[บอกเล่าต่อกัน] เส้นทางการแต่งนิยายของคุณ
ตั้งกระทู้ใหม่
แล้วระหว่างการแต่งมีท้อหมดกำลังบ้างไหม แล้วทำไมถึงแต่งต่อ หรือ 'บางคน' ทำไมถึงหยุดเขียน หรือ'บางคน' ทำไมถึงเขียนช้า
บอกเล่าของ จขกท. นะคะ
แรกเริ่มก็คือชอบการอ่าน(ถ้ารัก ก็คงหมายถึงหนังสือเรียนด้วยอ่านะ- -) เริ่มอ่านตอน 10 ขวบ
ตอนนี้บ้าทั้งการ์ตูน บ้าทั้งนิยาย
เรื่องแรกที่เขียน คือ กบฎแห่งการเทลเรีย เป็นเรื่องเกี่ยวกับสงครามฆ่าฟัน ไปไม่รอด เรื่องนี้เขียนราวๆ 3 ปี ได้ 6 ตอน (ตอนอายุ16)
เรื่องที่2-4 ตอนอายุ18
เรื่องที่2 คือ ตำนานเทพเจ้า ความรักแนวแฟนตาซีไรเงี้ย 3 ตอน ไม่รอดดำเนินเรื่องช้ามาก
เรื่องที่3 คือ ตำนานอัญมณีทั้งแปด ตั้งใจเขียนมาก หยุดเขียนเพราะเขียนเรื่องที่4 ประกบ ไม่สามารถเขียนพร้อมกันได้
เรื่องที่4 บุปผางามในแดนต้องห้าม ไปได้ค่อนข้างสวย ตอนนี้กำลังรีไรต์ เพราะเขียนเอาใจคนอ่านเกิน(เกิดพลาด) พลอตเกือบพัง
แล้วเพื่อนๆล่ะคะ เขียนมากี่เรื่องแล้ว ประสบการณ์การเขียนเป็นยังไงบ้าง บอบอกเล่าสู่กันฟังหน่อยดีไหม ^O^ อยากรู้ว่าแต่ละคน เคยมีความท้อ และกำลังใจในการเขียนนิยายให้ได้เรื่องหนึ่งๆมากขนาดไหน
1ประสบการณ์อาจเพิ่ม 1 แรงฮึดสู้ให้กับบางคนก็ได้ อิอิ (อย่างเราเอง= =)
PS.เสียดายนิยายเดิม เป็นการเขียนที่ดีแต่ไปไม่รอด ถึงตอนนี้จะรู้ว่า วิว เม้นไม่ใช่ทุกสิ่งแต่ที่เรื่องเดิมไปไม่รอดคือ พลอตไม่สมประกอบ เฮือกๆ 555
PS.1 ไม่ต้องบอกเล่าเหมือนเราก็ได้นะคะ แบบนั้นคือแบบคร่าวๆ
ก้อยจูปีเตอร์
31 ส.ค. 57 เวลา 21:49 น.
349
views
32 ความคิดเห็น
เขียนแบบที่เราวางพล็อตไว้แต่แรกสิคะ เราไม่จำเป็นต้องเอาใจนักอ่านสักหน่อย อย่าให้เราเลือกค่ะว่าจะทำร้ายแล้วมาเยียวยาหรือทำลายพล็อตไปเรื่อยๆ เป็นเราเราไม่เลือกสักข้อนั่นแหละ เขียนตามที่เราจินตนาการไว้ก็พอ เขียนให้มันดีแล้วพยายามพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ เราเข้าใจค่ะว่าอยากให้มีคนเม้น มีคนอ่าน แต่จริงๆแล้วเราเขียนนิยายเพื่ออะไรล่ะคะ เราไม่ได้เขียนเพื่อให้คนอ่านจูงเราไปทางนั้นดึงเราไปทางนี่ตามที่เขาต้องการสักหน่อย ส่วนนิยายของเราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากนะคะ แต่ถ้าถามว่ามีไหมมันก็ต้องมีอยู่แล้วล่ะค่ะ แต่ก็พยายามปรับปรุงอยู่ คนอ่านน้อยก็ไม่คิดจะลบด้วย เราเชื่อว่าจะต้องมีสักคนนึงที่ชอบนิยายเราจริงๆ เชื่อแบบนั้นมาตลอดเลยค่ะ ประมาณว่าจะเขียนต่อไปแล้วจะหาคนๆนั้นให้เจอ ...ถึงเราจะดองมากมายตั้งแต่ต้นเรื่องก็เถอะ
ส่วนจุนยืนคือตัวเราต่างหาก
เคยตั้งใจให้เรื่องเป็นไปอย่างไรก็ขอให้มั่นคงในจุดยืน
เพราะไม่ว่าจะเดินไปอย่างไร จะตามใจฉัน หรือจะตามใจใครอื่น
ย่อมมีทั้งคนชอบและไม่ชอบเสมอ
ส่วนใหญ่งานเขียนไปไม่ถึงฝั่งเพราะจุดยืนโยกคลอน
ไหลไปตามกระแสเรียกร้อง จนบางทีเรื่องหรือพล็อตมันพัง
เขียนตามพลอตน่ะค่ะ เหมือนเป็นการทำร้ายคนอ่านเรื่อยๆ(บางกลุ่มมังนะ)
เรื่องของเราเป็นดราม่าสะเทือนใจ เพราะมันอาจไม่เป็นสิ่งที่คนอ่านหวังในช่วงแรก
แต่พลอตหลังๆ เราจะเริ่มเยียวยาคนอ่าน คือ จะพยายามสร้างภาพรวมให้พระเอกดีขึ้น
T^T
ขอบคุณมากค่ะ
เป็นอีก1 บทเรียนที่สำคัญเลย ตอนนี้ จะรีไรต์ใหม่
จะเขียนตามที่เรากำหนดไว้แต่แรก
แม้ในช่วงแรกคนอ่านบางกลุ่มจะไม่พอใจบ้าง แต่เชื่อว่า ตอนหลังจะไม่ทำให้เขาผิดหวังให้ได้
PS.ว่าแต่ไม่บอกเล่าประสบการณ์มั่งหรอคะ คุณลุง --..-
กระทู้ เล่าประสบการณ์ และความท้อนะคะ เล่ามาเถอะ เผื่อมีคนแนะนำและให้กำลังใจ อย่างเพิ่งสมเพช เอ้ยยย สงสาร จขกท(คิดไปเอง)
นะจ๊ะ อะเค๊ 0.<
ลุงหรอ เริ่มเขียนนิยายอายุ 20
แต่เขียนได้แค่กากๆ
ส่วนใหญ่จะวางพล็อตไว้มากกว่า ซึ่งวางมาตั้งแต่ตอนอายุ 15-16
แล้วพอวางก็จะเล่าเรื่องในมโนภาพ เล่าคล้ายๆ ดำเนินหนังหรือละคร
โดยมากจะทำก่อนนอนเพื่อให้นอนหลับง่ายๆ
ซึ่งลุงทำมาตั้งแต่สักปี 1993-94 แต่ตอนนั้นยังเป็นรูปแบบมังงะ
พอสัก 1999 ลุงเริ่มไม่ค่อยซึมซับเรื่องมังงะหรืออนิเมะแล้ว
ก็เลยเปลี่ยนแนวไป ตอนนั้นเริ่มชอบดูหนังจีน (สมัยโน้นเปาบุ้นจิ้นกับซือกงกำลังฮิต)
ก็เลยมโนภาพเปลี่ยนเป็นแบบจีน แล้วก็ติดหนังญี่ปุ่นโบราณ
จึงเอามาผสมกันอย่างที่เห็น เดี๋ยวนี้ก็ยังทำแบบนี้อยู่
คือเอาพล็อตที่ร่างมาอ่านๆ แล้วก็นอน
ตอนนอนก็เล่าทบทวนพล็อตในมโนภาพ เล่าเป็นฉากๆ ดำเนินคล้ายหนังหรือละคร
มักจะทำก่อนนอนเสมอ แก้เวลานอนไม่หลับ
แต่ถ้าวันไหนโหมแต่งนิยายมากๆ จะเพลียๆ
พออนอนยังไม่ทันทบทวนเรื่องหรือพล็อตในมโนภาพ
บางทีก็หลับไปก่อน (ขี้เซา)
แวะมาอ่านกระทู้เก่าในรอบสิบปี เกิดคิดถึงขึ้นมา คุณลุงยังเขียนนิยายอยู่ไหมคะ
ขอเล่าแบบย่อๆ....
เริ่มแต่งตอนป.6 ตอนนั้นอ่านหัวขโมยแห่งบารามอสหมาดๆ นิยายเรื่องแรกในชีวิตเลย =w= จากนั้นในหัวก็เริ่มอยากปั่นนิยายสักเรื่อง //สมัครเว็บเด็กดีก็ตอนนี้ล่ะ
เรื่องแรกที่เอาลง ปิดตำนานบทสุดท้าย (แต่งในคอมพี่ชายเลยต้องเก็บแยกเอาไว้)
แต่งเรื่องแรกคนเม้นต์เยอะมากจนน่าตกใจ (ฮา) แต่ดันลบเพราะขี้เกียจ
พอคิดจะเอาลงใหม่ ชิบ แฟรซไดซ์พัง นิยายหายไปสิบกว่าตอน หลายเรื่องด้วย คือร่วมๆก็100แผ่น คือเคว้งคว้างมาก....
แล้วมาอีกทีตอนม.3ที่เริ่มจะว่างๆ เลยปั่นเรื่อง Fate to Fade เงาสะท้อนจากโลกมืด (ซึ่งเรานั่งแต่งในร้านคอมเพราะยังไม่มีโน้ตบุ๊คเป็นของตัวเอง)
ผลตอบรับอ่ะนะ....แทบไม่มีคนอ่านเลยสักนิด แต่ก็ยังมีคนจำนวนนึงที่ชอบเลยพอเยียวยาได้ในระดับนึงอ่ะนะ(ลงไปครึ่งปียอดวิวไม่ถึงห้าพัน)
ต่อมาเจอวิจารณ์ 'อย่าแต่งเลย ไม่รุ่งหรอก นี่มันแฟนตาซีนะ คุณแต่งอะไรมาเนี่ย บลาๆๆๆ'
ช็อค+เงิบจริงๆ ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน
แล้วก็รีไรท์ใหม่ยกดุ้น เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น เคเจเนสซ์ พันธกิจสีเทา
(อันนี้ได้โน้ตบุ๊คมาแล้ว) คนตอบรับเยอะมากเหมือนหน้ามือกับหลังเท้า ปานนั้น...
ซึ่งเรื่องนี้ในปัจจุบันช่วงหลังๆเกิดการรีไรท์ใหม่เรื่อยๆยันตอนนี้ก็ยังไม่จบ คนอ่านกลายเป็นว่ามีน้อยกว่าเดิมสิบเท่าตัว เพราะมีช่วงนึงงานยุ่ง(หนีไปฝึกวาดรูป)เลยหายไปสองปีกว่าๆ เพิ่งได้กลับมาจับอีกทีก็ปีนี้เอง ซึ่งตอนนี้ต้องอ่านนิยายคนอื่น แนะนำคนอื่นได้แต่แก้ไขของตัวเองไม่ได้เหมือนกัน และกำลังพยายามอย่างเต็มที่
ที่ผ่านมาตามใจคนอ่านแค่ครั้งเดียวคือ ไม่มีนางเอก (เงิบ) จากนั้นก็ตามใจฉันหมดทุกอย่าง ทั้งการดำเนินเรื่อง ตัวละคร ใครบ่นว่าจะเกลียดจะอะไรก็ช่างเขา เราเป็นเจ้าของเรื่อง เป็นพระเจ้าในโลกนิยายที่เราแต่ง จะมาไขว้เขวเพราะคนอ่านอย่างเดียวไม่ได้
ทุกคนก็ย่อมมีอุปสรรคแตกต่างกันไป ก็ขึ้นอยู่กับจิตใจคนๆนั้นนั่นล่ะว่ารับได้แค่ไหน จขกท.เจอถือเป็นเรื่องปกติมากเลยขอรับ แต่คิดว่าทางที่ดีท่านควรตามใจตัวเองจะดีกว่าเนอะ =w=v+
ลุงก้อยยังไม่เกิดเลยอ่ะ 1993
5555
ว่าแต่เรื่องนั้นคงเขียนมากเลยสินะคะ แต่เห็นถึงความพยายามมากเลยไปดูมา ทุกรายละเอียด หนูเห็นแล้วเกือบอ้วกออกมาเป็นเลือด สุดยอดดด
จะฮึดสู้แบบลุงมั่งดีกว่า เย้ๆ >< ว่าแต่ขี้เซาเหมือนกันเลย เวลาหลังเวลานอนคือความสุข-..-
จากประสบการณ์ของคุณ ทำให้ได้รู้ว่ายังมีคนอื่นอีกเยอะที่เจอสถานะ ที่เลวร้ายกว่าเรา ^^
สู้ๆนะคะ
เพิ่มเป็นอีก1 แรงฮึด ><
เขียนยากจริงๆ
ตอนที่ปรับปรุงแล้วคือ 1 กับ 40-133 ลุงกำลังพยายามปรับตอน 39 ไม่รู้จะทันคืนนี้ไหม กำลังฮึด แต่ว่า พอจะทำรูปเล่ม (ซึ่งไม่รู้เมื่อไหร่) ลุงจะปรับอีก จะใส่อารมณ์ร่วมบรรยายให้มากขึ้น ใจความแยกแยะให้ดีขึ้น
ถ้าประเมินออกมาเป็นเล่มนิยายแล้ว จากตอนแรกถึงตอนปัจจุบันที่ลง น่าจะราวๆ 1100 หน้า แบ่งเป็นเล่มละ 500 กว่าหน้า ถ้าทำพิมพ์ขาย ลุงขายแค่เล่มละ 200 พอ (ฝันไว้แบบนั้น)
แต่ว่าถ้าทั้งหมดของเรื่องที่ลุงยังต้องเรียบเรียงและเขียน น่าจะราวๆ 4000 หน้าขึ้นไป (เขียนราวๆ 6-7 ปี)
สปิริต อันแรงกล้าจริงๆ
คิดไม่ออก ก้อยจะทนเขียนได้ขนาดนั้นไหมนั่น T^T ว่าแต่ลุงเคยเขียนมากี่เรื่องคะ
5555 ค่ะ งั้นยังไม่เลวร้ายไม่สุดนะที่บอกขั้นต้น เรามีภาคเสริมด้วย คือ นิยายโดนลอก+ดัดแปลงจากคนอ่านที่เคยแอดนิยายของเรามาก่อน
และประสบการณ์แต่ง 80 ตอน ตอนละ20แผ่น คอมเม้นต์100กว่าๆ =w=
และเป็นภาคเสริมต่อมาคือ
การติดวายทำให้ความสามารถในการแต่งนอมอลลดลง
+หัดวาดรูปทำให้ลืมแต่งนิยายไปเลยปีกว่า
วิลวี่สตอรี่มาก เล่าไม่จบเลยจริง
ดังนั้นเลยมองว่าเรื่องของท่านยังเบาๆนะเอ้ย ท่านยังต้องเตรียมใจตั้งรับอีกเยอะ
สู้ต่อไปนักเขียนนิยาย =w=b+
ลุงเขียนเรื่องนี้เรื่องเดียว
และเขียนด้วยตาข้างเดียว
ตาข้างขวาลุงมองไม่ค่อยเห็น (ผ่าตัดต้อกระจก)
ตอนช่วง ป.5 ป.6 ชอบ Rockman มาก ก็เลยกลายเป็นการ์ตูนหุ่นยนต์ เรื่อง E-Man (มาจาก Electric Man) แต่ตอนปิดเทอมขึ้น ป.6 ก็ได้อ่านแฮร์รี่พอตเตอร์ เลยเอาไปผสมกันด้วย ได้การ์ตูนเรื่องกิตติและเพื่อน กับครูผู้เป็นอมตะ มีศัตรูแปดตัว มีด่านต่างๆเหมือนร็อกแมนเป๊ะ แต่ตัวเอกต้องไปเข้าโรงเรียนสอนหุ่นยนต์ ตอนนี้ต้นฉบับสงสัยจะชั่งกิโลขายหมดแล้ว
ม.1 ม.2 เริ่มมี Ragnarok Online เข้ามา แต่อันนี้ไม่ได้เขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เน้นวาดของ วาดอาวุธ วาดมอนสเตอร์ หรือไม่ก็คิดสกิล จำได้ว่าเขียนไว้เป็นไฟล์เลย แต่ตอนนี้ก็หายไปแล้วเช่นกัน
ม.3 ม.4 เริ่มเขียนการ์ตูนอิง Ragnarok Online ประกอบกับตอนนั้นมีการ์ตูนเรื่อง Rave เข้ามาด้วย ก็เลยผสมเข้าไปอีก แต่เขียนได้ไม่เท่าไหร่ ประมาณกลางๆเรื่องก็หยุดเขียน
ม.5 เทอมต้น เขียนลงเว็บนี้เป็นครั้งแรก ชื่อเรื่อง God Warrior : War of Boorapa Kingdom เป็นการแปลงการ์ตูนที่เคยเขียนเป็นนิยาย แต่เขียนไปได้เกือบจบเรื่องอยู่แล้วก็ต้องลบเพราะดันไปเอาชื่อเพื่อนในห้องมาแล้วเพื่อนดันเจอ
ช่วงราวๆ ม.5 เทอมปลายจนถึงปิดเทอมไม่ค่อยได้เขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน มีเปิดนิยายอีกเรื่อง แนวๆปราบผีด้วยอาวุธทันสมัย จำชื่อเรื่องไม่ได้ แต่เปิดมาสองตอนก็ลบเพราะตอนแรกตัวละครก็โผล่มาพรึ่บสิบกว่าตัว แจกบทไม่ถูก โครงเรื่องก็ไม่ได้วาง แล้วก็มีคิดจะเอา God Warrior มาปัดฝุ่นใหม่ แต่ก็ไปไม่ถูกเพราะดูแล้วโครงเรื่องทั้งอ่อนทั้งไม่สมเหตุสมผล
ปิดเทอม ม.5 ขึ้น ม.6 เปิดเรื่องยาวอีกเรื่อง คือ Shuriken Amerika : ภารกิจลับนินจาเวท เรื่องนี้เขียนจนจบสองภาค ใช้เวลาตั้งแต่เดือนกุมภาปี 2549 จนถึงเดือนธันวาปี 2553 ได้ตีพิมพ์ 1 เล่ม (เฉพาะภาคแรก)
หลังจากจบ Shuriken Amerika ก็เปิดอีกเรื่องคือตานี - (หมอ)ผีสาวผู้มีกล้วยเป็นอาวุธ ซึ่งเป็นเรื่องปัจจุบันครับ เริ่มเขียนตอนปีใหม่ 2554 ตอนนี้ได้ครึ่งภาคสองแล้ว น่าจะจบภาคสองในปีหน้า มั้ง
อนาคตถ้ายังพอมีเวลา (เพราะเริ่มทำงาน 1 ตุลานี้แล้ว) ก็คงเขียน Spin-Off ของตานี เพราะปูพื้นโลกนั้นไว้เยอะ ที่วางแผนไว้ เรียงตามลำดับความน่าจะเป็นในการเขียน ก็มี
วิญญาณหิมะ - หญิงสาวผู้มีความเย็น(ชา)เป็นอาวุธ
กะ - (ยังไม่ได้คิดสร้อยเรื่อง)
สมิง - (เสือ)สาวผู้มีหน้าตาเป็นอาวุธ
แล้วก็มีเงือก พรายน้ำ ฯลฯ แต่กว่าจะได้เขียนคงอีกหลายปี
ผมไม่เคยตามใจคนอ่าน เพราะมีพล็อตในหัวอยู่แล้ว จึงไม่มีปัญหาเรื่องออกทะเลเท่าไหร่ยกเว้นแต่จะมั่วเอง นอกนั้นอุปสรรคก็คงเป็นเรื่องเวลาและพลังแหละมั้งครับ ยิ่งเรียนยิ่งทำงานพลังก็ยิ่งไม่ค่อยเหลือ
โอ้สสสส><
โดนลอก!! เป็นอะไรไที่รับไม่ได้นะคะแบบนั้น ลอกไปเป็นแนวการเขียนไม่เท่าไหร่นะ(อย่างแนว รร แต่เนื้อหาคนละแบบ) แต่อิถ้าลอกจนนึกว่าเป็นของตัวเอง- - ฮาไม่ออก
เราเจอแค่ลอกไปเป็นแนวการเขียนอ่ะค่ะ เปิดไปเจอเข้าไปอุต๊ะนึกว่านิยายของตัวเอง เกือบฮา555
คือ ชื่อเราเหมือนกัน ไปดูลิ้ง ID koy เหมือนกัน
ชื่อนามปากกาเขายังคล้ายชื่อนางเอกเราอีก
ที่สำคัญ แนวพระสนมเหมือนเราอีก ทั้งๆที่ตอนแรกไม่ค่อยมีใครมาเขียนแนวนี้เลยเราเริ่มเปิด เราบุปผางามในแดนต้องห้าม เขา สนม... เชิงความหมายใช่เลย
ที่ตกใจที่สุด ชื่อพระเอกเรา ชื่อเดียวกันกับตัวละครบางตัวของเขา ถึงมันจะออกโหลๆ แต่ไม่น่าจะเอามาแต่งแนวเดียวกันแบบนี้ 555 ตอนนั้นฮาเกือบไม่ออก
อาการติดวาย....กรี๊ดดด ติดเหมือนกันค่ะ ในช่วงเดือนนั้น ก่อนนอน ก่อนไป รร เป็นต้องอ่านวายก่อนทุกอย่าง><
วาดรูป -..- ไม่หัดง่า นั่งวาดแง๊กๆ ตอนเรียน หู หาง ตา ปาก อุบาทว์ม๊วก
ตัณหามีเยอะ อุสรรคยั่วยวนใจคล้ายๆกันนะคะ 555
จะสู้ๆค่าาาา สู้ๆๆๆเช่นกันนะคะนักเขีบน ^^
สุดยอดมากเลยค่ะคุณลุง
นิยายลุงถ้าได้ตีพิมพ์ต้องเป็นนิยายดีมากเลย
พยายามมากขนาดนั้น
ความฝันสูงสุดเลยสินะคะ นิยายเรื่องนี้ได้ตีพิมพ์
เจ๋ง
เป็นประสบการณ์ความพยายามที่ยอดมากก ชอบๆๆ
ว่าแต่เอาชื่อเพื่อนมาเขียนนี่เพื่อนโกรธเหรอคะ -..-
ตานี (หมอ)ผีสาวผู้มีกล้วเป็นอาวุธ น่าสนใจมากเลย ว่าแต่ใครตั้งชื่อเรื่องให้ค่ะ ชอบ แอบฮา 555(ไม่ว่านะ)
เอ้อ อย่าเรียกประสบการณ์ของเราว่าเลวร้ายนะ ต้องเรียกว่า ประสบการณ์ที่น่าจดจำโครตๆ 55555
เราไม่เรียกสถานะของเราว่าเลวร้ายนะ เพราะเราผ่านมันมาได้อย่างสวยงาม เราไม่ได้ล้มแล้วกลิ้งต่อ เราล้มแล้วลุก พร้อมจะเหยียบคนที่ทำให้เราล้ม //รู้สึกเลวขึ้น =w=
ช่วงติดวายคือช่วงแต่งเคเจเนสซ์ ทำให้เราติดสำนวนบางอย่างมา สาววายเลยติดนิยายเราง่ายขึ้นกว่าเรื่องเดียวกันแต่ก่อนจะรีไรท์
นิยายที่นักวิจารณ์บอกว่า 'ไม่มีคนอ่านหรอกค่ะ ดูจากคนเข้ามาอ่านที่น้อยลงเรื่อยๆ' กลายเป็นว่าเป็นนิยายที่คนเข้ามาโวยวายว่า 'เมื่อไหร่จะมาต่อ' ได้ //แอบขอบคุณคนๆนั้นจริงๆแม้ว่าเขาจะปิดไอดีไปแล้วก็เถอะ -w-
ขอชาบูนิยายวายจริงๆ เพราะทำให้เราวาดรูปผู้ชายได้ -..- แถมมีสกิลแต่งนิ้ยายจิ้นวายมาอีก ฟฟฟฟฟฟ
อยากดูงานของเราต้องไปดูในเพจ มีเก็บไว้ตั้งกะม.3ยันปัจจุบัน(หัดวาดจริงจังตอนม.4) แต่กำลังจะเป็นเพจนิยายอย่างเดียวแล้วล่ะ รับวาดค่อยนานๆที
เอาชื่อเพื่อนผู้หญิงมาน่ะครับ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ส่วนชื่อตานีนี่ตั้งเองครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?