เราหมดกำลังใจในการเขียน :(
ตั้งกระทู้ใหม่
กำลังใจจากนักอ่านน้อยลงจากเมื่อก่อนเหรอ ก็ใช่ แต่ทุกครั้งเราก็ทำเป็นมองข้ามไปและเขียนต่อได้
ที่ผ่านมาชีวิตนักเขียนมันก็ไม่ได้แย่มากมายขนาดนั้น สุขบ้างทุกข์บ้างปนกันไปนั่นแหละ
แต่หลังๆ มานี้เราเหนื่อยมาก อาจเพราะเรื่องส่วนตัวด้วย เราผิดเองที่เอาทุกอย่างมาปนกันไปหมด
แต่ทุกครั้งที่จะเลิกเขียนเราก็เสียใจ เราเขียนมาหลายปีแล้ว พอคิดว่าจะเลิกเขียนมันก็ใจหายอย่างบอกไม่ถูก (สงสารคนที่รออ่านด้วย)
และมันคงไม่ใช่จุดอิ่มตัว ถ้าเราอิ่มตัวเราคงทิ้งมันไปได้โดยไม่รู้สึกอะไรจริงไหม
เรายังอยากเขียน อยากสร้างผลงานต่อไป แต่เราทำได้แค่คิด สภาพจิตใจเราตอนนี้แย่จนไม่สามารถคิดหรือเขียนอะไรได้เลย พอเราเปิดเวิร์ดเราก็ได้แค่นั่งจ้อง ไม่มีอะไรคืบหน้าสักอย่าง
เราไม่รู้เลยว่าจะทำไงต่อ จะเลิกเขียน หรือจะห่างการเขียนไปสักพักแล้วกลับมาเขียนใหม่ เราไม่รู้จะตัดสินใจยังไง
เราจะถามคนอ่านของเราดีไหม แต่เราไม่อยากเป็นคนน่ารำคาญนี่นา :/
ที่เขียนมาทั้งหมดนี้แค่อยากระบายค่ะ เพราะคิดว่าบอร์ดนักเขียนคงเข้าใจ
whaticouldnevertell
30 มิ.ย. 59 เวลา 23:09 น.
619
views
14 ความคิดเห็น
เป็นอาการหัวตันและการงอนคนอ่านเหรอคะ เราก็เคยเป็นนะ555555
คือบางอย่างต้องดูช่วงเวลาด้วยค่ะว่าเป็นเวลาไหน
อย่างถ้าคนอ่านอยู่ในวัยเรียน การมาอัพตอนช่วงเปิดเทอม
ที่หายไปกันหลักๆคือไม่มีเวลาอ่านค่ะ55555
บางที่คนอ่านของคุณอาจจะให้กำลังใจอย่างห่างๆแบบไม่แสดงความเห็นก็ได้นะคะ
ไม่เห็นก็ใช่ว่าจะไม่มีนี่นา
บางทีคุณอาจจะลองไปนั่งทำสิ่งที่ชอบอย่างอ่านหนังสือไม่ก็ฟังเพลงดีกว่านะคะ
หรือว่าหยุดเขียนไปสักพักแล้วค่อยกลับมาเขียนใหม่
-อาการจ้องเวิร์ดไปเฉยเราก็เคยเป็นค่ะ แบบนั่งตาลอยจ้องเวิร์ดฟีลคล้ายๆว่า "ฉันจะทำไงต่อดี5555"
บางทีการไปนั่งสิงทวิตหรือโซเชียลเน็ทเวิร์คมันช่วยได้นะคะ(แต่เล่นเสร็จแล้วต้องปิดนะ เดี๋ยวงานไม่เดิน)
ส่วนเรื่องเลิกแต่งดีไหม ถ้าคุณชอบก็ทำต่อเถอะค่ะ เขาจะเห็นอย่างไรก็เรื่องของเขา สู้ต่อไปนะคะ!!
เป็นเหมือนเราตอนนี้เลยอ่ะ มันคืออะไรไม่รู้ งงเหมือนกัน
คือไม่ได้ตันด้วยนะ พล็อตอะไรวางไว้จนจบแล้ว แต่คือเป็นไรไม่รู้ เหมือนเริ่มเหนื่อยที่จะเขียน ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเหนื่อยแบบนั้น คนที่รออ่านก็ยังมี เฮ้อ งง
สวัสดค่ะ เจ้าของกระทู้
ที่คุณเล่ามานั้นนะคะ เป็นเพียงวาระที่เป็นธรรมชาติของความเหนื่อยล้าหรืออ่อนเพลียละมั้งคะ
เหตุแบบนี้ อาการแบบนี้สามารถเกิดขึ้นได้นะคะ เพียงคุณพักผ่อนให้มากๆ และหาอะไรๆที่อาจจะแตกต่างจากเหตุการณ์ประจำวันที่จำเจทำดูบ้าง คือเปลี่ยนบรรยาดูบ้างคุณก็จะมีอาการดีขึ้นค่ะ
หรือว่า...เพราะ...เป็นอาการที่ได้มาจาก...อาการที่คุณกล่าวมานี้นะ..."และมันคงไม่ใช่จุดอิ่มตัว ถ้าเราอิ่มตัวเราคงทิ้งมันไปได้โดยไม่รู้สึกอะไรจริงไหม"...อาจจะใช่ ก็เป็นได้ค่ะ หวังว่า หรืออาจจะใช่อาการที่แท้จริงของคุณเพราะเหตุนี้นะคะ...
นั้นคือ...จุดอิ่มตัว...ค่ะ
จุดอิ่มตัว...มีอาการคล้ายๆความขี้เกียจ(คืออาการที่ไม่อยากได้ไม่อยากกินอะไร แบบนั้นนะคะ) และในอีกด้านของมันคล้ายๆความรู้สึกหมดกำลังใจ...คือไม่อยากที่จะต่อสู้เพื่อสิ่งใดๆอีกต่อไปแบบนั้นนะคะ เพราะเป็นธรรมชาติของความเต็มอิ่มนั้นเอง
...เพราะแท้จริงจุดอิ่มตัวแม้มันจะรู้สึกคล้ายขี้เกียจหรือหมดกำลังใจ แต่...แท้จริงไม่ใช่นะคะ
แต่เพียงมันสงบ นิ่ง อิ่มเต็มเฉยๆค่ะ...แต่พลังความอิ่มตัวนั้นมีพลังบวกมหาศาลลองอยู่เป็นพื้นฐานอยู่แล้ว...คุณจะลุกยืนขึ้นมาทำอะไรๆ(ลุกมาสู้ฟัด) กับอะไรๆเมื่อไรก็ได้ค่ะ และทุกๆอย่างจะสนุกสนานเป็นสุขอย่างเหลือล้นอีกด้วยค่ะ
เพราะการต่อสู้หลังการเกิด...ความรู้สึกอิ่มตัวอย่างแท้จริง...นั้นแท้จริงหากจะต้องยืนขึ้นมาอีกครั้งจะเป็นการสู้เพียงเพื่อนความสุขและสนุกสนานเท่านั้นเอง มันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้วนั้นเอง (เหตุนี้ก็เป็นธรรมชาติเช่นกัน ...สู้เพื่อเป็นงานอดิเรก จะเป็นเพียงความสนุกสนาน เพลิดเพลินไงคะ)
เพราะ...ในความเป็นจริงดังที่กล่าวมา หากเหตุดังกล่าวนั้นเป็นอาการอิ่มตัว...จิตสำนึกหรือจิตใจนั้นมันอิ่มเต็มล้นเปลี่ยมอยู่ก่อนแล้ว โดยธรรมชาติของใจที่อิ่มตัว...มันไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้อีกแล้วค่ะ
คุณลองแยกแยะดูนะคะ
หากแต่...คุณกำลังหมดกำลังใจอย่างแท้จริง...เจ้าของเม้นต์นี้ส่งนี้มาเป็นกำลังใจค่ะ...
สู้สู้นะคะ...เป็นกำลังใจ จาก...เพื่อนร่วมบอร์ดค่ะ
พักผ่อน เป็นวิธีแก้ที่ดีที่สุดครับ
หลังจากพักผ่อน เราจะรู้ตัวเองว่าเรายังต้องการเขียนอยู่หรือเปล่า ถ้าเรายังอยากเขียนต่อ ก็เขียนต่อ แต่ถ้าเราอยากเลิก ก็เลิก แล้วไปหาอะไรที่เราชอบจะดีกว่า
ขืนมัวแต่นั่งหมดกำลังใจแบบนี้ สุดท้ายก็จะไม่ได้อะไรเลย ได้แต่อากาศเปล่าๆ ไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไป
ใช้ความคิดมากๆ บ้างทีสมองก็เหนื่อยล้า ต้องหาเวลาผ่อนคลายบ้าง ดูแลสุขภาพตัวเองเพื่อให้เราเขียนต่อไปได้อีกนานๆ เพื่อนักอ่านด้วย สู้สู้นะคุณนักเขียน ⭐
เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าเหนื่อยก็พักก่อนค่ะ เราก็เป็นบ่อย ๆ อยากเลิกก้ต้องหลายครั้ง
หายไปเฉยๆ เลยก็มี
พอสบายใจแล้ว นึกอยากเขียนอีกเมื่อไหร่ค่อยเริ่มใหม่ อย่าเพิ่งห่วงคนอ่าน
อย่าเพิ่งกดดันตัวเอง
พักทำอย่างอื่นก่อนค่ะ ถ้าฝืนมันจะไปปรากฏในนิยายของเราไม่รู้ตัว สบายใจปลอดโปร่งขึ้นค่อยกลับมาเขียนค่ะ อาจจะไปหาอะไรฟินๆมันๆตามที่ชอบอ่าน อาจจะกระตุ้นขึ้นมาได้
เปลี่ยนไปทำอะไรอย่างอื่นเลยค่ะ หาสิ่งใหม่ทำ อย่าจมอยู่กับที่เดิม ชีวิตต้องมีกิจกรรม และตัวเราต้องมีความสุขก่อน เราจึงจะมอบความสุขให้คนอื่นได้ ถ้ารู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ เขียนไม่ออก ขาดพลังใจ แปลว่าชีวิตกำลังต้องการการเปลี่ยนแปลง หาเลยค่ะ อะไรที่ยังไม่เคยทำ ชวนเพื่อนไปเที่ยวสถานที่ ๆ ไม่เคยไป กิจกรรมกีฬาที่ไม่เคยคิดว่าจะทำได้ จงใช้ความกล้านำตัวเองไปสู่สิ่งอื่น สิ่งใหม่ เพื่อนใหม่ คนใหม่ ออกจากชีวิตจำเจ ถ้าคุณมองเห็นโลกในอีกแง่มุมนึง คุณถึงจะถอดเปลือกเก่า ๆ ออกจากตัวเองได้ วันนั้นจึงค่อยกลับมาเขียนอย่างมีความสุข
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
น่าจะลองพักก่อนนะคะ เพราะการเขียนคนเขียนต้องมีความสุขจึงจะเขียนออกมาได้ดี หรือจะเขียนแบบทุกข์ ก็คือเรียนรู้มัน แล้วกลั่นมันออกมาเป็นตัวหนังสือค่ะ จริง ๆ ถ้าเราสามารถออกจากความรู้สึกแย่ ๆ ได้ เราใส่ไว้ในนิยายได้เลยนะ ทำให้คนอ่านได้รับประโยชน์ตรงนี้ด้วย แต่คิดว่า น้องคงยังเด็กอยู่ การคิดวิเคราะห์ การมองเหตุผลที่ต้องอยู่เหนืออารมณ์ หรือหาทางออกอย่างถูกต้องกับความทุกข์ที่รับอยู่ได้อย่างไร ตรงนี้คงต้องเรียนรู้ไป และนั่นจะทำให้เราเขียนงานออกมาได้ดีต่อไปได้ค่ะ
เซียไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใคร แต่อยากบอกว่าถ้าคุณเหนื่อยก็พักบ้าง เอาแต่จ้องหน้าเวิร์ดแล้วไม่เกิดอะไรขึ้น ก็ไม่ต้องจ้องอยู่ต่อ ออกไปข้างนอกบ้างได้แล้ว ไปเที่ยวกับเพื่อน ช็อปปิ้งบ้างอะไรบ้างเผื่อได้ไอเดียใหม่ๆ มาใช้ในนิยาย ห่างมันไปบ้างสักพัก แล้วค่อยมาแต่งต่อ ไม่มีใครว่า แต่ขอให้มีกำลังใจต่อไปเป็นพอ อย่าเบื่อตัวเองไปล่ะ
พยายามต่อไป ท้อได้ แต่ท้อเสร็จแล้วจงลุกขึ้นมาเสมอ เรายังมีลมหายใจอยู่นี่
มนุษย์น่ะ ตราบใดที่ยังมีชีวิต เราสามารถจะเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ
อย่ากลัวที่จะผิดพลาด อย่ากลัวที่อาจต้องพบกับความล้มเหลว จงกลัวการที่ไม่เริ่มต้นทำอะไรสักที ถึงแม้จะพลาดแต่เราก็ยังได้เรียนรู้จากมัน
แต่หากเราไม่ทำอะไร นั่นล่ะที่เราจะไม่ได้อะไรเลย
สู้ต่อไป จิตนาการใดที่อยากให้นักอ่านได้เห็น
ขุดมันขึ้นมาสิ!!! แม่นักเขียนน้อย ^^
เคยฟังเพลงของsuck seedไหมคะ
จะบอกว่า เกิดมาเพื่อท้อแต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อแพ้!!!~~~ แต่ที่พิมพ์ไปมันไม่ขึ้น ถถถ;-; หรือบัคแค่ในเครื่องเค้าก็ไม่รู้ แต่ในมู้อื่นก็ขึ้นนะ55555
แต่ช่างมันเถอะค่ะ พิมพ์ใหม่ก็ได้;_;
อยากจะบอกจขกท.ว่า เค้าเข้าใจความรู้สึกนั้นนะคะ คือแบบหัวสมองตีบตัน คิดไม่ออก เครียดเรื่องส่วนตัว งานก็เยอะ งานเขียนไม่คืบหน้าอีกต่างหาก อะไรไม่รู้ตีกันอีรุงตุงนังในหัวไปหมดจนจับต้นชนปลายไม่ได้ แนะนำให้ลองฟังเพลงคลายเครียดดูค่ะ (เช่น เพลง fix you , fight song <<เพลงนี้ดีต่อหัวใจมากๆค่ะ;-;(?) , falling slowly) หรือถ้าคิดไม่ออก แนะนำให้เข้าไปแชนเนลของพี่บิล(bilbilly01 << ถ้าจำไม่ผิด) ไปที่เพล์ยลิส จิ้มเพล์ยลิสที่ชื่อว่า Feeling sad? เวลาเค้ารู้สึกไม่ดีเค้าก็จะฟังเพลงพวกนี้แหละค่ะ ให้กำลังใจได้ดีเลย>< ความหมายก็ดี ทำนองเพลงก็ค่อนข้างที่จะผ่อนคลาย คือหยุดคิดอ่ะค่ะ ณ ตอนนั้นไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น ฟังเพลง แล้วนอนหลับตาก็ได้ค่ะ
หรือถ้าไม่ไหวจริงๆแนะนำให้พักไปก่อนค่ะ ถ้าวันไหนรู้สึกพร้อมค่อยกลับมาเขียนใหม่ อาจจะหาแรงบัลดาลใจเพิ่มก็ได้ เพราะจขกท.ก็บอกเองด้วยว่ามันยังไม่อิ่มตัว
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ ชีวิตคนเราเกิดมาท้อเหมือนกันทุกคน แต่อยู่ที่ว่าใครเลือกที่จะยอมแพ้หรือสู้ต่อ จขกท.ต้องเลือกเอง เค้าคงช่วยได้แค่ให้กำลังใจ เชียร์ให้จขกท.สู้ต่อไปเท่านั้น เพราะเค้าไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายชีวิตของคนอื่น
แต่อยากให้จขกท.จำคำนี้ไว้นะคะ 'ล้มก็ต้องลุก แต่ถ้าจุกจนลุกไม่ไหว ก็พักก่อนแล้วค่อยลุกขึ้นมาใหม่'
อะไรที่มันมีความสุขก็ทำไปเถอะค่ะ
สู้ๆนะคะ
ถ้ามีใจอยากเขียนก็เขียนต่อ
ถ้าไม่มีใจเขียนก็เลิก(พัก)ไปก่อน
หากใจไม่อยากเขียน ต่อให้พยายาม ให้มันสนุกมากแค่ไหน ก็คงไม่สนุกหรอกค่ะ
จขกท. คือคนแรกที่ต้องเขียนและอ่านนิยายตัวเอง
ถ้าเจ้าของผลงานไม่สนุกด้วย คนอ่านก็คงรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันค่ะ
**เราเม้นต์ถูกประเด็นไหม ฮา**
กำลังงอนนักอ่านด้วยรึเปล่าค่ะ อิอิ เราก็กำลังเป็นอยู่นะ นิยายที่เราเขียนใช่ว่าจะมีคนอ่านเยอะอีกอย่างเราเคยตั้งกระทู้เกี่ยวกับยอดวิวที่เห็นแล้วท้อไป มีนมาให้กำลังใจอยู่เยอะเลยค่ะ เราคิดว่าหากตัวเราไม่เอาของพวกนี้ไปเปรียบเทียบกับคนอื่นมันจะทำให้เราเขียนไปโดยที่ไม่ต้องมีความรู้สึกท้ออะไร เพราะเราอยากเขียน อีกอย่างท้อได้นะคะแต่อย่าเลิกเขียนเลยคุณบอกว่าเขียนมาหลายปีแล้ว เอายังงี้สิคุณหยุดเขียนสักพักแล้วพอคุณคิดว่าตัวเองโอเคขึ้นค่อยกลับมาเขียนคนอ่านมากน้อยอย่าไปสนก็เราอยากเขียนในสิ่งที่เราชอบ
สงสารแฟนคลับที่ติดตามด้วยนะคะ อย่าเลิกเขียนเลยค่ะ รีบลุกขึ้นมาเขียนต่อนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?