บรรยายกระชับ เดินเรื่องไว VS บรรยายละเอียด เนื้อเรื่องเดินช้า
ตั้งกระทู้ใหม่
(จำนวนคนโหวต 37 คน)
PedoKung
8 มี.ค. 59 เวลา 20:43 น.
1,431
views
10 ความคิดเห็น
ฉากที่ต้องบรรยายเยอะๆ ต้องใช้บรรยากาศ เช่นฉากเศร้า ฉากซึ้ง หรือฉากบรรยายวิว ถ้าเร็ว มันก็ไม่ได้อารมณ์ ไม่เห็นภาพ
กลับกัน ฉากที่ความเร็วสูงอย่างฉากต่อสู้ สงคราม การถกเถียง การต่อปากต่อคำชิงไหวพริบ หรืออะไรที่ภาพควรจะต้องไปไว ถ้ามัวแต่ช้าๆ บรรทัดนึงเงื้อ บรรทัดนึงฟัน บรรทัดนึงร้องเอื้อ บรรทัดนึงล้มลงไป อีกบรรทัดเอามือยันไว้ได้ อีกบรรทัดร้องโหยหวนถามคนฟันว่าใครฆ่าพ่อเจ้า แบบนี้มันก็ไม่ทันกินครับ สโลว์โมชั่นไปหมด
ไม่ใช่ว่าชอบเร็วก็เร็วไปทั้งเรื่อง หรือช้าก็ช้าไปทั้งเรื่อง
ผมชอบนิยายที่เขียนให้จังหวะเรื่องเดินเร็วๆ
ช่วงน่าเบื่อ โดดข้ามๆไปเลย สรุปมาแค่สามบรรทัด
การบรรยายไม่ต้องเยอะแยะมากมาย โดยเฉพาะสถานที่ บรรยากาศ ทิวทัศน์ เขียนผ่านไปเร็วๆได้เลย ให้รีบไปให้ถึงฉากสนุก แล้วจึงค่อยลดความเร็วลงที่ฉากสนุก
ผมชอบแบบนี้นะ
ถ้าไม่ใช่ซีนอารมณ์เราชอบอ่านแบบดำเนินเรื่องเร็วๆค่ะ
ถ้าบรรยายยาวๆ ชอบอ่านข้าม แหะๆ
มันขึ้นอยู่กับจังหวะช่วงตอนของเรื่องนะ
บางทีก็ขึ้นอยู่กับคนอ่านชอบแนวไหน คนที่จะมาตอบให้คุณ ลองจับคู่วิจัยได้เลย
- บรรยายกระชับ เดินเรื่องไว
สายแอ๊คชั่น แฟนตาซี รักกุ๊กกิ๊ก ตลกเฮฮา
- บรรยายละเอียด เนื้อเรื่องเดินช้า
สายรักดราม่า ย้อนยุค ผจญภัย ลึกลับ ผีๆ
ก็เท่านี้แล
พอดีผมสนใจแค่ตัวเลือกสองแบบที่ต่างกันแบบสุดๆครับ
แบบสมดุลนี่ละไว้ในฐานที่เข้าใจว่าคนส่วนใหญ่ต้องชอบแบบนั้นมากกว่าอยู่แล้ว
บางเรื่องบรรยายละเอียดเกินไป ก็เบื่อค่ะ ตอนนั้นเคยอ่านเรื่อง "ในฝัน" ของทมยันตี ฉากที่บรรยายสวน อ่าน ๆ ไป ทำไมมันนานจังหว่า มันจะรู้สึกแบบนั้นค่ะ คือยาวพอประมาณ เราคิดว่า ไม่จำเป็นต้องบรรยายการเคลื่อนไหวอย่างละเอียดเกินไป มันจะน่าเบื่อค่ะ แต่ถ้าฉากที่ต้องเข้าใจความรู้สึก ก็อาจจะยาวหน่อยได้ค่ะ
บางเรื่องถ้าบรรยายกระชับ ดำเนินเรื่องเร็วไป ก็ไม่ดี (หรืออาจจะดี)
บางเรื่องบรรยายยาวไป เดินเรื่องเชื่องช้าจนน่าเบื่อ ก็ไม่ดีอีก
แต่ก็ขึ้นอยู่กับบุคคลนะคะ บางคนก็ชอบบรรยายกระชับ เดินเรื่องไว บ้างก็ชอบบรรยายละเอียด
แต่เราชอบพอดีๆ หน่อย มีความเหมาะสมในแต่ละตอนละฉาก ไม่บรรยายยืดเยื้อหรือสั้นกระชับจนเกินไป
ดันมีสองตัวเลือก...คงต้องขอเลือกกระชับ เดินเรื่องไว เพราะบางทีการบรรยายละเอียดมากไป เราก็เบื่อแล้ว อาจจะพอได้ถ้าเป็นฉากพรรณาความรู้สึก เพราะสั้นไปก็ไม่ได้อารมณ์ ต้องละเอียดนิดนึง
เบื่อง่ายชิช้ะ
55555 คงจะจริง ถ้าแต่ก่อนน้องนั่งอ่านได้โดยไม่เบื่อ ตอนนี้เห็นเยอะมาเป็นขบวนเริ่มจะเลื่อนผ่านๆ ฮา
ชอบบรรยายเยอะ ๆ ค่ะ
ตอนนี้อ่านนิยายแปล หน้าหนึ่งยังไม่เห็นบทพูด แบบนี้ละที่ต้องการ 555
แบบแรกมักพบในไลท์โนเวล นิยายเยาวชน
แบบสองมักพบนิยายผู้ใหญ่ นิยายละเมียด นิยายที่เน้นความรู้สึก
ทั้งนี้เป็นแค่ประเภทของนิยาย แต่ลักษณะเฉพาะแต่ละเรื่องอาจไม่อยู่ในกฏเกณฑ์พวกนี้
ที่ชอบและใส่ใจ คือแบบผสม มันขึ้นอยู่กับ
- พล็อตสำคัญหรือพล็อสัพเพเหระ
- ตัวละครในฉากมีบทบาทเพียงใดต่อโครงเรื่องหลัก
- ต้องการให้แค่ผ่านฉาก หรือต้องการสะกดอารมณ์ผู้อ่านให้จมอยู่กับฉากนานๆ
- ฉากสู้ไม่จำเป็นต้องรวบรัดเสมอไป ตราบใดที่ต้องการสะกดคนอ่านให้อิน และเป็นฉากสำคัญของเรื่อง
- ฉากปลีกยอยส่วนใหญ่เป็นแค่คั่นเรื่องราวดำเนินรวบรัดได้
และเป็นคนที่แปลกนะ คือเวลาเขียน ชอบให้ฉากสำคัญๆ หั่นขาดครึ่ง ครี่งแรกอยู่ท้ายตอน ครี่งหลังไปอ่านตอนถัดไป ประมาณว่า ถ้าไม่อัพครี่งหลัง คนอ่านอารมณ์ค้างสุดๆ แล้วถ้าหายเงียบไม่มาอัพต่อสักพักใหญ่ เราก็จะเจอโดนทวงนิยาย 555
ชอบแบบหลังมากกว่าครับ เคยอ่านนิยายฉากซึ้งๆหรือดราม่าแต่ดันบรรยายเร็วจนไม่มีอารมณ์ร่วมเลยน่ะ
ต้องรู้จังหวะว่าตอนไหนควรเร็ว ตอนไหนควรช้า ถ้าเป็นเหตุการณ์ฉุกเฉิน เช่น ตัวเอกหนีอะไรสักอย่างจนตกน้ำ ตะเกียกตะกายขอชีวิต จะมาบรรยายช้า ๆ รายละเอียดยันรูขุมขน คนอ่านก็เซ็ง แต่ถ้าเป็นฉากแสดงความรัก ช้านิดหนึ่งก็ได้ เร็วไปคนอ่านก็ยังไม่ทันฟิน
บางคนบรรยายละเอียดมาก แต่ซ้ำซ้อน เช่น ย่อหน้าแรก ได้กลิ่นดอกไม้ ย่อหน้าถัดมา ได้กลิ่นดอกไม้อีกแล้ว ย่อหน้าต่อ ๆ มา ลมโชยมาพร้อมกลิ่นดอกไม้ เจอแบบนี้บรรณาธิการตัดหมดค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?