เคยเบื่อเพื่อนสนิทหรือเพื่อนในกลุ่มกันมั้ยคะ

ก็ไปถามเขาตรง ๆ สิคะ ว่าไม่ชอบเราหรือเปล่า มีอะไรในใจกับเรา
มาตั้งกระทู้เพื่อนไม่รู้นะคะ ต้องไปคุยกับเขา

ก็คุยตรงๆ หรือถ้าไม่อยากคุย ก็กลับไปหาเพื่อนเก่า เอาที่เราสบายใจ อย่างที่คห 1 บอกแหละ มาตั้งกระทู้เพื่อนก็ไม่รู้หรอก เดินไปคุยเลยจ้า

เดินได้ด้วยขาของตนเอง

อยู่ในสังคมได้ด้วยตนเอง

เข้มแข็งๆ เวลารู้สึกโดดเดี่ยว

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เราเคยเป็นค่ะไม่เคยสิเป็นอยู่ด้วยซ้ำ รู้สึกเบื่อว่าเขาทำอะไรกันแล้วเราไม่รู้เรื่องเขาคุยกันในเรื่องที่เราไม่รู้เรื่อง แล้วเหมือนเราอยู่คนเดียว แล้วเราเป็นคนชอบเงียบค่ะไม่ชอบพูดปล่อยไปเลยตามเลย เราก็เลยสนิทกับเพื่อนนอกกลุ่มมากกว่าเพราะว่าเขาคุยได้ทุกเรื่องเราระบายได้ทุกเรื่องไม่รู้ทำไม5555555555 แต่เราเข้าใจค.รู้สึกจขกท.ค่ะ

แล้วทำไมเห็นเขาคุยไม่คุยกับเขาละค่ะ แชทกลุ่มก้อควรคุยทั้งกลุ่ม ไม่ใช่สักแต่อ่าน #ก่อนที่จะอยากให้ใครคุยกับเรานึกถึงเรา เราควรเริ่มก่อนไม่ใช่หรอ # คิดว่า จขกท.อาจจะไม่โอเคกับกรุ๊ปนี้ก้อได้หรือว่ายังปรับตัวไม่ได้ ลองย้ายกรุ๊ปหรือเลิกให้ความสำคัญกับสิ่งพวกนี้ดูค่ะ มันทำได้

เราก็เหมือนกันค่ะ เรามักจะเหมือนส่วนเกินเสมอ เวลาเรายกอะไรหนักๆ มันเห็นไม่ช่วยค่ะ เพื่อนเรามักจะเห็นแก่ัว

เพื่อนเราเป็นคนนึงเป็นแบบจขกท.เลย ทำให้ทั้งกลุ่มต้องคอยสนใจอยู่ตลอด เพราะเดี่ยวหาว่าไม่สนใจ แต่หลังๆมาเริ่มปกติแล้วค่ะ เพราะมีเพื่อนเพิ่มมาในกลุ่ม เค้าเลยไปสนิทด้วยกัน อยากให้จขกท.คุยกับเพื่อนค่ะ เริ่มจากในแชทก็ได้นะ บางทีเงียบๆเพื่อนอาจจะไม่รู้นะ

เราก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน -_____-
บางที เราก็ลองเข้ากับเพื่อนคนอื่นๆด้วยค่ะ เพื่อที่ว่าจะได้ไม่น้อยใจ ในเพื่อนกลุ่มเราอ่ะมี 5 คน เวลาเค้าจะทำอะไรไปไหนมาไหน เค้าไม่เคยที่จะบอกเราเลยค่ะ บางทีเราก็คิดว่าเป็นเศษเกินในกลุ่มนะ
แต่ถ้าไม่อยากทำให้ตัวเองดูเป็นคนขี้นอย เราก็พยายามเข้ากับเพื่อนในห้องหลายๆคนด้วย แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราจะทิ่งเพื่อนกลุ่มนี้ไปนะ มีงานอะไรก็ช่วยกัน :) เราก็แค่ทำตัวเองให้ดูมีคุณค่าในกลุ่มเพื่อนก็พอ ถ้าเค้ามีน้ำใกับเรา เราก็มีน้ำใจตอบ แต่ถ้าเค้าไม่คอยมานั่งรอมีน้ำใจต่อเรา เราก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องไม่มีน้ำใส่เค้า เราก็เอาความดีเราสู้เลยค่าาาาาาาา ✌✌

เราเคยเป้นแบบนี้น่ะ แบบอยู่คนเดียวประมานสองปีได้อ้ะบอกเลยว่าไม่มีใครคบจิงๆๆ. 1ต่อ39เลยก้อว่าได้เข้าใกล้ใครเค้าก้อไม่เอา ตอนนั้นคือไปร.ร แล้วแบบร้องทุกวันเลยไม่อยากไปล่ะบอกแม่ว่าจะออกมาเรียนที่อื่น แต่แม่ก้อบอกน่ะว่าให้อดทนก่อนเพราะอีกปีเดียวก้อจะจบล่ะ คือท้อมาก แค่เราก้ออยุ่คนเดียวมาตลอดน้ะทำอะไรคนเดียวตลอดเลยย แล้วพอมาม.3ปีสุดท้ายแล่ะ เริ่มมีเพื่อนๆเข้ามาตีสนิท ก็ดีน้ะแต่บางคนก้อชอบเราบางคนก่อไม่ชอบ นินทาว่าเราต่างๆๆนาๆๆ. แต่เราก้อมารุ้ความจิงทีหลังอ่ะว่าเวลาเราพุดเราพุดเป่ะเกินไป(ดัดจริตอ่ะ5555)เราก้อเลยปรับปรุงตัวเอง หลังจากนั้นเราก้อสนิทกันกะเพื่อนมากขึ้น
หลายคนมาขอโทดเราน่ะที่รุ้จักกันช้าไป บอกเลยว่าเสียดายคือพอจบออกมาล่ะก้อแยกย้ายกันไปเรียนที่อื่นหมดหรือไม่ก็อยู่คนล่ะห้อง เห้ออออออ
ิอยากใหัจขกมท.ลองถามเพื่อนดูว่าเรามีอะไรต้องปรับตัวไหม เราแย่หรือเปล่า.

ก็เคยเปนนะคะเเละก็บ่อยด้วยเหมือนตัวเราจะเป็นเศษตัวเลยเพราะในกลุ่มมี 7 คนเเล้วทีนี้เวลาไปไหนมาไหนเค้าก็เกาะกันเปนคู่ๆ ส่วนเราเหลือเศษเเทบอยากร้องไห้เลย โคตรคิดถึงเพื่อนตอน ม.ต้นขึ้นมาอยากกลับไปหาอยากอยู่ด้วยอ่ะ ขนาดเพื่อนสนิทที่ย้ายมาด้วยกันเค้ายังไม่สนใจเราเลยยความรู้สึกนี้หนูรู้นะว่ามันไม่ดีที่เราคิดเเบบนี้เเต่ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างมันทำให้คิด อยาดร้องไห้เเทบตายก็ต้องสตรองเข้าไว

เคยเหมือนกันค้ะ คือเราเป็นรองประธานนักเรียนแล้วไม่ค่อยมีเวลาว่างไปอยู่กับเพื่อน อย่างว่าแหละค้ะ ถ้าแบ่งเราออกเป็นฐานันดร ถ้ารวมทั้งโรงเรียน เราคงอยู่ในตัวท็อป แต่ถ้าเอาในกลุ่มเพื่อนเราคงเป็นคนไร้ตัวตน พวกมันจะมาสนใจเราทีนึงก็ต่อเมื่อมันทำคณิตศาสตร์ไม่ถูก หรือทำวิชาอื่นไม่ได้ ไม่ได้โม้นะค้ะว่าตัวเองเก่ง

ตอนนี้เราก็เป็นค่ะคือเราอยู่หอกับเพื่อนรวมเราก็ 3 คนเราอยู่แถวรังสิตเราเป็นคนที่เข้ากับคนยากมากก แต่เราก็พยายามปรับตัวกับ 2 คนนี้ เรามีไลน์กลุ่มแล้วเพื่อนคนนึงเขาบอกเราว่าเวลามีอะไรก็คุยในไลน์กลุ่มแค่เราจะบอกอีกคนว่ากลับบ้านตอนนี้นะ เขายังบอกว่าให้บอกไลน์กลุ่มเลย แล้วมีวันนึงเราจะไปขึ้นรถตู้ที่เดียวกัน เราถามเขาว่าเพื่อนอีกคนกลับบ้านตอนไหน เขาบอกเดี๋ยวถามให้แล้วเขาก็ถามไลน์ส่วนตัวเพื่อนไป คือเราก็ไม่อะไรนะแต่เราเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้นทำไมไม่คุยในไลน์กลุ่มเหมือนที่เคยบอกเรา เราเป็นคนไม่ชอบวุ่นวายเราไม่เคยเล่าเรื่องที่ตัวเองหนักใจให้ใครฟัง แต่ 2 คนนั้นเขาไม่เคยคุยในไลน์กลุ่มกันนะเขาคุยไลน์ส่วนตัวกัน มีวันนึงเราเห็นเพื่อนตื่นสายเราเลยไปอาบน้ำก่อนพอเราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมา เพื่อนคนนึงเขาก็ถามว่าเราจะไปไหน เราบอกก็ไปเรียนอ่ะ แล้วเขาก็บอกว่าอาจารย์ยกคลาสแล้วเขาก็หันไปถามอีกคนว่าไม่ได้บอกเราหรอ เพื่อนอีกคนก็บอกว่า โทษทีลืม เรารู้สึกเป็นส่วนเกินมากเขาคุยอะไรกันเราไม่รู้เลยแล้วเขาก็ไม่บอกด้วย เราไปปรึกษาเพื่อสนิทตอน ม.ปลายเราเขาบอกว่า ถ้าอย่างนั้นก็อย่าไปใส่ใจสนใจแค่ตัวเองกับเรื่องเรียนพอ เราก็เลยทำใจให้ชินได้ล่ะ

เราก็เป็นนะ ยิ่งเวลาทำงานไปด้วยกัน พอความคิดเห็นไปก็ไม่มีใครจะรับฟัง แล้วยังไง เราเป็นคนทำงาน คนเดียวเลยคือแบบ เฟลมาก คิดถึงเพื่อนเก่า อยากกลับไปหา เพราะทุกคนฟังความเห็นเรา สนใจเราแคร์เรามากเลย ( T-T)

เปนค่ะ บางทีจขกท.ควรจะต้องมองดูตัวเองก่อนว่าเราทำไรผิดไหมหรือนิสับอะไรให้ไม่ชอบรึป่าวถ้ามองดูว่ามีให้ปรับปรุงค่ะแต่ถ้าไม่ให้ลองมองเพื่อนในกลุ่มนั้นแหละที่ไว้ใจได้สักคนถามไปเรยยยแต่ถ้าปรับปรุงแร้วเค้ายังมำแบบนี้ให้แยกกลุ่มค่ะแต่ก้อคุยเหมือนเดิมแบบถามตอบแต่ไม่สุงสิงถ้าเพื่อนแท้ไม่ว่าอะไรต้องให้อถัยได้เราก้อเคยเจอค่ะและมันก้อจะค่อยๆดีขึ้นแต่ถ้สเค้าไม่สนใจเรยเราก้อไม่ต้แคร์ค่ะหาเพื่อนใหม่ถ้าอยู่แร้วอึดอัดให้แยกออกมาเรยค่ะเชื่อเราเราก้อเคยแต่ตอนนี้แยกออกมมาแร้วรู้สึกดีกว่าเยอะเรยแบบดีกว่ากลุ่มก่อน

เค้าเป็น ._. แต่ก่อนอยู่ด้วยกันตลอดดดดด สนิทมากกก
แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นมันไปอยู่แก๊งอะไรก็ไม่รู้ คุยแต่เรื่องมวยปล้ำ เล่นแต่เกม วันๆไม่ทำไรเลย
บางทีแค่ไปคุยยังรำคาญอ่ะ แชทไม่ตอบไม่พอ บางทีก็ตั้งใจไม่อ่าน เค้าคงไม่รู้หรอกว่าเราน้อยใจอ่ะ

เราขอมาในนามกลุ่มเพื่อนๆของพวกคุณนะคะ
คือกลุ่มเราก็มีเพื่อนแบบพวกคุณค่ะ เพราะกลุ่มเรามีเก้าเลยมีเศษ 1 คน
เธอเป็น 1 คนที่ ทำงานช้ามาก ย้ำว่าช้ามาก ไม่ค่อยตั้งใจทำงานกลุ่ม ไม่ตั้งใจเรียน พูดจาขัดตลอด ติดแฟน
เราคุยด้วยแล้วไม่สบายใจเราก็ไม่อยากคุยด้วยค่ะ
ที่เพื่อนๆไม่ชอบนางก็มีเหตุผลค่ะ ไม่ใช่มองหน้าเเล้วไม่ชอบ
ลองถามดูนะคะว่าทำอะไรผิด หรือไม่ชอบส่วนไหนก็ปรับปรุงตัว
ถ้าเป็นคนที่คนส่วนใหญ่ไม่ชอบก็น่าจะลองปรับปรุงตัวดู อย่าโทษคนอื่นเลยค่ะ

เข้าใจเลยค่ะเพราะก็เป็นอยู่เหมือนกัน บางทีก็รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน ก็ปล่อยให้มันผ่านไป แต่รู้ว่ามันอาจจะเป็นปัญหาสะสม แต่ก็ค่ะ เลือกอยู่กับคนที่แคร์เรานะคะ สู้ๆเน้อ✌

เป็นอยู่ค่ะแต่กับกลุ่มรุ่นพี่นะ ถ้าให้พูดตรงๆเลยก็คือ"มันไม่ใช่ที่ของเรา"ค่ะ ตอนแรกก็พยายามจะหาคำตอบว่า เราเปลี่ยนไปหรอ หรือเราทำอะไรผิดไปรึป่าว แต่สุดท้ายก็ค้นพบว่า"เราควรจะเป็นคนที่ออกมาเอง"แล้วถ้าเขาสนใจเราเขาจะตามค่ะ มันเป็นวิธีที่น่ากลัวนะ เพราะถ้าเขาไม่ตามเราก็สูญเสียกลุ่ม แต่เราว่ามันเป็นวิธีที่เราไม่สูญเสียคุณค่าในตัวเองอ่ะ ถ้าอยากได้คำตอบแน่ชัดก็เปิดใจคุยกับคนที่สนิทที่สุดนะ ไม่รุ้ว่าช่วยได้รึป่าว แต่เป็นกำลังใจให้นะคะ

ไม่เข้าใจเลยเพื่อนไม่เรียกแล้วทำไมไม่เดินเข้าไปแล้วถามเพื่อนล่ะว่ามีอะไรให้ช่วยมั้ยบางทีเค้าอาจไม่ได้ลืมเราแต่เห็นเรานิ่งรึป่าวเลยไม่กล้าใช้ เรื่องไลน์คุณอ่านแล้วไม่ตอบมันเป็นสิ่งที่คุณควรคิดเองมั้ยว่าอ่านแล้วต้องตอบทำไมต้องให้เพื่อนคอยมาบอกคุณหรอว่าอ่านแล้วก็ตอบสิ เป็นอะไรรึป่าวอย่างงี้หรอ โตๆแล้้วรึป่าวหรือต้องให้คนนู้นคนนี้คอยใส่ใจเราตลอดเวลางั้นหรอ มันไม่ใช่นะ

เป็นนะแต่ของเราเป็นในรูปแบบถ้าเรามีผลประโยชน์กับเขา เช่น งานกลุ่ม เขาก็จะให้การสนใจเรามากๆ แต่พองานเสร็จคือเหมือนแทบไม่รู้จักกัน กลุ่มเรา6คนแล้วคุยหรือทำอะไรกันแค่5คน :(

ถ้าเป็นเพื่อนสนิทกันจริงๆไม่ลองถามไปหล่ะว่าเป็นอะไร บางครั้งเพื่อนจขกท.อาจจจะโกรธเจ้าของกระทู้อยู่เหมือนกันหรือเปล่าเพราะคงไม่มีเพื่อนที่ไหนอยู่ดีๆไม่ยากคุยกับเราหรอก เขาก็คงมีเหตุผลของเขาจขกท.อาจจะไม่รู้หรือไม่ได้สนใจว่าเขาเป็นอะไรหรือเปล่ายังไงก็ตามจขกท.น่าจะเข้าไปถามตรงๆเลยดีมั้ยค่ะเพราะไม่มีใครในนี้หรอกที่ตอบได้ว่าเพื่อนคุณเป็นอะไร ยังไงก็ตามก็ขอให้ดีกันไวๆนะคะ

เราก็เป็นคะ เวลาเราอ่านไม่ตอบในแชทไม่มีใครสนใจ จะสนใจเราเวลามีปัญหา ขอให้ช่วยนู้นนี่ เราพูดตรงๆหลายรอบแล้วนะค่ะ เเล้วเขาก็อ่านไม่ตอบ หาว่าเราพูดเเรง

เอ่อ เราเคยเป็นอ่ะเราคบกับเพื่อนมาหลายปี พอเขาเจอเพื่อนใหม่เขาก็ห่างจากเราเลย แต่ด้วยความที่เราก็ไม่ยอมโดนทิ้งเราเลยให้เพื่อนทิ้งเขาค่ะ55555 เราไม่ใช่คนนิสัยดีและเขาก็ไม่ใช่คนนิสัยดีอยู่แล้วค่ะเวลานินทาเพื่อนในกลุ่มทุกคนจะมาบอกเรา สรุปเราคือคนกลางค่ะ จุดจบของคนกลางคือโดนด่าว่าเป็นนกสองหัว เรางงมากถ้าเขาไม่มาเล่าให้เราฟังเราจะรู้เรื่องมั้ย เราเลยออกจากกลุ่มเลยค่ะมาอยู่อีกกลุ่มนึง ซึ่งเราคุยกับเขาไม่รู้เรื่องค่ะเนื่องจากเราเป็นติ่งเกาหลี เขาเป็นโอตาคุ เลยคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องแต่เขาไม่เคยทิ้งเราเลยน่ะออกจะติดเราด้วยซ้ำ5555

ทำใจคะ เราก็เป็น ㅠㅠ 

เป็นเมื่อกันเลยค่ะ เราเป็นคนเฮฮาค่ะ ถ้าเงียบคืกเงียบเลยค่ะ ก็เข้ากับเพื่อนในกลุ่มได้ดีนะค่ะ แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าเค้าลืมเรารึป่าว เดินไปไหนไม่เคยรอกันไม่สนใจเราเลย น้อยใจค่ะ เป็นปัญหาตอนนี้มากๆเลย

เราเคยนะ กลุ่มเรามีกัน6คน แต่เวลาเดินแทนที่จะเดินเป็นคู่มันเดินเป็น 2 กับ 3 แต่เราเดินคนเดียว เวลาพูดคุย ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือในแชทกลุ่มพอเราเข้าไปทุกคนเหมือนจะเงียบไปเลยทีนี้เราก็เลยไม่กล้าเข้าไปคุยต่อกลัวเพื่อนจะรำคาญเรา มันจะคุยกับเราก็ต่อเมื่อมันทำการบ้านไม่ได้เท่านั้นแหล่ะะ เราแม่งโคตรนอยด์มันเลยอ่ะเรื่องมันมีมากกว่านี้นะมันชอบทิ้งเราถ้าเราทักมัน ต้องเรียกสักสองสามรอบอ่ะกว่าจะหันมาหรือไม่พวกนางก็ไม่หันเลย ไม่พูดไม่คุยทำเมินแต่พอมีการบ้านที่ทำไม่ได้ก็แทบจะคลานเข่ามา แต่เมื่อไม่นานมานี้เราสุดทนอ่ะ มันสะสมมาตั้งสองปีแล้วนะเว้ยไม่ไหวแล้วว่ะ เราเลยออกจากลุ่มไปเลยไม่บอกไม่พูดไม่คุยเดินออกมาเงียบๆอยู่กับเพื่อนคนอื่นในห้องเรารู้นะว่าทำแบบนี้แล้วมันเหมือนหนีปัญหาแต่ถ้าเราพูดตรงๆกลัวว่าเหตุการณ์มันจะเลวร้ายกว่าที่เป็นอยู่ คือมันโคตรเจ็บเลยว่ะเหมือนเราเป็นส่วนเกินสำหรับทุกๆที่ที่เราอยู่ เพระาตอนนั้นมีปัญหาเรื่องครอบครัวอยู่ด้วยเพื่อนจึงเป็นที่เดียวที่เราจะยึดหลักได้แต่พอมาเจออย่านี้เเล้วแบบจุกเลยว่ะมันเคว้งคว้างไปหมดทั้งกับครอบครัว(เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่)เราจิตตกมากตอนนั้น ทีนี้พอเราออกมาจากกลุ่มแล้วเหมือนมันจะรู้ตัวนะ แต่ถ้าเป็นทางเราเราก็อยู่ได้ไม่ต้องพึ่งพามันถึงจะมีปึญหาตอนทำงานกลุ่มสักหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไรพอครูเค้าเห็นเด็กเหลือเค้าก็จัดเข้ากลุ้มให้เองแค่เราทำตัวให้ดีเรียนให้เก่งอ่ะจะเข้ากลุ่มไหนเพื่อนคนอื่นเค้าก็ตอนรับเราทั้งนั้นแหล่ะค่ะ เคล็ดลับของเรานะถ้าอยากเป็นเพื่อนหรือสร้างมิตรภาพเราก็แค่ยิ้มแต่ยิ้มของเราต้องออกมาจากจริงของเรานะคะ เพราะว่าเราเป็นคนไม่ค่อยพูดนะวิธียิ้มจึงได้ผลดีที่สุดอ่ะ เราเป็นกำลังใจให้้เจ้าของกระทู้นะคะ คนเข้มแข็งมักเริ่มต้นมาจากความอ่อนแอค่ะ เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ เพื่อนพวกนี้พอเรียนจบก็แยกค่ะทำให้เค้ารู้ว่าไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้และมีความสุขมากด้วย สักวันเราก็ต้องก้าวสู้สังคมที่ใหญ่และอาจจะดีหรือเลวร้ายกว่านี้ก็ได้ค่ะ การที่เราเจิเรื่องแบบนี้จะทำให่เรามีภูมิคุ้มกันที่ดีกว่าคนที่ไม่พึ่งพาตนเองพึ่งพาแต่เพื่อนหรือคนอื่นค่ะ
ปล.อ่านไมม่จบก็ไม่เป็นไรนะคะเรารู้ว่าพิมเยอะมาก555เหมือนเราระบายไปด้วยเลยเยอะไปหน่อย
ปล.2 เราเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ

เราก็เคยมีฟีลแบบนี้นะคะ ที่รรเก่า พอสอบเข้ารรใหม่ตอนมต้น เราก็เปลี่ยนตัวเอง จนตอนนี้ม.5แล้ว เหมือนกลายเป็นหัวโจกของกลุ่มค่ะ มีอะไรเพื่อนจะนึกถึงเราเสมอ น่าจะเพราะว่าเป็นตนกล้าและพึ่งพาได้ เราเข้าใจความรู้สึกจขกท.นะ เราเคยเป็น และตอนนี้ในกลุ่มเรา ก็มีคนเป็นแบบจขกท.นี่แหละค่ะ เกริ่นเยอะไปบ่ ขอโทดค่ะ555 เพื่อนของเราคนนี้เป็นคนเงียบๆเหมือนกัน เดาใจยาก ทำตัวแปลกๆปลีกวิเวก ที่สำคัญเขาไม่เคยเล่าแะไรเกี่ยวกับตัวเขาสักเท่าไหร่เลย เป็นคนเดียวในกลุ่มเลยค่ะที่ไม่ค่อยเม้ามอย และวางตัวอยู่ตลอดเวลาจนเหมือนดูเฟค จนเพื่อนเอือมค่ะ เหมือนเราไม่ได้โกด แต่หมั่นไส้ไปแล้ว มันทำให้เพื่อนๆไม่ค่อยอยากยุ่งแล้ว จขกท.ลองสำรวจตัวเองดูนะคะ จขกท.อาจเป็นแบบนี้เลยทำให้เพื่อนๆเอือมหรืเปล่า ไม่ได้กล่าวหานะแต่อยากให้ลองคิดๆดู ส่วนใหญ่คนที่โดนเมินมักจะเป็นแบบนี้กันจริงๆ
เราเข้าใจนะเราเคยเป็น เราผ่านมันมาได้แล้ว จขกม.ต้องสู้ ผ่านมันมาให้ได้ค่ะ!!
และอย่าลืมดูพวกหัวโจกของกลุ่มด้วย ว่าเขากีดกันนินทาเราหรือเปล่า (คนแบบเราเองแหละแง) แต่ต้องดูที่นิสัยจขกท.เองด้วยนะ!

สู้นะ สังคมมันอยู่ยาก ต้องปรับตัวเยอะค่ะ ขอโทดถ้าเขียนเยอะไปT^T

เป็นอยุ่ คือมันสวยกว่ากูไง ทุกคนก็อยากด้วยแต่กับคนสวย ให้ความสนใจมันมาก จนบางทีเราก็รู้สึกว่าทำอะไรไม่เห็นมีใครสนใจ เป็นส่วนเกินอ่ะ จะว่าเราอิดสาก็คงใช่มั้ง แต่บางทีมันก็น้อยใจจริงๆอ่ะ

ผมก็เคยครับเพื่อนงอน งอนเพราะเรื่องปัญญาอ่อนแล้วก็มีเพื่อนอีกคนมานกสองหัวอีก ปัญหายิ่งบานปลายเลย เอาจริงครับคุยกันตรงๆไปเลย หรือไม่ก็พยายามไปอยู่กะคนอื่นในกลุ่มก่อนก็ได้ครับ

ค่ะ เราเคยเป็นค่ะ คือตอนนี้เราอยู่ม.3ยสนิท. ตอนที่เราอยู่ม.1-2 เราอยู่ห้องท้ายๆค่ะ เป็นเด็กศิลปะ แต่เพราะเรามีเกรดเฉลี่ยมาก พอขึ้นม.3ทำให้เรามาอยู่ห้องต้น(คิง)เป็นห้อง วิท-คนิตค่ะ ตอนืี่เราขึ้นมาเรารู้จักเพื่อนคนนึงชื่อมาย เรากับม่ยเคยเรียนประถมด้วยกันเลยพอคุยกันได้ อต่ว่ามายก็รู้จักกับเพื่อคนนึงที่ย้ายมาจากอีกห้องเหมือนกันชื่อเบ้น มายกับเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆเลยสนิทกันมากพอเราอยู่ด้วยมันก็เหมือนส่วนเกินค่ะ เพราะจะมีกันอยู่แค่3คน เวลามีงานคู่ เราก้ต้องแยกออกมา เราเป็นคนที่ชอบเรื่องนิยายค่ะ แช้วก้วาดรูป ส่วนมายเป้นคนชอบเหมือนเราแค่คนละแนว แต่เบ้นไม่ชอบทั้งคู่ค่ะ เบ้นชอบเรื่องความงาม ซึ่งมายก้พอสนใจ เวลาที่เราคุยกับมายเรื่องนิยายเบ้นก้จะมายืนแทรกตรงกลางแล้วก็ชวนมายคุยเรื่องครีม ตอนแรกๆมายก้เหมือนเห้นใจเราเข้าใจเราก้มาพูดด้วยค่ะ แต่เดี๋ยวนี้มายไม่คุยกับเรา เวลาที่เราพูดอะไรขึ้นมาก้จะไม่มีใครคุยกับเราค่ะ เราก้ไปอยู่กับอีกกลุ่ม กลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่เฮฮาค่ะ เค้าก็ชวนเราไปกินข้าวไปเที่ยวทุกๆที่จนเราไม่คุยกับมายเบ้น เพราะปกติที่อยู่ด้วยกันเราเป้นคนที่ชอยไปๆหายๆค่ะ(เพื่อนบอก)แบบไปไหนเพื่อนไม่ต้องสนใจเพราะเราอยู่คนเดียวสบายมาก พอมาอยู่กับอีกกลุ่มเพื่อนก้ยังไม่สนใจค่ะ พอตอนเราเข้าค่ายเราก้ไปกับอีกกลุ่มทั้งๆที่เรานอนใกล้เบ้นนะคะแต่พอเบ้นชวนคุยเราจะโวยวายแต่พอเพื่อนอีกกลุ่มที่นอนข้างกันชวนเราจะคุยด้วยค่ะ(ไม่อยากคุยกับเบ้นคุยแล้วหงุดหงิด) เราไม่ชอบเบ้นคือเวลาเบ้นคุยกับคนอื่นเราจะไม่ขัดค่ะ แต่พอเราคุยกับมายแบบเดินกันมาสองคนเราพูดว่า"เออมายวันนี้มีการบ้านไรมั้ง..."เรายังพูดไม้จบเบ้นก็จะมาแทรกกลางแล้วก็ดึงตัวม่ยออกห่างจากเราแล้วก็พูดกับมายเรื่องอื่น
มีวันนึวค่ะวันนั้นเป้นต้นเหตุที่ทำให้เราไม่ยุ่งกับสองคนนั้นเลยคือ วันนั้นมีสอบคอมพิวเตอร์ค่ะ ของสอบคือหาค่าดัชนีมวลกาย เรานั่งริมกับเบ้นค่ะแล้วมีมายนั่งกลาง ตอนนั้นเราหันไปหามาย ถามว่า"มายกี่เซนฯเค้าถึงจะนับเป้นเมตรนะ?"ม่ยมันกำลัวจะตอบเบ้นก้ชวยคุย แล้วเราก้รอมายตอบ สุดท้ายมันไม่ตอบค่ะ หลังจากนั้นเป้นคาบพักเที่ยงเราก้ไปกินข้าวสามคน กินๆไปเบ้นก้พูดกับเพื่อนอีกสองคนที่มาขอนั่งด้วยแล้วก็พูดกับมายว่า "-ถ้าในกบุ่มหรือเพื่อนสนิด-มีคนนึงที่ไม่อยากคุยกับ-ไม่คุยกับ-เลยหรือว่าทะเลาะกันมุงจะทำไง?"คือตอนนั้นเราใส่หูฟังค่ะแต่เราได้ยินชัดเจน เพื่อนกูบอกความรู้สึกตัวเองไปจนมาถึงมาย มายบอก"ก็เค้าไม่ได้ทะเลาะกับคัย ก็ยังคุยกับเพื่อนปกติดีจะให้คิดทำไม"ค่ะ พอหลังจากนั้นทุกคนก้ไปเก้บจานเหลือแค่เรากับเบ้น เบ้นก้พูดกับเราว่า"เออออมกูมีอะไรอยากให้-ดู กูไปเจอมา"แล้วมันก้หยิบโทรสัพกดๆอะไรไม่รู้ ตอนนั้นมายเดินมาพอดี เบ้นมันเลยพูดกับมายว่า"มายกูมีอะไรให้-ดู กูไปเจอมา ดูดิ"แล้วมันก้ให้มายดู ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ดู ตอนนั้นเราโกรธมากค่ะ สุดท้ายเราด้ไม่ได้ดู จนมายบอก"อันนี้ให้ออมดูยัง ออมชอบแบบนี้นิ" เบ้นเลยบอกว่า"ไม่ต้องให้ดูหรอก"ตอนนั้นเรายิ่งโกรธค่ะโกรธมากกกกกกกก หละงตากนั้นเราก้ไม่ค่อยได้คุยกัน ตอนใกล้จบเราต้องหาที่เรียนค่ะ เราจะไปต่อสายอาชีพส่วนมายกับเบ้นบอกจะไปม.4เราด้คิดในใจว่า ดีล้ะจะได้ไม่เจอกัน แต่พอวันแรกที่เราไปสมัคร เราเห้นเบ้นมันไปสมัครพอถามมันบอกมันอยากเรียนที่เดียวกับเรา แถมยังเลือกห้องเดียวกันสาขาเดียวกันอีก(เค้าให้เลือกห้องเอง)ตอนนั้นเราคิดอย่างเดียวว่า ทำไมกูต้องมาเจอกับคนอย่าง-วะ แม่ง กูไม่อยากอยู่กับ-โว้ยยยนนนนนนนนน
#เม้นเยอะ #ระบาย #อึดุดใจ

เปนเหมือนกันค้ะน้อยใจเจ็บใจช้ำใจคือแบบไม่จำเปนต้องมารุมล้อมเราแต่ขอให้อย่าลืมเราอย่าทิ้งเราไว้ข้างหลังอย่าทิ้งเราไว้คนเดียวถึงจะเปนคนเข้มแข็งแค่ไหนสุดท้ายก้อมีน้ำตาอยู่ดี

เป็นค่ะ แรกๆก็ดีทุกอย่างนะ หลังๆเริ่มละ ถามไม่ตอบ เล่าอะไรให้ฟังก็พยักหน้าตอบอย่างเดียว ทั้งๆที่ตัวเราก็รู้นะว่าไม่ได้เป็นอะไร ถึงตอนนี้ก็ยังงงค่ะ T T

เคยโดนเหมือนกันค่ะ
ก็บอกความรู้สึกกับเพือนไปตรงๆ เลยยย
ว่าเราไม่ชอบอะไร เเล้วเพื่อนทำไมถึงไม่สนใจเรา เป็นเพราะเราหรือเพราะอะไร

เคยค้ะรุ้สึกเป้นเศษเกินเหมือนเขาอยากอยุ่กันแค่สองคลค้ะเขาทะเลาะกับเราบ่อยเขาเรยไปอยุ่กับคลอื่นเราออกมาอยุ่ของเรามีความสุขกว่าเยอะเร้ยค้ะพอพวกเขาเบื่อพวกนั้นเขาก้มาหาเราเกือบ3อาทิตย์แร้วค้ะ

เรามีเพื่อนจาก โรงเรียนเก่ามาคนนึงตอนมอ4-6 อยู่ห้องเดียวกันแต่ไม่สนิทกัน พอมาอยู่มหาลัยเราก็ชวนเขามาเรียนที่มหาลัยแห่งนึงซึ่งเป็นคณะที่เขาก็อยากเรียน เราเลยมาเรียนด้วยกัน ช่วงแรกๆเราสนิทกันมากไปไหนไปด้วยกันถือว่าตัวติดกันตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ พอเริ่มปี2 ก็มีเพื่อนมาเพิ่มอีก มีช่วงนึงเราก็ไม่ค่อยว่างให้เขาเราต้องช่วยที่บ้านทำงานอะคะ เวลาเขวนไปเที่ยวไหนเราก็ไปไม่ได้เหมือนแต่ก่อน ช่วงนั้นเขาเลยไปสนิทกับเพื่อนอีกคนในกลุ่ม เราเลยเป็นหมาไปเลยค่ะ เวลาเขาจะทำอะไรไปไหนเขาก็รู้กันสองคน บางเรื่องเขาก็รู้กันสองคน จนเราเคยคิดที่จะย้ายมหาลัยเลยค่ะ แต่บางเวลาเราก็ไปกัน 3 คนคะ มีเราเพื่อรสนิทเรา แล้วก็เพื่อนคนนั้นอะคะ เขาสองคนก็จะกรุะหนุงกระหนิงกัน ไม่เห็นใจกันบ้างเลย ตอนนี้ชินแล้วค่ะ

เราเหรอเป็นนะประจำคือเค้าคุยในกลุ่มรวมเราก็อ่านบ้างไม่อ่านบ้างเหล่ จะบอกว่าถ้าเราไม่ได้ทำอะไรผิดเเล้วเราจะคิดมากทำไม เค้าไม่คุยกับเราไม่เห็นเป็นไรเลยเราก็ไปคุยกับเค้าสิ บางทีที่เค้ไม่พูดถึงอาจจะไม่ใช่เพราะเค้าไม่ชอบเราเเต่เรื่องที่เค้ากำลังคุยกันอยู่อาจจะไม่เกี่ยวกับเราก็ได้ หรือถ้าเค้าโกรธเราเเต่เราไม่รู้ว่าเรื่องอะไรก็อยู่เฉยสักพัเค้าก็หายเอง ทุกวันนี้ถามว่าเรามีเพื่อนสนิทมั้ยไม่นะเเต่เรามีเพื่อนอ่ะคุยไดตลอดเวลา เวลาออกไปข้างนอกเราก็ออกไปไหนมาไหนนเดียวนะถามว่าน้อยใจเหงาหรือว่าอยากให้เพื่อนไปด้วยมั้ย ไม่เลยบางอย่างถ้าเรียนที่จะอยู่คนเดียวทำอะไรคยเดียวบ้างมันก็มีความสุขนะ

ตอนนี้เราก็รุสึกเเบบนั้นล่ะค่ะ ไปไหนมาไหนไม่เคยจะเรียกเรา ไม่เคยสนใจเราไม่เคยมีเราอยู่ในสายตาเลย
แต่เราก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุดอะค่ะ มันไม่สนใจเราเราก้ไม่ต้องไปสนใจมันค่ะ

เป็นเหมือนกันเลยคะ อยากกลับไปหาเพื่อนเก่าเหมือนกันด้วย

เราก้เป้นค้ะ ตอนนี้เราก้เฉยๆค้ะ รอวันเอาคืน ตอนนี้ก้สนิทกับเพื่อนนอกกลุ่มมากกว่าอีกค้ะ ไม่ต้องเครียดน้ะค้ะสักวันเราจะผ่านมันไปได้ค้ะ

ลองถามตัวเองดูก่อนมั้ยค่ะ ทำไมเหมือน จขกท.จะเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย เราก็เคยเป็นค่ะ เหมือน จขกท.เลย เพื่อนเราอีกคนนึงไปไหนไม่บอก ชวนไปโน่นไปนี่ก็ไม่เอา ช่วงนั้นเราไม่มีเพื่อนนะ เพิ่งขึ้น ม.4 เราเลยโกรธเพื่อนคนนั้นมาก ไม่คุยด้วยเลย ตอนแรกมันมาถามว่าเป็นอะไร เราไม่คุยเลยค่ะ จากนั้นมันก็ไม่คุยกับเราแทน เราเริ่มอยู่คนเดียวมาอาทิตย์นึง เราเลยเป็นฝ่ายไปถามมันก่อนว่าเป็นอะไร มันบอกว่าเห็นแกไม่คุยด้วยอ่ะ เค้าก็เลยไม่รู้จะคุยอะไร เราเลยมานั่งทบทวนตัวเองดูว่า เออ เราคิดเล็กคิดน้อยไปเอง เพื่อนคนนั้นมันเป็นแบบนั้นอยู่แล้วอ่ะ ปัจจุบันเรารักมันมาก มันเป็นคนที่ทำให้เราใช้ชีวิตตัวคนเดียวได้ เพราะเวลาชวนไปไหนมันไม่ไปเราก็ไปเอง

ก้เปนนะ ถ้าอยุ่ปกติ เขาก้ไม่ได้สนใจอะไรเรามากหรอก แต่พอมีงานเขาก้มาให้เราช่วย แต่เราก้ไม่อะไรนะ เพราะเวลาเรามีปันหาทั้งกลุ่มก้ช่วยเราตลอด มันเลยเหมือนทดแทนอ่ะ อาจเปนเพราะเราชอบอยุ่นิ่งๆมากกว่า เขาเลยไม่คิดว่าเราอยากคุย ถ้าเราอยากคุยก้เข้าไปคุย ถ้าไม่อยากเราก้จะไปอยุ่กับพวกเพื่อนคนอื่นๆ

เราก็เป็นค่ะ ปัจจุบันเดินออกมาจากกลุ่มนั้นแล้ว เราปรับปรุงตัวทุกอย่างแต่กลับเป็นเขาเองที่ไม่เคยปรับปรุงเลย ทำผิดครั้งเดียวเขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างดีๆที่เราทำให้เขาไปเลย เสียใจมาก แต่ไม่เป็นไรค่ะเราอยู่คนเดียวได้ เลยชินชากับมัน
ไม่ไช่ว่าเราไม่มีเพื่อนสนิทน่ะ แต่เขาอยู่ต่างห้องกันหมดเลย
สำหรับคนที่อยู่คนเดียวได้ เดินออกมาเถอะค่ะ

เปนเหมือนกันค่ะ กลุ่มเรามี3คน เราก้อเปนเศษเกิน เวลาไปกินข้าว เขาจะไปกันแค่2คน เวลาเดิน ก้อเดินกันแค่2คน ทิ้งเราไว้ด้านหลังตลอด คือเราไม่เข้าใจว่าเราทำผิดอะไร ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน โคตรเสียใจเลยที่ทำแบบนี้

เป็นเหมือนเราเด๊ะเลย เจ้าของกระทู้เป็นแบบเราเปีะมากกก เราว่า เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ แต่เราเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยเข้าสังคมเท่าไหร่มั้งคะ แต่เราก็เข้านะ พอมาทำงานกลุ่ม ก็มาแชทกับเรา ให้ความสำคัญกับเรา ต้องเข้มแข็งค่ะ ตอนนี้เราก็กำลังเข้มแข็งอยู่ค่ะ สู้ๆนะคะ

เช่นกัน

เราเคยเป็นนะ ย้ายมาหลายกลุ่มแล้ว คือเค้าทำอะไรไม่เคยสนใจเราเลย พอเราถามว่าทำอะไรกันอยุ่ ให้ช่วยมั้ย เค้าก็แบบชักสีหน้าใส่ คือบอกกันดีๆก็ได้ รึไม่ก็ตรงๆเลย พอเราไม่คุยบ้าง ก็มาบอกว่าหยิ่ง คุยบ้าง อะไรพวกนี้ เคยอึดอัดมั้ยคะ จขกท. เราจะมีแชทกลุ่ม พอเราออก เค้าก็ถามว่าเป็นไร ทำแบบนี้นอยด์นะ แล้วเค้าเคยถามความรุสึกเรามั้ยว่าเราก็นอยด์เหมือนกัน กลุ่มปัจจุบันเหมือนจะดีที่สุดแล้ว แนะนำจขกท.นะคะ ถ้าทนไม่ไหวเราก็ออกเลยค่ะ ไมปอยุ่กับกลุ่ทอื่น หรือคนอื่นที่สนิทลงมา ดีกว่าอยู่กับกลุ่มเดิมม แต่ทำตัวเหมือนเราไม่อยุ่ตรงนั้น เชื่อเรานะ ต้องลองเข้าหาคนดูค่ะ

เราก็เป็นนะ บางทีก็น้อยใจนะ แต่ไปๆมาๆมันก็ชินเองละ สู้ๆนะคะ

อันนี้เราว่า ต้องพิจารณาตัวเองแล้วละ ว่าเวลาที่เขาทำอะไรแล้วเขาไม่เรียกไม่ชวนเป็นเพราะตัวเองเองเลือกจะปฏิเสธเขาบ่อยๆหรือเปล่า อย่างสมมติเขาเคยชวนเธอไปเที่ยว แต่ในหลายๆครั้งเธอไม่อยากไป เธอปฏิเสธด้วยสีหน้าท่าทาง หรือคำพูด บ่อยเข้าเพื่อนก็คิดว่า บางทีชวนเธอแล้ว เธอก็คงปฏิเสธตามเคย มันอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาไม่ค่อยชวนเธอรึเปล่า ลองคิดดู เรื่องคุยแชทนี่ เธอควรคุยกับเพื่อนนะ ไม่ใช่รอให้เขาทักมาก่อน คุยก่อน ถ้าไม่ลองกลับไปพิจารณาตัวเอง ต่อให้เธอน้อยใจเพื่อน งอนเพื่อน เขาก็ไม่รู้หรอกค่ะ เรื่องแบบนี้มันอ่อนไหวนิดหน่อย ไม่ใช่ให้เขาปรับตัวหาเราฝ่ายเดียว แต่เราควรปรับตัวหาเพื่อนด้วย บางครั้งการกลับไปหาเพื่อนเก่าอย่างที่ จขกท บอก ก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีนะคะ เพราะเพื่อนกรุ๊ปในอดีตอาจจะเปลี่ยนไปเพราะสังคมที่เขาเจอ กับสังคมที่เราเจอในปัจจุบันมันแตกต่างกันออกไปค่ะ มองปัจจุบันแล้วแก้ปัญหามันให้ตรงจุดดีกว่าวิ่งหนีปัญหานะคะ เพื่อนกรุ๊ปนี้รักษากันให้ดีค่ะ ยังไงก็ขึ้นชื่อว่าเพื่อนแล้ว สู้ๆค่ะ 

เพื่อนอาจจะไม่ชอบนิสัยบางอย่างของเรารึปป่าว แค่บางอย่าง อยากให้ลองคิดอีกแง่นึง วิธีแก้ปัญหาด้วยการเครียกันไปเลย หรือไม่ก็เราก็ไม่ต้องไปแคร์ การที่เราให้ใจใครไปเต็ม 100 แล้วมาเจอแบบนี้ เราแหละที่จะเป็นฝ่ายเจ็บ ลองลดใจที่ให้ไปดู แล้วอยู่ด้วยตนเอง ยังไงเราก็ไม่ได้อยู่กับเพื่อนตลอดเวลาหรอก ชีวิตมันอยู่ที่ตัวเรา แล้วถ้าจขกท.อยู่ในจุดๆ นั้นไม่มีความสุข ก็ถอยห่างออกมาอยู่กับคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ อยู่กับคนที่มีความสุข ถ้าเขาไม่แคร์เราทำไมเราต้องไปแคร์เขาล่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเรานะ^^ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ

เคยรู้สึกเหมือนกันค่ะ พักนี่เหมือนเค้าจะทำอะไรขัดใจเราไปซะทุกอย่าง5555 พูดอะไรไปก็ผิดอยู่เรื่อย มีเรื่องอะไรก็ไม่เคยยอมบอก ไม่รู้เราผิดอะไรเหมือนกัน

จริงๆตอนนี้เราก็เป็นอยู่นะเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันก่อนหน้านี้เขาเคยไม่ชอบเรา แบบไม่เอาเลยอ่ะ พอมาตอนนี้เราก็คิดนะว่าคงสนิทกันแล้ว แต่ไม่ค่ะ เวลาจะเข้ารร.พวกนั้นจะนัดกันแล้วเข้าพร้อมกันตลอด แต่ไม่เคยบอกเราเลย บางทีตอนจะลงไปพัก เราจะนั่งทำงาน แต่พวกนั้นจะเดินลงไปเลย ไม่มีใครรอเรา เราก็เริ่มเฉยๆ ถ้าไม่รอก็ไม่ต้องรอ บางทีก็คิดว่าเราเป็นส่วนเกินหรอ...ตอนนี้ก็ยังอยู่กลุ่มเดียวกันนะ แต่เราเริ่มเฝดตัวออกมาแล้ว เราว่าเราเหมาะกับการอยู่คนเดียวมากกว่าอ่ะ

อยากเห็นน่าจขกท.จังเลยใช่คนที่เราคิดมั้ย เรารู้จักกันใช่มั้ยน้าาาา ทำตัวดีๆสิเดี๋ยวมีคนคบเอง

เราว่าคงรสำรวจตัวเองด้วยนะว่าทำอะไรผิดหรืออะไรหรือไม่ก็เข้าหาเพื่อนบ้างมั้ย ถ้าไม่เข้าหาใครก็อย่าหวังให้ใครมาเข้าหาเลย อยู้ในหลุ่ทสักแต่อ่านไม่เข้าไปร่วมการสนทนาไม่คุยตรงๆ ถ้าคิดในมุมกลับเพื่อนๆอาจคิดว่าเรากำลังตีตัวออกห่างเองก็ได้ใครจะรู้ถ้าไม่เปิดใจคุยกันเลยแล้วมตั้งกระทู้เพื่อนไม่เห็นหรอก

#พูดแบบไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจความรู้สึกนะ_เข้าใจดีเลยกับเพื่อนเก่าๆก็ไม่ค่อยโอเคมาเริ่มต้นใหม่กับเพื่อนใหม่ๆ

ผมเป็นบ่อยนะ ปัจจุบันเลิกคบกับเพื่อนกลุ่มนั่นไปแล้ว
แต่ก็มีคุยบ้างแต่ไม่สนิทเหมือนแต่ก่อน
แต่ปกติตอนอยู่ในกลุ่ม ผมก็มักจะไม่รู้เรื่่องอะไรของพวกมันอยู่แล้ว
เวลาถามอะไรไป มันก็จะบอกว่า ผมไม่รู้เรื่องหรอกแล้วพวกมันก็ไม่เล่าให้ฟัง

ผมว่าทางที่ดีถ้ายังอยากคบกันต่อ ควรถามนะ อย่าปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไป
มันจะกลายเป็นช่องว่างซะเปล่า แล้วมันหาอะไรมาถมให้เต็มยาก สู้ๆนะครับ จกท.

เราก็กำลังเป็นอยู่เลยค่ะ แต่พอไปถามตรงๆว่า ไม่ชอบอะไรเรารึป่าว เพื่อนก็ตอบว่าป่าวๆ จากนั้นก็ยังเป็นแบบนั้นเหมือนเดิม เสียใจมาก แล้วอยู่ดีๆ ก็มีเพื่อนในห้องคนนึงที่ค่อนข้างจะสนิทกับเรา มาบอกเราว่า หยุดขี้น้อยใจซักทีเถอะ คนอื่นเขาเบื่อกันหมดแล้ว เรานี่ใจแทบสลายเลย ยังคิดอยู่ว่าทำผิดอะไร แต่คิดในใจว่าอีกไม่กี่เดือนก็ย้ายโรงเรียนแล้ว จะได้ไม่ต้องมาเจอเพื่อนแบบนี้อีกแล้ว

เคยเป็นคะ แต่เราก็พยายามไม่คิดมากนะ เพราะเราก็ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่อ่ะ เนื่องจากตัวเราเองเป็นที่แคร์เพื่อนมากกกกกกก เป็นแบบนี้ทีไร เราก็จะเป็นชวนคุยก่อน มันก็จะเป็นปกตินะ สู้ๆคะ ถ้าไม่ไหว เราก็อยู่ตัวคนเดียวคะ อย่าไปซีเรียส

จขกท. ก็ลองถามเพื่อนดูสิคะว่าเราทำอะไรให้พวกแกเบื่อป่าว
เพราะตอนนี้เราเบื่อเพื่อนในกลุ่มคนนึงมาก
อาจจะเป็นเพรานิสัยส่วนตัวเขาอยู่แล้ว
แต่ไม่เพื่อนคนไหนหรอกที่เข้าไปบอกตรงๆว่าแกไม่ดีอย่างงี้นะ
เพราะมันอาจเป็นนิสัยส่วนตัวของเขาอยู่แล้ว
แต่แนะนำนะคะว่าอยู่กับคนที่สบายใจแล้วอยู่
ดีกว่าอยู่แล้วอึดตลอดเวลานะค้า
เป็นกำลังใจให้ค่าาา

เราก็เป็นน้อยใจเหมือนกัน เวลามีอะไรเขาก็คุยกันแค่นั้น บางที่นี้คุยข้ามหัวเลยอ่ะ ตอนนี้เบื่อมากอยากจบเร็วๆ
อยากพูดตรงๆกับเพื่อนแต่บางทีเขาอาจจะไม่ได้คิดเหมือนเราก็ได้เลยไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวเป็นปัญหา5555555555555555แต่ยังไงก็สู้ๆนะคะ

ถ้าเป็นแบบนี้ เราว่าพวกนั้นเค้าอยู่กันเป็นกลุ่ม แล้วเธอก็เข้าไปในกลุ่มนั้นทีหลังช่ะมะ ถ้าเป็นแบบนี้คือพวกนั้นเค้าสนิทกันอยู่แล้ว เธออาจะแทรกเข้าไปในกลุ่มไม่ได้หรอกนะ ทำใจแล้วกลับไปหาเพื่อนเก่าเถอะ ถึงแม้บางทีที่เลิกคบกับเพื่อนเก่าเพราะมีเรื่องโกรธกัน เราว่าเธอควรสนิทอยู่กับคนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ถ้าทะเลาะกับเพื่อนเก่าก็ไปคุยปรับความเข้าใจแล้วกันนะ

โดนเหมือนกันค่ะโกรธอะไรก็ไม่ยอมบอกเงียบต้องให้เพื่อนคนอื่นมาบอกแทนแทนที่จะบอกด้วยตัวเองเวลาเดินก็รีบพอเราช้าหน่อยก็โกรธไม่คุยด้วยเลยสู้ๆนะค่ะเหตุการณ์แบบนี้
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป#เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ปลง 555555 เคยลองพยายามหาใครสักไว้ระบาย สุดท้ายมันคิดว่าเราชอบเลยทักไปหาบ่อยๆ ดู-ไปเลย ช่างแม่งให้หมดอะ

เราก็เป็นอยู่เหมือนกันนะ คือความรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวทั้งๆที่แบบนั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อนอะ เป็นมาแบบ 2 ปี จนแบบอยากเดินออกไปจากที่ตรงที่เราอยู่มากอะ นี่ก็ไม่รู้นะว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่า แต่ตอนนี้ก็เริ่มกลายเป็นความเคยชินล้ะ แต่มันก็มีข้อดีนะ ตรงที่ไม่ต้องแคร์ใครหลายคน แล้วก็ฝึกให้เราอยู่ได้ด้วยตัวเอง สักวันเราอาจจะเจอสังคมที่ดีกว่านี้ก็ได้ค่ะ 

เคยเป็นเหมือนกันเลยค่ะ บางทีก็น้อยใจ เราก็อยากจะมีส่วนร่วมด้วย แต่เขากับไม่สนใจเลย

เราขอแสดงความคิดเห็นในด้านของเพื่อนในกลุ่มนะ เพื่อนเราคนนึงก้อเป็นแบบนี้ บางครั้งเราก้อไม่รู้หรอกค่ะว่าเขาเป็นอะไร เราเคยถามแล้วว่าเป็นอะไร และเราเคยขอโทษในสิ่งที่เราผิดหรือเราทำอะไรไม่ถูกใจเขาไปแล้ว เขาบอกว่าให้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่วันต่อมาเขาก้อไม่ค่อยคุยกับคนในกลุ่มเลย แรกๆยังกินข้าวโต๊ะเดียวกัน แต่พักหลังมานี้ไปกับเพื่นกลุ่มอื่นแล้ว ไม่ใช่ว่าเราปล่อยให้ทุกอย่างเลยไป แต่ทำจนเพื่อนคนอื่นบอกว่าถ้าเขาไม่สนใจเรา เราก้อไม่ต้องไปสนใจเขา คิดว่าเราไม่สนใจหรอ นี่เพื่อนเรานะ เพื่อนในกลุ่มก้อคุยด้วยแต่เป็นตัวของเขาเองที่ไม่คุยอ่ะ คิดว่าคนอื่นเขาไม่คิดมากไม่เสียใจหรือไง มีไรเราอยากให้เปิดใจคุยกัน ไม่ใช่หายไป พอเราถามว่าเป็นอะไร ก้อบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร แค่ไม่อยากคุย แล้วพอคุยกับกลุ่มอื่นล่ะทำไมคุยได้ เราเจอแบบนี้เราก็เสียใจสิ อยากให้มองในหลายๆมุมนะคะ ไม่มีใครอยากเสียเพื่อนที่ตัวเองคบมาตั้งนานหรอกค่ะ เราก็เช่นกัน อยากให้เพื่อนๆที่มีปัญหาแบบนี้ลองเปิดใจคุยกันนะคะ  เจ้าของกระทู้ก้อเช่นกันนะคะเราจะได้รู้เลยว่าเพื่อนในกลุ่มคิดยังไงกับเรา ถ้าใช่ก้อจูนกัน ถ้าไม่ใช่ก้อผ่านไป

เราว่า จขกท. น่าจะพิมพ์แทรกบทสนทนาไปบ้าง ไม่งั้นเพื่อนคงคิดว่า จขกท. ไม่รู้จะตอบอะไรหรือมาอ่านผ่านๆอย่างเดียว เราก็ต้องโผล่ไปเป็นจุดสนใจบ้างค่ะ ส่วนตัวแล้วกลุ่มเพื่อนของเราก็คล้ายๆกัน เริ่มห่างกันมากขึ้นเพราะอยู่คนละห้อง เวลาไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่ เราพยายามที่จะแชทหรือเดินไปเที่ยวที่ห้องของเพื่อนบ้าง เพื่อไม่ให้เกิดช่องว่างมากเกินไป เราก็เข้าใจเพื่อนว่าเวลามันชวนเที่ยวก็ไม่ค่อยได้ไปกับมันเท่าไหร่ เพราะชีวิตประจำวันเรามันไม่เหมือนกัน มันอาจจะออกนอกบ้านไปเที่ยวได้ แต่เราก็ต้องอยู่บ้านช่วยทำงานบ้าน นานๆถึงได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนที มันก็เลยไปเที่ยวกับคนห้องเดียวกัน ลึกๆก็น้อยใจเหมือนกันเหมือนว่าโดนแย่งเพื่อนไปเพราะเป็นคนหวงเพื่อนมากๆอาจไม่แสดงออกแต่หวงมากจริงๆ แต่จริงๆก็เข้าใจว่ามันเหงาจะเอามันล่ามโซ่ติดเราไม่ได้ สังคมที่อยู่มันคนละแบบ ยังไงมันก็ยังเป็นเพื่อนรักมากๆของเราเหมือนเดิม ตอนนี้ก็มีแพลนว่าจะหาเวลาให้มันบ้าง ถ้าเป็นเพื่อนกันจริงก็ต้องเข้าใจกันอยู่แล้วล่ะค่ะ

เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวค่ะ 
เพราะเพื่อนไม่ได้ไปต่อกับเราได้ตลอด 
ทำตัวเราให้ดี แล้วเค้าะเดินกลับมาหาเราเอง

เคยค่ะ แต่อยู่ในสถานะเพื่อนคิดไปเองว่าตังเองเศษค่ะ สงสัยเพื่อนหัวร้อน เจ้าของกระทู้เคยลองคุยกับเพื่อนตัวเองดูแล้วหรอค่ะ ไม่ใช่เพื่อนมาคุยด้วยแล้วก้อหนีนะ อย่าหัวร้อนค่ะ ลองไปเคียร์กับเพื่อนดูบางทีอาจจะเข้าใจผิดไปเอง 

คือวันนั้นเราไม่ไปโรงเรียนเพื่อนในกลุ่มเราคนนึงบอกให้คนในกลุ่มไม่คุยกะเราบังคับเพื่อนสนิทเราด้วยยพอวันต่อมาเราไปทุกคนไม่คุยกะเราเลยเพื่อนสนิทเราก็คุยแต่นับคำได้อ่ะเป็นแบบนี้ตลอด2วันเราเลยพยายามคุยกะเพื่อนเพื่อกลับมาเป็นเหมือนเดิมสุดท้ายเหมือนเดิมค่ะเเต่เเค่กับเพื่อนสนิทนะคะคือเขาคุยกันว่าตะไปกินอะไรกันเราก็ไม่รู้เวลาเดินเดินคามหลังตลอดเหมือนเขาเบียดให้เราไปยุข้างหลังคนเดียวตลอดจนเมื่อวานเราพึ่งรู้ว่าเขาคบกะเรากับเพื่อนสนิทเราเพราะหวังได้คะแนนกลุ่มเยอะ เราโง่มาตลอด2เทอม หมดคำพูดค่ะ

เป็นเหมือนกันนะ สมัยอยู่โรงเรียนเก่า555 แต่ตอนนี้เราย้ายโรงเรียนแล้ว คือคบกับเพื่อนแค่คนเดียวค่ะ แบบเข้าขากันได้จริงๆ มีอะไรพูดตรงมาก555 อยู่กันแค่สองคน คือเพื่อนในห้องก็สนิทนะ แต่จะไปไหนมาไหนกับคนนี้ตลอด ไม่เคยทะเลาะกัน เพราะจะเอาเหตุผลมาก่อนตลอด อยู่สองคนสบายกว่าเยอะอ่ะ 

เรานี่เเระ ตอนนี้เลยยย เบื่อมากก เพื่อนตอนมหาลัย กับเพื่อนมัธยมต่างกันมาก คือเเบบเครียดเรื่องเพื่อนจนอยากจะซิ่ว อยู่มหาลัยก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว อยู่ในกลุ่มเดียวกันยังหาความจริงใจ เเบบเพื่อนมัธยมไม่มีเลย พอเราทำอะไรผิดน่ะ โดนรุมด่าเลย ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เรากับเพื่อนคนนึงสนิทกันมากตอนเทอม 1 เเล้วมาเทอมนี้ห่างๆกัน ทำให้ทะเลาะ เราโดนเพื่อนทั้งกลุ่มเกือบเเบน รุมด่า ทั้งที่เราทะเลาะกันเเค่ 2 คนป่ะว่ะ ไม่เข้าใจ--

เราเคยโดนและตอนนี้ก็เป็นอยู่ค่ะ พวกเค้าชอบมองมาทางเราแล้วก็หัวเราะอ่ะค่ะ จะให้เราคิดยังไงอ่ะ
เราก็เลย....เดินออกมาจากกลุ่ม หาเพื่อนใหม่ สตองงงมั้ยล่ะ
ปล.มีการมาถามด้วยนะว่าไม่เล่นด้วยกันแล้วหรอแล้วพอวันต่อไปเราเห็นเค้าก็เล่นกันปกติในกลุ่มไม่ได้มองมาทางเราซักนิดอ่ะ เหมือนอยากให้เราออกมาจากกลุ่มนานแล้วอ่ะ เราก็ไม่เคยทำใครโกรธนะ ทำไมต้องทำกับเราแบบนี้ด้วยอ่ะ เราแม่งกดดันมาาก
ปลล.บอกเลยเราไม่ยึดติดเพื่อน ในเมื่อเค้าทำเราก่อนเราก็ไม่ต้องไปเล่นอะไรกับเค้าหรอกค่ะตอนนั้นเค้ายังหัวเราะเราเลยค่ะตอนที่เรายังไม่มีเพื่อนอ่ะ
ปลลล.ถ้าไม่ตรงกับทัศนคติก็ขอโทดค่ะะ

เรามีเพื่อนเยอะนะ......
แต่ไม่มีคนที่สนิทจริงๆ คนที่พร้อมจะจับมือเราเดินไปด้วยกันเลยแม้แต่คนเดียววววววว

ตือตอนนี้รู้สึกเบื่อมากค่ะ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนสนิท

คือพอไม่มีเพื่อนในกลุ่มอีกคน (ก็ไม่สนิทมาก ซื่อเป็นผู้ชายด้วย) คือแบบเราพูดไรคือแบบเฉยๆมาก
แล้วเราเบื่อที่สุดคือ เพื่อนสนิทเราเป็นคนไม่ค่อยพูด ซึ่งเราไม่ชอบเลยซักนิด เราเป็นคนชอบคนที่พูดมากอ่ะนะ กวนๆ ไม่หยิ่ง คือแบบพอไม่ได้คุยกัน ก็รู้สึกเบื่อ แต่พอคุยกันกลับลืมเรื่องนั้นไป คือแบบเพื่อนสนิทนี่ไม่เคยกอดเลยด้วยซ้ำ กอดแต่เพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทมาก (อย่าคิดว่าเป็นเลสนะ - - ) คือแบบเริ่มเบื่อ เฟสก็ไม่ค่อยเล่น เกมก็ไม่ค่อยเล่น มีช่วงนึงที่เรารำคาญที่ทักแชทเฟสมา จนต้องปิดแชท เราว่าเพื่อนสนิทคนนี้ไม่ค่อยใช่เท่าไหร่อ่า เราควรทำไงดี

เราก็เป็น ปกติพอวิชาสังคม,ประวัติ จะเป็นครูคนเดียวกัน แล้วพอใกล้เลิก(คือมันเป็นคาบสุดท้ายของตอนเช้า)ครูจะให้นั่งสมาธิบางครั้งเราก็ได้ออกคนแรก เราก็รอเราก็รอเพื่อนในกลุ่มจนครบ แต่บางครั้งเพื่อนได้ออกก่อนก็พากันไปกินข้าวกันก่อนโดยที่ไม่รอเราเลย
บางครั้งเราพยายามคุยด้วยแต่พวกมันก็ไม่สนใจคุยกันเฉยบางครั้งเราพยายามคุยด้วยแต่พวกมันก็ไม่สนใจคุยกันเฉยTOT แล้วก็ชอบล้อเราว่าอย่างนู้นอย่างนี้ ขี้เกียจพิมพ์แล้ว
บาย....

เราก็เป็น ตอนแรกตอนม.ต้น กลุ่มเราจะใหญ่อยู่ แต่ที่จะสนิทกันมากๆนั่งด้วยกันไปไหนด้วยกันตลอด ก็มีอยู่4คน มีคนนีงที่มาจากรร.เก่าเดียวกับเรา แล้วพอขึ้นม.4 เพื่อน2คนก็ย้ายกันไปรร.อื่น รวมถึงคนที่มาจากรร.เก่าเดียวกันก็ย้ายไปด้วย เลยเหลือแค่เรากับเพื่อนอีกคน ตอนม.4แรกๆก็โอเคอ่ะ นั่งด้วยกัน ไปไหนด้วยกัน มันก็มีบ้างบางครั้งที่เพื่อนเราไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มอื่นจนเราต้องอยู่คนเดียว เราก็นอยด์ๆ แต่ปกติก็จะเก็บไว้เงียบๆไม่พูดไรออกไปอยู่แล้ว เราก็ไปคุย ไปเล่นกับเพื่อนคนอื่นในห้องบ้างตอนที่เราอยู่คนเดียว แล้วพอปิดเทอมเล็กตอนเทอม1 เราก็รู้ความจริงบางอย่าง สำหรับเราเราว่ามันเป็นเรื่องใหญ่นะ คือเพื่อนหลอกเราหลอกอยู่2เรื่อง ทั้งหลอกทั้งแกล้งทั้งโกหก ตลอดเทอม1ที่ผ่านมา ตอนนั้นเรารู้สึกว่าทำไมทำกันแบบนี้ รู้สึกเหมือนโดนหักหลัง รู้จักกันมาตั้งแต่ม.1 คือเสียใจมาก ทำไมต้องหลอก ต้องโกหกกัน ตอนนั้นร้องไห้บ่อยมาก ร้องไห้คนเดียว ยิ่งคิดก็ยิ่งร้อง TT แต่พอเปิดเทอม2มา เราก็ทำเหมือนปกติทุกอย่างมีแค่อย่างเดียวที่ไม่ปกติคือความรู้สึกเราอ่ะ เราไม่ได้บอกเพื่อนว่าเรารู้ทุกอย่างแล้ว และเพื่อนก็ไม่เคยคิดที่จะบอกความจริงกับเราเลย ช่วงนี้ เพื่อนเราไปอยู่กับกลุ่มอื่นมากขึ้น คือเราก็อยู่คนเดียวอ่ะ โดนทิ้งบ่อยๆแบบนี้ยิ่งรู้สึกแย่ เราไม่อยากพูดออกไปว่าเรารู้แล้วเพราะเพื่อนเรามันยังไม่บอกเราเลย กลัวพูดไปแล้วทะเลาะกันมองหน้ากันไม่ติด จนตอนนี้เรารู้สึกสนิท ไว้ใจ และเชื่อใจกับเพื่อนคนอื่นๆประมาณ 3คน เพราะเราไปอยู่กับเพื่อนคนอื่นๆบ่อยมากขึ้นตอนเราอยู่คนเดียว ซึ่งความไว้ใจ เชื่อใจ ของเราที่เรามีต่อเพื่อนสนิทของเราไปหายไปตั้งแต่ที่เรารู้ความจริงทั้งหมดแล้ว

เราเคยเป็นนะ คือตอนนั้นเราก้รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินมาสักพักแล้ว คือแบบพวกขี้น้อยใจอ่ะ เเล้วคือเราก้เลยไปโพสในเฟสเหมือนแบบด่ามันอะไรอย่างเงี่ย ประมานว่าทำหน้าแบบนี้ใส่อีกแล้วแล้วก้ด่ามันคำหยาบต่ออีกนิดหน่อย ก้เลยแบบทะเลาะกัน เราก้เลยอยากบอก จขกท ว่าให้ลองคุยกับเพื่อนน่าจะดีกว่านะ แบบเปิดใจกันไปเลย จะได้ไม่เสียใจทีหลังเนอะ คือเราก้ต้องมองตัวเองด้วยว่าทำอะไรให้เพื่อนไม่ชอบใจรึเปล่า แล้วก้ลองคุยกันดีๆ อย่าใช้อารมนะคะ เดี๋ยวเราก้จะผ่านมันไปได้ สู้ๆน้าาาา

เคยเป็นมันเป็นอะไรที่บาดใจ(?)เอามากๆ เลย แบบคิดว่า เฮ้ยยย เราแม่ง เป็นส่วนเกินของกลุ่มไรงี้อ่ะ อย่างตอนงานเลี้ยงของทางโรงเรียนอ่ะ คือในกลุ่มก็พากันแต่งตัวแต่งหน้าสวยกันไปหมด แต่คือเราเป็นพวกแพ้พวกเครื่องสำอางกับไม่ชอบแต่งตัวสวยๆเหมือนผญ. เขาแต่งกันเลยออกแนวจะทอยบอย(แต่ไม่ได้เป็นน้าาา)แล้วคือล้ะ เดินเข้าไปกลุ่มเพื่อนสัมผัสได้เลยว่าเป็นส่วนเกินสุดๆ แถมเดินท้ายกลุ่มอีกด้วย ..เจ็บอ่ะ T^T ชวนคุยอะไรไม่ค่อยพูดกันเลย
แล้วอย่างงานคู่ แล้วแบบในกลุ่มเรามี 7 คน เรามักเป็นเศษตลอดอ่ะ เฮ้ออออ... แต่ว่าพวกเหตุการณืแบบนี้เราก็ชินแล้ววแหละ ช่างมันเถอะ....

เป็นนะ แต่ก็ชินจนชาไปแล้ว ...รู้สึกทุกอย่าง แต่แค่ไม่แสดงออกหรือพูดออกไปเท่านั้นเอง ได้แต่เพียงยิ้มแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อนไป ^..^ (TwT) พูดอะไรแทงใจก็ได้แต่ัวเราะเพื่อเปลี่ยนสถานการ์เพื่อให้เพื่อนสบายใจ ...เครียดแค่ไหนก็ได้แต่ยิ้มรับ ยิ้มออกไป ...เท่านั้นเอง
...ข้างนอกยิ้มใช่ว่าข้างในจะยิ้มตาม


แต่เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเองแหละ(บอกตัวเอง)

ของเราเหมือนกันเลยค่ะ เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเลยแยกตัวออกมาหาเพื่อนใหม่ที่คุยแล้วโอเคกว่า เพื่อนใหม่ก็ให้คำแนะนำว่าให้เคลียร์กันเลยตรงๆ จะได้รู้ไปเลย เราก็เลยไปเคลียร์กับกลุ่มเก่าค่ะ ได้คำตอบโดยรวมมาว่า เราไม่ค่อยปรับตัว ไม่ค่อยเขาหาเพื่อน เราพูดจาไม่เข้าหูอะไรแบบนี้ เรารู้สึกแย่มากค่ะเพราะเพื่อนไม่คิดจะบอกเราแต่แรก เราเลยคิดว่ามันสายเกินปรับแล้ว แต่ช่วงนั้นก็พยายามปรับนะคะ แต่เพื่อนก็ยิ่งถอยห่างไม่ยอมคนละครึ่งกับเรา เราเลยคิดว่าปรับไปก็เท่านั้นบวกกับเราได้ถามเพื่อนกลุ่มเก่าด้วยว่าจะเอาไง เพื่อนกลุ่มเก่าก็บอกเราค่ะว่าอคติกับเราแล้ว ไม่อยากยุ่งกับเราแบบเดิมแล้ว หลังจากนั้นเราก็คิดว่าควรเอาข้อเสียมาปรับตัวเองให้ดีต่อเพื่อนใหม่มากกว่าค่ะ อีกอย่างเราปรับเพื่อตัวเราเองด้วยเนอะ จะได้มีความสุข สู้ๆนะคะ เราเคยผ่านมาแล้ว

เป็นนะบ่อยมากกกก เบื่อจะเรียกร้องความสนใจ ทนตั้งแต่ ม.4 จนจบ ม.6 เลยแบบ (เราย้ายมาเรียน ม.4 ที่อื่น) โคตรอยากกลับไปหาเพื่อนเก่าเลย จิกกัดกันไปกันมา หาความจริงใจไม่ได้เลย บอกแม่อยากย้ายโรงเรียนมาตลอด แต่มันก็จะวุ่นวายเลยทนเอา 3 ปี บอกเลยเหมือนตกนรกมากกก มีครั้งนึง พวกมันเล่นโทรศัพท์คุยไลน์กันยกเว้นเราคเดียว (พวกมันชอบเล่นไลน์แล้วตั้งกลุ่ม) แล้วก็คุยกันสนุกเลย อารมณ์เราก็คือแบบนินทากูสินะ เพราะถ้ามันคุยกันปกติ มันต้องคุยกลุ่มที่มีเราด้วย นี้มันคุยกันแบบไม่ให้เรารู้เรื่อง เหนื่อยนะเจอแบบนี้ แต่ที่จุกสุดๆก็คือ ตอนเรียนใกล้จบนะ มันมีงานคอมแบบยากมากๆ 1 ชิ้น ของเราทำเสร็จแล้ว เพราะบ้านมีคอมแล้วก็ถัดเรื่องทำโปรแกรมนี้มากๆ เพื่อนในกลุ่มมี 3 คน เราก็ทำให้นะ แต่ว่ามันก็ควรจะเอาใจใส่ป่ะ มันทำเหมือนเป็นงานเราเลย

เพื่อนคนที่ .1 ทำให้เราหน่อยสินะ เรารอได้
เพื่อนคนที่ .2 -ต้องทำให้กูนะ
เพื่อนคนที่ .3 เพื่อนป่ะหละ !!

จนเราทำให้คนที่ 1 กับ 2 เสร็จ คนที่ 3 แม่งหนักเลย เอาแต่เล่นเฟส คุยกับผู้ชาย บลาๆ พอเราทำให้ 80% แล้วเราเหนื่อยมากก งานส่วนตัวอย่างอื่นเราก็มี เร่งเก็บคะแนนมากกก มันก็ส่งไลน์มาว่า -งานกูเสร็จยัง !! เราก็บอกมันไปว่า -หาคนอื่นช่วยเถอะ กูเหนื่อยมากเลย งาน...นี้ก็ยังไม่ได้ทำ แล้วมันทำอะไรเชื่อไหม มันโกธรเราจ้าาา เราไม่ได้ทิ้งเพื่อนนะแต่เราก็ควรทำเพื่อตัวเองป่ะ จะให้กูมานั่งทำให้ตลอดกูก็เหนื่อยนะ

ปล. หลังจากนั้นก็ไม่คุยกันเลย กับเพื่อนคนที่ 3. นั้งโต๊ะข้างกันก็ไม่คุย

เอาตรงๆเลยนะคะ ที่คุณรู้สึกอย่างนั้นเพราะนั่นไม่ใช่ที่ของคุณค่ะ เราเคยเป็นมาก่อน เปลี่ยนกลุ่มไป 3-4 กลุ่ม ปัจจุบันเจอที่ที่ใช่
เราเป็นคนพูดสิ่งที่คิดอ่ะนะ เรื่องทั่วๆไปก็ค่อนข้างเปิดเผยด้วยรู้สึกอะไรก็พูด ในกลุ่มเราจะมี 4 คน แน่นอนในกลุ่มต้องมีเพื่อนที่สนิทมากๆอยู่คนนึง เรียกว่าเป็นบัดดี้กันเลยก็ได้ นี่ก็ทะเลาะกันทุกวัน คุย หยอกล้อ เล่นกันทุกวัน มันด่าเราบ่อยมาก(ชอบทำร้ายเราด้วย) เราก็ชอบด่ามัน คือเข้ากันได้อ่ะ อะไรๆมันก็ใช่(มันทำร้ายเราจนเราว่าตัวเองกลายเป็นพวกมาโซฯไปแล้วด้วย) แต่มีอะไรก็ช่วยกันและกันตลอด บางทีก็มีน้อยใจในบางเรื่องบ้างเหมือนกันแต่ก็แค่แปปๆถ้าไม่คิดมากเกินไปเดี๋ยวก็หาย ปัจจุบันเรายังไม่รู้เลยว่าทำไมเราถึงยอมมันขนาดนั้น ทั้งๆที่บางทีเรื่องเรียนก็ชอบแข่งกันว่าใครจะได้คะแนนเยอะกว่าตอนสอบ เป็นเหมือนเพื่อนรักแล้วก็คู่กัดไปในตัวยังไงไม่รู้ ความรู้สึกของเราที่มีต่อมันเรียกว่า 'ทั้งรักทั้งเกลียด' เลยก็ได้ เราแคร์มันมากด้วย เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดตั้งแต่ที่เคยคบมา
แต่ไม่ใช่แค่บัดดี้คนเดียวหรอกอีกสองคนในกลุ่มก็ด้วยเราแคร์หมด(ถึงจะลำเอียงกลุ่มตัวเองมากกว่าเพื่อนคนอื่นก็เถอะ)
เราว่าถ้าอยากอยู่ในที่ที่ใช่สำหรับตัวเองคงต้องเลือกเพื่อนที่มีความชอบเหมือนกัน นิสัยเหมือนกันเลยก็ได้(กับบัดดี้เราอายุมากกว่ามันปีนึงแต่เรียนชั้นเดียวกัน คือมันเรียนก่อนเกณฑ์ นิสัยเหมือนกัน กรุ๊ปเลือดเดียวกัน เป็นอะไรที่พิลึกมากๆเพราะพวกเราคล้ายกันหลายอย่าง แถมเข้ากันได้ดี) ข้อดีของกลุ่มเราที่คิดว่าดีกว่าคนทั่วไปเลยก็คือการที่กลุ่มเราดันเป็นพวกติดการ์ตูน นิยาย อะไรทำนองนี้ เรื่องผู้ชายหรือรักๆใคร่ๆไม่มีเหมือนเพื่อนกลุ่มอื่น แถมไม่รักสวยรักงามเหมือนพวกผู้หญิงอีกหลุ่มในห้อง คุยได้กับทุกคน เหมือนจะเป็นกลุ่มเดียวที่ไม่เคยมีปัญหากับใคร
มาแล้วก็เล่าอีกล่ะกัน เพื่อนเราในกลุ่มไม่เน้นคุยในเน็ตแต่ชอบคุยกับตัวจริง พวกไลน์อะไรงี้จะคุยกันเมื่อมีงานของโรงเรียนเท่านั้น ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่คุย ทำตัวเป็นเด็กบ้าๆบอๆปัญญาอ่อนใส่กันได้ บางทีก็จริงจังใส่กันบ้าง ซึ่งถ้าเป็นอย่างหลังก็จะปล่อยให้คนที่อยู่ในโหมดจริงจังปลีกวิเวกตัวเองไปอยู่กับตัวเอง(ไม่ได้หมายถึงไปอยู่คนเดียวนะ อยู่ในกลุ่มนี่แหละแต่แค่เงียบไม่ค่อยพูดจากับใครเท่านั้น)ซึ่งถ้ามีอาการอย่างนี้ก็จะปล่อยให้เขาใช้เวลาคิดกับตัวเองไป
พอดีกว่าค่ะเดี๋ยวยาว
คือเราจะบอกว่าถ้าไม่ชอบแบบที่เป็นอยู่ก็ลองหาแบบใหม่ให้ตัวเอง หรือไม่ก็พูดกับเพื่อนไปตรงๆ ถ้าเขาไม่ใจแคบเขาก็คงจะเข้าใจเราเอง แต่เราก็ต้องพยายามปรับตัวด้วย หรืออีกอย่างที่ควรทำคือ ฝึกสมาธิ ค่ะ(ในที่นี้คือการบังคับตัวเอง)
ลองพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองดูบ้าง ความรู้สึกน้อยใจ เบื่อ เกิดขึ้นได้กับทุกคน ก่อนเราจะมากลุ่มเพื่อนปัจจุบันก็ง้องแง้งๆกับเพื่อนในกลุ่มก่อนหน้าด้วย คือมีปัญหากันนิดหน่อย ปัจจุบันก็เป็นเพื่อนที่คุยกันได้ปกติอยู่ถึงจะไม่สนิทแบบแต่ก่อนแล้วก็เถอะ พยายามเป็นคนไม่คิดมากดู เอ้อ แล้วบางเรื่องที่ถ้ามันดูเครียดเกินไปก็อย่าไปเล่าให้เพื่อนในกลุ่มฟังถ้ายังไม่สนิทพอหรือมันไม่สนใจอาการของเราเอง บางทีมันก็มีสัญญาณที่เรารับรู้ได้เองอ่ะนะว่าตอนนี้มันคงเริ่มไม่โอเคล่ะ ยังไงก็พยายามทำดีไว้นะคะ เดี๋ยวผลตอบรับดีๆก็มาเอง สู้ๆนะคะ ถ้ายังไม่สบายใจอยู่จะคุยกับเราในเฟสก็ได้น้า เราแนะนำคนเก่ง โฮะๆๆ(มั่นไป)
(ชื่อที่ใช้คอมเม้นนี่แหละเฟสฯจ้า พิมพ์ไปเดี๋ยวก็เจอ)
ไม่รู้ว่าจะช่วยได้มากไหม ยังไงก็สู้ๆนะจ๊ะ

เหมือนกันเลย

นี่เป็นเด็กปี 1 หรือ เพิ่งย้ายโรงเรียนใช่ไหม
ถ้าใช่ ขอให้อดทนหน่อย เพื่อนที่จะเหลือจริงๆ
ก็ประมาณ ปี 3 ปี 4 ถึงจะรู้ว่ามีใครบ้าง
หรืออาจไม่ใช่กลุ่มที่น้องกำลังอยู่ด้วยนะปัจจุบัน

ที่จขกทรู้สึกเบื่อนี่เป็นเพราะรู้สึกเข้ากันไม่ได้กับเพื่อนในกลุ่มหรือป่าว คือถ้าอย่างที่จขกท.บอกว่าถึงพูดไปเพื่อนก็จะบอกว่าป่าว เราเคยเจอแบบนี้เหมือนกัน แรกเราก็รับไม่ได้ ว่าเพื่อนไปทำอะไรแล้วไม่ชวนเรา พอหลังๆเราเริ่มรู้สึกเบื่อ เราพยายามคุยกับเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าไม่มีอะไรไม่ได้โกรธเรา แล้วก็กลับมาเป็นแบบเดิมคือเราเป็นเศษมาจากกลุ่ม เราเริ่มที่จะแยกออกมาจากกลุ่มนั้น ให้ความสนใจเพื่อนกลุ่นนั้นแค่เพื่อนพอไม่ใช่เพื่อนสนิท ถ้าอยู่ไปแล้วไม่สบายใจ เราว่าถ่อยออกมาแล้วหาเพื่อนที่เรารู้สึกว่าเราคุยกับเค้าได้ทุกเรื่อง แล้วเราสบายใจดีกว่า ส่วนที่บ่นว่าอย่ากกลับไปอยู่กลับเพื่อนเก่า เราว่าการที่เราแยกออกมาจากเพื่อนเก่า ทำให้เรามีประสบการณ์มากขึ้นได้เรียนรู้ ถ้าเอาแต่ยึดติดกับเพื่อนกลุ่มเก่า มันจะทำใฟ้เรา หาเพื่อนใหม่ๆไม่ได้เพราะจะเอากลับไปเปลียบเทียบกับเพื่อนเก่า ต้องเข้าใจว่า ในที่ใหม่ทุกคนมาจากสังคม สถานที่ สภาพแวดล้อมต่างกัน ไม่มีใครเข้ากับเราได้ 100%หรอกค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท.ด้วยนะค่ะ

เราก็เคยโดนนะแต่เราคิดว่าช่างมันเถอะเพื่อนนั้นไม่ใช่ทุกอย่างของเราเราแคร์คนอื่นมากๆแต่ก็โดนเมินอยู่หลายๆครั้ง แต่ตอนนี้เราไม่ค่อยจะสนใจแล้วล่ะเราคิดว่าเราทำให้ตัวเองมีความสุขที่สุดจะดีกว่า

เคยค่ะ ของเราก็ย้ายกลุ่มเลยค่ะ แต่เราก็คุยกับกลุ่มเก่าธรรมดาแบบเพื่อนทั่วไปในห้อง ส่วนกลุ่มใหม่ที่ย้ายไปก็จะมีแต่คนที่ออกมาจากกลุ่มของตัวเองพอเราลองอยู่เราว่าทุกคนเค้าก็นิสัยดี เวลาใครทำอะไรก็จะรอ คอยช่วยงานกันตลอด

พูดตรงๆไปเลย เข้าไปพูดต่อหน้าเลย จะได้เครียๆกัน ถ้าอึดอัดมากนักก็ระเบิดมันออกมาเลย อย่าเก็บไว้คนเดียว 

เราก็เป็นนะ แบบของเรานี่เพื่อนใหม่ในกลุ่มเรายังไม่มีสนิทเลย พึ่งเพื่อนเก่าตลอด ล่าสุดเรามักจะโดนเพื่อนในกลุ่มแซะเกี่ยวกับลูกตาเรา บอกว่าสายตาเราน่ากลัว กวนตีน มองแบบนี้เดี๋ยวก็โดนตบ คือแซะเราจนเรากดดันแล้วไปร้องไห้กับเพื่อนห้องเก่าอ่ะค่ะ แบบหลังๆมาเราเลยไม่สนใจ แต่ก็ทำงานด้วยกันแหละ เหมือนใส่หน้ากากเข้าหากันทั้งคู่ 555 ก็ดี สนุกดีค่ะ เหมือนเล่นเกม - -

จริงๆเราเองก็เคยนะ
แต่เราแก้ไขโดยการชวนเพื่อนในกลุ่มไปทำกิจกรรมร่วมกัน เช่น ไปเที่ยวบ้าง ไปสถานที่ใหม่ๆบ้าง ชวนคุยบ่อยๆ หาเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง หลังจากนั้นทุกอย่างก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ 
จขกท ลองไปทำบ้างสิ เพื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น คบกันไปนานๆไม่มีอะไรแปลกๆใหม่ๆมันก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ ลองหาอะไรแปลกๆใหม่ๆทำดูสิ มิตรภาพจะได้ดูมีสีสันมากขึ้น

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ เราทำอะไรเหมือนเขาไม่สนใจเลย คนในกลุ่มเวลาพูดก็หัวเราะกันเราก็หัวเราะด้วยพอเราพูดบางคนไม่ฟังไม่ก็พูดสวน เราทนไม่ไหวค่ะเลยออกจากกลุ่มเลย

เราก็เป็นน่ะเคยถามแล้วว่าทำไมไม่ค่อยสนใจเรา เพื่อนบอกว่าเป็นเพราะสนิทไม่เท่ากันคือเราแบบเศร้ามากไรว่ะเราก็แคร์มันน่ะแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ... ในกลุ่มมี5คนเราเป็นเหมือนวิญญาณอ่ะไม่สนเราเลยพอพูดอะไรก็ทำเป็นขำไปงั้นแหละ พอเราพูดบ้างกลับเมินเรา พอทะเลาะกันนิดหน่อยด่าเรายับเลยอ่ะ ปกป้องออกตัวแทนกันตลอด พอมันมีปัญหาอะไรเราให้คำปรึกษาน่ะพอเรามีบ้างกลับไม่สนเราอ่ะเปลี่ยนเรื่องคุยเฉย รู้สึกว่าคุยกับเพื่อนเก่าในไลน์ยังมีความสุขกว่าเลย

เราก้เป็นนะคะ แต่เราพยายามมองข้ามสิ่งที่ทำให้เราไม่สบายใจ หรือสิ่งที่ทำให้เราเกิดความรู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินคะ ด้วยความที่เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงล่ะก้เพื่อนๆในกลุ่มเรามันมีคนที่ชอบกันแต่เราไม่มีคะ เวลาคุยกับเพื่อนเรื่องพวกนี้ฟีลลิ่งมันค่อนข้างแตกต่าง และเราเป็นคนพูดตรงๆด้วย เราเลยพยายามตีตัวออกให้ห่างจากเพื่อน แต่ก้ไม่ถึงกับห่างเหินคะ แค่ห่างๆกันในบางเรื่อง บางเวลา คือ เราอยู่ตัวคนเดียวได้สบายๆเลยคะ แต่ด้วยสังคมหรือเรื่องต่างๆ การอยู่คนเดียวก้ไม่ใช่ทางทีดีเสมอไป 
ถ้า จขกท รู้สึกแย่ รู้สึกเฟล ก้ลองมองข้ามเรื่องที่ทำให้เราเกิดความรู้สึกแบบนี้ดูนะคะ ถ้าเรามองข้ามมันได้ จะทำให้ จขกท สบายใจมากขึ้น สู้ๆนะคะ ^^ 

เราเป็นคนนึงที่ไปที่ไหนมีเพื่อนตลอดเวลาคุยได้กับทุกคนเรามีเพื่อนคนนึงที่คิดแบบนี้นะ ชอบบอกว่าตัวเองเป็นส่วาเกินเหมือนเรียกร้องความสนใจให้สนใจตลอดเวลา มันก้ไม่ใช่เรื่องนะถ้าเป้นอย่างนี้อาจจะเกิดจากว่า แบบยังไงอะแบบนิสัยไม่ตรงกันหรือมีอะไรมีคอยขัดกันตลอดดีที่สุดคือพูดไปนะคะ

เราก็เป็นนะ คือเราไม่ได้ทำไรผิดนะ เรามีกันอยุ่6คน ตอนแรกๆ ก็เข้ากันได้อะหลังๆมา เข้าไม่ค่อยได้ ต่างคนต่างคิดไม่แคร์กัน. คิดถึงเพื่อนเก่านะ. เพื่อนเก่าคอยถามว่าเปนไร. สบายดีไหมแถบร้องค่ะ

เราก็เฉยๆนะ ตอนแรกก็เป็นเหมือนเจ้าของกระทู้นั่นแหละ แต่เพราะเจอไปนานๆมันกลายเป็นสิ่งที่หลอมเราขึ้นมาใหม่ จากที่เขินอายเวลาคุยกับใคร ไปไหนต้องมีเพื่อนตลอด ชอบคุยกับเพื่อน กลายเป็นคนที่ ลุยได้ทุกงานหน้าด้านคุยกับครู ไปไหนไปคนเดียวไม่แคร์ ไม่คุย คุยเท่าที่จำเป็น
ทำให้เราคิดถึงคำพูดของพ่อแม่ได้เสมอว่า "เพื่อนไม่ใช่ทุกอย่าง" 
เรากลายเป็นคนที่มีอคติเกี่ยวกับเพื่อนพอสมควร เพราะเพื่อนเปลี่ยนไปกันมาก จากเพื่อนที่เก่ง ตั้งใจเรียน สุภาพเรียบร้อย ให้ความเคารพคนอื่น กลายเป็นเด็กที่ ไม่ตั้งใจเรียน โดดเรียน ไม่ให้ความเคารพครูบาอาจารย์  โลกเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยน บางคนไม่คิดหรอก แต่เรากลับคิดได้ถึงประโยคที่ว่า "สูงสุดคืนสู่สามัญ" ทุกอย่างจะมีสูงสุดแล้วจะกลับมาเป็นเหมือนเมื่อก่อนนั่นก็คือเราในปัจจุบันนี้ เราคอยเฝ้าถามตัวเองเสมอว่าเมื่อก่อนเราทำแบบนั้นทำไม ทำไปเพื่ออะไร มันมีประโยชน์มั้ย"
เพราะงั้น จชกท.ไม่ต้องกังวลอะไรมากนะคะ เาไม่ใช่ศูนย์กลางของเพื่อนก็จริง แต่ขออย่าเสียศูนย์เพราะเพื่อนก็พอ
สู้ๆ