ใครเคยมีประสบการ์ณแฟนที่เรา “โครตรักเลย” ทิ้งเราไปคบคนที่มี “เงิน รวย ฐานะดี” บ้างครับ...อยากรู้ว่ามีวิธีจัดการกับความรู้สึกยังไงบ้างครับ แล้ว รู้สึกยังไงกับผู้หญิงคนนั้น

[Lovehurt]

ผมอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ความรักที่ผมเจอให้ฟังครับ ผมคบผู้หญิงคนนึงมา 7 ปีนะครับ มันเป็นความรักที่น่าจะหาในสมัยนี้ยากมาก และ ผมไม่คิดว่าจะเจออีก  ผมคบกับเธอตั้งแต่ช่วงมหาวิทยาลัย

เราเจอกันใน HI5 นะ (วัยรุ่นสมัยนี้อาจจะไม่ รู้จัก ) เรียนที่เดียวกัน เลยได้นัดเจอกัน  คบกันมามีความสุขมาก อดมื้อกินมื้อบ้าง แต่ก็มีความสุขกันมาก จนมาถึงตอนช่วงจบมหาลัย เธอจบก่อนและเริ่มทำงาน ผมเป็นนักดนตรีเล่นดนตรีตามงานต่างๆ ได้เงินบ้างไม่ได้เงินบ้าง ก็อยู่แบบ ลำบากนิดหน่อยครับ แต่ไม่มากเพราะเธอทำงานละพอเราไม่มีก็มาช่วยเหลือ

จนมีช่วงนึงมีคนสนใจวงผมและได้ถูกเรียกไปอยู่ในค่ายดนตรี ชื่อดังค่ายนึง ผมมีความหวังกับมันมาก กะว่าจะเป็นเส้นทางที่จะดูแลเธอคนนี้ ได้ บอกกับเธอเสมอว่าเราจะทำให้ได้ จะมีอะไรดีๆให้เธอจะดูแลเธอให้ได้  ผมใช้เวลาอยู่กับตรงนี้ 1 ปี โดยที่ไม่ได้รับเงิน หรืออะไรสักเท่าไหร่ พูดได้ว่าอดอยากเลยหละ แต่เชื่อไหมว่าเธอยังคอยดูแลเราส่งข้าวส่งน้ำให้ตลอดเวลา 1 ปี มันเป็นอะไรที่เรารู้สึกมากๆจนพูดไม่ออก ( ลองคิดดูครับ ใครจะมาทำแบบนี้ให้เราได้ ขนาดนี้  )

ผมให้สัญญากับเธอเสมอว่าจะต้องทำให้ได้  และก็มีข่าวดีในวันหนึ่งว่าผมจะได้ออกเทป ผมดีใจกับเธอมากๆว่าความฝันจะเป็นจริงๆแล้วไปคุยอะไรเรียบร้อย พอถึงวันเวลาตามที่กำหนด...ทุกอย่างเงียบหายไปจนผมต้องโทรไปถามหัวหน้าค่าย ห้วหน้าค่ายผมบอกค่ายยุบแล้ว...ผมนี่ร้องไห้ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ แต่เธอก็เข้ามาปลอบใจบอกไม่เป็นไร เป้นกำลังใจให้ผมเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมทำได้แค่กอดเธอแน่นๆและร้องไห้แบบไม่อายเลย หลังจากนั้นเธอก็ยังดูแลผมเหมือนเช่นเคย  เธอขยันมากไปทำงานที่ต่างจังหวัด เพราะได้เงินเยอะกว่า (ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มากๆครับ เพราะถ้าผมมีงานทำดีๆ เธอก็คงไม่ลำบากอย่างนี้ )ผมเลยคิดว่าผมคงต้องไปหางานบริษัททำแล้ว ผมก็เลยไปสมัครงาน บริษัท ( ซึ่งผมเป็นคนเกลียดงานอะไรประเภทนี้มากๆ )

ผมก็พยายามหางานแต่หายากมาก ผมเอาเงินเก็บที่พอมีออกมาเช่าห้องพักที่นึง อยู่แถวๆที่ ที่มีร้านอาหารเยอะๆ เพราะอย่างน้อยงานเด็กเสิรฟ อะไรก็น่าจะมี  ผมคุยกับเธอผ่านทาง msn นานๆที นัดเวลากัน แล้วก็ไปนั่งแชทหาที่ร้านคอม เธอก็เปิดกล้องจากคอมเธอให้ดูทุกครั้งที่ผมเห็นผมอยากกอดเธอมากๆเลย เธอบอกอยุ่ที่นู่นเหนื่อยมากๆ เรารู้สึกแย่เสมอที่ได้บินคำแบบนี้  แล้ว เธอบอกว่าเดี่ยวเดือนหน้าเธอจะกลับมา ทำธุระที่ กทม. ผมโครตดีใจเลย พอถึงวันที่เธอกลับมา ผมพยายามจะทำทุกอย่างให้เต็มที่ ..สุดท้ายผมก็เป็นเพียงแค่-กระจอกคนเดิม ผมยังดูแลเธอไม่ได้เหมือนเดิม อยากกินอะไรดีๆผมก็ทำให้ไม่ได้ จะพาไปเที่ยวที่ไหนก็ไม่ได้ แต่เธอก็ยังเป็นเช่นเดิมไม่เอ่ยปากอะไรสักคำยิ้มเหมือนทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน จนเธอกลับไป เราคุยกันน้อยลง ผมได้งานตำแหน่ง callcenter ทำงาน 6 วันหยุด 1 วัน เงินเดือนเพียง 8500

เป็นงานที่รับโทรศัพทั้งวัน รับจนหลอน บางทีวันหยุดอยู่บ้านผมยังได้ยินเสียงโทรศัพเข้ามาในหัวเลย แต่ก็คิดว่าจะพยายามให้มากที่สุด เพื่อเก็บเงินไว้ให้เธอสบาย ก็ได้ทำงานมาพักใหญ่ๆ จากคุย msn ก็ไม่ได้คุยเริ่มเป็นส่งอีเมลล์ นัดวันกันมาร้านเน็ตทีนึง เพราะที่ ที่เธอไปอยู่ก็ไม่ได้มีร้านอินเตอร์เนตไกล้ๆ  ผมส่งอีเมลไปผมพยายามบอกว่าผมดีแล้ว ดูแลตัวเองได้แล้วนะ ( โม้บ้างนิดๆ)

อยากให้เธอกลับมาอยู่กับผม  แล้วมีอยู่ช่วงนึงเธอกลับมา แต่ท่าทางเธอซึมๆ ( ช่วงนั้นผมเริ่มได้เลื่อนตำแหน่งมีเงินเดือนค่อนข้างโอเคละน่าจะประมาณ 15000 แล้ว  ไงหละๆ เราทำได้  ) เธออยากไปไหนเราพาไปอยากได้อะไรซื้อเลยไม่มีการคิด เงินเดือนพึ่งออกมาต้นเดือน ผมก็ยอมหมดได้เลยเพื่อเธอ  ชีวิตที่เหลือค่อยกินไข่ต้ม ไม่ก็มาม่าเอาทั้งเดือนก็อยู่ได้ละ  5 5 ขอให้เธอกลับมารอบนี้ละมีความสุขก็พอ จนวันหนึ่งผมถามว่าทำไมซึมเป็นอะไร ผมถามกับเธอเล่นๆ ท้องรึเปล่าเนี่ย  เธอตอบกลับมาว่าใช่...แต่ไม่ใช่กับผมนะ เค้าก็ร้องไห้เค้าบอกเค้าพลาดไป ด้วยความเมาในวันนั้น 

ผมถึงกับตัวชาทำอะไรไม่ถูก  แต่พูดออกไปด้วยความรักว่า ผมขอเป็นพ่อเด็กเองได้ไหม...แต่ก็มีคำตอบจากเธอว่า คิดดีๆนะดูแลตัวเองยังไม่ค่อยจะได้เลย เราไม่ได้ดูถูกเธอนะแต่เราพูดเรื่องจริง...ในหัวผมมีภาพต่างๆวิ่งคิดอยู่ในหัวมากมาย แต่ผมคิดว่าจะต้องดูแลได้น่าถ้าเราพยายาม..เธอก็บอกขอบคุณมากนะ แต่อย่าลำบากเลย เราก็รักเธอมากเหมือนเดิมนะ แต่ชีวิตเราคงต้องดำเนินไปตามที่ควรจะเป็น เพราะ ตอนนี้ไม่ใช่ตัวเราคนเดียวแล้ว เรามีอีกคนอยู่ด้วย เราอยากให้เค้าอยู่ดีมีความสุข..หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ไป โดยตัดการติดต่อจากผมทุกทาง ผมร้องไห้ทุกวัน กินข้าวแทบจะวันละมื้อทำอะไรไม่ได้เลย งานการไม่สนใจ ผมไม่คิดว่าการรักใครสักคนมันจะเจ็บขนาดนี้

ช่วงแรกผมรู้สึกเจ็บมากมีแค้นนิดๆว่าทำไมเธอทำกับเราแบบนี้ไปมีคนอื่นได้ยังไงทั้งๆที่เราก็รักเธอมาก และไม่เคยไปยุ่งกับใครเลย ผมอยู่กับเรื่องราวต่างๆภาพทุกภาพวนเวียนผ่านไปมาทุกวันๆ และร้องไห้เกือบทุกวัน เป็นเวลา 3 เดือน  จนถึงขั้นเลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอ ต้องไป รพ.บ่อยๆ จนผมสงสารที่บ้านผม ผมเลยพยายามที่จะปรับปรุงตัว มองอะไรให้ดีขึ้นให้ไปในทางด้าน บวก ผมมาคิดว่าการที่เค้าไปจากเราจริงๆมันก็ถูกต้องแล้ว เพราะเราดูแลเค้าไม่ได้จริงๆ เค้าให้โอกาสเรามามากมายแล้ว

ก็มีเสียใจอยู่เหมือนเดิมนะครับ แต่ก็น้อยลงพยายามคิดอย่างอื่นแทน ผมตั้งเป้าหมายใหม่ว่าจะทำตัวให้ดีให้ที่บ้านมีความสุข ผมก็ทำมาได้เรื่อยๆ เวลาผ่านไปสักพัก เธอ add facebook ผมมา ผมเห็นเธอแต่งงาน และมีลูกน้อยน่ารัก ผมก็กดรับแต่ก็ไม่กล้าจะทักไปอะไร ผมใจเต้นตลอดเลยช่วงเวลานั้นแล้วเธอก็ทักมา ว่าเป็นยังไงบ้างสบายดีนะ ผมน้ำตาไหลเลยแล้วก็รีบตอบเธอทันที ว่าสบายดี แล้วก็คุยกันไปสักพัก ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ผมยังบอกเธอว่า ผมยังรักเธอเหมือนเดิมเลยแม้เวลาจะผ่านไป 4 ปีกว่าๆแล้ว รักมากเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ขอบคุณในสิ่งที่เธอได้ทำให้ผม เธอตอบกลับมาว่า เราก็รักเธอเหมือนเดิมนะ ตลอดเวลา เราคิดถึงเธอ ...(ผมได้ฟังคำนี้แล้วผมร้องไห้ไม่หยุดเลย ) 

แต่เรามีสิ่งที่ต้องดูแล และ คนที่อยู่กับเราตอนนี้ก็ดูแลเราอย่างดี เธอไม่ต้องห่วงเลย  เป็นความรู้สึกที่ผมอธิบายไม่ถูกเลย คิดว่ามันคงมีแต่ในหนัง ไม่คิดว่าจะมาเกิดขึ้นในชีวิตจริงแบบนี้  ผมได้มองเห็นอะไรหลายๆอย่างอีกมากมาย ผมคิดว่าความรักจริงๆอาจจะไม่ใช่การเป็นเจ้าของก็ได้ ผมคิดว่าการที่เราได้รักใครจริงๆแบบสุดชีวิต เราควรมีความสุขกับเค้าถ้าเค้ามีความสุข  เราแค่รู้กันในใจก็พอว่าเรารักกันนะ (ไม่รู้จะอธิบายยังไงนะครับว่า เราต่างรู้ว่าไม่มีใครมาแทนกันและกันในหัวใจจริงๆได้ )

เป็นความรักที่บริสุทธิ์ แบบที่พ่อแม่รักเรา ผมไม่เคยคิดอะไรแบบนี้เลยจริงๆ จนมาเจอกับเรื่องนี้  สุดท้ายที่ผมตัดสินใจมาเขียนเรื่องราวเหล่านี้ลงในพันทิพย์ผมบอกเลยว่าเป็นครั้งแรกของผม ผมไม่รู้ว่าเขียนได้ดีรึเปล่าจะมีคนสนใจคนอ่านรึเปล่า เพราะผมก็ไม่รู้เลยว่าปกติเค้าไปคุยกันตรงไหน L แต่ผมได้เขียนเพลงๆนึงที่เกิดขึ้นจากเหตุการ์ณนี้ ผมตั้งใจเขียนมันมาก และไม่รู้จะทำยังไงกับมัน ( ผมร้องเพลงไม่เพราะ ) จนมีโอกาสวันนี้   ผมได้เจอน้องคนนึง น้องไม่ใช่คนหล่อ ผอมแห้ง ดูแล้วไม่มีอะไรน่าสนใจ  ได้นั่งคุยกัน ผมก็เล่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น น้องเค้าก็ได้พูดในแนวทางคล้ายๆกัน ว่าตัวผมก็ไม่มีอะไร ไปชอบใครก็ผิดหวัง ไม่มีใครสนใจ เพราะผมไม่มีอะไรดี

ผมเลยลองบอกให้น้องลองร้องเพลงที่ผมเขียนดู พอร้องออกมาผมคิดทันทีว่าเจอแล้วคนที่จะถ่ายทอดเรื่องราวความรู้สึกของผมที่มีให้กับเธอ คนนั้น ผมเลยเริ่มลงมือทำเพลงนี้ให้เสร็จในทันที  ชื่อเพลงว่า “ความรักแลกอะไรไม่ได้ “  ในส่วนของภาพ mv อาจจะไม่ตรงกับเรื่องราวที่เล่ามานะครับ แต่อยากให้ฟังที่เพลง และ เนื้อเพลงที่ผมตั้งใจกลั่นกรองเขียนออกมา

ถามว่าผมมาขายของไหม จะบอกว่าใช่ก็ใช่ แต่ผมบอกตรงๆว่าผมเขียนเพลง และ ทำเพลงให้คนมาหลายคนแล้ว แต่ผมไม่เคยมานั่งพิม หรือ มานั่งเขียนอะไร อย่างกับเพลงนี้เลย ที่ผมทำเพราะ มันเป็นเพลงที่สำคัญ สำหรับผมมากๆ ในชีวิตอีก 1 เพลง ถ้าใครชอบผมขอขอบคุณมากๆ  ถ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไรครับ  แต่ผมแค่อยากบอกว่ามันเป็นเพลงจากชีวิตของผมจริงๆ  และผมอยากให้น้องคนที่ร้อง ประสบความสำเร็จจากเพลงที่ร้อง ไม่อยากให้ต้องมาผิดหวัง ซ้ำๆแบบผม ถ้าชอบ หรือ ไม่ชอบยังไงขอให้ลองคลิ๊กไปฟังมัน ดูเนื้อเพลงมันซักนิดนะครับ แต่ถ้ากรุณาแชร์ให้พวกผมก็จะเป้นพระคุณอย่างมากเลยครับ ถ้ามีคนได้ฟังเยอะๆผมก็ดีใจมากๆเพราะ เหมือนผมได้ส่งข้อความในใจไปในหลายๆที่โดยมีทุกคนเป็นคนช่วยผม สุดท้ายขอขอบคุณทุกๆคนที่อ่านและ พื้นที่ตรงนี้ที่ให้ผมได้เขียนความในใจนะครับ ขอบคุณมากๆครับ ^_^


https://www.youtube.com/watch?v=h_dI4u4EpRs

Comments

[White Frangipani]

สวัสดีค่ะ

เป็นเรื่องราวที่เป็นบทเรียนดีๆ เป็นวิทยาทานได้เป็นอย่างดีค่ะ  ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ คุณบรรยาย อธิบายได้ดีค่ะ

อ่านแล้วเห็นเป็นภาพเหตุการณ์ที่ชัดเจนค่ะ...แม้ว่า...ในช่วงที่ผ่านมา...คือในช่วงตามที่คุณเล่ามานี้...ชีวิตของคุณนั้นดูจะดราม่าเลยนะคะอ่านแล้วให้ความรู้สึกอึดอัดต่อเหตุการณ์ที่เคยเกิดชึ้นและผ่านมาของคุณได้เป็นอย่างดีค่ะ....สาเหตุเพราะคุณเล่าได้ดีค่ะ เห็นภาพเหตุการณ์ รับรู้ได้ถึงความรู้สึกตามที่คุณส่งผ่านด้วยตัวหนังสือ

ขอร่วมเป็นกำลังใจให้คุณค่ะว่า...ต่อแต่นี้ไปมองไปข้างหน้านะคะ มองไปไกลๆค่ะ ตั้งใจตั้งสติให้แน่วแน่...ไม่ว่าคุณจะทำอะไรตั้งใจตั้งสติ...และต้องมีแผนการณ์ด้วยนะคะ

เพราะจากที่คุณเล่ามานั้นเหตุที่น่าสลดหู่จากคนที่คุณต้องมีอันพลัดพรากจกคนที่คุณรักมากและเธอก็รักคุณมากนั้น...เห็นๆสาเหตุได้ว่า...มาจากความที่คุณไม่รู้ว่าคุณนั้นทำอะไรอยู่...และชีวิตจะพาคุณไปพบอะไร...นั้นเอง...คือเห็นจากเรื่องราวและเหตุการณ์ที่คุณเล่ามานั้น

เมื่อเริ่มอ่านรู้สึกว่าเหตุการณ์บอกได้ตั้งแต่...ย่อหน้าเรื่องราวในสองย่อหน้าแรกแล้วว่า...คุณจะต้องมีอันพลัดพรากจากคนที่คุณรักและเธอผู้ที่เป็นคนดีนั้นอย่างแน่นอนค่ะ...ที่จะบอกคุณตรงๆคือ (ไม่ใช่หมอดูนะคะ5555  แต่เห็นได้ว่าเหตุนั้นจะนำคุณไปพบอะไรในที่สุดค่ะ)

แม้เริ่มเรื่อง...จากที่เห็นๆได้จากเหตุการณ์ที่เริ่มต้น...ก็สามารถเห็นตอนจบของเรื่องได้ค่ะ คืออยากจะบอกคุณว่า...คนรัก...ความรัก...คนที่รักกันนั้น...แท้จริงต้องการความใกล้ชิด ใส่ใจ และรวมพลังของคนทั้งสองให้เป็นปึกแผ่นเพื่อความเป็นแก่นสานค่ะ จึงจะเกิดเป็นความรักที่ลงตัว เกิดเป็นความสุข ความอบอุ่น และกลมเกลียวของคนสองคนได้เป็นอันดี

ความรัก...เป็นอะไรที่เปราะบางมาก...คุณรู้เรื่องนี้หรือเปล่าคะ...เปราะบางยิ่งกว่าฟองอากาศ...ไม่เก่งจริง ไม่แกร่งจริง..ไม่สามารถรักษาความรักให้เบ่งบาน ชูช่อ เบิกบาน สว่างไสวได้ในจิตใจของตนและทั้งสองจนตายจากกันได้นั้น...เป็นความจริงนะคะ

ที่สาธยายมายาวๆนั้น...คืออยากจะบอกว่า...เมื่อคราวที่เหตุเกิดเป็นเรื่องราวร้ายๆซึ่งเป็นเหตุแห่งปัจจัย...ที่คุณต้องพลัดพรากจากคนรักในวันนั้น...เพราะคุณไม่รู้...ต้นสายปลายเหตุ...ว่าเหตุที่คุณตกอยู่และที่แฟนคุณต้องมีอันแยกจากคุณอยู่คนละทิศละทางเพื่อแบกภาระเพื่อคุณนั้น แน่นอนคุณก็จะไม่สามารถรู้ได้ถึงผลของมัน แบบนั้นนะคะ

เหตุดังกล่าวนี้...อาจจะเกิดขึ้นได้จากช่วงวัยเป็นเหตุคือ คุณอาจจะไม่มีประสบการณ์ หรือขาดการคิดที่น่าจะรอบคอบกว่านี้ค่ะ...มีคนรักแต่ปล่อยให้เธอบินเดี่ยวเพื่อการต่อสู้ในโลกกว้าง...ที่อันตรายมากมายรอบด้านนั้นได้อย่างไรกัน...คุณเข้าใจนะคะ...ผู้หญิงคนหนึ่งหากจะเปรียบไม่ต่างจากนกน้อยๆตัวหนึ่งเท่านั้นนะคะเจ้าของกระทู้

แท้จริงคนรักกันจะให้ดีต้องใกล้ชิดกันค่ะ...แม้จะมีปัญหาหลายๆอย่างมาขวางกั้น...เช่นเรื่องงาน...หากจะให้ดีต้องแก้ปัญหาตรงนั้นให้ได้...หากคุณรักกันจริงนะคะ (คือคนรักกันนั้นจะให้ดีที่สุดต้องอยู่ด้วยกันค่ะ)

เพื่อป้องกัน...ดราม่าต่างๆที่อาจจะเกิดขึ้นได้กับความรัก...หรือกับคนรัก...การพลัดพรากจากคนที่คุณรักนั้นทุกข์ทรมานเข้าใจนะคะ....

เจ้าของเม้นต์นี้เข้าใจว่าแม้ว่าโดยธรรมชาติเราจะทำใจได้หรือยอมรับได้ในที่สุดหรืออาจจะโทษบุญวาสนา...ตรงที่ว่า...คนไม่ใช่ ก็ต้องมีอันต้องจากลาก็ตามที...แต่จะให้ดี...ชีวิตนี้หากป้องกันและแก้ไขเหตุที่จะนำมาเป็นซึ่งปัจจัยแห่งความทุกข์....โดยเฉพาะทุกข์ทรมานเรื่องความรักนี้...ไม่ดีเลยนะ..

อ่านจากที่คุณเล่ามานั้นเป็นอุทาหรณ์สอนใจได้เป็นอย่างดี  ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันเพื่อเป็นวิทยาทานค่ะ





แต่...รู้สึกว่า...หัวข้อของประเด็นไม่ตรงกับเรื่องราวที่คุณเล่าในข้อความโดยละเอียดนะคะ

ใครเคยมีประสบการ์ณแฟนที่เรา “โครตรักเลย” ทิ้งเราไปคบคนที่มี “เงิน รวย ฐานะดี” บ้างครับ...อยากรู้ว่ามีวิธีจัดการกับความรู้สึกยังไงบ้างครับ แล้ว รู้สึกยังไงกับผู้หญิงคนนั้น

อ่านจากที่คุณเล่ามานั้น...เธอเป็นคนดีค่ะ...คนดีที่รักคุณมากด้วย เธอแกร่งทรหดที่จะให้โอกาสตัวเธอเองและให้โอกาสคุณด้วยค่ะ...จากที่คุณเล่ามานั้นเธอรักคุณนะคะ...เธอเป็นคนดีจริงด้วยค่ะ

และที่เหตุเกิดเป็นเช่นนั้นเพราะแท้จริงเธอเป็นคนที่มีความคิด มีสติ มีแผนการณ์ไงคะ ดูๆจากที่คุณเล่านั้น...คล้ายกับว่า...เธอต้องการความมั่นคง ต้องการอนาคตค่ะ...เป็นธรรมดาเป็นธรรมชาติของคนที่รู้ว่าตนนั้นต้องการอะไรนะคะ แท้จริงนั้นที่เป็นธรรมชาติของเธอค่ะ  เธอเคยให้โอกาสคุณนั้นคุณต้องยอมรับ...

ตามที่คุณเล่ามานั้น...ความรู้สึกของคุณนั้น...คุณจัดการได้ดีและถูกต้องแล้วค่ะ...เข้าใจแบบนั้นค่ะ

และ...แท้จริงไม่ใช่ความผิดของเธอค่ะ...

ผู้ชายหลายๆคนที่ไม่รู้ว่าตนทำอะไรอยู่ หรือต้องการอะไรนั้นก็มีมากนะคะ...

และก็เช่นกันผู้หญิงมากมายที่ปฎิเสธมหาเศรษฐีเพื่อไปแต่งงานอยู่กินกับคนที่อาจจะจนกว่า...หรือไม่มีอะไรเพราะเธอรักเขานั้นก็มีอยู่จริงนะคะ เพราะเธอยึดถือยึดมั่นในความรักที่มีต่อเขานั้นเป็นสิ่งสูงสุด...นั้นมีอยู่มากมายเช่นกันค่ะ

หรือแม้ในประเทศไทย...จากคำเล่าขานหรือตำนานซึ่งบางเรื่องราวเกิดเป็นวรรณกรรมมีคุณค่าเกิดเป็นบทเรียนแห่งค่าของความรักนั้นมีอยู่มากมาย...เรื่องราวมากมายถูกเขียนขึ้นจากความเป็นจริง จากเหตุการณ์จริงในยุคสมัยนั้นๆ

หรือแม้ว่ามาวันนี้วรรณกรรม ความรักที่มีค่า...ไม่ว่าเขาจะอยู่ในสถานะใดก็ตามที...นี้ดูจะน้อยลงในทุกวันเท่านั้นเอง

จริงอยู่...ที่ว่าหญิงหลายคนในวันนี้รักเงิน...แต่ไม่ทุกคนนะคะเจ้าของกระทู้

....และหากเธอเหล่านี้ผู้ที่ไม่เห็นแก่เงินมีอยู่จริง...เธอเหล่านี้คือฉลาด เก่ง ดี จริงค่ะ....เพราะแท้จริง...เงินซื้อความรู้สึกที่ว่ารัก...ไม่ได้จริงนะคะ คนเก่ง คนฉลาด คนดี เท่านั้นที่จะรู้ถึงกลไกลตัวนั้นค่ะ

คนที่สามารถให้คุณค่า ยึดมั่น แน่วแน่ต่อความรู้สึกของหัวใจของตนเองได้นั้นคือคนที่มีสติดี และเขาหรือเธอที่พบสุขอันบริสุทธิได้นั้นเป็นความจริงอย่างยิ่งยวดนะคะ

หากในครั้งต่อๆไปคุณมีโอกาสพบเจอคนแบบนั้นคุณต้องตั้งใจ ตั้งสติ ใส่แรงกายแรงใจดูและเธอให้ดี และรักเธอให้มากๆนะคะ เพราะคุณเองด้วยที่จะพบความสุข ความดีร่วมกับเธอค่ะ

สำหรับชื่อเพลงหรือจากเหตุการณ์เรื่องราวดราม่าที่เกิดขึ้นของคุณนะคะ...ดูจะย้อนแย้งกันค่ะ...แท้จริง...เรื่องที่คุณเล่ามานี้...เราน่าจะโทษกรรมเวร หรือบุญสาสนาที่ทำให้คุณ...ไม่สามารถได้ใกล้ชิดหรืออยู่ร่วมกับเธอได้ต้องแต่แรกนั้นเป็นเหตุดีกว่าไหมคะ

เพราะจากที่อ่านตามที่คุณเล่ามานั้น...เธอได้รักคุณแล้ว ให้โอกาสให้เวลาทั้งตัวเธอเองและคุณแล้วนะคะ...คือเธอได้ทำดีที่สุดแล้วค่ะ...แต่การที่มีคนที่สามหรือมือที่สามก้าวเข้ามาและทำให้เกิดเป็นเหตุเช่นที่เกิดขึ้นดังที่คุณเล่ามานี้....คุณลองพยายามโทษ...(โทษใครดีหล่ะฮื้อ...ไม่ง่ายนะ)  ในครั้งนี้...โทษกรรมเวรก็แล้วกันนะคะ เพื่อความรู้สึกดีๆที่คุณเองจะมีได้ด้วยค่ะ

“ความรักแลกอะไรไม่ได้ “

จริงสินะ...ความรู้สึกที่ว่า...รัก...นั้นมีค่ายิ่งนักต่อคนที่มีความรู้สึกนั้น...เป็นความจริงค่ะ...และเมื่อความรักนี้เกิดขึ้นกับใครเขาหรือเธอคนนั้นจะมีค่าเสมอต่อจิตใจและความรู้สึกของเจ้าของความรู้สึกนั้น ไม่ว่าเขาจะอยู่ในสถานะใดก็ตามที...นี้เป็นธรรมชาติของความรักที่บริสุทธิ์ค่ะ

มีนะคะผู้หญิงมากมายที่โชคร้ายหรือเราจะเรียกว่ากรรมเวร...เธอหลายคนที่ต้องทนอยู่เพื่อสาเหตุต่างๆนานากับคนที่เธอไม่มีความรู้สึกว่ารักเขาเลย...นั้นก็สามารถเกิดขึ้นได้เช่นกันค่ะ...
ความรักนั้นแท้จริงแลกได้ด้วยความรักและหัวใจที่มีรักที่จริงต่อกันค่ะ

แท้จริง...หรือความจริง คุณค่าของความรักสามารถแลกได้...จากใจ สู่ใจ...กับหัวใจที่มีรักที่จะนำความรู้สึกนั้นมาเป็นรักของคนสองคนมาเป็นหนึ่งเดียว เป็นความรัก เป็นความอบอุ่นปลอดภัยและเป็นสุข อิ่มเอม เปรมปรีด์ได้...ในที่สุดค่ะ

แบบนั้นนะคะ โดยธรรมชาติที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งความรักต้องเป็นได้แบบนี้จริงค่ะ (เจ้าของเม้นต์นี้เข้าใจแบบนั้นค่ะ)

อยากบอกเจ้าของกระทู้ว่า...เจ้าของเม้นต์นี้เชื่อว่า...ในโลกนี้ไม่มีใครต้องการความทุกข์ ความผิดพลาด ผิดหวังเลยสักคน...ทุกคนต้องการความรัก ความสุข ความดี ความสมหวังทุกคนค่ะ

และ...หลายๆคนที่ผิดหวัง...พลัดพราก..ล้มเหลวนั้นก็สามารถเกิดขึ้นได้จริงสินะ...แต่เหตุนั้นจะสามารถเป็นบทเรียนให้ครั้งต่อๆไปของเราที่จะไม่พลาดที่จะเป็นประวัติศาสตร์ร้ายๆนั้น....จะดีไม่น้อยเลยค่ะ

เม้นต์ยาวๆๆๆๆนี้...เป็นความเห็นส่วนตัวหรือส่วนบุคคลซึ่งมีต่อเหตุการณ์ที่คุณเล่ามาค่ะ...คุณอาจจะไม่ห็นด้วยนั้นเกิดขึ้นได้...คุณอย่าซีเรียสนะคะ เข้ามาเม้นต์คุยด้วยเพื่อแลกเปลี่ยน และอาจจะเป็นความคิดเห็นที่แตกต่างมุมมองเท่านั้นค่ะ

และที่สำคัญเพื่อให้กำลังใจคุณด้วยค่ะ...ขอบคุณเรื่องราวที่คุณนำมาลงให้อ่านและเพลงเพราะๆด้วยค่ะ

สุดท้าย...ขอร่วมเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ...ขออวยพรให้คุณพบเจอ...ความรักที่ว่าใช่ที่จะนำความสุขสมหวังมาสู่คุณและเธอ...สำหรับคุณในอนาคตด้วยค่ะ



มีเพลงที่มีความดีๆส่งมาแลกเปลี่ยนกับคุณด้วยค่ะ...

รักแท้มีอยู่จริง...(คือมีรักต้องต่อสู้ และ ดูแลทั้งคนรักและความรู้สึกที่ว่ารักด้วยนะคะ)

เพลงรักแท้มีอยู่จริง Ost.คาดเชือก

และนี่...เป็นคลิปรีวิวเรื่องราว(หนังสั้นมีความหมาย)..ดูจะดราม่าแต่ก็ละมุนละไมและลงตัวได้ในที่สุดสำหรับนักแต่งเพลง(รูปหล่อ)ค่ะ...คุณดูเล่นๆเพลินๆนะคะ^__^




ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ค่ะ...ขอให้คุณแต่งเพลงด้วยความเป็นสุขสนุกสนาน...และประสบความสำเร็จ...ในจุดที่คุณต้องการค่ะ สู้สู้นะคะ