จงใส่ใจในรายละเอียด

[kula]

       นับตั้งแต่เริ่มเข้าสู่วงการเขียน ผมมักจะได้ยินคำนี้บ่อยๆ ทั้งจากคนที่คอยสอนเรื่องการเขียน รวมถึงเพื่อนนักเขียนคนอื่นๆ   ใส่ใจในรายละเอียดคืออะไร? คำตอบที่ได้คือทุกอย่างที่จะเขียนจงใส่ใจ เหมือนจะทำให้งง แต่พอมาคิดดูอีกที คำสั้นๆนี้กลับเป็นประโยชน์มหาศาล เช่น

-ตัวละคร เป็นใคร มาจากไหน รูปร่างหน้าตา นิสัยใจคอ 9ล9

-ฉาก เป็นที่ไหน ลักษณะอย่างไร ฤดูไหน สภาพอากาศ อุณหภูมิ 9ล9

-เหตุการณ์ เกิดอะไรขึ้น ใครทำอะไรกับใคร ส่งผลยังไงต่อเรื่อง 

-คำพูดของตัวละคร ต้องพูดยังไงถึงจะแสดงออกถึงบุคลิก ความคิด สติปัญญา หรือสภาวะอารมณ์

-การดำเนินเรื่อง จากอะไรไปสู่อะไร จะหักมุมยังไง จะหลอกคนอ่านไปทางไหน

          พอเราใส่ใจในรายละเอียด คำถามมากมายจะผุดขึ้น เมื่อเราหาคำตอบได้ เราจะเขียนได้ ลึกกว่า เข้าถึงกว่า และสมจริงกว่า นั่นคือคำแนะนำที่ผมได้รับมา และอยากจะแชร์เผื่อเป็นประโยชน์ครับ

Comments

[Pushkinn]

จำไว้นะ ดีมากๆ

[White Frangipani]

โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โอยย มีความสุขค่ะ อ่านเม้นต์นี้มีความสุข (สำลักความรู้สึกดีๆที่เรียกว่าเป็นสุข5555555)

สั้นๆนะ แต่อ่านแล้วทำไมรู้สึกเป็นสุขเนอะ (สวัสดีค่ะ คุณเจ้าของเม้นต์คะ คุณพูด พิมพ์คำที่ให้เกิดความสุขได้ด้วยแฮะ คุณเขียน พิมพ์ พูดแบบนี้บ่อยๆนะคะ ชอบความรู้สึกแบบนี้เมื่ออ่านแล้วค่ะ^__^

ค่ะ...นักเรียนหัดเขียนจะจำไว้ค่ะ เห็นด้วยค่ะว่าดีมากๆๆๆ^_______________^

[Pushkinn]

คุณลดาวีกลับมาหาผมเถอะนะครับ อย่าทิ้งผมให้เดียวดายแบบนี้เลย ไม่รู้หรอว่าผมใจหายแค่ไหน

[Polaria]

'ใส่ใจในรายละเอียด' เป็นสิ่งที่นักเขียนต้องมีทุกคน แต่ขึ้นอยู่กับว่าใครมีมากใครมีน้อย ยิ่งใส่ใจในรายละเอียดมากเท่าไหร่นิยายเราก็จะสมจริงมากเท่านั้น ถึงแม้ว่าจะควบคุมยากไปหน่อยก็ตาม //ฮา

เห็นด้วยกับสิ่งที่ท่านเขียนมาทุกประการค่ะ

จะพยายามใส่ใจในรายละเอียดมากกว่านี้ ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาแชร์ค่ะ :)

[5CD081]

ถูกต้องที่สุดครับ เหนือกว่าได้ด้วยรายละเอียด (และต้องไม่มากหรือน้อยเกินไป)

[Primnara [Lady pink]]

ถูกต้องเลยค่ะ

พริมเห็นด้วยค่ะ ตอนที่เขียนนิยายพริมก็ใส่ใจในทุกรายละเอียดพยายามเก็บอยู่เสมอ เพื่อให้นิยายมันดูสมจริงแต่ก็ไม่ทิ้งความสนุกในตัวของมัน

พริมจะชอบเน้นไปที่ตัวละครเสียมากกว่า ตัวละครที่ว่าคือ สาเหตุที่ตัวละครมีนิสัยแบบนั้นแบบนี้มันต้องมีที่มาและสาเหตุพริมถึงได้นั่งร่างตัวละครเขียนประวัติพวกเค้าออกมาทีละตัว ทีละตัวและเอามาประติดประต่อกันเพื่อให้มันสมเหตุสมผล มันไม่มีใครจู่ๆเกิดมาจะเลวได้เลยมันต้องมีที่มาค่ะ อย่างเช่น

พระเอกในเรื่องนี้เป็นเด็กที่เย่อหยิ่ง เอาแต่ใจ ไม่ไว้ใจใคร เย็นชา แต่ขี้เหงา เป็นโรคตื่นกลางคืน

สาเหตุที่พริมร่างไว้คื่อ เกิดมาจากที่เขาเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่น พ่อไม่มีเพราะพ่อไม่ยอมรับในตัวเขาตั้งแต่เกิดมาทำให้อยู่กับแม่สองคนและตอนเด็กโดนรังแกบ่อยๆเลยทำให้เข้มแข็ง ในตอนเด็กเคยไว้ใจเพื่อนคนหนึ่งมากๆแต่โดนเพื่อนเหล่านั้นหักหลังทำให้ไม่กล้าไว้ใจใครเลยนอกจากคนสนิทเพียงไม่กี่คน ที่เอาแต่ใจเพราะว่า เป็นเจ้าชายทำให้โดนตามใจค่อนข้างมากทำให้ต้องได้ ยังไงก็ต้องได้ และพูดคำไหนต้องได้แบบนั้นด้วย เย็นชาเพราะโดนทำร้ายมาก่อน ขี้เหงาเพราะกลัวที่จะเปิดรับใครเข้ามาและกลัวโดนทรยศอีก ที่ตื่นกลางคืนเพราะ ในตอนเด็กนั้นเคยโดนลอบทำร้ายในกลางดึกจนเกือบถึงแก่ชีวิตทำให้เป็นคนระแวงกึ่งหลับกึ่งตื่นตลอด


ส่วนเรื่องรายละเอียดของฉากนั้น พริมก็ร่างออกมาเป็นฉากๆและพยายามอธิบายแบบไม่เวิ้นเว้อเกินไป พยายามอธิบายให้กระชับแต่ก็คงรูปร่างของฉากเอาไว้ด้วย

เรื่องอารมณ์ของตัวละครนั้นค่อนข้างสำคัญเพราะมันจะสะท้อนเรื่องราวได้ พริมพยายามเก็บรายละเอียดของอารมณ์ตัวละครค่อนข้างมาก พยายามเก็บมันทุกเม็ด

พริมพยายามเก็บรายละเอียดในส่วนที่คนอื่นเค้าอาจจะมองไม่เห็นแต่ก็จะพยายามเก็บมันทุกส่วนเพื่อให้นิยายของตัวเองนั้นมันสนุกมากขึ้นและสมจริง แม้จะทำเพื่อความสนุก แต่นี่แหละค่ะความสนุกของจริง

'ใส่ใจในรายละเอียด'
เป็นคำที่ดีมากๆค่ะ

จะจำ และนำไปใช้แน่นอน :)