(ชวนคุย) นิยายในวัยเด็กของคุณ?
ตั้งกระทู้ใหม่
ส่วนตัวเรามีหลายเรื่องมาก สมัยเด็กอ่านหนังสือเยอะ โตมาอ่านแต่หนังสือเรียนก็กระอักละ
เรื่องแรกๆ ที่อ่านเลยก็มีห้าสหายผจญภัย (สนุกมาก แต่เล่มหลังๆ เฉยๆ ละ) กับสี่สหายที่หนีออกจากบ้านไปอยู่เกาะของอีนิด ไบลตัน กับวรรณกรรมเยาวชนของแจ็กเกอลีน วิลสัน ชอบรูปประกอบด้วยแหละ ฮ่า พอโตมาย้อนกลับไปดูก็พบว่าเรื่องของวิลสันสอดแทรกเรื่องหนักๆ ไว้เยอะเลยนะ ทั้งเรื่องครอบครัวแตกแยก หย่าร้าง การรังแก -- พ่อมีชู้ ความรุนแรงในครอบครัว ความยากจน แบบครบจริงๆ แต่เขานำเสนอออกมาเนียนมากผ่านมุมมองของเด็กวัยใสๆ เป็นหนังสือที่ถ้าเรามีลูกจะบังคับอ่านอะ อีกคนที่ชอบก็โรอัลด์ ดาห์ล ทั้งเรื่องชาลี มาทิลด้า คุณหมาจิ้งจอก... ชอบเรื่องสั้นของเขาด้วยค่ะ
พอโตขึ้นมาอีกนิดก็เริ่มอ่านอยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย ชอบมาก ยังกลับมาพลิกๆ อ่านอยู่เลย สำนวนนักเขียนคนนี้เสียดสีได้ใจมากๆ จากนั้นก็เริ่มลามไปหมวดแฟนตาซี อ่านหัวใจน้ำหมึก เอรากอน จินตนาการไม่รู้จบ เดเปอร์โรว์ เรื่องที่ตบตาสว่างเลยคือยุทธการทุ่งวอเตอร์ชิป เป็นเรื่องเกี่ยวกับกระต่ายน้อยแสนน่ารัก... ที่สู้กันจนตายไปข้าง สูญเสียความไร้เดียงสาให้เรื่องนี้เลยค่ะ ตามด้วยอีกเรื่องเกี่ยวกับนกฆ่ากัน มีการข่มขืน ล้างแค้นด้วย เนื้อเรื่องดาร์คมากๆ แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว
พอโตขึ้นมาอีกก็กลับมาไล่อ่านแฮร์รี่ แล้วก็อ่านบารามอส ซึ่งตอนนั้นรู้สึกว่าเฉยๆ มาก พล็อตดูหลวมๆ ไปหน่อยสงสัยเราอ่านนิยายแปลมากเกิน ยุคแฟนตาซีโรงเรียนบูมเราก็อ่านหลายเรื่องนะ เช่น เซลาเฟีย ลาเซนตรา ฯลฯ แต่อ่านแล้วก็เฉยๆ ไม่ตราตรึงใจเท่าไร แถมนักเขียนเขียนไม่จบอีกต่างหาก มันคือจุดที่ทำให้เราเรื่องมาก มาตรฐานสูงไปเลยค่ะ
จนกระทั่งตอนนี้ พอใจยากมาก อ่านอะไรก็ไม่ถูกใจไปหมด แอบเซ็งกับตัวเอง แต่ก็ประหยัดเงินดี 5555
แล้วเพื่อนๆ ล่ะคะมีนิยายเรื่องไหนเป็นนิยายวัยเด็กกันบ้าง มีใครเคยอ่านเรื่องเดียวกับเราบ้างมั้ย 555
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบค่ะ^^
45 ความคิดเห็น
มานะ มานะไปบ้านคุณตา
มานี มานีมีแมวสีดำ
บ้านมานะมีหมี
บ้านมานีมีหมา
.... นี่คือนิยายวัยเด็กเรื่องแรกของชีวิต (นิยาย ?)
หวา.. ไม่ทันยุคมานีมานะ แต่ทันยุคแก้วกล้า กับตามารถไฟอยู่นะครับ(หัวเราะ)
5555 บอกอายุสุดๆ
ตอนเราเรียนเป็นหนูมาลีเก้าอี้สีชมพู หนูมาลาเก้าอี้ฟ้าค่ะ
แล้วก็มีแม่ไก่ขาว ตุ๊กตาแป้งที่วิ่งหนีตายาย
โบราณทั้งนั้น
เคยอ่านทั้งมานะ มานี แก้ว กล้า ตามารถไฟ
ตอนเด็กเราชอบหนังสือวิชาภาษาไทยมากค่ะ
รู้สึกเหมือนกำลังอ่านนิยายแบบเด็กๆ ภาพสวย สีสวย ปลื้มมาก
จริงๆแล้วชอบนิยายที่มีภาพประกอบนั่นแหละค่ะ
ปล. บ่งบอกอายุสุดๆ = ='
แก้ว กล้า นี่จำได้แม่นว่าเคยเรียนชัวร์
แต่มานะ มานี ก็คุ้นๆน้า แต่ไม่ค่อยมั่นใจ
(บอกอายุมากเลย ฮ่าๆ)
ผมก็เกิดไม่ทันนะครับ...
พวกดรุณศึกษาอะไรเนี่ยไม่เห็นรู้จักเลยเชอะ!! (ฮา)
อุ๊ย! เจอคนยุคเดียวกันแล้ว นึกว่า หลงมาคนเดียว ฮา...
อะ เคยอ่านมาหมดแล้วตอน ป.1 ^^
จำได้ว่าตอนนั้นเพื่อนคนนึงอ่านออกเสียงคำว่า วัว เป็น งัว บ่อยๆ จนครูเอือม 555
เราเรียนทันค่ะ และเราก็ยังคิดว่าเด็กสมัยนี้สมควรกลับไปเรียนแบบนี้เช่นกัน รู้สึกตัวเองแก่
ตอนเด็กวรรณกรรมที่ประทับใจจนทุกวันนี้ คือเรื่อง เจ้าหญิงปิโปกับเจ้าชายโปปิ
เจ้าชายที่ไปตามหาเจ้าหญิง ด้วยม้าสีแดงและซวยต้องกลายร่างเป็นมังกร รอให้มีอัศวินมาซวยต่อจากตัวเองถึงจะคืนร่างไปตามหาเจ้าหญิงต่อได้ เล่มบางๆแต่สนุกจับใจจริงๆ
เคยเห็นเหมือนกันค่ะเรื่องนั้น แต่ไม่เคยอ่าน รู้สึกว่าเลยวัยละ555
พอจขกท. กล่าวถึง ห้าสหายผจญภัย / สี่สหายฯ
ทำให้นึกได้ว่าสมัยเด็กก็เคยอ่านด้วย
(แต่หาอ่านได้ไม่ครบทุกเล่มแฮะ)
นิยายที่เคยอ่านวัยเด็กมันมีเยอะแฮะ
อ่านเยอะละจำได้ไม่หมด
เท่าที่จำได้สองเรื่องที่ติดใจมากที่สุด
นักสืบนมสด / แปล
ผจญภัยในตู้เสื้อผ้า = นาร์เนีย
เป็นสองเรื่องที่ทำให้อยากอ่านเรื่องอื่นๆ ต่อไปเลยล่ะ
ส่วนพวกนิยายแฟนตาซีของไทยนี่แรกๆ เลยที่ได้อ่าน
คงไม่พ้นไวท์โรด (...) อา ตอนนั้นยังใสซื่อนัก
พอได้อ่านเซวีน่า / บารามอสก็ชอบนะ
แต่ยังไม่รู้หรอกว่าอะไรคือ 'วาย'
แต่เพื่อนๆ ม.ต้นนี่กรี๊ดกรี๊าดกับนิยายรักเกาลี
ซึ่งอิชั้นไม่อินอะ... จะไม่มุ่งอ่านพวกผจญภัย แฟนตาซีไรงี้มากกว่า
นึกได้อีกเรื่องก็ปราสาทมนตรา จำไม่ได้แล้วว่าใครเขียน
แต่รู้สึกว่าอ่านจบแล้วร้องไห้ (ร้องไห้ทำไมฟะ)
เหมือนๆ จะมีเล่มต่อแต่หาอ่านไม่ได้ (โถ ชีวิต)
เลยเป็นพวกสะเปะสะปะมาจนวันนี้
อ่านเล่มไหนละหาเล่มต่อไม่เจอ... อืมช่างมันก่อนละกัน
พอหาเจอก็ไม่ใช่อารมณ์อยากอ่านซะละสิ
นาร์เนียเราเคยอ่านตอนเด็กมากๆ แล้วก็อ่านไม่รู้เรื่องเลยเลิก พอโตเป็นผู้ใหญ่จะอ่านอีกทีก็ขี้เกียจ...
ไวท์โรดจำได้ว่าหยิบขึ้นมาอ่านปกหลัง แล้วก็วางคืน จำไม่ได้แล้วว่าทำไม สงสัยชะตาไม่ต้องกัน 555
ใช่ค่ะ อารมณ์ที่เจอนิยายที่ตอนเด็กอยากอ่านมาก แต่ตอนนี้กลับเฉยๆ ขี้เกียจอ่านแล้ว เป็นบ่อย 55
ตอนเด็กๆ ส่วนใหญ่จะเป็นหนังสือนิทานซะ
มากกว่านะครับ นิยายที่อ่านเล่มแรกๆ เป็น
นิยายที่ต้องอ่านเสริมแบบเรียนภาษาไทย
อย่างพวก " โมวกลี " หรือ " กามนิตภาคพื้นดิน,สวรรค์ "
ก่อนหน้านั้นที่เข้าข่ายจริงๆ อาจจะเป็นพวก
หนังจีนกำลังภายในช่วงเย็นๆ ไซอิ๋ว หรือไม่
ก็ซีรีส์ในตำนาน " เปาบุ้นจิ้น " ครับผม
พอหลังนั้นมาอีกนิดก็เลยติดอ่านที่ต่อยอด
จากแบบเรียนอย่างเรื่อง พระร่วง , รามเกียรติ์
พระอภัยมณี รวมไปถึงหนังสือกลุ่มวรรณคดีไทย
ชาดกต่างๆ รวมไปถึงนิทานเวตาลครับผม
ปล.อะเฮื่อ!! นี่มันกระทู้ดักแก่นี่หว่า
อ่านกามนิตตั้งแต่เด็กๆ เลยเหรอคะ เก่งจัง เราอ่านเมื่อไม่กี่ปีมานี้ยังเข้าใจไม่หมดเลย ทั้งภาษาและแนวคิด ล้ำไป
นิทานเวตาลกับไซอิ๋ว ชอบมากค่ะ อ่านแล้วนึกถึงเรื่องไซยูกิ เป็นอนิเมในวัยเด็กเหมือนกัน 555
ปล. เขาว่ากันว่าอายุเป็นเพียงตัวเลข...
เรื่องแรกชื่ออะไรไม่รู้ เป็นวรรณกรรมเยาวชน
ตัวเอกหลงเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งอีกมิติที่มีเจ้าของบ้านลี้ลับคอยดูแลดีทุกอย่าง
จำได้ว่ามีเพื่อนอีกสองสามคน และในหนึ่งวันจะมีทุกฤดู (เฉลยเป็นหนึ่งวันในมิตินั้นเท่ากับหนึ่งปีโลกจริง)
แต่ปรากฎว่าเรื่องเลวร้ายในบ้านมีความลับซ่อนอยู่
พอหนีกลับออกมาได้ในโลกความจริง
ตัวเอกยังเป็นเด็กเท่าเดิม แต่พ่อแก่มากแล้วนึกว่าลูกชายตายไปนานแล้ว
จำได้แค่นี้ -3-
เนื้อเรื่องคล้ายหนังเรื่อง Coraline เลยค่ะ น่าอ่านมากๆ
เอาจริงจัง เราอ่าน ข้างหลังภาพ
ไวด์โรด,แฮร์ร์รี่, หุบเขากินคน (อันนี้ชอบมากค่ะ)
แล้วก็พวกประวัติเทพเจ้าค่ะ
จะชอบมากโดยเฉพาะเทพเจ้าของพราหมณ์ค่ะ สนุกดี
พระคัมภีร์ก็อ่านค่ะ
เป็นเรื่องราวเป็นเล่มๆ เลยค่ะ สุดท้ายก็คือ การ์ตูนค่ะ การ์ตูนนี่อ่านเยอะมาก ๆ
อ่านข้างหลังภาพแต่เด็กเลย 5555 #ฉันก็ยังอิ่มใจที่ตายโดยได้รักใคร
สมัยเด็กเราก็ชอบอ่านตำนานเทพเจ้ากรีกโรมัน กับพระคัมภีร์เราก็ว่าสนุกดีค่ะ ชอบช่วงบทวิวรณ์มีทูตสวรรค์มาเป่าแตร โลกเกิดหายนะ...
เฮ้ย นี่เรามันสายเดียวกันนี่ นิยายยังแต่งดาร์กๆ เหมือนกันเลย ฮา
ชีวิตวัยเด็กถูกหล่อหลอมมาดีค่ะ
ออกมากลายเป็นสายดาร์คเต็มตัว
พ่อคะแม่คะภูมิใจในตัวลูกมั้ย 555
-บปี้ ถุงเท้ายาว แต่อ่านไม่จบค่ะ , อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย (ไม่จบอีก),
ห้าสหายผจญภัยนี่เลือกอ่านเป็นบางเล่ม
ต่อมาก็พวกแฟนตาซีไทยยุคโรงเรียนเวทมนตร์(บารามอสนี่ชอบ จิ้นวาย เซวีน่า ฯลฯ)
ฝังใจสุดคือ Deep wood ป่ามหัศจรรย์...มันเป็นดาร์คแฟนตาซีชัดๆ
มอลลี่ มหัศจรรย์มนตร์สะกด
ช่วงเดียวๆกันก็ได้หนังสือของทมยันตี จากป้ามาอ่านหลายเล่มอยู่ ทวิภพ มงกุฏที่ไร้บัลลังก์ รอยอินทร์ ดั่งดวงหฤทัย ฯลฯ
ยุคต่อมาอ่าน แจ่มใส สลับกับมิเกะเนะโกะ โฮล์ม และพวกแนวฆาตกรรม
สุดท้ายมาลงเอยที่ yaoi ถึงปัจจุบันค่ะ
สไตล์หลากหลายมากค่ะ 555
มิเกะเนะโกะโฮล์มส์ เราก็เคยอ่านอยู่นะ (ยุคเดียวกับซายากะสินะ) แต่อ่านไปได้สี่ห้าเล่มก็เบื่อ ส่วนหนึ่งเพราะไม่ชอบบุคลืกพระเอกด้วย นุ่มนิ่มเกิน
สมัยอ่านบารามอสนี่ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวายคืออะไร555
มิเกะนี่เราก็รำคาญบุคลิกพระเอกเหมือนกันค่ะ 555
ยุคบารามอสเราก็ยังไม่รู้จักวายค่ะ แต่เราอ่านไม่เรียงเล่ม ไปอ่านเล่มสามก่อนเลยเข้าใจผิดว่าเป็นแนวชายรักชาย (ตื่นเต้นดีใจ) พอไปอ่านไล่มาตั้งแต่เล่มแรกแล้วรู้ความจริงก็...เฟลนิดนึง55
สมัยนี้ไม่ค่อยได้อ่านเยอะเท่าไรไม่มีเวลา พอตอบกระทู้นี้แล้วเลยนึกครึ้ม ไปหยิบเอาบางเล่มที่เหลืออยู่มาอ่าน ^ ^
ไ่ม่เคยอ่านวรรณกรรมเยาวชนเลย ประเดิมเรื่องแรกก็นิยายหนาเกือบสองนิ้วไม้บรรทัด
เป็นเรื่องน้ำเน่าของป้าวลัยขอรับ
ฮาร์ดคอร์...
สมัยยังเด็กนี่เรื่องไหน 500 หน้าขึ้นไปนี่อ่านจบจะภูมิใจมากเลยค่ะ สองนิ้วนี่คือความเป็นไปไม่ได้ ขนาดถูกพ่อจับอ่านเรื่องไฮดี้ (ที่แอบยาว) ยังดิ้นพราดๆ จะเป็นจะตายอยู่เลยค่ะ 5555
รุ่นข้าน้อยในตอนนั้นมีเอามาทำเป็นละครขอรับ อยากรู้เรื่องเร็วๆ นำหน้าละคร รู้ตัวอีกทีก็อ่านจบแล้ว ^^"
หนังสือสมัยก่อนหนา แต่ตัวหนังสือใหญ่ขอรับ ถ้ามาทำเป็นหนังสือสมัยนี้ คงไม่หนาขนาดนั้นหรอก
มีละครเป็นแรงผลักดันสินะคะ 5555 เป็นเราถ้าอ่านหนังสือแล้วคงเลิกดูละคร เพราะรู้สึกว่าต้องผิดหวังแน่ๆ
เคยเปิดนิยายสมัยเมื่อหลายสิบปีก่อนเหมือนกันค่ะ ตัวอักษรใหญ่จริงๆ แต่ฟอนท์สวยนะคะ มันกลมๆ ดี ชอบ ฮ่า
เฉพาะนิยายสินะครับ...เล่มแรกที่อ่านคือแฮร์รี่ พอตเตอร์ภาคแรก ตอนนั้นยังอ่านหนังสือไม่คล่องแต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็ดันทุรังอ่านจนจบเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแล้วก็เริ่มไล่มาภาคต่อๆไป จากนั้นก็เริ่มหันมาอ่านนวนิยายไทยเรื่องที่จำได้หลักๆเลยก็มีหัวขโมยแห่งบารามอสแล้วก็The Omenครับ ส่วนหนังสือเรื่องสี่สหายและห้าสหายผจญภัยไปเจอในห้องสมุดโรงเรียนก็เลยยืมมาอ่านเรื่อยๆ แล้วก็เริ่มเบนเข็มมาทางนิยายโรแมนติกแฟนตาซี(จำชื่อเรื่องไม่ได้)จนหันมาอ่านนิยายรักหวานแหววเช่นเรื่องคุณหนูตัวร้ายกับนายบอดี้การ์ด นิยายของนักเขียนนามปากกานู๋ผักบุ้ง แล้วก็อีกหลายๆเรื่อง(ยืมเพื่อนมา เพราะชอบสะสมนิยายแฟนตาซีมากกว่า555) แต่พอหลังจากขึ้นมัธยมก็แทบไม่ได้อ่านอะไรอีกเลยครับ
ช่วงแรกเราก็อ่านแฮร์รี่ไม่รู้เรื่องค่ะ เลยพักไว้ก่อนค่อยมาอ่านตอนโตขึ้นอีกนิด ตอนนั้นพึ่งออกภาค 5 มั้ง
นู๋ผักบุ้งนี่แจ่มใสสินะ จำได้ว่าเคยอ่าน แต่นิยายแจ่มใสเราจำพล็อตไม่ได้สักเรื่องเลยค่ะ!
ขึ้นมัธยมอ่านนิยายน้อยลงจริง เพราะถูกหนังสือเรียนเจียดเวลาไปหมด ทรูสตอรี่เห็นด้วยมากมายค่ะ ฮ่า
ผมเองก็ได้ย้อนกลับมาอ่านภาคแรกๆใหม่เหมือนกันถึงเข้าใจ ตอนนั้นผมน่าจะอ่านจนจบแล้วล่ะ แต่ภาคสุดท้ายมันยังไม่ได้แปลเลยลองอ่านซับอิงแต่ไม่รู้เรื่องสุดท้ายหมดหนทางเลยขอให้คนรู้จักที่อ่านออกมาอธิบายให้ฟังแทน
อย่าว่าแต่นิยายของแจ่มใสเลย ที่เคยอ่านมาทั้งหมดนี่ผมก็แทบจะจำไม่ได้สักอย่าง555
ใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆ//หัวเราะทั้งน้ำตา
นู่ผักบุ้งเหมือนจะไม่ใช่ของแจ่มใสนะคะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นนักเขียนของ Z-girl มากกว่าค่ะ
ถ้าไม่ใช่พวกนิทานกริมม์ เล่มแรกที่ได้อ่านก็คงจะเป็นเจ้าชายน้อย ค่ะ ^^
หลังจากนั้นก็พวกแฮร์รี่ อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย บารามอส
อ้อ...มีนิยายรักเล่มเล็กๆที่พี่ซื้อมาไว้(แต่ห้ามไม่ให้เราอ่าน)
เราเลยแอบอ่านปรากฏว่ามีบทอีโรติกเล็กๆ 5555
ประเดิมด้วยเจ้าชายน้อยนี่ก็ฮาร์ดคอร์ไม่ใช่น้อยนะคะ
จำได้ตอนอ่านครั้งแรก รูปหมวก/งูกลืนช้าง เราเห็นเป็นกองดิน... บ่งบอกถึงจินตนาการอันติดลบมาก 555
55555 ตอนแรกที่อ่านรู้สึกแค่อึนๆงงๆค่ะ แต่สนุกดี
ตอนเด็กหนักไปทางการ์ตูนครับเลยจำอะไรเกี่ยวกับนิยายในวัยเรียนไม่ได้เท่าไหร่
โตขึ้นดันครึ้มใจหันมาอ่านนิยายแฮร์รี่,บารามอส, เพลงสุดท้ายของนางเงือก, มายาจอมคาถา, บันทึกหัวขโมยดวงจู๋, มาฮาเดล, ลาเซนตรา ฯลฯ
อ่านเยอะซะจนรู้สึกตัวอีกทีก็ตกใจว่าเฮ้ยมันใช่เหรอหันมาติดนิยายซะงั้น
แถมส่วนใหญ่ดันแปะป้ายวรรณกรรมเยาวชน สงสัยชีวิตจะเริ่มช้ากว่าคนอื่น
ตอนนี้เริ่มตกใจที่กลายมาเป็นคนเริ่มแต่งนิยายซะเอง
ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเขียนเรียงความได้เกิน 3 หน้า =_="
//ปล. หลายเรื่องที่อยากอ่านต่อแต่เงียบไปนานถ้าออกมาก็จะไล่ซื้อนะ
นิยายไทย เรายังรอภาคต่ออีกหลายเรื่องเลยค่ะ ท่านพูดถึงมาฮาเดล เราเลยนึกขึ้นได้ว่ายังรอเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน เป็นเรื่องที่ค่อนข้างชอบมากกว่าเรื่องอื่นๆ นิดหน่อย เพราะภาษาดีดูมีหัวคิด 555
ตอนเราเริ่มแต่งนิยายก็ตกใจค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆ ก็แต่ง ทั้งที่ช่วงนั้นไม่ติดนิยายเลย เกือบๆ จะเลิกอ่านไปแล้วก็ว่าได้ 55
ลาเซนตรากับมาฮาเดลถ้าออกต่อก็จะไล่ซื้อครับไม่รู้คนเขียนหายไปไหน T_T
แต่งนิยายตอนนี้กลั่นอาทิตย์ละบทสั้น ๆ นี่ก็เล่นเอาหัวหมุน (แต่งบนรถตู้)
รู้สึกทึ่งกับคนที่เขียนได้ทีละเยอะ ๆ จัง
แต่งบทรถตู้นี่เจ๋งจังเลยค่ะ เวลาเราอยู่บนรถนี่เล่นมือถือไม่ได้เลยปวดหัว
นั่นสิคะ เราทึ่งคนที่ลงวันละบทๆ มาก ทึ่งในความอดทนของเขา (ที่ยอมรอจนแต่งได้เยอะๆ แล้วเอาลงรวดเดียว) กับความ "productive" ของเขา แต่งไปได้ไง หรือว่าเขามีเวลาแต่ละวันมากกว่า 24 ชม. หรือว่าเราแบ่งเวลาไม่เป็นเอง ฮ่า
เขาอาจจะมีสิบมือก็ได้ครับ ^^ // ชักอยากเห็น
ปล. ทุกวันนี้ก็แต่งไปมึนไปครับ
ถ้าเด็กๆก็เป็นนิยายที่จะอยู่ในหนังสือ ขายหัวเราะไม่ก็มหาสนุก จำไม่ได้ว่าชื่อเรื่องอะไร ที่เขียนถึงลูกชายคนเล็กจะได้รับมรดกก็ต่อเมื่อแต่งงานและมีลูก โดยว่าที่ภรรยาให้หาได้เองตามใจชอบ ไปหลงรักคนแรกก็ตามจีบจนเป็นแฟน อยู่ด้วยกันเกือบสามเดือนก็เริ่มเบื่อ จึงไปเที่ยวราตรีแล้วเจอหญิงสาวอีกคนที่ตนหลงไหลจึงแอบคบกันหนึ่งอาทิตย์ ก็ไปขอเลิกกับหญิงคนแรก เธอก็เลิกทันทีเพราะฝ่ายชายไม่ได้ติดต่อเธอตลอดอาทิตย์ ชายจึงไปคบกับหญิงคนที่สองจนผ่านไปหลายเดือน จนเธอท้อง...แล้วไรต่อจำไม่ได้แล้ว
จำได้ว่าขายหัวเราะตอนเราอ่านนี่มีแต่เรื่องสั้นนี่คะ? เล่มละสองเรื่อง หรือว่าเราอ่านคนละรุ่นกัน 555
ยังแยกแยะระหว่างนิยาย กับเรื่องสั้นไม่ออกครับ
ตอนเด็ก ๆ รู้สึกว่าจะหนักไปทางวรรณกรรมเยาวชนที่ไม่ค่อยดัง (!?) เช่น ไม่มีใครร้ายเท่าน้องคนเล็กอะไรงี้
อ่าน-พวกการ์ตูนสารคดีเล่มแข็ง ๆ ประมาณว่าของซีเอ็ดมั้งคะ แบบว่าประวัติบุคคลสำคัญของโลก รู้จักสายพันธุ์สุนัข
อ่านหนังสือที่เป็นเรื่องเล่าสั้น ๆ ของคนโน้นคนนี้ เช่น แฉชีวิตนักเรียนนอก (ไม่รู้ป่านนี้พี่เตรทำไรอยู่)
วนิดา อ่านเพราะชอบละคร
เชอร์ล็อคโฮม สำนวน อ.สายสุวรรณ ซึ่งมานึกย้อน ๆ ไป ตรูอ่านเข้าไปได้ไงวะ!?
คอลัมน์ในนิตยสารสตรีสาร ชอบอ่านงานของคุณวาณิช จรุงกิจอนันต์ เพราะเป็นอาของเพื่อน สมัยเด็ก (เหตุผลเกือบจะซ่งตีงนะเนี่ย)
สรุปว่าจริง ๆ เป็นคนอ่านนิยายน้อยมากกก ก.ไก่ร้อยตัว
ผ่าง!!
ไม่มีใครร้ายเท่าน้องคนเล็กเราก็เคยอ่านนะคะ5555
พวกการ์ตูนความรู้อ่านตอนเด็กนี่มันติดหัวดีจริงๆ ค่ะ อ่านแล้วจำได้จำดีไม่มีลืม ไม่รู้ทำไมแฮะ ฮ่า
พวกคอลัมน์ตามนิตยสารนี่เราไม่เคยอ่านเลยค่ะ เพราะบ้านเราไม่รับนิตยสาร เคยรับ "รักลูก" อยู่นะแต่มันไม่มีนิยายเนี่ยสิ มีแต่เด็กทารกเต็มไปหมด
พวกฟิค เฟย์ ฟาง แก้ว กับ TVXQ ในเด็กดีนี่แหละ
แต่สมัยนี้ก็กลายร่างมาเป็น EXO หมดแล้ว 555
เล่มแรกที่อ่านตั้งแต่จำความได้เป็นหนังสือนิทานค่ะ จำชื่อเรื่องได้ไม่แม่นยำนัก น่าจะประมาณ 'เล่านิทานให้หนูฟังหน่อย' เป็นการรวมนิทานพื้นบ้านจากประเทศต่างๆ ที่หยิบมาอ่านซ้ำกี่รอบก็ไม่เบื่อเลยค่ะ จนกระทั่งโตขึ้น... ได้รู้จักหนังสืออื่นๆ มากขึ้น ก็ไม่ได้ยุ่งกับเจ้าเล่มนี้อีกเลย พิมพ์ไปนี่ก็น้ำตาซึมเลยค่ะ ไม่รู้ว่ามันยังอยู่ที่บ้านหรือเปล่า ;_;
ตอนเด็กๆลิมไม่ค่อยชอบอ่านนิยายเป็นเล่มๆ แต่ชอบหนังสือที่รวมเรื่องสั้นหลายๆ เรื่องมากกว่า เช่น เรื่องชื่นใจ ของ อ.รัชนี ศรีไพรวรรณ พอโตมาหน่อยถึงได้เริ่มอ่านนิยาย ที่จำได้ก็มีความสุขของกะทิ, แฮร์รี่ พอตเตอร์, นักศึกษาสาวยอดนักสืบ แล้วก็นิยายรักกุ๊กกิ๊กทั่วไปตามประสาเด็กกำลังโตค่ะ
มานั่งย้อนความหลังแบบนี้ เขาเรียกว่าแก่แล้วใช่ไหม!?
ตอนเด็กๆ เราก็ชอบอ่านนิทานมากค่ะ ที่จำได้เลยก็มีนิทานเนปาลกับนิทานนานาชาติ แถมแม่ซื้อนิทานนานาชาติเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษปกแข็งมาให้อ่านด้วย อ่านไม่รู้เรื่องหรอกค่ะแต่พลิกดูรูปเอา 555
ความสุขของกะทิเคยอ่านแค่เล่มแรกแฮะ555
ความสุขของกะทิลิมก็อ่านแค่เล่มแรกค่ะ เคยคิดจะอ่านเล่มสองแต่เหมือนมันไม่อินแล้วยังไงก็ไม่รู้ 55555 และคงเป็นเพราะแนวนิยายที่อ่านมันเปลี่ยนไปตามกาลเวลาด้วย มองดูนิยายที่ตัวเองอ่านตอนนี้แล้วช่างแตกต่างจากวัยเด็ก 5555
ตอนเด็กเกลียดการอ่านมาก
ขายหัวเราะยังไม่อ่านเลย
จนได้มาอ่านบารามอสของเพื่อน
ตอนแรกก็เฉยๆ แต่พอถึงเฟรินเป็นชาย เป็นหญิง เป็นหมา เลยเริ่มรู้สึกสนุก
จากบารามอสทำให้อ่านนิยายเรื่องอื่นๆตามมา เช่น
- เซวีน่า
- The White Road(แต่อ่านไม่จบ)
- The Omen
- Angel Boy(ชอบรองจากบารามอสเลย)
- Last Fantasy(แต่ return ไม่ได้อ่านนะคะ)
- H.A.C.K(อันนี้ยังอ่านไม่จบเนื่องจากออกช้าเลยขาดตอน แหะๆ)
- มาฮาเดล(อันนี้พี่แนะนำมา สนุกดี)
- ซาเทียร่า(อันนี้ขึ้นแท่นไปใกล้ Angel Boy เลย)
ยังมีอีกนะคะแต่นึกไม่ค่อยออกละ ฮ่าๆ
รุ่นเดียวกัน อ่านเหมือนกันเกือบทุกเรื่องเลยค่ะ55555
นักเขียนสมัยนั้นหายไปไหนหมด มาต่อให้จบหน่อยมั้ยคะ
อายุเราคงใกล้เคียงกันค่ะ อิอิ
ต้อนเด็กชอบอ่านหนังสือ นิทามากกว่า พอโตขึ้น รุ้ว่าชีวิตคนเราต้องทำยังไง เริ่มต้นที่ไหน ก็ เริ่ม นิยาย ค่ะ แต่พออ่านิยาย ที่ไรก็รุ้สึด มีความรักมากขึ้นค่ะ
ประถม อ่านขายหัวเราะ-มหาสนุกครับ ยังจำเรื่องสั้นในขายหัวเราะได้ติดใจจนถึงทุกวันนี้ เป็นเรื่องที่ทำให้กินน้ำเย็นที่มีน้ำแข็งจับอย่างระมัดระวัง...
แล้วก็อ่านพวกนิทานอีสปครับ (เมื่อก่อนจะมีหนังสือนิทานพวกซินเดอเรล่า นิทานอีสปขายเป็นเล่มเล็ก ๆ อยู่ที่แผงขายขนมหน้าโรงเรียน เป็นนิทานสองภาษา อังกฤษ-ไทย แต่ไม่เหลือซากสักเล่มครับ เพราะพออ่านเบื่อก็เอามาฉีกแปะกับประตูบ้าน ทำเป็นงานศิลเปรอะ =w=)
ตอนประถม 2 จะมีลุงตัวผอม ๆ แต่ชื่ออ้วน ปั่นจักรยานเก่า ๆ เอาหนังสือใส่ลังไม้มาขาย ผมอุดหนุนสตรีสารภาคพิเศษจากลุงเป็นประจำเลยครับ (บางทีแอบเข้าเรียนช้าเพื่อวิ่งไปซื้อหนังสือกับลุง ฮ่า ๆ ๆ) เล่มละ 5 บาท ตอนหลังแม่ก็สั่งหนังสือสตรีสารภาคพิเศษกับการ์ตูนเดอะเนชั่นคอมิกส์ ซึ่งเป็นการ์ตูนสองภาษาอังกฤษ-ไทย เล่มละ 20 บาทกับร้านหนังสือใกล้บ้าน ให้ผมกับน้องเดินไปรับทุกอาทิตย์ ชีวิตวัยเด็กเลยผูกพันกับร้านหนังสือร้านนี้มาก อีกเล่มที่อ่าน คือ สวนเด็กครับ อ่านตั้งแต่เล่มใหญ่จนพัฒนามาเป็นเล่มเล็กเท่าพ็อกเก็ตบุ๊ค แต่สวนเด็กซื้อบ้างไม่ซื้อบ้าง ไม่ค่อยติด เพราะสวนเด็กหน้าปกเน้นดาราครับ =w=
ภาพข้างล่างเป็นหนังสือเดอะเนชั่นคอมิกส์ ข้างในเป็นสีสี่ทั้งเล่ม ชอบอ่านมากครับ แต่ราคาเล่มละ 20 บาท ถือว่าแพงมากสมัยผมเด็ก ๆ พอขึ้นราคาเป็นเล่มละ 25 บาท แม่เลยเลิกซื้อให้ ตอนนั้นผมยังเด็ก ไม่ได้เก็บไว้เลยสักเล่ม เสียดายมาก เดี๋ยวนี้หาหนังสือดี ๆ ราคาเท่านี้ไม่ได้แล้วนะ
หลายปีต่อมา สตรีสารภาคพิเศษเลิกผลิตเพราะเจ้าของไม่สามารถรับภาระค่ากระดาษที่แพงขึ้นได้ ผมเสียใจสุด ๆ เพราะชอบอ่านมาก ๆ ตอนหลัง หนึ่งในคอลัมน์นิสต์ของสตรีสารภาคพิเศษที่วาดการ์ตูนบ้านชายทุ่งออกมาทำหนังสือคล้ายสตรีสารภาคพิเศษ ชื่อหนังสืออะไรจำไม่ได้ น่าจะชื่อเพื่อนรัก เล่มละ 15 บาท ปกมันอย่างดี ผมก็ตามอยู่ช่วงแรก ๆ แต่หลัง ๆ ก็ไม่ได้ซื้อเลย
ภาพข้างล่าง นิตยสารสตรีสารภาคพิเศษเล่มสุดท้าย จำหน้าปกได้ขึ้นใจ เสียดายมาก
ตอนประถม 3 เริ่มสะสมการ์ตูนผีเล่มละ 1 บาท มีหลายร้อยเล่ม เพื่อนขอยืมก็ใจดีเอามาให้ยืม เพื่อนแอบอ่านในห้องแล้วทำตกลงมาที่พื้น ก็เลยถูกครูยึดไปหมดเลย ;w;
ช่วงสายโลหิต (กบ-หนุ่ม) กำลังดัง ก็เริ่มสะสมหนังสือเรื่องย่อละครครับ =w= มีหลายสิบเล่มเกือบ ๆ ร้อยเหมือนกัน ยังเก็บอยู่ แต่ก็เก่ามากจนเกือบจะเป็นฝุ่นแล้ว
แล้วก็เริ่มอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นครับ 3 เรื่องแรกในชีวิต คือ เซเลอร์มูน ดราก้อนบอล กับโดราเอม่อน โดราเอม่อนมีเยอะมาก ผมเน้นเก็บภาคพิเศษ มีเกือบครบทุกเล่ม แต่เอาไปอ่านในห้องน้ำจนราขึ้น เลยเอาไปทิ้งหมดเลย เสียดายอีกแล้ว เดี๋ยวนี้ขายเล่มละตั้งหกสิบกว่าบาท ซื้อไม่ลง =w=
พอขึ้น ม.ต้น เริ่มอ่านวรรณกรรมเยาวชนครับ เรื่องแรก ๆ ที่อ่านก็เช่น โรงงานช๊อกโกแล็ตมหัศจรรย์ ผมเป็นแมวแม่มด พีชยักษ์ การผจญภัยของเรือไวกิ้ง คนจิ๋ว ฯลฯ แต่ที่ประทับใจมาก ๆ คือ แมรี่ ป๊อปปินส์ เป็นหนังสือที่ทำให้ผมติดการอ่านวรรณกรรมเยาวชน อ่านอย่างบ้าคลั่ง โชคดีแม่เป็นครู ห้องสมุดโรงเรียนแม่มีหนังสือวรรณกรรมเยาวชนเยอะ ยืมกี่เล่มก็ได้ไม่จำกัด ช่วงปิดเทอมเลยยืมทีละสิบกว่าเล่มครับ ชอบไปนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ในห้องสมุดกับน้อง 2 คน =w= โรงงานช๊อกโกแล็ตมหัศจรรย์นี่อ่านก่อนเอามาสร้างหนังตั้งสิบกว่าปี เป็นเรื่องที่สนุกมาก
พอขึ้น ม.ปลาย ก็เริ่มอ่านนวนิยายครับ เรื่องแรกที่อ่านคือ นิรมิตของแก้วเก้า แม่ยืมมาให้อ่าน จากนั้นก็ติดนิยายของแก้วเก้ามาก =w=
ตอนเด็กอ่านเยอะครับ เป็นพวกคลั่งสะสมหนังสือด้วย แต่ปัจจุบัน หนังสือแพงกว่าสมัยก่อนเยอะมาก เลยไม่ค่อยมีใครซื้อหนังสือให้อ่าน ก็เลย...อ่านตามห้องสมุดบ้าง อ่านในอินเตอร์เน็ตบ้าง แอบอ่านตามร้านหนังสือบ้าง ตอนนี้นิตยสารที่ซื้อประจำเหลือแค่ต่วยตูนภาคพิเศษเล่มเดียว ส่วนหนังสืออื่น ๆ ต้องอยากอ่านมากจริง ๆ ถึงจะยอมควักตังค์ซื้อ ไม่ค่อยซื้อหนังสือนิยาย แต่จะซื้อหนังสือเล่าประสบการณ์มากกว่าครับ =w= เดี๋ยวนี้อ่านน้อยลง เพราะสายตาไม่ค่อยดี แก่แล้วก็อย่างนี้แหละ
ทันอ่านสวนเด็กเหมือนกัน แต่พอขึ้นมัธยม ย้ายโรงเรียนก็เลยอดอ่านต่ออ่ะ เนื้อหาดี๊ดี
ออกศึกข้านึกแต่รบ แต่รบ จบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น...
อ่านกระสือกลางวันมันเป็น ญ ด้วยรึเปล่าคะเนี่ย ฮา...
เดอะเนชั่นคอมิกส์เราก็เต็มบ้านเลยค่ะ เช่นเดียวกับคุณค่าและเล่มโปรด 5555
แมรี่ ป็อปปิ้นส์เคยดูแต่หนัง แต่ร้องเพลงได้ทุกเพลงเลยค่ะ ฮ่า
ไว้จะมาดิทเพิ่มนะคะ wifi ฟรีไม่ค่อยเอื้ออำนวยให้ใช้เท่าไหร่
ตอนเด็กๆ ของของแจ๊กเกอรีน วิลสันค่ะ ยืมห้องสมุดอ่าน ทุกเรื่องของเจ๊แกคืออ่านหมด
หลังๆ ค่อยเปลี่ยนมาอ่านนิยายไทยอย่างแจ่มใส (ที่ตอนนี้เลิกอ่านไปแล้ว) แฟนตาซีก็เริ่มแรกเลยด้วยเรื่อง เซวีน่า บารามอส ลาเซนตรา (ที่ยังรออยู่ ถึงจะลืมเนื้อหาไปหมดแล้วก็เถอะนะ...)
แจ็กเกอลีน วิลสันนี่เราเห็นเล่มไหนปกสวยก็คว้าเลยค่ะ เพราะสนุกทุกเล่ม ยืมห้องสมุดเหมือนกัน เรื่องที่ชอบที่สุดคือเรื่องที่นางเอกชื่อไวโอเลตแล้วชอบนางฟ้ามากๆ อะ คืออ่านแล้วมันใช่ตรงใจชีวิตเราเลย TT
1. ศรีธนชัย 2. ขุนศึก 3. แปดเเทพอสูรมังกรฟ้า 4.อมตะ (แก้วเก้า) 5. สุดขอบจักรวาล (จุฑารัตน์)
หลังจากนั้นอ่านเกือบทุกเรื่องที่เจอจนเข้ามหาวิทยาลัยค่อยเจาะจงอ่านแค่นักเขียนที่ชอบ หรือเรื่องที่มีคนแนะนำ
เกมออฟโทรนนี่คุ้มอ่านมั้ยคะ เรากำลังคิดอยู่ว่าจะดูหรืออ่านดี 5555
โดนทวงนิยายถึงในบอร์ด ควรจะดีใจสินะ 555 น่าจะอัพตอนใหม่วันศุกร์หรือเสาร์เนี่ยแหละค่ะ อดใจรอนิดนึงนะคะ ^^
พอโตขึ้นมาหน่อยก็เริ่มไปจิ๊กนิยายแม่มาอ่าน เรื่องแรกที่อ่านคือ พิศวาสฆาตกรรมของป้า อกาธ่า คริสตี้ หลังจากนั้นผมก็ติดนิยายสืบสวนงอมแงมไปพักใหญ่เลย (ฮา) ช่วงนั้นจำได้ว่านิยายแปลเรื่องแรกที่อ่านคือแนวแฟนตาซี ที่มีเด็กสองคนออกไปผจญภัยกับเก้าอี้บินได้ (เก่ามาก จำชื่อเรื่องไม่ได้ล่ะ)
...ปัจจุบันนี้แทบไม่ได้อ่านนิยายแล้วล่ะครับ เล่นแต่เกม 55+
ปล. เห็น จขกท. พูดถึงนิยายที่เกี่ยวกับสัตว์เลยนึกขึ้นมาได้ ว่าก่อนหน้านี้เคยอ่านเรื่อง Silverwing เป็นเรื่องเกี่ยวกับการผจญภัยของค้างคาว มี 3 ภาค (ภาค 2 สนุกสุด ๆ แต่ภาค 3 ห่วย)
ตอนเด็กๆ คลั่งไดโนเสาร์/อวกาศมากเหมือนกันค่ะ สารานุกรมสำหรับเด็กเต็มบ้านเลย ชี้ตัวไหนบอกได้หมดว่าตัวนี้ชื่ออะไร (เหมือนนั่งจำโปเกม่อน555)
ทำไมแม่ทุกคนชอบอ่านอกาธา คริสตี้คะเนี่ย แม่เราก็อ่าน5555 ตอนแรกๆ เราก็ชอบนะ แต่พอเจอเชอร์ล็อกเข้าไปรู้สึกชอบมากกว่า เลยบอกลาปัวโรต์ไปซะ...
เข็ดนิยายสัตว์แล้วค่ะ แต่ละเรื่อง โหดเ-้ยมเลือดสาดไส้ทะลักกันหมด =__=
22-1
สงสัยจะรสนิยมใกล้ ๆ กัน (ฮา) ต้องเป็นเล่มทรงกระบอกเหมือนของต่างประเทศด้วยนะ (แต่แปลไทย) หน้ากระดาษนี่เหลืองมาเลยแต่เพลินมาก ทุกวันนี้ยังเรียงเก็บไว้ในห้องสมุดเพราะบางเล่มก็ยังอ่านไม่จบ =_____=
เชอร์ล็อค โฮมส์ก็เคยอ่าน (ขโมยแม่อ่านเช่นกัน 55) แต่ไม่ค่อยประทับใจอ่ะ ชอบอ่านเฮอร์คูล ปัวโรต์ผู้มีเซลล์สมองสีเทามากกว่า (ฮา)
ปล. เรื่อง Silverwing ไม่เลือดสาดนา แค่มีฉากระเบิดนิดหน่อย (นิดหน่อยจริง ๆ นะ 55+)
เราว่าปัวโรต์ดูใจดีไปหน่อย ชอบแนวเชอร์ล็อก ปากร้ายกวนประสาท หลอกด่าวัตสันแทบทุกบทมากกว่าค่ะ5555
ชอบค้นหนังสือแม่มาอ่านมาก บางทึก็เจอขุมทรัพย์ดีๆ เช่นแดรคูล่าฉบับปี 252x ขึ้นหิ้งบูชาเลยค่ะ
ปล. ทำไมหนัง/นิยายเรื่อฃไหนเกี่ยวกับค้างคาวต้องมีระเบิดทุกที 5555
ตอนเด็ก เด็กขนาดไหนค่ะ ม.1 ม.2นี่เด็กไหม เพราะเริ่มอ่านนิยายตอนนี้ แต่ก่อนอ่านแต่การ์ตูน
นิยายที่อ่านก็จะมีเรื่อง
สามชาย หนึ่งในร้อย(อ่านไปร้องไห้ไปจนเพื่อนมันบอกว่าบ้า) ผู้ดี ผู้แต่งสามเรื่องนี้คือ "ดอกไม้สด"
นิกกับพิม จำชื่อผู้แต่งไม่ได้
ปุลากง ผู้ใหญ่ลีกับนางมา สี่แผ่นดิน แฮรี่พอร์ตเตอร์ รัตนาวดี ปริศนา
บ้านทรายทอง ประมาณนี้แหละที่จำได้นะ
ตอนเด็กๆ พอเริ่มอ่านหนังสือออกก็ไม่ค่อยได้อ่านนิยาย นิทานเท่าไหร่ไม่นับพวกหนังสืออ่านนอกเวลานะคะ อ่านแต่การ์ตูน เล่มละบาท ห้าบาท ขยับมาขายหัวเราะ แล้วก็นิยายรักเล่มละ 12 บาท (บ่งบอกวัยยังไงชอบกล==)
ตอนป.5 ก็เริ่มอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องแรก ยังจำได้อยู่เลยชื่อเรื่อง คำสาปชุดวิวาห์ นักวาดคนเดียวกับคำสาปฟาโรห์ จากนันก็เป็นสาวกมังงะมาตลอดบ้าอ่านมันทุกแนวค่ะ
ส่วนนิยายเรื่องแรกที่อ่านเป็นหนังสือในห้องสมุดสมัย ม. ต้น ชื่อเรื่องว่า วารุณี เป็นแฟนตาซีไทยๆ ผจญภัยในป่าเกี่ยวกับเมืองพิมาย จำชื่อนักเขียนไม่ได้แล้วค่ะ ทำให้ติดใจจนตามหาแนวนี้อ่านอีก เลยเจอเข้ากับล่องไพร ของครูมาลัย ชอบจนเก็บตังค์ซื้อจนครบชุด จากนั้นก็แฮรี่ เพชรพระอุมา และอื่นๆ ยืมจากห้องสมุดล้วนๆ เลยกลายเป็นว่าช่วงนั้น ว่างปั๊บเป็นสิงห้องสมุดจนเพื่อนจะตัดขาดเลยล่ะค่ะ555
สมัยเด็กมากๆ เราก็อ่านแต่ขายหัวเราะ หนูหิ่น กับสาวดอกไม้ค่ะ ไม่รู้ทำไมติดมากกก จนพ่อแม่ดุว่าขายหัวเราะเต็มบ้าน555
ส่วนการ์ตูนญี่ปุ่นก็เริ่มอ่าน/ดูสมัยประมาณป.3 เรื่องในความทรงจำเลยคือรันม่า เคนชิน แล้วก็ยูยูฮาคุโช (เก่าๆทั้งนั้น) แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยอ่านแล้วค่ะ รกบ้าน
เรื่องวารุณีนี่น่าอ่านจังค่ะ เหมือนเคยเห็นผ่านๆ ในบ้านด้วย สวสัยต้องค้น...
เรื่องวารุณีจำหน้าปกได้ จำชื่อพระเอก 2 คนได้ เชิด(บรรยายเรื่องแบบบุคคลที่1) กับจิต(แต่คนนี้ได้รักกับนางเอกวารุณี) คร่าวๆ คือวารุณีเป็นลูกสาวเจ้าเมืองพิมายในสมัยก่อน แล้วยังไงไม่รู้สองคนนี้ถึงไปเดินทางในป่า สมัยที่ปราสาทหินพิมายยังไม่ได้ถูกค้นพบ แล้วไปเจอรูปสลักหินของวารุณีจากนั้นก็ อืมมมมม จำไม่ได้แล้วค่ะ รู้แต่ว่าสนุกมาก ถ้าหาเจอช่วยมาย้อนรำลึกความหลังหน่อยนะคะ จำชื่อคนเขียนไม่ได้จริงๆ หาจากเน็ตก็ไม่เจอ มันนานมากเลยค่ะ อยากกลับไปอ่านอีก^^
ปล. ดูเหมือนจะรู้แล้วค่ะ เป็นนิยายเก่ามาก ประพันธ์โดย ขุนวิจิตรมาตรา หรือสง่า กาญจนาคพันธุ์ โห อึ้งตัวเอง55
แอบดีใจแฮะ ดูทรงว่าเจอคนรุ่นเดียวกันแล้ว
เจอในห้องสมุดโรงเรียนวางอยู่ตรงมุมห้องมุมชั้นเป็นหนังสือที่ไม่มีใครสนใจ (แต่เราสน)เลยหยิบมาอ่าน สนุกมากก อ่านทีเดียวจบ จุดเริ่มต้นของเราก็เป็นเช่นนี้แล
น้องเหมียว น่าร้าก
เหมือนตัวที่อยู่แถวบ้านเราเลยค่ะ หางขอดเหมือนกันด้วย55
เคยอ่านบารามอสกะห้าสหายผจญภัยอยู่ค่ะ ช่วงนั้นติดบารามอสงอมแงม อ่านวันละสองสามรอบจนปกหนังสือขาด(เพราะมันไม่มีที่หุ้มปก) แต่ห้าสหายผจญภัยเราเฉยๆอะค่ะ แต่ถ้าจขกท.อยากอ่านนิยายแฟนตาซีแนะนำเซวีน่านะคะ แต่ไม่รู้ว่าเคยอ่านป่าว เพราะว่าดังมากช่วงนั้น แต่ถ้ายังไม่เคยก็แนะนำนะคะ แต่งโดยคุณกัลฐิดาค่ะ
เซวีน่าเป็นนิยายแฟนตาซีที่มีแต่คนคะยั้นคะยอให้อ่าน แต่ไม่รู้ทำไม ไม่มีเหตุผล ไม่มีโอกาสได้อ่านสักที ตอนนี้ผ่านมาหลายปีก็เริ่มอารมณ์ไม่ค่อยไปละ 5555 เสียดาย น่าจะรีบอ่านตั้งแต่ตอนนั้น
แจ็ค(หมา)ตายด้วย //ฮา
บ้านเล็กในป่าใหญ่ เคยอ่านเหมือนกันค่ะ แต่มึนๆ จำไม่ได้ละ
ห้าสหายผจญภัยเราชอบทิมมี่มาก หมาอะไรมันจะแสนรู้ได้ขนาดนี้ แล้วก็ชอบพ่อของจอร์จที่ชอบบ้างานจนเพี้ยนๆ 55555
บร๊ะ! ชอบแจ็กเกอลีน วิลสันเรื่องเหมือนกันเลยค่ะ เห็นด้วยว่าหลังๆ ไม่ค่อยพีคแล้ว เรื่องที่เราชอบเป็นพิเศษก็ยามเที่ยงคืน ล็อตตี้ มัมมี่แมว เรื่องที่เด็กผู้หญิงชื่อแอนดี้พ่อแม่หย่ากัน แล้วก็อีกเรื่องที่เด็กผู้หญิงชื่อเอลซ่าที่อยู่แฟลตจนๆ จำชื่อเรื่องไม่ค่อยได้ละ
เรื่องที่กัดนิทานนี่ทำให้เราคิดถึงนิทานก่อนนอนสอนผู้ใหญ่ขึ้นมาเลยค่ะ 5555 แต่ละเรื่อง เอามาดัดแปลงซะ...
จขกท.ถามเฉพาะช่วงตอนอนุบาลกับประถมเท่านั้นใช่มั้ย
หนังสือเรียน - หนังสือเรียนวิชาภาษาไทยรุ่นแก้วกับกล้า เราเรียนตอนป.1-ป.2
หนังสือนิทาน - นิทานอีสป หนูน้อยหมวกแดง เจ้าหญิงนิทรา พิน็อคคิโอ
ส่วนอีก 4 เล่มลืมชื่อไปแล้ว ตอนเอา 4 เล่มนี้ไปบริจาคที่ห้องสมุดมหาวิทยาลัย
บรรณารักษ์ทำหน้างงประมาณว่า "แน่ใจนะว่าจะบริจาคหนังสือเด็กจริงๆ"
หนังสือทั่วไป - สมบัติของผู้ดี
หนังสือการ์ตูนฝรั่ง - มิคกี้และสหาย
หนังสือการ์ตูนไทย - ขายหัวเราะ การ์ตูนมหาสนุก สาวดอกไม้กะนายกล้วยไข่
หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น - ยูกิโอ ชินจัง โดราเอม่อน โปเกม่อน
ดิจิม่อนผจญภัย (มีแค่เล่ม 4) หนังสือการ์ตูนรายสัปดาห์ (KC.Weekly Talent)
โคนัน (ตอนเด็กๆมีแค่บางเล่ม เพราะไม่มีคนเอาแล้ว ปัจจุบันซื้อแบบต่อเนื่อง)
"สมบัติผู้ดี" เชื่อว่าทุกคนต้องเคยอ่าน หรือถูกบังคับให้อ่านเพราะต้องคัดส่งครูอย่างน้อยหนึ่งครั้งในชีวิต 5555
การ์ตูนญี่ปุ่นที่ท่านยกมาแต่ละเรื่องนี่การ์ตูนในความทรงจำหมดเลยค่ะ ยูกิโอะ ชินจัง โดราเอม่อน โปเกม่อน ดิจิม่อน โคนัน 5555 อย่าลืมเซเลอร์มูนกับมารุโกะจังด้วยนะคะ ฮ่า
เป็นคนอ่านนิยายน้อยมาก แต่อ่านเล่มแรกคือเรื่อง ริมฝั่งแม่ระมิง ของ อ.วรรณศิลป์ค่ะ เป็นนิยายของแม่ นั่นทำให้เรารู้จักนิยายเรื่องแรกในชีวิตเลย แต่ก่อนเราชอบเขียนบันทึกมาก่อน พออ่านนิยายก็เริ่มเขียนบันทึกแบบมีบทบรรยายเหมือนนิยายที่อ่าน ฮา... จากนั้นก็อ่านพวกเรื่องสั้นต่าง ๆ แวววัน เด็กวัด หนังสือนอกเวลา เมเปิ้ลสีแดง อำนาจ ของประภัสสร อ่านมาน้อย ก็เลยเขียนไม่ค่อยจะเก่ง แฮ่...
อ่านน้อยแต่อ่านแต่ผลงานเทพๆ ทั้งนั้นเลยนี่คะ 55
เหมือนคุณจะรู้จักหนังสือเยอะมากๆ และคงจะอ่านมามากเลยนะคะ ^^
อ่านจริงๆ จังๆ ไม่มากหรอกค่ะ แต่ผ่านตามามาก เพราะคุณพ่อคุณแม่นักอ่านทั้งคู่น่ะค่ะ ^^
เจ็ดสหายนักสืบล่ะค่ะ (;;__;;)
พ่อเอามาให้อ่านเล่น ตอนเด็กๆ อ่านแล้วสนุกมาก แต่พอมาตอนนี้ มันก็ธรรมดาๆ นะ แต่เราชอบสำนวนการแปลที่ดูง่ายๆ ไม่มีอะไรซับซ้อนมากเลยล่ะค่ะ (คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ติด เพราะเราชอบอะไรง่ายๆ
จากนั้นก็ม่าเหมี่ยว อ่านในห้องสมุดโรงเรียน ติดมากมายค่ะ จำได้แค่นี้แหละ 555 ตอนนี้ก็เริ่มอ่านแจ่มใสบ้าง แต่แทบไม่มีเรื่องทำให้เราอ่านแล้วฟินจิหมอนได้เลยค่ะ ไม่ใช่แนวล่ะมั้ง บางครั้งเห็นนักเขียนเขาโพสต์มา อ่อยแล้วนะๆ , อ่อยแป๊บ ไหนคะอ่อย? นิยายที่เขาบอกว่าฟินนัก ฟินหนา เราอ่านแล้วก็ได้แค่ยิ้มมุมปาก (;;__;;) เรื่องที่ฟินมากเป้นนิยายเรื่องหนึ่งที่เราบังเอิญอ่านเจอในเด็กดีค่ะ จำไม่ได้แล้ว แต่เราอยากหาให้เจอมากเลย เป็นเรื่องแรกที่อ่านในเว็บเลยนะนั่นน่ะ
ประมาณ ป.5 เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ในตำนานค่ะ บ้านเราไม่เคยท่วม ดันท่วมค่ะ น้ำมาถึงหัวเข่าตอนตีห้า ขนของแทบไม่ทัน จากนั้นก็ลอยเท้งเต้งบนดาดฟ้า พอเบื่อๆก็เลยมีโอกาสได้อ่าน ฉันคือเอรี่ กับประสบการณ์ข้ามแดน อ่านแล้วติดค่ะ ต่อมาก็เด็กหญิงผู้ชูถงขาว เซวีน่าไม่เคยอ่านค่ะ หัวขโมยแห่งบารามอสก็ไม่เคย แฮร์รี่ พอตเตอร์เราเห็นเนื้อเรื่องแล้วไม่สนใจ ไม่รู้ทำไมค่ะ ตอนเด็กๆ ความคิดเราแปลกแยกมาก...
อ่านมะเหมี่ยวแล้วต้องอ่านแก้วจอมแก่นด้วยนะคะ 5555
เราก็อ่านแจ่มใสไม่ฟินสักที มันเฉยๆ ไปหมด สงสัยตอนนั้นยังเด็ก เรื่องความรักไม่อยู่ในหัว แต่พอโตมาก็รู้สึกว่าพล็อตไม่ถูกใจอีก สรุปคือไม่่มีช่วงไหนของชีวิตที่เอ็นจอยแจ่มใสเลยค่ะ
ไม่อ่านแฮร์รี่นี่พลาดอย่างแรงนะคะ หนังสือในตำนานนะนั่น ฮ่า
เราชอบอ่านนิทานอีสป 5555 แต่ต้องเป็นแบบนิทานภาพ สองภาษา มีข้อคิดปิดท้าย พออ่านจบแล้วรู้สึกคุณธรรมเปี่ยมล้นในหัวใจมาก
เอ่อ ไม่เชิงนิยายแหะ ><
แต่ถ้าเป็นนิยายเลยก็ค่อนข้างคล้ายๆกะ จขกท.นะ ที่ปลาบปลื้มสุดพลังคือของคุณแจ๊กเกอลีน เราชอบมากกกก ดูเป็นเรื่องที่อ่านได้ง่ายๆ แต่อ่านจบแล้วแอบหม่นลึกๆ เรื่องแรกที่เราอ่านคือ "ถึงแม่เพี้ยนหนูก็รัก" ประทับจิตมากมาย :)
เป็นนิยายที่เด็กก็อ่านได้ ผู้ใหญ่อ่านก็ยิ่งดี
"ถึงแม่เพี้ยนหนูก็รัก" เล่มนี้อ่านแล้วน้ำตาซึม
พวกนิทานอีสปสองภาษาทำให้เรานึกถึงสิบนาทีก่อนเริ่มเรียนสมัยประถมที่เขาจะให้ทำรักการอ่านแล้วก็มีหนังสือนิทานให้อ่านเลยค่ะ 555
นิยายเรื่องแรกๆก็แฮร์รี่ ฮอบบิทอะไรอย่างนี้ค่ะ ถ้าย้อนไปหน่อยภูผาฟ้าใส(ป.2) ถ้าย้อนไปอีกก็เป็นหนังสือดิน น้ำ ลม ไฟ ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดาวฤกษ์ เด็กๆรู้ไหมทำไม... อะไรแบบนี้ค่ะ ที่กล่าวมาข้างต้นคือนิทานก่อนนอนตั้งแต่จำความได้ค่ะ
อ้าว เรื่องแรกที่อ่านคือชาร์ล็อต แมงมุมเพื่อนรักค่ะ เพิ่งนึกออกค่ะ
หนังสือแนวเด็กๆ รู้ไหมทำไมเรายังอ่านอยู่เลยค่ะ มันออกแนว "ผู้ใหญ่รู้ไหมทำไมคุณถึงลืมเรื่องง่ายๆ แบบนี้ได้" บางทีนั่งๆ อยู่ก็เกิดสงสัยขึ้นมาว่าปลาหางนกยูงออกลูกเป็นตัวหรือไข่ ก็เปิดหนังสือประเภทนี้อ่านค่ะ ยิ่งเรื่องอวกาศนะ คลั่งหนักตั้งแต่เด็กยันโต 555
ใช่ค่ะ อวกาศเป็นอะไรที่ชอบมากค่ะ เด็กๆ รู้ไหมนี่พ่ออ่านให้ฟัง ถูกพ่อสั่งให้อ่านให้พ่อฟังจนจำได้เลยค่ะว่า เล่มนี้เกี่ยวกับอะไรหน้าไหนน่าสนใจไปได้พักใหญ่เลยค่ะ
ตอนเด็กๆประทับใจนิทานเรื่องหนึ่งในห้องสมุด เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ ลูกแมวนำ้กับลูกหมีขั้วโลกที่เป็นเพื่อนรักกัน แต่หมีขั้วโลกได้ยินจากแม่มาว่าถ้าเขาโตขึ้นไปจะต้องกินแมวนำ้ หมีขั้วโลกเลยเอามาปรึกษากับแมวนำ้ ทั้งสองยังอยากเป็นเพื่อนกันตลอดไป เลยช่วยกันหาวิธีแก้ แล้วก็เจอ"ของวิเศษ" หลังจากทั้งสองขอพรกับของวิเศษแล้ว ก็กลายร่างเป็นลูกสุนัขจิ้งจอกทั้ง 2 ตัว แค่นี้ก็ไม่ต้องกินกันแล้ว
คือชอบมากเลย เป็นเรื่องราวของน้าหลาน น่าจะเป็นนิยายสะท้อนชีวิตนั่นแหละ ชอบบุคลิกของคุณน้านิที่เป็นนักเขียนในเรื่องมากๆค่ะ :)
ที่บ้านมีแค่เล่มเดียว แถมเก่าแล้วด้วย 555
เรายังไม่แก่นะ 555 พิมพ์ครั้งแรกเรายังไม่เกิดเลยมั้ง
นิทานแมวน้ำกับหมีนี่คุ้นๆ นะคะเหมือนเคยได้ยินมาก่อน555
สำนักพิมพ์ดอกหญ้านี่หนังสือดีๆ ทั้งนั้นจริงๆ ค่ะ
ฆาตกรรมสิบสามแผล ทำไมแลดูน่าอ่านจัง555
เชื่อแล้วค่ะว่าห้าสหายผจญภัยนี่นิยายในวัยเด็กของเกือบทุกคนจริงๆ ฮ่า
เห็นหลายคอมเม้นจะเป็นเรื่อง ห้าสหายผจญภัย เรื่องนี้เราก็เคยอ่านนะ แต่ไม่ใช่เรื่องแรกของเรา
นิยายเรื่องแรกที่อ่านก็น่าจะตอนป.2เรื่อง โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง แอบหยิบนิยายของแม่
ไม่รู้จะมีคนเคยอ่านบ้างมั้ย
เรื่องนี้เป็นเรื่องสมัยเด็กของผู้แต่งค่ะ น่าจะเป็นช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่2 เป็นเรื่องราวทั่วๆไปในชีวิตประจำวันของเด็กหญิงโต๊ะโตะในโรงเรียนที่มีห้องเรียนเป็นตู้ขบวนรถไฟ มื้อกลางวันเป็นอหารจากทะเลและภูเขา และครูใหญ่ที่นิสัยประหลาดแต่ใจดี เป็นเรื่องราวสดใสๆที่เล่าผ่านตัวละครเด็กค่ะ จะมีช่วงเครียดๆนิดๆตอนท้ายๆที่เป็นช่วงที่โต๊ะโตะจังต้องอพยพหนีจากสงคราม
ตอนนี้เหมือนจะมีภาคต่อค่ะชื่อ นางสาวโต๊ะโตะ แต่เล่มนี้เราไม่ได้ซื้อ
หลังจากนั้นก็มีเรื่อง เจ้าหญิงโซฟี เป็นเรื่องของเจ้าหญิงที่ดื้อและเป ตร มาก #ฮาาาาา แต่แม่นางก็ดุมากจริงๆ
ห้าสหายผจญภัย อ่านอยู่เล่มนึงไม่รู้เล่มที่เท่าไหร่ที่ไปผจญภัยบนเกาะ แล้วหมาลูกบอลติดคอ #จำอะไรของแก เรื่องนี้เรารู้สึกเอื่อยๆ แล้วก็เฉยๆอะค่ะ
ต่อก็เรื่อง เกาะป้า เรื่องนี้นี่แฟนตาซีมาก คือเป็นเรื่องของเกาะแห่งนึงที่รอบๆเกาะมีแต่สิ่งมีชีวิตในเทพนิยาย พวกเงือกไรงี้ แล้วเกาะนี้มีคนดูแลเป็นป้า 3คน คือพวกนางเห็นว่าต่างก็แก่ตัวกันมากแล้ว เลยอยากหาคนมีดูแลเกาะต่อโดยต้องเก็บเรื่องเกาะเป็นความลับ ป้าทั้งสามเลยวางแผนลักพาตัวเด็กมาดูแลดเกาะต่อ
จากนั้นก็พวกนิยายแฟนตาซีไทยค่ะ
บารามอส
จอมปราชญ์จอมราชัน
ลาสแฟนตาซี
ไวท์โรด(อันนี้อ่านแค่เล่มแรกค่ะ เพราะพี่ซื้อมาแค่เล่มเดียว // สองเรื่องนี้ทำไมเรารู้สึกว่าลาสแฟนตาซีสนุกกว่าหล่ะ // ลาสนี่เราอ่านแต่เฉพาะที่พิมพ์กับกู้ดมอนิ่งค่ะ ถ้าไม่รวมเล่มหลังๆที่โดนตัดจบ เราว่าเล่มแรกลาสแฟนตาซีสนุกกว่า)
เซวีน่า
ลาเซนตรา(สนพไม่พิมพ์ต่อ แต่มีเรื่องต่อจนจบในเว็บเด็กดีค่ะ) เซลาเฟีย (ไม่รู้สนพต่อจนจบมั้ย แต่เราอ่านถึงแค่เล่ม2แล้วไม่ได้อ่านค่ะ//คือเรื่องก็สนุกนะ แต่ขี้เกียจตามมากกว่า)
ปริ้นเชตคิลเลอร์ อันนี้ในเว็บอย่างเดียวอ่านจนจบด้วย #เลวมาก
มาฮาเดล(ไม่รู้สนพ.ลอยแพมั้ยแต่อ่านจนถึงแค่เล่ม2ค่ะ)
โซเคนโย (ไม่รู้จะมีรีปริ้นรึเปล่า แต่พี่แบงค์รีไรท์อยู่)
สัตวภพ นิยายไทยแฟนตาซีแบบไทยจ๋านิดๆ เป็นเรื่องที่เล่าว่าจริงๆแล้วโลกมีทั้งหมด4โลกที่ขนานกันอยู่ โลกมนุษย์ สัตวภพ นรก สวรรค์ (สองอันหลังไม่แน่ใจเพราะนิยายไม่ได้เน้น) แต่ละโลกก็จะมีตัวเราอยู่ในแต่ละโลก เป็นแบบแฝด4ค่ะ แล้วในตัวเราทั้ง4คน จะมีคนนึงที่มีหัวใจอยู่ นอกจากตายเองตามธรรมชาติแล้ว ถ้าคนที่มีหัวใจตาย อีก3คนที่เหลือก็จะตายไปด้วย เรื่องจะเล่าถึงตัวที่มีหัวใจเป็นคนในโลกมนุษย์ที่อ่อนแอค่ะ โดยในขณะนั้นสัตวภพกำลังมีสงครามอยู่ ผู้นำทัพคือตัวเองที่อยู่ในภพสัตวค่ะ อีกฝั่งเลยจะฆ่าตัวเอกคนที่อ่อนแอกว่า ตัวเอกสัตว์เลยพาตัวเอกคนมาคุ้มกันในสัตวภพค่ะ
หลังจากนั้นก็ทิ้งช่วงอ่านมานานมากจริงๆค่ะ อ่านอีกทีก็ โรงเรียนเสนาฯ (ส่วนตัวเราว่าสนุกแค่2เล่มแรก หลังจากนั้นจะเอื่อยๆค่ะ เรื่องนี้เรื่องรักๆก็เยอะพอสมควรค่ะ พอๆกับเซวีน่า)
ผู้เสกทราย แล้วก็กะจะตามเก็บนิยายของพัณณิดา อยู่ค่ะ โทนของแต่ละโลกในนิยายจะมีกลิ่นอายดิสโทเปียหน่อยๆ เราว่าน่าสนใจดี กว่านิยายที่ิเป็นดิสโทเปียจ๋าไปเลย มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ว่า มันไม่ถูกต้องนะ แต่เป็นความรู้ที่ว่า มันถูกรึเปล่านะ มากกว่า
คิดๆดูนี่อ่านแต่แนวแฟนตาซีจ๋ามาก ช่วงนี้เลยอยากอ่านแนวนิยายแปลที่ไม่ใช่แฟนตาซีดูมั่ง อย่างพวก gone girl ไรงี้ดู (คือเคยดูแต่หนัง อยากหานิยายแนวนี้อ่าน) ใครมรนิยายแนวนี้แนะนำมาบ้างนะคะ
ปล.ขอโทษที่ยาว เขาถามแต่นิยเรื่องแรก นี่ก็มัวแต่ระลึกชาติอยู่
อ่านนิทานของกริมม์กับแอนเดอสันค่ะ ไม่รู้ใครเอามาให้อ่านแต่ก็อ่านไปแล้ว แบบเจ้าชายกบ(อันนี้เด็กๆ) ชุดโปรดของพระราชา(เด็กๆ) เงือกน้อย(จบแบบเงือกเอามืดแทงตังเองตายนะ) เงา(เริ่มโหด จำได้ว่าอ่านเเล้วร้องไห้เลยสงสารเจ้าของเงา) เรื่องของแม่(น้ำตาแตก) และอีกหลายๆเรื่องที่จำไม่ค่อย เพราะตอนี้ก็ขายทิ้งไปแล้ว เสียดายอยากกลับมาอ่านใหม่จัง.---.
อ่านนิยายเล่มแรกน่าจะเป็นของแจ่มใสอ่านเรื่องของวงไซโค เล่มแรกเรื่องของจีซัส ยัยเวอร์จิ้น-งรักนักเพลล์บอย
จากนั้นก็ตามเรื่องของแสตมป์เบอร์รี่มาเรื่อยๆ หลังจากนั้นก็เปลี่ยนไปอ่านิยายของนามปากการุ่นใหญ่ อย่าง ทมยันตี
ลักษณวดี โรสลาเรน กฤษณา อโศกสิน แล้วเพชรพระอุมา จากนั้นก็ติดนิยายวาย Yaoi Yuri อ่านมาเรื่อยๆจนปัจจุบัน ถึงขั้นติดมาก ตามเก็บทุกเรื่องที่ชอบ5555
นิยายเรื่องแรกในวัยเด็ก จำชื่อเรื่องและเนื้อเรื่องไม่ได้ประมาณว่า
เด็กชายกำพร้าและมีหมา มีลิงด้วยมั้ง น่าจะถูกขายคณะละครสัตว์ ต่อมามีอะไรสักอย่างถึงทำให้ต้องหนีมาท่ามกลางพายุหิมะ หมาตาย มีคนมาช่วยเด็กชายไว้ รู้ความจิงว่าตัวเองที่แท้เป็นลูกเศรษฐีที่ถูกลักพาตัวมา เนื้อเรื่องน่าจะประมาณนี้ครับ มีเวอร์ชั่นการ์ตูน (แต่เปลี่ยนตัวเอกจากเด็กผู้ชายเป็นเด็กผู้หญิง)
เศร้าสุดๆ ตอนหมาตาย
นิยายเรื่องแรกในวัยเด็ก จำชื่อเรื่องและเนื้อเรื่องไม่ได้ประมาณว่า
เด็กชายกำพร้าและมีหมา มีลิงด้วยมั้ง น่าจะถูกขายคณะละครสัตว์ ต่อมามีอะไรสักอย่างถึงทำให้ต้องหนีมาท่ามกลางพายุหิมะ หมาตาย มีคนมาช่วยเด็กชายไว้ รู้ความจิงว่าตัวเองที่แท้เป็นลูกเศรษฐีที่ถูกลักพาตัวมา เนื้อเรื่องน่าจะประมาณนี้ครับ มีเวอร์ชั่นการ์ตูน (แต่เปลี่ยนตัวเอกจากเด็กผู้ชายเป็นเด็กผู้หญิง)
เศร้าสุดๆ ตอนหมาตาย
โอยยย เจ้าของกระทู้ยังกะเป็นคนๆเดียวกะเราเลยค่ะ คือแนวทางการอ่านนิยายเหมือนกันมาก! ปกติเราจะซุ่มอ่านทู้แต่ไม่ตอบ นี่คืออดใจไม่ไหวต้องมาตอบเลย อ่านเหมือนกันหมดเลยค่ะ! ห้าสหายสี่สหาย โรอัล ดาร์ล แจ๊กเกอลีน วิลสัน อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย(ตอนอ่านนี้คือมืดมนสิ้นหวังมาก แต่ก็สนุกอ่ะะะ) แฮร์รี่ บารามอส หัวใจน้ำหมึก ของเราจะมีพวกขบวนการหมาจุด พวกหมอแมว(คนเขียนเป็นสัตวแพทย์ค่ะ) ส่วนใหญ่จะเป็นพวกสำนักพิมพ์ผีเสื้อกับนานมีบุ๊คส์ค่ะที่เราอ่านตอนเด็กๆ พวกหนังสือของโครงการแว่นแก้ว แก้วจอมแก่นแก้วจอมซนอะไรพวกนี้อ่ะค่ะ ^_^
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?