(ชวนคุย) นิยายในวัยเด็กของคุณ?
ตั้งกระทู้ใหม่
ส่วนตัวเรามีหลายเรื่องมาก สมัยเด็กอ่านหนังสือเยอะ โตมาอ่านแต่หนังสือเรียนก็กระอักละ
เรื่องแรกๆ ที่อ่านเลยก็มีห้าสหายผจญภัย (สนุกมาก แต่เล่มหลังๆ เฉยๆ ละ) กับสี่สหายที่หนีออกจากบ้านไปอยู่เกาะของอีนิด ไบลตัน กับวรรณกรรมเยาวชนของแจ็กเกอลีน วิลสัน ชอบรูปประกอบด้วยแหละ ฮ่า พอโตมาย้อนกลับไปดูก็พบว่าเรื่องของวิลสันสอดแทรกเรื่องหนักๆ ไว้เยอะเลยนะ ทั้งเรื่องครอบครัวแตกแยก หย่าร้าง การรังแก -- พ่อมีชู้ ความรุนแรงในครอบครัว ความยากจน แบบครบจริงๆ แต่เขานำเสนอออกมาเนียนมากผ่านมุมมองของเด็กวัยใสๆ เป็นหนังสือที่ถ้าเรามีลูกจะบังคับอ่านอะ อีกคนที่ชอบก็โรอัลด์ ดาห์ล ทั้งเรื่องชาลี มาทิลด้า คุณหมาจิ้งจอก... ชอบเรื่องสั้นของเขาด้วยค่ะ
พอโตขึ้นมาอีกนิดก็เริ่มอ่านอยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย ชอบมาก ยังกลับมาพลิกๆ อ่านอยู่เลย สำนวนนักเขียนคนนี้เสียดสีได้ใจมากๆ จากนั้นก็เริ่มลามไปหมวดแฟนตาซี อ่านหัวใจน้ำหมึก เอรากอน จินตนาการไม่รู้จบ เดเปอร์โรว์ เรื่องที่ตบตาสว่างเลยคือยุทธการทุ่งวอเตอร์ชิป เป็นเรื่องเกี่ยวกับกระต่ายน้อยแสนน่ารัก... ที่สู้กันจนตายไปข้าง สูญเสียความไร้เดียงสาให้เรื่องนี้เลยค่ะ ตามด้วยอีกเรื่องเกี่ยวกับนกฆ่ากัน มีการข่มขืน ล้างแค้นด้วย เนื้อเรื่องดาร์คมากๆ แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว
พอโตขึ้นมาอีกก็กลับมาไล่อ่านแฮร์รี่ แล้วก็อ่านบารามอส ซึ่งตอนนั้นรู้สึกว่าเฉยๆ มาก พล็อตดูหลวมๆ ไปหน่อยสงสัยเราอ่านนิยายแปลมากเกิน ยุคแฟนตาซีโรงเรียนบูมเราก็อ่านหลายเรื่องนะ เช่น เซลาเฟีย ลาเซนตรา ฯลฯ แต่อ่านแล้วก็เฉยๆ ไม่ตราตรึงใจเท่าไร แถมนักเขียนเขียนไม่จบอีกต่างหาก มันคือจุดที่ทำให้เราเรื่องมาก มาตรฐานสูงไปเลยค่ะ
จนกระทั่งตอนนี้ พอใจยากมาก อ่านอะไรก็ไม่ถูกใจไปหมด แอบเซ็งกับตัวเอง แต่ก็ประหยัดเงินดี 5555
แล้วเพื่อนๆ ล่ะคะมีนิยายเรื่องไหนเป็นนิยายวัยเด็กกันบ้าง มีใครเคยอ่านเรื่องเดียวกับเราบ้างมั้ย 555
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบค่ะ^^
Maritian
29 มิ.ย. 58 เวลา 21:15 น.
1,141
views
45 ความคิดเห็น
มานะ มานะไปบ้านคุณตา
มานี มานีมีแมวสีดำ
บ้านมานะมีหมี
บ้านมานีมีหมา
.... นี่คือนิยายวัยเด็กเรื่องแรกของชีวิต (นิยาย ?)
หวา.. ไม่ทันยุคมานีมานะ แต่ทันยุคแก้วกล้า กับตามารถไฟอยู่นะครับ(หัวเราะ)
5555 บอกอายุสุดๆ
ตอนเราเรียนเป็นหนูมาลีเก้าอี้สีชมพู หนูมาลาเก้าอี้ฟ้าค่ะ
แล้วก็มีแม่ไก่ขาว ตุ๊กตาแป้งที่วิ่งหนีตายาย
โบราณทั้งนั้น
เคยอ่านทั้งมานะ มานี แก้ว กล้า ตามารถไฟ
ตอนเด็กเราชอบหนังสือวิชาภาษาไทยมากค่ะ
รู้สึกเหมือนกำลังอ่านนิยายแบบเด็กๆ ภาพสวย สีสวย ปลื้มมาก
จริงๆแล้วชอบนิยายที่มีภาพประกอบนั่นแหละค่ะ
ปล. บ่งบอกอายุสุดๆ = ='
แก้ว กล้า นี่จำได้แม่นว่าเคยเรียนชัวร์
แต่มานะ มานี ก็คุ้นๆน้า แต่ไม่ค่อยมั่นใจ
(บอกอายุมากเลย ฮ่าๆ)
ผมก็เกิดไม่ทันนะครับ...
พวกดรุณศึกษาอะไรเนี่ยไม่เห็นรู้จักเลยเชอะ!! (ฮา)
อุ๊ย! เจอคนยุคเดียวกันแล้ว นึกว่า หลงมาคนเดียว ฮา...
อะ เคยอ่านมาหมดแล้วตอน ป.1 ^^
จำได้ว่าตอนนั้นเพื่อนคนนึงอ่านออกเสียงคำว่า วัว เป็น งัว บ่อยๆ จนครูเอือม 555
เราเรียนทันค่ะ และเราก็ยังคิดว่าเด็กสมัยนี้สมควรกลับไปเรียนแบบนี้เช่นกัน รู้สึกตัวเองแก่
ตอนเด็กวรรณกรรมที่ประทับใจจนทุกวันนี้ คือเรื่อง เจ้าหญิงปิโปกับเจ้าชายโปปิ
เจ้าชายที่ไปตามหาเจ้าหญิง ด้วยม้าสีแดงและซวยต้องกลายร่างเป็นมังกร รอให้มีอัศวินมาซวยต่อจากตัวเองถึงจะคืนร่างไปตามหาเจ้าหญิงต่อได้ เล่มบางๆแต่สนุกจับใจจริงๆ
เคยเห็นเหมือนกันค่ะเรื่องนั้น แต่ไม่เคยอ่าน รู้สึกว่าเลยวัยละ555
พอจขกท. กล่าวถึง ห้าสหายผจญภัย / สี่สหายฯ
ทำให้นึกได้ว่าสมัยเด็กก็เคยอ่านด้วย
(แต่หาอ่านได้ไม่ครบทุกเล่มแฮะ)
นิยายที่เคยอ่านวัยเด็กมันมีเยอะแฮะ
อ่านเยอะละจำได้ไม่หมด
เท่าที่จำได้สองเรื่องที่ติดใจมากที่สุด
นักสืบนมสด / แปล
ผจญภัยในตู้เสื้อผ้า = นาร์เนีย
เป็นสองเรื่องที่ทำให้อยากอ่านเรื่องอื่นๆ ต่อไปเลยล่ะ
ส่วนพวกนิยายแฟนตาซีของไทยนี่แรกๆ เลยที่ได้อ่าน
คงไม่พ้นไวท์โรด (...) อา ตอนนั้นยังใสซื่อนัก
พอได้อ่านเซวีน่า / บารามอสก็ชอบนะ
แต่ยังไม่รู้หรอกว่าอะไรคือ 'วาย'
แต่เพื่อนๆ ม.ต้นนี่กรี๊ดกรี๊าดกับนิยายรักเกาลี
ซึ่งอิชั้นไม่อินอะ... จะไม่มุ่งอ่านพวกผจญภัย แฟนตาซีไรงี้มากกว่า
นึกได้อีกเรื่องก็ปราสาทมนตรา จำไม่ได้แล้วว่าใครเขียน
แต่รู้สึกว่าอ่านจบแล้วร้องไห้ (ร้องไห้ทำไมฟะ)
เหมือนๆ จะมีเล่มต่อแต่หาอ่านไม่ได้ (โถ ชีวิต)
เลยเป็นพวกสะเปะสะปะมาจนวันนี้
อ่านเล่มไหนละหาเล่มต่อไม่เจอ... อืมช่างมันก่อนละกัน
พอหาเจอก็ไม่ใช่อารมณ์อยากอ่านซะละสิ
นาร์เนียเราเคยอ่านตอนเด็กมากๆ แล้วก็อ่านไม่รู้เรื่องเลยเลิก พอโตเป็นผู้ใหญ่จะอ่านอีกทีก็ขี้เกียจ...
ไวท์โรดจำได้ว่าหยิบขึ้นมาอ่านปกหลัง แล้วก็วางคืน จำไม่ได้แล้วว่าทำไม สงสัยชะตาไม่ต้องกัน 555
ใช่ค่ะ อารมณ์ที่เจอนิยายที่ตอนเด็กอยากอ่านมาก แต่ตอนนี้กลับเฉยๆ ขี้เกียจอ่านแล้ว เป็นบ่อย 55
ตอนเด็กๆ ส่วนใหญ่จะเป็นหนังสือนิทานซะ
มากกว่านะครับ นิยายที่อ่านเล่มแรกๆ เป็น
นิยายที่ต้องอ่านเสริมแบบเรียนภาษาไทย
อย่างพวก " โมวกลี " หรือ " กามนิตภาคพื้นดิน,สวรรค์ "
ก่อนหน้านั้นที่เข้าข่ายจริงๆ อาจจะเป็นพวก
หนังจีนกำลังภายในช่วงเย็นๆ ไซอิ๋ว หรือไม่
ก็ซีรีส์ในตำนาน " เปาบุ้นจิ้น " ครับผม
พอหลังนั้นมาอีกนิดก็เลยติดอ่านที่ต่อยอด
จากแบบเรียนอย่างเรื่อง พระร่วง , รามเกียรติ์
พระอภัยมณี รวมไปถึงหนังสือกลุ่มวรรณคดีไทย
ชาดกต่างๆ รวมไปถึงนิทานเวตาลครับผม
ปล.อะเฮื่อ!! นี่มันกระทู้ดักแก่นี่หว่า
อ่านกามนิตตั้งแต่เด็กๆ เลยเหรอคะ เก่งจัง เราอ่านเมื่อไม่กี่ปีมานี้ยังเข้าใจไม่หมดเลย ทั้งภาษาและแนวคิด ล้ำไป
นิทานเวตาลกับไซอิ๋ว ชอบมากค่ะ อ่านแล้วนึกถึงเรื่องไซยูกิ เป็นอนิเมในวัยเด็กเหมือนกัน 555
ปล. เขาว่ากันว่าอายุเป็นเพียงตัวเลข...
เรื่องแรกชื่ออะไรไม่รู้ เป็นวรรณกรรมเยาวชน
ตัวเอกหลงเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งอีกมิติที่มีเจ้าของบ้านลี้ลับคอยดูแลดีทุกอย่าง
จำได้ว่ามีเพื่อนอีกสองสามคน และในหนึ่งวันจะมีทุกฤดู (เฉลยเป็นหนึ่งวันในมิตินั้นเท่ากับหนึ่งปีโลกจริง)
แต่ปรากฎว่าเรื่องเลวร้ายในบ้านมีความลับซ่อนอยู่
พอหนีกลับออกมาได้ในโลกความจริง
ตัวเอกยังเป็นเด็กเท่าเดิม แต่พ่อแก่มากแล้วนึกว่าลูกชายตายไปนานแล้ว
จำได้แค่นี้ -3-
เนื้อเรื่องคล้ายหนังเรื่อง Coraline เลยค่ะ น่าอ่านมากๆ
เอาจริงจัง เราอ่าน ข้างหลังภาพ
ไวด์โรด,แฮร์ร์รี่, หุบเขากินคน (อันนี้ชอบมากค่ะ)
แล้วก็พวกประวัติเทพเจ้าค่ะ
จะชอบมากโดยเฉพาะเทพเจ้าของพราหมณ์ค่ะ สนุกดี
พระคัมภีร์ก็อ่านค่ะ
เป็นเรื่องราวเป็นเล่มๆ เลยค่ะ สุดท้ายก็คือ การ์ตูนค่ะ การ์ตูนนี่อ่านเยอะมาก ๆ
อ่านข้างหลังภาพแต่เด็กเลย 5555 #ฉันก็ยังอิ่มใจที่ตายโดยได้รักใคร
สมัยเด็กเราก็ชอบอ่านตำนานเทพเจ้ากรีกโรมัน กับพระคัมภีร์เราก็ว่าสนุกดีค่ะ ชอบช่วงบทวิวรณ์มีทูตสวรรค์มาเป่าแตร โลกเกิดหายนะ...
เฮ้ย นี่เรามันสายเดียวกันนี่ นิยายยังแต่งดาร์กๆ เหมือนกันเลย ฮา
ชีวิตวัยเด็กถูกหล่อหลอมมาดีค่ะ
ออกมากลายเป็นสายดาร์คเต็มตัว
พ่อคะแม่คะภูมิใจในตัวลูกมั้ย 555
-บปี้ ถุงเท้ายาว แต่อ่านไม่จบค่ะ , อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย (ไม่จบอีก),
ห้าสหายผจญภัยนี่เลือกอ่านเป็นบางเล่ม
ต่อมาก็พวกแฟนตาซีไทยยุคโรงเรียนเวทมนตร์(บารามอสนี่ชอบ จิ้นวาย เซวีน่า ฯลฯ)
ฝังใจสุดคือ Deep wood ป่ามหัศจรรย์...มันเป็นดาร์คแฟนตาซีชัดๆ
มอลลี่ มหัศจรรย์มนตร์สะกด
ช่วงเดียวๆกันก็ได้หนังสือของทมยันตี จากป้ามาอ่านหลายเล่มอยู่ ทวิภพ มงกุฏที่ไร้บัลลังก์ รอยอินทร์ ดั่งดวงหฤทัย ฯลฯ
ยุคต่อมาอ่าน แจ่มใส สลับกับมิเกะเนะโกะ โฮล์ม และพวกแนวฆาตกรรม
สุดท้ายมาลงเอยที่ yaoi ถึงปัจจุบันค่ะ
สไตล์หลากหลายมากค่ะ 555
มิเกะเนะโกะโฮล์มส์ เราก็เคยอ่านอยู่นะ (ยุคเดียวกับซายากะสินะ) แต่อ่านไปได้สี่ห้าเล่มก็เบื่อ ส่วนหนึ่งเพราะไม่ชอบบุคลืกพระเอกด้วย นุ่มนิ่มเกิน
สมัยอ่านบารามอสนี่ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวายคืออะไร555
มิเกะนี่เราก็รำคาญบุคลิกพระเอกเหมือนกันค่ะ 555
ยุคบารามอสเราก็ยังไม่รู้จักวายค่ะ แต่เราอ่านไม่เรียงเล่ม ไปอ่านเล่มสามก่อนเลยเข้าใจผิดว่าเป็นแนวชายรักชาย (ตื่นเต้นดีใจ) พอไปอ่านไล่มาตั้งแต่เล่มแรกแล้วรู้ความจริงก็...เฟลนิดนึง55
สมัยนี้ไม่ค่อยได้อ่านเยอะเท่าไรไม่มีเวลา พอตอบกระทู้นี้แล้วเลยนึกครึ้ม ไปหยิบเอาบางเล่มที่เหลืออยู่มาอ่าน ^ ^
ไ่ม่เคยอ่านวรรณกรรมเยาวชนเลย ประเดิมเรื่องแรกก็นิยายหนาเกือบสองนิ้วไม้บรรทัด
เป็นเรื่องน้ำเน่าของป้าวลัยขอรับ
ฮาร์ดคอร์...
สมัยยังเด็กนี่เรื่องไหน 500 หน้าขึ้นไปนี่อ่านจบจะภูมิใจมากเลยค่ะ สองนิ้วนี่คือความเป็นไปไม่ได้ ขนาดถูกพ่อจับอ่านเรื่องไฮดี้ (ที่แอบยาว) ยังดิ้นพราดๆ จะเป็นจะตายอยู่เลยค่ะ 5555
รุ่นข้าน้อยในตอนนั้นมีเอามาทำเป็นละครขอรับ อยากรู้เรื่องเร็วๆ นำหน้าละคร รู้ตัวอีกทีก็อ่านจบแล้ว ^^"
หนังสือสมัยก่อนหนา แต่ตัวหนังสือใหญ่ขอรับ ถ้ามาทำเป็นหนังสือสมัยนี้ คงไม่หนาขนาดนั้นหรอก
มีละครเป็นแรงผลักดันสินะคะ 5555 เป็นเราถ้าอ่านหนังสือแล้วคงเลิกดูละคร เพราะรู้สึกว่าต้องผิดหวังแน่ๆ
เคยเปิดนิยายสมัยเมื่อหลายสิบปีก่อนเหมือนกันค่ะ ตัวอักษรใหญ่จริงๆ แต่ฟอนท์สวยนะคะ มันกลมๆ ดี ชอบ ฮ่า
เฉพาะนิยายสินะครับ...เล่มแรกที่อ่านคือแฮร์รี่ พอตเตอร์ภาคแรก ตอนนั้นยังอ่านหนังสือไม่คล่องแต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็ดันทุรังอ่านจนจบเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแล้วก็เริ่มไล่มาภาคต่อๆไป จากนั้นก็เริ่มหันมาอ่านนวนิยายไทยเรื่องที่จำได้หลักๆเลยก็มีหัวขโมยแห่งบารามอสแล้วก็The Omenครับ ส่วนหนังสือเรื่องสี่สหายและห้าสหายผจญภัยไปเจอในห้องสมุดโรงเรียนก็เลยยืมมาอ่านเรื่อยๆ แล้วก็เริ่มเบนเข็มมาทางนิยายโรแมนติกแฟนตาซี(จำชื่อเรื่องไม่ได้)จนหันมาอ่านนิยายรักหวานแหววเช่นเรื่องคุณหนูตัวร้ายกับนายบอดี้การ์ด นิยายของนักเขียนนามปากกานู๋ผักบุ้ง แล้วก็อีกหลายๆเรื่อง(ยืมเพื่อนมา เพราะชอบสะสมนิยายแฟนตาซีมากกว่า555) แต่พอหลังจากขึ้นมัธยมก็แทบไม่ได้อ่านอะไรอีกเลยครับ
ช่วงแรกเราก็อ่านแฮร์รี่ไม่รู้เรื่องค่ะ เลยพักไว้ก่อนค่อยมาอ่านตอนโตขึ้นอีกนิด ตอนนั้นพึ่งออกภาค 5 มั้ง
นู๋ผักบุ้งนี่แจ่มใสสินะ จำได้ว่าเคยอ่าน แต่นิยายแจ่มใสเราจำพล็อตไม่ได้สักเรื่องเลยค่ะ!
ขึ้นมัธยมอ่านนิยายน้อยลงจริง เพราะถูกหนังสือเรียนเจียดเวลาไปหมด ทรูสตอรี่เห็นด้วยมากมายค่ะ ฮ่า
ผมเองก็ได้ย้อนกลับมาอ่านภาคแรกๆใหม่เหมือนกันถึงเข้าใจ ตอนนั้นผมน่าจะอ่านจนจบแล้วล่ะ แต่ภาคสุดท้ายมันยังไม่ได้แปลเลยลองอ่านซับอิงแต่ไม่รู้เรื่องสุดท้ายหมดหนทางเลยขอให้คนรู้จักที่อ่านออกมาอธิบายให้ฟังแทน
อย่าว่าแต่นิยายของแจ่มใสเลย ที่เคยอ่านมาทั้งหมดนี่ผมก็แทบจะจำไม่ได้สักอย่าง555
ใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆ//หัวเราะทั้งน้ำตา
นู่ผักบุ้งเหมือนจะไม่ใช่ของแจ่มใสนะคะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นนักเขียนของ Z-girl มากกว่าค่ะ
ถ้าไม่ใช่พวกนิทานกริมม์ เล่มแรกที่ได้อ่านก็คงจะเป็นเจ้าชายน้อย ค่ะ ^^
หลังจากนั้นก็พวกแฮร์รี่ อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย บารามอส
อ้อ...มีนิยายรักเล่มเล็กๆที่พี่ซื้อมาไว้(แต่ห้ามไม่ให้เราอ่าน)
เราเลยแอบอ่านปรากฏว่ามีบทอีโรติกเล็กๆ 5555
ประเดิมด้วยเจ้าชายน้อยนี่ก็ฮาร์ดคอร์ไม่ใช่น้อยนะคะ
จำได้ตอนอ่านครั้งแรก รูปหมวก/งูกลืนช้าง เราเห็นเป็นกองดิน... บ่งบอกถึงจินตนาการอันติดลบมาก 555
55555 ตอนแรกที่อ่านรู้สึกแค่อึนๆงงๆค่ะ แต่สนุกดี
ตอนเด็กหนักไปทางการ์ตูนครับเลยจำอะไรเกี่ยวกับนิยายในวัยเรียนไม่ได้เท่าไหร่
โตขึ้นดันครึ้มใจหันมาอ่านนิยายแฮร์รี่,บารามอส, เพลงสุดท้ายของนางเงือก, มายาจอมคาถา, บันทึกหัวขโมยดวงจู๋, มาฮาเดล, ลาเซนตรา ฯลฯ
อ่านเยอะซะจนรู้สึกตัวอีกทีก็ตกใจว่าเฮ้ยมันใช่เหรอหันมาติดนิยายซะงั้น
แถมส่วนใหญ่ดันแปะป้ายวรรณกรรมเยาวชน สงสัยชีวิตจะเริ่มช้ากว่าคนอื่น
ตอนนี้เริ่มตกใจที่กลายมาเป็นคนเริ่มแต่งนิยายซะเอง
ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเขียนเรียงความได้เกิน 3 หน้า =_="
//ปล. หลายเรื่องที่อยากอ่านต่อแต่เงียบไปนานถ้าออกมาก็จะไล่ซื้อนะ
นิยายไทย เรายังรอภาคต่ออีกหลายเรื่องเลยค่ะ ท่านพูดถึงมาฮาเดล เราเลยนึกขึ้นได้ว่ายังรอเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน เป็นเรื่องที่ค่อนข้างชอบมากกว่าเรื่องอื่นๆ นิดหน่อย เพราะภาษาดีดูมีหัวคิด 555
ตอนเราเริ่มแต่งนิยายก็ตกใจค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆ ก็แต่ง ทั้งที่ช่วงนั้นไม่ติดนิยายเลย เกือบๆ จะเลิกอ่านไปแล้วก็ว่าได้ 55
ลาเซนตรากับมาฮาเดลถ้าออกต่อก็จะไล่ซื้อครับไม่รู้คนเขียนหายไปไหน T_T
แต่งนิยายตอนนี้กลั่นอาทิตย์ละบทสั้น ๆ นี่ก็เล่นเอาหัวหมุน (แต่งบนรถตู้)
รู้สึกทึ่งกับคนที่เขียนได้ทีละเยอะ ๆ จัง
แต่งบทรถตู้นี่เจ๋งจังเลยค่ะ เวลาเราอยู่บนรถนี่เล่นมือถือไม่ได้เลยปวดหัว
นั่นสิคะ เราทึ่งคนที่ลงวันละบทๆ มาก ทึ่งในความอดทนของเขา (ที่ยอมรอจนแต่งได้เยอะๆ แล้วเอาลงรวดเดียว) กับความ "productive" ของเขา แต่งไปได้ไง หรือว่าเขามีเวลาแต่ละวันมากกว่า 24 ชม. หรือว่าเราแบ่งเวลาไม่เป็นเอง ฮ่า
เขาอาจจะมีสิบมือก็ได้ครับ ^^ // ชักอยากเห็น
ปล. ทุกวันนี้ก็แต่งไปมึนไปครับ
ถ้าเด็กๆก็เป็นนิยายที่จะอยู่ในหนังสือ ขายหัวเราะไม่ก็มหาสนุก จำไม่ได้ว่าชื่อเรื่องอะไร ที่เขียนถึงลูกชายคนเล็กจะได้รับมรดกก็ต่อเมื่อแต่งงานและมีลูก โดยว่าที่ภรรยาให้หาได้เองตามใจชอบ ไปหลงรักคนแรกก็ตามจีบจนเป็นแฟน อยู่ด้วยกันเกือบสามเดือนก็เริ่มเบื่อ จึงไปเที่ยวราตรีแล้วเจอหญิงสาวอีกคนที่ตนหลงไหลจึงแอบคบกันหนึ่งอาทิตย์ ก็ไปขอเลิกกับหญิงคนแรก เธอก็เลิกทันทีเพราะฝ่ายชายไม่ได้ติดต่อเธอตลอดอาทิตย์ ชายจึงไปคบกับหญิงคนที่สองจนผ่านไปหลายเดือน จนเธอท้อง...แล้วไรต่อจำไม่ได้แล้ว
จำได้ว่าขายหัวเราะตอนเราอ่านนี่มีแต่เรื่องสั้นนี่คะ? เล่มละสองเรื่อง หรือว่าเราอ่านคนละรุ่นกัน 555
ยังแยกแยะระหว่างนิยาย กับเรื่องสั้นไม่ออกครับ
ตอนเด็ก ๆ รู้สึกว่าจะหนักไปทางวรรณกรรมเยาวชนที่ไม่ค่อยดัง (!?) เช่น ไม่มีใครร้ายเท่าน้องคนเล็กอะไรงี้
อ่าน-พวกการ์ตูนสารคดีเล่มแข็ง ๆ ประมาณว่าของซีเอ็ดมั้งคะ แบบว่าประวัติบุคคลสำคัญของโลก รู้จักสายพันธุ์สุนัข
อ่านหนังสือที่เป็นเรื่องเล่าสั้น ๆ ของคนโน้นคนนี้ เช่น แฉชีวิตนักเรียนนอก (ไม่รู้ป่านนี้พี่เตรทำไรอยู่)
วนิดา อ่านเพราะชอบละคร
เชอร์ล็อคโฮม สำนวน อ.สายสุวรรณ ซึ่งมานึกย้อน ๆ ไป ตรูอ่านเข้าไปได้ไงวะ!?
คอลัมน์ในนิตยสารสตรีสาร ชอบอ่านงานของคุณวาณิช จรุงกิจอนันต์ เพราะเป็นอาของเพื่อน สมัยเด็ก (เหตุผลเกือบจะซ่งตีงนะเนี่ย)
สรุปว่าจริง ๆ เป็นคนอ่านนิยายน้อยมากกก ก.ไก่ร้อยตัว
ผ่าง!!
ไม่มีใครร้ายเท่าน้องคนเล็กเราก็เคยอ่านนะคะ5555
พวกการ์ตูนความรู้อ่านตอนเด็กนี่มันติดหัวดีจริงๆ ค่ะ อ่านแล้วจำได้จำดีไม่มีลืม ไม่รู้ทำไมแฮะ ฮ่า
พวกคอลัมน์ตามนิตยสารนี่เราไม่เคยอ่านเลยค่ะ เพราะบ้านเราไม่รับนิตยสาร เคยรับ "รักลูก" อยู่นะแต่มันไม่มีนิยายเนี่ยสิ มีแต่เด็กทารกเต็มไปหมด
พวกฟิค เฟย์ ฟาง แก้ว กับ TVXQ ในเด็กดีนี่แหละ
แต่สมัยนี้ก็กลายร่างมาเป็น EXO หมดแล้ว 555
เล่มแรกที่อ่านตั้งแต่จำความได้เป็นหนังสือนิทานค่ะ จำชื่อเรื่องได้ไม่แม่นยำนัก น่าจะประมาณ 'เล่านิทานให้หนูฟังหน่อย' เป็นการรวมนิทานพื้นบ้านจากประเทศต่างๆ ที่หยิบมาอ่านซ้ำกี่รอบก็ไม่เบื่อเลยค่ะ จนกระทั่งโตขึ้น... ได้รู้จักหนังสืออื่นๆ มากขึ้น ก็ไม่ได้ยุ่งกับเจ้าเล่มนี้อีกเลย พิมพ์ไปนี่ก็น้ำตาซึมเลยค่ะ ไม่รู้ว่ามันยังอยู่ที่บ้านหรือเปล่า ;_;
ตอนเด็กๆลิมไม่ค่อยชอบอ่านนิยายเป็นเล่มๆ แต่ชอบหนังสือที่รวมเรื่องสั้นหลายๆ เรื่องมากกว่า เช่น เรื่องชื่นใจ ของ อ.รัชนี ศรีไพรวรรณ พอโตมาหน่อยถึงได้เริ่มอ่านนิยาย ที่จำได้ก็มีความสุขของกะทิ, แฮร์รี่ พอตเตอร์, นักศึกษาสาวยอดนักสืบ แล้วก็นิยายรักกุ๊กกิ๊กทั่วไปตามประสาเด็กกำลังโตค่ะ
มานั่งย้อนความหลังแบบนี้ เขาเรียกว่าแก่แล้วใช่ไหม!?
ตอนเด็กๆ เราก็ชอบอ่านนิทานมากค่ะ ที่จำได้เลยก็มีนิทานเนปาลกับนิทานนานาชาติ แถมแม่ซื้อนิทานนานาชาติเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษปกแข็งมาให้อ่านด้วย อ่านไม่รู้เรื่องหรอกค่ะแต่พลิกดูรูปเอา 555
ความสุขของกะทิเคยอ่านแค่เล่มแรกแฮะ555
ความสุขของกะทิลิมก็อ่านแค่เล่มแรกค่ะ เคยคิดจะอ่านเล่มสองแต่เหมือนมันไม่อินแล้วยังไงก็ไม่รู้ 55555 และคงเป็นเพราะแนวนิยายที่อ่านมันเปลี่ยนไปตามกาลเวลาด้วย มองดูนิยายที่ตัวเองอ่านตอนนี้แล้วช่างแตกต่างจากวัยเด็ก 5555
ตอนเด็กเกลียดการอ่านมาก
ขายหัวเราะยังไม่อ่านเลย
จนได้มาอ่านบารามอสของเพื่อน
ตอนแรกก็เฉยๆ แต่พอถึงเฟรินเป็นชาย เป็นหญิง เป็นหมา เลยเริ่มรู้สึกสนุก
จากบารามอสทำให้อ่านนิยายเรื่องอื่นๆตามมา เช่น
- เซวีน่า
- The White Road(แต่อ่านไม่จบ)
- The Omen
- Angel Boy(ชอบรองจากบารามอสเลย)
- Last Fantasy(แต่ return ไม่ได้อ่านนะคะ)
- H.A.C.K(อันนี้ยังอ่านไม่จบเนื่องจากออกช้าเลยขาดตอน แหะๆ)
- มาฮาเดล(อันนี้พี่แนะนำมา สนุกดี)
- ซาเทียร่า(อันนี้ขึ้นแท่นไปใกล้ Angel Boy เลย)
ยังมีอีกนะคะแต่นึกไม่ค่อยออกละ ฮ่าๆ
รุ่นเดียวกัน อ่านเหมือนกันเกือบทุกเรื่องเลยค่ะ55555
นักเขียนสมัยนั้นหายไปไหนหมด มาต่อให้จบหน่อยมั้ยคะ
อายุเราคงใกล้เคียงกันค่ะ อิอิ
ต้อนเด็กชอบอ่านหนังสือ นิทามากกว่า พอโตขึ้น รุ้ว่าชีวิตคนเราต้องทำยังไง เริ่มต้นที่ไหน ก็ เริ่ม นิยาย ค่ะ แต่พออ่านิยาย ที่ไรก็รุ้สึด มีความรักมากขึ้นค่ะ
ประถม อ่านขายหัวเราะ-มหาสนุกครับ ยังจำเรื่องสั้นในขายหัวเราะได้ติดใจจนถึงทุกวันนี้ เป็นเรื่องที่ทำให้กินน้ำเย็นที่มีน้ำแข็งจับอย่างระมัดระวัง...
แล้วก็อ่านพวกนิทานอีสปครับ (เมื่อก่อนจะมีหนังสือนิทานพวกซินเดอเรล่า นิทานอีสปขายเป็นเล่มเล็ก ๆ อยู่ที่แผงขายขนมหน้าโรงเรียน เป็นนิทานสองภาษา อังกฤษ-ไทย แต่ไม่เหลือซากสักเล่มครับ เพราะพออ่านเบื่อก็เอามาฉีกแปะกับประตูบ้าน ทำเป็นงานศิลเปรอะ =w=)
ตอนประถม 2 จะมีลุงตัวผอม ๆ แต่ชื่ออ้วน ปั่นจักรยานเก่า ๆ เอาหนังสือใส่ลังไม้มาขาย ผมอุดหนุนสตรีสารภาคพิเศษจากลุงเป็นประจำเลยครับ (บางทีแอบเข้าเรียนช้าเพื่อวิ่งไปซื้อหนังสือกับลุง ฮ่า ๆ ๆ) เล่มละ 5 บาท ตอนหลังแม่ก็สั่งหนังสือสตรีสารภาคพิเศษกับการ์ตูนเดอะเนชั่นคอมิกส์ ซึ่งเป็นการ์ตูนสองภาษาอังกฤษ-ไทย เล่มละ 20 บาทกับร้านหนังสือใกล้บ้าน ให้ผมกับน้องเดินไปรับทุกอาทิตย์ ชีวิตวัยเด็กเลยผูกพันกับร้านหนังสือร้านนี้มาก อีกเล่มที่อ่าน คือ สวนเด็กครับ อ่านตั้งแต่เล่มใหญ่จนพัฒนามาเป็นเล่มเล็กเท่าพ็อกเก็ตบุ๊ค แต่สวนเด็กซื้อบ้างไม่ซื้อบ้าง ไม่ค่อยติด เพราะสวนเด็กหน้าปกเน้นดาราครับ =w=
ภาพข้างล่างเป็นหนังสือเดอะเนชั่นคอมิกส์ ข้างในเป็นสีสี่ทั้งเล่ม ชอบอ่านมากครับ แต่ราคาเล่มละ 20 บาท ถือว่าแพงมากสมัยผมเด็ก ๆ พอขึ้นราคาเป็นเล่มละ 25 บาท แม่เลยเลิกซื้อให้ ตอนนั้นผมยังเด็ก ไม่ได้เก็บไว้เลยสักเล่ม เสียดายมาก เดี๋ยวนี้หาหนังสือดี ๆ ราคาเท่านี้ไม่ได้แล้วนะ
หลายปีต่อมา สตรีสารภาคพิเศษเลิกผลิตเพราะเจ้าของไม่สามารถรับภาระค่ากระดาษที่แพงขึ้นได้ ผมเสียใจสุด ๆ เพราะชอบอ่านมาก ๆ ตอนหลัง หนึ่งในคอลัมน์นิสต์ของสตรีสารภาคพิเศษที่วาดการ์ตูนบ้านชายทุ่งออกมาทำหนังสือคล้ายสตรีสารภาคพิเศษ ชื่อหนังสืออะไรจำไม่ได้ น่าจะชื่อเพื่อนรัก เล่มละ 15 บาท ปกมันอย่างดี ผมก็ตามอยู่ช่วงแรก ๆ แต่หลัง ๆ ก็ไม่ได้ซื้อเลย
ภาพข้างล่าง นิตยสารสตรีสารภาคพิเศษเล่มสุดท้าย จำหน้าปกได้ขึ้นใจ เสียดายมาก
ตอนประถม 3 เริ่มสะสมการ์ตูนผีเล่มละ 1 บาท มีหลายร้อยเล่ม เพื่อนขอยืมก็ใจดีเอามาให้ยืม เพื่อนแอบอ่านในห้องแล้วทำตกลงมาที่พื้น ก็เลยถูกครูยึดไปหมดเลย ;w;
ช่วงสายโลหิต (กบ-หนุ่ม) กำลังดัง ก็เริ่มสะสมหนังสือเรื่องย่อละครครับ =w= มีหลายสิบเล่มเกือบ ๆ ร้อยเหมือนกัน ยังเก็บอยู่ แต่ก็เก่ามากจนเกือบจะเป็นฝุ่นแล้ว
แล้วก็เริ่มอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นครับ 3 เรื่องแรกในชีวิต คือ เซเลอร์มูน ดราก้อนบอล กับโดราเอม่อน โดราเอม่อนมีเยอะมาก ผมเน้นเก็บภาคพิเศษ มีเกือบครบทุกเล่ม แต่เอาไปอ่านในห้องน้ำจนราขึ้น เลยเอาไปทิ้งหมดเลย เสียดายอีกแล้ว เดี๋ยวนี้ขายเล่มละตั้งหกสิบกว่าบาท ซื้อไม่ลง =w=
พอขึ้น ม.ต้น เริ่มอ่านวรรณกรรมเยาวชนครับ เรื่องแรก ๆ ที่อ่านก็เช่น โรงงานช๊อกโกแล็ตมหัศจรรย์ ผมเป็นแมวแม่มด พีชยักษ์ การผจญภัยของเรือไวกิ้ง คนจิ๋ว ฯลฯ แต่ที่ประทับใจมาก ๆ คือ แมรี่ ป๊อปปินส์ เป็นหนังสือที่ทำให้ผมติดการอ่านวรรณกรรมเยาวชน อ่านอย่างบ้าคลั่ง โชคดีแม่เป็นครู ห้องสมุดโรงเรียนแม่มีหนังสือวรรณกรรมเยาวชนเยอะ ยืมกี่เล่มก็ได้ไม่จำกัด ช่วงปิดเทอมเลยยืมทีละสิบกว่าเล่มครับ ชอบไปนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ในห้องสมุดกับน้อง 2 คน =w= โรงงานช๊อกโกแล็ตมหัศจรรย์นี่อ่านก่อนเอามาสร้างหนังตั้งสิบกว่าปี เป็นเรื่องที่สนุกมาก
พอขึ้น ม.ปลาย ก็เริ่มอ่านนวนิยายครับ เรื่องแรกที่อ่านคือ นิรมิตของแก้วเก้า แม่ยืมมาให้อ่าน จากนั้นก็ติดนิยายของแก้วเก้ามาก =w=
ตอนเด็กอ่านเยอะครับ เป็นพวกคลั่งสะสมหนังสือด้วย แต่ปัจจุบัน หนังสือแพงกว่าสมัยก่อนเยอะมาก เลยไม่ค่อยมีใครซื้อหนังสือให้อ่าน ก็เลย...อ่านตามห้องสมุดบ้าง อ่านในอินเตอร์เน็ตบ้าง แอบอ่านตามร้านหนังสือบ้าง ตอนนี้นิตยสารที่ซื้อประจำเหลือแค่ต่วยตูนภาคพิเศษเล่มเดียว ส่วนหนังสืออื่น ๆ ต้องอยากอ่านมากจริง ๆ ถึงจะยอมควักตังค์ซื้อ ไม่ค่อยซื้อหนังสือนิยาย แต่จะซื้อหนังสือเล่าประสบการณ์มากกว่าครับ =w= เดี๋ยวนี้อ่านน้อยลง เพราะสายตาไม่ค่อยดี แก่แล้วก็อย่างนี้แหละ
ทันอ่านสวนเด็กเหมือนกัน แต่พอขึ้นมัธยม ย้ายโรงเรียนก็เลยอดอ่านต่ออ่ะ เนื้อหาดี๊ดี
ออกศึกข้านึกแต่รบ แต่รบ จบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น...
อ่านกระสือกลางวันมันเป็น ญ ด้วยรึเปล่าคะเนี่ย ฮา...
เดอะเนชั่นคอมิกส์เราก็เต็มบ้านเลยค่ะ เช่นเดียวกับคุณค่าและเล่มโปรด 5555
แมรี่ ป็อปปิ้นส์เคยดูแต่หนัง แต่ร้องเพลงได้ทุกเพลงเลยค่ะ ฮ่า
ไว้จะมาดิทเพิ่มนะคะ wifi ฟรีไม่ค่อยเอื้ออำนวยให้ใช้เท่าไหร่
ตอนเด็กๆ ของของแจ๊กเกอรีน วิลสันค่ะ ยืมห้องสมุดอ่าน ทุกเรื่องของเจ๊แกคืออ่านหมด
หลังๆ ค่อยเปลี่ยนมาอ่านนิยายไทยอย่างแจ่มใส (ที่ตอนนี้เลิกอ่านไปแล้ว) แฟนตาซีก็เริ่มแรกเลยด้วยเรื่อง เซวีน่า บารามอส ลาเซนตรา (ที่ยังรออยู่ ถึงจะลืมเนื้อหาไปหมดแล้วก็เถอะนะ...)
แจ็กเกอลีน วิลสันนี่เราเห็นเล่มไหนปกสวยก็คว้าเลยค่ะ เพราะสนุกทุกเล่ม ยืมห้องสมุดเหมือนกัน เรื่องที่ชอบที่สุดคือเรื่องที่นางเอกชื่อไวโอเลตแล้วชอบนางฟ้ามากๆ อะ คืออ่านแล้วมันใช่ตรงใจชีวิตเราเลย TT
1. ศรีธนชัย 2. ขุนศึก 3. แปดเเทพอสูรมังกรฟ้า 4.อมตะ (แก้วเก้า) 5. สุดขอบจักรวาล (จุฑารัตน์)
หลังจากนั้นอ่านเกือบทุกเรื่องที่เจอจนเข้ามหาวิทยาลัยค่อยเจาะจงอ่านแค่นักเขียนที่ชอบ หรือเรื่องที่มีคนแนะนำ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?