ดราม่าชีวิตผม#admission58

สู้ๆนะ เราก้เด็กแอดเหมือนกัน ยังไงมันก้ต้องมีคณะที่เหมาะกับเรารออยู่แล้ว เราก้เครียดเหมือนกัน คะแนนที่หวังไว้ก้ไม่ได้ตามหวัง ทำให้พลาดรับตรงไปหลายๆที่ ตอยนี้ก้ได้แต่รอเหมือนกัน สู้นะ เป็นกำลังใจให พวกเราจะผ่านไปด้วยกัน

ขอบคุณครับ โชคดีครับผม

อย่าคิดมากนะ ถ้าเราเรียนอะไรที่ไม่ใช่ยังไงมันก็ไม่ได้หรอก อย่าฝืนเลย เอาที่ใจชอบนั้นแหละ สู้ๆน้ะ แอดมินชั่นยังไงก็ติด เลือกคณะดีดีนะ เอาใจช่วยๆๆ

สู้ๆนะค่ะ

ซิ่วมั้ย ครับและทำให้ดีกว่าเดิม 5555555 ล้อเล่นหนะครับ สู้ๆนะครับเป็นกำลังใจให้น้า ผมก็เหมือนคุณแหละ บนโลกนี้มีคนที่เหมือนคุณอีกเยอะหนะ

เราเชื่อว่าทุกคนต้องมีทางไปเป็นของตัวเองนะคะ อย่าคิดมากเลย
รอคะแนนโอเน็ตออก ยังไงซะคุณก็จะมีช่องทางที่พอทำอะไรได้แน่ๆ
อย่ายอมแพ้ สู้ๆ นะ

เจอเหมือนกัน ไม่ชอบมากๆอะ เหมือนกดดันเอาๆ โดยเฉพาะ มนุษย์ป้าเพื่อนบ้าน

แต่แม่จะไม่ทักท้วงนะว่า วิชาหลักได้น้อย จะเข้าที่ไหนได้ คือแบบ เรามีวิธีเรียนรู้ไม่เหมือนกันอ่ะ ไม่รู้ตอนนี้ อนาคตเราก็จะได้รู้ แล้วแต่ละคน มันต้องสักวิชาที่อ่อนมาก และสักวิชาที่เก่ง ลองถามบางคนที่ทำงานแล้วดิ บางคนเก่งวิชาเดียว นอกนั้นตก แต่ก็ยังมีงานมาทำได้

เรามีคณะที่ชอบ สอบเทสก็ติด แต่ไม่มีตังค์เรียน แถมเป็นคณะที่มีแค่สองที่ในไทย เอกชนทั้งคู่อีก เจ็บปวดใจ แม่บอกว่า ถ้าเทยแลนด์นี้ไม่เป็นหนี้หัวโตอยู่นะ ให้เรียนไปละ

ตอนนี้เราก็อยู่ในช่วงสอบคัดเลือกอยู่ เป็นการสอบที่เหนื่อยหนัก โดยเฉพาะสอบปฏิบัติ เวลาสอบไม่พอสักที สอบจนเมื่อยหลังอะ 555

เราก็เรียนศิลป์ภาษาจีนเกรด3.55รอแอดเหมือนกันก็เคยเจอเรื่องแบบนี้มาเหมือนกันโดยเฉพาะเรื่องคณิตแต่เราก็ต้องอดทนและแกล้งเป็นเหมือนไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของแม่ที่เคยว่าเราเรื่องคณิตแต่เราก็พยายามแล้ว เราต้องพิสูจน์ให้เห็นว่าสิ่งทึ่เราเลือก. เราเลือกถูกแล้ว เพราะนี่คือสิ่งที่เรารัก

สู้ๆนะคะ ตอนนี้คงไม่มีใครเข้าใจเราเท่ากับตัวเราเอง พยายามเต็มที่แล้วยังไงมันก็ต้องออกมาดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^-^

ผมจบมาเกรด2.31นี่ไม่โคตรดราม่าเลยเหรอครับ อย่าไปคิดมากครับ ตอนแรกๆผมก็โดนกดดันเหมือนกัน แต่ด้วยความที่ผมไม่ยอม ก็เลยได้สอบคณะที่อยากสอบจริง บอกพ่อแม่ไปเลยครับ จะให้ทำอะไรก็ดูความสามารถของลูกตัวเองมั้ง ไม่ใช่อะไรก็ยัดเยียดใส่ให้ทำตามอย่างเดียว มันไม่ใช่อ่ะ ลองไปแอดคณะที่อยากสอบเลยครับ ทุกอย่างมันได้อยู่ที่เราคนเดียวเลย เลือกให้เหมาะสมกับตัวเราเลย

หนูลูก ฟังพี่นะ พี่จบ mep. มาจากตอนม.ปลาย ตอนนี้พี่รู้สึกนะ ว่าเสียดายเวลาที่ม.ปลายพี่เรียนคณิตที่พี่เกลียดมากที่สุด เพียงเพราะตอนนั้นคิดว่า สายวิทย์น่าจะเลือกได้หลากหลาย แต่ความจริงมันไมใช่หรอก คณะที่พีเรียนอยู่ คณิต ไม่จำเป็นแม้แต่นิดเดียว หนูคิดถูกแล้วที่ทำแบบนั้น อะไรที่ไม่ชอบอย่าไปฝืนเลย ส่วนเรื่องเรียนต่อพี่เข้าใจนะว่าหนูเครียด แต่สนามสุดท้ายมันยังไม่มานี่ อีกอย่าง หลังแอดก้มีรับตรงอีกหลายที่ มันมีเยอะนะที่ไม่ใช้คณิต หนูลองดูดี ๆ ตอนนี้หนูสนใจคณะไหน ถ้าหนูรู้ตัวเองก้มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว อย่าพึ่งท้อ อย่าเพิ่งตัดกำลังใจตัวเอง พอเข้ามหาลัยแล้วมันจะมีอะไรให้ท้ออีกเยอะ สู้ ๆ นะลูก

สู้ๆนะ

ครับ...เเล้วจะมานั่งเล่นเด็กดีทำไมหละ อยากมีที่เรียนเค้าก็ต้อวแข่งขันกันทุกคน ดิ้นรน เพื่อให้เหนือกว่า ปิดคอม ปิดมือถือ ไปนั่งอ่านหนังสือสิครับ หลังรอบแอดอาจจะยังมีโอกาศรอให้คุณอีก หรือถ้าคุณไม่ได้เข้ามหาลัยจริงๆก็ยังมีปีหน้าครับและยังมีพ่อเเม่ที่ยังไม่ทิ้งคุณอยู่(พี่เรียนจุฬานิ ได้ทุนด้วย ให้พี่ช่วยสิครับ)คุณมีเครื่องมือดีๆเยอะดีกว่าที่จะมาระบายไรโง่ๆอย่างนี้


ฮือๆๆชีวิตผมมืดมนมากเลยยย

ถถถ.

เอาหน่า นายก็เป็นเหมือนเรานี่หล่ะ เราก็ไม่ติดรับตรงมา 2 ที่แล้ว (สงสัยหวังสูงเกินไป )......
แต่ยังไงก็อย่าพึ่งท้อนะ เราจะพยายามไปด้วยกัน รอบแอดต้องติดแน่ อนาคตเราไม่ได้อยู่แค่นี้นะ สู้ๆ

Never give up! FIGHTING!! ^0^

สู้ๅนะน้อง เรียนในสิ่งที่เราชอบ เราจะมีความสุขมากๆๆ พยายามนะคะ

สู้ๆนะคะ สักวันหนึ่งต้องสำเร็จแน่ค่ะ

สู้ๆนะครับ เราเข้าใจนะ ปีที่แล้วเราก็รู้สึกแบบนี้ ทุกปัญหามีทางออก ค่อยๆคิด ค่อยๆตัดสินใจ มันยังไม่สายเกินไปหรอกครับ เดี๋ยวเราจะเจอทางที่เหมาะกับเราเอง เลือกในสิ่งที่เราถนัด เลือกในสิ่งที่เหมาะกับเรา มันจะช่วยให้เราไปถึงเป้าหมายได้ง่ายขึ้นนะ สู้ๆนะครับ

อีกนิดๆ ตอนผมไปสอบที่ราชมงคลรัตนโกสินทร์ วิทยาเขตเพาะช่าง ที่ต้นเดือนที่ผ่านมาเนี่ย เขาไม่สอบวิชาคณิตนะ แต่เน้นไปทางวาดเส้น ร่างภาพ อะไรทำนองนั้นอ่ะ แต่ก็ยากเหมือนกันถ้าไม่เคยวาดเลย เดี๋ยววันนี้ผมก็จะเช็คดูผลสอบแล้วเนี่ย ว่าสอบผ่านเปล่า ลงสาขาศิลปะภาพพิมพ์เอาไว้เนี่ย

อย่าเครียดไปเลย เราก็ยังไม่ติดอะไร เราหวังรอรอบแอดแล้วทีนี้ พวกเราจะสู้ไปด้วยกัน อย่ยอมแพ้หละ สู้ๆนะ เกรดเราห่วยกว่านายอีกนะ คณิตเราก็ไม่ไหว แต่ถ้าไม่ยอมแพ้ ยังไงความหวังก็ไม่ทิ้งเราแน่นอน

ไม่ชอบให้พ่อแม่เอาเรื่องของลูกคนอื่นมาพูดให้ฟังเลยอ่ะ
ไม่ชอบเลย เราก็โดน ที่หนักกว่านั้นคือ คนๆนั้นก็ไม่ได้ดีไปกว่าเรานึกออกป่ะ
รอแอดเป็นเพื่อนกัน เลือกคณะดีๆก็ติดแอดอ่ะ ถ้ามันเลวร้ายกว่านั้นก็ มีรอบรับตรงหลังแอดอีก คิดบวกเข้าไว้นะ

ต้องถามก่อนว่า อนาคตอยากทำงานอะไร และตอนนี้ปิดกั้นอะไรไว้บ้างหรือเปล่า ถ้าปิดกั้นแล้วเปิดใจยอมรับ ไม่มีอะไรผิดหรือถุก อยู่ที่จะยอมรับและเดินหน้าไปกับมันหรือไม่จะดีกว่านะ เรียนที่ไหนก้เรียนได้ จำเป็นไหมต้องจุฬา ต้องธรรมศาสตร์ สถาบันเหล่านี้บางทีก็ไม่ใช่คำตอบที่ดีที่สุดหรอกน้อง เพราะศักยภาพเราไปไม่ถึง ราชมงคล ราชภัฏ ปัญญาภิวัฒน์ ก้ไม่เลวนะ เปิดใจดู บางทีอาจจะชอบก็ได้

สู้ๆๆนะ จขกท. เราก็เป็นแบบนั้นเลย ทั้งพวกวิทย์คณิตอะไรแบบนี้เราก็ทำได้ไม่ดีสักอย่าง คะแนนแกทรอบแรกก็ห่วยแตก รวมถึงที่บ้านของเราก็กดดันเรามากด้วย ตอนนี้เราก็คิดนะ ว่าแอดเราจะติดมั้ยๆ ครอบครัวทั้งๆญาติๆก็พากันมาจ้องเราซะหมด กดดันเราหมด
จขกท. ไม่ต้องหมดกำลังใจนะ มีเราอีกตั้งคนฮ่าๆๆๆ สู้ๆๆนะ สู้ๆๆไปด้วยกันนะะะะะ ติดแน่นอน!

ทำตามที่ตัวเองต้องการเถอะครับ อยากเข้าคณะไหนก็เข้าเลย ไม่ต้องสนใจเสียงนกเสียงกา อนาคตยังไงก็ต้องเป็นชีวิตของเรานะครับ ไม่ต้องให้ใครมาบอกหรอกว่าต้องเรียนนู่นนี่ เอาที่ใจเรารัก ผมเองตอนนี้กำลังจะขึ้นม.6แล้ว ผมเรียนวิทย์คณิต เกรด
2นิดๆเอง ไม่ถึง2.5ด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่ผมอยากทำ อยากเป็น มันไม่ได้ใช้วิทคณิตเลย ผมก็เป็นคนนึงนั่นแหละครับ ที่เพิ่งรู้ตัวว่าเรียนผิดสาย แต่ก็ช่างมันเถอะ เรียนมาแล้วนิ อนาคตเราเอง เรากำหนดเองนะครับ เป็นกำลังใจให้ จขกท.นะครับ ถึงอย่างไร ชีวิตเรา สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้สิ่งที่เรียนเลย ประสบการณ์ล้วนๆ

สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้ อย่าพึ่งท้อนะ เราเป็นคนหนึ่งที่เรียนต่อมหาลัยไม่ตรงกับสายที่เรียนมาตอนมัธยม (ม.ปลาย เราเรียนสายวิทย์-คณิตห้องท็อปของโรงเรียน เกรด สามจุดสามกว่า) ซึ่งยอมรับเลยว่าเรียนมาสามปี อ่านหนังสือสอบทุกครั้ง ในหองก็ตั้งใจเรียนบ้างไม่ตั้งใจบ้าง เรียนพิเศษวิชาสายวิทย์มาตลอด แต่เกรดเราก็ไม่ขึ้น ทำไงก็รู้สึกว่ามันยังไม่เข้าใจจริงๆ เราเลยเบนสายตอนเลือกคณะ ตอนนั้นก็ทะเลาะกับแม่นะ ครอบครัวญาติผู้ใหญ่ก็ขัดกัลเราบ้างเรื่องคณะ แต่เราก็ไม่ยอม เพราะเราอยากพิสูจน์ให้หลาายๆคนเห็นว่าถ้าเราตั้งใจกับสิ่งที่เราชอบจริง ทุกอย่างมันเป็นไปได้
"มีโอกาสไม่ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จเสมอไป ไม่มีโอกาสไม่ใช่ว่าจะล้มเหลวเสมอไป" สู้ๆนะค่ะ ^^

อย่าท้อเลยครับ ถ้าแค้นพ่อเเม่ที่พูดอย่างงั้นก็จงแก้แค้นด้วยความสำเร็จของคุณในแบบที่คุณเลือก ทำใจให้สงบเดียวก็เจอทางออกเองแหละครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ

เราก็ยังไม่ได้ติดที่ไหน แต่เราอาจจะต่างจากนายตรงที่พ่อแม่เราส่งเราเรียนมอเอกชนได้แต่ อย่าพึ่งหมดหวังเหลือรอบแอดมิชชั้นอีกอย่างนะ สู้ๆ อย่าเอาคำพูดของพ่อมาคิดน้อยใจเพราะที่เขาพูดไปเพราะอยากให้เราได้ดีนะ แต่อาจจะไม่พูดตรงๆแค่นั้นเอง

สวัสดีจ้า ลองมาดูคณะสังคมของม.เกษตรมั้ย มีไม่ใช้คณิตนะ อย่างตัวพี่เองพี่เรียนประวัติศาสตร์ :) ลองยื่นมาดูนะ พี่ไม่เจอคำนวนเลยจ่ะ จริงๆ

ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ พี่ก็เกลียดคณิตเหมือนกัน. สู้ๆ นะ

    เอกชนบางที่ก็มีให้สอบทุนนะคะ ลองหาดู ถ้าคุณหรือพ่อกับแม่ไม่ติดชื่อมหาลัย เพราะมีเอกชนที่นึงที่เราอยากเรียน มีสอบทุนม หรือกยศ.ก็ได้ ไม่ได้แย่ค่ะ

    แล้วถ้าพ่อแม่คุณถามว่าคุณจะเป็นหนี้ทำไม ถ้าคุณตั้งใจเรียนให้จบแล้วได้งานดีจริงคุณพูดกลับไปได้เลยค่ะว่า -หนี้นั้นเป็นหนี้ของผมจะไม่ทำให้พ่อแม่เดือดร้อน-

    เราโชคดีครึ่งนึงค่ะที่พ่อแม่ไม่ติดชื่อมหาลัย เลยทำให้เลือกเรียนได้ไม่เครียด แต่ก็เครียดอยู่ดีเพราะ พ่อกับแม่ไม่ให้เรียนไกล เลยลำบากหนักกว่าเก่าอีกค่ะ (แถวบ้านมีมหาลัยตรงสายน้อยมาก เราเรียนสายภาษาเหมือนกันค่ะ คณิตก็ห่วยติดดิน แกทแพท เน่ามากค่ะ)

บางทีคนเราก็ต้องการที่ระบายนะในภาวะกดดันมากๆ จะเอะอะให้อ่านหนังสืออย่างเดียวไม่ได้หรอก มีท้อก็พักบ้าง เค้าอาจจะแค่เล่นเพื่อที่จะระบาย ไม่ได้หมายความว่าเค้าเล่นตลอดเวลา ไม่อ่านหนังสือ มันไม่ใช่...

เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ^^
ส่วนตัวเราเป็นคนที่ไม่ชอบคณิตเลย พ่อกับแม่เราก็คะยั้นคะยอให้เรียนคณิตเพิ่มเอาไปสอบ แต่เราก็ หึ!ไม่อ่ะ เราไม่ชอบอันนี้อ่ะถ้าให้เรียนไปลำบากใจเปล่าๆ เราเรียนสายศิลป์ ภาษามาค่ะ แต่เราก็ได้คะแนนPATห่วยนะคะ ได้84เต็ม300เอง ^^
ส่วนรับตรง คะแนน7วืิชาสามัญยิ่งไม่โอเคเลยค่ะ แต่เรามองว่าโชคชะตาได้ช่วยเหลือเราไว้ให้ติดที่นึง(ที่ประกาศผลเมื่อวานนี้)ได้ แค่นี้ก็ดีใจมากๆค่ะ

ขอให้เจ้าของกระทู้ได้เรียนในคณะที่ใช่นะคะ ไม่จำเป็นหรอกค่ะว่าคะแนนสูงๆจะมีโอกาสเสมอ เราต้องมีความหวังค่ะ ไม่ต้องมองไม่ต้องสนใจคนอื่นมากนะ เรามองดูที่ตัวเราค่ะ อยู่ในพื้นที่ที่เรายืนค่ะ ที่สำคัญยิ้มค่ะ แฮปปี้เข้าไว้ทุกๆอย่างจะดีขึ้นเอง เราต้องผ่านไปด้วยกันนะคะ

สู้นะ เราก็พลาดเหมือนกัน แต่ยังมีที่เปิดรับแบบสอบตรงอยู่นะ ลองไปสอบเลย มันก็มีคณิตอ่ะแหละ แต่ไม่เอาคณิตเลยมันก็ไม่ได้ คนหลายคนที่มั่วมาก็ได้คะแนนเยอะนะ คือเราว่าอย่าไปสนใจใครเลย เราอยากทำอะไรก็ทำเถอะ มีปัญหาก็ปรึกษาพี่สาวบ้าง อย่าเก็บไว้คนเดียว

พูดก็พูดนะ ถ้าจขกท.เตรียมตัวมาไม่พร้อมจริงก็ลองดับเครื่องชนยื่นคะแนนคณะที่คะแนนต่ำๆไปก่อน แล้วไปซิ่วปีหน้า(ที่เราแนะนำแบบนี้เพราะตอนนี้การสอบของส่วนกลางก็หมดไปแล้ว ถ้าจขกท.ไม่เลือกสอบตรงก็ต้องพุ่งเป้าไปที่แอดแทน) เด็กมหาลัยซิ่วกันเยอะแยะ ไปเตรียมตัวให้พร้อมดีกว่า ไม่ก็หยุดเรียนไปเลย 1 ปี ไปเตรียมตัวให้พร้อม หากกังวลเรื่องเงิน สมัยนี้ก็มีพาร์ทไทม์ให้ทำเยอะแยะ เชื่อเถอะ ถ้าคนเราตั้งใจ ยังไงมันก็ต้องได้ : )

ไม่ว่าจะเรียนสายไหนโอกาสติดก็ยากทั้งนั้น
เราเองเป็นเด็กสายวิทย์ก็ไม่ได้ติดง่ายดายอะไร

สิ่งที่เจออยู่มันเป็นปัญหาใหญ่ในตอนนี้ แต่ถ้าผ่านไปได้มันจะกลายเป็นเรื่องเล็กๆแค่นั้นเอง รับผิดชอบต่อสิ่งที่เลือกเอง ทำมันให้ดี ดียิ่งขึ้นไปอีก

รอบแอดมิชชันทุกคนมีโอกาสติด ขอแค่เลือกให้เป็น และรับให้ได้ เพราะคะแนนที่สั่งสมมามันจะเป็นใบเบิกทางให้เราค่ะ อย่าหมดหวังนะ 

เรื่องค่าเล่าเรียนถ้ามีปัญหาก็สามารถคุยกับทางมหาวิทยาลัย เรื่องการขอทุนการศึกษา หรือขอทุนต่างๆ ทั้งนี้ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนคือความขยันขันแข็งไม่ยอมแพ้ของเธอ สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้ (':

ถ้าถาม น้าสำหรับน้าการเรียนไม่ใช่ทุกอย่างที่จะทำให้เราดำเนินชีวิตได้ พ่อแม่จะว่าอะไรก็ฟังอย่าเก็บเอามาคิด ถามตัวเองเราชอบอะไร แล้วตั้งใจทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด แล้วสักวันพวกท่านจะเห็นในความสำเร็จที่เอ็งตั้งใจทำ

สู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

อย่างน้อยชีวิตคุณก็ไม่ได้แย่มากอ่ะ มีพี่เรียน ฬ เราสิเป็นพี่คนโตกดดันกว่าคุณอีก แอดเหมือนกัน

เคยคิดเคยรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันแต่หลังๆมาไม่ฟังใครละครับเลือกที่จะเชื่อตัวเอง แต่ต้องสู้ด้วยจะก้าวข้ามสิ่งแย่ๆที่คุณได้ยินมา ให้กำลังใจตัวเองเยอะๆนะครับให้ความเชื่อมั่นกลับมาไวๆ

เปนเหมือนกับผมเรย
ชีวิตดราม่ามาก แบบว่าจะเปนเด็กเก็บกรดแร้วอ่ะ
ชีงิตไร้ค่ามากกกกก T^T

ซิ่วเลยค่ะ ถ้าเป็นหนู หนูจะซิ่ว เวลาว่าง 1 ปีนี่เยอะนะคะ เอาเวลาไปอ่านหนังสือไรงี้ 55555

สู้ๆนะค่ะน้องเป็นกำลังใจให้ พี่ก็เพิ่งผ่านเหตุการณ์มาพึ่งปีที่แล้วเอง ต้องถามตัวเองด้วยนะว่าที่เราหวังน่ะเป็นคณะที่ใช่ หรือสถาบันที่ดีในอุดมคติ เอาจริงๆในความคิดพี่ไม่มีว่าที่นี่เจ๋ง ที่นี่ห่วยแตกแบบที่ว่ามาหรอกนะ จริงอยุ่ชื่อเสียงของสถาบันอาจจะเป็นใบเบิกทางในอนาคต แต่ก็ไม่เสมอไป อยุ่ที่เราเป็นหลักมากกว่า มอที่พี่อยุ่ก็ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร แต่รุ่นพี่ที่จบไปก็มีคุณภาพดีมีงานดี เงินดีทั้งนั้น

เข้าใจอารมณ์น้องนะคะ ช่วงเวลานี้เราก็เครียดมากอยู่แล้ว ยิ่งได้รับคำที่พ่อแม่พูดมาด้วย มันยิ่งทำให้เราเครียดแล้วเราจะกดดันตัวเองว่าเราเป็นแบบนั้น ช่วงนี้พี่อยากให้น้องรับฟังอย่างเดียว อย่ารับมาคิดว่าเราห่วยนะ พี่เองจบวิทย์คณิตมาก็จริง แต่เกรดพี่ก็ไม่ได้ดี เพราะพี่ไม่ชอบ ช่วงนี้ก่อนแอด เรายังมีเวลาคิดว่าเราชอบอะไร พี่ติดรอบแอดเหมือนกัน แม่พี่พูดกรอกหูพี่ทุกวัน ว่าต้องลงรามไหม(ไม่ใช่ว่ารามไม่ดีนะคะ) แอดไม่ติดนี่จะต้องทำไง 4อันดับ น้องเลือกดีๆนะ เข้าเด็กดีนี่ก็ช่วยได้เยอะ แต่พี่ขอแค่ให้น้องมีความเชื่อ ช่วงนี้ก็อย่าเครียดมากนะคะ ถ้าเครียดๆลองหากิจกรรมอย่างอื่นทำเนอะ เพราะเราย้อนอดีตไม่ได้เนอะ สู้ๆนะคะ

พิสุตร ไปเลยครับ ถึงผม เป็น สาย ปวช. ไปใหนเวลามีคนถาม....(จิงๆมันรู้ยุแล้ว แต่ถามให้เราอาย) ก็บอกว่าเรียนไปก็เป็นแรงงาน...คนเรียนไม่เก่งเค้าชอบเรียนสายนี้ กัน นะ คนในครอบครัว ก็ชอบเปรียบเทียบจัง....น้อยใจนะบางที แต่ก็ยังมีความโชกดียุ คือเค้าไม่ ขัดขวาง ครับ...ผมว่าแค่นี้ก็ ช่วยได้มาก แล้วครับ

ที่บ้านก็ชอบพูดเหมือนกันว่าไม่เรียนสายคณิต มันจะมีตัวเลือกคณะให้เรียนน้อยนะ
ก็ฟังหูไว้หูนะ

แต่ถ้าเรารู้ว่าตัวเองต้องการอะไรจริงๆ ก็ทำไปเลย ไม่ต้องสนใจคนอื่น
เพราะคนอื่นไม่ได้มานั่งเรียนกะเรา
เราเอาคำพูดเขามาเป็นส่วนประกอบในการตัดสินใจแต่อย่าเอามาทั้งหมด

น้องรุ้ตัวมั้ยล่ะว่าอยากเรียนอะไร ทำอะไร
ถ้ารุ้แล้วก็มุ่งไปเลย
ถ้ายังไม่รุ้ ก็ลองเลือกสายงานที่ตัวเองสนใจมากที่สุด เอามาหาข้อมูลเพิมเติม
แนะนำให้ลองคุยกับคนที่กำลังเรียนมหาลัย หรือจบไปไม่นานมาก และไม่ความคิดแคบๆแบบผู้ใหญ่รุ่นพ่อรุ่นแม่เขาเป็นกันด้วยล่ะ (พี่สาวที่เรียน ฬ เขาให้คำแนะนำเราได้มั้ยลองคุยดู)

ส่วนเรื่องเงิน ถ้าพ่อแม่บอกไม่มีปัญญาส่งอินเตอร์
ก็ไม่ต้องเข้าคณะอินเตอร์ หรือม.เอกชน เข้ามหาลัยรัฐฯนี่แหละ ไม่ได้จุฬา ก็ยังมีอีกตั้งหลายที่
แถมพอเข้าไปแล้วก็มีให้ทุนยิบย่อยเต็มไปหมดเลย ต้องติดตามข่าวสารของมหาลัยเอา

ที่น้องคิดว่า แอดมิดชั่นจะไม่ได้ มันเป็นทุกคนแหละ เป็นเรื่องธรรมดามากๆ
เกรดน้อง 3.40 กว่าๆ นี่มีโอกาสเยอะกว่าใครหลายคนมากๆ

*เอาแน่ๆคือหาตัวเองให้เจอ ช่วงนี้ปิดเทอมลองหากิจกรรมใหม่ๆทำ
กิจกรรมพวกจิตสาธารณะก็ดี มันเปิดมุมมองให้เราได้มากมายกว่าที่คิด*

เราเดกวิทก็จริงอยู่ แต่คะแนนแย่ก็ตัดทางเลือกเหมือนกันนะะะ555555
สู้ๆๆ ยังไงก้ติดรอบแอดอยู่แล้ววเลือกคณะดีๆลำดับดีๆก็ไม่หลุดดด เกรดเธอเยอะนะไม่ได้น้อยเลย #เปนกำลังใจให้น้า

ไม่เก่งคณิตแล้วสอบแอดฯไม่ติด พี่พูดเลยว่าไม่จริง
3ปีก่อนพี่สอบแอดมินชั่นเลือกแต่คณะมนุษยศาสตร์ฯทั้ง4อันดับเลยค่ะ แถมคะแนนสอบวิชาคณิตที่พี่ใช้ยื่นเข้ามหาลัยก็ห่วยแตกด้วย ได้แค่10กว่าคะแนนด้วยซ้ำ แต่ปัจจุบันพี่ได้เรียนสาขาบรรณารักษ์ปี3แล้วค่ะ เตรียมตัวรอทำงานเป็นบรรณารักษ์อย่างเดียวค่ะตอนนี้
การจะสอบเข้ามหาลัยไหนไม่ใช่เรืองสำคัญ สิ่งสำคัญมันอยู่ที่น้องอยากเรียนคณะอะไร สาขาไหนมากกว่า เพราะ4อันดับที่พี่เลือกแอดฯน่ะ คณะเดียวกันแต่คนละสาขา คนละมหาลัยทั้งนั้น อย่ายึดติดที่มหาลัย แต่จงยึดติดคณะไว้จะดีกว่าค่ะ พ่อน้องอาจจะคิดว่าความฝันกินไม่ได้ ก็จริงค่ะ ความฝันกินไม่ได้แต่มันสุขใจ การเรียนมหาวิทยาลัยอาศัยความรู้ความสามารถอย่างเดียวไม่ได้ค่ะ ต้องอาศัยความพอใจของผู้เรียนด้วย ถ้าผู้เรียนไม่ได้ชอบมันก็เครียดค่ะ การเรียนมันก็เครียดพอแล้ว อย่าให้ต้องเครียดเพราะความไม่ชอบในวิชามาเพิ่มเลยค่ะ ถ้าน้องฝืนเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบโอกาสที่น้องอยากจะซิ่วใหม่มันมีสูงค่ะ ยืนกรานเรียนตามที่ฝันไว้ครั้งเดียวยังดีกว่าทนเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบแล้วต้องเสียเวลาเรียนเพิ่มอีกรอบเพราะความไม่ใช่นะคะ

น้องต้องสู้ก่อน
ให้คิดซะว่าเขากดดันเรา ดังนั้นเราต้องชนะความกดดันทั้งจากตัวเองและคนรอบข้างให้ได้
เราต้องมุ่งมั่น เต็มที่ มีเป้าหมายให้ชัด
เป้าหมายที่ 1 ไม่ได้ ก็ไปที่ 2
ที่ 2 ไม่ได้ก็ไปที่ 3

ขอเพียงแค่ใจน้องสู้ น้องต้องมีกำลังใจให้ตัวเอง
อย่าหลงหรือมัวรอให้ใครมาชื่นชม เยินยอเรา
น้องแข่งกับตัวเอง ไม่ต้องแข่งกับพี่น้องหรือใคร

เราห้ามคนทั้งโลกให้คิดให้พูดดังที่ใจเราต้องการไม่ได้
แล้าเราก็เลือกพ่อแม่ไม่ได้ เพราะที่มีอยู่ก็ดีที่สุดแล้ว

แต่เราเติมไฟ เติมกำลังใจให้ตัวเองได้นะครับ...

เราก็เหมือนกัน แต่เราผ่านจุดนั้นมาได้ เพราะเราเป็นคนความอดทนต่ำมั้ง
เราเลยบอกับพ่อแม่ไปว่า เราเลือกเรียนอะไรเพราะเรารู้ความสามารถตัวเองดี ดีกว่าการที่เราไปลงเรียนสิ่งที่เราคิดว่าเราทำไม่ได้ เพราะถ้าเรียนไปก็เหมือนฝืนใจตัวเรา  เราว่านะ ส่วนตัว จขกท. ต้องลองคุยกับพ่อแม่แบบเปิดอก ให้รู้ไปเลย เกรด จขกท. ดีกว่าเราตั้งเยอะ เรายังชิวอยู่เลย เราว่าเลือกทำในสิ่งที่เราคิดว่านั่นคือตัวตนแบบที่ไม่ได้ไปทำอะไรผิดดีที่สุด การเลือกเรียนต่ออ่ะ มันเป็นจุดเริ่มของเรา ว่าตัวเราจะไปทางไหน ก็เหมือนกันกับ เรากำลังจะไปทางสองทาง ทางแรกเป็นทางที่ทุกคนบอกว่าดีแต่เราไม่ชอบ หรือ อีกทางคือทางที่เราชอบ แต่เขาบอกไม่ดี  เป็นเรา เราจะเลือกทางที่เราคิดว่าเราไปรอด สู้ๆนะ เราขอเป็นกำลังใจให้ 

สู้ๆนะครับ พี่อยู่ปี1คณะวิศวะ มันไม่สำคัญนะน้องว่าน้องจะเรียนคณะอะไรในมหาลัย แค่น้องเลือกในสิ่งที่น้องคิดว่ามันมีความสุขสำหรับตัวน้อง อนาคตเราไม่อาจรู้ได้ว่าจะเป็นอย่างไร บางครั้งพี่ก็แอบอิจฉาพวกสายภาษานะ ถึงแม้ว่าจะมีคณะให้เลือกเรียนน้อย แต่จบมา สายงานมันกว้างนะ ทั้งเปิดสอนภาษาระหว่างเรียนก็ได้ มีเวลาไปทำงานก็เยอะ เป็นต้น พี่รู้จักพี่คนนึงตอนนี้แกเป็นไกท์นำเที่ยวรายได้แกอะ เดือนนึงซื้อรถบิ๊กไบค์ได้ตั้ง 2 คัน ถ้ามาเปรียบเทียบกะคณะที่พี่เรียน เรียนจบก็คือ วิศวะ มีหน้ามีตาให้กับพ่อแม่ได้ชื่นใจ ตอนนี้น้องอาจคิดและโทษตัวเองนะว่าทำไมไม่เลือกสายวิทย์ทั้งที่มีงานเยอะกว่า มีคณะให้เลือกเยอะกว่า แต่อย่างไรก็ตามถ้าน้องชอบอะไร ทำมันแล้วมีความสุขก็ทำเลย ตอนนี้พ่อกะแม่อาจไม่เข้าใจ ลองหันหน้าเข้าและเปิดใจคุยกันนะ
สู้ๆครับน้อง ^_^

สู้ๆนะคะต้องมีสักที่ที่เป็นของเราคะ ฟ้าเขาลิขิตมาแล้ว

ขอพูดบางอย่างจากใจ ต่อให้ไม่เรียนมหาลัยก็ไม่ตายหรอกครับ
ถ้าน้องยังไม่อยากเรียนก็นอนคิดซักครึ่งปีก็ได้ เรามีชีวิตอีกทั้งชีวิต ค่อยๆค้นหาตัวเอง
แต่ก็อย่าเกิน 2 ปีละกัน ส่วนใหญ่เด็ก ม.ปลาย การเข้ามหาลัยเป็นเรื่องใหญ่มากกก
ซึ่งผมก็ยอมรับว่าทุกสมัยก็เป็นเหมือนกัน เพราะสังคมพยายามตีกรอบให้เราเดินตาม
เพื่อเป็นมดงานให้กับพวกเขา
อย่าไปสนใจปากหอยปากปู ส่วนที่พ่อแม่บ่นก็ทนๆฟังไป อันไหนดีก็ฟัง อันไหนที่กดดันมากก็อย่าไปสนใจมาก แกก็มีความเครียดของแก ไหนจะหาเงินใช้จ่ายในครอบครัวแล้วยังมาคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้อีกก็ปล่อยๆไป ส่วน-มนุษย์ป้า หรือญาติพี่น้อง -พวกนี้ตัวดีเลย จะชอบโม้ลูกตัวเองดียังงั้นยังงี้ จริงๆอาจจะกากกกหมาก็ได้ เผลอๆแม่งอยู่ในกลุ่มนัด- เด็กเสี่ย อย่าได้แคร์ มันโม้ๆอยู่นั่นมันช่วยหางานหรือพาเราไปหาเงินหน่อยก็ปล่าว พูดสวนแม่งแรงๆไปเลยถ้าไม่ไหว มันจะได้สะอึก มันจะได้ไม่มายุ่งกับเรา เต็มที่ก็ได้แต่นินทาลับหลังแต่ก็ชั่งมันเราไม่ได้ยิน 555

ถ้าบ้านไม่ได้มีฐานะ ช่วงที่ออกค้นหาว่าอยากทำอะไรแน่ อยากเรียนอะไร ก็ทำงานพาสไทม์ไปด้วยนะจะได้ไม่ว่างจนฟุ้งซ่านมากเกินไป ค่อยๆคิด จะทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง
จบมหาลัยไหนก็เหมือนกัน ไปทำงานก็สอบแข่งขันกันหมด มันจะมีแต่พวกปัญญาอ่อนยังไม่เข้าใจโลกแค่นั้นแหละที่ดูถูกคนอื่น เพราะ ป.ตรี ส่วนใหญ่มันเป็นแค่พื้นฐาน พอให้มีความรู้พอได้ไปต่อหรือหางานทำได้ ป.โท ป.เอก ถึงจะอัพเวลขึ้นเรื่อยๆ
แต่ย้ำ การเรียนมหาลัยหรือไม่เรียน ไม่ได้บ่งบอกความสำเร็จ
คนไม่เรียนมหาลัย แต่เอาดีซักอย่างได้เขาก็รวย พวกทำอาหารจีน พวกทำข้าวออแกนิคขาย พวกเปิดร้านนวดสปาเขาก็รวยกันได้ เผลอๆหาเงินได้เยอะกว่าพวกที่เรียนจบสูงมาซะอีก
อาชีพในสังคมมีอีกเยอะ งั้นแม่งคนเรียนมาน้อยตายห่ากันหมดละ ลองเข้าไปศึกษาดูก็ได้ เขาทำยังไงทำไมเอาตัวรอดได้ ลองไปตลาดศึกษาการขายของดูก็ได้ เขาซื้อขายกันแบบไหนพ่อค้าคนกลางกับพ่อค้ารายย่อย พวกตัวแทนนายหน้าที่ดินก็หน้าสน ทำอะไรก็ทำไปเถอะ พี่บอกเลย จบป.ตรีมาทำห่าอะไรกันไม่ค่อยเป็นหรอก ตอนเริ่มงานต้องโดนสอนงานตั้งหลายเดือนกว่าจะเป็น แล้วไหนกว่าจะมีประสบการณ์อีก

แต่มีเรื่องอยากฝาก ตอนนี้น้องอายุยังน้อยยังมีเวลา พี่ว่าทำงานไปด้วยเก็บเงินก็ดี
พอจบอะไรมาก็จะได้มีทุนพอได้คิดต่อว่าจะทำอะไรดี และโดยเฉพาะสเตทเม้นเงินฝากธนาคารแต่งให้มันสวยๆ เข้าๆออกๆเป็นประจำ มากมั่งน้อยมั่งก็ยังดี เวลากู้ธนาคารจะได้กู้ได้ เพราะธนาคารมันปล่อยกู้ยากบัดซบทุกธนาคาร ต่อให้มีทรัพย์สินก็ยาก ทำอะไรก็ต้องใช้ทุน ยกเว้นพวกไม่ต้องใช้ทุนเช่นพวกอาชีพขายไอเดีย ขายฝัน พูดเก่ง พวกนี้มันพรสวรรค์และโลกมันกว้างพวกนี้ส่วนใหญ่จะคิดนอกกรอบ คนจำพวกนี้จะเป็นพวกรวยมากกกเพราะมันบ้าและกล้าที่จะลอง หาเพื่อนแบบนี้คบดูค่อยๆซึมซับความเก่งของมัน เราอาจจะไม่เท่าออริจินัล แต่ก็ดีกว่าพวกทั่วไปมากกโขอยู่ ยังไงก็ค่อยๆค้นหาตัวเองนะ เราอยากเรียนอะไรแน่ หรืออยากทำอะไรกันแน่ ขอให้น้องหาให้เจอนะ (โทดทีนะที่พาออกทะเล)

อย่ายอมแพ้นะ เราไม่มีอะไรจะแนะนำ
แต่เราเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ

ผมว่าในช่วงเวลานี้แล้วคนที่อ่านหนังสือมาอย่างดีเเล้วไม่ควรที่จะต้องมาเครียดหรือระบายอะไรเช่นนี้อล้ว ที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นมันคือผลของอดีต ผลสำริดว่าคุณทำตัวอย่างไรที่ผ่านมาถึงต้องมาลงเอยด้วยการต้องระบายเช่นนี้ อ่อเเล้วผมก็ไม่ได้ว่าเค้าเล่นตลอดด้วยนะครับ

ทัศนคติของผมไม่มีไรหรอกอยากให้คนที่มาระบายคิดได้เเล้วมีที่เรียนตามความปรารถนาจองตนเองพอ

หาคณะที่เป็นตัวเอง แล้วลองดูค่าใช้จ่าย
1.จากนั้นปรึกษาผู้ปกครอง
2.ดูความเป็นไปได้ของ กยศ.
3.ไม่พอหางานพิเศษทำ
สู้ๆครับ
ชีวิตหลังจบ ยากกว่าที่น้องโดนตอนนี้เยอะแยะ

ถ้าน้องเก่งภาษา พี่แนะนำ เรียน สายอาชีพ ก็ได้นะ ถ้าสอบไม่ติดมหาลัย เอาประสบการณ์ไปก่อน ซัก 2 ปี ได้ วุฒิ ปวส.ด้วย แล้วค่อยเข้า มหาลัย ก็ยังไม่สาย หรือ จะทำงานเลย ก็ได้ ยิ่งถ้าเก่งภาษาด้วย แค่ ปวส. ทำงานเขต อุตสาหกรรม รายได้ที่ได้ ก็พอๆ กับพวกที่จบ ป.ตรี มหาลัยดังๆ หรือ  อาจ ได้มากด้วยนะ พี่อยากให้มอง ว่าอนาคตอยากทำอะไร ทำในสิ่งที่ชอบ แต่มันต้อง สามารถ หาเลี้ยงตัวเอง และ ไม่เดือนร้อน พ่อแม่ ก็พอแล้ว พี่ไม่ได้เรียน ม.ปลายนะ พี่เรียน ปวช ปวส พึ่งจบ ได้ 3 ปี เรียนรู้งานเล่นๆหาสิ่งที่ชอบ ไป 1 ปี พึ่งทำงาน จริงจัง แค่ 1 ปี 10 เดือน เงินเดือนก็มากกว่า ป.ตรี จบใหม่ 2 เท่าแล้ว *** ไม่จำเป็นต้องจบ มหาลัย แต่ก็มีงานดีๆทำได้ แค่เรียนสายอาชีพ ***
 สู้ๆๆ นะน้อง

มีคนอื่นที่เป็นยิ่งกว่าเราอีกนะ
ผมก็เคยเจอมา ผมจบ ม.ต้น ไม่มีทางเลือกอะไรเลย ทางบ้านจนมาก ๆ ผมต้องจำใจเรียนต่อสายอาชีพ กะว่าจบมาก็ทำงานเลยแต่อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ผมจบแล้วแต่ผมอยากเรียนต่อ ตอนนี้ผมส่งตัวเองเรียนและหาเลือกคณะที่รักและพอที่จะเรียนได้ ผมกำลังจะเข้าเรียนต่อ ป.ตรีครับ ความจริงตั้งแต่เริ่มเรียนมาทั้งชีวิต เกรดเฉลี่ย ผมดีมาโดยตลอด ชีวิตหนอชีวิด มันก็เป็นซะอย่างเนี้ย
ไม่เป็นไรนะเพื่อนมีคนอื่นอีกตั้งมากมายนะที่ ลำบากยิ่งกว่าเรา เราไม่รู้หรอก
เราอาจจะมีชีวิตที่ดีกว่าใคร หลาย ๆ คนก็ได้ สู้ต่อไปนะ

สู้ๆนะค่ะ
เป็นกำลังใจไง
...สำหรับฉันแล้วฉันคิดว่า ตัวเราก็คือตัวเรา จะไปเป็นเหมือนคนอื่นได้ยังไง ก็นั้นมันเป็นตัวเขา ความคิด ทัศนคติของแต่ละคนก็แตกต่างกัน"
*สักวันโอกาสของเรามันต้องมาถึงค่ะ ขอเพียงเราเชื่อมั่นในตัวเองค่ะ เราต้องทำได้แน่ๆ"
สู้ๆค่ะ

อะไรคือมหาลัยห่วยเเตก?

สูๆค่ะ เราก็แอดเหมือนกัน เราไปสอบตรง รับตรง โควตา เราไม่ติดสักอย่าง คะแนนก็ห่วย เกรดเราแย่กว่าเธออีก แต่เราก็สู้น๊ะ เราก็โดนกดดัน ทั้งจะได้มั้ย คนอื่นติดนุ้นติดนี่เต็มไปหมด แต่ทำไมตัวเองไม่ติด เราก็เครียดน๊ะ แต่ว่าเราจะเรืรองในสิ่งที่ชอบ ใครจะติดรัยเราไม่สนหรอก เพราะเรามีทางเปนของตัวเอง เราเคยท้อน๊ะ แต่ท้อไม่นาน และเราไม่คิดจะถอย ถ้าเราไม่คิดมาก ไม่ใส่ใจ ทำของเราให้ดีที่สุดแค่นี้ก็ดีแล้ว คิดซ่ะว่าสิ่งที่เราเจอตอนนี้มันก็แค่อุปสรรคระหว่างเส้นทางสู่ความสำเร็จของเรา ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นทางข้างหน้า ไม่รู้ว่ามันไกลแค่ไหน ขอแค่ใจสู้ และเดินต่อไปยังไงๆก็ไปถึงปลายทางความสำเร็จ สู้ๆน๊ะ ยังมีอีกหลายคนที่ประสบปัญหาแบบเธอ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เรียนในสิ่งที่ตัวเองรัก ตัวเองสนุก จะดีกว่า.... อย่าได้เหมือนผมเลย ถูกบังคับให้เรียนสายวิทย์ แม้ทำงานยังต้องเลือกงานที่ทางบ้านต้องการ แต่ผมก็ต้องยอม จนมาแตกหักที่เรื่องแต่งงาน ผมไม่ได้เลือกหญิงที่ทางบ้านเลือก เพราะผมถือว่า ทำให้มาเยอะแล้ว ทั้งๆ ที่กู้เรียนมาตั้งแต่ ม.ปลาย ไม่พอใช้ก็หางานทำเพิ่ม... ตอนนี้ผมกับทางบ้านเริ่มห่างๆ กันไปบ้าง เพราะผมย้ายมาอยู่ กทม.

สู้ๆนะค่ะน้อง เท่าที่พี่สัมผัสเด็กที่เรียนทั้งสายวิทย์สายศิลป์มันไม่ได้แต่ต่างกันหรอกค่ะ เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแล้วปรับพื้นฐานกันใหม่หมด คนที่เรียนเก่งสู้คนที่ขยันไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงพี่ก็เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ

สุ้สิค่ะะเราเลือกเดินตามที่เราอยากเรียน อาชีพที่เราจะทำมันต้องมาจากใจรักนะค่ะมันถึงจะอยากทำมันเเล้วเวลาทำมันมันจะออกมาดีที่สุด ถ้าพ่อเเม่พี่เลือก พี่ลองคิดดูนะค่ะ #หนูไม่ได้เเช่งนะ ถ้าพ่อเเม่พี่เกิดเป็นไรขึ้นทาอาชีพนี้มันยังติดอยู่กับพี่ไปตลอดชีวิตเลยนะ พี่ก็จะไม่มีความสุขกับงานที่ทำ พี่จะทำมันได้ไม่ดี พั่ค้องสุ้ๆนะค่ะ อีกนิดเดียวพี่ก็จะผ่านมันไปเเล้ว เเต่กนูเชื่อนะค่ะว่า มันต้องมีสักที่ทุ่เป็นที่ของเราา สุ้ๆๆค่ะะ ✌✌

3.4 นี่มันเยอะกว่าเราอีกนะ เราก็ภาษา
ญาติๆ เพื่อนๆ ก็ติดกันหมดแล้ว เงินเราก็ไม่พอส่งเอกชนเหมือนกัน
เราไม่เคยเรียนพิเศษด้วยซ้ำ ตั้งแต่เกิดมา
ใจเย็นๆ แอดมิชชั่นมันยังไม่จบ อย่าเพิ่งเครียดมาก 
เรารู้ว่ามันกดดัน แต่มันต้องติดสักที่แน่นอน สู้ๆ

เข้าใจนะค่ะ เพราะบางทีการไม่ชอบคณิตก็ทำให้ไม่อยากทำสิ่งนั้น มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเราค่ะ เพราะการที่เราทำอาชีพอะไรอาชีพหนึ่ง เราจะอยู่กับมันไปตลอดชีวิต ยังไงก็สู้ๆค่ะ

เลือก ภาษา ถูกแล้วนะ เวลาทำงานจริง ๆ คำนวณก็ใช้จริง แต่มันมีสูตรกับเครื่องคิดเลขนะน้อง อีกอย่างเก่งคำนวณภาษาไม่ได้ ก็แย่นะ เอาหน่ะ ถ้าโดนมาหนัก ออกไปดูโลกกว้างบ้างนะ

สู้ๆนะอย่าเพิ่งคิดมาก เราก็เหมือนเธอนะแต่เราเรียนศิลป์คำนวณ ใจอยุที่ศิลป์ภาษาอะ ที่ต้องเรียนสายนี้เพราะทางบ้านกดดันเหมือนกัน. เราไม่ชอบคณิต เราชอบภาษาแล้วเราก้อลงมนุษย์การท่องเที่ยวการโรงแรมของม.เกษตร ที่ผ่านมาเราไม่ติดไปแล้ว2ที่ คือมช กับมศว. ตอนนี้ยังไม่มีมี่เรียนเหมือนกัน ถ้าไม่ติดม.เกษตรก้อจะแอด เราก้อโดนกดดันเหมือนเทอนั่นแหละตอนนี้เพื่อนๆเค้าก้อติดกันหมดแล้ว แต่เราพยามไม่เครียดนะใจเย็นเทอสักวันต้องเป็นของเราสิ สู้ๆไปพร้อมกัน :)

ตอนนี้อาจจะยังไม่มองไม่เห็นหนทาง แต่ถ้าผ่านมันไปได้ในที่สุดแล้วมองย้อนกลับมา เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องเล็กๆที่ทำให้นึกแล้วตลกตัวเองได้นะ 
เพียงแต่ไม่ใช่ตอนนี้

คำพูดของคนอื่นอาจจะทำให้เรารู้สึกแย่ แต่การหมดความเชื่อมั่นในตัวเองเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดนะ อย่าเพิ่งยอมแพ้ ตราบใดที่มีกำลังใจให้กับตัวเอง เธอต้องผ่านมันไปได้แน่ๆ พอทำได้แล้ว พ่อแม่อาจจะเข้าใจเธอมากขึ้น
เราก็เป็นคนนึงที่เลือกสายศิลป์เพราะไม่ชอบคณิต แต่ดันเลือกศิลป์คำนวณ ซึ่งเจอเต็มๆ555555 แต่ก็ทำได้ไม่ดีนักหรอกเลยมาพยายามกับภาษา สละสิทธิ์โลจิสต์ไปแล้วเพราะไม่ไหวกะคณิตจริงๆ และจริงๆก็แอบเสียดายนะถ้าได้คณิตคงได้เรียนคณะนี้ไปแล้ว แต่ในเมื่อใจไม่รักเราก็ไปทางอื่นดีกว่า
จริงๆคณิตก็ไม่จำเป็นเลยนะ เวลาแอดคณะภาษาอ่ะ เอาแกทล้วนหรือไม่ก็แพท7สู้เลย 
สู้ๆอย่าเพิ่งยอมแพ้ ยังไงก็มีเพื่อนๆในบอร์ดเป็นกำลังใจให้นะ เจอกันที่แอดมิดชั่น

 

เราก็เด็กแอดปีนี้เหมือนกัน เราเป็นเด็กวิทย์คณิต เกรดออกมาก็แค่พอดูได้ 3.1 กว่าๆเท่านั้น ตอนนี้ยังไม่มีมหาลัยเหมือนกัน เพื่อนๆก็ติดรอบรับตรงไปเกือบหมดแล้ว เราเป็นคนนึงที่ชอบเรียนภาษานะ แต่ดันมาลงเรียนสายวิทย์ คณิต ตอนนี้เราก็รู้สคกเสียดายที่ทำไมตอนนั้นไม่เลือกเรียนสิ่งที่ตัวเองชอบ แล้วยิ่งเพื่อนแม่เคเาติดคณะดดีๆกันทั้งนี้นทั้งวิศวะ พยาบาล ฟิสิกส์ประยุกต์ เรานี่เฟลมากเลย แล้วที่ยื่นสมัครรับตรงไปแต่ละที่ไม่มรแม้แต่สิทธิ์สมัภาษณ์เลย

เราก็โดยมาเหมือนกันนะ...แต่เราคือมีที่เรียนแล้ว ตอนติดนี้อยากบอกว่าดีใจมากกกกกก จนสกรีนหน้าจอที่มีชื่อเราส่งไลน์ไปให้พ่อดูบอกว่า 'พ่อติดแล้ว คณะวิศวะสื่อสาร' พ่อเราอ่านแต่ก็ไม่ตอบ ไม่พูดอะไรเลย พอผ่านไปอาทิตย์กว่าเราก็ถามว่าพ่อไม่พอใจอะไรรึเปล่า มาเป็นชุดเลยค่ะ
'ทำไมไม่เรียนหมอ'
'ทำไมไม่เรียนนิติศาสตร์ รัฐศาสตร์ก็ได้'
'ทำไมต้องเป็นวิศวะ จบมารู้รึเปล่าว่าทำงานอะไร'
'เพื่อนพ่อสอบได้หมอ สอบได้นิติ ทำไมลูกไม่สอบ'

คือแบบ...เราเสียใจมากอ่ะ ทำไมพ่อไม่ยอมรับความฝันเราบ้าง พ่อเอาความฝันของพ่อมายัดเหยียดให้เรา ไม่ได้นึกถึงใจเราเลย TT พอวันรักเกรด เราไปเจอน้าสองคนซึ่งเป็นผู้ปกครองของเด็กที่มาแก้0 เขาก็นั่งคุยกันเราเข้าไปนั้งทีหลังเพราะแถวนั้นไม่มีที่ว่าง เราต้องสรุปใบจบเพื่อนให้ครู เขาเห็นเราอยู่ม.6ก็ถามว่าติดที่เราหรือยัง เราก็บอกว่าติดวิศวะสารสนเทศค่ะ น้าเขาก็แบบ ดีจังพ่อแม่ต้องภูมิใจมากแน่ๆเลย ตั้งใจเรียนนะลูก อะไรแบบนั้น แต่สิ่งที่น้าเขาบอกมันตรงข้ามกับสิ่งที่เราเจอมามาก บอกตรง ณ จุดนี้คือเสียใจ

สู้ๆ นะค้ะ เป็นกำลังใจให้ ^^ ''  เราเป็น Dek59 ตอนนี้เครียดจริงๆ TT

เด็กแอดสู้เว้ยย !!

เรียนวิทย์คณิต เด็กหาที่เรียนไม่ได้เยอะแยะ เด็กวิทย์คณิตซิ้วยังมีเลย อย่าเครียดเรียนในสิ่งที่รักหาว่าตัวเองชอบอะไรก้อเรียนนะ สู้ๆ

สู้ ๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจนะค่ะ

เรียน วิท เกตรห่วย ยิ่งเรียนยิ่งโง่ ยาวชิบหาย ถ้าไม่เก่งจริง รอดยาก

ค่านิยมของคนบางจำพวกครับ หมาลัยไหนดังก็คือดี ไม่ดังก็ห่วย

เราคนหนึ่งแหละเจ้าของกระทู้ ที่ย้ายมาจากวิทย์คณิต คือเรามีความรู้สึกว่ายิ่งเรียนเกรดยิ่งตกแน่ๆ คือคำนวณไม่ถนัด เลยย้ายไปศิลป์คำนวณเจอสังคมแย่อีก เราเลยย้ายโรงเรียนก็เลยได้ไปเรียนศิลป์ภาษา ทุกวันนี้จะแอดอะไรพ่อแม่เราก็จะบอกว่าถ้าเราเลือกเองเดี๋ยวจะเป็นแบบวิทย์คณิตอีก ไม่ใช่เราเรียนไม่ไหว คือเรียนได้แต่เกรดไม่สวย ตอนนี้รอประกาศสอบตรงถ้าได้ก็ดีถ้าไม่ได้ก็ไปแอดค่ะ ที่แน่ๆถ้าคะแนนเราไม่ถึงคณะที่พ่อแม่จะให้เข้าคือเราต้องเรียนควบ2ที่ค่ะ พ่อเราก็พูดทำนองแบบเจ้าของกระทู้แหละค่ะแต่กลัวไม่จบเพราะเราเถียงค่ะและคือแม่ก็จะมาบ่นด้วย ทะเลาะเถียงกันแบบนี้มาสิบรอบละค่ะเรื่องคณะนี้ ขอมหาวิทยาลัยรัฐบาลไปก่อนแหละค่ะ ส่วนสายภาษาที่ย้ายไปนั้นบอกเลยไม่ได้ค่ะ เราลงบาลีแทนภาษานั้นไปเลย

สู้ๆน้าเราเป็นกำลังใจให้คะเราเรียนวิทย์ยังเรียนศิลกรรมเลยอิอิ
ดอกไม้มันจะเบ่งบานตามเวลาอันสมควรนะค้ะสู้ๆอีกนิดเดียว

พี่สู้ๆนะคะ หนูก็เรียนสายภาษาเกรดน้อยกว่าพี่อีก อ่านของพี่แล้วร้องเลยอ่ะ หนูเป็นเด็ก 59 ซึ่งความกดดันสูงตรงที่ว่าหนูมีโอกาสสอบแค่รอบเดียวถ้าคะแนนไม่ดีคือตายอย่างเดียว หนูคิดว่าถ้ายังไงพี่ก็ติดนะ ก็ลองดูสิพยายามแทบตายแล้วมันไม่ติดเนี่ยเผามหาลัยทิ้งเลย(ล้อเล่นๆ) พี่อย่าเพิ่งท้อนะ สู้ๆๆๆๆๆ ยังไงพี่ก็ต้องติดหนูเชื่อนะ ว่าถ้าคนเราอ่ะพยายามจะทำไรสุดๆแล้วต้องสำเร็จอยู่แล้วFight !!!!!

ถามตัวเองดูว่า ทุกวันนี้ยังรักในสิ่งที่เลือกรึป่าว ถ้ายังรักก็ลุยไปเลย เราไม่ติดปีนี้ ไม่ได้หมายความว่าปีหน้าเราจะไม่ติด 

เราเข้าใจว่าบางทีน้องก็ท้อ ที่พ่อเปรียบเทียบนั้นเพราะเค้าห่วง กลัวว่าน้องจะไม่มีที่เรียน กลัวว่าอนาคตจะดูแลตัวเองไม่ได่

สิ่งที่น้องทำคือต้องพิสูจน์ตัวเอง..

มีเพื่อนพี่คนนึงติดคณะทั่วๆไป ไม่ใช่หมอ นิติ ที่เลิศเลอ ตอนแรกพ่อแม่ไม่ยอมรับ จะไม่ให้เรียนด้วยซ้ำ แต่เค้าก็พิสูจน์ให้พ่อแม่เห็น ว่าเค้ารักมัน แล้วทำจนวันนี้ทำได้ดีด้วย จนตอนนี้พ่อแม่เค้าส่งเสริมแทนแล้ว และภูมิใจอีกด้วย

อยากให้น้องสู้ๆนะคะ อุปสรรคในชีวิตเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ตั้งสติแล้วคิดดีๆ

น้องต้องอ่านให้จบนะ พี่ตั้งใจบอกน้องเลยนะเนี่ย^_^ พี่เป็นเด็กวิทย์-คณิตไม่รู้สอบเข้าได้ไง แต่พี่โง่คณิตมากถึงมากที่สุดบอกเลย พี่เคยคิดจะย้ายไปสายศิลป์ด้วยซ้ำ แล้วพี่ก็อยากเรียนที่พะเยามาก แต่แม่พี่ไม่มีเงินส่งพี่ก็ต้องกู้ยืมทุนถ้าไม่ได้พี่ก็ไม่ได้เรียน แต่ก็ไม่ท้อนะ น้องต้องสู้ต่อไปอย่าไปสนใจคำพูดของคนรอบข้าง(พี่ไม่ได้ตั้งใจจะว่าใคร อย่าโกรธนะ)มันทำให้เรากดดันฟุ้งซ่านปล่าวๆทำใจให้สบายแล้วเดินฝ่าอุปสรรคให้ได้ การที่เรียนสายศิลป์ก็ไม่ได้ผิดตรงไหนมีคณะที่เกี่ยวกับสายศิลป์ก็มี บางทีสายวิทย์ก็เรียนแบบนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ พี่มีคนดูถูกเยอะแต่พี่สู้เพื่ออนาคตตัวเองและลบคำสบประมาทที่ดูถูกพี่ดูถูกแม่ว่าจะส่งไหวมั้ย แล้วพี่จะทำให้เค้าเห็นว่าเราไม่ได้ด้อยกว่าใครๆถ้าตั้งใจซะอย่าง ทำเต็มที่ไปเลยน้อง สู้ๆนะค่ะ (ถ้าเยอะไปก็ขอโทษด้วยนะค่ะ)

กำลังใจจากครอบครัวนี้สำคัญมากเลยนะเราว่า...(มาเรื่องเดียวกันปะวะ55)

อย่าคิดมากค่ะ  เราอยากเรียนไรทำอะไร ก็เลือกอันที่เราชอบแล้วถนัดไปเลย
จะเรียนที่ไหน มอไหน คณะอะไร ไม่สำคัญที่เราได้เรียนต่อ แล้วเรียนจบ  มีงานทำ มีเงินใช้ก็พอละ ^++^

อย่างเรานี้ดอฟมาจะ2ปีละ  ช่วยงานที่บ้านมั้ง  รับจ๊อบมั้ง

ตอนเราจบ ม.3 รร.เก่า ต่อ ม.4 ทั้งๆที่เกรดตัวเองก็เข้า วิทย์-คณิตได้
แต่เราเลือกศิลป์จีน >> แต่ก็เลือกอีก ที่จะไม่เรียนที่เดิม  ไปสอบเข้าที่ใหม่ ได้่ ศิล-เยอรมัน  >>พอเราจบม.4  เราคิดว่ามันไม่เหมาะกับเรา เราเลยไป สมัครเข้าเรียน ปวช. กราฟฟิก >> เราว่า ปวช. ให้อะไรๆเราเยอะมากเลยละ >>พอจบเราก็เข้านิเทศ ม.เอกชน ก็อย่างว่าอะค่าเทอมแพง สู้ไม่ไหว เราเลยดอฟ จะสองปีละ 
พอมาปีนี้เราจะเริ่มใหม่ สู้ตาย เราจะสอบตรง แต่ครั้งนี้เราจะเรียน  คณะออกแบบกราฟิกและมัลติ  เราว่าเราถนัด แล้วชอบงานพวกนี้มากๆ

สู้ๆนะ  ^^

พี่เรียน สายศิล์ปเหมื่อนกันแต่ภาษาที่เรียนเนี้ยก็ไม่เข้าท่าเลยสักนิดเกรดหรอ โห้ห่างกับน้องเยอะแต่ว่านะ  แต่พี่อาจจะโชคดีละมั้งที่รู้ทางตัวเองว่า เรียนครู ถึงจะดี เพราะลองทำแบบทดสอบจิตวิทยา ที่หาในเว็บ  ที่เป็นแบบบุคคล9ประเภท  แล้วเพื่อนๆก็แนะนำเลยมาลงครูอังกฤษที่ราชภัฎ  ก็เข้าทางจริง  ถ้ามันมืดนักก็ลองหาแสงให้ตัวเองดีกว่าครับ  แบบทดสอบก็ http://determineyourdream.exteen.com/20111109/enneagram  หวังว่าจะช่วยน้องได้ไม่มากก็น้อย ใจเย็นๆครับมีที่เรียนช้า ดีกว่าไปเข้าเรียน แล้วเรียนไม่ไหว นะ สู้ๆ

เด่วมันกะผ่านไป สู้ๆๆ นะ คะ  

ที่นายตัดสินใจเลือกในทางที่ชอบน่ะไม่ผิดหรอกนะ ในเมื่อเลือกทางนี้แล้วก็ต้องทำมันให้เต็มที่ สู้ๆนะเราเป็นกำลังใจให้

สู้ต่อไปนะคะ ขอเเค่พี่มีฝันก็พอ ทำมันให้สำเร็จค่ะ ไม่ติดปีนี้ปีหน้าสู้ใหม่ก็ได้ ชีวิตมันเป็นของพี่นะคะเลือกสิ่งที่คิดว่าทำให้ตัวเองมีความสุขที่สุดค่ะ 
เอาตามตรงนะหนูว่าถ้าเทียบกันเเล้วพ่อเเม่พี่อาจทำไม่ได้เท่าพี่ตอนนี้ด้วยซ้ำ ถ้าเค้าติดมหาลัยดีๆกันคงมีงานดีๆทำมีเงินส่งพี่เรียนไปเเล้วปะ พวกเค้าไม่ควรมาดูถูกว่ามหาลัยไหนห่วยเเตกเลยนะ ขอโทษนะถ้าหนูพูดถึงบุพการีพี่เเรงไป เเต่อ่านเเล้วของขึ้นจริงๆค่ะ
ถ้าไม่ติดจริงๆ พี่จะซิ่วก็ไม่ใช่เรื่องผิดนะคะ เลือกสิ่งที่ตัวเองรักดีกว่านะยอมทุกอีกซักปีเพื่อความสุขตลอดชีวิตค่ะ สู้ไปด้วยกันนะคะ

อยากเป็นอะไรหละครับ ใฝ่ฝันและฝักใฝ่ ทำให้มันดีที่สุดสำหรับตัวเรา ทำให้เห็นถึงความตั้งใจ เรียนอะไรจบมาได้ก็ต้องหางานทำครับ ถ้าเรียนวิชาชีพที่ทำงานแล้วไม่มีความสุขกับงานมันอาจเสียเวลาเรียนก็ว่าได้ฉะนั้นจะเรียนอะไรลองถามความชอบของตัวเองดู
เพื่อนผมเรียนสายวิทย์แต่ก็เรียนต่อภาษานะเพราะทำงานแล้วมีความสุขกับการทำงาน

สู้ๆนะคะ :D
อย่าพึ่งท้อแท้ อะไรที่เราตัดสินใจไปแล้วก็อย่ามาเสียใจทีหลังสิ
รอซิ่วปีหน้าก็ได้ ฟิตเกรด ฟิตคะแนนอะไรให้ดีๆ
อย่าคิดว่าเราหมดโอกาสหรือหมดหนทาง
อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ถ้าเรามี 'ความหวัง' สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ 

พ่อเราบอกว่า เรียนอะไรก็ได้ที่ชอบ จะไม่บังคับ
อะไรที่ถูกบังคับ จะทำได้ไม่ดี
แต่ถ้าอะไรที่ชอบ เราจะทำมันได้ดี
เพราะฉะนั้นแล้ว หาสิ่งที่ชอบให้เจอ แล้วทำมันให้ดีที่สุดนะคะ
กล้าที่จะฝันแล้ว เราก็ต้องทำมันให้ได้ด้วย สู้ฟัดไปเลยนะคะ :D

สู้ๆๆๆนะคะพี่ ชีวิตคนเราต่อให้มืดแค่ไหน อย่างไงมันก็ต้องมีแสงสว่างสักนิดละค่ะ อย่าเพิ่งท้อเด้ออออออ ขอให้พระเจ้าอวยพรค่ะ

คำเดียวค่ะพี่ โดนเหมือนกันเด้ะ!

เรียนไปเหอะมหาลัยไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ

เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ ตอนนี้ชะตากรรมของเราคือเด็กแอด 58 เหมือนกัน และก็ยังไม่ติดรับตรงที่ไหนสักที่

ส่วนตัวเราแล้วเราเรียนสายวิทย์-คณิตค่ะ รู้สึกเสียดายด้วยซ้ำที่ไม่ได้เรียนสายภาษามา เกรดของเราก็พอถูไถ เกรดของ จขกท. เยอะกว่าด้วยซ้ำ จะเรียกว่าคะแนนห่วยแตกไม่ได้นะ เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เหตุผลที่ทาง จขกท. จะเครียดเลย

ลองมองในแง่บวกไป เราทำเต็มที่แล้ว พยายามเต็มที่ แล้วก็ไม่ได้ทิ้งคณิตไปสักหน่อย (มองย้อนกลับมาดูตัวเอง เราทิ้งคณิตไปแล้วค่ะ ทั้งถอนหายใจและผิดหวังกับรับตรงไปก็หลายรอบ)

ส่วนรับตรงของมหาลัยรัฐ หากทาง จขกท. ติดตามข่าวสารก็จะรู้ว่าตอนนี้ยังมีอีกหลายแห่งที่เปิดรับสมัครอยู่ แล้วมันก็ยังไม่ถึง ADMISSION ที่จะมาชี้ชะตาว่า จขกท. มีที่เรียนหรือไม่มีที่เรียน ถ้าหากเราเลือกดีๆ ลงคะแนนดีๆ มีสิทธิ์ติดอย่างแน่นอนค่ะ (ทางพี่ติวเตอร์เราบอกมา) อย่าเพิ่งท้อนะคะ เข้าใจอารมณ์กดดันเหมือนกัน เราทำได้แค่ฟังแล้วก็ปล่อยมันผ่านไปค่ะ หากคุณพ่อคุณแม่ยังกดดันอยู่ ก็ให้อธิบายกับท่านไปว่า ADMISSION รอเราอยู่

สู้ๆ นะ ฮึ่บๆ 

ขอบคุณนะครับ

ขอบคุณนะครับ

ไม่เห็นเป็นไรนิ ค่ะ เราเลือกที่จะเรียนสายนี้แล้ว อย่างน้อยก็มีความสุขกับสิ่งที่เลือก อย่าไปเสียดายมันเลยค่ะเวลา ยังไงก็ผ่านมาแล้ว หาที่หรือคณะที่เราชอยสิค่ะ ถึงมหาลัยจะไส่ดัง แต่ถ้าเรียนที่ชอบ ยังไงเรามีความสุขแน่

ผมก็เป็นคล้ายๆ คุณนะเด็กแอดปี 58 เหมือนกัน เกรดผม 2.41 อยู่ศิลป์ภาษา เรียนไม่เก่ง แถมห่วยแตกเลขเหมือนกัน แต่พี่ผม คนนึงจบวิศวะ ได้ทุนรัฐ ไปเรียนต่อป.เอกที่อังกฤษ อีกคนนึง เรียนนิติศาสตร์ มธ. ถึงเป็นแบบนี้พ่อแม่ผม ยังไม่เคยเอามาเทียบกับพี่ผมเลย  ตอนสอบตรงคะแนนผมถึงเกือบทุกคณะที่มหาลัยเปิดให้เข้าเรียน แต่วิชาเลข ผมก็ไม่ถึงเกณฑ์ขั้นต่ำซักคณะเหมือนกัน

ผมก็เข้าใจความรู้สึกคุณนะ แต่บางเรื่อง เราก็ต้องปล่อยวางบ้าง เก็บไปคิดก็เสียสุขภาพจิตเปล่าๆ ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอครับ :D 
ถ้าทางที่คุณเจอมันมืด คุณก็ลองหาแสงให้ตัวเองดูครับ

ท้อได้แต่อย่าถอย อาจารย์คนนึงเคยพูดกับผมไว้

ผมติดนิเทศ ม.รัฐ อันดับ1 ทำงานละ

ถ้าเลือกได้ ผมอยากกลับไปติดหมอเลยครับ

แล้วซักวันจะเข้าใจ 55555

ทุกอย่างอยู่ที่ตัวของคุณเองเลยครับ :))) ว่าจะเลือกหาสิ่งไหนให้เข้ากับชีวิต

สุดท้ายเเล้ว มันมักจะมาบรรจบ กับสิ่งที่ชอบครับ สู้ต่อไปครับถามหาตัว ตนของ ตัวเอง

ถึงแอดไม่ติด ก็แอดใหม่ ถ้าพยามยามสูง ก็ต้องติดครับ เชื่อผม :)

เเค่นี้จิบๆ จบมาเเล้วทำงานนิเรื่องใหญ่เเละหนักกว่า เลยครับ.

เราเป็นตัวของเราเองดีที่สุดค่ะ อยากเรียนอะไรเรียนไปให้เก่งสุดๆไปเลย ทุ้มเทกับมันให้เต็มที่ไปเลย
ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับใคร คนเราไม่เหมือนกันค่ะ จะให้เก่งเหมือนกันหมด เรียนอย่างที่ดีๆที่เขานิยมเหมือนกันหมด คงเป็นไปไม่ได้
ดีสำหรับเขา อาจจะไม่ใช่สำหรับเราก็ได้
เลือกอันที่เหมาะกับเรา แล้วทำมันให้ดีที่สุดดีกว่าค่ะ
ถ้าเลือกอันที่ดี แต่มันไม่ใช่ฝืนทนไปมันก็ไม่ได้ดีขึ้นมาหรอกค่ะ
ท้อมันเป็นเรื่องธรรมชาติ ท้อได้มันก็ต้องลุกขึ้นมาสู้ใหม่ได้
ถ้าเราผ่านจุดที่แย่ที่สุดมาได้มันก็จะดีเอง
ไม่มีอะไรแย่ที่สุด และดีที่สุดค่ะ
สู้ๆนะคะ เดี๋ยวช่วงเวลานี้มันก็ผ่านไปค่ะ

               พี่ค่ะ สู้ๆค่ะ  หนูเคยอยากแบบพี่แหละ อยากหายไปจากโลก เพราะแม่เอาแต่บ่นว่า ไม่ชอบช่วยงานบ้าน เอาแต่เล่นเกม
(เหมือนจะตรงประเด็น แต่ไม่ใช่ 555+ )

ใบปริญญาแค่ใบเบิกทาง...
บางคนเรียนจบสูงก้อไม่มีงานทำ หรือตกงานมีเยอะแยะ....
บางคนเรียนไม่จบ แต่เปนเศรษฐีพันล้านได้...
ชีวิตไม่มีอะรัยแน่นอน...เลือกทำในสิ่งที่เรารัก เราชอบ...
และมีความเชื่อมั่นในตนเอง...ว่าเราทำได้!!

** วันที่เรียนจบ รับปริญญา ไม่ใช่วันที่เราประสบความสำเร็จแค่ก้าวหนึ่งของชีวิตเท่านั้น...แต่วันที่เราประสบความสำเร็จ คือวันที่เรา สามารถเลี้ยงดูตนเอง เลี้ยงดูพ่อแม่ และครอบครัวให้สุขสบายได้**

อย่าเอาแต่หวนกลับไปคิดไปโทษตัวเอง
ว่าทำไมตอนม.4 ถึงไม่เลือกวิทย์-คณิตเลยนะคะ
อดีตมันก็คืออดีต เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว 
ส่วนเรื่องที่ว่าโดนพ่อกับแม่กดดัน เอาไปเทียบกับคนนั้นคนนี้
หนูเข้าใจพี่นะเพราะตัวเองก็เคยโดนเพียงแต่ว่าไม่ใช่เรียนเรื่อง
แอบกระซิบว่างานบ้านค่ะ (ฮา) ยิ่งอยู่ในช่วงแอดมิชชั่นด้วย
ถึงหนูจะยังไม่ขึ้นม.6 แต่ก็พอรู้ค่ะว่าชีวิตม.ปลายปีสุดท้าย
มันคงจะกดดันและเครียดอยู่ไม่น้อย ยิ่งเพื่อนได้ที่เรียน
แต่เรายังไม่ได้ไม่ติดสักที่ คงจะเกิดอาการ 'รน' ใช่มั้ยล่ะคะ
พอรนแล้วก็วิตกกังวลไปหมดไม่เป็นอันทำอะไร
หนูอยากให้พี่ใจเย็นๆ ค่อยๆ คิด ปัญหาทุกอย่างมีทางออกค่ะ
คิดซะว่าสิ่งที่เรากำลังประสบอยู่นั้นเสมือนบทเรียน
ที่เมื่อเราฟันฝ่าผ่านมันมาได้ จะทำให้เราเข้มแข็งขึ้นในอนาคต
แล้วก็อยากให้พี่เก็บคำสบประมาทไม่ว่าจะของพ่อของแม่ หรือของคนอื่น
มาเป็นแรงผลักดันในการเดินหน้าสู้ต่อไปค่ะ
เพราะยังไงพี่เดินถอยหลังไม่ได้หรอกถูกมั้ยคะ?
หรือถ้าย้ำอยู่กับที่จมปรักเอาแต่เครียดอยู่แบบนี้ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร
แล้วเมื่อไหร่ที่พี่ทำสำเร็จ นอกจากพี่จะลบคำสบประมาทที่ใครๆ
เคยพูดกล่าวกับพี่ไว้แล้ว ยังเป็นการพิสูจน์และเอาชนะใจตัวเอง
รวมทั้งคนรอบข้างอีกด้วยนะคะ

'สู้ๆ นะพี่'

ชีวิตคนเราถ้าไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป...เนอะ :) 

สู้ ๆ นะคะ เข้ามาเป็นกำลังใจให้ : )
อย่างที่เม้นบนๆบอก อนาคตไม่แน่นอน ถึงวันนี้เราจะรู้สึกท้อ รู้สึกมืดแปดด้าน 
แต่เราจะค้นพบด้านที่9ที่มีแสงสว่างออกมานะ คนเราไม่ยอมให้ตัวเองอดตายหรอกเนอะ อย่าหมดหวังนะ ;)

เก่งแล้วคะ สู้ๆนะคะ พ่อแม่แต่ละคนไม่เหมือนกัน เขาอาจแสดงความรักความห่วงใย โดยการพูดแบบนั้น ให้พยายามมองข้ามไปนะคะ ถ้ากระทบจิตใจมากจริงๆก็บอกพ่อแม่ไปเลยคะ บอกความรู้สึกของเราไปเลย / ส่วนเรื่องคณะที่จะเรียน ฟังคำแนะนำของพ่อแม่และพี่สาวได้คะ ฟังแล้วมาคิดว่าตัวเองไหวมั้ย ถ้าไหวก็เรียนคะ ถ้าไม่ไหวก็เลือกคณะที่เราสนใจดีกว่า สู้ๆนะคะ #ความเห็นส่วนตัวคะ

ศิลป์ภาษานี่ รู้สึกว่ามีหลายคณะอยู่นะ ต้องหาดี ๆ ว่าเราจะเรียนอะไร

อย่างของพี่นี่ตอนสอบครั้งกระนู้น(ได้ข่าวว่าจะซิ่วอยู่รอมร่อ ยังมาบอกชาวบ้านเขาอีก) ใช้แต่ภาษาอังกฤษล้วน ๆ ไม่มีตัวเลขเลย (รับตรงนะ)

ถ้าน้องสอบแกทแพทไว้ ลองใช้โปรแกรมคำนวนคะแนนของเด็กดีดูครับช่วยได้ 

เรียนสายไหนก็เหมือนกัน ขอแค่เรารักเราชอบก็พอ แต่ตอนสอบเข้าเราต้องมีคะแนนที่เขาต้องการ ถ้าเขาต้องการแพทหนึ่งเราก็ต้องมี

ก่อนสอบทุกอย่างเราต้องหาข้อมูลมหาวิทยาลัยเพื่อสอบในสิ่งที่มหาวิทยาลัยต้องการไว้นะครับ

เราคิดว่าเธอกำลังโทษ "อดีต"
เป็นคนตัดสินใจเองไม่ใช่หรอ ที่เลือกเรียนศิลป์ภาษา
แล้วก็เธอพยายามเต็มที่แล้ว ไม่ใช่หรอ กับคณิต

ชีวิตตัวเราเอง ตัดสินใจเดินเองเลย เต็มที่กับมัน
มันต้องมีสักทางดิ
บนโลกนี้ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราเยอะแยะ แล้วพวกเขาผ่านมาได้ไง?

สังคมสมัยนี้มันเป็นอย่างงี้จริงๆ ต้องเข้าใจพ่อแม่ด้วยว่าท่านอยากให้น้องได้ดี แต่น้องต้องมองข้ามคำพูดเหล่านั้นไป รับเอาเฉพาะความหวังดีมา

อย่าเสียใจในสิ่งที่ตัวเองได้เลือกหรือทำไปแล้ว เพราะนั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่น้องทำได้ในขณะนั้น คนเรามีความถนัดและความชอบต่างกัน ให้เด็กวิศวะไปเรียนอักษรก็คงไม่เวิร์ค เด็กแพทย์ไปเรียนนิเทศน์ก็อาจไม่ได้เรื่อง หรือเด็กบัญชีไปเรียนบริหาร ก็...อันนี้น่าจะพอได้มั้ง555

ไม่มีคณะไหนดีกว่าคณะไหน ใจเย็น ยังมีอีกหลายทาง น้องที่พี่รู้จักเองก็ยังไม่มีที่เรียน ถึงแม้เขาจะเรียนวิทย์คณิตมาก็ตาม และทางครอบครัวเขาก็บอกชัดเจนว่าไม่มีเงินส่งเรียนเอกชน

อีกอย่างคือ ชีวิตยังมีอะไรมากกว่าการเรียนการเข้ามหาวิทยาลัยมาก

สู้ต่อไป เราไม่รู้หรอกว่าอนาคตเราจะมีประโยชน์ต่อโลกใบนี้แค่ไหน เพราะฉะนั้นอย่าท้อ

สู้นะแก มันต้องมีสักที่ ที่รอแกไปหามันอยู่ สู้ๆนะ^^

น้องครับ พี่เรียนนิติจุฬา ฬ53

พี่คือคนที่เรียนแย่สุดในประเทศตอนนั้น

พี่คะแนน 7830 คะแนนเองน้องอ่ะไม่ต้องเครียด

ใครว่ายังไงอย่าเสียใจ ภูมิใจในตัวเอง

เชื่อว่าตัวเองประสบความสำเร็จได้

สู้ๆนะน้อง พี่เข้าใจตอนไม่มีที่เรียนเป็นไง

ถึงมีที่เรียนคนอื่นก็ว่าเราเหมือนเดิมนะ อย่าเครียดๆ

พี่คนนึงที่เป็นลูกนอกคอกของตระกูล คนอื่นเค้าเรียนจุฬา เรียนหมอ เรียนสาธารสุข เป็นทหาร โน่นนี่นั่น พี่เรียนสายวิท คณิต มานะคะ แต่พี่พลิกชีวิตมาเรียนนิเทศ ตอนที่จะเรียน พ่อไม่ชอบ แม่ก็เฉยๆ ญาตินี่แอนตี้ค่ะ พี่เลยขอทุนเรียนขอมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ โดยมีข้อแม้ว่า ถ้าไม่ได้ทุนพ่อกับแม่ก็ไม่ให้เรียน แล้วก็สละสิทธิ์ที่สอบติดที่ ม อื่นไปแล้ว ถ้าไม่ติดจริงๆก็คงต้องรามอย่างเดียว

*** สุดท้าย พี่ได้ทุนค่ะ
ถ้าอยากเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ ติดต่อพี่ได้นะคะ พี่ทำงานที่ มอ เหมือนกัน แนะนำได้ค่ะ linw : faii_patsorn

น้องครับ น้องต้องตัดสินใจเองครับ อย่าสนใจคำพูดพ่อแม่ เมื่อถึง ณ จุดๆหนึ่งเค้าจะหยุดไปเอง เอาตามที่น้องอยากเข้าครับ มันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ พี่จบสายวิทย์ด้วยเกรด 2 ปลายๆ โง่ทุกวิชาที่เป็นวิทย์-คณิต แต่ละวิชาพี่ได้ไม่เกิน 2 ตอนพี่สอบเข้ามหาลัยพี่ใช้ภาษาล้วนๆเลย เพราะความรู้วิทย์-คณิตพี่ห่วยมาก ตอนนี้พี่เรียนอยู่ แพทย์แผนไทยประยุกต์ มฟล เป็นกำลังใจให้น้องครับ เรามาทางสายนี้แล้วไปต่อให้สุดครับ พี่เ็นกำลังใจให้

พ่อแม่ก้คาดหวังกับเรามากไปนิดเดียว นิดเดียวเขารักและหวังดีกับเราแหละแค่ใช้คำพูดทึ่ค่อยข้างผิด และมีแนวความคิดแบบของเขาไปหน่อยเท่านั้น ท้อได้แต่อย่าถอยดิ ทำให้เป็นแรงผลักให้เราทำให้ได้ให้เขารู้ว่า สิ่งที่เราเลือกก็ทำให้เราสำเร็จและมีความสุขได้ สู้ๆครับ

5555 ไอเด็กโง่ มาดูอา เป็นตัวอย่างนะ
2535 จบมัธยมแห่งหนึ่งใน กทม. ที่ชอบชกตีต่อย สมัยนั้น เกรดที่จบ 1.90 โว้ย เรียนสายศิลป์-ฝรังเศส นี่แหล่ะ (ปัจจุบัน ไม่รู้ฝรั่งเศสเลย คืนลงหม้อครูคนสวยหมดแล้ว 555) สอบก็ไม่ติดที่ไหน เงินก็ไม่มีเข้าเรียนเอกชน (ไม่มีทุน กยศ. เหมือนปัจจุบัน) พ่อ แม่ ด่า เหมือน เอ็ง นั่นแหล่ะ แต่ตอนนั้น ก็ท้าไปว่า จะรวย ให้พ่อ กับ แม่ ยอมรับให้ได้ พี่ของอาสมัยนั้น ก็สอบติด มธ. จบได้เกียรตินิยม โอ้ย เป็นที่ชื่นชอบของ พ่อ แม่ ซะเหลือเกิน ปัจจุบัน พี่ของอาคนนี้เหรอ ก็แค่ พนง.office เอกชน เป็นลูกน้องเค้าทั้งชาติ เงินเดือนก็ 6 หลักนิด ๆ
มาดูอาต่อนะ อา ก็ทำงานรับจ้างไป เรียนราม ไป เรียน 8 ปีีโว้ย จนได้ประสบการณ์ฺจากการทำงานรับจ้างนี่แหล่ะ หลังจบจากจาก ราม อาก็ผันตัวเองเป็นเถ้าแก่ และ ปัจจุบัน มีบริษัทฯ เป็นของตนเอง 2 บริษัทฯ มีพนักงานรวม 500 ชีวิต มีดอกเตอร์ เป็นลูกจ้าง 20 คน พนง.ป.โท 90 คน ป.ตรี ร่วม 100 คน เงินทุนหมุนเวียน มากกว่า 600 ล้าน แล้วไงหล่ะ พ่อ แม่ ก็มาชื่นชมในที่สุด
อย่า ท้อ นะ มีตัวอย่างให้เห็นมากมายว่า ไม่ต้องเรียน มหาลัย ดี ๆ ก็รวยได้ ตั้งปณิธานสิว่า จะต้องรวย และ ทำอาชีพสุจริต จะเอาชนะอุปสรรค และ การดูถูกให้ได้ เป็นลูกผู้ชาย ต้องไม่ยอมแพ้ อุปสรรค แค่นี้เล็กน้อยว่ะ

ถ้าเลือกคณิต แต่ไม่ได้ชอบ ก็ไม่มีความสุขหรอกค่ะ
เรากำลังจะขึ้นม.5 ตอนกำลังจะขึ้นม.ปลาย พ่อยุเราตลอด ว่าให้เรียนสายอาชีพ เราก็เข้าสายสามัญ พ่อบอกอยากให้เราเรียนภาษา พวกศิลป์ภาษาอะไรพวกนี้ เราก็เข้าวิทย์คณิต เป็นพวกชอบขัดใจที่บ้านค่ะ55555 ทุกวันนี้พ่อยังบ่นเราทุกวัน ว่าให้เรียนภาษา หรือไม่ก็สายอาชีพไปเลย โอกาสได้งานทำก็มี เด็กสายวิทย์จบมาแย่งงานกันทำเยอะแยะ บางทีเราฟังแล้วก็หงุดหงิดนะ แต่เราจะเปลี่ยนไอคำพวกนี้แหละ เป็นแรงผลักดัน วะฮะฮ่า เราตั้งใจไว้ ว่าจะหางานทำเลี้ยงพ่อแม่ให้ได้ ลบคำสบประมาทพวกนั้นซะ ใช้ชีวิตเดินหน้าต่อไป เย่!