วิธีที่ทำให้คุณเขียนต่อไป สำหรับไรต์หน้าใหม่ผู้มียอดวิวอันหนาวเหน็บ!!
ตั้งกระทู้ใหม่
"ชั้นเขียนไม่ดีเหรอ?"
"คนอื่นเขาทำยังไงถึงมียอดขนาดนั้น??"
"ไม่มีคนเม้นต์...คนอ่านก็ไม่มี"
"หมดไฟ"
....และสุดท้ายนิยายที่คุณเริ่มเขียนมาก็จบลงด้วยการลอยแพมันเอาดื้อๆ....
.
.
ขั้นแรกคือคุณต้องเตรียมตัวเตรียมใจรับข้อเท็จจริงของการเขียนนิยายลงในเด็กดีเสียก่อนว่า ในนี้มีนักเขียนเป็นแสน(นี่ไม่ได้เว่อร์นะเนี่ย55555) เพราะงั้นส่วนแบ่งทางการตลาดที่จะมาถึงเรามันก็หดลงไปตาม-ส่วนนะจ๊ะ
.
ขั้นต่อมา ขอเพียงแค่คนเดียว คนเดียวเท่านั้นจริงๆที่คุณตั้งใจว่าจะเขียนนิยายเรื่องนี้ให้เขาอ่าน
คนเดียวนี้นี่แหละที่จะทำให้คุณสามารถมองข้ามเรื่องยอดวิวไปได้ เพราะคุณจะให้ความสำคัญกับปฏิกิริยาตอบรับของเขาต่องานเขียนของคุณมากกว่าจะไปสนเรื่องยอด
.
สำหรับคนที่เขียนมา 2-3 ตอนแล้วเริ่มหนาว(555) ให้ตั้งสติ! หมกตัวซะ! ทำการเขียนในสต็อกไว้อีก 2-3 ตอนแล้วค่อยทยอยลงแบบวันเว้นวันค่ะ อันนี้ช่วยเรื่องยอดวิวได้พอควรทีเดียว เห็นแบบนี้คงทำให้มีกำลังใจจะเขียนต่อขึ้นมาบ้างเนอะ
.
....ทว่า!!!!
ยังมีปัญหาที่แท้จริงที่ซุกซ่อนอยู่คือ "คุณไม่ได้วางพล็อตจนจบเรื่องไว้ก่อน"
ทันทีที่หมดกำลังใจปุ๊บ ก็คือนึกไม่ออกอีกเลยว่าจะเขียนอะไรต่อ ยอดวิวว่าง ในหัวเลยว่างตาม เอิ๊ก~ ...ตั้งสติ แล้ววางพล็อตนะจ๊ะ 55555
.
กระทู้อันนี้เราไม่ได้พูดถึงเรื่องวิธีเพิ่มยอดนะจ๊ะ เพียงแต่มาบอกถึงวิธีที่ทำให้เราforceตัวเองให้เขียนจนจบ โดยไม่ถูกตราหน้าว่าเป็นนักเขียนครึ่งๆกลางๆเพราะมันจะมีผลต่อการตัดสินใจของผู้อ่านเวลาที่เราเขียนเรื่องใหม่ ถ้าเขาเคยเห็นว่าเราเขียนไม่จบมาแล้ว เขาจะไม่ค่อยอยากตาม เพราะกลัวเราทิ้งงานอีก
.
....แล้วคนตั้งกระทู้ที่มาโม้ๆนี่ทำได้ป่าว 55555 ทำได้สิยะเธอ แหม~ ยอดวิวนี่ถือว่าหนาวเหน็บเลยแหละ(น้ำตาซึม) แต่เขียนมาได้เรื่อยๆนะ ยอดเม้นต์ก็ว่างมาก เพิ่งมีมาหลังๆนี่แหละที่มีคนอ่านมาช่วยเม้นต์ให้ บางคนก็บอกว่าอ่านเงียบๆมานานแล้วแต่เพิ่งเม้นต์ ไปดูหลายตอนแรกๆที่เขียนนะคือแบบ.... "นี่โลกเรามาถึงยุคน้ำแข็งแล้วเรอะ!?" 55555 แต่ก็ยังรอดมาได้
....นี่เขาเรียกว่าผลพวงจากความอดทนนะยะพวกเธอว์ 555555555
.
ใครมีวิธีฮึดๆแบบอื่นๆนี่มาบอกกันด้วยนะจ๊ะ
libbyScorpion
2 ก.ย. 58 เวลา 18:31 น.
1,575
views
29 ความคิดเห็น
โอ้ว เรานับถือเลยค่ะ
การวางพล็อตจนจบช่วยได้มากนะคะ
เราเวลาท้ออยากจะหยุดเขียนก็คิดว่าไหนๆ ก็วางพล็อตมาแล้ว จะไม่ทำให้จบเลยเรอะ
สุดท้ายก็ผ่านมาได้ แต่กว่าจะผ่านมาได้นั้น เหน็บหนาวแสนสาหัสอยู่เหมือนกัน
นิยายรักของเรา ยอดวิว 24 ตอนแรกคิดว่า จะไม่เขียนต่อละ แต่พอเขียนไปแล้วมันให้ความรู้สึกสนุก รู้สึกแบบ เฮ้ยยยยย เราเพ้อเจ้ออะไรปายยยยย (วิบัติเพื่อเอฟเฟค)
เรารู้สึกว่า เขียนแล้วเหมือนได้ระบาย ไม่มีใครอ่านก็ไม่เป็นอะไรแบบนั้นมากกว่า
เราคิดว่ายิ่งฝึก เราจะยิ่งใช้ภาษาได้ดีขึ้น มันเป็นแรงผลักดันเบาๆให้เรายังเขียนนิยายรักเรื่องนี้อยู่นะ
สักวันมันจะดัง จะต้องมีคนอ่านนิยายของช้านนนนน(วิบัติเพื่อเอฟเฟค)
สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจนักหัดเขียนหน้าใหม่อันหนาวเหน็บท่ามกลางภูเขาน้ำแข็งติดลบหน้าสิบองศานี้ค่อยๆ ปีนข้ามภูเขาน้ำแข็งไปด้วยกันค่ะ กอด กอด
เราคิดว่ายิ่งฝึก เราจะยิ่งใช้ภาษาได้ดีขึ้น
เราเองก็จะเชื่อแบบนั้นค่ะ ขอบคุณค่าาา
พล็อตนี่สำคัญมากจริงๆเลยนะครับ
แม้ว่าจะอยู่ในช่วงเหนื่อย ท้อ หดหู่ แต่ถ้าพล็อตยังนิ่งและสมบูรณ์อยู่ เราก็ยังฝืนดันไปจนจบเรื่องได้ครับ
แต่ถ้าใจไม่รู้ พล็อตยังไม่พร้อมอีก บางทีสมองอาจไม่ตื่นตัว คิดพล็อตใหม่ไม่ออกเอา
ฉะนั้นแล้วช่วงที่ไฟแรงสุดๆอย่าเพิ่งรีบดันนิยายออกมา แต่ให้เอาไฟนั้นไปโหมลุกไหม้ให้พล็อตนสว่างไสวพร้อมดีเสียก่อน แล้วค่อนเขียนจะดีมากครับ เผื่อแต่งๆไปจะเกิดปัญหาหมดไฟ ทั้งที่เหลืออีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว แต่ดันแต่งไม่ได้ นึกเนื้อเรื่องไม่ออกซะงั้น
คำแนะนำจากเพื่อนๆ ในบอร์ดและข้อมูลในเว็บนี้แหละคะ ที่สอนให้เราวางพล็อต ตอนแรกที่เขียนเรื่องมีแต่ปมเหมือนกัน พอเขียนออกมาแล้ว มันขาดความสมจริงเกิ๊นนน.. พอแก้พล็อตแบบละเอียด ชนิดตอนต่อตอน แล้วมาแก้ใหม่ เขียนง่ายขึ้นเยอะเลยคะ เพราะมองภาพออกว่าเรื่องของเราจะไปต่อทางไหน ^_^
แม้จะมีคนอ่านเพียงน้อยนิด เราจะคิดซะว่าแต่งให้ตัวเองอ่านค่ะ 5555 // ขอคารวะท่านสักจอก และคงต้องไปวางพล็อตยาวๆ
ผมก็หนาวเหน็บครับ เลยไม่จบเลย ฮ่าๆ
ตอนนี้พอมาเป็นคนอ่าน ก็เลยเลือกที่จะไม่อ่านนิยายติดอันดับ เพราะเหตุผลสำคัญคือ เขามีคนอ่านเยอะแล้ว ผมเลือกเปิดจากรายการนิยายอัพเดตแทน อันนี้แน่นอนว่าคงไม่ครอบคลุมคนเขียนอีกนับแสน แต่นึกไม่ออกแล้วว่าจะไปสุ่มหาจากทางไหนได้อีกครับ
ขั้นต่อมา ขอเพียงแค่คนเดียว คนเดียวเท่านั้นจริงๆที่คุณตั้งใจว่าจะเขียนนิยายเรื่องนี้ให้เขาอ่าน
(ของทางนี้เองเป็นเพราะน้องสาวบอกอยากอ่านฟิคไอค่อนสามคิมแบบวายสุดเรท555)
คนเดียวนี้นี่แหละที่จะทำให้คุณสามารถมองข้ามเรื่องยอดวิวไปได้ เพราะคุณจะให้ความสำคัญกับปฏิกิริยาตอบรับของเขาต่องานเขียนของคุณมากกว่าจะไปสนเรื่องยอด
อ่านปุ๊บรู้เลยว่ามู้นี้ใครเขียน...เสียวสันหลังวาบๆๆ 555555555555555555555555
ขออนุญาตใช้ชื่ออื่นนะคะ อายยยยยย 5555555555555
รักนะจุ้บๆ อย่างน้อยก็มีเธอที่เจ๊มั่นใจว่าจะตามอ่านงานเจ๊เสมอ 555
....แต่ถึงขนาดเปลี่ยนชื่อมาเม้นนี่มัน.... จะดีใจดีป่ะเนี่ย 5555555
หนูดีใจมากนะคะที่เจ๊แต่งฟิกให้หนูอ่าน... แต่หนังหน้าหนูยังมียางอายอยู่บ้างค่ะ
แต่หนูยังไม่กล้าพอจะให้คนอื่นๆรู้ว่าหนูหื่นหนักขนาดไหน! 555555555555
เราไม่เคยย่อท้อเพราะท้อจนรำคาญเบื่อตัวเองมากแล้ว คิดไปว่าถ้าของเราดีจริง
ลงตอนต่อไปก็คงจะมีคนมาอ่านเพิ่มเองแหละ ฝันดีกว่าเลิกนะ
ลองตบหน้าตัวเองก่อน ตื่นอยู่รึเปล่า เพียะ เพียะ
ทำยังไงให้มีกำลังใจทำต่อ โอ้ไม่ยากเลย
ความปรารถนาของข้าสั้นๆ ง่ายๆ "เงิน" ฮุฮุ ฮ่า ฮ่า ฮ่า กำลังใจเพิ่มขึ้นเป็นกอง
ล้อเล่นน่ะ ถึงแม้จะจริงบางส่วน อิอิ
"ระยะทางพิสูจน์ม้ากาลเวลาพิสูจน์คน" ถ้าใช้เวลามากจนคนอ่านต้องรอนานก็ยังพอว่า
แต่ถ้าเราด่วนสรุปตัดทางตัวเองซะเองก่อนจะถึงเวลานั้น ก็น่าเสียดายนะ
Just hold on hold on...~ สินะครับ
จะพยายามอดทนเขียนต่อนะ อย่างน้อยยังมีคนติดตามบ้างก็ยังดี
//พล็อตวางจบแล้ว แต่บางครั้งเหมือนแรงใจมันหายๆไปไงไม่รู้ << จุดไฟให้ตัวเอง
คอยเตือนตัวเองว่าอย่าลืมความรู้สึกว่าทำไมอยากเขียน
ตามมาค่ะ ขอสู้ไปด้วยกัน
หนาวเหน็บทั้งยอดวิวและยอดเม้นค่ะ
เยี่ยมไปเลย...
"ยังมีปัญหาที่แท้จริงที่ซุกซ่อนอยู่คือ "คุณไม่ได้วางพล็อตจนจบเรื่องไว้ก่อน""
ชอบคำพูดนี้มากๆ ครับ
ท่านที่จะเป็นนักเขียนขอให้เห็นใจคนอ่านโดยวางพล็อดจนจบเรื่องค่อยเขียนครับ
นักเขียนที่มาบ่นว่ายอดวิวน้อยนั้นผมจับได้เสมอว่าเขียนโดยไม่ได้วางพล็อดไว้ก่อน
เพราะไม่มีการขวดมปม
ไม่มีการเชื่อมประเด็น
ไม่มีการซ่อนประเด็น
เหมือนสารคดีมากกว่านิยาย
การทำเช่นนี้ถือว่าดูถูกคนอ่านครับ
และเขาจะไม่อ่านงานของคุณอีกเลย
สมัยก่อนพี่เขียน ไม่มีเนทให้นับยอดวิว ไม่มีคอมเม้นท์ของใครเลย ก็ยังเขียนให้ตัวเองอ่านมาได้ เขียนเพราะมีเพื่อน ออกหนังสือของตัวเอง อยากจะออกบ้าง จึงต้องเริ่มต้นเขียนออกมา
ถ้าเราไม่เขียน เราก็จะไม่ได้อย่างที่เราหวังไว้เลย แต่ถ้าเราเขียน สิ่งที่เราหวังไว้มันจะค่อย ๆ เกิดขึ้นตามมาเอง เชื่อสิ
พี่ก็มียอดวิวไม่เยอะ คนอ่านถึงตอนสุดท้ายมีแค่ 10-15 คนเอง แต่ก็คิดว่า แค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะ โชคดีว่า มีแฟนคลับน่ารักมากคอมเม้นท์ให้ตั้งแต่ตอนแรกเลย แล้วคิดว่า เพียงเราได้รู้จัก คนอ่านที่น่ารักซักคนในเด็กดี มันก็มีค่าที่สุดแล้ว
เราจะรอคนที่ชอบเหมือนกันมาอ่าน
เป็นคนดิบเถื่อนมาก ไม่มีคนอ่านก็จะแต่งอ่ะ 5555+
คิดซะว่าได้แชร์ก็พอ
พอเพียงสุดๆ
ของเรา คือมีคนเข้ามาอ่านแล้วเม้นไว้ เวลาหมดไฟแบบไม่อยากแต่งต่อแล้ว เราก็มานั่งอ่านคอมเม้นเก่าๆที่คนอ่านเข้ามาเม้นไว้ แค่นั้นแหละเราก็มีกำลังใจละจ้าา แต่งต่อได้สบายบรื๋อ(รึเปล่า??)
แต่ก็นะคะ แค่มีกลุ่มคนที่เขารออ่านของเรา ถึงจะน้อยนิดกระจิดริด แต่อย่างน้อยก็ยังมีคนรออยู่ แค่นี้ก็ดีใจแล้วค่ะ TvT
โหยยย ดีอ่ะ แต่ไม่ค่อยท้อนะ แต่กังวลว่าเรามีไอเดียค่อนข้างเยอะกลัวว่าถ้าใส่แล้วมันจะกลายเป็นยัดไหม คนอ่านจะอึดอัดไหมมากกว่า ใครมีปัญหาแบบนี้ขอคำแนะนำด่วนๆนะคะ
แนะนำเว็บนี้ค่ะ http://www.dek-d.com/writer/37622/
10 วิธีเด็ด แก้ไข "เขียนงานไม่ออก ไปต่อไม่ได้" (Writer's Block!)
"ข้อสอง มีไอเดียแต่เยอะเกินไป ไม่รู้จะเรียบเรียงอย่างไร"
ยอดวิวไม่สำคัญหรอกคะ ขอเเค่มีคนอ่านสัก1คนก็พอใจละ
เพื่อนอ่านด้วย ชอบมีนามากเลยค่ะ อยากรู้เร็วๆว่า เรื่องราวจริงๆมันเป็นยังไงกันแน่ สลับตัวมีแฝดหรือยังไง เอ้ะ!!! จขกท. ใช่คนเขียนเรื่องที่เราพูดถึงหรือเปล่า อาจจะใช่มั้ง55555 จะติดตามจนจบค่ะ!!!!
น่าจะเป็นคนละนามปากกากันนะคะ.....
ผิดเรื่องแล้วแจ้~~ 55555
ต้องทำโทษด้วยการมาติดตามอิชั้นซะดีๆนะคะ เอิ๊ก
http://writer.dek-d.com/dekd/writer/viewlongc.php?id=1359520&chapter=11
55555555555555555555 เอาหัวมุดที่ไหนดี
ฮาอ่ะ ตอนตอบคอมเม้นชื่อมันเหมือนกันอ่ะค่ะ รู้สึกขายหน้าอย่างแรง โอยยยยยยยยยอาย555 เอาเป็นว่าจะรับโทษโดยการไปอ่านตั้งแต่ต้นจนจบและจะมาสรุปความรู้สึกที่ได้อ่านในกระทู้นี้ละกันค่ะ5555ไปละปี๊ปคลุมหัวค่ะ555555555555555
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?