เครียดมาก อยากระบายเรื่องน้องชายค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวเด็กดีทุกคน เรามีเรื่องจะมาเล่าให้ฟัง ตอนนี้เราอึดอัดมากๆ ทั้งโกรธทั้งเสียใจ ไม่มีใครเข้าใจเราเลยค่ะ เราไม่ไหวเเล้วจริงๆ
เรามีน้องชายอยู่คนนึงค่ะ น้องชายเราดื้อมาก ซนมาก เค้าอายุ10ปีค่ะ เวลาพ่อกับเเม่อยู่ด้วย เค้าจะไม่เเกล้งเรา เค้าจะทำตัวเป็นเด็กดีต่อหน้าพ่อเเม่ ซึ่งนั่นทำให้เราหมั่นไส้น้องตัวเองมากๆ
มารยาน้องเรานี่ยิ่งกว่าผู้หญิงอีกค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า พ่อกับเเม่เราทำงานต่างจังหวัด นานๆทีจะกลับมาเยี่ยมเรา ทำให้เรากับน้องชายต้องอยู่ที่บ้านกับตายาย
ตากับยายเราลำเอียงมากค่ะ เข้าข้างน้องตลอด เเต่เราก็ไม่ได้อะไร เพราะน้องก็เด็ก ต้องมีคนเอาใจอยู่เเล้ว เเต่พอนานๆไปเราเริ่มไม่ไหว เรารู้สึกว่าตากับยาย 'ลำเอียงเกินไป'
มันก็หลายๆเรื่องค่ะ ซึ่งเราไม่อยากเล่า เพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร เเต่มันก็ทำให้เราทะเลาะกับตายายอยู่บ่อยๆ เราไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้พ่อกับเเม่ฟัง
เเต่สุดท้าย ตาก็โทรไปฟ้องเเม่เราจนได้ เเม่เราไม่ดุเราเลยค่ะ เรารู้สึกซึ้งมากๆที่เเม่เข้าใจเรา เเม่บอกว่า 'อดทนหน่อยนะเรื่องน้อง เเล้วก็พยายามอย่าไปเถียงตากับยายมาก' ตอนนั้นเรา
อยากร้องไห้ให้เเม่ได้ยินมากๆเเต่ก็ได้เเต่บอกเเม่ว่าค่ะๆ ตอนนั้นน้ำตาเราไหลเป็นทางเเล้ว พยายามไม่สะอื้น
บางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย เเต่สำหรับเรามันเรื่องใหญ่มาก
ไม่เเค่นี้หรอกค่ะ เราอยากให้ทุกคนได้เห็นเลยว่าน้องชายเรามันเป็นคนยังไง มันเป็นเด็กที่เรารู้สึกขยาดมากๆ เราไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย เพราะมันมีตากับยายคอยหนุนหลังอยู่ตลอด
ครอบครัวเราไม่ได้รวยมาก เเต่ก็พอมีอยู่มีกิน เเม่ซื้อโทรศัพท์ให้เรากับน้องคนละเครื่อง เเล้วก็โน๊ตบุ๊คอีกหนึ่งเครื่อง
เวลาเราจะทำงาน หรือเวลาจะเล่นโน๊ตบุ๊ค เราก็จะต้องยอมจ่ายเงินให้น้องเรา20บาทค่ะ
อาจจะน้อยสำหรับหลายๆคน เเต่สำหรับเด็กมัธยมต้นอย่างเรามันเยอะมากๆ เราต้องเเบ่งเงินกินขนมที่โรงเรียนมาเก็บไว้ ทั้งๆที่เเม่บอกว่าให้ใช้ด้วยกันเเท้ๆ เเต่น้องชายเรากลับครองเป็นเจ้าของคนเดียว มีครั้งนึง น้องเราให้รุ่นพี่ที่รู้จักมาลงเกมให้ในเครื่อง เเล้วหลังจากนั้นไม่นานเครื่องมันก็รวน มีไวรัสเต็มเลยเเล้วมันก็เล่นไม่ได้ น้องก็โทษว่าเพราะเรานั่นเเหละมันเลยพัง เราก็ไม่รู้ว่าเราผิดอะไร เเต่ตากับยายก็เชื่อน้องเพราะท่านไม่รู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่ เราพยายามจะอธิบายเเต่ตากับยายก็ไม่ฟัง กลายเป็นว่าเราเป็นคนทำโน๊ตบุ๊คพังโดยปริยาย สุดท้ายก็ต้องเอาไปซ่อม เเถมค่าซ่อมครึ่งหนึ่งยังเป็นเงินเก็บของเราอีกค่ะT_T
น้องเราจะชอบไถเงินเราบ่อยมากๆ พอเราฟ้องตากับยาย ตากับยายก็จะบอกว่า 'ให้ๆมันไปเถอะ เเค่นี้เอง' เราโคตรไม่โอเคเลยอ่ะ
เราไม่อยากเล่าให้พ่อกับเเม่ฟัง ถึงพ่อกับเเม่จะบอกเสมอว่ามีอะไรก็ปรึกษาได้ เราไม่อยากให้พ่อกับเเม่ไม่สบายใจ เพราะเเค่ต้องทำงานทุกวันก็เหนื่อยมากเเล้ว
ชีวิตเรามันเหนื่อยมากจริงๆ นอกจากเรื่องที่บ้านก็ยังมีเรื่องที่โรงเรียนอีก ...เราเเอบคิดนะว่า 'จะทนได้อีกนานเเค่ไหน?'
เเต่เราก็ต้องทนค่ะ เราฝันอยากเป็นเภสัชกร ทั้งๆที่เราไม่เก่งอังกฤษหรือวิทยาศาสตร์เลย เเต่เราก็จะสู้ เพื่อให้พ่อเเม่ภูมิใจ
การบ้านเราเยอะมากๆ ทั้งรายงานทั้งเเบบฝึกหัด ทำให้เราต้องใช้เวลาทำนานพอสมควร ตากับยายเป็นคนหัวโบราณ เเละนอนเร็วมากๆ ตอนนั้นเเค่2ทุ่มกว่าๆ เรายังทำงานไม่เสร็จ
ตาก็บ่นว่า 'งานอะไรจะเยอะขนาดนั้น' เสร็จเเล้วก็ปิดไฟเเล้วเข้าไปนอนเลยค่ะ
เรายังไม่กล้านอนคนเดียว เรานอนกับตากับยายทุกวัน เเต่วันนี้งานเรายังไม่เสร็จ
ตอนนั้นเราอยากร้องไห้มากๆ เเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราเลยขนสมุดออกมาทำในห้องครัว ตอนนั้นมีเเค่ไฟสลัวๆ ยุงก็เยอะ เเต่มันก็พอทนได้ เราทั้งร้องไห้ไปทั้งทำการบ้านไป
ได้เเต่ถามตัวเองว่า 'ชีวิตคนเรามันสามารถดราม่าได้ขนาดนี้เลยหรอ?'
มาถึงจุดพีคของเรื่อง น้องชายเราเป็นคนขี้เเกล้งเเละกวนประสาท มันเป็นสิ่งที่ทำให้เราเดือดมากถึงมากที่สุด
เราทะเลาะกับน้องชายทุกวันจนชินไปเเล้ว
เเต่จุดที่ทำให้เราไม่ไหวจริงๆคือเรื่องนี้ค่ะ มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อ1ชั่วโมงที่เเล้ว
วันนี้เเม่จะกลับมาเยี่ยมเราที่บ้าน เราดีใจมากๆเลยค่ะ
เรานั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ดีๆ น้องเราก็มาเเกล้งเราค่ะ อีหรอบเดิมเลย มาหยิกเรา ชูนิ้วกลางใส่ เตะเราบ้างล่ะ
จนเราไม่ไหว คือมันเยอะไปจริงๆ เราเลยหยิกน้องเราคืนค่ะ มันก็โกรธเรา เเต่เราก็ไม่ได้สนใจ นั่งอ่านการ์ตูนต่อ มันเเกล้งเราเราก็นิ่งๆไป เเต่สิ่งที่ทำให้เราสตั๊นก็คือ
น้องผลักเก้าอี้ที่ขอบมันเป็นเหล็กๆมาใส่เราค่ะ มันพูดว่า 'One Two Three!' เเล้วก็ผลักมาใส่เราเลย ตอนนั้นเราเเหกปากเลยค่ะ มันโดนขาเราเต็มๆ เจ็บมากๆเลยด้วย
มันเจ็บมากจริงๆค่ะเพราะมันเป็นเหล็ก เเล้วเราก็ร้องไห้ออกมา ตากับยายมาเห็นก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น เราก็ฟ้องทันทีว่าน้องเเกล้งเรา น้องเราเลยรีบสวนต่อว่า 'ก็อี (ชื่อเรา) มันมาหยิกหนูก่อน'
เราเจ็บใจมากๆค่ะเพราะเค้ามาเเกล้งเราก่อน เราก็เลยบอกตากับยายว่า 'หนูหยิกเบาๆเอง เเต่น้องผลักเก้าอี้ใส่ มันเเดงจนจะช้ำเเล้วตา'
ตากับยายเราก็ไม่สนใจเราเลยค่ะ เบี่ยงเบนความสนใจไปที่น้องชายเราซึ่งกำลังเล่นละครบีบน้ำตาอย่างน่าสงสารอยู่ ตอนนั้นเราโกรธมากๆ กำมือเเน่นไปหมด สุดท้ายตากับยายก็โทษว่าเราไปหยิกน้องก่อน
ทั้งๆที่เราเจ็บกว่า เเต่ตากับยายไม่ถามเราเลยว่า 'เจ็บไหม?' ไม่มีเลยค่ะ เราเลยหายาหม่องมาทาเอง ปรากฎว่าตอนนี้มันช้ำเเล้วจริงๆ เราก็ตกใจว่ามันเล่นเเรงขนาดนี้เลยหรอ
ในใจก็ภาวนาให้เเม่มาถึงเร็วๆ เพราะตอนที่เเม่มาจะไม่มีใครกล้าว่าเราหรือเเกล้งเราเลยค่ะ รวมถึงตากับยายที่จะทำเป็นสนใจเราดูเเลเรา ซึ่งเรารู้สึกไม่โอเคมากๆที่พวกเค้าทำเเบบนี้
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ เเค่นี้เราก็โอเคเเล้ว ขอเเค่ได้เล่าให้คนอื่นฟังก็รู้สึกเหมือนได้ระบายไปในตัวเลย ขอบคุณมากๆค่ะ
Pienypie_
27 ธ.ค. 58 เวลา 15:41 น.
18,136
views
47 ความคิดเห็น
ไม่เป็นไรนะคะ เป้นกำลังให้ค่ะ เล่าเรื่องทั้งหมดในแม่ฟัง แล้วให้แม่คุยกับตายายนะคะ (เอากระทู้ให้แม่อ่านด้วยยิ่งดี)
ใจเย็นๆนะ คืตอนนี้คงได้แต่ลองคุยกับที่บ้านให้รู้เรื่องอ่ะ เราก็ไม่รู้จะช่วยเธอยังไงจริงๆ สู้ๆแล้วกัน อย่าพยายามไปใกล้น้อง คือเจอก็เดินหนีไปเลยดีที่สุดมั้ง ส่วนน้องชาย เราว่าลองคุยแบบต่อหน้าคนที่บ้านไปเลยมะว่าไม่โอเคไม่ชอบ หรือลองอัดวิดีโอไว้ตอนน้องมันแกล้งงี้ เอาให้ที่บ้านดู ให้รู้กันไป
อัดวิดีโอเอาให้คาหนังคาเขาเลยค่ะ
เป็นใครใครก็ไม่ทนหรอกค่ะ
ไปแจ้งความเลย
มีความผิดนะอย่างงี้
พ่อเเม่สอนมาไม่ดี
ถ้าไปทำกับคนอื่นคิดว่าอยู่ได้ไม่นานค่ะ
เด็กแบบนี้เหมือนเหลือขอ
เด็กแบบนี้คือเด็กประเภทแบบว่าเรียกร้องความสนใจ เอาแต่ใจ ไม่แคร์คนอื่นเลย ถ้าเป็นเรา เราจะทำเป็นไม่สนใจแล้วล่ะ ถ้ามาแกล้งคือจะเดินหนีเหมือนเป็นการบอกว่าอย่ามายุ่ง แต่ถ้ายังแกล้งอยู่เราก็จะตอบกลับไป จะไม่แกล้งกลับค่ะ เราต้องสมาร์ทไว้นะคะ นิ่งไว้ ทำยังไงก็ได้ให้เขารู้ว่าเราไม่เล่นด้วย พอเขาเริ่มรู้สึกได้เดี๋ยวเขาก็เบื่อ เขาก็ไปเองแหละค่ะ เราต้องสตรองเข้าไว้
ปล่อยเด็กพวกนี้ไป สักวันเขาจะรู้ผลจากสิ่งที่เขาทำ
เป็นพี่เตะอัดกำแพงไปแล้ว 555555555 (หลอกๆ แต่อาจทำจริง)
เป็นพี่จะทำให้มันกลัว ทำให้กลัวในที่นี่ไม่ได้ใช้กำลังนะ ทำนิ่งๆดุๆไว้ อารมณ์แบบกุไม่ใช่เพื่อนเล่น-นะ เฉยๆไม่คุย ไม่สนใจ
ส่วนคุณตากะคุณยายก็คงต้องทำใจ ก็คงได้แค่บอกๆการกระทำของน้องให้ท่านฟังไปจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม บอกให้ท่านตักเตือนบ้างไม่ใช่ตามใจ สุดท้ายมันจะเสียคน
ที่บ้านเราก็เป็นนะแต่บ้านเรามีแค่4คนไง พ่อ แม่ น้องชาย เรา ไม่มีใครช่วยเลยเวลาน้องแกล้งค
คำพูดติดปากพ่อเเเม่เราคือ น่ามันเป็นเด็ก กับ เด็กไม่ทำอะไรอย่างงั้นหรอกเลิกใส่ร้ายน้องเถอะ
อาเมน......ชีวิต
เราจะบอกยังไงดี
เราไม่ใช่พี่ที่ดีนะ เพราะเราคิดเสมอว่า สิทธิ์ของเรา เราต้องรักษา
สมัยก่อนน้องเราตอแหลมากกก (เป็นผญ เหมือนกัน) เวลาตีกันนี่ เราไม่ยอมค่ะ ตีมาตีกลับ
ใครจะมาสอนว่าเราเป็นพี่ ต้องอภัยก็ช่าง (ไม่ใช่ตัวอย่างที่ดี) แต่เราคิดว่า ทำไมแค่ชั้นเป็นพี่ชั้นต้องโดนเอาเปรียบหรอ
ล้ะถ้ามันกลัาเรียกเราว่าอีนะ เราจับมันตบปากแน่ๆ ตัวแค่นี้พูดจาหมาไม่....
เราตีกับน้องเราจน แม่เราต้องแยกเลี้ยง ป้ารับเรามาเลี้ยง
แนะนำนะคะ พอโตมาระดับนึง เราใช้สงครามเย็นค่ะ (ทำตัวให้มันรู้ว่าเราไม่ใช่เพื่อนมัน)
แต่ถ้าโตขึ้นเมื่อไหร่ จขกท จะรู้เอง ว่าน้องเนี่ย เพื่อนวัยไล่เลี่ยที่ดีที่สุดล้ะ
ปัจจุบันเรากับน้อง Happy ดีค่ะ เม้ากันทุกเรื่อง (เรา20 น้อง16)
สู้ๆ นะคะ พี่คิดว่าหนูอาจจะเรียบร้อยและ ไม่กล้าต่อกร
ถ้าหนูรักสงบ ให้เลี่ยงการเผชิญหนัาค่ะ มันมาเราไป (ทำตัวรังเกียจมันซ้ะ บอกมันทางอ้อมว่า ถ้าแกดื้อชั้นจะไม่ยุ่งกับแกเด็ดขาด) เด็กมันอยากเล่นอยุแล้ว เวลาที่มันโดนโกรธด้วยการเงียบใส่ มันจะทำอะไรไม่ถูก พอนานๆ เข้ามันจะเริ่มรู้เองว่าถ้าเราจะพูดด้วย มันต้องทำตัวดีๆ
ที้สำคัญ คือเราต้องเด็ดขาดนะจ้ะ
จขกท.สู้ๆไว้นะคะ เราก็มีน้องชายเหมือนกัน เกลียดมันมากกกก แต่น้องชายเรามันมารยาไม่ถึงเสี้ยวของน้องจขกท.เลย สงสารเลยอะ
สู้ๆนะคะ ขอให้ จขกท เจอเรื่องดีๆเรื่องร้ายๆผ่านพ้นไปให้หมดนะคะ เราเข้าใจว่าความรู้สึก จขกท เป็นยังไงเพราะเราก็เคยมีเหตุการณ์คล้ายๆแบบนี้มาก่อน ลำเอียงรักอีกคนมากกว่าบ้านเราไม่ชอบเด็กผู้หญิงเท่าไหร่ ชอบเด็กผู้ชายมากกว่า
เราก็เป็นคนนึงคะ ที่เจอในกรณีแบบนี้
เราก็เคยแอบร้องไห้ แล้วก็น้อยใจด้วยแหละ
แต่เราทนไม่ไหวจริงๆ มันหลายรอบแล้วเราก็ไม่อยากมีปัญหาด้วน
ถึงเราเถียงไปยังไงเราก็ผิดอยู่ดี
เราเลยตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับแม่ แล้วก็พ่อ
แต่ท่านก็เข้าใจ แล้วก็ไปบอกน้อง
เป็นกำลังใจให้นะคะ ลองปรึกษาพ่อกับแม่ถึงปัญหาที่
เกิดขึ้น ท่านคงเข้าใจเเละช่วยลองพูดกับตากับยายก็ได้คะ
อย่าไปยอมเลยนะ ต้องเอาไปฟ้อง ถ้าใครไม่เชื่อก็ชั่งเขา แต่เราต้องไปบอกให้รู้ว่าน้องเราเป็นคนยังไง อัดคลิปเลยก็ได้ ถ้าน้องแกล้งก็ด่าสวนกลับเลย ถีบมันเลยก็ได้ เพราะเราสงสาร จขกท.มากอ่ะ สู้ๆ
เข้าใจนะเพราะน้องเราก็เป็นแบบนี้เหมือนกันทะเลาะกันทุกวันน้องกับเราอายุห่างกันเกือบ10ปีเราจะ20อ่ะที่บ้านก็เข้าข้างน้องไปหมดตอนนั้นแบบหมั่นไส้น้องมากอ่ะมันเป็นผู้ชายที่ตอแหลมากๆ เราจะพูดกับที่บ้านเสมอว่าถ้าเราไม่ผิดจริงๆไม่มีสิทธิ์มาลงโทษหรือดุเราเด็ดขาด.หลังจากนั้นเราก็ดัดนิสัยน้องเราพอใครจะสปอยน้องเราก็ขัดตลอด เราเป็นคนที่ดุนะ เราจะทำโทษน้องทันทีที่น้องทำผิด.แรกๆมันก็โวยวายอาละวาดซะกระจายเลย แต่พอไม่มีใครช่วยมันก็หยุดไปเอง.หลังจากนั้นเราก็ทำอย่างนี้เรื่อยๆ.จนตอนนี้น้องเรานิสัยมันโอเคขึ้นนะ
ผล.สู้ๆนะตอนแรกๆที่บ้านไม่เข้าใจหรอก ต้องใช้เวลานิดนึงนะ
เราก็เป็นเหมือนกันเลยค่ะ แต่ว่าอันนี้เป็นพี่ เราเบื่อมากกกกเพราะทะเลาะกันบ่อยพี่เราชอบเอาชนะเราอ่ะเราก็ไม่ว่าอะไร
มองจิกๆแล้วก็แซะนิดหน่อย55555 แต่ว่าทางที่ดีที่สุดนะคะให้ทำเป็นไม่สนใจค่ะ เวลาน้องจะเดินมาแกล้งก็ให้เดินหนีเลยค่ะไม่ต้องไปเล่นด้วย ถ้าเป็นเราเราจะแกล้ง(แบบเงียบๆ) ให้สะใจเลยค่ะ5555555 แกล้งแบบไม่ให้รู้ตัวอ่ะค่ะ55555
เห็นด้วยกับคห.2 ค่ะ ต้องอัดคลิป -.- ตามความคิดเรา เราว่าจขกท.ควรบอกพ่อแม่นะคะ คือถ้าไม่บอก น้องมันก็จะเป็นแบบนี้ไปจนโต เสียคนไปเลย (ถึงตอนนี้จะเสียคนอยู่แล้วก็เหอะ) เรื่องตายายไม่ต้องสนใจค่ะ คนแก่ประเภทนี้เวลาเราพูดเราอธิบายอะไรเค้าก็ไม่ฟังอยู่แล้ว
เป็นกำลังใจให้จขกท.นะ น้องเราก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน เราว่าโตขึ้นมามันอยู่ในสังคมไม่ได้อะ 55555555555 คนอื่นคงไม่โง่หลงมารยามัน
#ขอโทษค่ะอินจัด
เป็นพี่พี่ตบให้หน้าหันเลยค่ะ ถ้าร้องก็จับมัดปากแล้วขู่มันค่ะ ถ้าไปฟ้อง กรูจะตบ-อีก ถ้ามันฟ้องเราโดนตีก็ทนไว้ค่ะ มันมาหาเรื่องอีกก็ตบอีก เอาสิ่!กรูเจ็บ-เจ็บ แลกกัน
I think so.เห็นด้วยเปนอย่างมากค่ะ.-เจ็บกูก็เจ็บทนเจ็บหน่อยค่ะ.แต่ผลสุดท้ายมันจะไม่ค่อยกล้ามาทำเราและถึงมะนทำอีกเราก็สะใจค่ะ
เราไม่รู้จะแนะนำยังไงนะคะ
แต่เรามีน้องที่วัยไล่เลี่ยกัน ลูกพี่ลูกน้องอ่ะค่ะ ผู้ชายทั้งคู่
คนนึงอายุ15 คนนึง14 (ลูกน้าคนละคนนะคะ)
แต่คือตอนเด็กๆนี่ทโมนกันมากๆๆๆๆๆ
เราเกลียดน้องเรามากๆ
แนะนำว่าต้องสอนค่ะ
ต้องพูดต้องคุยต้องสอนจริงๆจังๆ
เพราะน้องเราคนที่อายุ15 ตอนเด็กๆมันซนมากก็จริงแต่พ่อแม่เค้าสอนดีมากๆ
จนตอนนี้มันเป็นคนดีมากๆ ดีจนเรายังอายเลย555555555
แต่น้องคนที่อายุ14 น้าเราไม่สอนลูกเขาเลย
ปล่อยเลยตามเลย จนตอนนี้ยังนิสัยแบบเดิม แย่มากๆ
เรากับพี่สาวเราตอนเด็กๆอยู่กันไม่เคยได้เลยค่ะ ไม่ได้เลยจริงๆ
จนพี่เราอยู่ม.6แล้วก็ยังทะเลาะกันทุกวัน เคยปาส้อมใส่กันตอนล้างจาน
ทะเลาะเสียงดังจนคนข้างบ้านต้องโทรมาถามแม่เราว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่พอพี่เราไปเรียนมหาลัย มันเหมือนมันห่างไปอ่ะค่ะ
พอเค้ากลับมามันก็กลายเป็นไม่มีเรื่องทะเลาะ5555555
จนตอนนี้เจอกันแล้วก็ไม่ทะเลาะกันเลย
สู้ๆนะคะ
นับถือเลยน้ะ ทนได้ขนาดนี้ ถ้าเป็นเรา น้องก็น้องเถอะ ตายายก็ช่าง ไม่สนแล้ว เด็กนั่นโดนแน่
บอกตรงๆ ถ้าเป็นผมเมื่อก่อนนะ เจอน้องแบบนี้ มีใช้กำลังแน่นอน ยิ่งเรื่องเงินนะเอาให้หนัก ตายายนี่ไม่สน
ใช่ ตอบโต้ก็โดนไม่ตอบโต้ก็โดน งั้นจัดมันสักหน่อยยังไงก็โดนด่า แล้วลองถามตายาดูนะ หนูยังเป็นหลายมั้ย รับรอบคำถามนี้มีจุก เราใช้ประจำ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?