สิ่งที่คุณกลัวมากที่สุดของการแต่งนิยายคือ ?

กลัวไม่มีคนอ่านมั้งคะ

แต่พอแต่งจบแล้วก็สบายใจ

เมื่อก่อน กลัวสารพัดสิ่ง 
แต่พอแต่งจบ ไม่กลัวอะไรแล้ว  ปลื้มสุดๆ

กลัวฆ่าตัวละครมากเกินไป55

กลัวคอมเม้นไม่มี กลัวยอดวิวไม่ขึ้น กลัวคนแฟบลดลง และกลัวไห #ดอง

เราเป็นโรคจิตชนิดหนึ่งค่ะ .... คือชอบแกล้งตัวละครของตัวเอง 5555555
ถ้าถามว่ากลัวอะไรคงจะกลัวคนอ่านด่ามั้งคะ เหอๆๆๆๆๆ

กลัว...คอมเจ๊ง

กลัวไม่สมเหตุสมผล กลัวบรรยายไม่ไหลลื่นได้อารมณ์ กลัวเข้าไม่ถึงอารมณ์ตัวละคร ประมาณนี้แหละค่ะ

กลัวภาษาเปลี่ยนค่ะ และก็กำลังมีปัญหานี้อยู่

กลัว 'ไห'

'

กลัวพลอตมีช่องโหว่ที่คิดไม่ถึง
กลัวนักอ่านเดาเรื่องได้
กลัวตัวเองหมดไฟจนหยุดแต่ง

กลัวคอมพังตอนแต่งได้เกือบจบตอน แล้วเครื่องไม่เซฟให้
//นรกชัดๆ

ตัน คิดไม่ออกค่ะ และต้องลงไหในที่สุด แงๆๆ

กลัวว่าจะถึงจุดตันไหม จะแต่งต่อไปยังไงดี
เรื่องนี้จะจบยังไงน้อ (การดองก็เกิดขึ้น) 

กลัวเหมือนคุณราชินีโพแดง คห. 7 เป๊ะๆ
แต่ที่มีเพิ่มมาหน่อยคือ... กลัวสมองตัน พาลให้คิดไม่ออก ช้ำชอกกับคอมผู้เอาใจยาก
น้ำตาไหลพรากทุกอย่างหายสูญ 555
คอมดับ!

เมื่อคอมไม่รักดีก็เลยใช้หน้านิยายเป็นตัวเซฟอีกที บางทีแก้คำผิิด หรือได้มานิดก็เลยอัพจนแจ้งบ่อย
(ไปนิด)
รู้สึกรำคาญตัวเองแทนผู้กดติดตามแฮะ 555

กลัวพล็อตใหม่งอกพาให้ห่วงหน้าพะวงหลัง ตอนนี้เขียนควบสองเรื่องแล้ว มีสามสี่ห้างอกมาอีก!
ORZ

กลัวขี้เกียจค่ะ   กลัวมาก ภาวนาอย่าให้มาช่วงนี้ ฮ่าๆ 

กลัวจิตตก จนแต่งไม่จบไปซะก่อนน่ะครับ ._.

กลัวออกทะเล 

กลัวรักษาระดับผลงานให้ดีเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ค่ะ เพราะเมื่อเคยประสบความสำเร็จไปแล้ว ผลงานต่อมาคนอ่านจะคาดหวัง กลัวทำให้สนุกเหมือนเรื่องที่จบไปไม่ได้ กดดันตัวเองมาก

กลัวเขียนไม่จบครับ...

กลัวคอมดับ(ไม่ได้ดับธรรมดาพังเลยทีเดียว) กลัวไม่จบ กลัวคนอ่านรู้สึกแย่(ที่ไม่ได้อ่านต่อ) กลัวใจตัวเอง(ว่าจะไม่สู้พอ) 

กลัวว่าจะแต่งไม่จบซะก่อนนั่นแหละ

เรากลัวว่าเขียนออกมาให้ตรงกับที่คิดไว้ไม่ได้ สกิลการถ่ายทอดจินตนาการออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ค่อยจะมีอ่า กลัวนักอ่านจะไม่เข้าใจว่าเราตั้งใจจะสื่อว่าอะไร
แล้วก็คิดพล็อตได้แค่ตอนเริ่มกับตอนจบ กลัวลืมพล็อตที่คิดเอาไว้บางทีคิดออกตอนอาบน้ำ แต่พออาบเสร็จก็ลืมอะไรงี้ มันน่าเจ็บใจมากๆค่ะ

กลัวคนอ่านบอกว่าไม่สนุก

เคยมีคอมเม้นท์หนึ่งบอกว่านิยายน่าเบื่อและนางเอกงี่เง่า
ความรู้สึกตอนนั้นคือเป็นสป็อคไปเลยค่ะ ส่วนนักอ่านเป็นกัปตันเคิร์ทT T




กลัวอีกอย่างคือกลัวนิยายโดนลอก...

กลัวพล็อตตันค่ะ

กลัวมีคนมาขัดจังหวะ กลัวไม่มีสมาธิ กลัวแต่งไปไม่มีคนอ่าน กลัวนึกเรื่องตอนต่อไปไม่ได้

กลัวไม่มีอินเทอเน็ต

กลัวคอมพ์ดับ
กลัวขี้เกียจ
กลัวไหดอง
กลัว... ไม่มีคนอ่านมั้ง
กลัวเน็ตหลุด

เรากลัวแต่งนิยายไม่จบ กลัวพานิยายออกทะเล และสุดท้ายเลย คือ กลัวแต่งไม่สนุกค่ะ (ซึ่งก็เหมือนกับที่หลายๆท่านกลัวนั่นแล)

กลัวไวรัสที่ติดมากับอนิเมะที่โหลดมา... 

กลัวไห กลัวแต่งไม่จบและก็กลัวแต่งแล้วไม่มีความสนุกค่ะ TT

ตอนแรกๆที่ลงก็กลัวทุกอย่างแหละคะ  แต่พอผ่านลมผ่านหนาวมานานก็ปลงเอง
-  -

กลัว 'ตัน' ที่สุดค่ะ เวลาแต่งแล้วตันนี่แบบเพลียมาก ดันยังไงก็ไม่ขยับ 

ถ้าเป็นตอนแรกก็กลัวทุกอย่างเลย ตั้งแต่กลัวไม่มีคนอ่าน กลัวแต่งไม่จบ กลัวเรื่องจะไม่สนุก แต่พอเริ่มแต่งไป เราก็ต้องพยายามแล้วแต่งต่อไป และทำใจกับเรื่องต่างๆ แบบว่าต่อให้นิยายเราไม่ได้เป็นที่หนึ่งของใคร เป็นแค่ที่หนึ่งในใจเรากับคนอ่านก็พอ ^^

ไม่กลัวอะไรเลย เพราะถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว

แต่งไม่กลัว กลัวแต่งไม่จบค่ะ 

กลัวทุกอย่างที่น่ากลัวอ่ะค่ะ แต่งไม่จบ แต่งไม่สนุก ไม่มีคนอ่าน ไม่มีที่ยอมรับ ข้อเสียมากกว่าข้อดี บลาๆๆ อยากแต่งจนไม่กล้าแต่งเลยอ่ะ T^T 

กลัวว่ามีคนรู้ว่าเขียนนิยายค่ะ  

กลัวคนในชีวิตจริงรู้ที่สุดเลย  

ที่รองลงมาก็คือ กลัวว่าจะหาเวลา(ที่มีความพร้อมด้านอารมณ์ที่เขียนด้วย) ไม่ค่อยได้   

เรื่องตัน  หรือ ว่าจะเขียนไม่จบ   ไม่มีความกลัวเลย  เพราะรู้ว่าตนเองทำได้จนจบแน่ๆ จากแนวที่วางเอาไว้   แค่ไม่มีเวลาว่างเขียน และ ก็พิมพ์ช้ามากๆ  อีกด้วย

กลัวดองกลัวตันนี่แหล่ะ ปัญหาใหญ่ระดับชาติ รองมาก็กลัวว่านักอ่านไม่เข้าใจในสิ่งที่ต้องการสื่อTT TT

คิดตอนต่อไปไม่ออกถึงขั้นดองงาน
กังวลการเขียนผิด แต่ก็เขียนผิดเพราะสายตาไม่ค่อยดี
กลัวเขียนวกไปวนมา
กลัวคนอ่านไม่เข้าใจกับเรื่องที่เขียน