ว่าด้วยเรื่องการเขียนนิยายไทยคำอังกฤษคำ

ชอบอ่ะ โดยเฉพาะบทความภาษาอังกฤษสั้นๆนั่น อ่านสนุกมากก

ผมเป็นครหนึ่งที่พยายามเลี่ยงมากไทยคำอังกฤษคำเวลาแต่งนิยาย แล้วลำบากมากที่พยายามนึกคำภาษาไทยจนต้องเปิดพจนานุกรม อ่านนิยายหลายเรื่องโอ้โห มาเต็มบางคำนี่ขอเถอะอย่าทับศัพท์ได้ไหม 5555555


เป็นกระทู้ที่มีประโยชน์มากครับ

ไทยคำอังกฤษคำนี่ผมยังพอไหวครับ เคยอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง มาทั้งประโยค โต้ตอบเป็นภาษาอังกฤษยาวๆ เลย พอมีคนทักท้วงว่าน่าจะบรรยายว่าเขาพูดภาษาอังกฤษ แต่เวลาเขียนก็เขียนบทสนทนาไทยก็ได้ แต่เหมือนจะมีแฟนนักเขียนเขามาแก้ต่างว่า เพราะคนเขียนอยู่ต่างประเทศ เขียนเป็นภาษาอังกฤษไม่เห็นแปลก

อะคับคนที่อยู่ร้อยเอ็ด แถมภาษาอังกฤษยังห่วย ก็อ่านไม่รู้เรื่องต่อไป =_=

actually ครับ

ยังดีที่มีแต่ศัพท์พื้น ๆ สมองเลยประมวลผลง่ายหน่อย

เรามั่นใจตัวเองค่ะว่าเป็นคนหนึ่งที่มีพื้นฐานอังกฤษดีมาก ฟัง พูด อ่าน เขียนได้หมด (ชอบคุยกับชาวต่างชาติค่ะ เห็นไม่ได้ต้องวิ่งเข้าหา) แต่เวลาเขียนนิยายจะใช้คำไทย 'ทั้งหมด' ไม่มีอังกฤษปนเลย หรือถ้ามีก็จะใส่เชิงอรรถไว้ค่ะว่ามันคืออะไร เพราะคำบางคำใช้ทับศัพท์เอา แต่บางคนก็ไม่รู้ความหมายค่ะ

คำบางคำที่ไม่มีชื่อไทยจะทับศัพท์บ้างก็ได้นะครับ ... ไม่ทับไว้เดี๋ยวมันวิ่งหนีหายไป #ไม่ใช่แระ
อย่างซอมบี้ก็ใช้ซอมบี้ก็ได้ (มั้ง) ไม่งั้นก็เรียกไปเลยว่า ผีดิบ อ่ะ (ผีพวกนี้ดีนะ ไม่ห่าม เพราะยังดิบอยู่ )

ที่จริงก็เป็นเรื่องแปลกเหมือนกันแฮะ ภาษาอังกฤษคำหนึ่งถ้าเห็นอักษรตัวแรกกับตัวสุดท้ายตรงกันตัวอื่นจะสลับกันไปบ้างก็พอเดาความหมายได้

แต่คงได้เฉพาะภาษาอังกฤษมั้งครับ ภาษาไทยนี่สะกดผิดนิดเดียวนี่แปลไม่ออกกันเลยทีเดียว

อังกฤษ <=> อักงฤษ
ประเทศไทย <=> ประทเศไทย

แค่คำง่าย ๆ สลับนิดเดียวยังงงเลยครับ

เป็นคำ ๆ ยังพอเดาได้บ้าง (ไม่ได้บ้าง) แต่ภาษาไทยต่างกับภาษาอังกฤษตรงที่ไม่มีเว้นวรรคระหว่างคำ ทำให้ถ้าเป็นประโยคจะแปลไม่ออกครับ

นท่าพัอยิยานด้ไว้แลบัรค = ท่านอัพนิยายได้แล้วครับ

อันที่จริง ผมว่ามันอยู่ที่เนื้อเรื่องเขาด้วยแหละครับว่าเหมาะหรือเปล่าที่จะใช้ไทยคำอังกฤษคำ ยกตัวอย่างเช่น

1.เป็นชื่อเฉพาะ เช่นชื่อบริษัท เคย์ คอร์ปอเรชั่น จำกัด มันก็จำเป็นต้องใช้คำอังกฤษ

2.ตัวละครเป็นคนสมัยใหม่ที่นิยมพูดไทยคำอังกฤษคำอยู่แล้ว เช่น "เฮ้นาย เรามาแชร์ข้อมูลกันเถอะ" "ออกจากบ้านอย่าลืมล็อกประตูด้วยนะ"

3.แนวนิยายเรื่องนั้นจำเป็นต้องใช้ศัพท์เฉพาะทางจริงๆ เช่นแนวเกมออนไลน์ หลีกเลี่ยงไม่ได้เลย ทั้งล็อกอิน เอ็นพีซี หรือมานา หรือเขียนแนวไซไฟมันก็จำเป็นต้องใช้ เช่น แอนดรอยส์ โคลนนิ่ง โฮโลแกรม ฯลฯ

ต้องดูเป็นเรื่องๆ ไปครับว่าเหมาะที่จะใช้คำเหล่านี้หรือเปล่า ถ้าเหมาะแล้วมันส่งผลกระทบต่อความเข้าใจของนักอ่านหรือไม่

แต่ส่วนตัวเราเฉยๆ เพราะเดิมที คำไทยก็ไม่ใช่ของไทยแท้ทั้งหมด ส่วนใหญ่ยืมมาจากภาษาต่างประเทศ เช่น บาลี-สันสกฤต เขมร จีน อังกฤษ

ถ้าเป็นทับศัพท์ภาษาอังกฤษเราคิดว่าไม่จำเป็นต้องแปล เช่น คอมพิวเตอร์ แครอท เฟสบุ๊ก ทวีตเตอร์ ของฟรี ชอล์ก(เขียนกระดาน) กอล์ฟ บอล ฟุตบอล บาสเกตบอล ทีวี กัปตัน การ์ตูน กีต้าร์ การ์ด เค้ก เบียร์ แยม ลิตร เมตร กิโล ลิฟต์ วิตามิน ฟิสิกส์ ฟิลม์ เป็นต้น


แต่ถ้าเป็นคำที่มีคำแปลก็แปล เพื่อความเข้าใจง่ายดีกว่าค่ะ หากเขาไม่ได้ใช้อย่างแพร่หลาย อย่างคำว่า "อินฟอเมชั่น" หรือ "พ้อยท์วิว" ที่ท่านยกมาก็เกินไปจริงๆ 5555 มันไม่ใช่คำทับศัพท์

หรือแม้แต่คำว่า "ปรากฏการณ์" "พิจรณา" "สาเหตุ" "การ" หรือแม้แต่คำว่า "ประเทศ" ก็ไม่ใช่คำไทยแท้ แต่เป็นคำที่ยืมมากภาษาต่างประเทศอยู่ดี

แต่เห็นด้วยค่ะ ต้องดูความเหมาะ เล่นใช้คำที่ไม่ใช่ทับศัพท์ หรือยืมมาปนเวลาอ่านแล้วมันทำให้เกิดความมึนงง และ ไม่รู้สึกลื่นไหลเวลาอ่าน
รู้สึกสะดุดเลยแหละ จะใช้อังกฤษก็ เขียนภาษาไทยแล้ววงเล็บภาษาอังกฤษข้างหลังยังดูดีกว่า
เช่น 

สำหรับมุมมอง (point of view) สามารถแบ่งออกได้เป็น 4 ประเภท ได้แก่ 
1.มุมมองแบบพระเจ้า (omniscient)
2.มุมมองจำกัดสายตา (limited omniscient)
3.มุมมองบุรุษที่หนึ่ง (first person)
4.มุมมองกล้อง (objective)
ซึ่งแต่ละมุมมองมีข้อดีและข้อเสีย(อันนี้เราคิดว่าไม่จำเป็นต้องวงเล็บ)ที่ต่างกันไปขึ้นอยู่กับผู้เขียนจะนำไปใช้อย่างไร

ที่จริงประเด็นของข้าน้อยก็มีแค่ว่า อยากให้คนเขียนใคร่ครวญคำที่จะใช้ก่อนจรดปากกาเท่านั้นเอง แล้วแต่วิจารณญาณของผู้เขียน แต่ถ้ามันเลยเถิดเกินไป เดี๋ยวคนอ่านก็ท้วงเราเองแหละขอรับ

เห็นด้วยขอรับ ลำบากในการนึกคำไทยเนี่ย ข้าน้อยใช้พจนานุกรมในการเขียนเยอะเหมือนกันเพราะในหัวจะเด้งคำที่เราเคยชินขึ้นมาก่อน บางทีเราไม่สามารถแปลออกมาได้ทันควัน ก็ต้องใช้ตัวช่วยนี่แหละ

นั่นเป็นเรื่องที่คนเขียนเลือกขอรับ ว่าจะให้สบายตัวเองและลำบากคนอ่าน หรือคนอ่านสบายและคนเขียนลำบาก ถ้าเป็นประการแรก คนอ่านอาจจะเข้าถึงงานเขียนของเขาน้อยกว่าแบบหลังเท่านั้นเอง

ถ้าเราอ่านแล้วลำบากนัก เราก็แค่โบกมือบ๊ายบายเท่านั้นเองขอรับ (แต่ถ้ามันสนุกและยังอยากอ่านต่อ ก็เป็นกรรมของคนอ่านแทนอ่ะ T^T)

ที่จริงตอนที่เอาบทความนี้มา ไม่ได้หวังว่าจะให้คนอ่านอ่านมันได้ทุกย่อหน้าหรอกขอรับ กะว่าแค่อ่านคำสองคำหรือย่อหน้าแรกเพื่อให้เห็นเฉยๆว่าธรรมชาติเวลาคนอ่านหนังสือเป็นยังไง ขอบคุณท่าน Miscela มากที่ช่วยพิมพ์ออกมาให้ ช่วยคนอ่านท่านอื่นๆ ได้มากเลยขอรับ

ที่จริงข้าน้อยก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องไม่มีภาษาอื่นปนเลยแบบนั้นหรอกขอรับ แค่อยากให้คนเขียนฉุกคิดในเรื่องนี้ให้มากขึ้นเท่านั้นเอง แต่ถ้าท่านพิจารณาแล้วว่าสิ่งใดเหมาะสมต่อเรื่องของท่าน นั่นก็เป็นเรื่องที่ดีแล้วขอรับ

ท่านพูดถึงหัวข้อที่น่าสนใจดีขอรับ สำหรับเรื่องการสลับคำในภาษาไทย ข้าน้อยไม่เคยใคร่ครวญเรื่องนี้โดยละเอียด แต่เป็นแรงบันดาลใจที่ดีในการไปคิดต่อขอรับ ขอบคุณท่านมาก

ที่จริงส่วนมากประเด็นไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า อยากให้คนเขียนฉุกคิดและใคร่ครวญสิ่งที่จะเขียนลงก่อนที่คนอ่านจะได้เห็นน่ะขอรับ

เทคโนโลยีเร็วมากจนไม่สามารถผลิตคำไทยออกมาได้ทันสิ่งที่เกิดขึ้นใหม่ๆ บนโลกใบนี้ ดังนั้น นิยายเกี่ยวกับเกมออนไลน์นี่ คงเป็นหนึ่งในประเภทนิยายที่น่าจะต้องพบกับเรื่องไทยคำอังกฤษคำเยอะที่สุด แต่ถึงอย่างนั้น ข้าน้อยก็มองว่ามันสามารถลดทอนลงได้บ้าง อย่างเช่นคำพื้นๆ แบบ "ไวร์เลส" ซึ่งก็พอจะมีคำไทยอยู่แล้วว่า "ไร้สาย" เพียงแต่คำไทยที่ว่าเราอาจจะไม่ใช้ในชีวิตประจำวันสักเท่าไร (ถ้าพูดออกมาอาจทำให้คู่สนทนามองหน้าได้) แต่คำว่า "ไร้สาย" สามารถสื่อสารได้เวลาที่อยู่ในรูปแบบภาษาเขียน ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากจะสนับสนุนให้คนเขียนใช้คำว่า "ไร้สาย" มากกว่า เป็นต้น

ส่วนคำอื่นที่เป็นคำเฉพาะก็แล้วแต่วิจารณญาณของผู้เขียนไปแหละขอรับ ถ้ามันเลยเถิดไปเดี๋ยวคนอ่านคงจะท้วงเอง (หรือถ้าส่งไปให้สำนักพิมพ์ กองบรรณาธิการและฝ่ายพิสูจน์อักษรก็คงจัดการกันต่อไป)

ปัญหาในเรื่องนี้ต้องมาดูความหมายของคำว่าไทยคำอังกฤษคำเสียก่อนจึงจะพูดเป็นส่วนๆได้ เขียนเท่าไหนจึงเป็นไทยคำอังกฤษคำ? พ่อแม่มักconsiderลูกว่าลูกยังเป็นเด็กอยู่เสมอไม่ว่าลูกจะgrew upเเล้วก็ตาม/ พ่อแม่มักconsiderลูกว่าลูกยังเป็นเด็กอยู่เสมอไม่ว่าลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่เเล้วก็ตาม/ พ่อแม่มักมองลูกว่าลูกยังเป็นเด็กอยู่เสมอไม่ว่าลูกจะโตเป็นผู้ใหญ่เเล้วก็ตาม จะเห็นว่าประโยคหลังสุดดูจะเป็นประโยคที่เป็นไทยที่สุดเพราะไม่ใช้ภาษาอังกฤษเลย ส่วนสองประโยคก่อนหน้ามีคำภาษาอังกฤษปนอยู่ ประโยคไหนเป็นการใช้ไทยคำอังกฤษคำ? อันนี้เราเองก็ตอบไม่ได้แต่คงต้องฝากคำถามไว้ (นี่ยังไม่ลงไปในพวกคำว่าไอเดีย แพลน ที่เริ่มมีการใช้พูดแทนคำไทยอย่างแพร่หลาย) ถ้าเป็นคำใหญ่ๆอย่างที่ยกตัวอย่างมาของเจ้าของกระทู้มันย่อมอ่านติดขัดอยู่เเล้ว ส่วนตัวมองว่าการใช้คำภาษาอังกฤษในงานเขียนจะดีหรือไม่นั้นต้องดูว่าใช้มันตรงไหน หากใช้ในบทสนทนาที่ต้องการให้แง่มุมว่าผู้พูดนั้นไม่สันทัดภาษาไทยก็คงจะไม่ผิดนัก แต่ปัญหาจะกลับมาตรงที่เเล้ว Hello ควรพิมพ์เป็น Hello หรือสวัสดี หรือเฮลโล่(ไม่แน่ใจการสะกด) ซึ่งเราเองก็ไม่มีคำตอบให้กับเรื่องนี้ และในคำภาษาอังกฤษหลายๆคำที่นำมาแปลเป็นไทยแต่หาคำไทยมาแปลให้ตรงไม่ได้ก็มี หรือหาคำแปลไทยได้แต่มาใช้เเล้วคนกลับไม่เข้าใจก็มี ดังนั้นตัวชี้วัดอาจต้องมาดูเรื่องความจำเป็นและความหมาย และราชบัณฑิตเองนั้นไม่ค่อยอัพเดต(ทำให้บางอย่างให้ทันสมัยขึ้น)ในเรื่องของคำยืม หรือคำจากภาษาต่างประเทศซึ่งขัดแย้งกับโลกปัจจุบัน ปัญหาเรื่องนี้จึงนับว่าเป็นเรื่องยุ่งยากอย่างหนึ่งเพราะในบางครั้งในแต่ละสถานการณ์มันต่างกันไปจนเราพูดไม่ได้ว่า เห้ยต้องเขียนแบบนี้สิทุกกรณี นอกจากเรื่องนี้เเล้วยังมีเรื่องของนิยายใส่อีโม กับเรื่องของคำเขียนและคำอ่านออกเสียงไม่ตรงกันซึ่งเกิดจากการพูดในชีวิตจริงที่เปลี่ยนไป(ไม่ใช่ภาษาวิบัติ) ตัวอย่างที่ชัดๆก็มี ฉัน แต่พูดว่าชั้น อย่างไร แต่พูดยังไง เรามักจะได้รับการสอนที่โรงเรียนเสมอว่าให้ยึดกับแบบการเขียน เข้าใจว่าน่าจะจำกัดในเรื่องของการเขียนเชิงวิชาการ การเขียนงานส่งอาจารย์ การเขียนจดหมาย งานราชการเป็นต้น ส่วนในงานวรรณกรรมไม่รู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไร(ยังไง) แต่เรามองว่าหากเป็นการให้น้ำเสียงการพูดของใครก็ตามในเรื่องก็น่าจะเป็นเรื่องที่รับได้อาจรวมไปถึงตัวผู้บรรยายในเรื่องที่อาจนับเป็นผู้พูดเช่นกัน จะเห็นว่าในเรื่องของการเขียนภาษาไทยของเราเองยังมีปัญหาอีกมาก เห็นอาจารย์หลายท่านเคยพูดว่าเด็กนักเรียนนักศึกษาเขียนภาษาเพื่อให้อาจารย์อ่านไม่ถูก และอื่นๆ หลายครั้งก็ไปโทษการแชท(หรือควรใช้คำว่าการพูดคุย/การสนทนาออนไลน์)ที่ทำให้ภาษาวิบัติ(ซึ่งจริงๆยังต้องดูว่ามันเรียกว่าวิบัติได้ไหม) วงการวรรณกรรม/หนังสือของไทยอาจจำเป็นต้องมีการสังคายนาสักครั้งเพื่อให้เกิดรูปแบบที่ยึดเอาเป็นแบบได้จริงๆ เพราะจากอายุของการเกิดวรรณกรรมของไทยเเล้วมันอาจจะถึงเวลาที่เราต้องตั้งเสาหลักบางอย่างเพื่อให้งานไม่เลื่อนลอย (หรือหากมีเสาหลักอยู่เเล้วเราต้องขอโทษด้วยเพราะเราไม่เคยรับรู้ถึงการมีอยู่ของเสาหลักนั้นเลย)

ที่ท่านให้อ่าน ตัวอักษรสีฟ้าครั้งแรกนั่นแหละค่ะ... เราไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างเลยอ่ะ เสียใจเล็กแฮะ...