กำลังใจในการเขียนนิยาย ของทุกคนมาจากไหน
ตั้งกระทู้ใหม่
เเล้วเพื่อนๆล่ะ กำลังใจที่อยากจะเขียนต่อคืออะไร...
33 ความคิดเห็น
แค่อยากรู้ว่าเรื่องมันจะจบยังไงเท่านั้นเอง
คือที่ผมแต่งนิยายเพราะแก้เซ็ง คลายเครียดน่ะ
ไม่ได้อาศัยกำลังใจเลย
เหมือนกันเลย 5555+
รักแบบหลงรัก อยากเป็นคนรักของคนๆ นั้นด้วยซ้ำ
มันเลยคล้ายเป็นกำลังใจให้อยากยืนหยัดเขียน
เหมือนอยากขอเข้าไปอยู่เป็นคนสำคัญในโลกนิยายให้ได้
ถ้าไม่ได้มีใจรัก คงยืนหยัดจนป่านนี้ไม่ได้แน่
มาจากอารมณ์ล้วนๆ ค่ะ ฮะฮะฮะ
สำหรับเรานักอ่านก็มีส่วนนะคะ คือปกติเราจะเป็นคนแต่งนิยายตามใจฉัน อยากแต่งก็แต่งบางทีสามเดือนกว่าจะอัพสักตอน ที่ดองเป็นปีก็มี แต่เมื่อเห็นคอมเม้นท์ของนักอ่านมันจะมีแรงจูงใจให้แต่งตอนต่อไปนะ ฮ่าๆ
ไม่รู้ว่า 'กำลังใจ' กับ 'เป้าหมาย' มันคืออันเดียวกันไหม
แต่ทุกวันนี้ที่ยังเขียนนิยายอยู่ก็เพราะมีเป้าหมายอยากจะเป็นนักเขียนในสนพ. สถาพร(ก็ยังหวังต่อไป) พี่ในกลุ่มที่สนิทกันเข้าไปอยู่กับสถาพรหมดแล้ว เหลือเราคนเดียว T__T
ความอิจฉาค่ะ คนอื่นเขียนจบไป สองเรื่องแล้ว เรายังไม่ถึงไหน หึยๆ
มาจากตัวเองล้วนๆ เพราะไม่มีใครช่วย ตอนนี้ไม่พึ่งคนอื่นแล้วใครมายุ่งถีบกระเด็น
เราเคยท้อ ท้อจนหงุดหงิด หงุดหงิดจนพานโกรธคนอื่น โกรธจนเบื่อ เบื่อจนรำคาญตัวเอง
ก็เลยขี้เกียจท้อแล้วเสียเวลาเปล่า
ดุจัง....><
เมื่อเราเปิดเรื่องมา เราก็จะรักตัวละครรักทุกอย่างในตัวนิยาย อยากสร้างให้มันไปถึงจุดฝั่งฝันค่ะ ถึงแม้ระหว่างทางจะต้องเจออุปสรรคมากมาย ทั้งช่วงพล็อตตัน ภาระหน้าที่ในโลกความจริง
ส่วนนักอ่านจะชอบหรือไม่นั้น ก็แล้วแต่ความชอบส่วนตัวของนักอ่านค่ะ
นักอ่านก็มีส่วนอย่างมากทีเดียวค่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ แต่ตอนนี้ไม่(อยาก)คิดอะไรแล้ว
แม้จะมีคนๆ เดียวที่แสดงความเห็นเราก็จะเขียนมันต่อไป
ว่าแล้วก็ไปปั่นต่อ ฮึบๆ
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ตอนนี้ตันๆ ไปหมด
แต่งเพราะต้องการเสนอความคิดบางอย่าง
ถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองออกไป
ที่สำคัญสุดคืออ่านและดูหนังมาเยอะ
ถ้าพูดถึงกำลังใจ สำหรับผมคือคนอ่านเลยครับ ยิ่งถ้าเมนต์ด้วยนะ โอ๊ ชื่นจาย
กำลังใจจากตัวเองล้วนๆเลยค่ะเวลาเราอารมณ์คงที่หรือที่เรียกว่าอารมย์ดีก็จะเริ่มแต่ง ถ้าไม่มีอารมย์ก็ทำสมาธิ หรือฟังเพลงเคยมีนิยายเรื่องหนึ่งแต่งไปจนจบ คือหลายตอนแต่เราก็ฟังเพลงที่เราชอบซ้ำๆ ฟังเพลงไปแต่งไปมันลื่นสุดๆเลย
กำลังใจในการแต่งของผมมาจากการฟังเพลงครับ
เวลาเราฟังเพลงสนุกๆมันส์ๆ มันจะคิดโครงเรื่องแบบบู๊ หรือแนวแฟนตาซีออกได้
พอฟังเพลงหวานๆ มันจะคิดฉากน่ารักๆออกนะครับ
//ความเห็นส่วนตัวน่ะ หุๆๆๆ^^
เราว่าสำหรับเราคือตัวเราเองค่ะ เพราะนิยายที่เรากำลังเขียนนั้น base on true story มาจากชีวิตจริงเราเลยค่ะ มันสะท้อนมาจากจิตใจเราน่ะค่ะ คือไม่ใช่แค่หยิบยืมนิสัยของตัวละครมาจากแค่ตัวเองกับคนที่รู้จัก แต่เหตุการณ์ ความคิด อารมณ์และความรู้สึกนี่มาจากชีวิตจริงเราค่ะ
แล้วมันทำให้เราได้รู้ว่า อดีตก็คืออดีต ปัจจุบันก็คือปัจจุบัน อนาคตก็คืออนาคต อะไรผ่านมาแล้วก็ปล่อยมันไป แต่ให้เอามาใช้เตือนสติตัวเองให้ก้าวต่อไปค่ะ เป็นคนที่มีอดีตไม่ค่อยดีเท่าไหร่ 555 แล้วเราก็อยากถ่ายทอดออกมาเตือนสติคนอ่านเหมือนกันน่ะค่ะ แต่ไม่น่าจะมีใครรู้ว่าตรงไหนมาจากเรื่องจริง ตรงไหนมโน
#มาซะคมเชียว....
เพราะมีความฝัน และอยากไปให้ไกลที่สุด แม้ว่าความฝันจะไม่เป็นจริง ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย
ขอแค่ได้เดินไปเฉียดมันก็พอ ><
ใช้คำสัญญาที่เคยให้ไว้เป็นทั้งแรงผลักดันและกำลังใจค่ะ
เคยสัญญากับเพื่อนเอาไว้ว่าถ้าเขียนนิยายจบแล้วได้ตีพิมพ์ เราจะให้มันฟรีเล่มนึง 555 แถมยังเคยบอกกับไอดอลของเราคนนึงเอาไว้ว่า "สักวันหนูจะเป็นนักเขียนแบบพี่ให้ได้" พี่เขาก็บอกว่าสู้ๆ นะ
เพราะงั้น...เราจะไม่ยอมผิดคำพูดเด็ดขาด 'ทุกสิ่งเป็นไปได้ หากเราไม่ละความพยายามค่ะ' :)
คอมเม้นท์จากแฟนคลับที่น่ารัก ที่มาอ่านประจำค่ะ ที่คอยให้กำลังใจ ให้คำแนะนำ หรือแม้แต่ปรึกษาว่าเอาไงต่อดี ฮา... คิดไม่ออกถามคนอ่าน ^^
ทำให้รู้สึกว่า ยอดวิวไม่เยอะก็ไม่เป็นไร คอมเม้นท์ไม่มากก็ไม่ไม่เป็น ขอคนอ่านตัวจริงไม่กี่คนก็พอแล้ว แบบว่า มันโดนใจ ประทับใจในมิตรภาพมากกว่าค่ะ
ทำให้เข้าใจมากขึ้น และเราจะรอ คนที่ชอบเหมือนกันมาอ่านค่ะ
ไม่รู้เราจะตอบตรงคำถามไหม... แต่ถ้าจะให้บอกว่าทำไมถึงเขียนไปเรื่อยๆ ก็เพราะชอบค่ะ รู้สึกสนุกที่ได้เขียนในสิ่งที่อยากเขียน เหมือนได้ระบายออกไป 5555555 นี่คือเหตุจากเรา
แต่ถ้ากำลังใจจากภายนอกของเราคือคอมเมนต์จากนักอ่านน้าาา สำหรับเราคอมเมนต์มันมีกำลังใจมากจริงๆ เพราะมันเหมือนคนอ่านเขาโลดแล่นไปกับเรา (?) คือถ้าถามว่าไม่เมนต์ยังจะเขียนต่อไหม ก็เขียนนะ เพราะเราชอบ แต่มันอาจจะช้า หรือทำได้ไม่ดีพอ เพราะเราก็ไม่รู้ว่ามีใครที่อยากจะอ่านต่อหรือเปล่า อะไรทำนองนี้ค่ะ -3-
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?