ชวนคุย...จริงไหมหน่อนิยายบอกนิสัยคนเขียน?

อาจจะไม่บอกเสมอไปหรอกค่ะ แต่ถ้าทัศนคติความคิดน่าจะมีสอดแทรกบ้าง ไม่มากก็น้อย
แต่ถ้าแน่ๆ เลยสำหรับตัวเรา เราเขียนให้ตัวเองเป็นตัวร้ายระดับบอส ทุกตัวในนิยายค่ะ ฮา แล้วก็รู้สึกแปลกๆ เวลาที่มีผู้อ่านบอกว่า ตัวร้ายชั่วมากๆ ฮาๆ
มีคนเคยนิยามให้กับตัวเราว่า เราคือตัวร้ายที่ชัดเจนมาก ขอเอาอิมเมจเราไปเป็นตัวร้ายในนิยายเขาค่ะ ก๊ากกกก
 เป็นคำชมที่ชวนรู้สึกดีกับรู้สึกเจ็บ แปลกๆ ฮาๆ ^^

น่าจะเป็นรายบุคคลไหมคะ

สำหรับเราที่ถนัดแนวแฟนตาซี
ซึ่งมีหลายคนมองว่ามันเป็นแนวเพ้อฝัน คนแต่งอาจจะชอบมโนสักหน่อย
ชีวิตจริง เป็นคนจริงจัง และออกไปทางตรง ขวานผ่าซาก เลยค่ะ
เป็นคนโกหกใครไม่เนียนค่ะ ยกเว้นแกล้งกัน แต่เราจะเป็นคนแรกที่หลุดขำก่อนเสมอ 
:)

อ่า เราว่าไม่ได้สะท้อนสักเท่าไหร่ 5555 สำหรับเรานะ

ปกติบุคลิกเป็นคนห้าวๆ หน่อย พูดคำหยาบ 

แต่พอมาแต่งนิยายปุ้ป

ทุกอย่างหายวับ ทุกอย่างค่อนข้างสุภาพ มุ้งมิ้ง ไม่มีพิษร้ายต่อสังคม

ตอนบอกว่าแต่งนิยายเรื่องนี้เพื่อนยังไม่เชื่อเลย T.T

บอกว่ามันสุภาพเกินไปไม่ใช่เรา 55555555555555

# โถ่

ไม่เกี่ยวกันครับ ถึงจะมีบ้าง มันก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคน
คนเราเขียนและอ่านเรื่องที่ชอบหรือไม่ชอบก็ได้ครับ สิ่งที่เราทำอาจจะบอกตัวตนของเราได้ แต่ไม่ทั้งหมด

สำหรับจขกท.ถ้าอยากเขียนแนวอื่นๆ ได้ ก็ต้องเพิ่มขอบเขตความสามารถของตัวเองครับ
ต้องลองอ่านแนวอื่นๆ เพื่อเพิ่มข้อมูลและแนวทางในการเขียน

งั้นเราขอแหวก เราว่าสะท้อนนะคะ...
.
.
.
.
.
.
.
.
สะท้อนรสนิยมชอบ(กิน)เด็กของคนแต่ง 55555

เพราะพระเอกเราแต่ล่ะเรื่องนี่กินเด็กทุกเรื่องค่ะ อย่างน้อยอายุต้องห่างกันสัก 9-12 ปี หุหุหุหุ

นิยายจะบอกลักษณะนิสัยของนักเขียนได้ก็ต่อเมื่อนักเขียนได้ถ่ายทอดตัวตนออกมาเป็นตัวละคร
นิสัยนักเขียนอย่างเราดูได้จากนางเอกนิยายตัวเอง 555

นิยายบ่งบอกถึงความชอบของเรามากกว่าครับ

ผมชอบแต่งนิยายที่มีสาวๆหลายคนมาชอบพระเอก(ฮาเร็ม) จะเห็นว่า ผมชอบแบบนี้ แต่ไม่ได้มีนิสัย หลายใจ เหมือนกับแนวที่แต่งเลย

สะท้อนขอรับ 

ไม่ได้หมายถึง catagory ที่อ่านนะ (เช่น แนวแฟนตาซี แนวเลิฟๆ ฯลฯ) แต่เป็นเนื้อหาหรือความคิดที่อยู่ในนั้น ยิ่งคนไหนจุดยืนชัด ยิ่งสะท้อนมาก จนบางครั้ง สามารถประมาณการอายุ   หรือว่าคนเขียน up to อะไร ผ่านชีวิตแบบไหนมา มองสังคมยังไง อะไรประมาณนั้นเลยด้วยซ้ำ

(บางคนอ่านเจอได้ด้วยผลงานชิ้นเดียว บางคนต้องอ่านหลายเล่ม แต่ถ้าคนไหนไม่ใส่ความเป็นตัวของตัวเองเลย อันนี้จับยากมาก และประเภทนี้ จะเป็นผลงานที่ข้าน้อยจำแม้แต่เนื้อเรื่องยังไม่ได้เลยขอรับ ไม่ต้องพูดถึงตัวตนคนเขียน)

คือว่ามันน่าจะตรงกันข้ามเลยอ่ะ 5555 ยิ่งถ้าพูดถึงแนวนิยาย มันยิ่งไม่ใช่ ปกติชอบอ่านแบบเครียดๆ แต่พอแต่งเอง ทำไม๊มันน่ารัก(คนอื่นอาจจะคิดว่าเฉยๆ แต่สำหรับเรานี่ก็หวานเกินไปละ) แต่ถ้าพูดถึงแนวความคิด เราว่ามันมีเยอะอยู่นะ

สะท้อนบางแง่บางมุมแน่นอนจ้า...โดยเฉพาะแนวความคิดนะคะ

แต่เราชอบเขียนในสิ่งที่เราเป็นไม่ได้นะ หรืออยากจะเป็น ในนิยายเหมือนจะหวาน เหมือนจะน่ารัก  แต่ตัวจริงไม่หวานเลย ออกจะแข็งและกระด้าง อิอิ

เหมือนกันนะ ตลก นี่ได้แค่เล็กน้อย อ่านแล้วทำได้แค่อมยิ้มนะ หัวเราะนี่ไม่มีอ่ะ

วิทยาศาสตร์อยากเขียนเหมือนกัน มีพล็อตในหัว แต่ไม่มีปัญญาจะเขียนหรอก รู้สึกว่ามันเกินความสามารถนะ อยากจะชวนเพื่อน ๆ มาช่วยกันเขียนนะ  แต่...เอาที่เขียนอยู่ให้จบและรอดก่อนดีกว่า 555

แฟนตาซี  เขียนอยู่  มันสนุกดีนะ แต่ก็เขียนแล้วปวดหัวดี ว่าจะเอาไงต่อดี(วะ!)  กลุ้ม ><

นิยายไม่ได้บอกนิสัยของคนเขียนหรอกนะคะ

แต่นิยายจะบ่งบอกถึงความชอบ สะท้อนทัศนคติและแนวคิดของคนเขียนบางอย่างออกมา คนเขียนนิยายทุกคนจะใส่ความเป็นตัวเขาลงไปในนิยายของตัวเองทั้งนั้น เพราะฉะนั้น นิยายเรื่องหนึ่งมันสะท้อนตัวตนบางอย่างของคนเขียนออกมาได้แน่นอน

อืม....ตอบยากแฮะ
อย่างเราเขียนนิยายหลายเรื่อง แต่ละเรื่องเนื้อหาแทบจะฉีกกันเลย
สำหรับเรามันสะท้อนสิ่งที่เห็นจากคนรอบข้างมากกว่าตัวเอง
และคนรอบข้างในที่นี้เผลอๆ ก็ไม่ใช่คนสนิทด้วยซ้ำค่ะ

สะท้อนมั้ง ... กลับไปอ่านนิยายตัวเองแล้วเอิ่ม ... ก็คงมีบางอย่างที่สะท้อนตัวตน
แล้วก็มีบางอย่างที่เสริมลงไปเพราะนึกสนุก

แต่ผมว่าบางคนเขาก็เขียนตัวเอกที่นิสัยไม่ได้ตรงกับตัวเองเยอะแยะไปนะครับ
ร้ายแบบสะใจตัวเองเก่งเทพแบบไม่ลืมหูลืมตา ฯลฯ

ผมว่านิยายก็สะท้อนความชอบที่ผู้เขียนรู้สึกว่าเป็นแบบนี้แบบนั้นแล้วมันอ่านสนุกนั่นแหละครับ 

สำหรับเรานะ นิยายที่เขียนไม่ได้สะท้อนเพียงแค่นิสัยของเราเท่า แต่มันยังสะท้อนถึงความสับสนในใจ ความซับซ้อนของจิตใจ ความหวัง ความฝัน ความเครียด ความกลัวอีกด้วย
อะไรที่ไม่มีเราก็ใส่ให้นางเอกของเรามี...มันเป็นความหวัง 
ที่ไหนที่เราอยากไปเราก็ให้ตัวละครของเราไป...มันเป็นความฝัน
สิ่งไหนที่เราอยากทำแล้วไม่ได้ทำเราก็ให้พวกเขาได้ทำ...เวลาโกรธ อยากปาอะไรบางอย่างทิ้ง แต่จิตสำนึกบอกทำไม่ได้ เราก็ให้ตัวละครทำซะเลย

(เรียกได้ว่า ใส่ทั้งหมดลงไปนั่นเอง 5555)

อยากเขียนแนวแฟนตาซีเหมือนกันค่ะ แต่รู้สึกว่ามันช่างเกินเอื้อมเหลือเกิน (ติดกองดอง และหลายใจ 555)

ปล.เพราะใส่ความดาร์กของตัวเองมากไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ เมนท์จึงไม่กระเตื้อง ฮาา

สำหรับเราถามว่าสะท้อนมั้ย มันก็นิดหน่อยนะคะ นิดเดียวจริงๆ 555 เพราะเราแต่งแนวรักแบบดราม่านิดๆ อ่ะ ซึ่งตัวจริงเป็นคนที่โก๊ะและฮามากกกก ชอบทำให้เพื่อนขำ ทำให้เพื่อนหัวเราะตลอด (เพื่อนเรามันว่างั้นอ่ะค่ะ 555) แต่นิยายเรานี่แบบ นางเอกนี่ดราม่ามาเลยยยย 5555 ธีมนี่หม่นหมองในชีวิตมาก แต่ฉากฟินจิกหมอนก็มีนะคะ แต่ไม่ใช่สไตล์มุ้งมิ้ง ออกแนวฟินแบบดาร์กๆ เอ๊ะ! ยังไง 555  และเราเคยลองเขียนสไตล์แนวมุ้งมิ้งแบบใสๆ แต่มันไม่ใสอ่ะ มันกลับไปดราม่าเหมือนเดิมอ่ะ เราก็เลยโอเค ฉันคงแต่งแนวนี้ไม่ขึ้นสินะ!!!


#ประมาณนี้อ่ะค่ะ 555

เราว่าน่าจะสะท้อนนะคะ เพราะว่ามีเพื่อนเราคนนึง เขาเงียบมากกก แล้วเวลาเเต่งเนี่ย พระเอกนางเอกจะนิ่งใส่กันมากค่ะ พออ่านไปเราก็ไม่เข้าใจว่าจะเงียบไปไหน 

ไม่จริงครับ เพราะผมไม่ได้หื่นขนาดนั้นอย่างแน่นอน

คงจะใช่ค่ะ ตอนนี้เขียนนิยายใสๆ น่ารัก เพราะค่อนข้างเป็นคนอ่อนต่อโลก ไรเดียงสา//เดี๋ยวนะ 5555

สำหรับเราอาจจะไม่สะท้อนขนาดนั้นค่ะ แต่เป็นการเอาประสบการณ์บางอย่างเข้ามามีส่วนร่วมของเนื้อเรื่อง

เพราะการที่เราคิดว่าอ่านนิยายแล้วมันสะท้อนส่วนใหญ่จะมาจากนิสัยของตัวละครตัวเอกของเรื่องถูกมั้ยค่ะ 

แต่หลักการสร้างตัวละครจริงๆ เราจะต้องทำการเขียนนิสัยของตัวนั้นออกมาซึ่งเราสามารถใส่นิสัยอะไรออกไปก็ได้ที่เราอยากจะใส่โดยสมเหตุสมผล(แต่นิสัยนั้นๆคงไม่ได้มาจากนิสัยเราทั้งหมด แต่มาจากความ 'อยาก' ของผู้เขียนอยากจะให้ตัวละครตัวนั้นๆเป็นมากกว่า)

แล้วที่ว่ามาจากประสบการณ์คืออะไร อย่างเราลองเขียนนิยายสั้นเก็บไว้ใช้งานสำคัญเรื่องหนึ่ง(ไม่ได้โพสเอาไว้ในเด็กดีนะ) เรื่องนี้มีแรงบันดาลใจมาจากเราเห็นเพื่อนคนหนึ่งที่เป็นคนเก่งแต่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง เพราะถูกที่บ้านกดศักยภาพบ่อยๆ เลยทำให้เราเกิดไอเดียในการเขียนนิยายเกี่ยวกับผู้หญิงที่ไม่มั่นใจในตัวเองก็สามารถทำอะไรที่ตัวเองไม่เชื่อว่าจะทำได้ได้

ปล อันนี้ไอเดียเรานะ อาจจะไม่ถูกเสมอไป > <

สะท้อนครับ

เคยอ่านบทความว่านักเขียนมักจะแทรกบุคลิกภาพ นิสัย ความคิด ความเชื่อ ทัศนคติ ฯลฯ ของตัวเองลงไปในตัวละครที่สร้างขึ้นมาไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว ดังนั้น ไม่ว่าจะพระเอก นางเอก ตัวประกอบ ตัวร้าย ก็ล้วนมีความเป็นตัวตนของนักเขียนผสมลงไป มากน้อยเท่าไหร่ก็แล้วแต่ผู้เขียน

บางคนก็สะท้อนสิ่งที่เกลียด สิ่งที่ชอบ มุมมองต่อประสบการณ์/เหตุการณ์/บุคคล ความรู้ความเชี่ยวชาญ งานอดิเรก ฯลฯ แม้กระทั่งสเป็คของตัวเองผ่านงานเขียนออกมา บางคนใส่โดยจงใจ บางคนใส่โดยไม่รู้ตัว นั่นเพราะนิยายคือสิ่งที่สะท้อนโลกแห่งความคิดของคนเขียนครับ

นิยายสะท้อนนิสัยหรือเปล่า หนูไม่รู้

เเต่เรื่องดองนิยาย สะท้อนนิสัยหนูแน่นอนค่ะ 5555

เเต่เอาจริงๆนะคะ หนูว่ามันก็สะท้อนนิดๆนะพี่ เพราะเรามีพื้นที่ที่เราอยากจะระบายในโลกเเห่งความเป็นจริง มาใส่ในเรื่องของเรา ถือว่ามันเป็นกระจกดีๆนี่เเหละค่ะ

คำว่านิสัยอาจไม่ครอบคลุมเท่าไหร่ แต่ที่เห็นชัดแน่ๆคือ ตัวตน ของนักเขียนคนนั้นค่ะ แนวคิด มุมมอง ปรัชญา ตรรกะ สะท้อนออกมาในงานเขียนแน่นอน อ่านแล้วพอจะรู้เลยว่าคนเขียนเป็นคนแบบไหน มองโลกยังไง

กระทู้นี่้เหมือนตั้งมาเพื่อชมผม ที่กำลังเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ ที่มีตัวละครลักษณะเฉพาะที่ผมอยากถ่ายทอด http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1363741

ถ้าผมบอกว่าสะท้อนนิสัยผู้เขียน ผมคงเป็นคนที่หลงตัวเองมาก เพราะตัวละครผมมีมิตที่น่าหลงไหลมากมายข้ามพ้นนิสัยคนในโลกปัจจุบัน แต่ถ้าผมเขียนหรือสร้างตัวละครโดยที่ไม่เข้าใจพวกเขาเลย ผมคงล้มเลยในฐานะ Author มาก

ถ้าจะบอกว่าเขียนนิยายวิทย์แล้วเป็นคนฉลาด ผมบอกได้เลยว่าไม่จริง แต่ถ้าถามว่านิยายวิทย์น่าเบื่อ คนเขียนก็น่่าจะเป็นคนน่าเบื่อ อันนี้ผมยืนยันได้ว่าจริง ฮ่าๆๆๆ 

เอาจริงๆถ้าคนชอบอ่านหนังสือแบบหลากหลายคุณก็จะสามารถเขียนได้ทุกแนวและที่สำคัญคือ






จินตนาการต้องมาก่อนเสมอครับ

เราว่าสะท้อนนะคะ เพราะว่าเพื่อนเราก็แต่งนิยายเหมือนกัน เพื่อนเราเป็นพวกบ้าๆบอๆ ติ้งต๊อง ปัญญาอ่อน และมีความเป็นเด็กสูงมากเหมือนคนกรุ๊ปO แต่มันดันกรุ๊ปA เป็นอะไรที่แบบ...ว้อทททท  แล้วนิยายแต่ละเรื่องของมันนะคะ นางเอกจะปญอ.มากถึงมากที่สุด นางเอกหรือตัวละครต่างๆที่นางสมมุติว่าเป็นตัวนางจะแลดูปญอ.และมีนิสัยเด็กกว่าอายุจริงโขเลยค่ะ การบรรยายนี่ก็จะแบบ...เด็กมากบอกเลย

อาจไม่ได้สะท้อนบุคลิกของคนเขียน แต่เราว่ามันสะท้อนแนวคิดของคนเขียนได้ในระดับนึงค่ะ
เป็นคนมองโลกขาวดำ หรือสีเทาๆ เทาเข้มหรืออ่อน
คนเขียนเป็นคนวางแผน หรือเขียนไปเรื่อยๆ
คนเขียนเปิดกว้าง หรือมีมุมมองที่คับแคบ หากคนเขียนเปิดกว้าง เข้าใจโลก ตัวละครจะหลากหลายและมีชีวิต 

ส่วนตัว นิยายของเรา พอมาลองๆดูเราพบว่านิยายของเราสะท้อนความต้องการลึกๆของเราออกมาค่ะ
ในชีวิตจริงเรารู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินของพี่น้อง เราจึงเขียนตัวเอกที่รักพี่น้องมากออกมาช่วยเติมเต็ม ขณะที่พ่อแม่ตัวเอกสามารถเขียนได้ให้เป็นทั้งร้ายและดี เพราะไม่รู้สึกว่ามีปม อยากเขียนก็เขียนได้เลย
โดยพื้นฐานเราไม่ตัดสินคนอื่น และไม่ว่าเกิดอะไรแย่ก็โทษตัวเองเสียส่วนมาก ตัวเอกของเราก็จะออกมามีนิสัยเป็นแบบนั้นไปโดยไม่รู้ตัว เพราะเราเข้าใจตัวเอกแบบนี้ที่สุด 

คิดว่าจริงเลยค่ะ  แต่ก็มีบางเรื่องนักเขียนเก็บกด เอามาลงกับนิยายตัวเอง ฮ่าาาา อย่างเราเป็นต้น 

บางเรื่องเราก็มองออกนะว่านักเขียนท่านนี้นิสัยเป็นอย่างไร มีความฝัน ความคิดเห็นอย่างไร เพราะอย่างงานเขียนเป็นความคิดที่นักเขียนเขียนออกมาเป็นแต่ละหนึ่งประโยค ต้องมีความคิด ทัศนคติติดมาด้วยอยู่แล้ว ความชอบ ประสบการณ์ที่สะสมมา ไปเที่ยวที่ไหน หรือแม้แต่ดูหนังก็สามารถคิดเรื่องราวออกมาเป็นนิยายแต่ละตอนได้

เราคิดว่านิยายเป็นเหมือนความทรงจำความคิดของนักเขียนกลั่นออกมาเป็นตัวอักษรให้นักอ่านได้อ่านค่ะ 

มีคนเปรียบคนเหมือนกับหนังสือ ให้อ่านเขาไปเรื่อยๆ คุณจะรู้ว่าหนังสือเล่มนั้น มีอะไรซ่อนอยู่ นิยายที่เราอ่านก็เหมือนกัน ในแต่ละบทต้องมีบางอย่างที่นักเขียนรู้สึกและถ้าสิ่งนั้นสือถึงนักอ่านแปลว่านักอ่านสามารถอ่านนักเขียนท่านนั้นได้ถูกจุดค่ะ...

เราคิดว่าสะท้อนนะเพราะเราเป็นพวกชอบแต่งแนวแฟนตาซี เวลาครูให้แต่งนิทานส่ง ยังมีแต่งให้นางเอกไปอีกโลกเลย 
พอจะแต่งแนวรักอีกเรื่อง..ขีเกียจตั้งแต่กดเปิดแก้ไข พอขยันแต่งก็ตัน เรื่องนี้สะท้อนมากกก มีอยู่ครั้งหนึ่งต้องแสดงให้ออกแนวรั กก่อนวัยอันควร ในกลุ่มมันก็เลี่ยงๆจนมาถึงคราวเรา เพื่อนผู้หญิงคนที่แสดงเป็นผู้ชายก็บอกเหตุผลกับเราประมาณว่าเราเป็นพวกไม่ใส่ใจพวกเรื่องรักๆอยู่แล้ว ได้ยินนี่แบบ... ช่างแรงแต่ตรงจริงจัง 
(สับสนคำอธิบายตัวเอง)