เรียนราชภัฏไม่ดีตรงไหน

ตอบไม่ดี  คงมีกินมาม่า  
แต่ก็อยู่ที่ผู้เรียนแหละครับ  เหมาไม่ได้หรอก

มันก็แล้วแต่คนจะมองค่ะ :)

เรียนไหนไม่สำคัญ เขาวัดกันตอนทำงาน ( ความคิดเราน้ะ )

เขาไม่ได้วัดว่าเรียนจบสถาบันไหน แต่เขาวัดกันตอนทำงานค่ะ..ใครหาเงินเก่งคนนั้นแหละtop five55555

อันนี้ผู้ใหญ่เล่าให้ฟัง ที่ทำงานบางแห่งไม่รับเด็กที่จบจากราชภัฎ เราว่าถ้าจบไปไม่ได้ต้องการสมัครเป็นลูกน้องใคร ใครหาเงินเก่งคนนั้นแหละtop five อย่าง คห.4

ตามที่ได้ยินมา
ที่เรียนเเต่ละที่มันใช้เป้นเเบคกาวในตอนหางานคับ.จบที่ดี ก้คงมีอะไรดีๆกว่า
#เฮ้อออออ

คำตอบเดียวกับ ทำไมไม่เข้าฬ ธรรมศาสตร์ ฯลฯ ล่ะ ไรงี้

ขอตอบน้องๆจากมุมมองประสบการณ์คนทำงานสายวิชาการในมหาวิทยาลัยนะค่ะ

พี่เป็นบุคคลากรทางการศึกษา...เลยมีโอกาสได้ให้คำปรึกษาเเก่น้องๆลูกๆของคนรู้จักอยู่บ่อยครั้ง
คำถามที่เจอเสมอ สิ่งหนึ่งคือการเปรียบเทียบระหว่าง ม.รัฐเก่าแก่ ม.รัฐเลือดใหม่ ม.ราชภัฏ และม.เอกชน ที่ไหนดีกว่า

พี่จะตอบเเบบแฟร์ๆเสมอว่า...มันเเล้วเเต่ว่าเลือกเรียนสาขาไหน

สาขานี้ บางที่ม.เอกชนดี ก็มีมาก ม.รัฐเลือดใหม่ก็มีดี ม.รัฐเก่าเเก่ก็อาจจะเพิ่งเปิดสอน

ในอดีต พี่เคยเลือกเรียนในม.รัฐเก่าเเก่ เเต่สาขาที่พี่เลือกเพิ่งเปิดสอนในขณะนั้นอยู่ที่รุ่นเลขตัวเดียว บอกเลยว่าลำบากมาก...ทั้งเรื่องการวางตัว เเนวทางการเรียนการสอนที่ไม่นิ่ง เเละที่ยากกว่าคือหลังจากจบ...หางานยังไง มีรุ่นพี่รุ่นน้องเเนะนำบ้างมั้ย บลาๆ

ในส่วนของม.ราชภัฏ พี่ว่าในสาขาเด่นๆหลายๆที่สู้ม.รัฐเลือกใหม่ได้สบายๆ เผลอๆยังเทียบชั้นกับม.รัฐเก่าเเก่ได้อีกด้วย(เช่น การโรงเเรมของสวนดุสิต ) เเต่ในทางกลับกันภาพลักษณ์ เเละโอกาสหลังเรียนจบของสาขาเปิดใหม่...ก็ไม่ต่างจากที่จบสาขาใหม่ๆในม.รัฐเก่าเเก่มากนัก(ยกเว้นว่าจะเจอที่ทำงานบ้าสี หรือไว้วางใจผลงานจากรุ่นพี่สู่รุ่นน้อง)


ส่วนเรื่องเกรดขั้นต่ำ....น้องจ๋า...พี่พูดเลยตอนนี้เกรดม.ปลายได้2.5 มาพี่เเทบจะกัดลิ้นตายเวลาสอน อ.ผู้ใหญ่บอกพี่เสมอๆว่า...อย่าใช้วิธีวัดผลสัมฤทธิ์แบบที่ตนเคยผ่านมาสมัยเรียน ตรวจงานตามเนื้อผ้า ดูพัฒนาการทางวิชาชีพ....ที่เหลือต้องให้เขาเจอเองจากประสบการณ์ทางการทำงานจริง

สรุปว่า ราชภัฏไม่ใช้ไม่ดี ในสายตาพี่ คิดว่าเป็นเเค่การติดภาพ เเต่เรื่องจริงที่ต้องยอมรับ...เราวัดผลคนละมาตราฐานกันในเเต่ละสถาบัน ความเชื่อมั่นจึงเเตกต่างกันคะ

จะเข้าที่ไหนคณะไหนบอกมาเลยจะได้ไม่ต้องมโน

เอาจริงๆ มันแล้วแต่คนนะเราก็เรียนที่นี้ถามว่าเป็นแบลคกราวน์ในการหางานมั๊ย ไม่เลยยแล้วแต่คนแล้วแต่สมองว่าเราจะพยายามแค่ไหน แล้วยิ่งคนมาว่าราชภัฏเป็นราชภัฏไม่น่าเรียนมันก็เลยโดนมองว่าคนเรียนราชภัฏโง่ จริงๆ ก็ไม่ทุกคนนะราชภัฏเกรด 4.00 เกือบครึ่งมหาลัยไม่ใช่ว่าปล่อยเกรดหรืออะไรนะนศ.วิ่งกันเองทั้งนั้น อาจารย์ก็เข้มงวดมาก อยากตบปากคนที่ว่าราชภัฏมากเลยนะ

เรียนใหนก็เหมือนกันเหละ ถ้าคนมันไม่ดี 
แต่ถ้าคนมันดี เรียนใหนก็เก่งหมดเหละ

ชอบความคิดเห็นที่11 นะ เอาจริงๆการทำงานเป็นนั่นแหละเก่งสุดดีสุด แต่ถามก่อนว่าจะผ่าน HR เขาไปทำงานให้เขาดูมันต้องเทียบหลายอย่าง คุณสมบัติบลาๆ บนโลกนี้มันก็มีบริษัทที่ดึงเด็ก ม.ดัง เท่านั้น(บริษัทเหล่านี้ล้วนเงินดีสวัสดิการดี มีทุนเรียน เช่น ปูน น้ำมันบ้าง). ม.เกรดอื่นอย่างหวัง เห็นได้จากข่าวจัดอันดับมหาลัยนั่นแหละ

ชื่อมหาลัยมันใช้เป็นฐานแรกเท่านั้นแหละ ตอนทำงานครั้งแรกหลังจบปริญาตรี มันไม่ประสบการณ์ใช่มั้ย เราก็ต้องวัดจากตรงนั้น ส่วนที่ต่อๆๆมามันวัดจากประสบการณ์เราความเก่งของเรา

<เริ่มต้นดีมันก็ดีกว่านะคะ>

เราไม่รู้ว่าเจ้าของกระทู้มองเรื่องภาษีด้านเรียนต่อ ทุนต่างประเทศหรือเปล่า ถ้าคิดจะก้าวหน้าแล้ว ขอให้ไปม.รัฐเกรดดีนะคะ ชื่อมหาลัยสำคัญมากจริงๆในด้านนี้

ปล. เราเรียนมรภ.ในกทม.ที่ว่าเป็นอันดับ1และกำลังที่จะซิ่ว รับตรงเกรดเยอะจริง3++ แต่จะบอกว่าเด็กมัธยมรัฐชื่อดังหาในนี้ไม่ได้นะคะ เกรดแต่ละโรงเรียนมันเทียบกันไม่ได้นะ เอาข้อสอบกลางแกทแพท9วิชามาเทียบดีกว่าคะ ยุติธรรมสุด < ที่เราเรียนอยู่มันก็สบายดีคะการเรียนการสอนก็พอประมาณ ถ้าไม่ชอบการแข่งขันก็เรียนได้นะคะเท่าที่เห็นไม่ดุเดือดมาก > โชคดีนะคะ ซิ่วอีกปีไม่สนุกนะเปลือง . อวสานโลกสวยไปด้วยนะคะ มันคือความจริง เทียบง่ายๆสิ่งไหนดีคนก็จะไปแย่งไปชิงจะเอานั่นแหละ

เราเป็นเด็กรุ่น 58 อะ เคยคิดจะเข้าราชภัฏเหมือนกัน แต่โดนเบรกตัวโก่งเลย

คือไม่ใช่เกรดไม่ดีหรืออะไรนะ เกรดตอนนั้นเราเข้าม.ดังๆได้สบายมาก แต่อยากประชดสังคม 555+
แต่ตอนนั้นต้องหยุดความคิดนี้แทบไม่ทันเลย

คือมีญาติทำงานเป็น HR บริษัทใหญ่ๆเยอะมาก (ทั้งน้ำมัน ทั้งปูน รวมถึงบริษัทบริหารใหญ่ๆ ฯลฯ)
ทุกคนพูดเหมือนกันว่า จบราชภัฏทำงานดีก็มีเยอะ แต่บริษัทของพวกเค้าไม่รับ
คือคัดออกตั้งแต่อ่านมหาลัยในใบสมัครเลย ไม่ได้รับมาดูจากที่ว่าทำงานได้รึเปล่าหรือยังไงอะ

พวกผู้ใหญ่เลยไล่ไปเรียนม.อื่น แต่ก็ยึดความคิดเดิม ไม่ต้องดีก็ได้ 5555+
เป็นคนเดียวในห้องที่เข้า ฬ มธ ได้ แต่ก็ไม่ได้เข้าอะ รู้สึกว่าเข้าไปก็คงเป็นหางแถว เลยเข้าที่ระดับกลางๆแล้วเป็นแถวหน้าดีกว่า

ผมคิดว่าอยู่ที่สังคมด้วยรึเปล่าครับ เรื่องนี้พูดไปก็มีแต่ดราม่าจริงๆ ลองนึกภาพถึงเด็กม.ปลายหลายจำพวกที่อยู่ชั้นม.6และแต่ละคนต้องสอบเข้า เด็กกลุ่มแรกเรียนเก่ง อ่านหนังสือเยอะมาก เรียนพิเศษเยอะ สามารถเข้าฬได้ เด็กอีกหลายๆกลุ่มที่รองลงมา เมื่อคะแนนดีไม่เท่ากลุ่มแรก ก็ต้องลดหลั่นไปอยู่มออื่น ซึ่งฬ มธ มก มหิดล พวกนี้คือเอาเด็กระดับเก่งเข้ามาเรียนในมอไว้จำนวนมาก สังคมของมหาลัยเหล่านี้เลยมีแต่นักเรียนที่ขยันและแกร่งพอที่จะเข้าเรียนได้ ทีนี้พอไปมองมหาลัยอื่นๆ ไม่ได้บอกว่าไม่เก่ง แต่คุณภาพเด็กเก่งๆจำนวนหนึ่งเค้าไปเรียนในม.รัฐดังๆไปแล้ว ซึ่งจำนวนนั้นเมื่อคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ มันดูน้อยถ้าเทียบกับเด็กทั้งประเทศ แต่ว่าคนเก่งพวกนั้นไปกระจุกอยู่ที่เดียวกันแล้ว เด็กที่เหลือที่ไม่ได้เข้าไปเรียนม.รัฐชื่อดัง ก็ต้องลดหลั่นไปตามมออื่นๆ ทีนี้เลยเกิดการเปรียบเทียบ กลายเป็นเก่งเท่านั้นคือม.รัฐชื่อดัง นอกนั้นก็ถูกมองไปอีกแบบ ทีนี้เด็กเก่งจากม.รัฐดังๆเข้าทำงานก็ย่อมถูกเลือกจากบริษัทไป อาจเป็นเพราะหลายๆบริษัทจะมีผู้บริหารที่เป็นศิษย์เก่าจากสถาบันเดียวกัน เค้าก็ช่วยเหลือหรือมั่นใจว่าเด็กสถาบันนี้มีความสามารถพอจะทำงานกับเค้าได้. เรื่องนี้ผมว่าแล้วแต่คนจะมองอะครับ มันมีปัญหามาตั้งนานแล้ว

เราเคยถามแม่เราเรื่องนี้อยู่ครั้งนึงค่ะ แม่เราเป็นผู้จัดการฝ่ายHR อยู่บริษัทโรงไฟฟ้าเอกชน

แม่บอกคนใหญ่ๆในบริษัทบางคนก็ยังมีความเชื่ออยู่ค่ะ ว่าเด็กราชภัฏเก่งสู้เด็กมหาวิทยาลัยอื่นไม่ได้ (แม่เราก็เป็นหนึ่งในคนที่มีความเชื่อนั้น...)
จากประสบการณ์ที่แม่เราเคยทำHR บริษัทไฟฟ้า น้ำ อาหาร ถ้าฝ่ายHR บริษัทใหญ่ๆได้รับใบresume จากเด็กราชภัฏ HRบางคนไม่คิดจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาอ่านด้วยซ้ำค่ะ...

กับจากที่ถามคนรู้จักอื่นๆที่จบม.ดังๆ และรับเด็กม.เดียวกันเข้ามาทำงานในบริษัท เขาก็ให้เหตุผลเราว่า จบม.เดียวกัน มันเหมือนคุยกันรู้เรื่องกว่าค่ะ แบบคุยกันถูกคอไรงี้ บ้างก็ว่าเด็กมีความสามารถ จะได้ไม่ต้องสอนงานเด็กเยอะ

แต่เราก็เห็นทุกวันนี้แม่ก็บ่นแต่ว่าเด็กม.ดังบางคนเก่งทฤษฎี ทำงานเชิงปฏิบัติไม่ได้บ้างแหละ ติดสบายบ้างแหละ แล้วแม่ก็มาบ่นที่หลังคนเดียวอยู่ดี ฮ่าาา

เอาเป็นว่าในความคิดเรานะ เลือกเข้ามหาวิทยาลัยที่เก่งในเรื่องที่เราจะเข้าเรียนอ่ะ เพราะทุกมหาวิทยาลัยก็ต้องมีสาขาดังๆที่เป็นที่รู้จักอยู่แล้ว ถ้าทำอย่างนั้นจะได้ตัดปัญหาเรื่องการหางานครั้งแรกออกไป

คือใครหาเงินเก่งสุดชนะตามความเห็นบนๆมันก็ถูกค่ะ แต่ในขณะที่คุณอยู่ในสภาพพึ่งจบมาใหม่ๆ ไม่มีประสบการณ์ทางการทำงาน สิ่งที่บริษัทจะพิจารณาคุณได้ก็มีแค่เกรด กิจกรรมที่ทำในสมัยเรียน และความเก่งของมหาวิทยาลัยนี่แหละค่ะ

จากที่เราเอง จบที่มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร เรารู้สึกมีความภูมิใจอยู่เสมอ ถึงแม้ไม่ได่เกียรตินิยมอะไร แต่วันนี้เราได้ทำงานในองค์กรที่ดี ดูแลครอบครัวได้ ไม่มีใครสามารถมาดูถูกการศึกษาของเราได้ เพื่อนๆของเราที่จบมาจากสถาบันเดียวกัน ต่างทำงานในสถานที่ที่ดี บ้างก็มีธุรกิจ จงภูมิใจในสถาบันที่เราเลือกเรียนเถอะค่ะ ไม่ว่าสถาบันไหน ถ้าเราตั้งใจเรียน ตั้งใจทำกิจกรรม เรียนรู้สังคม เราก็จะมีความสุขกับทางเลือกของเรา การตัดสินใจอย่างมีสติ มีชัยไปกว่าครึ่งนะค่ะ

เรียนให้จบครับ แล้วพิสูจน์ตัวเองซะ เรียนที่ใหนไม่สำคัญมากเท่าเราคิดว่าจะพัฒนาตัวเองอย่างไรครับ ถ้าเราพัฒนาตัวเองอย่างสม่ำเสมอ ขยันและก็ตั้งใจ เรียนที่ใหนก็ไม่ไดส่งผลมากครับ สู้ๆ ครับ

ผมก็เรียนอยู่ราชภัฏนะ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ละ เข้ามาได้1ปีอยู่ดีดีไม่ใช่ราชภัฏละ 5555 เรียนไปเหอะครับ ดีหมดทุกที จะไม่ดีก็ตัวเรานี่แหละ ง่อวววววว ! 

เราเคยไปอ่านในพันทิปมา มีคนแสดงความเห็นเรื่องนี้เยอะเหมือนกัน ลองไปหาอ่านดูนะ เพราะเราจำไม่ค่อยได้แล้ว แหะๆ