เด็กห้องเรียนพิเศษเป็นแบบนี้เหรอ....? (เด็กห้องพิเศษควรอ่านแล้วรับไว้พิจารณา)
สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่ม.3 เราเป็นคนที่เรียนได้ดีในระดับปานกลาง เราเรียนที่ รร ต่างจังหวัดที่ภาคเหนือ เป็น รร หญิงล้วน และเราสอบติดเรียนห้องเรียนพิเศษวิทย์-คณิต ห้อง 1 ในห้องมีนักเรียน 30 คน เราต้องอยูด้วยกัน 3 ปี และอย่างที่เป็นกระแสหรือภาพลักษณ์ที่เด็กห้องธรรมดามักจะมองว่า
“หึ ห้อง1 เหรอ พวกลูกคุณหนู ทำอะไรไม่เป็น”
“ตากแดดนิดเดียวก็บ่น”
“มีแต่สมอง ใช่ชีวิตไม่เป็น”
และอีกต่างๆมากมาย ตอนม.1 เราก็พยายามเปิดใจนะ มันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นซะทุกคนก็ได้ คือเราเป็นคนง่ายๆอ่ะ แบบกินง่ายอยู่ง่าย เค้าให้ทำกิจกรรมอะไรเราก็ทำหมด
เราคิดเสมอว่าเราเป็นนักเรียนคนหนึ่ง ที่มีสิทธ์เท่าเทียมกับนักเรียนคนอื่นๆ
เราเป็นคนที่ไม่ค่อยอยากไปทำความรู้จักกับเพื่อนในห้องซักเท่าไหร่ เราก็จะเล่นอยู่กับเพื่อนที่โรงเรียนเก่าซะมากกว่า ซึ่งก็มีแค่2-3คนเอง
จนกระทั่งขึ้นม.2เราก็ได้รู้หน้ากากของเพื่อนแต่ละคนในห้องเลยว่ามันเสแสร้งกันแค่ไหน เพื่อนที่ว่าสนิทกัน กลับแข่งกันเรียน แข่งกันเก็บคะแนน อิจฉากัน บางครั้งก็พูดจาดูถูกกันมาก ในเทอม2 เราได้สนิทกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่เรียนดี แต่เหมือนจะเกเร แต่พวกนั้นไม่เคยเสียการเรียนนะ แบบช่วยเหลือตัวเองได้ เอาตัวรอดได้ดีอ่า เราชอบแบบนี้ แบบลุยๆ เราเลยรวมกลุ่มกับพวกนั้น อารมณ์แบบเฮไหนเฮนั่น ต่างกลับอีกกลุ่มใหญ่ที่เอาแต่แข่งกันได้ดี คำว่าน้ำใจแทบไม่มี
เป็นที่รู้กันดีว่าเมื่อมีเด็กเก่งย่อมมีเด็กเกเรไม่เอาไหน ซึ่งพวกนี้จะถูกจัดให้อยู่ในห้องท้ายๆ บังเอิญกีฬาสีห้องเราได้อยู่สีเดียวกัน มันก็เกิดอาการเขม่นกันไง แต่ทีบังเอิญกว่านั้นคือเราต้องช่วยพวกนี้แหละเสิร์ฟน้ำให้พี่ๆนักกีฬา เราแบบอยากร้องไห้มาก คือ เออออ เราก็เป็นคนพูดหยาบบ้างนะ แต่ไม่รุนแรงไรมากมาย คำแรกที่พวกนี้คุยกับเราคือ.......
“เฮ้ยย -อ่ะ เ-้ย เอาน้ำไปให้พี่เค้าดิ๊ เหนื่อยจนจะตายห่าอยู่แล้วนั่น”
คือเราแบบน้ำตาแทบตกอ่ะ รับไม่ได้สุด แต่ก็ต้องปรับตัวใช่มั้ย หน้าที่ต้องทำ เลยพยายามอยู่ให้ได้ แต่เรากลับอิ่มใจที่ว่าพวกนี้มีโมเม้นท์ที่เด็กห้อง1 ไม่ค่อยมีให้เห็นคือ
“งาน-เสร็จมั้ย กูช่วยทำเร็ว”
“อิ** -รีบๆทำดิ จารย์รับแค่สี่โมงนะ มากูช่วย”
สิ่งที่เราได้สัมผัสคือ ไม่ว่ามันเ-้ยจะเกเรแค่ไหน แต่พวกนี้ก็ไม่เคยทิ้งเพื่อน อารมณ์เอาเชือกผูกขากันไว้คนละข้างแล้วต้องเดินผ่านไปให้ได้พร้อมๆกันทุกคน ไม่ใช่วิ่งไปคนละทิศคนละทาง ใครจะล้มยังไงไม่สนใจ ขอแค่ให้ตัวเองอยู่รอดก็พอ......
#ขอบคุณสังคมโรงเรียนที่ทำให้รู้ว่าหน้ากากที่คนเราสวมอยู่มันหนาบางแค่ไหนขึ้นอยู่กับสันดานของแต่ละคน......ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
66 ความคิดเห็น
เพราะโลกนี้มันโหดร้าย อยากกลับไปจิบชาที่คอร์นวอลล์อีกจัง
โห้ โหดร้ายอ่ะ ห้อง 1 ของเธอแลดูโหดร้ายมาก
เราก็เด็กห้องเรียนพิเศษวิทย์คณิต ห้อง1 ตอนนี้อยู่ม.3แล้วว
แบบว่าที่ห้องนี่ ไม่บ้า ไม่ติงต๋อง ไม่พูดมากไม่ใช่ห้อง1 ห้อง2(มี2ห้อง ห้องละ 36คน)
ก็แบบมีกันแค่36 คนเอง เคยมีนะแบบทะเลาะกัน แต่สุดท้ายก็จูนเข้าหากันได้ อยู่ด้วยกันมาตั้ง2ปีครึ่งรู้ไส้รู้พุงกันหมด ห้อง1 ห้อง2นี่แบบคุยกันได้แทบทุกเรื่อง
#สนิทกันปานคลานตามกันมาจากท้องแม่5555555
ปล.ยังไงก็สู้ๆ ปล่อยพวกที่ไม่แคร์โลกไปเถอะ
ปล. ห้องเราก็เคยโดนครูดูถูกเหมือนกัน แบบแกล้งเลย ครูเขาเป็นหัวหน้าลูกเสือ ผช.ห้อง1,2 อยู่กองเดียวกัน เขาให้ร้องเพลงคุณธรรม ห้องเราร้องค่านิยม12ประการ ครูบอกไม่เป็นเป็นคุณธรรม แต่กองอื่นร้องเพลงช้าง เพลงเต่า เขาบอกว่าเป็นเพลงคุณธรรม เขาไล่ลูกเสือห้อง1,2ออกจากสนาม แล้วเช็คขาดสองคาบติด==
เราก็อยู่ห้องเรียนพิเศษนะ เเต่การเรียนเราก็งั้นๆอะ ออกไม่ได้ด้วย(โดนครอบรัวบังคับให้เข้า) เเต่โอเคนะ ได้เจอเพื่อนที่ดี(คนไม่ดีก็มี เเต่ก็ปรับตัวอยุ่ด้วยกันได้) ครูก็ชอบดูถูกนะ เป็นเด็กเรียน ทำได้เเค่นี้หรอ คือแบบถูกกดดันมากอะ ส่วนเรายังไงด็ได้เวลาครูให้ทำ เเต่บางคนสิ รักความสบายมากเกินไป จนเราไม่ชอบเลยอะ บางครั้งอยุ่ห้องเรียนพิเศษ ใช่ว่าจะมีคนเก่งซะทุกคนหรอก ความเห็นเเก่ตัวก็มีเยอะ ถ้าเลือกคบคนที่ดี ก็โอเคละเเหละค่ะ
พี่ว่ามันก็ไม่ใช่กับทุกที่หรอกค่ะ พี่เองก็อยู่ห้องเรียนพิเศษนะคะ ถามว่าแข่งกันเรียนพี่ว่ามันเป็นธรรมดาของห้องเก่งนะแต่ห้องพี่จะไม่ได้ดูถูกกันขนาดนั้น ทุกคนเป็นเพื่อนกัน มีอะไรก็ช่วยกันตลอดแต่ก็แอบแข่งกันเรียนอยู่นะคะ แต่ห้องพี่เข้าได้กับทุกห้อง พี่เองก็มีเพื่อนอยู่ห้องอื่นด้วย เพื่อนสนิทของพี่ก็ช่วยเหลือพี่คลอด ทุกคนช่วยกัน บ้าๆบอ ติ๊งต๊อง แถมยังเป็นติ่งเกาหลีด้วย 55555555 พี่ว่าน้องแค่โชคไม่ดีที่ไปเจอห้องเก่งแบบนั้น แต่น้องก็ยังโชคดีนะคะที่เจอเด็กห้องอื่นนิสัยดีแบบนั้น โรงเรียนพี่ก็มีทั้งคนดีคนไม่ได้อ่ะค่ะ พี่ว่าโรงเรียนน้องก็น่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ อต่โรงเรียนพี่ปัญหาที่มีคือครูกับนักเรียนค่ะ ไม่ใช่นักเรียนกับนักเรียน 55555555555
ไม่เสมอไป ตอนม.ต้น พี่ก็อยู่ gifted เพื่อนทุกคนส่วนมากนิสัยดี เป็นผู้ใหญ่ ดูแลตัวเองได้ เก่งรอบด้านด้วยไม่ใช่แค่เรื่องเรียน
ของเราก็อยู่ห้องคิงนะ เวลาห้องอื่นมองมาจะมองห้องเราเเบบว่า้องเราเอาเเต่เรียน บ้าเรียน บ้าเกรดกัน เเต่ความจริงมันไม่ใช่ห้องเรานิ่เเบบว่ารั่ว บ้า ต๊อง กันสุดอ่ะ ตั้งเเต่อยู่มา 3 ปี เรามีความสุขมากๆถึงเเม้จะมีเรื่องทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆถึงใหญ่โตก็ตาม ขอบคุณที่อยู่กันมาจน 3 ปีนะ
เราก็อยู่ห้องวิทย์คณิตค่ะ แต่ห้องเราไม่ได้เป็นแบบนั้นนะ คือเอาจริงๆถ้าพูดแบบไม่ไว้หน้ากันคือ "บ้ามาก" คือเหมือนเด็กบ้าอ่ะจริงๆไม่ได้พูดโอเวอร์ เกรียนแตกมาก ครูด่ากันระนาว พี่เลี้ยงก็เอือม แต่พอถึงเวลาจะเป็นปกตืก็เป็นได้ ก็น่ารักดี 5555 ห้องเราไม่บ้าเรียนนะ มันจะมีกลุ่มที่ไม่ดีอยู่แหละ แต่เราก็ไม่รู้หรอกเพราะเราไม่ไปยุ่ง อยู่กับกลุ่มตัวเอง ประมาณ10 คน น่ารักนะ อบอุ่นดี ช่วยเหลือกัน พูดหยาบ ไม่ส่งงานก็เตือนก็ด่ากัน เหมือนกับคนอื่นๆ งานที่ใช้ความถึกก็ทำได้ ไม่มีบ่น กีฬาสีเนี่ย ที่เห็นเสียสละไปนั่งที่ร้อนๆที่สุดและแหกปากคะโกนก็มีแต่วิทย์คณิตนะ คือจริงๆอยากให้ดูเป็นคนคนไปมากกว่า แต่ละที่ก็ไม่เหมือนกันอีก ทุกห้องทุกโปรแกรมเรามั่นใจว่ามีทั้งคนดีและไม่ดี และขออย่างนึง อย่าเหมารวมวิทย์คณิตว่าเห็นแก่ตัวว่าไม่ดีเลยนะ คนดีๆน่ารักๆก็มีอยู่เยอะ เราก็ไม่เคยไปเหมารวมเด็กทั่วไปและโปรแกรมอื่นเหมือนกัน
ของเราไม่เหมือนของเธอนะ
เราอยู่ห้อง 1เหมือนกันแต่ก็ไม่ค่อยแข่งกันเหมือนของเธอนะมีแต่การที่มาให้ลอกการบ้านกันด่ากันบ้างอะไรบ้าง
แต่ครูก์็ชอบบอกนะว่า ห้องพวกเธอนี้เก่งนะแต่ความเห็นแก่ตัวเยอะ ทั่งที่เราก็รักกันดี(มั่ง)
มายกมือเลย พี่ก็จบห้องพิเศษวิทย์คณิตมา มี 30 คนเหมือนน้องอะ
ห้องพี่ก็เป็นแบบนี้นะ เห็นแก่ตัว บ้าเรียน มีอะไรดีๆ ไม่ยอมบอก อย่างเรียนพิเศษไรงี้ คนเก่งๆ เขาไม่บอกหรอกว่าไปเรียนที่ไหน ทำยังไง พอสอบพวกคนนิสัยดีๆ ในห้องก็จะเอาแนวข้อสอบมาแชร์ แต่พวกเก่งนี่เก็บเงียบนะ ไม่บอกใคร แต่ถ้าใครรู้แนวนางจะปรี่มาก่อนเลย (มันเลยทำให้นางโดนเพื่อนทั้งห้องนินทาอะน้อง) แล้วห้องพี่อะจะเก่งวิทย์คณิต ด้อยอังกฤษซะส่วนใหญ่ มี 30 คน เก่งอังกฤษแบบจริงๆ จังๆ ประมาณ 5 คน - - แล้วพี่รู้สึกตัวว่าไม่ชอบวิทย์คณิตแต่มาอยู่ห้องพิเศษ ซวยมาก พี่กับเพื่อนอีกคนโดนที่ปรึกษาเหน็บประจำว่าโง่คณิต (โคตรแย่) ด่าประจานกันต่อหน้าเพื่อนในห้อง (นี่หรอคือที่ปรึกษา?) ตอนขึ้น ม.4 พี่กับเพื่อนอีก 2 คนเบนสายเลยจ้ะ ไปศิลป์กัน 3 คนเพราะทำคะแนนวิชาอังกฤษได้ดีกว่าวิทย์คณิต อีก 27 คนไปวิทย์
มันทำให้พี่เห็นแบบทะลุปรุโปร่งมากว่าเด็กห้องพิเศษ 'ส่วนใหญ่' นิสัยเป็นยังไง เห็นแก่ตัว ชอบดูถูกเพื่อนด้วยกันเนี่ยปกติจ้ะพูดเลย - - แล้วก่อนจะขึ้น ม.4 พวกนี้จะบอกอะว่าสายศิลป์อะสังคมแย่ (จะดูถูกพวกไปศิลป์ใช่มั้ยละ) คือมันชี้ชัดอะว่าตั้งใจจะด่าสายศิลป์ว่าโง่ ตอนนี้พี่เลยไปแคร์ใครละ ทางใครทางมัน แต่ขอยืนยันอีกเสียงว่าห้องพิเศษ บางคนทำตัวแย่จริง!
เราว่ามันก็ปกติอ่ะ ทุกสังคมมีเลวมีดี ถ้าอยู่สังคมที่รวมพวกความสามารถไปในทางเดียวกันก็มีการแข่งขันเป็นธรรมดา สังคมการเรียนที่คุณอยู่อาจดูโหดร้ายแต่ก็อย่าไปใส่ใจกับมันมาก ถ้ายิ่งใส่ใจยิ่งกังวน ให้ทำใจแล้วปล่อยมันไป อยู่กับมันให้ได้
จริงๆเราก็เรียนห้องพิเศษน่ะแถมเป็นห้องรองอีกต่างหาก ความเก่งเลยไม่ค่อยสู้ห้องหลักกับห้องคู่ขนาน(ห้องคิงของสายวิทย์ธรรมดา)โดนเปรียบแเทียบบ่อยๆ แถมโดนเพ็งเล็งจากครูหลายๆท่านเพราะรุ่นแรกสร้างวีรกรรมไว้เยอะ(เราเป็นรุ่นสอง-ห้องเราเปิดเพิ่มจากห้องหลัก/เป็นของโรงเรียนเอง)
แรกๆเพื่อนในห้องก็ดูรักกันดี แต่เวลาผ่านไปลายก็เริ่มออก เพื่อนที่เหลือก็ขยันแอบแอนตี้ เฮ้อ...ทำใจ
เราก็อยู่ห้อง1 ห้องเราเนี่ยเป็นพวกคุย บ้า แต่เวลามันมีเหตุการณ์อะไรมันจะเข้าใจกัน ครูชอบบ่นว่าคุย คะแนนอีกห้องดีกว่า เราก็ไม่ได้ซีเรียสมากตามครู เพราะเเม่เราก็บอกให้ทำให้ดีที่สุด ไม่ต้องแข่งกับคนอื่น เวลากีฬาสี หลายๆห้องอาจจะคิดว่าพวกเราเนี่ยไม่สนใจ ไม่แคร์ แต่พวกเราใส่ใจกับมันมาก ตั้งใจซ้อม เพื่อให้ทุกอย่างมันดีที่สุด ห้องเราก็มีครูนิสิตมาสอน คาบสุดท้ายเราก็มีเซอร์ไพรซ์ครู ร้องเพลงให้ครู คือบางทีจะดูหยิ่งๆ ไม่แคร์ใคร แต่ใจจริงของทุกคนเนี่ย ก็รักเพื่อน รักคนรอบข้างกันหมดแหละ ไม่มากก็น้อย
#ร้องไห้แปป
เราก็อยู่ห้องกิ๊ฟมาตั้งแต่ม.ต้นน้ะ จนตอนนี้อยู่ม.ปลายเราก็อยู่ห้องกิ๊ฟ ห้องอื่นจะมองว่าห้องเราหยิ่งมาก เข้ากับใครไม่ได้ลูกคุณหนู เล่นกีฬาไม่เป็น แต่ความเป็นจริง คือคนบ้ามารวมกันชัดๆ555 มีอะไรก็ปรึกษากันตลอด มีงานไรก็ช่วยทำไปไหนไปกัน สนิทกับเพื่อนทุกห้อง เรามีแก๊งนึงแหละที่ไปไหนไปด้วยกันตลอด เป็นกลุ่มนักกีฬา มีทั้งคนห้องเรากับห้องอื่น ไอ่พวกที่สนิทกันมันจะรู้ว่าห้องเราเป็นยังไง555 อาจารย์ก็ชอบบอกว่า รุ่นนี้ไม่เหมือนรุ่นอื่น เก่งทุกด้านโดยเฉพาะการคุยและการเล่น ได้ชื่อว่า/15เลยก็มี มันอยู่ที่ว่าเราจะเจอคนแบบไหนไม่อยู่ว่าห้องไหนหรอกเพียงแค่น้องเจอคนที่เห็นแกตัวเท่านั้นเอง555
เราเป็นคนนึงค่ะที่เคยอยู่ห้อง 1
แล้วเรารู้สึกว่า... ถ้ามิตรภาพในห้อง 1 จะหายากขนาดนี้ล่ะก็นะ... = ="
ตอนนั้นเราย้ายโรงเรียนไปแถวบ้านพอดี บ้านเราก็ไม่ใช่ต่างจังหวัดนะ แต่มันก็ไม่ใช่ตัวเมืองอะ
พอย้ายไปเราก็ได้อยู่ห้องธรรมดาครั้งแรกในชีวิต ทำให้เรารู้สึกว่า เฮ้ย นี่แหละสิ่งที่หามานาน
คือห้อง 1 การแข่งขันมันเยอะ จะทำอะไรก็ยาก จะหาเพื่อนก็ฝันไปเถอะ ถ้าไม่ใช่เด็กบ้านๆจริงๆ
ตอนนี้เราก็สอบติดห้องวิทย์คณิตนะ แต่เราก็สละสิทธิ์ทุกครั้งเพราะเราหาประสบการณ์แนวข้อสอบเฉยๆ ไม่ได้ต้องการหวังจะเข้าอะไร
#อันนี้มาแชร์ประสบการณ์คะ่ #ยังไงก็สู้ๆนะ
ห้องเราก็มี แต่มันไม่ใส่หน้ากากหรอก มันหวงวิชาแบบหน้าด้านๆเลย55555555555555555555555555555555555555555555
หนูก็อยู่ห้องพิเศษเหมือนพี่ค่ะ ละก็มีสภาพสังคมคล้ายๆพี่ด้วย พวกห้องธรรมดาจะคอยอิจฉาตลอดค่ะ ทำไมห้องนี้อย่างโน้นอย่างนี้ได้เปรียบกว่าตลอด เเต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
เเต่ที่น่าคิดคือ ห้องหนู เเบ่งเเยกเป็นกลุ่มๆ จะมีคนที่ขี้อวด บ้าบอ ติดโทรศัพท์ เเละจะมีคนหนึ่งที่หนูคิดว่าเเย่ที่สุด ทั้งเห็นเเก่ตัว สนใจคะเเนน ตอนแรกเป็นคนดี อยู่ได้เทอมเดียวเเหละค่ะ นิสัยออกเเล้ว
ยังไงหนูก้เป็นกำลังใจให้พี่น่ะค่ะ สู้ๆ<3
หนูก็อยู่ห้องเรียนพิเศษวิทย์เหมือนกันค่ะแต่เพื่อนห้องหนูเนี่ยจะมีอยู่กลุ่มนึงที่เรียนหนัก(มากกกกกกกกกกกกกกก)เวลาหลังเลิกเรียนเค้าหมดไปกับการเรียนพิเสดกลุ่มนี้คือเขามีเป้าหมาเกรดเทอมนี้ต้องมากกว่า3.8เพื่อนสิทธิ์ในการสอบเตรียมอุดม(คือเราอยู่ม.1ไงก็แบบห้ะนี่ตั้งเป้าหมายในชีวิตกันมากขนาดนี้เลยหรือ)จนวันนึงมีวิชาที่ต้องจับกลุ่มกันแล้วเราดันได้ไปอยู่กลุ่มพวกเด็กเรียน(เราไม่ได้อยากอยู่แต่ครูจัดให้เอง--")แล้ววันก่อนพรีเซ้นงานเค้ามาเปลี่ยนบทที่เราพูดเพื่อจะให้ตัวเองพูดน้อยลง(เห็นแก่ตัวแรงมากค่ะ)ในการพรีเซ้นครั้งนี้ให้คะแนนรายบุคคลค่ะเราก็ไม่ยอมอ่ะเพราะพรุ่งนี้ก็พรีเซ้นแล้ว พอถึงคาบที่ต้องพรีเซ้นเราก้ยืนยันว่าจะพูดบทเดิมทีนี้ค่ะเขาก็พูดบทเดิมของเขาติดๆขัดๆจนครูในวิชาวิจารณ์ แล้วนางก็กลับไปนั่งที่ทีนี้นางร้องไห้ค่ะ!!!คือแบบครูก็เรียกเราไปคุย เราไม่ผิดนะคะ!! หลังจากนี้เราก็พยายามอยู่ห่างจากเค้าค่ะ(มองว่าเป็นตัวอันตรายในสังคมเลยค่ะ)
เราก็เรียนห้องพิเศษมาตั้งแต่ประถม พอเข้ามัธยมก้มาต่อห้องพิเสส ม.ต้น ก้เรียน ห้องพิเศษ จนตอนนี้ ม.5 ก้ยังอยู่ห้องพิเศษ - - ความจริงเราว่า ห้องพิเศษนี่เป้นอะไรที่หาเพื่อนตายได้ดีที่สุดแล้วนะ เพราะว่าอยุ่ด้วยกันตลอด คนน้อย แค่ 20 กว่าคนอ่ะ เราอยุ่ในห้องที่คนเท่านี้มาตลอด มันก้เลยไม่มีการแบ่งกลุ่ม ทุกคนสนิทกัน เพราะว่าห้องพิเสส มันมีอะไรหลายอย่างที่ต้องทำร่วมกันไม่ใช่แค่การเรียน ไหนจะออกค่ายห้องพิเสสไปนุ่นนี้ ยิ่งเป้นห้องวิท คนิตทีเราเรียนอยู่ตอนนี้ ออกค่ายไปเข้าป่า อยู่ในป่าในศูนย์วิจัย เป้นช่วงเวลาที่มีความสุขมากนะ กินข้าวไปด้วยกัน นอนไปด้วยกัน ผจญภัยไปด้วยกัน แต่เรื่องคนมอง คนไม่ชอบมันก้มีแหล่ะ ขึ้นชื่อว่าห้องพิเสส มีใครชอบอ่ะ ตอน ม.ต้น เราเรียนห้องพิเสสภาษาที่ค่าเทอมโหดมากๆ มีไปเที่ยว ตปท. ทุกปี ห้องเรียนอยู่ชั้นบนสุดของอาคารใหญ่ มีห้องคอมห้องน้ำเป้นของโครงการ คือไม่ได้ใช้ร่วมกับนักเรียนอื่นอ่ะ นั่งเรียนในห้องแอ ขณะที่เด้กอีกหลายพันคนเค้าเดินเรียน ตอนนั้นขนาดพวกครูๆยังไม่ชอบขี้หน้าพวกเด้กพิเสสเลยมั้งง555555 แต่ว่าถึงคนจะมองยังไง เราว่าเรามีความสุขมากๆที่ได้อยุ่ในจุดนั้น เราไม่ได้ทำตัวเป้นคุณหนูไฮโซ ตรงกันข้าม พวกเราติดดินยิ่งกว่าพวกเด้กห้องธรรมดาซ่ะอีก แค่พื้นฐานครอบครัวที่พอจะมีหน้ามีตา เราไม่อยากให้เอามันมาตัดสินตัวตนของเรา ว่าเราจะต้องคุณหนูแบบนั้น คุณหนูแบบนี้ เชื่อสิ ให้-คนที่มันบอกว่าเราลูกคุณหนู ให้มันมาลองใช้ชีวิตอยู่กับเราดู รับลองว่านางจะรู้ว่าจริงๆแล้ว พวกนางที่ชอบว่าเราลูกคุณหนูนั้นแหล่ะ มีสันดานความกระแดะลูกคุณหนูมากกว่าเราอีก
ผมพูดเลยนะ ผมอยู่ห้องพิเศษนะ
มันอยู่ที่คนครับ ไม่ได้อยู่ที่ห้อง
#เข้าใจตรงกันนะ
เห็นด้วยมากค่ะ เราก็อยู่ห้องพิเศษ ไม่เห็นเป็นงี้เลย ตั้งกระทู้มาแบบนี้
เด็กห้องพิเศษคนอื่นที่เค้าทำตัวดีๆก็หน้าชาหมด แค่นี้ก็โดนห้องอื่นหยามมามากละ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?