยล่ะ
เราเชื่อว่าคุณปรับปรุงตัวเองได้นะ ลองๆ ดูหน่อยเถอะ
วิหคน้อยปีกแดง (รักต์ศรา)
4 ส.ค. 57 เวลา 20:29 น.
2,453
views
231 ความคิดเห็น
ส่วนตัวผมคนเดียว(ไม่เกี่ยวกับชาวบอร์ด)ขออนุญาตไม่ให้โอกาสก็แล้วกันครับ
เพราะไม่มีหลักฐานว่ามีปัญหาจริง และจากนิสัยที่เขาแสดงออกมา
ไม่มีจุดไหนแสดงความจริงใจเลย
งั้นขอตัดสินที่กระทู้นี้เลยแล้วกันค่ะ ว่าตกลง จะจบไม่จบ...
//มู้ไหนที่มีนายนี่มันไม่เคยจะลงเอยดีสักที... คำขอโทษดีๆ เคยได้กันที่ไหน?
ประเด็นกดโหวตนี่ ค้านได้ไหมคะ?
มันเหมือนคุณขรี้ไม่ออก แล้วคุณจะทำลายผักให้หมดโลก เพื่อให้คนอื่นขรี้ไม่ออกตามคุณอะ มันใช่เรื่องหรือเปล่า
คือแล้วมาทำลายผักของเราอะ บอกเลยว่าไม่ค่อยสะเทือนเท่าไร ปกติก็ไม่กินผักอยู่แล้ว ขรี้ไม่ออกต่อไปก็ปกติ
(แวม นายเข้าใจไหม? ถ้าไม่เข้าใจก็ถามได้นะว่าแปลว่าไง)
ประเด็นปัญหาชีวิต
เอานะ เราอาจจะยังอายุน้อย แต่เราเจอบางอย่างก็ไม่ค่อยน้อย ครอบครัว การเรียน เพื่อน บวกกับความคิดมากส่วนตัว คือแทนที่จะมาหาเรื่องคนในนี้ เราว่าหาเรื่องดีๆ ทำจะเป็นประโยชน์สุขแก่ตัวเองและคนรอบข้างมากกว่าปะคะ?
อันนี้ไม่ได้หาเรื่อง แต่แค่รู้สึกมันฟังไม่ขึ้น
เราก็ไม่ได้อะไรมากมายกับเขานะคะ เรื่อยๆ บางครั้งก็ตลกและกวนประสาทกลับ แต่บางทีอารมณ์เรามันก็ไม่ใช่อะจอร์จ
ให้โอกาสค่ะ แต่อย่าลืมนะคะ การทำผิดอะไรซ้ำๆ เพราะชะล่าใจ ระวังไว้ว่าสักวันคุณอาจจะไม่มีโอกาสได้แก้ตัวอีกเลย
และตอนนี้มันก็แทบไม่เหลือแล้วด้วย
น่าเสียดายที่สิ่งที่เขาทำมันทำให้เราเสียความรู้สึกจนรู้สึกว่า
เราไม่อาจให้อภัยเขาได้อีกแล้ว
จากนิยายที่100%เต็มเนี่ย กว่าจะโหวตกลับมาให้เต็มได้อีกรอบไม่รู้จะต้องใช้คนสักเท่าไหร่ สิ่งที่คุณทำด้วยความ "หวาดระแวงชั่ววูบ" ว่าคนในบอร์ดไปกดโหวตต่ำนิยายคุณ มันทำให้นิยายของเรายากจะกลับไปที่100%เต็มไปได้ดั่งเดิม
เราไม่ได้ยึดติดคะแนนโหวต แต่ถ้าใครสักคนจะโหวตต่ำให้เรา เราต้องการให้ใครคนนั้นคือคนที่อ่านนิยายของเราและมีข้อติติงจากใจจริง ไม่ใช่มาป่วนเพื่อความสะใจส่วนตัว
ที่เสียความรู้สึกที่สุดคือ "เราเคยนั่งอ่านนิยายคุณและวิจารณ์ให้อย่างตั้งใจด้วย"
ขอโทษนะคะ ถ้าเราทำให้ขนาดนี้แล้วคุณยังจะทำกับเราแบบนี้ เราถือว่าคนแบบนี้คบไม่ได้ เลี้ยงไม่ได้ กระทั่งคุยเล่นด้วยก็คงจะไม่ได้เช่นกัน
เราคิดผิดมา2ครั้งแล้ว ครั้งแรกคือตอนที่คุณป่วนบอร์ดใหม่ๆ ซึ่งตอนนั้นคิดว่าอาจจะพอคุยกันรู้เรื่องและให้อภัยได้ ซึ่งก็เห็นได้ชัดว่าคิดผิดมหันต์....
ส่วนคิดผิดครั้งที่สองคือไปวิจารณ์นิยายของคุณ ตอนนี้รู้สึกว่าเสียเวลา ทำคุณบูชาโทษไปแท้ๆ...
ก็ยืนยันเช่นเดิมครับ ไม่ได้อาฆาตแค้น แต่จะจำไว้ว่าเคยทำอะไรกับผม
ผมไม่มีอำนาจทำอะไรหรอก และต่อให้มี ในฐานะคู่กรณีคนหนึ่งก็ไม่อาจจะใช้เพราะจะมีอคติเข้ามาเกี่ยว
แล้วก็... ก่อนจะบอกว่าสำนึกผิดจริงหรือไม่ แรกสุดช่วยแสดงให้เห็นทีว่า ตั้งใจจะแก้ไขสิ่งที่ทำลงไปจริง
เพราะมาจนถึงตอนนี้คะแนนที่ถูกกดลงไปก็ยังไม่ได้เท่าของเดิมก่อนกดเลยนะครับ
ตอนทำลงไปจะเพราะโมหะหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่เวลาทำอะไรลงไปก็จงสำนึกด้วยว่าทำอะไรไปบ้าง ที่แน่ๆเขาไม่ได้กดผมครั้งเดียว มาตอนนี้คะแนนที่ร่วงลงไปก็กลับมาแค่ครั้งเดียวจากบรรดาหลายครั้งที่กดไปด้วยซ้ำ
ขอบอก ณ ตรงนี้เลยว่า ถ้าคิดสำนึกผิดจริง แรกสุดก็จงทำให้ทุกอย่างกลับไปจุดเริ่มต้นซะ ซึ่งถ้าอิงตามหลักการโหวตจริง คะแนนมันต้องมากกว่าเดิมเพราะจำนวนโหวตเพิ่มขึ้่น และแน่นอนครับว่า ผมจำได้ว่าคะแนนสุดท้ายมันอยู่ที่เท่าไหร่
ถ้าโหวตไม่มากกว่าเดิมก็แสดงว่าไม่ได้มีการสลับ id ip เข้าไปแก้โหวตทั้งหมด ผมจะถือว่า ไม่จริงใจการสำนึกผิด
อนึ่ง... แค่บอกกล่าวนะครับ จะทำหรือไม่ก็ไม่เป็นไร เพราะบอกแล้วว่ายกมือขอโทษผมก็ไม่รับ แต่ถ้าอย่างน้อยๆสำนึกผิดจริง ก็ไปทำตรงนี้ตามที่ว่ามาซะ โทษมันไม่หาย แต่จากหนักก็จะได้เป็นเบา จากที่เคยแต่พูดปากเปล่าก็กระทำให้รู้ถึงความยากลำบากในการแก้ความผิดบ้าง
ซึ่งไม่ทำก็ไม่ว่าครับ ผมก็เพียงแค่ว่า... จะจำไว้ว่าใครทำอะไรกับผมไว้และแสดงปฏิกริยากับการกระทำนั้นเช่นไร...
ถ้าพูดกันดีๆโดยที่ไม่ลบกระทู้ ลบโพส เราว่าคงเข้าใจกันนานแล้ว แต่นี่นายแวมเล่นลบนั่นลบนี่แถมยังพูดกวนประสาทอีก ให้โอกาสหลายครั้งมากแต่นายแวมก็ยังกลับมาทำตัวเหมือนเดิม นิสัยเดิมๆ ความคิดเดิมๆ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง แล้วไหนจะที่ว่าเราอีก
เอาล่ะ คราวนี้เราจะให้โอกาสอีกครั้ง แต่!! ถ้านายแวมยังไม่สำนึกก็อย่าหวังว่าจะมีครั้งต่อไปสำหรับเราเลย
ปล.จำไปตลอดแน่ๆเรื่องนี้ ทำอะไรไว้เราไม่เคยลืม บอกเลย
ของเราเรื่องหลักเหลืออีก 1 เปอร์ เรื่องรองเหลืออีก 6 เปอร์ เรื่องสั้นเหลืออีก 45 เปอร์... ของท่านอีกยาวไกลไหมนั่น
อภัยได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมกับการกระทำของเจ้าตัวค่ะ
ออกตัวก่อนว่าไม่ได้มีปัญหากับท่านแวมฯ นะ
แต่ก็ติดตามมาตั้งแต่แรกๆ กับท่านเจ้าปัญหารายนี้
อันดับแรกของการอภัยหรือไม่คือ
การแสดงออกทั้งทางคำพูดหรือพฤติกรรม ต่อให้ตัวเองมีปัญหาจริง
ก็ไม่ควร "เอาความรู้สึกไปลงกับผู้อื่น" เพราะชาวบอร์ดไม่ได้รับรู้ปัญหา
ส่วนตัวของเขาค่ะ ที่สำคัญกว่านั้นถ้่าเป็นการกระทำทีพลั้งเผลอ
ไม่ได้ตั้งใจก่อกวนจริง หลังจากผ่านไปไม่นานน่าจะสำนึกได้
และออกมาขอโทษแต่โดยดี
และการที่เที่ยวไปโหวตให้นิยายคนอื่นได้คะแนนต่ำ
แบบหว่านแห โดยอ้างว่าตัวเองก็โดนน่ะ หลักฐานไม่มีเที่ยวหว่านแห
มันใช่การกระทำที่สมควรให้อภัยหรือเปล่าคะ
2.ทั้งที่มีคนพยายามไกล่เกลี่ยว่าเขาอาจจะเครียดจริงๆก็ได้
แต่การต่อปากต่อคำของเขา ไม่มีท่าทีแสดงออกว่า
"สำนึกการกระทำของตัวเองเลยแม้แต่น้อย"
แถมยังโพสต์อะไรต่อมิอะไรที่บ่งบอกว่า "ฉันสะใจที่ได้ทำ"
3.พฤติกรรมที่เม้นต์แล้วลบนั้น เปิดมู้แล้วทิ้ง
ไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นค่ะ จากที่สืบมาเขาทำตั้งแต่เริ่มแรกๆ
และคล้ายว่าจะเป็นนิสัยที่ชอบหนีความผิด
จะเป็นปัญหาทางจิต ปัญหาทางบ้าน ทะเลาะกับแฟนมันก็ไม่ใช่ข้อแก้ตัว
อันที่จริงชาวบอร์ดเองก็ไม่ได้โกรธหรืออาฆาตหรอกนะคะ
หากว่าเขาไม่ทำในส่วนที่เรียกภาษาบ้านๆ ว่า "กวน -ีน"
และไร้คำว่าสามัญสำนึกต่อคนอื่นน่ะ
สำหรับเราอยากให้เขาออกมาขอโทษและ "สาบาน"
ว่าจะไม่ทำแบบนี้ต่อคนอื่นอีก เราเชื่อใน "คำสาบาน" นะคะ
หากเขาไม่มาขอโทษจากใจจริงและยังดั้นด้นทำต่อคงได้จวกเละค่ะ
อย่างที่ว่าครับ ผมไม่ได้แคร์คะแนน แต่ผมเคืองที่อยู่ๆมาทำร้ายกันทั้งที่ไม่ได้มีประเด็นตัวๆกันมาก่อน ขอความช่วยเหลือมาก็ไปช่วยตอบดีๆด้วยซ้ำ
คะแนนมันคือตัวเลขลอยๆ แต่การที่จู่ๆมากดลงคะแนนคนอื่นเพื่อสะท้อนความแค้นเคืองทั้งที่ไม่มีอะไรต่อกันมาก่อน แถมยังทำลับหลัง ปากว่าตาขยิบด้วยแล้ว นี่มันเป็นพฤติกรรมที่ผมรังเกียจที่สุดในบรรดาพฤติกรรมทั้งหลายเลยนะครับ
กระทู้โหวตหรือถามคนประเภทไหนทีเกลียดที่สุด ผมก็ตอบตามนี้ล่ะครับ และก็เกลียดจริงๆ
งานนี้บอกได้เลยว่าถ้าไม่แสดงออกว่าสำนึกจริง ผมก็ไม่เชื่อใจสักนิดครับ
ส่วนโหวตคืนนั่น เชื่อเถอะเอาเท่าที่แห่มากดลบผมในช่วง 2 ชั่วโมงผ่านมาเท่านั้น คะแนนมันก็คืนมาแล้วครับ คำถามคือ... "จะทำหรือเปล่า?"
ตอนโมโหน่ะครับทำอะไรเหนื่อยแค่ไหนก็ทำได้ แต่ตอนตามล้างตามเช็ดมันเหนื่อยสุดๆเลยล่ะ
มากระทู้ที่แล้วช้าไป ขอรอที่กระทู้นี้แล้วกันค่ะว่าตกลงจะเอายังไงกันแน่...
แต่โดยส่วนตัว เท่าที่เราตามอ่านมา...
ก่อนหน้านี้ก็น่าจะมีคนที่อยากให้โอกาสเขาเยอะอยู่นะ แต่เขาทำตัวเองทั้งนั้น...
เราคิดว่าการที่สภาพจิตใจไม่ปกติหรืออะไรก็แล้วแต่ไม่ใช่ข้ออ้างสำหรับการทำผิด
(ยกเว้นแต่กรณีที่จิตแพทย์ออกมายืนยันว่ามีปัญหาทางสมองหรืออารมณ์จริงๆ อันนั้นก็อีกกรณี)
มันเกิดจากการที่หาทางออกจากปัญหาผิดวิธีเหมือนที่ท่านศรากล่าวไว้มากกว่า
ส่วนเรื่องจะให้โอกาสไหม...เราไม่ได้ใจดีขนาดที่จะให้โอกาสคนที่ทำผิดในเรื่องซ้ำๆ ได้ง่ายขนาดนั้น เราไม่ใช่แม่พระ...
และถึงให้โอกาส ก็ไม่รู้ว่าเขาจะปรับปรุงจริงรึเปล่า กรณีก่อนหน้านี้ที่เคยสัญญากันก็เละไม่เป็นท่ามาหลายหนแล้ว ยอมรับว่าจะให้ทำใจเชื่อยากกับคำสัญญาในครั้งนี้ของเขา คือในสายตาเรา เราคิดว่าโอกาสสมควรจะให้แก่ผู้ที่คิดจะปรับปรุงตัวจริงๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ทำผิดมากกว่ากรณีแบบนี้
จะรอดูพฤติกรรมหลังจากนี้ต่อไปค่ะ
แต่เอาตามตรง...คงนานพอดูเลยล่ะค่ะกว่าเราจะให้โอกาสเขาได้อีกครั้ง...
เผอิญว่าเราเป็นพวกจำอะไรแบบนี้ได้ขึ้นใจซะด้วยสิ...
ผมคงต้องรอดูเชิงอีกทีเหมือนกันครับ แต่ตอนนี้เอนเอียงไปทางไม่ให้อภัยครับ เพราะความอวดเก่งของเจ้าตัว แต่ถ้าดูไปนานๆแล้วเขาปรับพฤติกรมได้จริงๆผมก็คงยอมปล่อยไปนั่่นแหละครับ
ดิทแก้คำผิดครับ
เอิ่ม... เรื่องแฟน เรื่องครอบครัวเขาอ้างมาตั้งแต่มาม่าครั้งแรก หลายเดือนก่อนแล้วนี่ครับ
ยังสะเทือนใจมาจนบัดนี้เชียวหรือ ดราม่าสุดๆ
สำหรับผม เรื่องที่ผ่านมายังให้อภัยได้ ถือว่าเป็นสีสันและสิทธิ์ของเขาที่จะบ้าบอ
แต่การแกล้งกดโหวตให้คะแนนต่ำ มันคือการกระทำที่แย่มาก มุ่งทำร้ายคู่กรณี(ทั้งที่ไม่คู่กรณี เลยกดโหวตไปมั่วๆ) มันแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนใจแคบ ใจคด
ผมไม่สบายใจนะ เพราะวันดีคืนดีเขาอาจหาวิธีเปลี่ยนIP หากลวิธีได้แล้วก็ทำเยี่ยงเดิม
เจตนามันพิสูจน์คนได้ระดับหนึ่ง ซึ่งเรื่องที่เขาทำล้วนเจตนาด้วยตัวเอง
ที่ทำแก้ไขก็เพราะจนแต้มจากการโดนชาวบอร์ดรุกไล่
สุดท้ายผมหวังว่า เขาอาจจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้อย่างที่บอกกับท่านศรา
ไม่อยากให้ความหวังดีของใครเป็นหมันทั้งนั้น
แต่ก็ควรระวังงูเห่านะครับ คุณชาวนา ตัวนี้น่ะแว้งกัดมาหลายคราแล้วนะครับ
ถึงผมจะไม่ได้มีความแค้นส่วนตัวกับท่านแวมไพร์...และ(ยัง)ไม่ได้โดนกดโหวดต่ำ...แต่ในฐานะชาวบอร์ดคนหนึ่งที่ชื่นชอบการส่องมู้...ก็อยากจะขอกล่าวอะไรซักนิด...
แต่ก่อน ผมก็ไม่เคยโกรธเกลียดท่านแวมไพร์หรอกนะครับ เพราะท่านไม่ได้มาเกรียนใส่ผม แต่จากการที่ผมไล่อ่านคอมเม้นของท่าน ก็ทำให้ผมเกิดความรู้สึกไม่ชอบใจ จนใจ จนปัญญา ท้อแท้ หดหู่และสิ้นหวังอย่างมาก ที่จะได้เห็นคำขอโทษที่จริงใจ(จริงๆ)ต่อชาวบอร์ดทุกท่าน การกลับตัว ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม(แย่ๆ)ของท่าน...แต่ก็ไม่ได้โกรธหรอกครับ...สงสารเด็ก
ผมไม่รู้หรอกครับว่าคำขอโทษที่ท่านพูดนั้นมาจากใจจริงๆรึเปล่า แต่เมื่อดูจากพฤติกรรมต่อมานั้นก็แสดงให้เห็นว่าท่านไม่ได้มีความคิดเช่นนั้นจริงๆเลยแม้แต่นิด(กระตี๊ด จิ๊ด)เดียว
อ้อ..จากคำกล่าวอ้างว่า ท่านมีปัญหากับแฟน เลยมีพฤติกรรมแย่ๆ...ผมก็ไม่ได้จะอะไรมากหรอกนะครับ...แค่อยากจากถามว่า...ท่านมีปัญหากับแฟนตลอดเลยรึเปล่าครับ? พฤติกรรมก่อนมู้ล่าสุดนี้ก็มาจากการทะเลาะกับแฟนด้วยรึเปล่าครับ?....ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง...ก็เลิกซะเถอะครับ เพื่อชีวิตและจิตใจที่ดีขึ้น...บางทีสมองอาจจะผุดขึ้นมาใหม่ก็ได้นะครับ...
ถ้าทำให้ไม่พอใจก็ขออภัยครับ นี่เป็นเพียงความเห็นจากชาวบอร์ดคนหนึ่งเท่านั้น...
สรุปก็คือ เหตุผลที่เข้ามาป่วนบอร์ดนี่เพราะเป็นปัญหาทางจิตหรือครับ? มีปัญหากับครอบครัว มีปัญหากับแฟน เลยมาเกรียนใส่คนอื่นเพื่อระบายอารมณ์? ตรรกะบิดเบี้ยวมากๆ ขอเตือนด้วยความหวังดีไว้ตรงนี้เลยว่าถ้าไม่ปรับปรุงตัว แค่สังคมปกติคุณก็อยู่ไม่ได้หรอก (แต่บอกไว้ก่อนว่ายังไม่เชื่อเรื่องทะเลาะกับแฟน ข้ออ้างนี้หลายหนแล้ว)
ถ้าถามว่าจะยกโทษให้ไหม ยังตอบไม่ได้ครับ แต่ ณ ตอนนี้คงไม่มีทาง ถึงผมจะไม่โดนโหวตต่ำแบบผู้เสียหายรายอื่นๆ ก็เถอะ แต่พฤติกรรมป่วนบอร์ดของนายคนนี้ผมมองว่ายังไม่สมควรจะยกโทษให้ ต้องดูกันยาวๆ ไปว่าจะปรับปรุงตัวได้ไหม
ไม่ใช่ว่าผมใจร้ายหรือจงใจกลั่นแกล้งอะไรหรอกนะครับ แต่อย่าลืมว่าโควตาโอกาสครั้งสุดท้ายของเขามันหมดไปตั้งนานแล้ว ไม่ปรับปรุงตัวเอง ยังมาระรานใส่คนอื่นอีก
น้อยคนจะได้โอกาสครั้งที่สอง ไม่ต้องพูดถึงครั้งที่สาม สี่ ห้าและครั้งต่อๆ มาเลย //กรณีนี้ครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
ถ้าแว้งกัดก็หลบด้วย AGI เต็มหลอดแล้วจับมันไปผัดเผ็ดครับ ง่ายดี...
ส่วนเรื่องปัญหาครอบครัว เราว่าเขาออกแนวมีปัญหาบ่อยล่ะมั้ง แล้วทุกครั้งที่มีปัญหาก็จะเปลี่ยนร่างเป็นร่างนี้มาทำแบบนี้กับบอร์ดทุกครั้งแหงๆ... เป็นวิธีการจัดการกับปัญหาที่เลวร้ายจริงๆ...
ชื่นชมในน้ำใจของคุณรักต์ศราครับ
แต่ว่า...
[จะใช้คำแรงในบอร์ดนี้ครั้งแรกนะครับ ขออภัย นี่ผมพยายามซอฟต์แล้ว แต่ขอจัดเต็มซักทีเถอะ]
ผมจะไม่ให้โอกาส และจะไม่มีวันให้เป็นครั้งที่สามครับ
จะขอโทษขอโพยอะไร ผมก็ไม่ยกโทษให้แน่ แล้วไม่ต้องมาขอโทษอะไร ผมไม่รับ จะเหยียบขยี้มันทิ้งด้วย
จนบัดนี้ยังไม่เห็นคำพูดคำจาของ "หมา" ตัวนั้นตรงไหนเลยว่าสำนึกผิด สุดท้ายก็ทำตัวสันดานเดิมๆ
ปกติผมเป็นพวกไม่ค่อยอะไรกับบอร์ดสาธารณะมาก เพราะแค่ผมไม่อ่านมันก็จบ
แต่ผมถูกหมาตัวนั้นทำลายความรู้สึกไปมากจนไม่เหลืออะไรแล้วล่ะครับ ตั้งแต่ช่วงแรกๆที่ป่วนบอร์ด ผมยังพยายามช่วยเหลือเขา ช่วยพูดแทนเขา เข้าใจเขา จนเขาเกรียนแตกจนกู่ไม่กลับ
วิจารณ์นิยายก็ไปช่วยดูให้ (ตอนตั้งกระทู้รับวิจารณ์แล้วเขาเอาไอดีหน่อที่สองมาส่ง รู้ทั้งรู้ว่าเป็นเขาก็ตาม แต่ในเมื่อตั้งกระทู้ไปแล้ว สปิริตต้องมา =_=)
จนไอดีล่าสุดที่เนียนมา ผมตั้งใจพิมพ์ตอบ ช่วยเหลือนิยายไปอย่างเต็มที่ (ซึ่งช่วงแรกยอมรับว่าไม่ได้เช็คดูไอพีดีๆซะก่อน) พอรู้ว่าเป็นเขาผมอยากย้อนเวลาให้ไม่ช่วยซะตั้งแต่แรก
แล้วที่ผมได้รับกลับมาคือ เกรียน กวนส้นทรีน ตั้งแล้วลบ กวนโมโห ไม่สำนึกผิด ไม่ยอมรับผิด ไม่ha เหวอะไรทั้งสิ้น มากดโหวตนิยายผมต่ำ (ทั้งๆผมไม่ได้ยุ่งอะไรกับนิยายเขาเลย)
ผมไม่ค่อยอะไรกับคะแนนโหวตก็จริง เพราะผมคิดว่ามันขึ้นๆลงๆ เหมือนแฟนคลับที่เข้าๆออกๆ แล้วนิยายผมไม่ได้ดังอะไรอยู่แล้ว
ผมแค่แค้นที่เพิ่งเจอหมาลอบกัด สู้ไม่ได้แต่ลอบกัดข้างหลัง รวมถึงสิ่งต่างๆที่ผ่านมา พูดเลยว่าสันดาน here มากๆ
และผมไม่เชื่อว่าเขา สภาพจิตใจหรือระบบความคิดไม่ปกติครับ ยังแต่งนิยายได้ (แม้ตรรกะนิยายจะป่วยเกินวิญญูชนก็เถอะ) ยังตอบคอมเมนต์คุยกับผมหรือใครๆรู้เรื่อง ไม่ได้ขนาดจริตวิกลอะไร ไม่ใช่ข้ออ้างจะทำตัวสันดานแบบนี้ครับ
*วิญญูชน คือ คนปกติทั่วไปที่มีความคิดอ่านตามแบบทั่วๆไปครับ
แต่ผมก็ยังย้ำ ว่านับถือในน้ำใจคุณศราครับ ซึ่งผมเคยคิด เคยเชื่อว่าเขาจะปรับปรุงตัวได้เช่นกัน แต่ตอนนี้ มันไม่เหลืออีกแล้วครับ
ขะ...ขอบคุณสำหรับความรักที่มอบให้นิยายพี่
ซาบซึ้งจริงๆ ยังแอบเฮิร์ทอยู่เลยที่ไม่ได้ชื่นชมเลข100นานๆหน่อย มาไวไปไวกว่าที่คิด TT
ใจหายแทนพี่ฝนเลยค่ะ...
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?