การแอบรักที่มันโคตรเจ็บเลย

[ข้าวฟ่าง>_<]

 สวัสดีค่ะทุกคนนี้เป็นกระทู้แรกของเราน่ะเป็นกระทู้ที่ระบายความในใจที่เรามีต่อผู้ชายคนหนึ่งตอนนี้เราเรียนอยู่ ม.5 เราเป็นแค่คนที่เพื่อนๆในชั้นเรียนหรือรุ่นน้องรู้จักเราในเรื่องที่เราเป็นเด็กกิจกรรมมีงานอะไรเสนอหน้าไปตลอดจนทำให้หลายๆคนรู้จัก เราเป็นคนที่บ้าและเฮฮาไปกับทุกเริ่อง แต่เรื่องที่ทำให้เราไม่สามารถที่จะสนุกไปกับมันได้คือความรักมันทำให้เราเจ็บที่ใจยังไงไม่รู้ด้วยความที่ว่าตลอด 17 ปี ที่เกิดมาไม่เคยที่จะแอบชอบใครและไม่เคยมีแฟนมาก่อนทำให้เราไม่เข้าใจเพื่อนว่าเวลามันเลิกกับแฟนหรือคนที่มันแอบชอบไปมีแฟนมันรู้สึกยังไงจนวันนึ่งมันได้เกิดขึ้นกับเรา เปิดเทอมมาวันแรกเราได้เจอกับผู้ชายคนนึ่งเขาเป็นเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามาเขาเป็นคนที่ยิ้มน่ารักเป็นคนเงียบๆซึ้งมันแตกต่างกับเรามากเพราะเราเป็นคนพูดมากและหัวเราะได้ตลอดเวลาเพราะนิสัยเราเป็นคนเฮฮาแบบนี้มั่งเลยทำให้เราแอบชอบคนที่เงียบและขรึมๆหน่อย  เอาล่ะเข้าเรื่องเลยดีกว่าคือเราอะเริ่มชอบเข้าตั้งแต่ที่เข้าเดินเขาห้องมาเลยคือแบบความคิดเราบบอกเลยว่าคนนี้แหละคนที่จะเข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดไปของเราเลยล่ะฟังดูอาจเวอร์แต่ถ้าเราได้เจอคนที่มันโดนใจเราจริงๆคำแค่นี้ไม่ได้ฟังดูเวอร์ไปหลอกมั่ง

ในทุกๆวันที่เรามาโรงเรียนหรือเรียนในวิชาเรียนเราก็จะแอบมองเขาสังเกตพฤติกรรมของเขาว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไรฟังดูเหมือนว่าเราเป็นโรคจิตเลย 555 แต่ที่เด็ดสุดคือเราพยายามให้เขาเห็นเราในสายตาเลยล่ะแบบเวลาพักเที่ยงเขานั่งอยู่ที่ตรงไหนเราจะทำทีเดินผ่านเขาทักเขาบ้างหรือบ้างที่เราทำเป็นทำงานที่ครูสั่งไม่ได้เดินไปขอให้เขาสอนฟังดูว่าเราอ่อยเขาสุดๆยอมรับเลยว่าพยายามอ่อยสุดๆอ่ะแบบหาข้อมูลวิธีทำให้เขารักเราตามเว็บต่างๆแล้วเอามาใช้จนวันนึ่งเขาทักเราใน Facebook วันนั้นแบบใจนี้เต้นเป็นจังหวะ สามช่าบวกกับจังหวะเพลงตามรถบั้มอ่ะ แต่ดีใจไม่ถึง 5 นาทีเหมืิอนพระเจ้าลงโทษเพราะเขาทักมาว่าเขาชอบรุ่นน้องคนนึ่งที่เราสนิทด้วยและบ้านน้องเขายุตรงข้ามบ้านเราเลยเขาทักมาว่าช่วยเขาจีบน้องคนนั้นทีเหมือนโลกมันหยุดหมุนไปเลยเขาทักมาต่อว่าจะช่วยเขาได้ไหมตอนนั้นมันเหมือนในหนังเลยที่ว่าเราตัวเอกในเรื่องมันสับสนจะมี ซาตานกับนางฟ้ามาเถียงกัน ตอนนั้นได้แต่นั่งคิดว่าจะช่วยเขาดีไหมเพราะใจหนึ่งก็ไม่อยากช่วยเพราะเราชอบเขาแต่อีกใจก็คิดว่าควรจะช่วยเขาไปสุดท้ายเราก็ตอบกลับเขาไปว่าจะช่วยหลังจากวันนั้นวันที่เราตอบเขาว่าจะช่วยเขาก็จะฝากของฝากขนมมาให้น้องที่อยู่บ้านตรงข้ามเราทุกวันจนวันนึ่งเขามาถามเราว่สจะไปบอกชอบน้องคนนัเนแล้วน่ะเรานี้แบบอยากร้องไห้ออกมาเลยอ่ะแต่เราก็ไม่ร้องแล้วเรายังมีหน้าบอกให้เขาไปหาน้องคนนั้นเร็วๆด้วยตอนนั้นเราคิดว่าใจมันเจ็บแปลกๆหลังจากที่เราบอกให้เขาไปหาน้องคนนั้นเรารีบกลับบ้านเลยแล้วตอนนัเนคือพักเที่ยงด้วยน่ะแบบเดินออกจากโรงเรียนโดยไม่ได้คิดอะไรเลยพอถึงบ้านร้องไห้อย่างเดียวเลยในหัวคิดแต่ว่ารักแรกนี้มันเจ็บจริงๆเลยไม่น่าไปหลงรักเขาเลยในใจได้แต่คิดแบบนั้น

เย็นวันนั้นเขาคนนัเนทักเฟสเรามาบอกว่าเขากับน้องคนนัเนได้เป็นแฟนกันแล้วคือแบบตอนนั้นคือได้แต่คิดว่า เออ-มีความสุขแต่ดูกูสิร้องไห้ตาปวมจนสภาพเหมือนศพแล้ว- เ_ี้ยเอ้ยยย .แต่เราก็ยังตอบเฟสมันไปว่าดีใจด้วยขอให้รักกันนานๆน่ะ ตอนนั้นวิญญาณนางเอกเข้าสิงมั่งเลยตอบแบบนั้นไปเช้าวันต่อมาคือได้เจอกับภาพที่ ตะเตื่อนไต มากอ่ะแมร่งมันสองคนเดินจับมื่อกันเข้ามาในโรงเรียนแล้วมันสองคนยังเดินมาบอกขอบคุณเราที่ทำให้มันสองคนคบกันคือแบบได้แค่ยิ้มบางๆพยักหน้านิดหน่อยแล้วเดินออกมาจากมันสองคนเลยจร้าาา ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เวลาเจอสองคนนั้นทีไรเจ็บที่ใจทุกที่เลยยเฮ้ยยยยยย . รักแรกของเรานี้มันจากไปเร็วจังเลย

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจนจบนี้เป็นแค่กระทู้ระบายความในใจเฉยๆน่ะค่ะขอบคุณอีกครั้งที่เข้ามาอ่านน