ทำไงดี..เราพึ่งเข้ารร.มัธยมแต่ไม่มีเพื่อนเลย​ นี้มันมันนรกชัด!!!! !

น้องลองปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน ไม่ใช่ให้เพื่อนมาปรับตัวกับเรา
พี่เข้าใจความรู้สึกนะ พี่ผ่านช่วงเวลานั่นมาแล้ว 55555555
สู้ๆนะครับ

เคยเจอเหตุการณ์แบบ จขกท.นะคะ แต่เราเจอตอนปรับพื้นฐาน พอขึ้นชั้นเรียนจริง จขกท ลองมองหาเพื่อนที่คิดว่ายังไม่มีกลุ่ม แล่วนิสัยพอเข้ากันได้ซิคะ น่าจะมีเหลือสักคนน้า เอาใจช่วยค่ะ

นึกถึงสมัยพี่อยู่ม.4 สอบเข้ารร.ใหม่เลยค่ะ ไม่รู้จักใครสักคนเลย
แย่กว่านั้นคือ80%ของนักเรียนม.4ที่รร.นี้เป็นเด็กเก่าที่ขึ้นมาจากม.3ทั้งหมด
นึกภาพออกแล้วใช่มั้ยว่าเด็กเก่ากับเด็กเก่ามาอยู่ด้วยกัน เค้าก็ต้องรู้จักกันหมดแล้ว
มีกลุ่มกันหมดแล้ว เด็กใหม่อย่างเราจะไปแทรกก็ยาก 
แถมเด็กใหม่ที่สอบเข้าก็มีอยู่แค่8คน เลยจับกลุ่มกับเด็กใหม่ด้วยกันนี่แหละ จากนั้นก็กลายเป็นเพื่อนสนิทมาจนถึงตอนนี้้เลย :)
แต่อยู่ไปอยู่มาเอาเข้าจริงๆ พึ่งมาซี้มาปึ้กกับเพื่อนในห้องตอนม.6เทอม1 =-= 

เราให้ฟังเฉยๆนะ 555 คือเอาสั้นๆ รีบเข้าหาเพื่อนก่อนเลยค่ะ
มองหาคนที่คิดว่าโอเคและเค้าอยู่คนเดียว-สองคนก็ได้ แล้วพุ่งเข้าชาร์จเลย
สู้ๆค่ะ :D

แนะนำว่าให้ลองไปทักทายดูก่อนค่ะ คือเราเห็นเพื่อนคนไหนที่น่าจะเข้ากับเราได้ลองเข้าไปทักแนะนำตัวเองก่อนดูค่ะ คือทุกคนก็เข้ามาใหม่ๆเหมือนกันใครจะมีเพื่อนมาก่อนถ้าไม่ได้สนิทกันมากก็ไม่คุ้นเคยทั้งนั้นแหละค่ะ ถ้าน้องไม่มีเพื่อนไปกินข้าวคาบก่อนพักเที่ยงลองถามเพื่อนที่นั่งข้างๆว่า"พักเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันมั้ย" หรือไม่ก็ "เรายังไม่ค่อยสนิทกับใครขอไปกินข้าวด้วยคนได้หรือเปล่า" ค่อยๆปรับตัวเข้าหาคนอื่นก่อนนะ สมัยพี่นี่ไม่มีคนรู้จักในห้องเลย เริ่มจาก0ล้วนๆ น้องยังมีคนรู้จักอยู่บ้าง พี่เชื่อว่าไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวอยู่ไปสักพักเดี๋ยวเราก็รู้เองว่าคนไหนที่จะสนิทด้วย

พยายามเข้านะคะ ^^

เอาจริงๆเลยนะคะเราเคยเป็นพวกกลัวสังคม(ฮิคิโคโมริ)//เราติดบ้าน เล่นเกมส์ อ่านมังงะ ดูอนิเมะ เสพโดวา---5555 เราจึงไม่ค่อยทักใครเขาก่อน มีแต่รอให้เพื่อนทักก่อนซึ่งมันไม่ดีเลย.....แต่แล้ววันนึงมันเป็นจุดพลิกชีวิตเลยค่ะ เราเริ่มลองพยายามสนิทกับเพื่อนที่นั่งข้างๆคนนึง แล้วพอรูว่าชอบอะไรเหมือนๆกันจึงกลายเป็นเพื่อนสนิทในที่สุด โดยที่เพื่อนเป็นคนเฟรนลี่อยู่แล้วเลยไปทำความรู้จักกับคนอื่น จนกลายมาเป็นกลุ่มใหญ่ประมาณ 10 กว่าคน คะ จากนั้นเราก็กลายเป็นคนกล้าแสดงออก พูดคำหยาบแบบสุดๆ เหมือนปลดปล่อยตัวเอง5555 
เพราะฉะนั้นน้องต้องรวบรวมความกล้าแล้วพูดออกไปเลย จะผิดจะถูกยังไงก็ช่างคะ อย่างน้อยเราก็พยายามแล้ว
สู้ๆน้าาาาา555555

ลองเข้าหาเพื่อนก่อนนะ ลองชวนคุยเรื่อยเปื่อย (แต่ต้องไม่ทำให้เพื่อนรำคาญนะ T^T) เล่นมุขไปให้เพื่อนขำอะไรอย่างนี้ ช่วงแรกๆตอนเข้า ม.1 เราก็เป็น แต่ดีหน่อยที่มีเพื่อน (ที่เคยอยู่ห้องเดียวกันตอนประถม) เลยไม่เหงาเท่าไหร่ 
แต่ก็.. สู้ๆน้า 

เมื่อวานนี้เราเผลอลบคอบเม้นตัวเองค่ะ:v... ยังไงๆวันนี้เราก็จะพยายามหาเพื่อนให้ได้!!! ไม่สิ... เราเป็นพวกหลงทิศสุดกู่​ คงจะต้องพยายาม​จำตึกให้ได้ด้วยค่ะ​ แหะๆ---

พี่เพิ่งผ่านมันมาปีก่อนเองค่ะน้อง-*- วิธีเลยปรับตัวหาเขาตามความคิดเห็นต่างๆเลย ต่อมาคือ เนียนๆไปถามว่านั่งด้วยได้ไหมแล้วพอเริ่มคาบก็ชวนคุยแล็กๆน้อยๆว่าย้ายมาจากไหนไรงี้ พอพักก้เเบบเราไปด้วยได้ไหมไม่มีเพื่อนเลย ใช้ได้ผลค่ะเพราะพี่ย้ายมาหลายร.ร ใช้วิธีนี้เลย

ป.ล. อย่าพูดเพราะมากถ้านิสัยการพูดเราป่าเถื่อน ตอนแรก เรา เค้า ต่อมา - กู เพื่อนหนีชัวร์เพราะบางคนเค้าไม่ชอบอาจจะเปนเด้กเรียน เข้าไปก้แก ฉันไปก่อน แล้วค่อยๆปรับการพูดอย่าปรับทีเดียว

ตอนแรกพี่เองก็เป็นเหมือนน้องเลย
พี่มีกลุ่มเพื่อนสนิทแต่บางทีก็รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน (แค่บางครั้ง)
เพราะส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบพูดและไม่เข้าหาใครก่อนถ้าไม่จำเป็น
ตอนม.ต้นนี่ถ้าไม่มีเพื่อนกลุ่มนี้ พี่คงโดดเดี่ยวเลยน้องเอ้ย
กับเพื่อนคนอื่นๆ ในห้องจะคุยกันก็เฉพาะเวลามีงาน
จนม.3 พี่เพิ่งจะเริ่มเข้ากับเพื่อนคนอื่นได้นอกจากกลุ่มเพื่อนของตัวเอง
เพราะมีกิจกรรมที่ทำร่วมกัน เลยทำให้สนิทกันมากกว่าเดิม

พี่ไม่รู้จะแนะนำน้องยังไง จริงๆ ตอนนี้ก็เพิ่งเปิดเรียนเอง
น้องไม่ต้องรีบ ค่อยๆ ปรับตัวเข้าหาคนอื่น
หรืออาจจะดูว่ามีใครที่ชอบอะไรเหมือนๆ เราหรือเปล่า
แล้วลองใช้จุดนั้นเข้าหาเค้าดู พี่ก็สนิทกับเพื่อนมากขึ้นเพราะจุดนี้แหละ
พี่เป็นกำลังใจให้นะ พี่เคยผ่านมาแล้ว แอบนั่งร้องไห้คนเดียวก็บ่อย ฮ่าๆๆ

ให้ลองไปทักเค้าก่อนเลยค่ะ ดูท่าทางใครที่จะพอเข้ากับเราได้ให้ลองไปทักเค้าเลย สู้ๆๆๆๆๆๆ

เราเพิ่งขึ้น ม.1 เหมือนกันเลยยยย คือมีเพื่อนอยู่แล้ววว แต่ว่าอยากได้เพื่อนใหม่อีก พอดีเพื่อนนั่งอยู่ใกล้ๆกันก็เลยชวนคุยไป สรุปตอนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันแล้วค่าาา 
ปล. ช่วงปรับพื้นฐานจย้าาาาา 

เราเข้าใจน้าาา คือ... เราเป็นนร.คนเดียวที่สอบเข้ารร.มัธยมที่นึงได้ วันแรก.. เราไม่มีเพื่อนเลยสักคน แม้แต่เพื่อนเก่าก็ยังไม่มีเลย เหมือนจะไม่มีไคสนใจด้วยซ้ำแหละ :( แต่มีอยู่วันนึง เราลองรวบรวมความกล้าแล้วไปทักเพื่อนคนนึง ซึ่ง...มันทำให้เราเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยล่ะ จากที่ขี้อาย เงียบๆ ไม่กล้าทำอะไรเลย เรากลายเป็นคนกล้าไปแล้วล่ะ แล้วนั่น..มันก็ทำให้เรามีเพื่อนเพิ่มขึ้นอีก ตอนนี้ก็...รู้สึกดีขึ้นน้ะ แต่ยอมรับว่าโดนเมินค่อยข้างบ่อย มันเป็นอะไรที่แย่กว่าการไม่มีเพื่อนอีกค่ะ
สู้ๆนะ เราเป็นกำลังใจให้ :)

เข้าใจความรู้สึก แรกๆพี่ก็ไม่มีเพื่อนแบบนี่ละไม่ค่อยพูด กินข้าวคนเดียว
เพื่อนที่ รร เก่าเข้ามาก็กะจัดกะจายอย่างกะดราก้อนบอล
แต่พอผ่านไปซักพักก็เริ่มคุยๆถามนู้นถามนี่ พอมีเพื่อน 1 คน
ก็มีเพื่อนเยอะขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเราไม่คุยมีเพื่อนยากนะ มีไม่กี่คนหรอกที่ ทักเราก่อน

สู้ๆ 55555

ตอนเข้าม1ก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกันค่ะ ไม่มีเพื่อนมาจากโรงเรียนเก่าเลยด้วยตอนปรับฐานเราก็ไปได้แค่วันครึ่งเพราะป่วย เลยไม่มีเพื่อนตอนปรับฐาน พอวันแรกที่เปิดเทอมเข้าไปในห้องนี้เงิบเลยค่ะ เหลือที่นั่งแต่ข้างหลัง คนอื่นๆก็เพื่อนสนิทกันอยู่แล้ว แต่ยังดีค่ะที่พี่มีคนนั่งข้างๆ (หน้าด้านไปขอนั่ง5555) เลยเริ่มมีเพื่อนจากคนข้างๆแล้วก็เพื่อนของคนข้างๆ จนค่อยๆมีเพื่อนเองแหล่ะค่ะ สู้ๆนะค่ะ พี่ก็ผ่านจุดนั้นมาแล้ว จะเจออีกทีคงมหาลัยหล่ะค่ะ
 

ตอนขึ้นม.4โรงเรียนเดิม แต่ไปอยุห้องวิท ซึ่งไม่มีเพื่อนสนิทเลย 
แต่เราเปนคนวาดรูปเก่ง เพื่อนเลยมีมาคุยบ้าง 
แล้วเราก้ได้เพื่อนสนิทมา2คนนะ 
เราเข้าไปคุยกับเขา เราปรับตัว ถามเขาว่ามาจากไหน ชอบกินไร 
ถ้าไม่กล้าเราก้จะไม่มีวันมีเพื่อนได้นะ แล้วก้แบบลองเข้าไปแบบดีๆ
เราไม่ได้ทำร้ายหรือ คิดร้ายกับเขา ไม่มีทางที่เขาจะไม่คบกับเราหรอก

พี่ก็เป็น แต่ต่างจากน้องคือแรกๆพี่มีเพื่อนแต่หลังๆมาโดนเพื่อนเกลียดค่ะ  พี่เรียนอยู่ห้องพิเศษ ซึ่งมันต้องเรียนให้ดี พี่พยายามเข้าหาเพื่อนแต่ด้วยอคติที่เพื่อนเคยมีตอนที่เราทำตัวไม่ดีเค้าเลยไม่คุยด้วยหาที่นั่งก็ยาก หากลุ่มก็ยาก พี่มีแค่คำแนะนำที่ว่าถ้าบ้านน้องรวยน้องเหนื่อยน้องอยากไปอยู่ที่ใหม่แล้วจะปรับตัวก้ไปเถอะค่ะ แต่ถ้าน้องไม่ย้ายน้องก็ทนมันไว้ค่ะน้องยังไม่โดนพวกเพื่อนเกลียดเหมือนพี่น้องยังมีทางแก้ลองเข้าไปคุยกับเพื่อนดูถ้าเค้าไม่ชอบเราก็ถอยแล้วใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไป "สักวันมันจะมีวันของเรา"
(พี่ไม่ได้แย่มากแต่เพราะพี่ไม่เคยมีเพื่อนตั้งแต่เด็กๆทำให้พี่ประจบเพื่อนไม่เป็นและพี่ไม่มีโอกาสที่จะได้รับมันอีกต่อไปค่ะ) สู้นะคะ

สู้ๆนะคะ เราเข้าใจความรู้สึก เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ต้องปรับตัวซักพักค่ะเพิ่งม.1เองเนาะ☺

จากประสบการณ์นะ
     น้องลองเรียนๆ ยืมปากกา ดินสอ บลาๆ จากเพื่อนข้างดู  แล้วก็ถามชื่อ  ชวนคุยไปเรื่อยๆ จนกว่าอาจารย์จนมี  ช่วงเพิ่งเปิดเทอมมันต้องอดทนหน่อยล่ะ  แต่เดี๋ยวสักพักก็ดีเอง ชวนคุยทุกวัน  เกริ่นๆว่าเราไม่มีเพื่อน  ชวนไปกินข้าวด้วย ถ้าเขาบอกไปเพื่อน  น้องก็บอก ไปด้วยได้มั๊ย เราอยากรู้จักเพื่อนใหม่ๆ
     ลองดูนะคะ สู้ๆ

ตอนเราเข้าม.4 แรกๆ ก็เป็นงี้แหละ แย่กว่าน้องหน่อยตรงที่พี่ไม่รู้จักใครเลยสักคน -*- คุยกับใครก็ไม่ได้ ไม่มีเพื่อนนานมากจนเกือบจะย้ายรร. แล้ว เพราะมันเครียดมากจริงๆ แต่น้องยังดีนะคะที่มีคนพอรู้จักบ้าง ลองกล้าๆ หน่อยเข้าไปชวนคุย เจอตอนเช้าก็ทักทายบ้างอะไรงี้ แรกๆ ก็เขินพอคุยกันไปเรื่อยๆ กล้าๆ บ้าๆ รั่วๆ หน่อยก็จะมีคนเข้าหาเอง สู้ๆ นะคะ

เข้าหาก่อน ถามก่อน บอกก่อน แค่นั้นเอง

เปิดเทอม วันแรก อย่าคิดว่าจะเอานั่นเอานี่ให้พร้อมเลยค่ะ ยิ่งเป็นสังคมแบบเดินเรียนยิ่งแล้วใหญ่

น้องช้า น้องไม่ทัน ไม่มีความจำเป็นที่คนอื่นต้องเอื่อยตามน้องนะคะ
แอคทีฟตัวเองเข้าไว้ค่ะ รอสักเดือน ถ้ายังหาเพื่อนหากลุ่มไม่ได้ค่อยตัดพ้อน้อยใจก็ยังไม่สายหรอกนะคะ

คราวหน้าก็ ตอนเดินไปเรียนเลยค่ะ ทักเพื่อนก่อนเลย กล้าๆ เข้าไว้ เธอๆ รอเราหน่อย หรือ เธอๆ เราขอไปกินข้าวด้วยได้มั้ย อะไรก็ว่าไป

กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียวฉันใด ไม่เริ่มวางอิฐก็ไม่มีวันเป็นกรุงโรมได้ฉันนั้น ค่ะ บาย

ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยน้อง ตอนพี่เข้า ม.1 ใหม่นี่ ยิ่งกว่าน้องอีก ย้ายมาจาก รร ชนบทมาเรียนในเมือง มีเพื่อนจาก รรเดิม คนเดียว เข้ามาก็อยู่คนละห้อง แต่พี่อยู่ห้องแรกๆ เพื่อนพี่อยู่ห้องเกือบท้ายเลย
  
วันแรกที่เรียนนี่เข้าไปไม่รู้จักใครเลย เพื่อนในห้องส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนกันมาจาก รรในเมืองหลายคน แต่ที่มาจากชนบทที่อื่นก็มีเยอะอยู่ ตอนได้ที่นั่งนี่วันแรกไม่มีใครอยากนั่งกะพี่เลยน้องเพราะเค้าไม่รู้จักเราเราไม่รู้จักเค้า โดนไล่ด้วยนะ 555555

แต่เพื่อนนะน้องแรกๆก็งี้ละ เราลองเป็นฝ่ายเข้าหาเค้าก่อนดูดูคนที่คิดว่าเราเข้ากะเข้าได้นิสัยดี เเรกอาจไม่ชิน แต่อาทิตย์เดียวคอยดูสนิทกันอย่างอะไรเลย

ยังดีนะ ..

เรานี่ตอนเข้าม.1 ไม่มีเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเลยสักคน

แถมเราก็เป็นพวกไม่ชอบพูดด้วย

เดี๋ยวสักพักมันก็ปรับตัวได้เองแหละ เพราะมันมีกิจกรรม

ส่วนใหญ่อาจารย์ชอบให้อยู่เป็นกลุ่ม

น่าจะทำให้น้องสนิทกับเพื่อนในห้องได้มากขึ้นนะ ^^

อย่าเพิ่งท้อ เพิ่งเริ่มเอง ถือซะว่าจะได้มีเพื่อนใหม่ๆ

   สู้!

เราว่าลองทักเพื่อนๆดูก่อนดีกว่าน้า เค้าคงไม่ใจแคบกันหรอกมั้ง5555
แต่ตอนเข้าม.1ใหม่ คือเรามีเพื่อนอยู่โรงเรียนเก่าด้วยกันสองคนอยู่แล้วเลยไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้อยู่ม.3แล้วเพื่อนๆในแก๊งมีทั้งหมด10คน55555
ยังไงก็ลองทักเพื่อนๆดูก่อนแต่อย่าทำตัวน่ารำคาญนะ

หนูต้องพยายามปรับตัวค่ะ จากที่พี่อ่านดูหนูไม่มีความพยายามเลย
เราต้องปรับตัวเข้าหาเพื่อนค่ะ ไม่ใช่รอให้คนอื่นปรับตัวเข้าหาเรา 
น้องต้องชวนเพื่อนคุย ชวนไปทานข้าว เห็นน้องบอกไม่รู้จักห้องเรียน 
บอกตรงๆไปเลยค่ะ ว่าฉันไม่รู้ห้องเรียนขอเดินไปด้วยได้ไหม? 
เดียวก็คุยกันเองค่ะ เชื่อเจ้

สู้ๆนะค้าา เราก็เคย เราเข้าปวช เทคนิค ช่างยนต์ 

ผู้ชายทั้งแผนก 700+ คน มีเราผู้หญิงคนเดียว

ลำบากสุดๆในช่วงแรก ไม่มีเพื่อนผู้หญิงสักคนค่ะ
แต่พอผ่าน งานกลุ่ม การเรียน โปรเจคต่างๆ ก็จะทำให้เราสามารถเริ่มมีการพูดคุย รู้จัก พบปะ การทำงานร่วมกัน จะยิ่งสร้างความรู้จัก เราต้องรู้จักเข้าหาด้วยนะคะ
ตอนนี้ก็ เป็นหัวหน้าห้อง ทุกคนต้องมาหาเรา ก็เลยเป็นเพื่อนหันหมด
ตอนนี้คุย-สัตว์ ภาษาพ่อขุนรามคำแหงแล้วค่ะ เฮฮาดี 5555555

สิ่งแรกที่น้องต้องทำคือ การปรับตัวเข้าหาสังคม ค่ะ ทุกคนก็เคยมีปัญญาเช่นเดียวกับน้องมาก่อนน๊า สังคมใหม่คือการผจญภัยครั้งใหม่ น้องต้องกล้าตัดสินใจค่ะ ถ้าน้องมัวแต่ เขิน หรือกลัว น้องก็จะไม่ได้ในสิ่งที่น้องต้องการนะ เรายังต้องอยู่ที่นั่นอีกหลายปี เพราะน้องเพิ่งจะเริ่มต้น การไม่มีเพื่อนไม่ใช่สิ่งที่เลวที่สุดในการเรียนก็จริง แต่ทำไมน้องถึงต้องมี พี่ว่น้องตอบตัวเองได้นะ สิ่งแรกที่น้องควรทำคือ ทิ้งความกลัวและความเขินอายไว้ที่บ้าน แล้วมองหาเพื่อนคนที่ตัวเองคิดว่าเข้ากับตัวน้องได้ หรือสามารถพาน้องไปถึงฝั่งได้ด้วย พอน้องเจอคนนั้นปุ๊บ ก็แค่เดินเข้าทัก แค่การทักทาย น้องสามารถสร้างมิตรภาพได้นะ ตอนแรกๆก็อาจจะเหนื่อยและต้องพยายามหน่อย พออยู่กันนานๆมันก็จะเข้ากันได้เอง ถ้าน้องรู้จักเลือกเพื่อนนะ "เลือกคนที่คิดว่าเข้ากับเราได้ที่สุด " และน้องไม่จำเป็นที่จะต้องกะปริมาณเพื่อน เพื่อนก็ไม่ได้ความว่าดีเสมอไป พี่ก็เคยเป็นคนหนึ่งนะ ที่มาเข้า ม.ปลาย ที่ต่างจังหวัด พี่มาคนเดียว ไม่มีเพื่อนจาก รร เก่าสักคนเลย ตอนพี่มาปฐมนิเทศพี่ก็หลงทิศทางนี้แหละ ถามคนอื่นไปเรื่อย ๆ พี่ก็เจอเพื่อนที่ได้ห้องเดียวกัน เขาก็มีเพื่อนอยู่ห้องเดียวกันมาด้วย ตอนเปิดเทอมก้กลายเป็นว่ามาคบกัน แล้วก็มีเพื่อนที่เขารุ้จักกันมาก่อน ก็ลากกันเขามา จากที่พี่ต้องเดินคนเดียว พี่ก็มีเพื่อนมาเดินด้วยตั้ง 10 กว่าคน จนถึงพี่จบ เห็นไหมค่ะ แค่น้องกล้าทักน้องก็ได้แล้วค่ะ เพื่อน ไม่ยากเลย ยากที่สุดคือการประคองตัวเองให้จบน๊า ลองเข้าหาเพื่อนดุ ไม่เสียหายหรอก สู้ๆนะค่ะ ^^

ออเสริมตอนวันแรกนะ เข้ากับกลุ่มที่ตัวแก๊งค์เกๆของห้องเลย แต่คือเค้าดีกับเรามาก ไปไหนชวนไปตลอดไม่ทิ้งเลย 

อย่าเครียดน้องพี่เชื่อถ้าน้องไม่มีเพื่อน เดวก็มีกลุ่มเพื่อนมาหาน้องเอง ทุกที่จะมีเพราะตอนพี่ คนไหนไม่มีเพื่อน เพื่อนที่เค้ามีกลุ่มเค้าจะดึงน้องเข้าเองเพราะเค้าจะสงสารที่เห็นน้ิงไปไหนมาไหนคนเดียว

ที่ว่า
ขอเพื่อนไปด้วยก็กระไรอยุ่
เราว่า เข้าไปเลยค่ะ
เมืรอกรแนเราก็เปน เราก็เพื่อนอยุ่ด้วย
เเต่เปนบางกลุ่มนะ พอดีเราโชคดีไปเจอกลุ่มที่เฟรนรี่
เลยได้เข้ากลุ่มด้วย ยังไงก็ขอให้มีเพื่อนเยอะๆนะคะ

น้องค่ะ พี่แนะนำอย่างคนเกรียนๆนะคะ...ด้านเข้าไปคุยค่ะ ตอนตามเข้าห้องไปกับเพื่อนสังเกตุนะคะว่าเพื่อคนไหนรสนิยมคล้ายเราบ้าง...พอรสนิยมคล้ายกันให้น้องเดินเข้าไปทักทายเขาค่ะ หรือไม่ก็ทำเนียนว่าเราเคยเจอกันค่ะ แล้วก็ชวนคุยลองเนียนๆถามเรื่องที่เราชอบแล้วถ้าเขาหันมาสนใจแบบ เราก็ชอบเหมือนกัน...นั้นล่ะคะน้อง หนึบให้ได้นะคะเกาะไว้อย่าให้หลุด!! 

#สรุปก็คือชวนคุยในเรื่องที่เขาและเราสนใจตรงกันค่ะ ถ้าน้องความดันต่ำน้องต้องมีเพื่อนคอยดูสักคนให้ได้นะคะ ทั้งชายทั้งหญิงบ้าให้ได้นะคะ

รอตอนเข้าค่ายอ่ะคับได้เพื่อนทั้ง รร 555555555

พี่ก็เป็นเด็กใหม่เหมือนกันไปวันแรกไม่คุยกับใครเลยเดี๋ยวนานๆไปก็มีเองแหละ แต่พี่แนะนำให้น้องไปทักเขาก่อนน้ะ ด้านได้อายอด5555555

555 หัวเราะสิครับน้อง เปิดเทอมใหม่ก็เป็นแบบนี้ กันหมดแหละคับเงียบนิ่งๆๆรอผ่านไปสักอาทิตย? สิ เดียวรุ้เองพี่ก็เคยเป็นตอนแรกๆ ตอนขึ้นมปลาย แป่วววววววไปแล้ววันเลย แต่พอผ่านไปๆหลายอาทิตย์ พวกที่เคมีเข้ากันได้ มันจะมาหากันเอง ลองสังเกตสิ พวกเล่นเกมก็นอยุ่กับพวกเล่นเกม เล่นบาส/บอล/กีฬาก็อยุ่ด้วยกัน เด็กเรียนก็เรียน เพราะเขาคุยภาษาเดียวกัน รอเวลาคับไม่ นานหรอก สู้ๆๆปล หัดทักเขาก่อนมั้งสิ ทักทายไป

ตอนผมอยู่ ม.1 ผมก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกันนะ แต่ลองใครก็ได้ชวนคุยไปเลย คุยไปเลยนะครับไม่ต้องกลัว ตอนนี้ผมอยู่ม.6 แล้วกลายเป็นว่าผมรำคาญพวกเพื่อนๆมันพูดเยอะมากกว่า 5555555+

เราก็เคยเป็นแบบ จขกท. นะ ส่วนตัวเราเป็นพวกไม่ชอบทักใครก่อน ประมาณว่าโลกส่วนตัวสูง (?) แต่ก็โชคดีที่เพื่อนที่นั่งข้างๆเรามันทักเราไง ทีนี้เราเลยได้เพื่อน ถ้า จขกท. ไม่มีใครเข้ามาทักทายเลยจริงๆอ่ะนะ ก็ลองไปทักเขาดูก่อน ทักไปทีละคนๆ เดี๋ยวเพื่อนก็จะมาหาเองแหละ สู้ๆ 

ตอนพี่ขึ้น ปวช.1 พี่ก้เปง
แถมพี่ไปสมัครคนเด่วแต่พี่รอง
รองหาเฟสเพื่อนในห้องดู
แล้วรองคุยเล่นๆ พอเปิดเทอมพี่ก้ได้เพิ่ลใหม่
หลายคนเลย

จับมือหน่อยค่ะ อารมเดียวกัน ม.1เนี่ยแหละ ตอนเราปรับพื้นก้ไม่มีเพื่อนนั่งข้างๆเหมือนกัน(╥﹏╥) //เสียใจแปป แต่ตอนนั้นมันมีอยุคาบนึงที่ครูให้ไปถามชื่อเพื่อน ว่าชื่ออะไรกันบ้าง ก้เลยรุจักตอนนั้นอะแหละ แต่คือก้ไม่ได้คุยอยุดี เพราะแต่ละคนที่เรารุจักชื่อแล้วก้นั่งไกลๆทั้งนั้น คนที่นั่งใกล้ๆก้ดันมาเปนแก๊ง คุยข้ามหัวเราอีก จนพอเสด ก้มีเพื่อนคนนึงมาสะกิดไหล่เรา คนที่รุจักกันวันที่ครูให้ถามชื่ออะแหละ เขาบอกว่าไปนั่งด้วยกันมั้ย วันนี้คนที่นั่งข้างๆเราไม่มา เราก้เลยแบบ อ้อ ได้สิ ในใจนี่แบบ โอ้ สวรรค์~ แล้วสุดท้ายเราก้เลยสนิทกันอะค่ะ 
แต่!!
แต่!!
แต่!!
พอประกาศห้องจิงออกมา เราอยุคนละห้องกับเพื่อนค่ะ คือแบบ โอ้ นรก~ พอเค้าเรียกรวมห้อง เค้าก้ให้เรียงตามลำดับไหล่แล้วก้เข้าห้องไปเปนคู่ๆ โชคดีที่เราเตี้ย เราเลยได้อยุหน้าๆ แล้วก้มีเพื่อนนั่งข้าง เพื่อนคนนี้เปนคนที่ค่อนข้างเฟรนลี่ค่ะ เราก้เลยชวนกันคุยไปเรื่อยๆ แล้วก้สนิทกันแล้วอะ555
ยังไงเราก้ขอให้จขกท.สู้ๆนะ ถึงสถานการจริงก้ทำได้เองแหละ

เคยอยู่เหมือนกันตอนม.1ไม่มีเพื่อนเลย นั่งเงียบๆอยู่คนเดียวไม่กล้าหาเพื่อน แต่โชคยังดีอยู่บ้าง มีคนที่อยู่ในห้องเราเป็นแบบเดียวกัลเราคือไม่มีเพื่อนมาทักเรา ตอนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันมา5ปีแระ

เราก็เป็นคนนึงนะที่เข้าไปใหม่ๆไม่มีเพื่อนเลย แล้วใครที่เราไม่รู้จัก็จะไม่พูดด้วย(ถ้ารู้จักเข้าขั้นบ้า 5555) แต่ตอนนี้มีเพื่อนสนิทเต็มเลย ก็ไม่รู้ว่าทำไมสงสัยทนกินข้าวคนเดียวไม่ได้555555เลยหาเพื่อนในห้องแบบเนียนๆกินข้าวด้วย เท่านั้นแหละกินข้าวด้วยกันตลอดเลย เจ้าของก็กระทู้สู้ๆนะ

ด้านได้อายอดนะ!!!

555 พี่ก็อยู่1/1 ไม่รู้รร.เดียวกันป่าวนะตอนนี้ม3แล้ว ห้องที่พี่เรียนเป็นห้องกิ๊ฟเลข เด็กห้องนี้พูดมากอยู่แล้วพี่หนักกว่าน้องอีกมั้งเพราะวันแรกที่พี่เขาทั้งห้องมี26คนพี่รู้จักเพื่อนแค่3คนก่อนหน้านันย้ำเลยนะว่าแค่รู้จักไม่เคยคุยกันเลย แล้วเพื่อนก็เป็นผช.ที่อย่างว่าไม่ค่อยเต็มเท่าไหร่แต่เพื่อนผญ.ที่ห้องพี่เขารู้จักกันหมดเลยยกเว้นพี่คนเดียวเขาก็ทักว่าชื่ออะไร เราก็ตอบเขาไปแล้วเราก็คุยกันเล่นกันจนสนิทกัน น้องลองปรับตัวเข้าหาเพื่อนดูนะลองทักถามนู่นช่วยนู่นช่วยนี่มีไรก็แบ่งเขาพี่เชื่อว่าเพื่อนของน้องต้องรักน้องและเป็นเพื่อนกับน้องแน่ ที่สำคัญสุดคือน้องห้ามเฟคนะ เป็นตัวของน้องเองดีที่สุดแล้ว สู้ๆนะ

มาๆเดี๋ยวช่วย555555 หนูต้องรอปรับตัวนะ ด้านๆไปเลย ตอนนี้พี่อยู่ม.2ล่ะ ผ่านช่วงนั้นมาเเล้ว หนูก็พูดคุยกับเพื่อนให้มากขึ้นนะ ก็เเบบ"เธอชื่ออะไรหรอ จบมาจากโรงเรียนอะไรอ่ะ บ้านอยู่เเถวไหน" อะไรเเบบนี้ เเล้วก็เเนะนำตัวเองไป พอรู้จักเค้าก็ถามต่อประมาณว่า "เวลาเรียนเธอนั่งกับใครหรอ " ถ้าเกิดเค้าบอกว่านั่งคนเดียวหรือมีเพื่อนนั่งด้วยเเล้ว หนูก็บอกไปว่า"ขอนั่งด้วยนะ เรายังไม่มีเพื่อนเลย" เดี๋ยวเพื่อนเค้าก็ใจอ่อนเองเเหละหนู>< เเต่ของพี่ด้านกว่านะ ของพี่ใช่วิธีเเบบ "เฮ้ย เธอชื่ออะไรอ่ะ มาจากไหน บ้านอยู่ไหนอ่ะ ขอไลน์เฟซบุ๊คบลาๆๆ" เเล้วเค้าก็มาเป็นเพื่อนกับพี่ จบค่ะ555555
#สู้ๆน้าาา>___< ไม่ต้องเครียดน้าา ถ้าไม่กล้าใช้วิธีเเบบนั้นก็ทำเป็นถามการบ้านวิชานั่นนี่ก็ได้จ้า
 

ประสบปัญหานี้เหมือนกันคะ พอดีดร็อบไปตอนม.4ปีที่แล้ว ปีนี้มาเรียน จี้ดเลยรุ่นน้องไม่ร้จักสักคน แล้วยิ่งหนักเข้าไปใหญ่เปนพวกสอบตก การเข้าสังคม เข้าหาคนไม่เป็น พอมีคนเข้าหา ก็ทำตัวไมถูก ตอนนี้พยายามอยู่คะ มาพยายามด้วยกันนะคร่ะ

เราเข้าคนยาก ใครก็เข้าหาเรายากเช่นกันเพราะเราไม่ค่อยพูดและหน้านิ่งคนอื่นบอกเราหยิ่ง. แหะๆ-//-

พอจากนั้นเราเริ่มรุ้สึกว่าไม่ชอบเลยอะไม่มีเพื่อนดูเก้ๆกังๆ
หลงทิศเหมือนกันค่ะ ขี้ลืม และอายเวลาไปไหนคนเดียว
เลยคิดว่าต้องปรับตัวใหม่ละคือ
-พูดมากขึ้น ไม่หยิ่ง ยิ้มมากขึ้น ดูเฟรนลี่จังเลยเลยงี้
ใครหันมาหาเรา เรายิ้มให้ พูดไปยิ้มด้วยนะ55
-เริ่มหาเพือนใหม่ เดินเข้าไปทักคนที่ดูคุยง่ายหน่อย
หรือคนที่ยังไม่มีเพื่อน ชวนคุย ทำเนียนๆเดินไปเรียนกับเค้าเดินไปคุยไป ไปกินข้าวกับเค้าบ่อยๆ เค้าจะได้ไม่ลืมเรา เค้าจะจำเราได้เวลาเห็นหน้าเราก็เรียกเราเข้ากลุ่มจนกลายเป็นเพื่อนกันและเค้าจะพาเราไปรุ้จักกับเพื่อนเค้าอีกที เพื่อนเยอะเลย

เราเปลี่ยนไปจากดูหยิ่งๆตอนนี้มีเพื่อน เพื่อนก็ตลกเราก็กลายเป็นคนตลก เพี้ยนกันมากและรักเพื่อนกลุ่มนี้มาก 555555

ตีสนิทเหรอ. ก็ลองยิ้มให้กับเพื่อนคนไหนก็ได้
พอเขายิ้มกลับก็ลองเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วถามชื่อ. แบบเธอชื่ออะไร มาจากโรงเรียนอะไร ถามไปเท่าที่นึกได้ถ้าเค้าถามกลับก็เริ่มมีทางได้เพื่อนและ. ก็ลองพูดไปแบบเราขอไปกินข้าวด้วยได้ไมคือเราไม่มีเพื่อนเราเลยไม่รู้จะทำยังไงอะไรประมานนี้นะก็ลองพูดไปแบบเราขอไปกินข้าวด้วยได้ไมคือเราไม่มีเพื่อนเราเลยไม่รู้จะทำยังไงอะไรประมานนี้นะเดียวน้องก็ได้เพื่อนลองทำตัวเฟนลี่คัยมาคุยก็มองตาแบบจิงใจว่าเราต้องการเพื่อนสักคนนะ สุ้เดียวก่อนมีเพื่อนอะไม่มีคัยยุคนเดียวหรอก

เป็นเหมือนกันเลยคะ ตอนนี้ขึ้นม.2แล้วเป็นคนหลงทิศมากๆ ตั้งแต่ขึ้นม.1ไม่มีเพื่อนสนิทในห้องเรียนเลยซักคน..มีก็ต่างโรงเรียน ในห้องก็พอมีรู้จักกันบ้านตั้งแต่อยู่มา1ปีนั่งทานข้าวคนเดียวตลอดบางครั้งก็แอบคิดนะคะในห้องเรามีผู้หญิงน้อยกว่าผู้ชายเกืบครึ่งห้องแต่มีกลุ่มกันหมดเลย เราเองก็อยากหากลุ่มนะ แรกๆก็ขอร่วมด้วย ไปๆมาๆก็ออกไปเอง(โดยไม่รู้ตัว)จาดนั้นก็อยู่กลุ่มนี้กลุ่มนั้นไปเรื่อยๆมาตลอด สรุปแล้ว..อยู่คนเดียวถึงจะเหงา น้อยใจบ้าง แต่ก็สบายใจกว่าอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่เราอยู่แล้วอึดอัดคะ
**ส่วนตัวเวลาไปไหนมาไหนก็ถามครูไม่ก็เดินตามหลังเพื่อน

ก็พยายามเฟรนลี่เยอะๆแต่ไม่ต้องเวอร์ไปนะ(555+)
ความจรืงพี่ก็เคยเหมือนน้องนะแต่เราก็พยายามปรับตัว
อย่างแรกเลย
ใช้ความกล้าเดินลุยเข้าไปหาเพื่อนในห้องก็แบบ
"เธอๆชื่ออะไรหรอ"แล้วเราก็แนะนำตัวให้เพื่อนไป
ประมาณนี้.แล้วก็ชวนคุยไปเดี๊ยวก็สนิทเองแบบขอเฟสขอไลน์ขอเบอร์เขาไว้จะได้สนิทกัน
สู้ๆนะน้อง

พี่ก็เคยเป็นแบบน้อง จขกท นะ คือตอนนั้น เข้า ม.4 รร.ใหม่ ตอนเรียนปรับพื้นฐาน ก็มีเพื่อนจาก รร.เก่าคนนึงอยู่กลุ่มเดียวกัน (กลุ่ม6) อยู่กันแค่2คนเอง แล้วก็มีทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆบ้าง แต่ไม่ค่อยคุยเท่าไหร่เพราะพี่เป็นคนไม่ค่อยพูดถ้าไม่สนิท พอถึงวันปฐมนิเทศ พี่ได้อยู่ห้อง4 เพื่อนที่มาด้วยกันอยู่ห้อง5 ทำไงละ เหงาเลยสิ อยู่คนเดียว ไปไหนแบบงงๆเลยแรกๆ แต่ก็พยายามปรับตัวเวลาเขามาทักพี่ก็ตอบเขา สักระยะก็เริ่มอยู่กลุ่มเดียวกัน แล้วก็มีเพื่อนในที่สุด
สู้ๆนะครับน้อง ยังไงน้องต้องมีเพื่อนแน่นอน
ปล.ตอนนี้พี่อยู่ ม.6 จะจบแล้ว

หนูเหมือนกันค่ะ...ไม่มีเพื่อนเราอยุ่ในห้องเลย มันไปรวมที่เดียวกันหมด เหลือเเต่เราอยุ่ห้องคิง...มีนะค่ะเพื่อน...ก็สนิทอยุ่บางคนเคยรุ้จักกันมาก่อน...เเต่อยากจะสนิทกะคนอื่นๆเพิ่ม เราเป้นคนตลกๆเฮฮาน่ะค่ะ เเต่เจอเพื่อนใหม่ปรับตัวไม่ได้จริงๆ เลยต้องทำตัวเรียบร้อยๆไว้ก่อน ปกติเราจะชอบพุดมากน้ะค่ะ กะคนข้างๆ เเต่เราเกรงใจน่ะค้ะ เห็นว่าพึ่งรุ้จักกัน กลัวเพื่อนจะรำค่าญเลยเงียบๆดีก่าาา เค้าชวนคุยม่ะไหร่กะคุย เราไม่รุ้ว่าเพื่อนเรียนมีคาป9 หรือป่าว ...เราก็กลับย้านคนเดียว หาเพื่อนร่วมทางไม่เจอนึกว่าเขากลับบ้านเเล้ว...เราเลยต้องเดินกลับคนเดียว ข้ามสะพานลอยคนเดียว มันน่ากลัวน่ะค่ะ ถ้าเป็นไปไก้อยากอยุ่ห้องเดียวกะเพื่อน ร.รใเดียวกันตังค่ะ ฮืออออออ

ไปทักเพื่อน เริ่มที่ตอนกลางวันเลยก็ได้ตอนแรกก็มองหาเหยื่อว่าอยากไปอยู่กับใคร พวกที่เคมีน่าจะตรงกับเรา พอพักเที่ยงก็ไปพูดว่าเดี๋ยวเราไปกินข้าวด้วยน่ะ ไม่รู้ว่าน้องจะทำรึเปล่านะ แต่สมัยพี่เรียนมัธยมพี่เคยทำ (บ่อยด้วยเพราะต้องย้ายโรงเรียนบ่อยเพราะงานที่บ้าน)
พูดให้มากฟังให้เยอะ น้องก็ดูบุคลิคของเพื่อนน้องก่อนถ้าเป็นพวกพูดมากน้องก็ฟังให้เยอะ ถ้าเป็นพวกพูดน้อยน้องก็พูดให้เยอะ
พอทักแล้วก็ลองถามว่า เอาแบบร่าเริงๆหน่อยนะ "วันนี้จะไปกินไรกันหรอ? *{}*" 5555 ประมาณนี้ แล้วก็ถามประมาณว่า "(ชื่อเพื่อน)ย้ายมาจากที่ไหนอ่ะ?" การเรียกชื่อนี่สำคัญนะต้องเรียกเป็นชื่ออย่าไปเรียกว่าเธออะไรอย่างนี้มันทำให้ดูห่างเหิน หรือถ้าย้ายมาจากที่เดียวกันแต่คนล่ะห้อง น้องจะเม้าส์มอยเรื่องอาจารย์สมัยประถมก็ยังได้ หรือจะถามเรื่องจิปาถะอะไรก็ได้ อย่างเห็นเพื่อนเงียบๆ ก็ลองบอกไปว่า (สมมุติเพื่อนน้องชื่ออ้อยนะ) "อ้อยเนี้ยดูเป็นคนเงียบๆจัง เลือดกรุ๊ป Aป่ะเนี้ย 55555" ีนี้ถ้าใช่เพื่อนก็จะแบบเฮ้ย รู้ได้ไง แต่ถ้าไม่ใช่น้องก็บอกไปประมาณว่า "55555 ทายผิด งั้นอ้อยลองทายดูบ้างบ้างดิว่าเรากรุ๊ปเลือดอะไร?" เฮ้ยน้องบทสนทนามันสร้างได้ง่ายๆถ้าน้องอยากจะสร้างรู้ป่ะ หรือถ้าไม่มีเรื่องจะถามก็ถามว่าวิชาต่อไปวิชาอะไรอ่ะ ทำการบ้านยัง ถามไปเลยค่ะ ถ้าเพื่อนตอบได้ก็ชมเพื่อนหน่อย ขอบใจเพื่อนหน่อย คนเราน่ะชอบให้คนชมกันอยู่แล้ว พี่สรุปไว้แค่นี้ละกัน อย่ามัวรอให้เพื่อนมาทัก แต่น้องต้องไปทักเพื่อน

เราต้องมีบทบาทในห้องค่ะ ถ้าจขกท.เรียนเก่งก็หาเพื่อนง่ายนะคะ เพราะเพื่อนๆชอบคนเก่งกัน แล้วถ้าไม่ได้ผลต้องเอาความมั่นหน้าเข้าสู้ค่ะ ถามเค้าไปเลยค่ะ ไม่ต้องอาย เราใช้ความใจกล้าของเราเข้าสู้ แค่นี้เพื่อนก็รู้ว่าเรามีตัวตนแล้วล่ะค่ะ ยิ่งนิ่งเฉยๆเพื่อนยิ่งไม่สนใจนะคะ สู้ๆ

ยิ้มค่ะ เราตอน ม.1 ไม่มีเพื่อนใน รร สักคน มีแต่ที่รู้จักเหมือนกันค่ะ พยายามทำตัวให้เฟลนลี่ค่ะ เห็ใครที่ไม่รู้จักเราก็ยิ้มให้ไรงี้
-ตอน ม.1 เราเค้าไปในห้องมีแต่คนมองเราได้นั่งหลังห้องค่ะกับเพื่อนที่พอรู้จัก
-ทีนี้ก็จำชื่อเพื่อนไรงี้ค่ะ เรียกๆไรงี้ ถ้าเป็นอาทิตย์ 2 อาทิตย์แรก มันก็เหงาๆเวิงๆแบบนี้แหล่ะค่ะ นานๆไปเดี๋ยวก้อมีเพื่อน

พยายามเข้าไปคุยด้วยอ่ะครับ ก็ลองๆหาเรื่องที่เขาสนใจเหมือนกันผมก็ทำอย่างงี้นะ เลยสามารถคุยกับเพื่อนคนข้างหน้าได้ หรือไม่ก็พยายามเขาไปคุยกับคนที่พอคุยด้วยอ่ะครับ เดียวก็มี ผมก็ทำอย่างงี้ตอนเข้าม.1

อันที่จริงเพื่อนที่นั่งข้างๆเราก็คุยได้นะ หาเวลาสักเเป็บบบบบหันไปถามเพื่อนว่าเธอๆชื่อไรอ่า ชอบวิชานี้ล่ะเปล่า อายไปอายอย่าคิดไปเองว่าเค้าไม่สนใจเรา ใจกล้าน่าด้านเข้าไว้จ้า การผูกมิตรมันไม่ยากหรอกน่าาาาแค่เราเปิดใจอิอิจากประสบการณ์จริง5555เมื่อประมาณ5ปีที่แล้ว[bb-006]

เหมือนเราปีที่แล้วเลยค่ะ ปีที่แล้วเราสอบติดโรงเรียนประจำจังหวัดซึ่งมีเด็กหลายโรงเรียนมาก ปรากฏผลสอบออกมา เพื่อนเราไม่ติด1คนส่วนอีก1คนติด(อีก1คนได้ห้องโครงการไปแล้ว) เราได้อยู่คนละห้องกับเพื่อนสนิท คือแบบไม่อยากไปโรงเรียนเลยลำบากมาก กินข้าวคนเดียว คาบว่างก็เดินคนเดียว จำได้ตอนนั้นเกียจคาบว่างมาก มีอยู่วันนึงเรานั่งกินไอติมอยู่คนเดียวเพื่อนในห้องก็เลยเดินเข้ามาชวนไปเล่นด้วยซึ่งเราก็ไปนะ หลังจากนั้นเราพยายามเข้าหาเพื่อนคนนั้นตลอดเพราะสืบมาได้ว่าเขาก็มาอยู่ห้องนี้คนเดียวเหมือนกัน เข้าหาไปเข้าหามาสนิทกันแล้วค่ะเพราะนิสัยคล้ายๆกัน แล้วเราก็สังเกตว่ามีเพื่อนอีก1คนไม่มีเพื่อนเราก็เลยไปตีสนิท ทักทาย ถามเชื่อ ขอลอกการบ้าน-_-ชวนไปกินข้าว จนซี้กันเลยค่ะ พอสนิทมากๆก็กลายเป็นว่ส กรูชอบคาบว่างงงงงงงงง 
เราคิดว่าเธอ(ไม่เรียกพี่เรียกน้องนะเพราะวัยเดียวกับเธอนั้นแหละ แต่เข้าเรียนก่อน)ควรจะเข้าหาเพื่อนมากๆ สมมุติกินข้าวอยู่เห็นเพื่อนในห้องก็วิ่งเข้าไปหาเลย นั่งด้วยคนดิอะไรประมาณนี้ แต่ควรเลือกเพื่อนที่นิสัยเข้ากับเราด้วยนะ เข้าหาเพื่อนมากๆอย่าให้เพื่อนเข้าหาตัวเองเลยยยย กล้ามั่นหน้าหน้าหนาเข้าไว้เชื่อเรา

ตอนเราเข้าม.1มาใหม่ๆเราก็ไม่มีเพื่อนเลยค่ะ จำได้ว่าวันแรกไม่ได้พูดกับใครเลยด้วยซ้ำ
คุยด้วยแค่คนที่นั่งข้างๆ ตอนกลางวันก็ไม่มีเพื่อนกินข้าว5555 เหงามากเลยนะ แต่เพราะ90%ของห้องมันเป็นเด็กเก่าก็เลยทำใจ พอช่วงใกล้ขึ้นม.2ก็ได้เพื่อนที่คุยถูกคอค่ะ จนถึงตอนนี้อยู่ม.5แล้วก็ยังสนิทกันอยู่

ที่เราจะบอกคือเรารู้ว่ามันเครียด มันเหงาแต่การจะคบใครได้มันก็ต้องใช้เวลาค่ะ เราเชื่อว่าไม่มีใครเค้ารังเกียจที่จะคุยด้วยหรอกค่ะ แต่โอกาสที่จะเริ่มคุยมันไม่ค่อยมีเท่านั้น สู้ๆนะคะ

เราจะแนะนำว่าให้เข้าไปทักเลย บอกว่านี้เราย้ายรร.มา เธอเป็นคนแรกที่เข้ามาคุยกับเรา เราไม่มีเพื่อนเลย พยายามเปิดใจ อย่าอายว่า ขอนั่งด้วยได้ไหม ไปกินข้าวด้วยได้ไหม พยายามพูดคุย อย่าทำตัวเงียบ และก็อย่าคุยอะไรที่เกินคำว่าสนิท คิดว่าจขกท คงรู้ว่ามันประมาณไหน สู้ๆนะคะ การเข้าหาคนไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่ายที่จะสนิทใจต้องใช้เวลาค่ะ

ต้องเข้าหาคนอื่นคะ นั่งเฉยๆรอเขาทักไม่ได้เรื่องหรอกคะน้อง ^^ ชวนคุยก่อนเลยคะ อยู่นานๆไปเดวก็มีเรื่องให้เม้าท์เอง

ตอนม.1เราเคยมีเพื่อนนะ แต่สุดท้ายก็ทำให้รู้ว่า อยู่คนเดียวดีกว่า สบายใจกว่า เรื่องหลงทิศเราก็เป็น อาศัยเดินตามหลังชาวบ้านเขาเหมือนกัน แต่สักเดือนสองเดือนก็จะชิน เดี๋ยวก็รู้เองว่าต้องไปยังไง

แต่ถ้าอยากมีเพื่อนก็ให้ลองชวนคุยกับเขาไปก่อน ต้องรู้เป็นคนเริ่มที่จะคุยและทักทาย เดี๋ยวก็มีมาเองแหละเพื่อนน่ะ หาไม่ยากหรอก

บางทีเราก็ต้องเข้าหาคนอื่นก่อนนะคะ^^

อารมณ์เดียวกันเลยคับ แต่ดีตอนนั้นมีคนมาทักเราก่อนเลย ตามน้ำอือออไป เลยกลายุป็นเพื่อนสนิจกันอะคับ ก็ไม่รู้อะไรมากนะคับ ส่วนมากมีคนเข้ามาทักก่อน

พี่ก็เป็นเหมือนกันนะ ตอนขึ้นม.4ไหม่ๆ พี่สอบเข้าในห้องที่ไม่มีเพื่อนห้องเดิมอยู่เลย เเต่มีเพื่อนเก่าตั้งเเต่ประถม พี่ก็เลยไปกับเพื่อนคนนั้น เเต่วันนึงมันบอกว่ามันย้ายห้อง เหลือพี่คนเดียว เหงามาก เเต่สุดท้ายพี่ก็คิดๆดูว่า นี่เราจะคบเเต่กับเพื่อนเก่าหร๋อ ขึ้นมหาลัยก็ต้องเเยกกันอีก ทำให้ชินดีกว่าไหม เเละก็ติดว่าทำไม เราไม่ไปทักทานคนอื่นละ เเค่นี้เเหละพี่ก็มีเพื่อนๆเยอะเเยะถึงไม่สนิทเเต่ก็คุยได้
#ตอนนี้เพื่อนตอนม.ต้นที่สนิทพี่ก็ติดต่อกันเหมือนเดิม ไม่มีปัญหาเลย เพื่อนห้องไหม่อีกเยอะเเยะ
#ตอนนี้อยู่ม.6ละ
สู้นะน้อง เป็นคนทักทายคนอืนก่อนเสมอ น่ารักจะตาย

จขกท.ต้องมีบทพูดในห้องอ่ะ แบบตอนครูสอนก็ยกมือถาม ตอนครูถามจขกท.ก็ตอบอ่ะ มันจะทำให้จขกท.ดูเด่นเพื่อนจะเข้าหาจขกท.

ขอเล่าตอนเรียนสมัยม.1ให้ฟังนะคะ ตอนนั้นปรับพื้นฐานค่ะ ตอนแรกไม่มีเพื่อนเลย เพื่อนที่มาจากร.ร.เดียวกันอยู่กลุ่มอื่นหมดเลย สักพักก็มีคนมานั่งข้างๆค่ะ หันไปเราก็ยิ้มให้ แล้วก็รู้จักกันเลยค่ะ แต่พอจัดห้องจริงๆเราอยู่คนละห้องกันค่ะ โชคดีหน่อยที่เพื่อนตั้งแต่อนุบาลอยู่ห้องเดียวกัน พอจัดโต๊ะเขาให้นั่งตามความสูงค่ะ เราเลยต้องมานั่งกับคนอื่น คนนั้นอยู่กลุ่มปรับพื้นซายเหมือนกัน ทีนี้เราก็คุยกับคนนั้นแหละค่ะ เลยกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน จากนั้นก็เริ่มรู้จักคนอื่นๆจากวิชาแนะแนว แล้วก็สนิทเกือบทั้งห้องเลยค่ะ เล่นบัดดี้กันด้วย บอกเลยว่ากิจกรรมพวกนี้ทำให้เรามีเพื่อนได้นะคะ

ผมคิดว่าหลายคนคงเคยประสบปัญหานี้เหมือนกันผมก็คงนึงนะ
จากตอน ป.6 เรียนโรงเรียนวัด พอขึ้นม.1 ย้ายตามพ่อแม่มาอยู่ในเมืองกรุง
เท่านั้นแหละ จากเคยเรียนห้องเรียนที่มีนักเรียนไม่ถึง 10 คนด้วยซ้ำ
กลับต้องมาเรียนห้องเรียนที่มีนักเรียนเกือบ 50 คน ihere!
แถมส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงซะอีก พอถึงตอนโฮมรูมก็ดันเสร่อไปนั่งหน้าสุด ผู้ชายคนอื่นเขาไปกอง
กันอยู่หลังห้องหมด venละไง เนื่องจากนั่งหน้าสุดจะทำให้เสียพื้นที่เป้าหมายไป 1 จุดคือด้านหน้า
ยังเหลือ ซ้าย ขวา หลัง เริ่มจากซ้ายก่อนละกัน ยืมที่ลบคำผิดสิครับ ของตัวเองอะเก็บไว้ ไม่ต้องใช้
ทำเป็นลืมเอามาไรงี้ จะหาเพื่อนบางครั้งอย่ารอแต่ให้ใครมาทักครับ
อีกวิธีคือหาคนที่มาเดี่ยวเหมือนเรา สังเกตไม่ยากครับไม่คุยไม่สบตาใครเหมือนเรานี่แหละ
เข้าไปทักเลย!
บ้างห้องจะโชคดีหน่อยที่จารย์โฮมรูมจะให้แนะนำตัว บางห้องนี่จารย์เอนเตอร์เทนมากหัวเราะร่วนแต่วันแรก แถมเพื่อนๆ ตั้งฉายาให้ด้วย
กรณีของผมหลังจากทำความรู้จัก ด้ายซ้าย ด้านขวา ด้านหลังแล้ว
ก็ซุ่มดูไปอีก 2-3 วันครับ แล้วจะเห็น! ว่าห้องเรานั้นจะถูกแบ่งเป็นกลุ่มๆ ครับ สังเกตได้จากตอนพัก เขาจะรู้กันเองครับ ห้องผมจะมีกลุ่ม เด็กเรียน เด็กนำแฟชั่น เด็กอันตราย เด็กชิล ที่เหลือคืออะไรยังไงก็ได้ แล้วผมก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ เด็กเรียนเขาจะเข้าหาจารย์ได้ทันที คุยกันเรื่องที่เรียนทั้งๆที่หมดคาบไปเมื่อกี้อะนี่พักแล้วนะเห้ย เด็กนำแฟชั่นเขาจะมีของๆเขาครับ ตั้งแต่โบติดผม กลิ่นโคโลญ คุยกันเรื่องดารานักร้อง เรื่องความสวยความงาม หนังละครซีรี่ เด็กอันตรายนี่เขาจะแยกตัวไปเป็นกระจุกเล็กๆ ครับเขายืดมุมหลังห้องตรงที่วางถังขยะเป็นที่มั่นไม่ว่าจะเรียนคาบไหนตึกอะไรมุมนั้นอย่าสะเ....อะ ไปนั่งครับอาจโดนตบเกรียนกลับมา เด็กชิลพวกนี้จะชิลม๊ากกก นั่งริมหน้าต่างเรียงตัวเลย พักปุ๊บก็จะมีพวกหนังสือการ์ตูน แผ่นเกม เครื่องเล่นเกม ขนมนมเนย อะไรต่อมิอะไรเอามาแชร์กันคุยกันไปทุกๆ เรื่องสารพัดเฮฮากันมาก กลุ่มผมมีคนทุกแบบมารวมกันครับ เรียกว่าวันไหนคงกลุ่มไหนขาดขาก็สามารถเรียกจากพวกกลุ่มอะไรยังไงก็ได้ไปเติมขาทำนองนั้นอะครับ
ยังไงก็สู้ๆ ครับการได้พบเพื่อนใหม่ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวครับ

รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ เราเพิ่งขึ้นม.4 แถมมาเจอเพื่อนเก่าที่เห็นแก่ตัวสุดๆอีก แย่มากๆ

เหมือนเราเลยอ่ะ เราต้องเดินคนเดียว กินข้าวคนเดียว
บางทีก้ออายรุ่นพี่เค้านะ แบบพี่เค้าอยู่กันเป็นกลุ่มอ่ะ
บางทีพี่เค้าก้อหัวเราะไรงี้ เเล้วก้อหันมาทางเราอ่ะ
เราก้อนึกว่าพี่เค้าด่าเรา เเล้วเราก้อไปนั่งอยู่ที่ม้าหินคนเดียว
เอาโทสับขึ้นมาทำนู้นนี่ เเล้วก้อมีเพื่อนเดินมา ทำให้เราช้ำใจเจ้าไปอีก เพือนพูดว่า"ไงล่ะ ทำไมมานั่งคนเดียว ไม่มีเพื่อนคบเหรอ"เราเสียใจมากอ่ะ เดินออกมาเลย แบ้วก้อเพื่อนสนิทมากๆที่อยู่ต่างห้องอ่ะ มันพักพอดี เราเกือบร้องไห้อ่ะ เวลาเรียนก้อเดินเรียน ต้องเดินตามหลังน่ะ ความรู้สึกที่อยู่กับเพื่อนที่สนิทๆ
กับเรียนคนละห้องนี่ เหงามากอ่ะ อยากมีเพื่อนที่จิงใจกันบ้าง

มุมมองของผมนะ ทุกคนในโรงเรียนคือเพื่อนกันหมด ไม่ต้องรุ้จักคัยสักคนก็สามารถ รู้ห้องเรียนได้ แค่คุณกล้าที่จะถาม กล้าที่จะพูด คนไทยนะ เขาไม่ใจร้ายกับเราหรอกนะ คนกันเอง ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ ผมก็เป็นแบบนี้มาโดนตลอด ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเปิดใจคุยไปเลยครับ สู้ ๆ ยังไงในที่สุด เราก็ต้องรู้จักคนในห้องหรือนอกห้องอยู่ดี ไม่มาก ก็ไม่น้อยละ รู้จักคนเยอะๆ ก็ดีออกนะครับ

ง่ายๆเลยคะ พยายามทัก ถามชื่อแนะนำตัว พอถึงคาบที่ต้องไปตึกไปอะไรก็บอกขอเดินด้วยคนสิ เราชอบหลงหนะ //ถึงจะดูเปนส่วนเกินก็เหอะนะ
เคยมาแล้วตอนแรกนัดกันว่านั่งด้วยกัน
สุดท้ายก็ไม่ได้นั่งด้วย เราได้นั่งกับผู้ชายเลย เหอะๆ 
สู้ๆละกัน ตอนแรกๆก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกันคะ พอกลางๆเทอมก็เริ่มปรับตัวได้

สู้ๆ นะคะ

พี่ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเหมือนกันนะครับ จะจบ ม.6 แล้วด้วย พี่เป็นคนขี้อาย เงียบ ๆ เวลาคุยก็ไม่ค่อยหันไปมอง อารมณ์ประมาณว่าไม่กล้าเผชิญหน้าตรง ๆ

แต่ก็เคยพยายามตีสนิทกับเพื่อนนะ แต่ผลสุดท้ายก็คือแป่ว? เขาก็ไปเป็นเพื่อนกับคนอื่น แต่พี่ก็มีเพื่อนข้างกายคนนึงนะ จริง ๆ ก็เข้ากันไม่ค่อยได้หรอก แต่ก็ท่องไว้ว่า "โชคดีมากแค่ไหนวะที่มีคนมายอมคบเป็นเพื่อนด้วยอ่ะ"!

ตอนพี่ยังไม่มีเพื่อน แหะ ๆ อยากบอกว่าก็ไม่เคยหาเพื่อนนะ ตอนนั้นอารมณ์ประมาณว่าอยู่คนเดียวก็ได้วะ สักพักก็มีคนมาคุย มาอยากเป็นเพื่อนกับพี่เอง 555++ 666++

เหมือนกันเลยค่ะอยู่ห้องม.1/1 ตอนเรียนปรับพื้นฐานได้อยู่กับเพื่อนสนิท เเต่พอเราสอบเสร็จปรากฎว่า ได้อยู่ห้อง 1 เพื่อนอยู่ห้อง 3,4,6,8 และก็ห้องกิฟต์เสียใจมากๆค่ะ เเต่เราก็มีเพื่อนเเบบไม่สนิทอยู่ 2 คนนะ เเต่เราไม่ค่อยชอบนิสัยเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่านิสัยไม่ดีนะคะ เเต่เราไม่ค่อยชอบสไตล์นั่นนู้นนี่นั้น พอตอนเปิดเทอมเราก็รอเข้าแถวอยู่ข้างๆ เค้าไม่เข้ามาทักค่ะคุย ไม่รู้ว่าเห็นรึปล่าว พอเข้าเเถวเราเดินไปกับเพื่อนห้อง 1เพื่อน รร.เก่า เเต่เราหลง เพราะคนมันเยอะ เราสายตาไม่ดีเหมือนกันกะจะไปตัดเเว่นก้ไม่กล้าบอกเเม่เพราะกลัวว่าจะเป็นภาระค่าใช้จ่ายครอบครัว เเสงมันจะมัว เบลอๆ แบบสายตายาวค่ะเราก้เดินไปคนเดียวเดินตามคนอื่นตอนนั้นไม่ชอบเลยค่ะ พอตอนกลางวันเราก็มากับเพื่อนขอใช้นามสมมตินะคะกลัวไม่เข้าใจ เรามากับ จ. เเต่ จ.ก้เจอเพื่อนสนิท ชื่อว่า พ. เเล้ว จ.กับพ.ก้เดินไป เราก้เดินไปตาม เเต่เราก้หลง เเล้วเจอคนที่ชื่อว่า บ.เรากับ บ.ก้เดินไปซื้อข้าวไม่ได้สนิทเลยค่ะ พอคุยๆกันบ้าง พอซื้อเสร็จเรารอ บ.ปรุงอะไรต่างๆอยู่ เเต่พอ บ. ปรุงเสร็จ บ.ก็เดินไปกินกับเพื่อนห้องตัวเองเลย เราก้มองหาเพื่อนที่อยู่ห้องอื่นๆ เเต่ด้วยความว่าสายตายาว เราเลยมองไม่เห็นเลยเดินไปนั่งกับคนที่นั่งคนเดียว เรานึกว่ารุ่นเดียวกับเเต่เป็น พี่ ม.2/1 เค้าถามว่า เเล้วน้องมาต่อนี่ไม่มีเพื่อนมาด้วยเลยหรอ เราบอก ป่าวคะ เเต่อยู่คนละห้องพอกินเสร็จพี่เค้าลุกไปก่อนเเล้วเราก้กินเสร็จพอดีเราเลยเดินไป เจอเพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันตอน ป.6 เห็นนั่งกินข้าวกันเป็นกลุ่ม เราไม่อยากไปทัก เพ่าะเดี๋ยวถามเรื่องเพื่อนอีก เราเลยเดินลงไปซื้อน้ำ เเต่ว่าเค้าไม่ได้ขายเหมือนตอนปรับพื้นฐาน เราเลยเดินขึ้นมา เจอคนชื่อ ว.อยู่ห้องกิฟต์กับบ.เราก้ต่อเเถวซื้อน้ำอยู่ข้างหลังเล่นนิดๆหน่อยๆ พอตอนซื้อเสร็จ เค้าซื้อ 2 ขวด คิดว่าจะใหเรา ไหงได้ เดินออกไปไม่รอค่ะ พอเราซื้อเสร็จเราก้โทรหาเพื่อน อ.ว่าอยู่ไหน 2-3สายก่อนที่เราจะมากินข้าวไม่รับเลยค่ะ เเถมวางสายด้วย เราเสียใจมาก เเต่เราก้คิดว่าเค้าคงอาจเรียนอยู่ เเต่พอซื้อน้ำเสร็จเราโทนไปหา อ.บอกว่ากินข้าวเสร็จเเล้ว เราก้มาคิดดู อ.กินข้าวช้าจะตาย จะไม่เจอกันได้ยังไง ถ้าลงมาก่อน ก้ต้องรับโทรศัพท์ เเต่ก้ถามว่าอยู่ไหนอะไรยังไง พอเราไปถึงมีเพื่อน รร.เก่านั่งอยู่กลุ่มๆตอนนั้นเราน้อยใจมากเลย พอไปถึง อ.ก้ทักว่าไปอยู่ไหนมาอะไรยังไง เราก้พยักหน้าแบบเกี่ยงๆ เราเลยโทรตาม จ.ไปห้องโฮมรูม เราก้บอก อ.ที่นั่งเล่นโทรศัพท์ เค้าก้พยักหน้าเฉยๆ เเต่พอหลังจากนั้นมาเราก็มาคิดทบทวนว่าจะทำไงดี...หลังจากนั้นไม่ได้เจอ อ. ว. เลย เเต่เราคิดว่าเราจะสนิท จ.ไว้มากๆ
#เราสายตายาว ตอน รร.เก่าเราก้ขอดูเพื่อนว่าจดยังไง หรือไม่ก้ถามเพื่อน
#เราไม่ชอบอยู่คนเดียว ไม่ว่าที่ไหน เเต่บ้านอยู่คนเดียวได้สักพัก
#เราต้องการหาทางสนิทกับเพื่อนในห้องเร็วๆ เเต่เราไม่รู้นิสัยของเเต่ละคน อาจจะใช้เวลา
#ถึงเเม้เรามีเพื่อนเราก้เหมือนอยู่คนเดียว
#มี เฟส @มา noeykamonlak
ไลน์ไอดี noeykamonlak
#ถ้าเราอยู่ห้องเดียวกัน รร.เดียวกันเราว่าเราต้องเป็นเพื่อนสนิทกันเเน่ๆ
สงสัยอะไรถามนะ
อยากสู้เเต่สู้ไม่ได้ พยายามเท่านั้น
ปล.เราไม่ชอบพบปะผู้คน ต้องสนิทเท่านั้นถึงจะพบปะได้ เราไม่ชอบเข้าสังคม เขียนเยอะไปเเต่ก้อ่านให้จบนะหรือน้อยไม่รู้

5555 น้องพึ่งเข้ามาใหม่ก็อย่างงี้เหละ แต่ถ้านานๆไปถ้ายังไม่มีเพื่อนน้องควรจะเข้าหาเค้าก่อนนะไม่ใช่รอให้เค้าเข้าหาไม่งั้นไม่ทันกินละน้องนี่พึ่งวันแรกไม่ต้องเป็นห่วง พี่ก็เคยเป็นแต่ตอนนี้เพื่อนเยอะมาก ><

ตรงๆๆนะ หน้าด้านเข้าไปเรย 555 ลองเดินเค้าไปและยิ้มให้ถามนั้นถามนี่ เดี๋ยวเวลาจะช่วยให้เราสนิทกันเองนะยุกะคัยแล้วสะบายใจก็ยุเรยชวนคุยบ่อยๆ เเล้วเราจะกลายเป็น1ในสมาชิกในกลุ่มนั่นโดยบริยาย แถมได้เพื่อนเพิ่มด้วยนะ จากการที่เราคุยแค่คนเด่ว 555 เราผ่านมาแล้วนะจุดๆนี้ เพื่อนสนิทยุต่างห้องหมดเรย แนะนำว่าน่าด้านเข้าไปคุยเถอะ ผญ. ผช. ก็ได้ สนิทแค่คนเด่วก็ได้ บางทีมีเพื่อนสนิทแค่คนเด่วมันดีกว่าไม่มีเพื่อนเรยนะจ้ะน้อง

อันนี้พี่เข้าใจมาก น้องต้องเข้าหาให้มากกว่านี้ค่ะ
วิธีพี่ต้อนเจอปัญหานี้นะคะ พี่จะพยายามตามเพื่อนไปเลยค่ะ อย่างแรกคือเราต้องล๊อคเป้าหมาย
ดูว่าคนไหนกลุ่มไหนเราเข้ากับเขาได้มากที่สุด
แล้วก็ตามค่ะ แต่ก็ยังไม่ต้องเจ๊าะแจ๊ะกับเขามากนะคะ เดี๋ยวเขาจะดูว่าเราเยอะไป
มีอะไรเล็กๆน้อยที่ช่วยเหลือเขาได้ก็ช่วยค่ะ เราจะเข้าถึงเขาได้มากขึ้น
เรื่องกินข้าวน้องต้องสปีดตัวเองนิดนึง ไปกับเขาแล้วบอกว่าเราขอนั่งด้วยนะ
พี่ว่าเขาคงไม่ใจร้ายปฏิเสธเราได้ลง ช่วนคุยบ้างเล็กน้อย
พี่ทำแล้วได้ผล จนทุกวันนี้ยังเป็นเพื่อนกันอยู่เลย สนิทแบบสุดๆ
ยังไงก็สู้ๆนะคะ

เจอกระทู้น้องแล้วนึกถึงเรื่องที่ไปเจอมาวันนี้พึ่งไปเจอน้องผู้หญิงม.1 เป็นผู้หญิงในห้องคนเดียวค่ะน่าสงสารมากโรงเรียนก็ไม่ยอมย้ายห้องให้ ผู้เป็นพี่ได้แต่ยืนมองเศร้าๆ
แต่จะยังก็แล้วแต่ขอให้น้องเจอเพื่อนไวๆนะคะ
 

เราเข้าใจนะ :) จขกท.ยังดีนะ ยังมีเพื่อนจาก รร.เก่าบ้าง ตอนนั้นเรามีเพื่อนจาก รร.เก่าแค่ 3 คนเอง คิดดูดิ ทั้งรร.เด็ก3000กว่าคน เรารู้จักแค่ 3 คน อยู่คนละห้องอีกต่างหาก TT เราขี้อายด้วยไม่กล้าคุยกับใคร แต่ต้องทำใจกล้าชวนคนข้างๆคุย และหน้าด้านขอไปพักกับเค้า -.- ช่วงแรกๆรู้สึกว่า รร.คือนรกจริงๆ นึกถึงแล้วอยากร้องไห้  ตอนนี้ ม.3แล้ว ดีขึ้นมานิดนึง ถึงจะไม่ค่อยคุยกับเพื่อนในห้องแต่เราก็มีเพื่อน4-5คนที่สนิท แต่แค่นี้ก็พอแลัว^^ กว่าจะมีเพื่อนไม่ใช่เรืองง่าย - -

อยากบอก จขกท.ว่าสู้ๆนะ ชวนคนอื่นคุยบ่อยๆ ยิ้มเข้าไว้ ร่าเริง ใครๆก็อยากอยู่ด้วย อย่าคิดมาก อาจใชเวลาหน่อยเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น เป็นกำลังใจให้นะ

ปล.ถ้าผ่านไปนาน หาเพื่อนไม่ได้จริงๆ ก็สู้ไว้ อยู่คนเดียวพึ่งตัวเอง สวยเริ่ดเชิดหยิ่ง มั่นๆไปเลย ไฟท์ติ้ง!!!

ลองเข้าไปทักเขาดูค่ะ ปีก่อนเราก้เป็นแบบนี้เหมือนกัน วันนั้นช่วงพักกลางวันก็ไม่มีเพื่อนไปกินข้าว แล้วเราก็หันไปมองเพื่อนกลุ่มหนึ่งเหมือจะอยู่ห้องกับเรา เราเดินเข้าไปแล้วไปถามว่านั่งด้วยได้มั้ย เขาก็ให้เรานั่งนะ อีกวันมาเรามาโรงเรียนเช้ามากเลย มีเพื่อนคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเราแล้วถามว่ากินข้าวเช้ามารึยังเราบอกเขาไปว่ายังเขาเลยชวนเราไปกินข้าวด้วย จากนั้นเราก็สนิทกันมากๆเลยค่ะ 
สู้ๆนะคะ หาเพื่อนได้ไม่ยากหรอกค่ะ

ถ้าเพื่อนไม่สน ก็ไม่ปรึกษาครูครับแล้วบอกว่าขอนั่งข้างหน้ามองไม่เห็น
แต่ถ้าอยากได้ทั้งสอง ก็เนียนยืมนู้นยืมนี้ไปครับเดี่ยวก็ได้เอง




แต่ที่เค้าไม่สนอาจเป็นเพราะกลัวรึป่าว เห็นว่าหลงทางด้วยใช่มั้ย ยิ้มไปเลย
เราเป็นผู้ชายนะไม่เข้าใจผู้หญิงเหมือนกัน

ต้องใจกล้ารวบรวมความกล้าบอกเพื่อนไปตรงๆเลย
เห้ยเราขออยู่กลุ่มกับพวกเธอด้วยได้มั้ย เวลาไปกินข้าว ไปเที่ยวชวนเราไปด้วยน่ะ เรายังไม่มีเพื่อนเลยก็ว่าไป พยายามเรียนเก่งๆเข้าเไว้ดียวเพื่อนก็เข้าหาเอง เดียวก็มาขอดูการบ้าน ให้ช่วยติวนู้นนี้นั้น
ลองปรับตัวดูครับ

อย่ารีบร้อนครับกับการสร้างสายสัมพันธ์กับคนอื่น
ผมพูดในฐานะที่ต้องแยกกับเพื่อนบ่อยมาก
ม.1สนิทกับเพื่อนมาก แต่ขึ้นม.2ผมเป็นคนเดียว ที่โดนโยนขึ้นมาห้อง5 จากที่อยู่ห้องรองสุดท้าย สนิทกับเพื่อนห้องนั้น ชินกับชีวิตห้องรองท้ายแล้ว ต้องมาปรับตัวกับก๊วนเด็กเรียนเป็นอะไรที่แย่มากเลยครับสำหรับผม
ผมก็เหมือนจขกท.ครับ เปิดมาวันแรกๆ เป็นอะไรที่นรกสุดๆ ไม่รู้จักใครเลย เพราะงั้นสิ่งที่ผมเลือกทำเป็นอย่างแรกคือ การทักทายเพื่อนที่ยืนข้างหน้าเราตอนเข้าแถวครับ มันช่วยพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีในระดับหนึ่ง หลังจากนั้นก็ค่อยๆมีคนเข้าหาเรื่อยๆ เพราะตอนนั้นผมเป็นท็อปของห้องครับ (ก็พอจะรู้เหตุผลล่ะนะ) อาทิตย์แรกจากที่คิดว่าคงจะไม่มีเพื่อน แต่กลับอยู่ในกลุ่มที่มีเพื่อนถึง7คน 
พอผ่านไปนานๆเข้าก็รุ้จัก คุยได้ทั้งห้องครับ แล้วก็มีเพื่อนที่สนิทตั้งแต่การย้ายห้องครั้งนั้นประมาณ5-6คน แต่ก็เหมือนรร.แกล้งอีกครั้งครับ
พอผมขึ้นม.ปลาย เพื่อนสนิทที่เข้าสายเดียวกับผมโดนโยนไปห้อง4หมด มีผมแค่คนเดียวกับเพื่อนจากห้องเดียวกันอีก6คนที่อยู่ห้อง3กับผม แต่เป็น้พื่อนที่ไม่ค่อยได้คุยกัน เลยอึดอัดนิดหน่อย ส่วนเพื่อนสนิทที่เหลือแยกไปอาชีวะ2 สายอื่นอีก3คน
เลยคิดกับตัวเองว่า.. เอาอีกแล้ว.. หาเพื่อนใหม่อีกแล้ว
แต่มันหายากกว่าตอนม.2มากครับ เพราะแต่ละคนก็มีกลุ่มอยู่แล้ว แต่ช่วง2อาทิตย์ให้หลังก็เริ่มมีคนมาคุยด้วย เพราะผมสอบย่อยได้คะแนนดีครับ (เหตุผลแบบนี้อีกแล้ว) ก็เพื่อจากห้องเดิมผม2คนรวมผมก็3 ได้อยุ่กลุ่มเดียวกับเพื่อนอีก3คน แต่เป็นกลุ่มที่ผมไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ครับ เพราะผมไม่เข้าใจเรื่องที่พวกเขาคุยกันเลย 55555 พอมาเทอม2ได้เริ่มคุยกับกลุ่มอื่นมากขึ้น ก็ไปสนิทกับอีกกลุ่มนึงโดยเริ่มจากการที่ผมเห็นเพื่อนกลุ่มนั้นอ่านมังงะกัน ก็กลายเป็นว่าถูกคอไปครับ 55555
พอขึ้นม.5 ผมก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ชอบมังงะด้วยกันนั่นล่ะครับ กลายเป็นสนิทถึงขั้นลงไม้ลงมือต่อยเตะได้เลย 55555
แล้วที่ดีกว่านั้นก็คือ กลุ่มเพื่อนสนิทผมตอนม.ต้นก็สนิทกับเพื่อนผมตอนนี้ด้วย โดยการที่ผมลากให้มารู้จักกัน (นี่เป็นสิ่งสำคัญนะครับ ไม่ใช่แค่เราคบเพื่อนเท่านั้น แต่เราต้องแนะนำเพื่อนที่ยังไม่รู้จักกันให้รุ้จักกันด้วย)

ก็อย่างที่ว่ามาครับ การที่สร้างมิตรภาพใหม่ไม่ใช่เรื่องยากเกินไป ขอแค่เราอดทนและเปิดใจและเฟรนด์ลี่ซักหน่อย ก็ผูกมิตรได้ไม่ยากแล้วครับ
คุยกันครั้งเดียว จะให้มาอยู่ด้วยกันเลยมันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ 
ทำความรู้จัก พูดคุย แลกเปลี่ยนความสนใจกันบ่อยๆ ถ้าถูกคอกันก็สนิทกันเองครับผม

สุ้ๆนะครับ มหาลัยหาเพื่อนดีๆยากกว่าตอนนี้อีกครับ

เราก็เคยเป็นนะตอนม.1โดนย้ายห้องหมดเลยเพื่อนเราอยู่ห้องอื่นหมดเลยเราอยู่ห้อง1คนเดียวซึ่งมันเหงามากๆและเราก็ได้นั่งคนเดียวอีกแต่ตอนพักก็ยังไปกินข้าวกับเพื่อนเราที่อยู่อีกห้องนะพอวันนั้นเราเรียนวิชาเปียโนอะเราไม่มีที่นั่งเลยละก็มีเพื่อนคนนึงเค้าก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเหมือนกันชวนเราไปนั่งด้วยจากนั้นก็ไปทานข้าวด้วยกันในห้องก็คุยกันเล่นกันจนเพื่อนบอกว่าเราแปลกไปจากตอนแรกมากที่เป็นคนเงียบๆ55555 การหาเพื่อนไม่ยากหรอกแค่เรายิ้มให้เค้าเราก็ได้เพื่อนแล้วแค่ต้องปรับตัวกันนิดหน่อยนานๆไปเดี๋ยวก็เข้ากันได้เราเป็นกำลังใจให้นะ ^^

ตอนนี้พี่ขึ้นม.2
คือตอนแรกๆที่พี่เข้าไปโรงเรียนใหม่ตอน ม.1
พี่แทบจะไม่มีเพื่อนเลย คือพี่ย้ายโรงเรียน
แล้วเพื่อนเก่าที่โรงเรียนพี่ตอนปอหก ไม่มีคนย้ายมาโรงเรียนนี้ตามพี่เลยสักคน ตอนแรกๆ เปิดเทอมใหม่ๆ
พี่ก็็มีเพื่อนน่ะ แต่ไม่ค่อยสนใจ ไม่ค่อยรอ หวังแต่ผลประโยชน์ เห็นแก่ตัวมาก ไปๆ มาๆ อาจาร์ยก็ให้ทำงานกลุ่มพี่ก็แนะนำตัวกะเพื่อนนั่งข้างๆถามชื่อ นู้นนี่นั้น
แล้วก็ชวนคุยในหลายๆเรื่อง ในที่สุดพี่ก็มีเพื่อนที่สนใจพี่ก็เลยย้ายกลุ่มทันที
วิธีอ่ะหรอค่ะ ก็ชวนเพื่อนคุย ลองถามเรื่องงานเรื่องการบ้าน เรื่องในการเรียนอะไรยั้งงี้อ่ะค่ะ แล้วน้องก็ลองแกล้งถามจบมาจากโรงเรียนอะไร ถามๆคุยๆไปเรื่อยๆ
พอสักพักก็ขอเพื่อนคนนั้นว่าเราไปกินข้าวกับเธอได้มั้ย
อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ ลองแนะนำตัวดูน่ะจะได้มีเพื่อนสู้ๆจ้า

เราใช้วิธีนี้นะลองทำตามดู
เธอๆข้อนี้อ่านว่าไรอะ ถามไปเนียนไป
เธอชื่อไรเราแป้งนะบลาๆ
เดี๋ยวก็สนิทแล้วว5555555
เราชอบทำเกรีบนๆใส่เพื่อนใหม่อะตลกดี

ตอนแรกๆ เราก็เป็นเหมือน จขกท.เลยค้ะ อยุ่ห้อง1/1 ตอนนั้นเราสอบได้ห้องนี้ แต่ในกลุ่มเพื่อนเรา มีเราเรียนห้องนี้คนเดียวคะ ตอนแรกๆเป็นเด็กที่ไม่มีเพื่อนเลย แต่พอหลังๆ ก็เริ่มมีเพื่อนเข้ามาคุยด้วยคะ แต่เราดูนิ่งมาก แต่พอหลังๆมา เราเริ่มปรับตัวเข้ากะเพื่อนใหม่ได้ล้ะ จากนั้นก้อเริ่มคุยกะเพื่อนใหม่ในห้องบ้าง จนมีเพื่อนสนิทเป็นแก๊งส์เลยคะ จนตอนนี้ก้เริ่มสนิทกะคนในห้องล้ะ จนตอนนี้ม.2แล้ว ก้อมีเพื่อนคุยสนิทกะทุกคนแล้วคะ

ถ้าพี่เป็นน้องพี่จะเริ่มตีสนิทตั้งแต่ปรับพื้นฐานค่ะ ดูคนนี้ไม่น่าจะเข้ากันได้ก็หาคนใหม่ คนนี้ดูเหมือนจะไม่ชอบพี่พี่ก็ตีตัวออกห่าง พี่เข้ากลุ่มเพื่อนมั่วหมดค่ะ
เมื่อได้ปรับพื้นฐานใช่มั้ย?พี่ก็หาเพื่อนคนนึงที่เค้าอยู่คนเดียว พี่ก็รีบเข้าหาเลย แล้วทักว่าชื่ออะไร จากนั้นก้บอกว่านั่งด้วยกันนะ แล้วจากนั้นพอเปิดเทอมก็นั่งกับคนเดิม เพื่อนก็เข้ามาทักมั้ง ส่วนมากพี่จะชอบเข้าหาเด็กเรียนอ่ะ ซึ่งในห้องนั้นเป็นเพื่อนผญ.รร.เก่าคนเดียว แต่เพื่อนผช.รร.เก่าก็เยอะมาก พี่ไม่ค่อยตีซี้กับผช.เท่าไหร่ #จากนั้นมาพี่แค้นมากเลยค่ะเพื่อนผญ.รร.เก่า พอเรียนครูให้แบ่งกลุ่มใช่มั้ย แต่เขาทำท่าเหมือนจะเลือกพี่เข้ากลุ่มเป็นคนแรก แต่ไม่ได้การเขาหาเพื่อนใหม่เข้ากลุ่มจนครบ พี่นี้แค้น จนหัวหน้าเพื่อนผช.รร.เก่าเค้าหากลุ่มใหม่ให้จนได้ จากนั้นเมื่อหาเพื่อนใช่มั้ยพี่ก็จะลองเข้ากลุ่มนั้นที กลุ่มนี้ที จนได้เป็นกลุ่มสนิทปัจจุบันนี้แหละ ก็คือคนที่ไม่เอาพี่เข้ากลุ่มงานนั้นแหละ และก็มีเพพื่อนคนนึงที่ท่าทางไม่ชอบพี่ พี่ก็เลยหาทางเล่นกับเพื่อนคนนั้นเช่นวิ่งไล่ #ปญอ.ล่ะ จนเขาชอบ จากนั้นเราก็เข้ากันได้ดีทั้งกลุ่มจนปัจจุบัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน อาจผิดใจกันมั้งก็ตามแต่ลืมมันไป | จากม.สองมาพี่ก็พลอยติดเกาหลีเพราะเพื่อนคนที่ทักให้มานั่งด้วยแนะนำวงเกา |พี่เป็นคนไม่ค่อยยิ้มอ่ะ มันจะดูหยิ่งไปเลย จากนั้นเพื่อนบอกให้ยิ้มมั้งพี่ก็ำยายาม ใครยิ้มมายิ้มกลับ ใครไม่ยิ้มมาก้ช่างแม่ง !!

เมื่อก่อนเราก็เป็น เราย้ายมาเข้าม.4 ที่โรงเรียนที่ตอนนี้เรียนอยู่ เราไม่รู้จักใครเลย วันแรกก็นั่งเงียบๆ แต่ยังดีที่ว่ามีคนเข้ามาทำความรู้จัก #แต่ตอนนี้ออกไปแล้ว เราเข้าหาใครไม่เป็นเลยนะ แล้วยิ่งเวลาเจอสังคมใหม่ๆนี่เราจะนิ่งมากจนเพื่อนในห้องคิดวาไม่มีตัวตน 555 -..-" เราเลยปรับ อย่างเวลาไปเรียน #เมื่อก่อนเดินเรียนตอนนี้มีห้องประจำแล้ว เราก็จะพยายามอยู่ใกล้ๆกับเพื่อนในห้อง เวลาไม่เข้าใจก็จะเดินเข้าไปถาม ถ้ามีงานกลุ่มเค้าก็จะได้เอาเราเข้ากลุ่มด้วย และที่สำคัญคือต้องไม่หยิ่ง เพื่อนถามอะไรเราก็ตอบ ขอยืมอะไรก็ให้ยืม พยายามตีสนิทกับเพื่อนที่คิดว่ามีรสนิยมคล้ายๆกัน มีอะไรๆเหมือนๆกันดีกว่า จากตอนนั้นเหมือนไม่มีตัวตนในห้อง ตอนนี้มีเพื่อนเต็มเลย ในห้องมีอะไรเรียกหาเราตลอดดด 5555 จขกท.สู้ๆน๊าาาา รุ่นพี่เอาใจช่วย

เป็นเหมือนกันเลย เหตุเกิดจากเป็นคนหน้าดุมาก หน้าหยิ่งสุดๆเลยไม่ค่อยมีคนกล้ามาคุยด้วย

แต่หลังๆก้อเริ่มยิ้มมากขึ้น หัดทักคนก่อน แต่ก็มีนะแบบพวกที่ทักแล้วแม่งก็หยิ่งใส่เรา คือไม่ต้องแคร์อ่ะ เราเป็นตัวของเรา ไม่เห็นแก่ตัว ช่วยเหลือเพื่อนเล็กๆน้อยๆให้ของยืมไรงี้ ชวนคุยไรงี้ เด้ะก็ดีขึ้นเอง



เรานี้ประสบการสามปีเลย

ลองพยายามเข้าไปคุย ไปถามเรื่องงานแล้วตีเนียนคุยกันยาวๆดูสิคะ พอคุยกันจะจบประโยคก้บอกเค้าไปเลยว่าไปกินข้าวด้วยได้มั้ยยังไม่รู้จักกับใครเลย  ไม่มีเพื่อนคนไหนใจร้ายขนาดนั้นหรอกคะ เค้าต้องให้ จขกท ไปด้วยแน่ๆ แต่ จขกท ต้องใจกล้าที่จะเข้าไปทักทายเค้าก่อนน้า สู้ๆน้า เอาใจช่วยย

เราก้อยู่ม.1นะ ห้อง 1/1ด้วย ใกล้บ้านเราเลยล่ะ เราก้เป็นแบบเธออ่ะแหละ คือเรามีเพื่อนกลุ่มใหญ่นะแต่เพื่อนมันก้สนิทกันแล้วอ่ะแล้วเราก้เศร้าๆไง แต่แล้วเห็นเพื่อนคนนึงในกลุ่มเนี่ยเป็นคนเงียบๆแบบเราเลย เราก้เลยตีสนิททีนี้ก้เลยกลายเป็นสนิทกันเลย พอจะไปไหนชวนไปมันไปด้วยหมดอ่ะ แต่คนส่วนมากพอชวนจะไม่ค่อยไปแบบหาเหตุผลว่า ไม่อยากไปอ่ะ ขี้เกียจ ไรงี้ ช่วงแรกๆเราก้ซึมนะตอนนี้ก้ซึมอยู่ เพราะไม่ค่อยอยากพูดกับใครเลย มันอยู่กันกลุ่มใหญ่เกิน แต่เราก้ต้องอยู่เพราะอยากเรียนสายวิทย์คณิต(ของเราห้อง1นี่คือกิ๊ฟเต็ด) และแม่ก้อยากให้เรียนด้วยจะได้มีพื้นฐานวิทย์คณิต ยังไง จขกท.ลองดูสิว่ามีใครบ้างที่นิสัยคล้ายๆเราเข้าหาเค้าก่อนดีกว่า อยากจะรู้จักต้องเข้าหาค่ะ ไม่งั้นก้ลองสนิทกับเพื่อนผู้ชายที่นั่งข้างๆดูสิค่ะ^^

รอไปซัก อาทิตนึงครับ ต้องมีซักคนเเหละที่รู้จักพูดคุยได้
อย่าพึ่งท้อออออ สู้ๆจ้าาา
เพื่อนหาไม่ยากหรอกครับเริ่มจากการวางตัวในห้องเรียนของเรา
อยากรู้จักก็ทักก่อนเลยครับ

เจ้าของกระทู้ยังดีนะครัย ที่ยังใกล้บ้าน ผมอยู่ไกลบ้าน อยู่ภูมิภาค เพื่อนก็ไม่มี เเล้วผมยิ่งเป็นคนโลกส่วนตัวสูง (ชอบเขียนโปรเเกรม  programming )
ขอให้เจอเพื่อนสนิทห้องเดียวกันเร็วๆนะครับ

เห็นแต่ละคนเม้นว่าเป็นเหมือนคงตั้งกะทู้ ขอบอกตามตรง...
เราก็เป็นค่าาาาาาT^T เป็นคนขี้อายไม่ค่อยพูด แต่เรื่องยิ้มน่ะ ยิ้ม ทัก อยู่นะ เพราะปกติชอบยิ้ม แต่ถ้าหน้านิ่งคือนิ่งค่ะ (ส่องดูในกระจก)
ม.1เริ่มกล้าพูดจนเพื่อนมองว่าแปลกเลยค่ะ (แต่มีเพื่อนสนิท 2 คน)
ม.2โดนย้ายห้องเพราะได้เกรดดี และมาเจอเพื่อนใหม่ ตอนแรกดีๆอยู่มีเพื่อนคนนึง แต่ปลายๆเริ่มหากลุ่มยากเวลามีงาน และไอเพื่อนคนนั้นก็เริ่มตีตัวออกห่าง และชอบเอาตัวรอดคนเดียว กินข้าวก็นั่งกินคนเดียวอีกค่ะ
ม.3.เปิดมาได้ 2 วันและต้องอยู่ห้องเดิม มีงานกลุ่มก็ไม่กล้าถามเท่าไหร่ เฉพาะวิชาโครงงาน นั่งห้องวิทย์ก็นั่งที่โต๊ะแถวคนเดียว ตอนแรกกะจะย้ายแล้วแหละ แต่โต๊ะที่ผู้หญิงนั่งกันแค่ 4 คน แล้วนั่งได้อีกคน มันอยู่หลัง เรากลัวฟังอาจารย์ไม่ได้ยินเลย เลยมานั่งโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆแถมนั่งคนเดียว อาจารย์เข้ามาก็บอกว่าอย่านั่งคนเดียว (แต่อาจารย์ก็น่าจะดูแต่ละโต๊ะนะคะ โต๊ะนั่งได้สูงสุด 5 คน แล้วมีพวกผู้หญิงนั่งเบียดกัน 7 คน ดูบ้าง) อีพวกนร.ชายก็ดันมีไอคนที่ชอบแซวเราอยู่ด้วย แถมไอพวกทีเหลือก็หัวเราะตาม (เราถึงเกลียดผู้ชายบางส่วน เลยเป็นเหตุผลที่ไม่กล้าถามงานกลุ่มผู้ชาย และผู้หญิง ถึงแม้เราไปขอเข้าก่อนมันก็จะมานั่งพิจารณา หรือเอาเพื่อนมันเข้าอยู่ดีนั่นแหละ หรื่อคนอื่นที่ไม่ใช่เรา)
สุดท้ายที่เป็นปัญหาที่สุดคืองานกลุ่มเนี่ยแหละ เราจะเหมือนคนที่ถูกลืมไปเลย

แต่บางวันเราก็โชคดีที่เจอเพื่อนสนิทเก่า และได้คุยกัน แถมเพื่อนสนิทยังมีเพื่อนอีก3คน แถมคุยกันดี และได้นั่งกินข้าวด้วยกัน (บางทีนั่งคนเดียวจะรู้สึกเหมือนตัวเองหยิ่ง แต่ใครขอนั่งด้วยก็ไม่ว่านะ ถ้ารุ่นพี่ถามทำไมนั่งคนเดียว นี่แหละที่จี๊ด เพราะไม่มีเพื่อน )
และส่วนมากจะรู้จักเพื่อนนอกห้องรุ่นพี่ รุ่นน้องเยอะกว่าในห้อง พยายามต่อไป สู้ๆ (แต่ก็รู้สึกเหมือนอยากย้ายห้อง)
ชีวิตประถม เป็นอะไรที่เลวร้าย แต่ก็มีสิ่งๆดีเข้ามาเพียบเช ่น กัน แต่ชีวิตระดับชั้นที่สูงขึ้น จะเลวร้ายยิ่งกว่า เช่นมัธยมตอนนี้ มันคือบททดสอบที่โหดมาก ทั้งเรื่องเพื่อน เรื่องเรียน ถ้าผ่านไปไม่ได้ ชีวิตสังคมหน้า คง...

สู้ๆค่ะ วันแรกๆอาจจะยังไม่เจอคนที่เข้ากันได้ ลองฟังดูว่ามีใครพูดเรื่องอะไรที่เรารู้จักบ้าง หาเพื่อนที่ชอบอะไรเหมือนกัน ถ้าน้องชอบการ์ตูนลองหาพวงกุญแจหรือเข็มกลัด(แสดงตัว อิอิ)ไปห้อยที่กระเป๋าหรือมือถือก็ได้ค่ะ เราได้เพื่อนสนิทเพราะแบบนี้เลย หรือตอนเข้าแถวหน้าเสาธงลองสะกิดคนข้างหน้า ทักทาย ถามชื่อ หรือขอเบอร์ดู 

วัยมัธยมเป็นวัยของความทรงจำ ขอให้สะสมความทรงจำดีๆไว้มากๆค่ะ เราอยู่มหาลัยแล้วคิดถึ๊งคิดถึงโรงเรียนเก่า 

เพื่อนดีหายากมากเลยนะ

เราก็เป็นประมาณอาทิตย์เราเป็นคนเงียบๆไปไหนมาไหนคนเดียวเฟลมากกก แต่หลังจากนั้นก็มีเพื่อนมาชวนไปด้วย เดี๊ยวก็มีค่ะ สู้ๆ แต่ถ้าหนักสุดลองขอย้ายห้องไปหาเพื่อนเก่านะคะ

โอ๊ยยย อันนี้ต้องค่อยๆ ปรับตัวค่ะ มันเป็นเรื่องของเวลา พึ่งขึ้น ม.1 เหมือนกันค่ะ มีเพื่อนอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่เขาชอบไปกินเป็นกลุ่ม เอาว่ะ!! ช่างแม่ง นั่งกินข้าวคนเดียวก็ไม่ซีเรียสค่ะ เพราะเพื่อนสนิทที่ รร.เก่า กว่าจะเข้ากันได้ก้อเป็นปี
ตัดปัญหาด้วยกัน "ช่างแม่ง" ค่ะ วิธีนี้ดีที่สุด อิอิ 

อันนี้พี่ขอถามหน่อยค่ะ คือว่าทำไมถึงเพื่อนๆเขารู้ว่าห้องอยู่ที่ไหน แต่น้องกลับไม่รู้คะ ? ทั้งๆที่ทุกคนก็เข้ามาใหม่เหมือนกันหมดไม่ได้มีใครอยู่ตั้งแต่ประถม (พี่เข้าใจถูกไหมเอ่ย?) เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลานะคะในการหาเพื่อนใหม่เนี่ย บางทีเราก็จะไปยึดติดกับเพื่อนเก่าๆไม่ได้ตลอดหรอกนะคะ แรกๆไม่มีเพื่อนก็ต้องพึ่งตัวเองก่อนค่ะ จะให้ใครมาคอยทำให้มันก็ไม่ดีนะคะ อ้อ เรื่องสายตาสั้นมองไม่เห็นกระดาน พี่แนะนำว่าน้องควรจะไปตัดแว่นนะคะ เพราะถือว่าเป็นการถนอมสายตาอย่างหนึ่ง ถ้าไม่ตัดแว่นสายตามันจะสั้นลงค่ะ น้องอ่านเม้นนี้แล้วอาจจะรู้สึกไม่ดี แต่พี่แนะนำด้วยความหวังดีค่า พี่เองก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกันค่ะในเรื่องของการไม่มีเพื่อนและพี่ใช้เวลาถึง 4 เดือนเลยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^

ตอนเราอยู่ม.1 เพิ่งเรียนวันแรกก็เป็นเหมือนกันค่ะ เปิดมาวันแรก หลงทาง ร.ร.เราใหญ่มากกก และเป็นพวกสายตาสั้น(แต่ตัวใหญ่) เลยถูกจับมาอยู่ด้านหลัง ที่ข้างๆ ก็ว่าง ไม่รู้จะคุยกับใคร มองก็ไม่ค่อยจะเห็น เลยฟังแต่ที่อาจารย์พูดอย่างเดียวค่ะ พอพักเที่ยง ก็เริ่มหาเพื่อนค่ะ หาพวกที่ไม่ค่อยพูด(เหมือนเราจะสนิดได้เร็วค่ะ)แล้วมีอะไรเราก็พึ่งเค้าตลอด แต่ไม่ถึงกับทุกอย่างนะคะ โชคดีที่เราเป็นคนเรียนเก่ง เค้าเลยขอดูของเราบ่อยๆ(ลอกนั่นเอง555) ซักพักก็จะมีเพื่อนเข้ามาคุยเองค่ะ (ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องการบ้าน55) เลยทำให้เรามีเพื่อนอยู่นิดหน่อยพอมีให้ได้จับกลุ่ม สู้ๆนะคะจขกท.

เราก้เป็น ตอนนี้เราขึ้น ม 4 แต่ย้าย รร แล้วดันสอบติดคนเดียว เพื่อนเรามากันก่ไม่ติด มันเปนฟืวที่แย่มากอะ เช้าใจ จขกท เลยยย เราขี้อายด้วย เงียบไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ ละเพื่อนในห้องเราก้เปนเดกเก่าที่ส่วนมากมาจากห้องเดียวกัน เราโครตเหงาเลยอะ T T แต่มีนก็คงต้องใช้เวลาอะเนาะ ของอย่างงี้ แต่ยังไงก้สู้ๆน้า ลองขอไปด้วยคนสิ ก้ได้ๆๆ ดีกว่าอยุ่คนเดียวนะะ ตอนปรับพื้นฐานแรกๆเราก้ทำงั้น 555555 แต่ดีที่ย้ายห้องมาละมีเพื่อนชวน ^^

พี่ก็เป็นคนพูดไม่เก่ง แต่ตอนม.ต้น พี่ก็อยู่กับเพื่อนสนิท กลุ่มมี4คนรวมพี่แล้ว นี่คือคุยจริงๆ แต่ที่เหลือก็เป็นเพื่อนกันปกติ แต่พอก้าวเข้าสู่ม.ปลาย กลุ่มก็แตกหมายถึงแยกไปกันคนละทิศนะ5555 พี่เลือกเข้าศิลป์คำนวณ บัดดี้พี่เข้าสายวิทย์ เรายังอยุโรงเรียนเดียวกัน แต่ห่างไกลเหลือเกิน แงๆ ส่วนเพื่อนอีกสองคนก็ย้ายไปอยู่โรงเรียนที่ดีกว่า ทุกคนต่างมีทางเป็นของตัวเอง แต่ตอนนี้ยังสนิทกันมากเหมือนเดิม กลุ่มนี้แบบเพื่อนกันตลอดไปอ่ะ ไม่ได้เว่อร์นะ สนิทมากและรักมากๆ5555

พี่ก็เป็นเด็กห้อง1เก่าเหมือนกันนะ อยู่ตั้งแต่ม.1 จน ม.3 เลย อยากจะบอก5555 แต่มันก็มีข้อเสียบ้างเล็กๆนะ คือพี่ก็กลายเป็นคนโลกแคบไง ไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่ นอกจากเพื่อนห้อง1กับเพื่อนเก่าสมัยประถม มันเลยทำให้การขึ้นม.4 นั้นพี่ก็ตกอยู่ในสภาวะไม่ต่างกับน้องเท่าไหร่ ช่วงเปิดเทอมแรกๆมันเคว้งนะ ในห้องที่เรียนที่มาจากห้อง1 นั้นรวมพี่ก็เป็น3คน นึกออกป่ะแบบพี่เป็นติ่งอ่ะ ._. อีกสองคนเป็นบัดดี้กันอยู่ก่อนนานแล้ว

ซึ่งแน่นอนพี่ก็ต้องหาบัดดี้ด้วยเหมือนกัน เทอมแรกพี่ได้นั่งกับเพื่อนคนนึง แต่ไม่สนิทกัน ไม่รู้ทำไมคือพี่รู้สึกไลฟ์สไตล์มันไม่ตรงกัน แต่พี่ก็ถือว่าโชคดีกว่าน้องนิดๆคือ พี่เป็นเด็กเก่าค่อยข้างคุ้นหน้ากันอยู่แล้ว พี่ก็เริ่มมองหาคนที่ดูเข้าหาง่าย นั่นไงเจอแล้ว คนนี้แหละ แรกๆก็ไม่ค่อยได้คุยนะ เริ่มด้วยถามชื่อ เนียนๆคุยกันไป ขอยืมลิควิด ดูสมุดจด นิดๆหน่อยๆ แต่พอถึงคาบแนะแนว ให้สัมภาษณ์เพื่อนใหม่ ดันมีอาชีพในฝันเหมือนกัน พอเห็นว่ามีเรื่องที่สามารถชวนคุยได้แล้ว พี่ก็เริ่มรวบรวมควบกล้า ทักไปคุยแบบจริงๆจังๆ

ในเทอมแรกพี่ก็ยังนั่งกับเพื่อนคนเดิมเพราะเปลี่ยนไม่ได้ แต่ก็ตีสนิทกับเพื่อนคนที่ได้หมายตาไว้แล้วในที่สุดก็สนิทกัน5555 พอได้โอกาสช่วงเปิดเทอม2 ก็จัดการย้ายไปนั่งด้วยกันเลย ตั้งแต่นั้นมาพี่ก็ได้เพื่อนเพิ่มอีกหลายคน มาเป็นแก๊งแต่ก็ไม่ใหญ่ 5คน แต่สนิทกันดีนะ จนตอนนี้ก็ม.5แล้ว ชิลๆแล้วตอนนี้ 

สิ่งที่พี่อยากแนะนำคือ น้องต้องเฟรนลี่ขึ้นน้า แบบยิ้มให้เพื่อนบ้าง การที่เราเริ่มทักก่อนไม่เสียหายเลย ดีซะอีกเรา ได้เลือกเพื่อนไปด้วยเลย ยิ่งรีบทำความรู้จักเร็วเท่าไหร่ยิ่งดีกับน้องมากเท่านั้น เพราะพี่บอกเลย พอมีงานกลุ่ม แล้วน้องอยู่คนเดียวน้องจะลำบากมากๆ มัธยมไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มันก็ไม่ได้ยากนะ5555

***เริ่มต้นทักก่อน ชวนคุย เนียนขอไปกินข้าวแบบเนียนๆ ทำความรู้จักกับเพื่อนในโต๊ะกินข้าว ได้ทุกคนยิ่งดี เดินไปเรียนด้วยเนียนๆ ไม่นานเชื่อเถอะ น้องก้จะกลายเป็นสมาชิกในกลุ่มนั้นไปโดยปริยาย55555***
ส่งใจไปช่วย สู้ๆนะค้าา 
ปล.ยาวไปขอโทษนะค้าา

เราไม่รู้น้ะ ว่าข้อความเราจะช่วยเธอได้หรือป่าว แต่เราก็พึ่งขึ้น ม.1 เหมือนกัน วิธีที่เราใช้น้ะ คือตอนแรกเราตีสนิทกับคนที่นั่งรอบข้าง (ข้างหน้า ข้างหลัง ข้างๆ ) หลังจากนั้นเวลามีคนมาคุยกับเพื่อนใหม่เรา เราก็จะเนียนๆ คุยไปด้วยเลย อะไรแบบเนี้ย เราทำก็ได้ผลน้ะ บางคนเรายังไม่รู้จักชื่อเลย แต่ก็คุยด้วยจนถึงวันนี้ 555 หรือบางทีเธอก็ต้องเป็นคนไปทักคนอื่นๆ ก่อน เราช่วยเธอได้แค่นี้อ่า เราเข้าใจความรู้สึกเธอน้ะ สู้ๆ ^3^

เหมือนกันเลย เมื่อก่อนเราไม่ได้อยู่สังคมเดินเรียนเหมือนกัน วันจันทร์ผมก็จะเปิดเทอมแล้ว แล้วผมยิ่งกว่าด้วยเข้ากลางช่วงชั้น เข้า ม.2 ซึ่งคือคนที่ย้ายใาจาก ม.1 รร. นั้น เขาคงจะมีเพื่อนกันเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ยังกลัวอยู่มากๆ เพราะแค่ไปปฐมนิเทศก็รู้สึกไม่ดีซะแล้ว กลัวที่ใหม่ เริ่มสังคมใหม่ เข้าหาคนใหม่ ยังไงไม่รู้ ทักมาได้ที่หน้ามายไอดีนะครับ

เราไม่เป็นนะ เพราะเป็นคนที่หน้าด้านซะมากกว่าเราเห็นใครเราก็ทักคุยด้วยเราก็อยู่ม.1นะเราไม่สนว่าคนอื่นจะมองเรายังไงเเต่เรากลัสไม่มีเพื่อนซะมากกว่า

อย่ามัวแต่อายครับน้อง ไม่งั้นน้องจะลำบากกว่านี้เวลามีงานกลุ่ม น้องต้องเข้าไปคุย อย่าทำตัวให้ใครเห็นว่าน้องปิดกันตัวเอง ไม่พูดคุยกับคนอื่น

เราก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน วันแรกก็ดีเรารู้จักเพื่อนอยู่คนนึง ก็โอเค พอวันที่สองพวกเราเข้าห้องมาก็มีคนให้เพื่อนเราย้ายที่ไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเราเลย เราเหงามากด้วย พวกข้างๆเราก็มีแต่แ.รดๆอ่ะ เราก็ไม่อยากไปยุ่งด้วย ยังไงก็ต้องทำใจเพราะเราต้องอยู่กับเค้าอีกสามปี T.T

ปัญหาน่าจะเกิดมาจากเพราะเราอาจเป็นคนขี้อาย พูดน้อย เรียบร้อย ขรึมเงียบ รึเปล่า เพราะคนที่อยู่ห้อง 1/1 ส่วนใหญ่จะประเภทหัวไว แอ๊คทีฟอยู่เสมอ จนทำให้หนูอาจเป็นตัวประหลาดๆ ถ้าหนูมีนิสัยที่กล่าวมา แต่จริงๆแล้วลักษณะการหาเพื่อนยากแบบนี้ ก็เป็นในช่วงแรกๆ เท่านั้นแหละ พอนานไปคุ้นกันมากขึ้น ก็เล่นหัวแบบไม่เกรงใจกันไปเอง

จขกท เงียบไปป่าว 5555555555 ทำตัวร่าเริงสิ เห็นเพื่อนห้องเดียวกันก็ยิ้มให้ไรงี้ เจอกันก็ทักทายย
รร เราอ่ะ  ตอนปฐมนิเทศก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน เพื่อนที่รู้จักที่สนิทก็ไปอยู่ห้องอื่นหมด มีมาแค่เพื่อนจากโรงเรียนเก่าที่อยู่คนละห้องกันตอนปฐมอ่ะมาด้วย ไม่สนิทกัน แต่ก็พอคุยได้มั้งง แต่อยู่ด้วยกันแล้วไปไม่ได้ 55555555 ตอนเล่นเกมต่างๆพี่เค้าก็เรียกเราออกไปเล่น อันนี้เพื่อนๆก็จะเห็นหน้าเรา แล้วก็รู้จักเราเยอะโชคดีไป555555555 บวกกับเราเป็นคนที่น่าร้ากหน้าตาหล่อเหลาด้วยแหละ5555555555 หลังจากที่พี่เค้าเรียกเราออกไปเล่นเพื่อนๆในสายชั้นก็เริ่มรู้จักเราเยอะมากๆเพราะตอนปฐมนิเทศนั้น อยู่รวมกัน 3 ห้องจ้า ช่วงแรกๆเหมือนเราจะโด่งดังในสายชั้นพอสมควร [หรอ5555555] ไปไหนก็มีคนทัก ทิว สวัสดี เราก็โบกมือแล้วก็สวัสดี[อย่างกะดารา55555555555555555555555]
อ่ะๆๆๆ เอาล่ะเราจะบอกเคล็ดลับบบบบ
จริงๆก็ไม่ลับหรอก 55555555 เราเป็นของเรางี้อยู่แล้ว 
1.ยิ้มเก่งๆ  เจอเพื่อนยิ้ม ยิ้มงามๆ อย่าเฟคนะเออ เราก็ยิ้มแบบยิ้มๆไปอ่ะ จริงใจดี อีกอย่างเวลาเรายิ้มแล้วน่ารักก5555555555 จขกท ก็เหมือนกันทำหน้านิ่งๆมันไม่น่ารักหรอกน่า-3-  ยิ้มไว้ๆ 555555
2.เล่นมุกให้เป็น  เราก็ชอบเล่นมุกเล่นตลกอ่ะ 555555555 แบบบคิดออกก็จะเล่น อีกอย่างเรามีนิสัยบ้าๆบอๆ  อยู่กับเพื่อนที่สนิทแล้วจะหัวเราะทั้งวัน 555555555555
3.พยามเรียกร้องความสนใจ เราก็ชอบเรียกร้องความสนใจเหมือนกัน [มั้ง มันคงเป็นนิสัยไปแล้ว ] แบบเวลาครูขออาสาสมัครอ่ะไร ก็เข้าไปช่วย หรือเวลาครูถามอ่ะไรให้ยกมือขึ้นตอบ  เนี่ยแหละ เพื่อนๆจะหันมามองเราแล้วก็ปรบมือให้ แล้วเค้าจะสนใจเรามากขึ้น>< 
4.ช่วงพักเที่ยงทานอาหาร เราก็กล้าๆขอไปทานข้าวด้วยเลย  แล้วก็บอกจากนี้เราขอเดินกับพวกเธอได้ไหม ? ถ้าเรากล้าขอขนาดนี้แล้ว มีหรอเพื่อนจะไม่ให้ แต่เราต้องน่ารักด้วยนะ หมายถึงนิสัยเฟลนลี่ สดใส ร่าเริงไรงงี้เหมือนเรา>,< 555555555555555 เพราะก่อนที่เราจะมีเพื่อนสนิทมีกลุ่มเนี่ย เราก็ใช้วิธีนี้แหละ  จริงๆตอนนั้นเรานั่งกินข้าวคนเดียวเพราะไม่มีเพื่อน แล้วก็มีเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกันเดินมาหาเรา 2-3คน มาถามว่าทำไมทิวนั่งคนเดียวหรอพวกเราขอกินด้วยสิ  เราก็โอเครได้เลยจัดไป เต็มใจมากๆ 555555555 แล้วเราก็ถือโอกาศขอเข้ากลุ่มเลย เหมือนเป็นพรมลิขิตที่่ดลบันดาลเพื่อนสนิทที่เข้ากันได้ดี๊ดีมาห้ายย รักมากๆ >< 
5.ผ่านข้อ 4 มาได้แล้วก็ถือว่าดีขึ้นมากแล้ว จากนี้ก็ไม่ยากเลยที่จะตีสนิทกับเพื่อนๆในห้อง 
จะบอกว่าตอนนั้นเราโดนโหวตให้เป็นหัวหน้าห้องจ้าา >< ทีแรกก็ดีใจนะขอบคุณมากๆนะที่โหวต รู้สึกเท่ ไปๆมาๆ รู้สึกไม่ไหวเลยอ่ะเหนื่อยๆมากๆ 55555555555 พอเทอม2ก็เปลี่ยนหัวหน้าซึ่งเราก็เต็มใจมั้กๆ -..-

#เหมือนเรามาเล่าเรื่องของตัวเอง555555555
#ลองเอาวิธีเราไปใช้ได้นะ  สู้ๆ 55555555555 
#อ่านจนหลับเลยล่ะสิ555555555
#อ้ะๆที่บอกว่าเราหน้าตาดีไม่เชื่อดูรุปโปรได้เลยจ้า ผู้ชายคนเดียวอ่ะหล่อใช่ม้าา55555555555555555555555555555

เราว่าเจ้าของกระทู้ต้องใจกล้าหน่อยแหละคะ ถ้าอยากจะมีเพื่อนเร็วๆ. เราเข้าม.4ยิ่งกว่าอีกคะเขาสนิทกันหมดแล้วเรามาทีหลัง(เราสอบเข้าใหม่) เรายังไปคุยกับคนอื่นเลยคะถามชื่อแล้วก้คุยไปเนียนๆเลยคะ มีเรื่องอะไรเขาคุยอะไรกันก็คุยไปเลยคะ อย่าไปกลัวไปเกรงยิ่งเป็นแบบนั้นยิ่งไม่มีเพื่อนคะ ต้องกล้าๆเข้าไว้คะ สู้ๆนะคะ

นึกถึงพี่ตอน ม.1 เลยแฮะ //5 ปีแนะ 

พี่(ขอเรียกว่าพี่และน้องนะ) ไม่มีอะไรจะแนะนำมากนักหรอกครับ สมัยพี่อยู่ ม.1 พี่ก็ไม่มีเพื่อนเลย พี่เป็นพวกไม่เข้าสังคมสักเท่าไหร่ แต่มันโดดเดี่ยวมากๆเลยนะ เลวาไม่มีเพื่อนคุย เพื่อนช่วยทำงาน นั่งคนเดียวโดดๆนั่งมองออกไปทางหน้าต่างคนเดียวประจำ จนครูมอว่าเป็นเด็กไม่ตั้งใจเรียน(ซะงั้น)

ของแบบนี้ต้องมีความกล้าครับ พี่ก็ใช้ความกล้าเนี่ยละ พยายามเข้าไปคุย แม้เขาจะไม่ค่อยสนใจ แต่ถ้าพยายามต่อไปเรื่อยๆ ก็ต้องมีสักคนละ ที่หันมาคุยกับเราและเห็นเราเป็นเพื่อนสักคนหนึ่ง พี่ใช้เวลา 3 อาทิตย์กว่าๆ กว่าจะได้เพื่อนสักคน 

ซึ่งพอได้เพื่อนสักคนแล้ว อะไรๆก็จะตามมาครับ เพื่อนคนอื่นๆก็จะเข้ามาคุยด้วย คนรู้จักต่างๆนานา สุดท้ายเราก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มๆหนึ่ง 

ความกล้า อัธยาศัยดี พยายามเข้าสังคม และ เวลา 4 อย่างนี่ครับที่จะช่วยน้องได้ ^^

ตอนเราเข้าม.1ใหม่ๆเราก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน ต้องนั่งเรียนคนเดียวกินข้าวคนเดียว

เราก็เคยเป็นเหมือนกันนะคะ เราใช้วิธีแบบทักคนนั้น คนนี้ไปทั่วอ่ะค่ะ อย่างเช่น เธอชื่ออะไรเหรอ
แล้วก็ชวนคุยต่อไปเรื่อยๆ อย่าไปกลัวค่ะ ถ้ากลัวเราก็จะไม่มีเพื่อนเลยถูกมั้ยคะ^^
//เอาใจช่วยน้าาา ทำตัวเฟรนลี่ๆ เข้าไว้ค่ะ ><

แตกต่างกับเราจัง เราพูดมากเฟรนลี่เลยไม่เหงา

เธอควรจะเข้าหาคนอื่นถ้าคนอื่นไม่เข้าหาเรานะคะ

 

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ แต่พี่อยู่ ม.4 ไม่มีเพื่อนสนิทเลยมีอยู่ด้วยกัน ไปไหนเดินตามหลัง .เดินคนเดียว กินข้าวก็เกียบจะได้กินคนเดียวตัดสินใจโทรหาเพื่อนเก่า ที่มีอยู่ 2 คน อีกคนไม่ค่อยสุงสิงกะใครยังไม่ได้คุยกันเลย วันนี้โชคดีที่เพื่อนมานั่งด้วย แต่เราเป็นคนเนียบอยู่จัดตารางเรียน พกตลอดไม่หลง แต่ไม่มีเพื่อนสนิทเลย โต๊ะเรียนไม่พอ ได้นั่งหลังห้อง เฮ้อ
บางทีเรียนไม่เข้าใจอยากปรึกษาเพื่อนก็ไม่มี
 

ประสบการณ์เราสดๆเลยค่ะ ตอนปรับพื้นฐาน ม.4 เราก็เดินเนียนๆเข้าไปหาเพื่อนที่เราเห็นแล้วถูกชะตาอ่ะค่ะ เดินเข้าไปหาแล้วบอกไปตรงๆเลย "เรามาคนเดียวอ่ะ ยังไม่มีเพื่อนเลย เราชื่อ... (บลาๆ แนะนำตัว) ขอไปด้วยนะ :D" (พร้อมรอยยิ้มสวยๆ 55555) แล้วก็เดินเนียนๆเกาะกลุ่มกับเขาไปเลย สู้ๆนะคะ!! อย่าไปกลัวนะ ยิ้มเท่านั้นที่ครองโลกค่ะ 55

โถ่ใครก็เป็นทั้งนั้นละคะ
แค่ใจกล้าไปคุยกับเขาไปอยู่เป็นกลุ่มกับเขาทำตัวเป็นมิตร
เข้าใจนะคะว่าความรู้สึกมันแย่การที่อยู่คนเดียว
แนะนำนะคะหาเพื่อนที่นิสัยคล้ายกันเพราะจะสนิทเร็วที่สุด
ไมไม่ปรึกษาเพื่อนสนิทละอันนี้น่าจะดีนะ

เป็นเหมือนกัน ด้วยความที่เราเป็นคนนิ่งๆ มันดูน่ากลัวสำหรับคนอื่น มีโลกส่วนตัวสูง บวกกับความสนใจ ความชอบเรามันแปลกกว่าผู้หญิงทั่วไป แล้วก็นิสัยผู้ชายด้วย แต่เราเป็นคนเก่งคณิตในระดับที่พอสอนเพื่อนได้ เลยพอมีเพื่อนอยู่บ้าง แต่สนิทมากๆมีแค่คนเดียว (ที่เหลือก็เข้ามาแบบหวังผล) เราก็อยู่นี้ก็มีความสุขทดีน่ะ เพื่อนไม่เยอะ ไม่ดูวุ้นวายดี แต่ถ้า จขกท อยากมีเพื่อน ลองเริ่มพูดคุยกับใครสักคน หาเรื่องทัก ถามชื่อ เดินผ่านก็ยิ้มให้ แล้วทำตัวเองให้มีคุณค่า หรือไม่ลองปรึกษาเรื่องนี้กลับผู้ใหญ์ดูน่ะค่ะ เขาจะได้ช่วยหาวิธีแก้ไข

ตอนี้เรากำลังขึ้นม.1อ่ะ เราอยู่ ม.1/4 โรงเรียนที่เราเรียนอยู่ อยู่คนละอำเภอห่างจากบ้านซักประมาณ 100 กิโลเมตร เราจึงต้องย้ายมาอยู่กับอา พอถึงวันเรียนซัมเมอร์วันเเรก เราก้อนั่งโต๊ะอยู่โต๊ะหนึ่ง (โต๊ะที่เรานั่งมันมีโต๊ะเรียงติดกัน 3 โต๊ะ)ก้อมีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งบออกกับเราว่า"เธอๆเราขอนั่งกับของเพื่อนขอเราได้ไหม"เราก้อนึกในใจว่าถ้าเค้านั่งกับเพื่อนของเค้าแล้วเค้าสบายใจก้อนั่งไปเถอะ เลยบอกเค้าไปว่า"นั่งเถอะๆ"เราเลยเปลื่ยนที่นั่งเป็นแถวถัดไป โต๊ะที่เราย้ายมานั่งมีอยู่ 2 โต๊ะ ครั้งเเรกที่เรานั่งนั้นไม่มีใครแล้ว แต่เดี๋ยวซักพักก้อมีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งมายั่งเรา เราทั้งสองคนก้อนั่งเงียบๆไม่มีอะไร ด้วยความอยากมีเพื่อนเราจึงถามเค้าว่าเธอชื่อหรอ พอรู้จักเค้าก้อรู้เลยค่ะว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดี มีครั้งหนึ่งตอนที่ครูใกล้จะสอนเเล้ว(เดินเรียน)เราไม่เห็นเค้ามาก้อรอเค้าที่ห้องเรียน ต่อมาเค้าก้อเลยรอเราบ้าง ถ้า จขกท. อยากมีเพื่อนก้อลองถามชื่ิอเพื่อนๆดูนะ จะได้ทำความรู้จักกัน ยังไงก้อสู้สู้นะจ๊ะ เป็นกำลัังใจให้ ขอให้พบเพื่อนที่ดีก้อแล้วกัน

ลองถามดูเลยค่ะ ถ้าไม่กล้าถามคนเยอะๆก็ลองถามคนที่นั่งอยู่คนเดียวหรือสองคนก่อนก็ได้เช่น แกๆแกชื่อไรอ่ะ เค้าชื่อ......นะ แล้วก็ลองชวนคุยดู ถ้าเขาจะไปแล้วไม่ได้ชวนลองถามดูก็ได้ เช่น เราไปด้วยดิ อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ พอดีเราก็เคยเป็นคล้ายๆกันนะตอนเข้าม.1ใหม่ๆแต่ถ้าลองชวนเพื่อนข้างๆคุยดูจะดีขึ้นเยอะเลย//สู้ๆนะคะ ตอนนี้เราก็ยังสนิทไม่เท่าไหรเอง

ตอนเราอยู่ม.1พี่ขอเพื่อนในห้อองนั่งกินข้าวด้วย 'แกเค้าขอไปกินข้าวด้วยคนนะ' ทุกวันนี้ก็สนิทกันเลย กลายเป็นเรื่องตลกไปเลยที่เอ๋อขอไปกินข้าวดวย 55555555555

- -* เพื่อนในห้อง แย่มาก ปกติ เด็กใหม่มันต้องรุมตอม ไม่ใช่ เหรอออ

พี่อยู่ ม.สี่ น้องเดินไปถามเลย ชื่ออะไรเหรอ? เราชื่อ....นะ~ ชวนคุยค่ะ พี่ก็ลำบากเหมือนกันในห้องพี่ พี่ไม่รู้จักใครเลย5555 แถมพี่หน้าตาแบบ...สามขีด -_- แบบนี้แต่ก็ยิ้มบ้าง เดี๋ยวเวลาจะช่วยเอง สู้ๆนะ

เราก้ยุม.1มีวิธีปรับตัวับเพิ่ลใหม่คือเราต้องกล้าแสดงออกทักทายกับเพิ่ลๆที่ไม่สนิทแล้วถามเพิ่ลชื่ออะไรหรือย้ายมาจากไหนมันจะทำให้เราสนิทกับเพิ่ลได้น่ะ

ผมก็ เมหือนกับ คุณหละครับ สอบติด แ่รายชื่อตกหล่น เลยได้ไปยู่ห้อง 1/5 ซึ่งเป็นห้องสุดท้าย แล้ว เพื่อน ที่อยู่ โรงเรียนประถม เก่า ก็ อยู่ คนละห้งกันกับเราหมดเลย ครับ แรกๆ เราก็เงียบ นะ
แต่ ก็มีเพื่อน เกเร คนหนึ่งมา ตบเรา บ้าง แรกๆ ก็เหมือนทักทาย ตอนแรกก็โกรธมาก แต่เอาไปเอามา ก็ได้มันเป็นเพื่อน แล้ว ก็มีเพื่อทั้งห้องเลย ครับ

สำหรับ น้องนะครับ ผมว่า อาจารย์ แย่มากเลย เพราะ เปิดเรียนใหม่ๆ อาจารย์ จะให้ทำ ความรู้จักกับเพื่อนด้วย นะครับ เช่น บอก ชื่อ เล่น ชื่อจริง สิ่งที่ชอบ อะไรประมาณนี้ หละ ครับ

จริงๆ น่าจะ อยู่ที่ เวลา มากกว่านะครับ เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน เดียว ก็ เข้ากันได้เอง ครับ สู้ๆๆ

ทำตัวเองให้ฉลาดครับ เวลาครูถาม ตอบๆไปเถอะ ถูกผิดช่างมัน แล้วที่สำคัญถ้ากล้าก่อกวนครู เช่น ปล่อยมุขต่างๆ หยอกครูไปด้วย เพื่อนๆคุณก็จะหัวเราะไปกับคุณ(ถ้าฮาอ่ะนะ) แบบผมอ่ะ ผมก็เหมือนคุณนั่นแหละตอนแรก ไม่มีเพื่อนสนิท แต่ถ้าหากเราทำตัวเองให้มีความสุข เปร่งรัศมีความเป็นมิตรออกมา รับรองมีเพื่อนครบทุกห้องแบบผมแน่นอน ไปไหนก็มีเพื่อน.

ตอนเรามอ 1 นะ ไม่มีเพื่อนสนิทอยู่ห้องนั้นเลย แต่มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่า 
ที่ไม่เคยคุยด้วยเลย ย้ำไม่เคยคุยเลย
จำได้เลยวันแรกที่ไปกินข้าว เราไม่ได้กิน เพราะไม่มีเพื่อน โต๊ะก็น้อยเลย
เดินเล่นรอบโรงเรียน พอวันต่อมาเราก็เลยโทรไปหาเพื่อนสนิทถามว่าอยู่ไหน
จะไปกินข้าวด้วย (ชีวิตมันเศร้าาาา)
แต่เพื่อนใหม่จริงๆแนะนำให้คุยกับเลขที่ที่อยู่ข้างหน้าข้างหลังเรา
อย่างน้อยตอนเข้าแถวก็ไม่เหงาละนะ
ตอนนี้อยู่มอ 4 มีเด็กใหม่แค่ 4 คนเลย เข้าแถวตามเลขที่คนหน้ากับคนหลังดั้น
รุ้จักกัน เลยนั่งเหงาเงียบคนเดียว 555 (ตอนนี้พึ่งเปิดมาได้ 2 วันเอง)
พอคาบแรก ไม่มีเพื่อนเลย มีเพื่อนจากห้องเก่าที่มาด้วยกันนะ แต่ไปเป้นกลุ่มอ่ะ
ที่เราบอกข้างบนแรกแหละ กลุ่มที่ไม่คยคุยกัน แต่ตอนนี้คุยกันแล้วนะ (ก็แน่สิ)
คาบแรกฉายเดี่ยวเลยจ้าาา เดินคนเดียวเว้นละยะห่างจากเพื่อน คนมองด้วย555
ถ้าไม่มีเเพื่อนแล้วเป็นคนเงียบก็เงียบต่อไป เดี๋ยวจะมีคนจิตใจดีมาคุยกับเราเอง
จากประสบการณ์ของเราน่ะนะ 

[ขอระบายเลยแล้วกัน] เหตุการณ์วันนี้สดๆร้อนๆเลย 
วันนี้เราไปช่วยเพื่อนจัดห้อง ทำความสะอาดอะไรเสร็จแล้ว เพื่อนมันก็จองโต๊ะกัน ซึ่งเพื่อนที่มาจัดห้องด้วยกันนั้น เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เพื่อนมันพูดขึ้นว่า
''กลุ่มเรามี 9 คนใช่ป่ะ'' ซึ่งทั้งกลุ่มรวมเราแล้วมี 10 คน แต่เราก็เฉยๆ 
จนเพื่อนเริ่มจองที่ มันพูดชื่อทุกคนขึ้นมาหมดยกเว้นเรา คือล็อกที่เพื่อนเลือกนั่งคือริมหน้าต่าง 1 แถวมีโต๊ะ 3 ตัว เพื่อนก็ไล่ชื่อไปเรื่อยๆว่าใครนั่งกับใครบ้าง 
ชื่อเพื่อนทุกคนในกลุ่มถูกเอ่ยออกมาหมดแล้ว...ยกเว้นเรา ด้วยความที่ ที่นั่งไม่สมดุลกัน มันก็ถามขึ้นว่า ''กลุ่มเรามี 9 คนป่ะ'' เราก็แบบ เห้ย แล้วเราล่ะวะ 
เพื่อนอีกคนนึงก็พูดมาว่า ''แล้ว(ชื่อเรา)ล่ะ?'' เราก็เลยบอกว่า นั่งนี่ก็ได้ (**นั่งคนเดียว หลังพวกมัน) 

ประเด็นเลยคือ...เราน้อยใจเพื่อนนะ ที่แบบ เราก็ยืนอยู่ตรงนั้น ทำไมลืมเราว่ะ 
แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี นี่คืออีกหนึ่งเหตุผลที่โรงเรียนสำหรับเราเหมือนนรกขุมย่อมๆ 

เราก้เป็นค่ะ รร.เราขึ้นมา 50 50 เท่ากันเหมือน จขกท แหละ (รร.เดียวกันปะเนี่ย5555) ซึ่ง เราก็อยู่ ม.1/1ค่ะ ในห้องเราก็ไม่มีเพื่อนสนิทเลย และที่นั่งวันนั้น หลังห้องเลยค่ะ เรามารร.สายมากกกก (สายเเต่่วันแรก) แต่โต๊ะข้างๆเป็นเด็กใหม่ค่ะ ถัดไปเป็นเด็กเก่าที่เคยพอจะคุยกันบ้าง ไอ่เราก็เเสบเลยค่ะ โต๊ะเด็กใหม่ข้างเรา เจ้าของโต๊ะไม่อยู่ เราก็เลยสลับกระเป๋าซะ (ร้ายกาจ) เจ้าของโต๊ะกลับมาเราก็กลัวโดนด่าค่ะ เพราะไอ่เพื่อนเก่าข้างๆก็ไม่สนิท มันคงไม่ช่วยเรา เราก็เลยชวนคุยกลบเกลื่อนไปเลยค่ะ ไม่ต้องไปกลัวค่ะ เขาอายุเท่าเรา เราก็ถือว่าเป็นเพื่อนนั่นแหละ ชวนคุยไปเลยค่ะ ถามชื่อ ถามที่มาชื่อพ่อชื่อแม่ถามมาให้หมด เดี๋ยวก็สนิทกันเอง 5555 เป็นกำลังใจให้จขกทนะ

เมย์ก็เป็นนะ คือปีนี้เข้าม.1เหมือนกัน แล้วไม่มีเพื่อนเลย คือแบเป็นโมเม้นที่แย่มากๆ แต่เราก็พยายามหาเพื่อนคุยนะ ส่วนมากที่มาเป็นเพื่อนกันได้สำหรับเมย์คือ.. เขาก็เพิ่งเข้ามา..มีเพื่อนมาจากรร.เดียวกันเพื่อนเขาอยู่คนละห้อง เราก็จะแบบ เธอๆเธอชื่อะไรหรอ เราก็เริ่มล่ะ ทักคนนู้นคนนี้ไปทั่ว บางครั้งเราไม่รู้ไปตึกไหนถามเพื่อนเลยค่ะ เพราะมันจะทำให้เราสนิทกับเขาไปด้วย พยายามอย่าไปซีมาก ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เอาจริงจะบอกว่าเมย์เป็นคนเฟรนลี่ก็ได้นะ คือทัก คนที่เป็น ผญ. ที่อยู่ในห้องเราไปทั่วอ้ะ จนแบบ เราเจอคนที่อยู่ในห้องเราเรายิ้มให้เขาก้ยิ้มกลับ ตอนนั้นรู้สึกดีมากๆ เพื่อนเขาก็เจอเริ่มรู้จักเราไปเรื่อยๆ บางทีการทำแบบนี้มันดูบ้าบิ่นมากๆ (ทักคนอื่นไปทั่ว) กว่าจะผ่านโมเม้นนั้นมาลำบากมากๆ ก้บการหาเพื่อน 55555

ลองทักกับเพื่อนดูสิ เธอลองเข้าหาก่อน เราก็เคยนะ ไปเรียนพิเศษแล้วมีเพื่อนใหม่สองคน เราเองก็มีเพื่อนและพูดมาก

ขอบอกก่อนว่าตอนนี้เราอยู่ม.3แล้วนะ เราเป็นคนค่อนข้างเงียบแต่ค่อนกล้าค่ะ55555 ตอนเราเป็นเด็กม.1 เราเข้ามาเรียนตอนปรับพื้นฐานเรานั่งหลังสุดเลย ข้างๆเราสองคนเป็นผญ.แล้วครูให้ทำข้อสอบวัดพื้นฐานสองคนนั้นเขาไม่มีดินสอเราเลยให้เขายืมไป ก็ได้คุยๆกันเรื่อยๆพอตอนพักเรายังไม่สนิทกับใครเลยสักคน เราเลยเลือกที่จะใจกล้าถามเขาว่าเราไปกินข้าวด้วยได้มั้ย ? เขาก็โอเคแหละเราก็คุยกันไปเรื่อยๆหลายๆวันแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันจนสนิทกันในที่สุด พอเปิดเทอมเรากับสองคนนั้นเราแยกห้องกันค่า T_T ช่วงแรกๆเราก็อยู่กับเขาแหละแต่ด้วยความที่อยู่คนละห้องทำให้เราต้องหาเพื่อนร่วมห้องด้วย ไม่งั้นจะแย่เอาเวลาทำงานกลุ่ม เราใช้วิธีง่ายๆเลยค่ะ เราเห็นคนไหนใจดีหรือนั่งข้างเราเราจะทักหมดเลย เราจะชวนคุยด้วยแล้วเวลามีงานกลุ่มเราก็เลือกที่จะขอร่วมกลุ่ม การที่เรากล้าๆหน่อยก็อาจจะทำให้เราไม่ต้องลำบากในการหาเพื่อนนะคะ อยากให้จขก.ใจกล้าๆแล้วลองคุยอย่ายึดแต่กับว่าเราไม่สนิทไม่ยุ่งเลยเนาะเพราะถ้าเราไม่เป็นฝ่ายเริ่มเราก็คงไม่มีเพื่อนหรอกนะ สู้ๆนะคะ เลือกคบเพื่อนดีๆด้วยน้าจะได้ไม่ลำบากเนาะ
 

   ฮืมมม...ประสบการณ์เดียวกัลเลยจ้าาา ^O^ พี่เป็นพวกติสตัวแม่ชอบวาดรูปคนเดียวอ่ะนะเลยโลกส่วนตัวสูงมว๊กๆไม่ค่อยเอาใคร พึ่งตัวเองได้อ่ะจ้า ประมาณว่าเรารู้ว่าห้องเรียนไหนไปทางไหนไรงี้ =w= บวกกับอีกเรื่องคิดถึงเพื่อนตอนประถมจ้า เป็นกันทุกคนเลยน้าเรื่องแบบนี้ พี่คิดแต่จะรอเพื่อนเก่าๆเลยไม่สนใจหาเพื่อนใหม่ แต่พอไปๆมาๆก็แบบ เออ..ไม่มีเพื่อนเลย ตอนทำงานกลุ่มมันจะลำบากมากๆๆๆๆๆ พี่มีเพื่อนอยู่ 2-3 คนเอ๊งงในตอนนั้นน่ะนะ ถามว่ามีได้ไง ก็เพื่อนมาทักก่อน มาถามชื่อเรา ชวนเราคุย ปล่อยมุกกันรัวๆ ฮ่าๆๆๆ มันเลยสนิทกัน เข้าเรื่องเลย วิธีหาเพื่อนง่ายๆเลยน้า พี่ลองมาแล้ว ดีขึ้นเย้อออ
-เฟรนลี่ ข้อนี้สำคัญและยิ่งใหญ่มากกกกกกกกก วิธีปฎิบัติก็ เพื่อนมองหน้าแล้วอย่าหลบสายตานะจ๊าาา มองตอบแล้วยิ้มหวานๆไปไห้เลยย ถ้าเพื่อนยิ้มตอบก็โอเค เข้าทาง ^O^ ถามชื่อเลย รุกขั้นเทพ เขาตอบปุ๊ป ชวนคุยเลย ถ้าไม่มีเรื่องจะคุยก็ถามประมาณว่า มาจากรร.อะไรหรอ เป็นเด็กในหรือนอกเขต(ที่สอบเข้ามา) ไรแบบนี้ เขาต้องมีน้ำใจตอบและถามกลับมั่งหละ (ธรรมดาของมนุษย์-0-)
-ถ้าไปเรียนวิชาอื่นๆที่ไม่อยู่ในห้องโฮมรูมให้พยามไปหาเพื่อนจ้าา เดินเข้าไปแบบ 'เธอๆตรงนี้ไม่ใครนั่งมั้ยอ่า' ถ้าเขาตอบว่ามีก็ไปหาคนไหม่ - -* ถ้าเขาตอบว่าไม่มี ก็ทางจะดวกกก บอกไปเล้ยว่า 'เราขอนั่งด้วยคนนะ' แล้วยิ้มหวานๆไปไห้ แล้วชวนคุยตามข้อ 1 เลยย
-พอเริ่มคุยเริ่มรู้ประวัติก็ขอไปทานข้าวด้วยเลย งานนี้บอกเลยนะคะ 'ทำใจ ด้านได้อายอด' จิงๆนะ เฟรนลี่เข้าไว้ เข้าหาเพื่อนไว้ พอได้ทานอาหารด้วยกันล่ะก็ สบายละน้อง มันจะสนิทกันไปเอง ฮ่าๆๆๆ 

     ***วิธีมีแค่นี้ล่ะจ้า (แค่?) อาจจะยาวไปมาก 0..0 แต่แค่สามข้อ เพื่อนไหลมาเทมาแน่ๆ อิอิ ท่องไว้น้า ด้านได้อายอด เฟรนลี่ๆ ประมาณนี้แหละจ้าา ได้เพื่อนแน่นวนนนน อิอิ พยามเข้านะคะ สู้ๆ เปงกำลังใจให้น้าค้าา สอบถามได้เยยน้าค้า

ตอนแรกเราก้อเปนเหมือน จขกท.เลยค่ะ ตอนมาปรับพื้นฐานตอนแรกเราคุยกับเพื่อนอยู่คนหนึ่ง ตอนแรกก้อเหมือนจะสนิทด้วย แล้วพอมาปรับพื้นฐานอีกวันหนึ่งเขามาก่อนเรา แล้วรร.เรามันไม่มีห้องประจำให้สิง555 เราก้อเด่อ ด๋า เลยเพราะหาเพื่อนไม่เจอ แต่ตอนมาสอบเข้าเราเจอเพื่อนอยู่คนหนึ่งๆ ตอนเข้าแถวเราก้อเจอพอดี ก้อเลยได้คุยกัน พอเปิดเทอมเราก้อไปอยู่กับเขาโชคดีเพื่อนรร.เก่าก้ออยู่ห้องเดียวกันก้อเลยสนิทกัน555 แล้วชม.แรก ต้องไปเรียนที่ห้องสม. แล้วเพื่อคนนั้นแยกออกไปหาเพื่อนเก่า โต๊ะเราก้อเลยมีแค่สามคน แล้วพอมาค.บ่ายเราก้อไปคุยกับเพื่อนอยู่แล้วเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งก้อมาคุยกับกลุ่มเรา พอคุยไปคุยมา ก้อเริ่มสนิทกัน ตอนนั้นอาจารย์ไม่เข้าสอนด้วย กลุ่มเราเสียงดังสุดล่ะ555 ตอนนี้กลุ่มเรามีอยู่ 6 คน ตอนแรกๆเราก้อเครียดนะ เพราะกลัวไม่มีเพื่อน แต่เราเปนคนที่ชอบคุยอ่ะ555 เวลาเจอใครเงียบๆเราก้อคุยด้วยหมด-.,- // ถ้าเราจะตีสนิทกับกลุ่มใหญ่ๆมันจะมีปัญหากับเพื่อนในกลุ่มคือเหมือนแบบ ถ้าเปนปกติทุกคนจะคิดว่า เหมือนเขามาแย่งเพื่อนเราไรงี้ เราก้อต้องคุยและตีสนิทกับทุกคนในกลุ่ม

เราก็ไม่รู้จะได้ผลรึป่าวนะเราก็เป็นเด็กม.1เหมือนกันอ่ะค่ะแต่เรามีเพื่อนรร.เก่ามาด้วยและก็เพื่อนที่เรียนพิเศษแต่เราก็พยายามหาเพื่อนใหม่นะค่ะเราก็ไม่รู้ว่ามันจะใช่ได้ผลรึป่าวแต่ก็อยากให้ลองดูนะค่ะลองไปทักเขาดูนะพยายามอย่าทำตัวเงียบจนเกินไปค่ะเพราะบางที่คนรอบข้างอาจจะมองว่าเราเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงนะค่ะหรืออาจจะทำเป็นไปถามว่าวันนี้มีการบ้านไรมั้งหรือต่อไปเรียนวิชาอะไรอ่ะค่ะแล้วก็แนะนำชื่อของตัวเองไปดูนะค่ะแล้วก็ลองถามชื่อพวกเขาดูนะค่ะบางที่อาจจะทำความรู้จักได้มากกว่าที่คิดนะค่ะ...อย่างไงก็เป็นกำลังใจให้นะค่ะเราเชื่อว่าเธอทำนะ สู้สู้ 

ม.4 พี่ก็เคยมาตั้งกระทู้แบบน้องแหละ พี่น้อยใจ ไม่มีเพื่อนเอาเข้ากลุ่ม
5555 เป็นเศษหาเพื่อนสนิทไม่ได้ พออยู่ไปสักพัก แม้งเอ้ยสนิทกันชิบหา...!!


ของแบบนี้ต้องใช้เวลาจ้าา

ลองหาคนที่ไม่มีเพื่อนเหมือนเราแล้วก็ตีสนิทเลย เคยลองแล้วได้ผล

ก็ไม่ต้องไปตีสนิทแบบเนียนๆเลยจ้าเราม.1เหมือนกัน เราย้ายมายุต่างจังหวัดไม่มีเพื่อนซักคน ตอแรกก็ไม่กล้าทักใครหรอกคะพอดีมีคนมาทักก่อนแล้วเราก็เลยกล้าทักคนอื่นๆด้วยตรงๆไปเลย ลองสะกิดตรงไหล่ ถามชื่อ แนะนำตัว คุยกันทุกวัน จะสนิทกันเองคะ เจอมาแล้ว ถ้าใครยิ้มให้เราก็ยิ้มตอบไปนะคะ เเฟรนลี่เข้าไว้ 

ทักทายเค้าไปสิค่ะ ตอนที่พี่ย้ายรร.ใหม่พี่ก็ไม่มีเพื่อนเลยแต่ก็ได้เพื่อยใหม่ตั้งแต่นาทีแรกที่เดินเข้าห้องไปเลยแหละเพราะพี่ทักทุกคนก่อน เปนกำลังใจให้น้องมีเพื่อนใหม่เร็วๆนะค่ะ สู้ๆ

วันนี้เราเริ่มมีเพื่อน(?) นิดๆแล้วล่ะค่ะ...ตอนชม.ไหนเรานั้งใกล้ใครเราก็ไปถามชื่อคนที่เรานั้งข้างๆตลอดเลยล่ะค่ะเขายิ้มให้เราก็ยิ้มตอบ ถึงจะยังไม่มีคนที่สนิทๆด้วย​ แต่ตอนนี้เราก็เริ่มรู้จักเพื่อนๆบ้างแล้วล่ะค่ะ​ แต่ไม่รู้จักเพื่อนผู้ชายในห้องเลยซักคน​ ทั้งที่มีผู้ชายในห้องแค่15คนเอง ห้องเรามี52คนค่ะ15คนเป็นผู้ชาย นอกนั้นผ้หญิง​หมดเล้ยยย(ฮา) ส่วนใหญ่​ตอนพักกลางวัน​เราก็ไปเล่นกับเพื่อนสนิทที่อยู่ห้อง2 แต่ว่าห้องประจำก็ไม่ได้ใกล้กันเลยเราเลยต้องมานัดเจอกันที่โรงอาหาร​ค่ะ:v​ จริงๆแล้วเรารู้จักเพื่อนในห้องของเราได้ก็เพราะว่าส่วนใหญ่​เขาเป็นเพื่อนสนิทของเราเอง​ ตอนทานข้าวกลางวัน​เราก็ไปด้วยกันกับเพื่อนห้องเราแล้วก็เพื่อนสนิท​ค่ะ​ ค่ามิตรภาพ​เลยค่อยๆ+1 +1 +1ไปเรื่อยๆเลยค่ะ--- ส่วนเรื่องหลงทิศ​หลงห้องของเราก็ค่อยๆหายไปนิดๆแล้ล่ะค่ะ​ ยังพอจำห้องที่เราเรียนวิชาหลักๆได้อยู่​ แต่ขณะนี้​เรายังจำตึกไม่ได้เลยค่ะ... ทั้งๆที่ตึกรร.เราเรียงเป็นรูปตัวEซ่ะทนโท่แท้ๆ​ จะมีแค่ตึก5ที่อยู่ข้างหลังตึก1-4 แต่เราก็ยังจำไม่ได้อยู่ดี 555 ของแบบนี้มันต้องใช้​เวลาซิลูก... //ปลอบตัวเอง

ตอนพี่อยู่ม.1 พี่ก็เป็นเหมือนกันค่ะ ไม่มีเพื่อนคุยเลย จนแบบพอทำงานกลุ่มก็จะมีคุยกันบ้างไรบ้าง แล้วก็ค่อยๆถามชื่อกันไปทีละคน แต่ส่วนใหญ่อ่ะ มันเหมือนจะเขิลๆกันมากกว่า เพราะเหมือนแบบมันอายที่จะทำความรู้จักไรแบบนี้ น้องไม่ต้องเครียดเลยค่ะ เดี๋ยวอีกสักพักก็มีเพื่อนจริงๆนะ แต่เรื่องแบบนี้ต้องใช้ความรั่วเข้าช่วยด้วยอ่ะน้อง จริงๆนะ (ความเห็นส่วนตัวนะ) พี่คิดว่าเด็กที่พึ่งพ้นประถมมาอ่ะ น่าจะคุยกันง่ายอยู่หยอดมุขรั่วๆเข้าไป ก็ได้เพื่อนละ -3-

พี่ก็เป็นเหมือนน้องแหละ ตอนพี่เข้า ม.4 ใหม่ๆน่ะ พี่ไม่มีเพื่อนเลย คือพี่เป็นเด็กต่างจังหวัดด้วย เข้ามาวันแรกนี้แบบเด๋อมากอ่ะ ยังดีที่มีเพื่อนตอนวันรายงานตัวมาคุยด้วยนิดหน่อย แต่เขาก็มีกลุ่มเพื่อนของเขา ตอน ม.4 นี้ก็อยุ่กับเพื่อนที่เจอกันวันรายงานตัว เพราะนั่งข้างกัน ไม่ค่อยสนิทกันหรอก พี่บอกเลย
3 ปีที่อยู่โรงเรียนนี้น่ะ พี่อยู่มาทุกกลุ่มในห้องอ่ะ คือไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ พอเปิดเทอมทีไร ได้นั่งตรงไหนก็ไปตีเนียนกับกลุ่มนั้น กว่าจะได้เพื่อนที่สนิทจริง ๆ น่ะ ก็อยู่ ม.6 จะจบหล่ะ 55+ ตอนนี้พี่ก็มีเพื่อนสนิท 2 คนแล้ว เพื่อนที่โรงเรียนเก่า เรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาลถึง ม.ต้น ตอนนี้ก็ไม่ค่อยสนิทกันแล้ว....แรก ๆ เราอาจจะเหงาบ้าง แล้วก็คิดถึงเพื่อนที่โรงเรียนเก่าบ้าง แต่สุดท้ายเวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน..น้องอย่าคิดมากเลย สุดท้ายเราก็มีเพื่อนอยู่ดีแหละ สู้ๆน่ะ เพื่อนในห้องน้องไม่ปล่อยให้น้องเหงาหรอก เชื่อพี่

ลองหาคนที่เราคิดว่าใช่เพียงคนเดียวก่อนนะ แล้วคุยๆ กันไปเรื่อยๆ อ่ะ
แล้วเพื่อนคนนั้นก็จะมีเพื่อนอีก ไปเรื่อย ก็จะคบกันเป็นกลุ่มอ่ะ

สมัยเรียนมัธยมเคยอยากย้ายโรงเรียนไปเรียนมอปลายที่อื่นเพราะเพื่อนเยอะเรียนโรงเรียนเดียวตั้งแต่อนุบาลยันมอหกอยากได้ชีวิตที่สงบๆแบบที่เดินตามเข้าไปเรียนไม่ต้องเด่นกินข้าวคนเดียวนัดเพื่อนเก่าเที่ยวบ้างนานๆครั้งทำอะไรตามใจตัวเองอะไรแบบนี้ ในที่สุดก็สมหวังตอนเรียนมหาลัย รู้สึกตรงข้ามกันจัง

ลองหาเรื่องคุยนะ ปล่อยมุขไปบ้าง แล้วอีกอย่างต้องยิ้มเสมอเวลาเผลอไปสบตาใคร ตัวเราอยู่ ม.3 ตอนนั้นเข้าม.1แรกๆ คือเคยเรียน รร เอกชนตอนประถมตอนอยู่โรงเรียนเก่านี่โง่มากไปสมัครสอบ รร ไหนก็ไม่ผ่านเลยหลงมา รร เทศบาล ไม่มีเพื่อนเลยค่ะ เดินเร่ร่อนอยู่ แต่ตอนปรับพื้นฐานมีจับคู่บัดดี้ครูจับให้เลยลองถามเพื่อนที่เปนบัดดี้เราว่ามีเพื่อนยังอ่ะชื่อไรอไม่ค่อยสนิทไรมากแต่ก็พอไปไหนมาไหนด้วยกันได้ แต่ตอนเปืดเทอมช่วงนั้นหากิจกรรมอยู่เราอยู่กิจกรรมคอม ครูให้ใช้เครื่องละ2คน ไม่สนิทนะแต่หน้าตานางไม่ค่อยจะเป็นมิตร ตอนนั้นเราเข้ายูทูปไปเปิดเพลงเกาหลีฟังติ่งอฟน.เพื่อนที่นั่งข้างนิสะดุ้งเลยอ่ะแล้วก็บอกว่าติ่งเหมือนกันอ่อ. แค่นั้นแหละก็พูดคุยเรื่องอปป้ากันจนสนิทตอนนี้กลุ่มเรามีกัน5คน บ้าเกาหลีหมด แต่เราสนิทกับคนในห้องหมดนะเฉพาะผู้หญิง

เพิ่งเข้า ม.4 คะเพื่อนเก่าที่เคยเรียนด้วยกันหายหมดเลยแยกย้ายกันไปหลายโรงเรียนเพราะสอบติดเหลือเพื่อนสนิทแค่คนเดียวแต่ดันได้อยู่คนละห้อง พอเปิดเทอมมาก็ไม่ค่อยมีเพื่อน แต่แม่ก็ชอบบอกว่าไม่ค่อยอยากให้มีเพื่อนเยอะ ตอนแรกก็ไม่ค่อยเข้าใจพอเพื่อนที่เพิ่งได้คุยกันทักว่าเราเฟลลี่เกินไปเห็นใครก็ทัก เช่นเพื่อนของเพื่อนที่เราไม่รู้จักก็ทัก เพื่อนบอกว่าเฟลลี่มากก็ไม่ดีบางทีคนอื่นก็ไม่ชอบ แต่ถ้าอยากได้เพื่อนแบบเนียนๆนะ ชวนทำงาน ชวนเล่น ชวนคุย ชวนไปเถอะจะทำอะไร แต่ต้องรู้สึกอยากชวนนะถ้าไม่อยากแล้วไปชวนมันจะไม่โอ เดี๋ยวเพื่อนมันจะหมั่นไส่เอาหนักกว่าเดิมอีก ยังไงก็สู้ๆๆนะ

สู้นะน้อง  พี่ก็เคยผ่านมาละ  เพราะเราไม่กล้าเข้าไปคุยกับคนอื่นมันเลยเป็นแบบนี้ เวลามีงานกลุ่มโคตรลำบาก  แนะนำให้ทักไปสักคนค่ะ  เอาคนที่เราถูกชะตาก่อนก็ได้  พื้นฐานเลยก็บอกชื่อไป  แล้วมันก็ค่อยๆคุยกันอ่ะ  พอมีกิจกรรมก็ช่วยทำหรือไม่ก็เป็นโดเรม่อนของห้องอ่ะ  แบบอุปกรณ์พร้อมตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ  ทีนี้เพื่อนจะเข้ามาหาเองค่ะ  ยืมนู่นนิดนี่หน่อยก็ให้ยืมนะ  อย่าชักสีหน้าใส่เพื่อนจะไม่ชอบ  สู้ๆเดี๋ยวก็มรเพื่อน  ***อย่าทำตัวเงียบขรึมจนเกินไปล่ะ

ตอนพี่เข้า ม.1 ตอนแรกก็เหมือนกันจ้าา T^T คือพี่เป็นคนเดียวที่มาจาก รร ประถมที่พี่เคยอยู่ คือสรุปทั้ง สายชั้น ม.1 พี่ไม่แม้แต่เคยเห็นหน้าจ้าาา T_T แต่พี่เป็นคนพูดเก่งไง ยุใกล้ๆก็ทัก ยิ้มให้ สบายๆ ตอนนี้สนิททั้ง รร ละจ้าาาา 5555555555555555555555555 

หัวอกเดียวกันเลยเธอออ ตอนเราอยู่ม.1 ไม่มีเพื่อนที่สนิทเลย แบบนี้เป้ะๆ คือเราเป็นคนเงียบๆไงกับคนที่ไม่รู้จัก หลายคนคงมองว่าหยิ่ง แต่จริงๆแล้วเราเฮฮากับเพื่อนมากเลยนะ นั่งหลังห้องคนเดียว พอไม่มีเพื่อนมันก็เรียนไม่รู้เรื่องอะ เราแอบนี่ร้องไห้เลย ผ่านไปได้สองสัปดาห์ก็มีเพื่อนคนนึงมาตีสนิท เราก็รู้แหละว่านางก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน แต่ก็ลองคบๆกันไป นานๆเข้าเริ่มรู้ตัวแล้วว่าเพื่อนคนนี้ไม่ใช่ เพราะชอบชวนเราโดดเรียน ขึ้นห้องเรียนช้า ชอบบ้าผู้ชายด้วย ณ ตอนนั้นรู้เลยว่าทำไมไม่มีคนคบนาง คือเกรดเทอมแรก 3.31 o.o กรี้ดเลยค่ะ ไม่เคยได้น้อยขนาดนี้ เทอมหนึ่งผ่านไป เทอมสองเราเลยตีตัวออกห่างเพื่อนคนนั้น แล้วก็เรียนๆไป แล้วก็มีวันนึงที่ต้องร้องเพลงหน้าห้อง วิชาดนตรีซึ่งทุกคนต้องร้อง เราก็เป็นคนร้องเพลงเพราะอยู่แล้วไง ตอนประถมนี่เดินสายประกวดตามโรงเรียนจ้า เราก็ร้องหน้าห้องได้เพราะจนครูน้ำตาซึม แถมมีเพื่อนบางคนร้องไห้ด้วย (เพลงเศร้า) ตอนนี้แหละ เพื่อนใหม่ๆในห้องที่เราไม่เคยรู้จักก็มาตีสนิทกับเรา แล้วก็ได้ศึกษานิสัยกันมากขึ้น จากนั้นก็อยู่เป็นกลุ่มเพื่อนที่รักกันมาก (4 คน) แล้วหลังจากนั้นเกรดก็ดีขึ้น เทอมสองได้เกรด 3.70 ค่ะ แฮปปี้มากกกับชีวิตมัธยม
ที่เล่ามานี่แค่อยากจะบอกว่า เราต้องอดทนอยู่กับมันให้ได้ มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่เราจะไม่มีมิตร ที่สำคัญคือจะคบใครเป็นเพื่อนต้องดูดีๆนะ เพื่อนดีชีวิตก็ดี ยังไงก็สู้ๆนะคะ นี่คงแค่เบาะๆนะ ไม่ต้องเสียใจ เราเคยผ่านมันมาแล้วว
ปล.พี่อยู่ม.5แล้วนะคะ สู้ๆนะตัวเอง

เข้าใจความรู้สึกนะคะ เพราะเคยเป็นมาก่อน เดี๋ยวมันก้ดีขึ้นเอง สู้ๆนะค้าาาาา

สวัสดีค่าาาจขกท. เราอยู่ม.1เหมือนจขกท.
ในห้องเรียนของเรามีเพื่อนที่สนิทกันอยู่ไม่กี่คนนอกนั้น เพื่อนใหม่หมดค่ะ U_U
โชคดีตรงนี้หน่อยนึงถ้าไม่มีเพื่อนเราต้องโดดเดี่ยวแน่ๆ ย้ำ!! แน่ๆ (´･_･`) 
.
.
.
เข้าเรื่องเลยนะคะ5555 พอมีงานกลุ่มทุกคนก็ต้องมาจับกลุ่มกันใช่มั้ยคะ? จังหวะนั้นแหละ ขอเขาเลยค่ะ เราอยู่ด้วยได้ไหม ยิ้มมม
พอทำงานด้วยกัน คุยกันบ่อยๆจะสนิทกันเองค่ะ หรือไม่จขกท.  ยิ้มบ่อยๆ ชวนคุยคนที่นั่งข้างๆด้วยกัน หรือเพื่อนในห้องทีละนิด ให้เขาคุ้นเคย เดี๋ยวก็มีเพื่อนเองล่ะค่ะ 



.
.
.
ป.ล.ถ้าไม่มีประโยชน์ต้อง
ขออภัยด้วยน้า(ﾉ*ﾟｰﾟ)ﾉ เป็นกำลังใจให้ค่ะ^ ^

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ แต่ต่างจากเคสเราตรงที่เราว่าเราไม่แคร์เลย ทุกวันนี้กลายเป็นคนไร้เพื่อนไปโดยปริยาย เราเองก็เป็นคนค่อนข้างเก็บตัว มีบางคนแอบกระซิบกันว่าเรามองเขาด้วยหางตา555 ยอมรับว่ามองหน้าตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกว่าหยิ่งมาก เราจะเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงหน่อยไง และเหมือนการแสดงอารมณ์ด้านชา สีหน้าไร้อารมณ์ ดีที่ว่าเพื่อนในห้องเข้าใจ แต่ทุกวันนี้ก็ยังทำอะไรคนเดียวเอง เพราะส่วนตัวเราคิดว่ามันได้มีสมาธิและความสุขุมใจเย็น แนะนำว่าถ้าอยากมีเพื่อนก็คงต้องแนะนำตัวแล้วค่อยๆเข้าใจว่าคนที่เราเล็งเอาไว้บุคลิกยังไงสนใจอะไร แล้วก็ไปดูในสิ่งที่เขาสนใจ จะได้เนียนตีซี้เลย55555

ลำบากแย่เลยค่ะ ตอนพี่ม.1นี่พี่ก็เป็นคนเงียบๆนะ แบบไม่กล้าทักใครก่อนเขินแต่ว่าพอพี่เข้าไปนั่งในห้องเพื่อนคนข้างๆก็ชวนคุยจนเป็นคู่ซี้สนิทกันมากกก(โต๊ะในห้องเป็นโต๊ะคู่ นักเรียนมีจำนวนเป็นเลขคู่และโต๊ะพอดีนักเรียนไม่ขาดไม่เกิน) หลังจากที่พี่กับเพื่อนซี้กันก็เริ่มดูเฟรนลี่ เพื่อนเริ่มสนใจจนกลายเป็นกลุ่มใหญ่แบบงงๆพี่เลยอาจจะแนะนำอะไรไม่ได้มากนะคะ

1.น้องลองเดินเข้าไปหากลุ่มที่น้องดูแล้วแบบเขาน่าจะเข้ากับเราได้มากที่สุดก่อนค่ะ แนะนำให้เป็นกลุ่มที่มีความชอบคล้ายๆเรา
2.เริ่มเข้าไปตีซี้ทุกคนในกลุ่ม ห้ามไปตี้ซี้แค่เป็นคนๆนะคะ
3.ถ้าน้องไม่รู้จะตีซี้ยังไง ก็เริ่มแบบ..."เราชื่อ... ขออยู่กลุ่มด้วยคนนะ เราชอบ...เหมือนกันเลย"
4.ถ้า เขาเป็นอันตกลง เริ่มคุยนู้นนั่นนี้เลยค่ะ แล้วอย่าลืมบอกว่าเค้าว่า "เราเป็นคนหลงทิศนะแล้วก็ยังมีความดันต่ำเป็นลมได้ง่าย ไปเรียนห้องไหนพอเราไปด้วยนะ"
5.วันทั้งวันน้องต้องตีซี้เขาให้มากที่สุด พยายามอย่าเงียบ อย่าชักสีหน้า ทำตัวไม่ดีใส่เขาเด็ดขาด เป็นไปได้น้องต้องตีซี้แบบได้เบอร์ ได้เฟสบุ๊ค หรือไลน์พวกเขามาให้ได้ยิ่งได้ครบทั้งกลุ่มยิ่งดี แล้วยิ่งถ้าได้ครับทั้งกลุ่มเขาลากเราเข้ากลุ่มแชทยิ่งดีใหญ่เลยค่ะ 1.กลุ่มใหม่น้องบางกลุ่มอาจจะหวงน้องมากๆ ถ้าน้องแวะคุยกับเพื่อนเก่าที่บังเอิญเจอกันบ่อยๆบางทีจะมีท่าทีหวงๆ 555
2.ถ้า เพื่อนเขาแสดงนิสัยเสียอะไรออกมา อะไรที่ทนได้ให้ทนนะคะ ให้สนิทกันมากๆก่อนค่อยด่ากันให้ยับ ถึงเวลานั้นด่ากันก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วค่ะ ยิ่งสนิทมากจะยิ่งไม่เครียดเรื่องนี้ค่ะ 555

ไม่ต้องห่วงหรอกครับ เรื่องนั้น ผมเคยเป็นมาก่อน ตอนแรกๆ มันอาจจะไม่มีเพื่อนแต่ อยู่ไปสักพัก เพื่อนๆ จะเข้ามาหาเราเอง เปิดใจยอมรับ เพื่อนๆ น่ะครับ







ปล ... น้องเรียน รร ตะกั่วป่าเสนานุกูล ริป่าวครับ ?

ชวนเค้าคุยเยอะๆ อย่าเงียบนะคะ ถ้าเงียบจะไม่ค่อยมีใครมายุ่งกับเราก้เลยไม่มีเพื่อน ถ้าไม่รู้ว่าจะคุยอะไรก้เล่นมุขอะไรแบบนี้ก้ได้ค่ะ สู้ๆค่ะ

น้องคะคำว่า'ขอไปด้วยคนสิ'พูดไปเถอะคะเราไม่ต้องจำเป็นให้คนเข้าหาตลอดนะ เราต้องปรับตัวหรือเข้าหาคนอื่นๆก่อน ด้านได้อายอดคะ เพื่อนที่สนิทกันทุกวันนี้ก็ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนหรอกนะ ถ้าไม่มีใครเริ่มพูดก่อนเราก็จะไม่มีวันรู้จักกันหรอกนะ อย่างพี่นี้คำแรกกับเพื่อนสนิทคือ เธอขอยืมลิปควิกหน่อยสิ จนถึงทุกวันนี้ก็เป็นเพื่อนกันมาตลอดแหละ สู้ๆการหาเพื่อนไม่ยาก ยากแค่เราจะเข้ากับเพื่อนและรับนิสัยส่วนตัวเค้าได้มั้ยต่างหาก ^^

เข้าใจค่ะ ถ้าอยากจะมีเพื่อนเราต้องเเสดงกริยาที่เรียบร้อยค่ะ#ตอนหลังค่อยว่า55 การยิ้มจะเเสดงถึงความรักค่ะ ยิ้มให้มากๆนะค่ะ ต้องคุยกับทุกคนในห้องค่ะหรือไม่ก็ถามชื่อค่ะว่าเธอชื่ออะไรหรอเราอยากทำความรู้จักอ่ะ เเบบนี้เเหละค่ะ หรือไม่ก็คุยกันบ่อยๆๆๆ. ความเคยชินก็จะเกิดค่ะ. ง่ายๆค่ะไม่ยากค่ะถ้าอยากจะมีเพื่อนสักคนสองคนว่าไป.

เข้าหาจ้า ส่วนพี่ตอนอายุเท่าหนูเข้าใหม่โดนเด็ก-พวกขาใหญ่ในห้องแกล้งไม่มีใครกล้าเป็นเพื่อน จะพบว่าอยู่ไปทั้งแบบนั้นก็ได้ ข้อสำคัญคือการหาเพื่อนห้ามเครียด สบายๆแล้วจะมีเองอ่ะนะ

จขกท.ยังดีนะที่มีเพื่อนที่รู้จัก ถึงจะไม่สนิทอะ
ม.1เรานี่สิ ไปร.ร.ที่ต่างมากกับประถม แบบประถมเราเรียนโรงเรียนอนุบาลประจำจังหวัดเลย มาม.1 แม่พาย้ายไปร.ร.ที่ออกชนบทหน่อย วันแรกเราจะร้องไห้เลยค่ะ ไม่รู้จักใคร ปรับตัวไม่ถูก
จากสังคมหนึ่งมาอยู่สังคมหนึ่ง เราจะร้องไห้อะ กลับมาบ้านบางวันนี่ร้องไห้เลย
คือไม่คุ้น ไม่ชิน
ไม่ใช่กะแดะนะ จากโรงเรียนประถมเราฟังเกาหลี มาร.ร.นี้นี่เพื่อนฟังหมอลำ ลูกทุ่งสุดๆ เราฟังไม่เป็น พอเราเสียหูฟัง ฟังเกาหลีนี่เพื่อนก็บับฟังออกหรอ กะแดะทำเหมือนคนในเมือง
คือมันคนละฟีลเลย เราเริ่มมีเพื่อนก็ตออนที่ครูให้จัดเวรแล้วหัวหน้าห้องเหมือนนางเอ๋อยาคุม ทำหน้างงๆ เราเลยเสียบเสนอหน้าเข้าๆไปช่วย คือมันก็งานง่ายๆอะสำหรับเรานะ แต่เพื่อนในห้องหลายคนนี่งง ทำไม่เป็น- -"
จนมาม.2เราก็ยังจะร้องไห้เลย แบบเสียดายทำไมเราไม่ติดโรงเรียนประจำจังหวัด
คือเราติดห้องEPในโรงเรียนสหฯของจังหวัดอยู่ติดๆกับโรงเรียนประจำจังหวัดเลยละคือเราไม่เรียนไง กลัวหัวไม่ไปเหมือนคนอื่น พอไปสอบโรงเรียนประจำจังหวัดไม่ติดนี่แม่ให้มาอยู่บ้านนอกเลย จิครายยยTT
ตอนนี้ก็ม.3แล้ะ เริ่มโอเคกับทุกอย่าง ม.3นี่ตั้งใจเรียนมาก สัญญากับตัวเอง ม.4จะต้องไม่พลาดกับร.ร.ที่เราอยากเรียน

เอาใจช่วยจขกท.นะคะ