ลักษณะของคนจมน้ำ ที่ทุกคน"เข้าใจผิด"

ตอนเด็กเราเคยจมน้ำค่ะ ตอนนั้นคือเป็นอย่างนี้เลย มันไม่เหมือนในหนังที่ร้องให้คนมาช่วยแล้วชูมือชูแขน แต่มันเป็นการเอาตัวรอดจริงๆ คือพยายามโผล่หัวขึ้นมาเอาอากาศ ครูวิทย์เราเคยบอกว่า ถ้าจะช่วยคนที่จมน้ำให้ดึงผมเลยค่ะ เพราะถ้าเราไปกอดเขา มันจะทำให้เราจมด้วย (อย่างฮาร์ดคอร์) 

เราเคยจมน้ำสมัยอนุบาล แต่อาการตอนนั้นของเราคือจมลงไปเหมือนจะหลับเลยแล้วครูก็ดำลงมาช่วยแต่เราไม่ได้สลบนะ ก็งงๆเหมือนกันแต่จำไม่ค่อยได้นักหรอก

ใช่ๆตอนเราจมน้ำ เราก็ไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือนะ มันร้องไม่ได้หรอก 
หัวก็ผลุบๆโผล่ๆน้ำ ทรมานมากค่ะ  

เราไม่เคยจมนำ้ และไม่อยากจมด้วย
ขอบคุณมากค่ะที่เอาข้อมุูลที่มีประโยชน์มาเผยแพร่
จะได้ช่วยได้ทันเวลา

ตอนเด็กๆเราเคยจมน้ำ
แบบเล่นน้ำในสระน้ำที่เขาขุดไว้เก็บน้ำอ่ะค่ะ
แต่เขาขุดเป็นแบบขั้นบันได
มีสามขั้น ขั้นแรกน้ำลึก1เมตรจากพื้นดินถึงผิวน้ำ พื้นดินกว้าง5เมตรกว่าๆ
ขั้นที่2น้ำลึก3เมตรจากพื้นดินถึงผิวน้ำ 
และขั้นสุดท้ายน้ำลึก7เมตรจากพื้นดินถึงผิวน้ำ เป็นก้นสระ
เราเล่นอยู่ที่1แต่ด้วยความว่าน้ำค่อนข้างขุ่นและจุดตรงที่เราเล่นพื้นดินที่เคยกว้าง5เมตรกว่าๆมันทลายลงไปเหลือเกือบสี่เมตร
เราก็ด้วยความเคยชินวามันมีห้าเมตรยังเดินได้อีกไกลนัก
ก็เดินๆไปไม่ได้ระวังอะไร พอก้าวไปถึงตรงที่ดินทลายเราก็จ๋อม
จมหายลงไปเลย คนบนฝั่งก็คิดว่าเราดำน้ำเล่นเลยไม่ได้ลงมาช่วย
เราตอนที่จมลงไปคือตกใจมาก กลัวสุดๆ ร่างกายไม่ยอมขยับเลยเพราะตั้งสติไม่ได้ยิ่งตอนนั้นอายุแค่แปดขวบด้วย
แล้วมันไม่ได้จมแบบค่อยๆจมนะ มันป๋อม จมถึงพื้นเลย สำลักน้ำไปหลายอึก หายใจไม่ออก คือใกล้จะตายแล้วตอนนั้น เพราะตะคริวกินด้วย
จมอยู่ประมานาทีครึ่ง จมแบบ จมเลย ไม่มีโอกาศขอความช่วยเหลือ ตัวแข็งทื่อ ไม่ยอมลอย จนแม่สังหรณ์ใจไม่ดี เพราะเราไม่โผล่ขึ้นไปเลย เลยบอกให้พี่ลงไปตามเราขึ้นมา
แม่บอกว่าพี่ดำลงมาหาเราครั้งแรกหาเราไม่เจอ ทีนี้พอบอกว่าหาไม่เจอเท่านั้นแหละ ทุกคนรู้เลยว่าเราจมน้ำ รีบพากันดำตามหาเราทั่วสระ

คนที่หาเราเจอคือกู๋ กู๋บอกว่าตอนกู๋เจอเรากู๋คิดว่าเราตายแล้ว เพราะเรานิ่งมาก ลอยเรี่ยพื้นปล่อยขาปล่อยแขนเหมือนศพเลย(ตอนนั้นเราไม่รู้สึกตัวแล้ว)

พอกู๋เจอเราก็รีบพาเราขึ้นบก แม่ร้องไห้แล้วก็กรี๊ดดังมาก(แม่บอก)
นึกว่าเราจะไม่รอดแล้ว ดีที่ไปอนามัยทัน

พอผ่านจากตรงนั้นมาแม่ไม่ให้เราลงไปเล่นน้ำที่สระนั้นอีกเลย และเราก็ไม่ไปด้วย เรากลัวเราจมแล้วจะตายจริงๆ

ไม่มีโอกาศโบกไม้โบกมือแบบในหนัง ร้องให้คนช่วยหรือผลุบๆโผล่ๆเลย คือจมแล้วป๋อม...
เงียบ หายเลย ขนาดเราว่ายน้ำเป็นนะ แข็งด้วย 

แค่นึกถึงก็ทรมานแล้ว
บรึ๋ย...

เราก็เคยจมค่ะ ผลุบๆโผล่ๆนี่ใช่เลย มันเหนื่อยอ่ะ หายใจไม่ได้ น้ำเข้าปากเข้าจมูกแสบไปหมด ฮืออออ แค่นึกถึงก็กลัวละ

เคยช่วยเพื่อนกำลังจะจมน้ำคะ เพื่อนเกือบพาเราจมไปด้วย คือเพื่อนกดหัวเราอ่ะ T.T

ตอนเด็กๆประมาณอนุบาลอ่ะ เราก็เคยจมน้ำนะมันเป็นแบบนั้นเลยอ่ะ 
เหมือนมันเป็นบ่อน้ำเลี้ยงปลาอ่ะ ละทีนี้เราก็เล่นอยู่ขอบบ่อกับน้อง 
แล้วเหมือนว่าอยู่ดีๆเราก็ล้มลงไปในบ่อจมแบบว่าพยายามที่จะขึ้นมามากอ่ะ
ทรมาณมาก แล้วน้องก็ไปเรียกคนแถวๆนั้นมาช่วยได้พอดี

แบบว่ามันผ่านมานานมากแล้วแต่ก็ยังจำไม่เคยลืม

เคยเหมือนกันตอนเล่นนํ้าบ้านเพื่อน.. น่ากลัวมากตอนนั้น
ตอนนั้นคิดว่าจะตายแล้ว เพราะเพื่อนแมร่งคิดว่าเราหลอก มันเลยไม่มาชวยเรา..
เราแบบว่า..ผลุบๆโผล่ๆก็ในนํ้าเงี๊ย หายใจก็ลำบาก น่ากลัวมากๆเลย 

ตอนเป็นเด็กเราเคยจมน้ำนะเป็นแบบนี้เลยนะดีมีคนช่วยอ่ะ



รักคนที่ช่วยเลยอ่ะ

เราเคยจมน้ำเป็นแบบนี้เหมือนกัน พยายามผลุบๆโผล่ๆ พอเห็นท่าไม่ได้เลยทิ้งตัวว่ายไปข้างหน้า ยังดีที่มันว่ายไป แถมโชคดีที่อยู่ใกล้ๆฝั่งด้วย

เราเคยจมน้ำตอน ป.5 มั้ง (เราว่ายได้นะเเต่ยังไม่เเข็ง)
คือตอนนั้นไปน้ำตกเเล้วไปก้ปีนท่อนไม้ใหญ่ขึ้นไปข้างบนเเต่เราไปไม่ได้ก้เลยตัดสินใจลง ตอนลงนี่เเหละ
คือตอนลงมันลื่นอะ เเล้วข้างหน้ามันเป็นบ่อเล้กๆเราลื่นลงไปในนั้นอะมันลึกมาก
เราก็พยายามตะเกียดตะกลายขึ้นมา เกาะก้อนหินได้พอดีเเล้วก็ดึงตัวเองขึ้นมาได้ พอดีว่าพื้นที่มันเล็ก 
**เราถือว่าโชคดีมาก คือ ตอนนั้นไม่มีใครรุ้เลยว่าเรากำลังจมน้ำอยู่ เเล้วถ้าเป้นพื้นที่ที่ใหญ่กว่านี้เราคงอยู่ที่นั่นเเล้วล่ะ 


**นึกเเล้วบางทีก็เเอบฮาตัวเองนะ
ที่เรียนว่ายน้ำมาไม่ได้ช่วยอะไรเลย
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมากเเบบไม่ทันตั้งตัว

จำได้ว่าตอนป.1ที่เคย(เกือบ)จมน้ำ ร้องได้แค่คำว่าช่วยก็ร่วงลงใต้น้ำแล้ว
ไม่รู้คนอื่นเขาจะได้ยินไหมด้วยแหะ

ตอนเด็กจมน้ำไม่มีอาการดึงน้ำ หรือตะเกียกตะกายเลย
ทุกอย่างพร่ามัวไปหมด หายใจไม่ออก มองไม่เห็น ได้ยินเสียงพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องอยู่ไกลๆ ตอนกำลังจะหมดสติ พี่เขามาดึงขึ้นจากน้ำพอดี ก็เลยรอด
ตอนนั้นจำอะไรไม่ได้แล้ว คนที่เห็นเขาบอกอยู่ๆเราก็เดินดุ่มๆลงน้ำไปเลย
คิดว่าคงจะลงไปหาพี่แน่ๆเพราะตอนนั้นติดพี่มาก

เราก็เคยจมน้ำนะ แบบไปหัดว่ายน้ำที่สระซึ่งสระที่หัดไม่ใช่สระสำหรับเด็กนะมันลึกประมาณ2เมตรได้ แล้วตอนนั้นครูเค้าพาเด็กไปฝึกตรงกลางสระให้เด็กที่เหลือนั่งขอบสระแล้วปรากฏว่าตรงขอบสระมันลื่นเราเลยไถลลงน้ำแล้วเด็กข้างๆมันนึกว่าเราแอบครูลงไปเล่นน้ำเฉยๆดีนะที่ใส่แว่นกันน้ำเลยมองเห็นรอบๆไม่งั้นเราคงตั้งสติช้ากว่านี้ เราเลยพยายามตะกายน้ำแล้วเอามือคว้าขอบสระแล้วปีนขึ้น 

ตอนเด็กๆเราเคยจมน้ำที่สระนี่แหละ คือความสูงเรามันประม่าณ 120 cm. แต่สระน้ำลึก 2 เมตร คือครูเค้าพาเด็กที่ฝึกไปกลางสระแล้วว่ายกลับเอง ที่เหลือให้นั่งอยู่ขอบสระ ทีนี้ระหว่างว่ายกลับเราเป็นอะไรไม่รู้ อยู่ๆก็จมลงไปแบบว่ายต่อไม่ได้เลย ดีที่ครูมาช่วยไว้ได้ทัน เพราะเห็นเราตะกายน้ำ

ถ้าช่วยคนที่เขาหัวโล้นจมน้ำอยู่นี่ต้องดึงอะไรอะ -3-

คนที่มาเล่าประสบการณ์นี่ รอดตายทุกคนสินะ
ถ้าไม่ใช่ล่ะแย่เลย 5555

เราเคยจมตอนปอ5อะ คือตอนนั้นไปเล่นน้ำสระกับเพื่อน แล้วมันจะมีความลึกเป็นขั้นบรรไดอะ ลึกสึดมันอยู่ที่ 3 เมตร วันนั้นเราโดดน้ำเล่นกับเพื่อนตรงที่ลึกสุดนี่แหละ แล้วพอโดดได้สักพักแล้วโดดลงไปอีก ขาเป้นตะคิว ว่ายไไปไหนไม่ได้เลย หัวมันหุบๆโผล่ๆพยายามตีตัวขึ้นมาเหนือผิวน้ำ มันทรมานมากเลยนะจะบอกให้ - - คิดแล้วก็กลัว ไม่กล้าเล่นน้ำลึกอีกเลย ToT1

ไม่เคยจมน้ำนะถึงจะเล่นสระผู้ใหญ่มาตลอดก็เถอะ แต่เคยขาเป็นตะคริวข้างหนึ่ง มันทรมาณมากๆเหมือนเหลือขาอยู่ข้างเดียวขยับตัวทีนึงก็เจ็บจี๊ด
ลนลานเอามือข้างเดียวพยายามว่ายไปเกาะขอบฝั่งเพราะเล่นสระลึกขาไม่ถึงถ้าไม่รีบคือจมแน่ๆ ร้องไม่ออกเลยตอนนั้นคือแตกตื่นมากกลัวสุดๆ
ใครเป็นตะคริวกลางคันก็พยายามเอาตัวรอดนะฮะโดยใช้ร่างกายที่ยังใช้งานได้อยู่ ไม่ต้องรอใครมาช่วย ชีวิตจริงไม่เหมือนละคร ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราเป็นอะไร -การที่อยู่ๆก็จมน้ำดังต๋อมหายไปเขาก็คงคิดกันว่าเราดำน้ำ

วิธีการช่วยคนจมน้ำที่ถูกคือเอาแขนล็อกคอของคนจมน้ำไว้แล้วว่ายลากเขาไป อธิบายไม่ถูกเหมือนกันแต่คนที่จะช่วยต้องว่ายเก่งมากๆนะเพราะคนจมน้ำพร้อมจะ ดึง ทุกอย่าง แถมพอช่วยเขาและกำลังว่ายพาเข้าฝั่งยังต้องใช้แขนข้างเดียวด้วย ว่าง่ายๆคือต้องแข็งแรงมากๆ

เราเคยตกลงไปในสระว่ายน้ำผู้ใหญ่ ตอนอนุบาล ตอนนั้น ใช้เท้ถีบๆๆๆ นเำเอาเปนเอาตายเลย เเล้วขามันก้ออ่อนเเรงดื้อๆ ตอนนั้นจะหลับๆเเล้วละ น้ำเข้าร่างกาย ทรมาณมาก เเล้วรู้สึกเหนื่อยสุดๆ จุกอกด้วย เเล้วครูก้อมาช่วย เเล้วเราก้อหลับไปเลย เเม่บอกว่าตอนนั้นคิดว่าเราไม่รอดเเล้วละ

วิธีนี้คงช่วยพี่ไผ่ฮอโมนไม่ได้555555555555555

เราเคยจมนํ้าสองครั้ง
ครั้งแรกตอนประมาณ5-6 ขวบได้ มันเป็นสระนํ้าวนแล้วเหมือนเราไปอยู่กลางสระแล้วเราก็โดนดูดลงไปแบบจ๋อมหายลงไปเลยสิ่งที่เราคิดในใจตอนนั้นคือหายใจไม่ออก แม่ถ่ายรูปช็อตนั้นพอดี555555 หน้าพี่เราโคตรเหวอเลย(ห่างกันปีนึง) ไม่ได้ช่วยนะ สุดท้ายเราก็ลอยขึ้นมาเอง เราก็งง คงพระสระไม่ค่อยลึกด้วยล่ะมั้ง
อีกครั้งนึงตอนไปทะเล เล่นบานาน่าโบ๊ทแล้วมันควํ่า เราก็จมลงไปลึกมากไม่มีแรงตะเกียกตะกายจะขึ้นเลยตอนนั้นคือเริ่มจะขออโหสิกรรมในนํ้าละ คิดว่าจะตายจริงๆ สุดท้ายก็ลอยขึ้นมาเพราะเสื้อชูชีพ ในใจนี่โล่งมาก

เราไม่เคยจม แต่เคยช่วยเพื่อนที่จมครั้งนึงตอนประถม ไปว่ายน้ำกับเพื่อนหลังเรียนพิเศษเสร็จ
แล้วเพื่อนคนนึงไปเล่นตรงที่ลึกๆแล้วตะคริวกิน มันก็พยายามเอาหัวขึ้นให้ได้แล้วไม่ได้ร้องด้วย
แล้วจุดที่เพื่อนเราอยู่ห่างจากขอบสระแค่เมตรสองเมตรเอง เราก็เลยคิดว่ามันแกล้งเล่นๆ

แต่ซักพักคนข้างๆเริ่มคุยกันว่าจมรึเปล่า เราก็เริ่มใจไม่ดีเลยถามว่านี่แกล้งหรือจมจริง
สุดท้ายเราเลยกระโดดลงไปช่วยซึ่งหน้าเลย ผลคือโดนมันกดหัวจะขึ้นมาหายใจ (ห่านรากมาก)
เราก็ตกใจแต่โชคดีเราเป็นนักว่ายน้ำแล้วมันห่างจากขอบสระไม่มาก
เลยล็อคคอมันไว้จากด้านหลังมันแล้วถีบขากบเข้าขอบสระได้
(พอขึ้นมาข้างบนถึงเพิ่งเห็นว่ามีไม้ยาวๆสำหรับช่วยคนอยู่ เวรกรรม)

คือตอนนั้นเรานึกว่าคนจมน้ำมันต้องเป็นเหมือนในหนังอะ แบบร้องตะโกนอะไรงี้
แล้วตอนนั้นที่สระมีแต่เด็กกับผู้หญิง ไลฟ์การ์ดก็ไม่มีด้วย

สำหรับใครที่เจอคนจมน้ำแล้วว่ายไม่แข็ง ขอแนะนำให้เรียกคนมาช่วยหรือหาอะไรยาวๆมาให้จับดีกว่า
แต่ถ้าเกิดจะลงไปช่วยจริงๆ แนะนำว่าอย่าลงไปด้านหน้า เพราะมีโอกาสโดนดึงลงไปด้วยสูง

ถ้ามีคนมาเม้นแบบว่า

"เราก็เคยจมน้ำ แต่ไม่มีใครช่วยเราทัน" 

นี่มีหลอนนะ 555555555

เราเคยจมน้ำ มันเป็นอย่างนั้นเลย คือตอนนั้นเล่นน้ำกับเพื่อนแล้วเพื่อนชวนขี่โฟมที่มันยาวๆอะ อธิบายไม่ถูก= =* แล้วไม่รู้อยู่ดีมันก็ไปตรงที่ลึกแค่นั้นละกดหัวกันมันเลย ไม่มีการร้องขอความช่วยเหลือ ตอนนั้นต้องการแค่อากาศหายใจ แล้วก็มีคนมาช่วย พอขึ้นมาบนบกแสบตามากก(แว่นตาว่ายน้ำหาย หมวกว่ายน้ำหาย ตอนจมน้ำ แล้วก็มีคนไปเก็บมาให้) ไม่อยากจะคิดถึงความรู้สึกตอนนั้นเลยย โคตรทรมานTAT

เคยจมน้ำเหมือนกันค่ะ ด้วยความที่เด็กมากๆ6ขวบตัวเลยเล็ก สูง125เอง แล้วเราก็เกาะห่วงยางค่ะ ด้วยความที่มันลื่น+เราไม่ระวังเลยหลุดค่ะ พอแขนเราหลุดจากห่วงยางปุ๊บความรู้สึกคือทำไมตัวหนักจัง ร่วงลงมาลึกมากสำหรบตอนนั้น  เราตะเกียกตะกายสุดชีวิตค่ะ เรามองเห็นคนอื่นจากใต้น้ำค่ะเค้าว่ายมาทางเราแต่คือแบบ เราว่ายไม่ได้ตอนนั้นเริ่มจะนิ่งแล้วค่ะ แล้วหัวไม่ผลุบขึ้นไปเหนือน้ำเลยค่ะ เพราะสระตอนนั้นสำหรับเราลึกมาก แล้วว่ายน้ำยังไม่เป็นด้วย TOT แล้วก็มีคนมาช่วยค่ะ หลังจากนั้นก็ว่ายน้ำเป็นตลอดมาค่ะ 5555555555

แสดง-ที่ โบกมือให้คนมาช่วยเนี่ย ก็เฟคล้ะสิ

ตอนเราจมน้ำเราก็เอาหัวขึ้นมาผลุบๆโผล่ๆน่ะ มันใช่เลย

เราเป็นนักกีฬาว่ายนำ้มา5ปี ไม่เคยช่วยใครเลย เพราะพ่อบอกว่าถึงว่ายน้ำเป็น เรียนช่วยคนมามันก็อันตรายอยู่ดี (เราเกือบตายบ่อยมากเพราะรุ่นน้องชอบมาขี้คอตอนเราดำน้ำเล่น)

ตอนเด็กๆประมาณป.4มั้ง เราไปว่ายน้ำที่น้ำตกที่นึง เราดันว่ายไปที่ขาไม่ถึง ระดับพื้นมันไม่เท่ากัน เราพยายามชูคอขึ้นมา แต่มันก็ไม่ไหว พยายามอยู่นานก็หมดแรง แต่อยู่ๆก็มีเด็กน่าจะรุ่นเดียวกันมาช่วย ว่ายมาหาเราแล้วก็พาเราขึ้นฝั่น เราน้ำตาแทบร่วง รู้สึกใจหายมาก เราก็ขอบคุณเขา เขาก็ไปว่ายน้ำต่อไม่ได้พูดอะไร เราก็เดินไปหาพ่อกับแม่ โดยที่เราไม่ได้บอกใครเลย จนตอนนี้ก็ผ่านมาหลายปี เราก็ยังไม่ลืมเรื่องนี้เลย 

อยากเม้นแบบนี้เบาๆเพราะว่าเราก็"เกือบ"จมเหมือนกัน ไม่มีใครช่วยทันเพราะช่วยตัวเองได้ก่อน ฮ่าๆ

ไม่เคยจมน้ำเองนะ แต่เคยมีแบบเวอชั่นเพื่อนจะจมแล้วกดหัวเราจมTT คือเล่นน้ำด้วยกันแบบในค่ายลูกเสืออะ ฐานเอเลี่ยน เราก็ก็รู้นะว่าเพื่อนคนนี่ว่ายน้ำไม่เป็น เราไม่ได้สวมชูชีพด้วย คือ รร เราส่วนใหญ่ว่ายน้ำเป็นหมด แต่เพื่อนคนนี้เป็นเด็กใหม่อะว่ายไม่เป็น เราก็อาหะเดี่ยวพอลงไปเดี๋ยวว่ายไปเอาห่วงยางมาให้เพื่อนเกาะก็ได้ ไม่คิดว่ามันจะลึกมากด้วย พอลงไป เราก็ก็รีบตัวออกจากห่วงอะ จะว่ายไปเอาห่วงยางมาให้ เพื่อนคิดว่าเราจะทิ้งมั้ง คว้าเท้าเราไว้ แต่ตัวเราไปแล้วไง -ที่เพื่อนดึงอะมันกางเกงเรา โหกางเกงหลุด เหลือแต่ กกน อะ เราก็มุดน้ำลงไปใส่กางเกง กำลังจะโผล่ขึ้นมาหายใจ มือเพื่อนนี่กดหัวเราลงน้ำอะ แบบประมาน เอากูไปด้วยยยยย แต่คือเกาะตัวกูได้ไหม กูจะหายใจ กูหายใจไม่ออกกกกก ปล่อยหัวกูก่อนนนนน สรุปคือเพื่อนที่ว่ายไม่เป็นอะ มันไม่จม แต่เราอะจม ดีที่อาจารย์เอาเพื่อนคนนั้นออกจากหัวเราได้ก่อนเราจะจมอะ คือขึ้นมากจากสระก็โดนอาจารย์ว่ายกใหญ่อะ ว่าว่ายน้ำไม่เป็นทำไมไม่ส่ชูชีพ เราก็โทษเพื่อนคนนั้นไม่ได้นะ เพราะเราว่ายออกมาเลย มันก็คนจะคิดว่าเราจะทิ้งมันไว้กลางสระอะ อีกอย่างมันว่ายน้ำไม่เป็นด้วย คงจะกลัวมาก แต่สำหรับเรา คือเพื่อนมันตัวใหญ่กว่าเราอะ ถึงไม่มากแต่เราแบกมันพร้อมกับว่ายไม่ได้ เราเลยจะว่ายไปเอาห่วงยางมาให้มันเกาะ 

ปล่.หากจะเกาะใครก็อย่าดึงกางเกงแล้วกดหัว TT 

ดึงหูเลยค่ะ หวังว่าเขาคงมีหูนะ = =

เคยจมน้ำครั้งเดียวในชีวิต ตอนนั้น ป.3 ว่ายน้ำแข็งแล้วด้วย แต่ตะคริวกินขา สระน้ำลึกมาก มิดหัวเราเลย จำได้ว่าตอนนั้นอยู่ที่สระหน้าบ้านคนเดียว พ่ออยู่ไหนก็ไม่รู้ เราพยายามตะเกียจตะกายขึ้นจากน้ำอยู่นานมากจนเกือบจะไม่ไหว เห็นพ่อออกมาพอดี เลยตะโกนให้พ่อช่วย ตอนแรกพ่อก็หัวเราะเราแล้วก็ค่อยๆเดินเข้ามาช่วย ย้ำว่า ค่อยๆเดินเข้ามาช่วย = = เราเลยรอดมาได้

อุกส์ มันคือความทรงจำที่เลวร้าย...  ปกติถ้าเราเหนื่อยเหมือนหายใจไม่ค่อยออกจะว่ายกับฝั่งทันทีค่ะ  ส่วนมากเป็นเพราะน้องมันถีบ มันกดหัวเราเนี่ยเเหละ เล่นอะไรไม่รู้เรื่องจริงๆ (น้องใช้ห่วงยาง เราตัวเปล่าเลย)

มันมีวันนึงเราไปเล่นที่ทะเลเทียม ตอนนั้นม.2 เเล้วน้องชายมันมาเกาะหลังเราแกล้งดำน้ำในระดับหัวจมนิดเดียว แล้วน้องมันก็ตกใจ(ทั้งที่ปกติไม่เป็น) กดบ่าเรา ตอนนั้นเเหลละค่ะ T^T เสียหลัก ไปยืนอยู่ตรงที่ลึกๆ -เราก็ไม่สูง ว่ายน้ำเป็นก็เเค่พอตัว

คือเราก็ตกใจนะ แต่พยายามตั้งสติแล้วดันน้องขึ้นน้ำ แต่น้องสติกระเจิงไปเเล้ว กดหัวเราเอา เเล้วมันก็ผู้ชายตัวก็ไม่เล็กเลย สำหรับเด็กป.3 แค่เตี้ยกว่าเรา

แล้วเเบบตอนนั้นโดนกดหัวสักสี่ทีได้ สู้รบปรบมือกันกะน้องทั้งถีบ ทั้งดันให้เข้าฝั่ง

แม่งก็ยังดึงผมเราเเล้วเกาะ ดันเราลงน้ำตอนนั้นเเบบ ทั้งช่วยตัวเอง ทั้งช่วยน้อง 

พยายามพูดช่วยด้วย ช่วยด้วย แต่แรงไม่ค่อยมี อากาศก็น้อยมาก เสียงมันเบามากค่ะ   น้าเราก็อยู่เฝ้านะเเต่ไม่เห็น โคตรรร

ดีนะเพื่อนเราอยู่ด้วย เลยไปหยิบห่วงยางมาแล้วดึงน้องออก ส่วนเราก็ว่ายกลับฝั่งเอง ยังพอมีเเรง =w= 

ทีแรกเพื่อนเราบอกว่า นึกว่าแกล้ง (มั้นใชเรอะ???)  มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆเพราะงั้น อย่าคิดเเบบชะล่าใจนะคะะะ