เล่าประสบการณ์ ออดิชั่น SM Global Audition 2016 ที่กรุงโซล

เล่าประสบการณ์ ออดิชั่น SM Global Audition 2016 ที่กรุงโซล
 

Hellooooo everybody สวัสดีจร้าทุกๆคน

ตามหัวข้อเลยแล้วกันเนอะ พอดีเราได้มีโอกาสเข้าร่วมออดิชั่นของ
 sm entertainment 

 

ก่อนอื่นจะเล่าที่มาที่ไปก่อนว่าไปออดิชั่นได้ยังไง 

ย้อนกลับไปตอนเดือนธันวาคม 2015 เราได้รับการตอบรับให้เข้าเรียนแลกเปลื่ยนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ในเซจู ประเทศเกาหลีใต้ (การเดินทาง ชีวิตในโรงเรียนที่เกาหลีและชีวิตในหอกำลังเรียบเรียงอยู่นะฝากติดตามด้วย) พอหลังจากที่รู้แล้วว่าจะได้ไปเกาหลีแน่นอนก็เลยคิดหากิจกรรมทำเพื่อไม่ให้การไปครั้งนี้เสียเปล่า เลยนึกขึ้นได้เกี่ยวกับการออดิชั่น ก็เลยไปหาในเน็ตเลยพบว่า sm เปิดออดิชั่นตรงกับวันที่อยู่เกาหลีพอดี ก็เลยส่งใบสมัครทางเว็บของ sm ก็กรอกข้อมูลส่วนตัว ใส่รูป ใส่วิดีโอเต้นไป แล้วก็เลือกวันเลือกสถานที่ เราเลือกไปที่โซล ที่โซลจะมีทั้งหมด 3 วันคือ 8,30,31 มกราคม 2016

เราก็เลือก วันที่30 เพราะว่าเราไม่ถึงเกาหลีวันที่25 พอส่งข้อมูลสมัครไปแล้วก็เปิดการในเน็ต ว่าต้องทำยังไง แล้วส่วนใหญ่ก็บอกว่ารอนานมากกว่านจะได้อีเมล์ตอบกลับ ก็ทำใจไว้แล้วแหละว่าต้องรอ แต่พอ 1 วันหลังจากส่งใบสมัครเราก็ได้รับอีเมล์ยื่นยันจาก sm อีเมล์ก็จะคอนเฟริมวัน เวลา สถานที่ 



ในอีเมล์ก็ประมาณนี้ เวลา 10.30 วันเสาร์ที่ 30 มกราคม สถานที่
SM COEX ARTIUM

พอหลังจากที่ได้อีเมล์ยื่นยันคือตื่นเต้นมาก ซ้อมเต้นทุกวันเลย หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ก็หยุดคือง่ายๆเรียกว่าขี้เกียจ อีกอย่างคือไม่มีเวลาว่างเพราะงานที่โรงเรียนเยอะมาก เพราะต้องเตรียมตัวย้ายโรงเรียน ก็มีอ่านบล็อกหลายๆบล็อกที่ช่วยให้เตรียมตัวดีได้เยอะเหมือนกัน 

Day -2 วันก่อนการออดิชั่น 

ตอนนี้คืออยู่ที่เซจูแล้ว อยากจะบอกว่ามันหนาวมากมีหิมะด้วย ตั้งแต่มาถึงก็ยังไม่ได้ซ้อมเลย รู้สึกโกรธตัวเองที่ไม่ยอมเตรียมตัวให้มากกว่านี้ คืนวันนั้นก็เลยขอครูหอ ออกไปซ้อมที่ห้องซ้อม คือซ้อมหนักมาก เต้นไม่หยุดเลย 2 ชม เพราะว่ายิ่งใกล้มันยิ่งกดดัน ทั้งๆที่ตอนแรกแทบจะไปหวังอะไรเลย 

พอหลังจาก 2 ชม ครูหอที่เป็นคนเกาหลีก็เข้ามาถามว่ามีไรให้ช่วยมั้ย เราก็เลยให้ช่วยเปิดเพลงให้เราเต้นหน่อย เพลงอะไรก็ได้ เพราะว่าออเต้นกรรมการจะเปิดเพลงแรนด้อมนะ ครูก็เปิดเพลงเกาหลีเนี่ยแหละแต่คือเราไม่รู้จักไงเลยช่วยได้เยอะ เพราะถ้าเรารู้จัก ก็กลายเป็นว่าเต้นตามเค้า พอเต้นเสร็จไป 3 เพลง ครูหอก็พาเรากลับหอแล้วบอกกับเราว่า เราเป็นนักเต้นที่เก่งที่สุดที่เคยเห็นมา เราก็แบบมันขนาดนั้นเลยหรอ ที่นี้พอกลับมาห้อง ก็ให้พวกเพื่อนๆที่เป็นคนเกาหลีสอนการแนะนำตัวเป็นภาษาเกาหลีเผื่อต้องใช้ คืนนั้นทั้งคือก็หัดร้องเพลงเกาหลี เพราะไม่แน่อาจจะได้ร้องเพลงด้วย

Day - 1 วันก่อนออดิชั่น

ตื่นเช้ามาเปิดโทรศัพท์สิ่งแรกที่เห็นเลยก็คือการแจ้งเตือนว่าพรุ่งนี้มีการออดิชั่น วันนั้นทั้งวันเลยไม่เป็นอันเรียนเลย (อย่าเอาเป็นแบบอย่างนะ ต้องตั้งใจเรียนก่อน) หลังจากเลิกเรียนก็ตรงไปยังสนามบินเซจูเลย เพื่อที่จะเข้าโซล 

ถึงโซลตอนประมาณ 4ทุ่ม ถึงโรงแรมก็น่าจะประมาณ 5 ทุ่ม จะบอกว่าหนาวมาก -5 คือแบบสั่นเลย โรงแรมที่เราพักอยู่สถานนี Samseong ห่างจาก SM coex atrium สถานที่ที่ออดิชั่นประมาณ 400 เมตร เดินประมาณ5 นาทีก็ถึง นึกสภาพตอนนั้นดูเลยว่าจะตื่นเต้นแค่ไหน คือกินก็ไม่ลง นั่งก็ไม่ได้ ต้องเดินไปเดินมาตลอดเวลา เวลาปาเข้าไปก็เที่ยงคืน เลยตัดสินใจนอนดีกว่า ไม่ง่วงนะ แต่ต้องพยายามเพื่อพรุ่งนี้จะได้ตื่นมาอารมณ์ดี เพราะเป็นคนที่ถ้านอนไม่พอจะอารมณ์ไม่ค่อยดี 

Day - D มาถึงแล้ววันออดิชั่น 

ตื่นตั้งแต่ตี 3 เพื่ออะไรไม่รู้เหมือนกัน พออาบน้ำเสร็จก็นึกได้ว่า ออดิชั่นเริ่ม 10.30 ก็เลยกลับไปนอนต่อ ตื่นอีกที่ก็ 7โมง แต่งหน้า ทำผม แต่งตัว 

ถ้าถามว่าจำเป็นมั้ย มันไม่จำเป็นหรอกที่จะต้องดูสวย แต่เราเชื่อว่าถ้าเราสวยอย่างน้อยเอาก็มีโอกาสเพิ่มขั้นมาหน่อย และอีกอย่างถ้าเราแต่งตัว แต่งหน้า มันทำให้สวย เราก็จะมีความมั่นใจมากกว่าไม่แต่งป่ะ (ขอเพิ่มเติมตรงนี้นะ เรื่องของการแต่งกาย และแต่งหน้า เริ่มจากเสื้อผ้าก่อนนะ เราบอกไม่ได้หรอกว่าจะต้องใส่อะไร แบบไหนถึงจะดูดี ในความคิดเรานะควรจะศึกษาแฟชั่นเกาหลี ว่าตอนนี้เค้าฮิตอะไร อะไรเทรนอยู่ เพราะว่าในเมื่ออยากจะเป็นศิลปินบ้านเค้าแล้ว ก็ต้องรู้ความเป็นไปของบ้านเค้าด้วย เพราะลองคิดไปในอนาคตว่าถ้าตัวเองเป็นศิลปินจริงๆ ลุคของตัวเองก็สำคัญมาก แล้วก็เรื่องแต่งมีคนมาถามว่าต้องแต่งด้วยหรอ ถ้าเบ้าหน้าดีก็ไม่ต้องแต่งหรอกค่ะ ถ้าคิดว่าสวยเด่น ดึงดูดกรรมการได้ก็ไม่ต้อง แต่ที่เราแต่งเพราะเพิ่มความมั่นใจอย่างน้อยก็ดูสวยเทียบคนอื่นได้ แล้วเราก็ไม่รู้สึกด้อยด้วย  )

พอทุกอย่างเสร็จ กินข้าวเช้าเสร็จก็เดินไปยัง SM coex atrium  โอ้แม่เจ้าขนาดมาตั้งแต่ 9 โมง คิดว่ามาเช้าแล้วนะ แต่คนไม่เช้าพอเพราะมีคนยืนรออยู่แล้วมากกว่า 500 คนคิดดู แล้วแบบมันหนาวมาก ยืนรอข้างนอกในอากาศ -8 คือไม่ไหว เคยตัดสินใจกลับไปโรงแรม เพราะถ้าต้องยืนแบบนี้มีหวังเข้าโรงบาลก่อนได้ออแน่ 

พอ 10.30 เลยเดินมาใหม่ ทีนี้แหละค่ะรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิดมากๆ เพราะตอนนี้มีคนต่อเป็นแถวอยู่เกือบประมาณ 1000 กว่าคนได้มั่ง น้ำตาจ้ออยู่ที่หัวตาแล้วค่ะ เพราะอากาศหนาวมากจริงๆ แต่ก็เอาว่ะยังไงมาถึงที่แล้ว ถ้อยไม่ได้ ก็ยืนต่อแถม แล้วคือไม่รู้ด้วยว่าเค้าต่อกันแบบไหน ไปถึงก็ยืนต่อหลังผู้ชายคนนึง หล่อมากกกค่ะ ต่อไปประมาณสัก 2-3 นาที พี่สตาฟก็เรียกให้แถวข้างๆเราเข้าไปก็แบบ เห้ยถ้าแถวนั้นเป็นแถวแรก แถวเราก็เป็นแถวที่ 2สิ คือดีใจมากที่ไม่ต้องยืนทนหนาวอีก คิดว่าน่าจะเป็นโชคด้วยแหละคิดว่าอย่างนั้นนะ 

พอแถวที่ 1 เดินหมดแถวเราก็ตามไป ตอนนั้นถ้าถามว่าตื่นเต้นมั้ย ก็คงตอบไม่ถูกเพราะเราดูเฉยๆมากเพราะอะไรนั้นหรอ เพราะว่าทุกคนที่มาออดิชั่นดูดีหมดเลย ทำให้เรารู้สึกแบบแค่หน้าตาก็สู้ไม่ได้แล้ว พี่สตาฟก็กดลิฟท์ให้ขึ้นไปชั้น 5ของตึก



มันเป็นชั้นโรงละครของ SM town หน้าโรงละครก็มีพี่สตาฟยืนอยู่ประมาณ 3คน นั่งอยู่ที่โต๊ะอีก 2 คน เราก็เดินไปที่โต๊ะพี่ผู้ชายคนแรกก็ส่ง ใบกรอกข้อมูล กับกระดาษรองแข็งๆที่เป็นรูป ของ EXO sing for you แล้วพี่ผู้หญิงก็ส่งสติกเกอร์หมายเลขให้เราได้ 6042 เราคิดว่ามันเป็นเลขนำโชคนะ เพราะส่วนตัวก็ชอบเลข 4 กับ 2อยู่แล้ว พอเข้ามาในโรงละครก็แบบรู้สึกว่าโชคดีมากเพราะข้างในอุ่นมาก แล้วคนที่นั่งอยู่ก่อนหน้าก็มีไม่เยอะด้วย ข้างฝาผนังก็แบบโปสเตอร์ศิลปินในค่าย ตรงกลางก็แบบหน้าจอใหญ่ๆเปิดเพลงของศิลปินในค่ายเหมือนกัน เราก็กรอกข้อมูลในกระดาษที่ให้มา



ก็แบบว่า ชื่อ เพศ วันเกิด โรงเรียน น้ำหนัก ส่วนสูง สิ่งที่มาออดิชั่น (เราเขียนเต้นนะ ถ้ามาร้องก็เขียนร้อง) เบอร์โทรศัพท์ อีเมล์ บ้านเลขที่ ประสบการณ์ (อันนี้เขียนให้เต็มที่เลย เราเขียนเยอะมาก มาเคยชนะอะไรมาบ้าง) มีผู้หญิงนั่งข้างๆเราก็ขอยืมปากกา แล้วก็ถามเราว่ามาทำอะไรพอเราบอกว่าเต้น นางก็บอกว่าสู้ๆนะ คือนางน่ารักมากเพราะตลอดเวลาที่พี่สตาฟประกาศอะไร นางก็จะแปลให้ฟัง ถ้าคำไหนไม่ได้นางก็แปลภาษาให้ เพราะพี่สตาฟบอกว่าคนที่เต้นต้องรอให้คนที่ร้อง ร้องหมดก่อนถึงจะเต้น 

หลังจากนั้นพี่สตาฟก็เรียกเก็บกระดาษ เวลาที่เหลือก็รอ รอไปรอมาหลับค่ะ ไม่รู้ว่าหลับตอนไหน พอตื่นขึ้นมาแถวข้างหน้าก็ลุคแล้ว ที่นี้ก็ลุคตามไปทีละ 10 คน หน้าห้องออดิชั่นจะมี 2 แถวแถวละ 10 คน ในห้องออก็จะมี 20 คนแต่ 10 ยืนอยู่ห้องกรรมการ อีก 10 ก็นั่งรอข้างๆ ตอนรอหน้าห้องคือแบบตื่นเต้นมาก จนผู้หญิงข้างๆเห็นว่าเราเริ่มควบคุมสติไม่ได้ เลยดึงมือเราไปจำไว้ เราก็เลยผ่อนคลายขึ้น พอ 10 คนออกมาเราก็เข้าข้างใน ในห้องก็แบบเหมือนเป็นฉากถ่ายรูปอ่ะมีชุดเยอะแยะเต็มไปหมด ไปถึงเราก็นั่งที่เก้าอีกที่เค้าจัดเตรียมไว้ใน แล้วก็มองไปยัง 10 ที่อยู่ก่อนหน้า ที่กำลังจะออ ในห้องมีโต๊ะที่กรรมการผู้หญิงอยู่หนึ่งคน หน้าตาคุ้นมาก สวยมากแต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร ข้างๆก็จะเป็นพี่ตากล้องผู้หญิงกล้องตัวหนึ่ง ด้วยความที่ว่าเราได้เข้ามาอยู่ในห้องด้วยเลยได้มี

โอกาสดูเพื่อนก่อนหน้า คนร้องก็ร้องเลยไม่ต้องแนะนำตัวหรือว่าอะไร กรรมการก็ฟังจนจบทุกคนนะ แต่สำหรับคนที่เต้นก็จะข้ามไปก่อน ให้คนร้องร้องหมดก่อน พอคนร้องร้องหมดแล้วเค้าก็ใช้ให้ออกไปเหลือแต่คนที่เต้น กรรมการก็เปิดเพลงจังหวะแบบสนุกๆ เค้าก็ให้เราแต่ แต่ยังไม่ถึง 30 วิด้วยซ้ำกรรมการก็ปิดเพลง แล้วเค้าก็เดินออกไป

ที่นี้ก็ถึงเวลาของแถวเราก็ยืนเรียงแถวกัน 10 คนหน้ากระดาน คนแรกก็เริ่มร้อง แล้วก็ข้ามเราไปเพราะเราเต้น คนต่อไปก็ร้องเลื่อยๆจนหมด เราก็แบบอ้าวร้องกันหมดถ้างั้นก็เต้นคนเดียวซิ

พอคนที่ร้องออกไปหมดแล้ว ก็เหลือแต่เรา พี่ตากล้องก็สั่งให้เรายืนตรงกลาง ตอนนั้นความรู้สึกก็แบบกลัวๆนิดๆ แต่มั่นใจว่าจะสามารถทำให้กรรมการดูจนจบไม่ปิดเพลงหนี พอเพลงเปิดปั้ปก็แบบเต้นสิค่ะรออะไร คือใส่แรง ใส่พลัง ความสามารถทุกอย่างที่มีลงไปในท่าเต้นทั้งหมด ผ่านไปประมาณ 2นาที กรรมการก็กดเปลื่ยนเพลงตอนแรกก็ตกใจ แต่ตั้งสติทันเลยเต้นต่อ สักพักก็เปลื่ยนอีก แล้วก็เปลื่ยนอีก เต้นนานมากจนกรรมการกดเปิดเพลงแล้วถามเป็นภาษาอังกฤษว่าเรามาจากไหน เราก็ตอบไปว่า THAILAND คือภมิใจในความเป็นไทยมากตอนนั้น กรรมการก็แบบยิ้มให้แล้วก็หันไปพยักหน้ากับพี่ตากล้อง แล้วก็หันมาพูดกลับเราว่าเดี๋ยวให้ลองร้องเพลงนะ แต่ว่าไปนั่งก่อน เราก็แบบร้องเพลง (O_O) หน้าเป็นแบบนี้เลย เราก็แบบเอาว่ะ ไหนๆก็ไหนๆแล้วลองสักหน่อย เราก็ไม่นั่งอยู่ที่มุมห้องดูคนอื่นออไป ในความคิดเรานะทุกคนมีความสามารถจริงๆ เราว่าทุกคนเก่งมากเลยแต่ไม่รู้ทำไมกรรมการสั่งให้หยุดทั้งๆที่ยังร้องไม่จบ ส่วนคนที่ขอให้ร้องอีกเพลงส่วนมากก็สวยๆทั้งนั้นแหละ เรื่องจริงที่ดูน่าตาด้วย เราก็ดูไปเลื่อยๆจนถึง เลขที่120 ได้มั่ง ผู้หญิงคนนั้นเต้นเก่งมาก เราว่าเก่งกว่าเราอีก กรรมการให้เค้าเต้นอีก 2เพลง แล้วก็ให้เค้าออกไป เราก็แบบสงสัยเราเก่งกว่า หลงตัวเองแปป ดูไปจนหมดเลยหมดเลขที่200 แล้วทุกคนก็ออกไป กรรมการเลยเรียกเราไปยืนหน้ากล้อง เราได้ยินกรรมการพูดกับพี่ตากล้องว่า ชอบเรา เราน่ารัก แล้วก็สวย เราก็แบบสงสัยเราแปลก เพราะเราคิดว่าเราน่าจะเป็นคนเดียวที่ไม่ใช้เกาหลีในคนทั้งหมดเกือบ 2000 คน เราก็ยืนมองกล้องแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิด เพราะร้องเพลงไม่ออก คือไม่มีเสียงออกมาเลย เราก็ส่งยิ้มแห้งๆไปให้กรรมการ กรรมการเลยส่งยิ้มกลับมาแล้วบอกให้เราลองอีกครั้ง เราก็แบบตั้งสติ ตั้งสติ แล้วเราก็ร้องเพลง Blank space กรรมการก็ฟังจนจบนะ พอจบกรรมการก็บอกว่า เดี๋ยวทางบริษัทจะติดต่อกลับไปนะ ตอนนั้นก็แบบหัวเราะในใจ 555ไม่ได้ใช่มั้ย ก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วแหละว่าไม่แต่นะคนเรามีความหวังกันทั้งนั้น เราก็เดินออกมาจากห้องแล้วก็เดินไปที่ sum shop ร้านขายสินค้าของ sm ตอนแรกก็เกือบร้องไห้แต่พอคิดว่า ตัวเองทำดีแล้ว แล้วมันก็ดีมาก คือไม่ใช่ทุกคนที่จะถูกเลือก แต่เราถูก มันไม่มีเหตุผลที่ทำให้เสียใจ เพราะว่ามันเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ทำการออดิชั่น แล้วมันออกมาดีขนาดนี้ เราก็ไม่จำเป็นต้องเสียใจเพราะเราทำเต็มที่ที่สุดแล้ว ต่อให้ผลออกมาได้หรือไม่ได้เราก็จะไม่เสียใจหรอกเพราะตอนที่เราออดิชั่น เราทำในสิ่งที่เราชอบไปแล้ว ได้ไม่ได้มันไม่ใช่ทุกอย่าง พอคิดก็เดินซื้อของหมดเงินไปพร้อมกับรอยยิ้ม

จบแล้วววววววววว ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ ใครมีคำถามหรืออย่างรู้อะไรเพิ่มเติมทักไลน์มานะ

ID: wannapa2541 

มั่นใจว่าตัวเองทำได้  เป็นตัวของตัวเอง สนุกกับมัน ทำให้เต็มที่ จะได้ไม่ต้องเสียใจกับผลมันนะ


เพิ่มเติมนะอยากให้อ่าน
คือเราไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามาอ่านเยอะขนาดนี้ เยอะมาก คือเราดีใจและรู้สึกขอบคุณทุกคนมากๆที่เข้ามาอ่าน สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกดีมากที่สุดคือ กระทู้ที่เราเขียนสามารถเป็นประโยชน์ให้กับคนอื่นได้ เพราะเราคิดมาตลอดว่าสักวันหนึ่งเราจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนอื่นๆได้ แล้ววันนี้เราก็ทำได้ หลังจากตั้งกระทู้ มีน้องคนหนึ่งส่งข้อความมาว่า พี่เป็นไอดอลหนูเลย หนูเริ่มรู้สึกกล้าที่ลองบ้างแล้ว คือตอนนั้นเรารู้สึกดีมาก ยิ้มทั้งวันเหมือนคนบ้า เพราะนั้นคือความฝันของเรา ไม่ใช่การเป็นไอดอลดังๆ แต่เป็นไอดอลที่ทำให้คนอื่นลุกขึ้นมาทำตามฝัน 

มีคนคอมเม้น และส่งข้อความมาเยอะเหมือนกันนะ ว่าโปรโมทตัวเองบ้างแหละ สร้างเรื่องบ้างแหละ อยากดังบ้างแหละ เราไม่โกรธนะเพราะเราคิดว่าอย่างน้อยเค้าคนนั้นก็ได้เข้ามาอ่านกระทู้เรา เราเชื่อว่าทุกๆคนก็มีความคิดที่อยากดังบ้างแหละ ถ้าเราจะดังเพราะเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนอื่นมันก็คุ้มนะ




^
^
^ 
เพิ่มรูป