ผม กลัวที่จะรัก ใช่ไหม

[chalong_wattana]

ผมไม่รู้จะเริ่มไงดี เข้าประเด็นเลยได้ไหม ฮ่าๆ

ผมมีคนที่คุยด้วยครับเขาเป็นรุ่นน้องของเพื่อนอีกที ที่นี้ เขาแอดมาหาผม เราก็เริ่มคุยกันจนสนิท จนเราโทรคุยกัน จนเกิดความรู้สึกหลายๆอย่าง เราคุยกันมาหลายปีครับ 4-5 ปีมั้ง(ไม่แน่ใจเวลาแต่เกิน 3 ปีแน่นอน) ตลอดมาน้องเขาก็แสดงความรูสึกนะว่าชอบผม แต่ผมไม่รู้จะตอบรับความรู้สึกน้องเขายังไง ได้แต่แกล้งโง่ว่าไม่รู้ ฮ่าๆ จนผมเกิดความรู้สึกนึงที่ผมอธิบายไม่ถูกเหมือนกันครับ ไม่กล้าตอบรับน้องเขา แต่ไม่ชอบที่คนอื่นมายุ่งวุ่นวายกับน้องเขา จนผมรู้สึกตัวเองว่า กุเ-ี้ยไปไหม คือไม่กลัาที่จะตอบรับน้องเขาแต่ยังหวงก้างไม่ให้น้องเขาเจอคนที่ดีกว่า ผมชอบน้องเขานะ รู้สึกดี แต่ใจมันก็เหมือนตะโกนออกมาว่า อย่ารัก รักไม่ได้ ห้ามรัก จนน้องเขาบอกชอบผมและถามผม ว่าชอบเขาบ้างไหม ผมอยากบอกใจจะขาดเลยครับ บางทีผมอาจรักน้องเขาเลยก็ได้ แต่ มันสับสน ตอนนี้ผมพิมพ์ก็ยังสับสนเลยฮ่าๆๆๆ  ผมกลัวที่จะให้ใครสักคนก้าวข้ามเข้ามาในพื้นที่ตัวเอง ผมชอบน้องเขาแน่ๆนี้คือสิ่งที่ผมมั่นใจ แต่ผมกลัวที่จะคบกับน้องเขาเพราะอะไรผมก็ไม่รู้  บางทีผมคิดนะว่าน้องเขาอาจจะเสียใจนะที่คบผม กลัวน้องเขาจะเจ็บมาชอบคนแบบผม กลัวโน่นนี้นั้น จนผมคิดว่าทำไมการรักใครสักคนมันยากจังว่ะ ทั้งยาก ทั้งเหนื่อย ทั้งกลัวอะไรไปหมด 

เหมือนมาระบายแต่ผมยังสับสนตัวเองอยู่ สับสนกับใจตัวเอง 


ขอบคุณครับ  

Comments

[Zane Ter]

ลองฟังเสียงหัวใจตัวเองในมุมที่รู้สึกดีกับน้องเขาดูครับ
เราอยากดูแลเขามั้ย 
เราอยากใช้ช่วงเวลาดีๆ ด้วยกันหรือเปล่า
เราอยากปล่อยน้องเขาหลุดมือไป แล้วเสียใจภายหลังหรือเปล่า
เราอยากให้เขาภูมิใจในตัวเรามั้ย

ส่วนตัวสนับสนุนให้ลองเปิดรับน้องเขาเข้ามาจริงๆ จังๆ ดูครับ อย่างน้อยจะได้ไม่เสียใจทีหลังว่าน้องเขาชอบเราแล้วแต่สุดท้ายเราเองที่ผลักน้องเขาออกไป (เพราะไม่ได้ทำให้น้องเขารู้สึกว่าความรู้สึกของเขาต่อเรามีค่าหรือเกิดผลอะไร)
เชื่อว่าถ้าเราชอบน้องเขาจริงๆ ก็คงพร้อมจะดูแลเขาให้ดีที่สุดใช่มั้ยล่ะครับ

สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะในสถานะไหน ถ้าชอบน้องเขาจริง (หรืออาจจะรักแล้วจริงๆ) ก็ทำอะไรให้ดีกับเขาที่สุดครับ