[ระบาย] ถ้ารีไรท์ตอนแรกให้พระเอกตายแล้วเกิดใหม่ที่ต่างโลกคงจะพอเรียกแขกได้บ้างสินะ
ตั้งกระทู้ใหม่
ตาย.... เกิดใหม่.... ที่ต่างโลก
ตาย...ลูป...มาต่างโลก
บางอันก็ เดิมที ผม/ฉัน มาจากต่างโลก
เริ่มมาเหมือนกันหมดเลยตายก่อนเกิดใหม่ที่ต่างโลกจากนั้นที่เหลือคือเนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับโลกเดิมที่ตัวเอกจากมาละ...
(โอเคบางเรื่องอาจจะยังเกี่ยวข้องอยู่บ้างก็ได้แต่โดยรวมเกินครึ่งเท่าที่อ่านจับใจความมาเป็นอย่างที่ว่าซะหมด)
โอเคงั้นลองตัดเรื่องข้ามโลกไปละกันถือซะว่ามันเป้นเครื่องเรียกแขกเนื้อใยอาจจะมีดีก็ได้
อนิจจาอ่านเอาแค่ต้นเรื่องของ 20 เรื่อง หาเรื่องที่กระตุ้นให้ตัวเองเกิดความอยากอ่านอยากติดตามไม่ได้เลย ;w;
หรือว่าเราจะแก่เกินไปจนไม่เก็ตกับค่านิยมนิยายสมัยนี้แล้วกันนะ(คนแก่ตกยุคก็งี้แล...)
แอบมาระบายด้วยความน้อยใจเล็กน้อย
แอบมาบ่นตอนดึกๆฮะจะได้ไม่รบกวนกระทู้ท่านอื่น
ท่านใดผ่านมาจะมาฝากนิยายก็ได้นะฮะถ้ามีเวลาพออาจจะแวะไปเยี่ยมเยียน
by OmegaDog
R@ji
10 ส.ค. 59 เวลา 00:11 น.
1,926
views
18 ความคิดเห็น
โอ๋ๆ นะคะ
เราคิดว่ามันก็เหมือนกับนิยายเด็กดีรุ่นแรกๆ นั่นแหละ ตอนนั้นต่างโลกก็เยอะอยู่นะ แต่จะเป็นต่างโลกผสมโรงเรียนเวทมนตร์ (ต้นแบบจากแฮร์รี่ พอตเตอร์แน่นอน) ตอนนั้นก็ผุดเป็นดอกเห็ดจนเลือกอ่านไม่ถูกเหมือนกัน
แต่ตอนนี้เทรนด์นิยายตายแล้วไปต่างโลกของญี่ปุ่น + จีน กำลังมาแรง บางคนเห็นว่าพล็อตน่าสน ก็เลยลองฆ่าตัวละครทิ้งตั้งแต่ตอนเริ่มเรื่องแล้วถีบส่งไปต่างโลกดูบ้าง แล้วก็ประสบความสำเร็จ คนอื่นๆ เห็นก็-งไอเดีย อยากแต่งตาม เลยมีเยอะจนเลือกไม่ถูกอีกเหมือนกัน
ส่วนที่คุณเจ้าของกระทูกอ่านแล้วรู้สึกไม่อยากอ่านต่อ คงเป็นเพราะอ่านนิยายมาเยอะจนระดับการเลือกอ่านสูงขึ้นล่ะมั้งคะ .. อันนี้เราก็เป็นอยู่ ฮ่าๆๆๆ
ปล. ที่พูดๆ ไปเนี่ย เข้าตัวอยู่ไม่น้อยเลยค่ะ เพราะเราก็ฆ่าตัวเอกทิ้งแล้วส่งไปต่างโลกเหมือนกัน ...
เห็นด้วยค่ะ บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเราอ่านนิยายแบบนี้มาเยอะมั้งค่ะ แต่เราว่ามันขึ้นอยู่กับเนื้อหานะถ้าผู้แต่งใส่ความสนุกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มันก็ทำให้เรื่องน่าติดตาม...ในมุมมองของเราอ่ะนะ ก็อย่างว่าค่ะนิยายแฟนตาซีมันต้องเกี่ยวกับพวกเวทย์มนอะไรเทือกๆ นี้อยู่แล้วถ้าไม่เขียนแบบฆ่าตัวแล้วสร้างใหม่ก็คงยาก(มั้ง) อันนี้ไม่รู้เพราะนิยายที่เราแต่งส่วนมากตัวเอกเก่งทุกคนไม่มีตัวไหนตาย...เพราะอินี่ชอบถีบตัวละครเข้าไปป่วนมากกว่า อย่างเรื่อง เอลากันราชันย์พันธุ์หายนะ(ที่แอบแต่งไว้แต่ยังไม่อัพ) พระเอกเป็นเทพนะ (อืมมม ประมาณว่าเทพลงมาจุติในร่างมนุษย์อะไรประมาณนี้) ซึ่งบอกว่าเป็นเทพล่ะก็พลังที่ครอบครองอยู่นี่ไม่ต้องพูดถึง....พระเอกอยู่ไหนความวอดวายอยู่ที่นั่น พังราบเป็นหน้ากองสมกับที่เป็นเทพแห่งความหายนะและการทำลายล้างจริงๆ -_-! พูดไปพูดมาอย่างอัพเรื่องนี้จังแต่ติดที่ว่ายังรีไรท์เรื่องรินไม่เสร็จ (มันรีไรท์ทั้งที่อัพได้แค่สามตอนอ่ะคิดดู)
ปล.เหมือนเรามาโฆษณานิยายเลยเนอะ ช่างเหอะ อย่าไปสนใจเลยคิดซะว่าเรามาบ่นให้ฟังแล้วกันเนอะ
3 ขั้นตอนง่าย ๆ
เจ้าของกระทู้แค่ไม่ชอบ ไม่ได้แปลว่ามันไม่น่าติดตามนะ
และนิยายต่างโลก มันมาพร้อมกับรูปแบบการเขียนแบบนิยายออนไลน์ (สั้น อัพถี่) ทำให้ดึงดูดคนได้อย่างต่อเนื่อง
ยุคต่างโลกกำลังผ่านไป กลายเป็นยุค นิยาย แปล + ต่างโลก
และคงกลายเป็นนิยาย แปล ไปในที่สุด
ส่วนหัวกระทู้ที่ว่า รีไรท์ใหม่ดีไหม ผมว่าอย่าดีกว่า ถ้าจะแต่งต่างโลก ควรคิดพล็อตขึ้นมาใหม่ตั้งแต่ต้นจะดีที่สุด
มันคือกระแสค่ะ กระแสเดี๋ยวมาเดี๋ยวไป ไม่มีความแน่นอน
คุณควรแต่งแบบที่คุณต้องการมากที่สุดจะดีกว่า จะทำให้คุณสามารถแต่งได้ตลอดจนจบ อันนี้ล่ะแน่นอนกว่า
ปล.เราเป็นคนนึงที่ไม่อ่านนิยายติดท็อป เพราะไม่ใช่แบบที่เราชอบอ่ะนะ =_=...
ต้องระวังให้ดี พระเอกซึ่งเป็นตัวแทน ของความดี ถ้าพระเอกตาย แม้จะไปเกิดที่โลกใหม่ แต่ก็แสดงว่าความดีพ่ายแพ้ในโลกเก่า
คนอ่านหลาย ๆ คนอาจจะไม่ชอบแล้วเลิกอ่านไปเลยก็ได้นะครับ
มันก็เป็นกลไกอย่างหนึ่งในสังคมละมั้งครับ
เหมือนตอนสาหร่ายเถ้าแก่น้อยบูมๆ ก็มีสาหร่ายยี่ห้อนู่นนี่นั่นออกมาตามกระแสนิยม เช่นเดียวกับโทรศัพท์สมาทโฟนที่พัฒนาตามกระแสนิยมจนเป็น จอใหญ่ๆกับปุ่มไม่กี่ปุ่มแบบเดียวกันหมด
เมื่อตลาดมีความต้องการอย่างไร ก็เป็นเรื่องปกติที่ผู้ผลิตจะสร้างผลิตภัณฑ์ตอบสนองความต้องการของตลาด
มันก็อยู่ที่ตัวเราล่ะครับจะมีจุดยืนอย่างไรกับสถานการณ์นี้ ส่วนตัวผมขอมองกลางๆ นิยายที่เขียนก็เลือกเขียนในแบบที่ตัวเองอยากเขียน โดยไม่ลืมดูความต้องการของตลาด ตึงเกินไปหรือหย่อนเกินไปก็ไม่ดีใช่ไหมล่ะครับ ไอโฟนที่ว่าจะไม่ทำให้จอใหญ่ๆขึ้น สุดท้ายก็ฝืนไม่อยู่ในที่สุดก็ทำจนได้
อย่ายึดติดสร้างอคติไปเลยครับ ทางสายกลางคำสอนของพระพุทธศาสนาข้อนี้ยังคงใช้ได้ในทุกโอกาส และทุกยุคทุกสมัย
และมนุษย์ก็ต้องปรับตัวและวิวัฒนาการตลอดเวลา เป็นเรื่องดีซะอีกครับที่เหตุการณ์นี้จะทำให้เราพัฒนาขึ้น ซึ่งการพัฒนาและวิวัฒนาการนี่เอง ที่ทำให้มนุษย์พัฒนาจากสัตว์เดรัจฉานสู่สิ่งมีชีวิตทรงปัญญาได้อย่างในทุกวันนี้
มันก็เป็นแค่นิยายเรื่องหนึ่งที่ผมเขียนแล้วรู้สึกมีความสุขสุดๆเลย^^
http://writer.dek-d.com/ewrr/writer/view.php?id=1494083
เป็นพล็อตเกี่ยวกับพระเอกตายแล้วย้อนกลับมายังโลกเดิม แต่ไม่มีใครมองเห็นหรือรู้จักพระเอกอีกต่อไปแล้ว... (ซ้ำกับเรื่องไหนหรือเปล่าหว่า?)
ผมว่ายากนะครับ ถ้าไม่ได้โปะชื่อนิยายว่า "ต่างโลก" ประกอบ
ถามว่าทำไมถึงว่าอย่างนั้นเหรอครับ ก็เพราะว่าผมก็มีนิยายรีไรท์เรื่องหนึ่งที่บรรยายการย้อนเวลาของพระเอกคล้ายกับฉากเปิดเรื่องนิยายต่างโลก แต่ยอดอ่านตอนที่ลง 5 ตอนแรกยังไม่ข้าม 50 เลย
แอบเข้าไปดูวันที่ของแต่ละตอนมา น่าจะเพราะอัพห่างทำให้คนไม่เห็นเรื่อง การเปิดเรื่องย่อหน้าแรก มันเหมือนบ่นมากไป โดยเฉพาะมุมมองเป็นแบบในสายตาตัวเอก เป็นการบ่นคิดว่าอย่างไรดีล่ะ แต่ในตอนเริ่มช่วงปลายก็น่าสนใจดีนะ ลองใช้วิธีแบบอัพเป็นเปอร์เซนต์ตามที่เขียนได้ดูไหมถ้าเขียนแล้วลงทั้งตอนให้ถี่ขึ้นไม่ทัน ถึงมันจะเหมือนปั่นไปหน่อย แต่เราก็ลงเท่าที่เราลงได้แล้วไง
ขี้อิจฉา เจ้าของกระทู้ควรไปฝึกฝีมือให้มีคนสนใจเรื่องของเธอมากกว่ามาค่อนแคะคนอื่นนะ
ก็ถ้าอยากได้แขกที่มาตามกระแส มีมาเป็นพักๆ ไม่ถาวร จะทำแบบนั้นไปก็ได้ค่ะ
แต่ทำใจไว้ด้วยว่า เมื่อทำตามกระแสแล้ว หากกระแสแผ่วเมื่อไหร่ ของเราก็แผ่วด้วย
หรือพอเขียนนิยายเกาะกระแสแล้วนิยายเราหาความโดดเด่นจากเรื่องอื่นไม่ได้
นิยายเรื่องนั้นก็มีโอกาสเป็นได้แต่ปลาเล็กในฝูงใหญ่
เกลื่อน หาง่าย ลืมง่าย มีตัวแทนที่เหมือนหรือคล้ายกันเยอะ
ไม่ได้บอกว่าเขียนตามกระแสไม่ดีนะคะ
แต่การเขียนตามกระแสมันเท่ากับมีคู่แข่งมาก
ถ้าเราไม่โดดเด่นจริงๆต่อให้นิยายเราตัวเอกตายแล้วไปโผล่ต่างเรื่องเหมือนคนอื่น
ลงท้ายเรื่องเราก็ยากที่จะมีแขกประเภทถาวรเข้ามาได้
ส่วนที่ว่าอ่านต้นเรื่องไป 20 เรื่องแล้วหาเรื่องที่กระตุ้นความรู้สึกอยากอ่านไม่ได้นั้น
เราว่าไม่ได้เกี่ยวกับว่าจขกท.แก่ไปหรอกค่ะ
แต่เป็นเพราะ 20 เรื่องนั้นมันยังไม่สนุกโดนใจตัวจขกท.เท่านั้นเอง
หลังจากโพสกระทู้แล้วก็ไปนั่งทำใจอยู่วันหนึ่งเต็มเลยฮะกลับมาดูอีกทีทู้ติดท๊อปซะงั้น = ='
ขอบคุณความเห็นของทุกท่านกับท่านที่ช่วยปลอบนะฮะ พอดีตอนที่โพสกระทู้นี้ตอนนั้นตกห้วงอยู่จริงๆ รู้สึกว่างเปล่าไปหมดเลยเหมือนเป้าหมายหายไป หลังจากไปทำใจอยู่พักหนึ่งเลยย้อนกลับไปถามเป้าหมายตัวเองอีกรอบว่าเรื่องที่เขียนอยู่ปัจจุบันเกิดขึ้นมาเพราะอะไร คำตอบคือตอนนั้นแค่อยากเขียนดังนั้นจึงคิดใหม่อีกทีว่าถ้าจะทดลองการตลาดกระแสดูอาจจะลองเขียนอีกซักเรื่องมาชิมลางแทนเพราะอยากทดสอบเหมือนกันว่าเซนส์เรายังตามทันโลกได้รึเปล่าก็ได้ข้อสรุปประมาณนี้ฮะ เรื่องเก่าก็จะยังเขียนต่อไปจนจบจนั่นแหละนะเพราะวางพล็อตเขียนเนมครบหมดแล้วให้เก็บไว้เฉยๆก็ไงๆอยู่
มีความเห้นนึงที่บอกว่าเราลงห่างวันกันเยอะไปให้ลองซอยตอนออกแล้วอัพถี่ขึ้นแทนอันนั้นคิดอยู่เหมือนกันว่าน่าจะลองแบบนั้นไว้จะเอาไปปรับใช้ฮะ
สุดท้ายนี้ขอแก้ตัวนิดนึงเรื่องที่ว่าอ่านไป20เรื่องแล้วไม่ถูกจริตตัวเองนั่น คืออันที่เป็นนิยายแปลไม่ได้นำมานับนะฮะแล้วก็ไม่ได้เหมารวมว่าทุกคนจะไม่ชอบตามเราไปด้วย ตรงส่วนนั้นตั้งใจจะบอกว่าตัวเราอาจจะตกยุคตามกลิ่นอายนิยายสมัยใหม่ไม่ทันเฉยๆฮะทุกท่านอย่าพึ่งเหมาหมาไปทางนั้นน้า~~~
สุดท้ายของสุดท้ายที่เขียนไปในกระทู้นี้เป็นแค่การระบายฮะพอมาตอนนี้แล้วแอบด่าตัวเองตอนนั้นWeak ขนาดไหนถึงได้ตั้งกระทู้พรรค์นี้ออกไปล่ะเนี่ยโอเมก้า!!!
สำหรับนิยายที่ฝากไว้พรุ่งนี้วันหยุดหมาจะแวบเข้าไปอ่านให้นะฮับอุ๋งอิ๋ง โอเมก้าอามิโก้!!
เข้าใจครับอารมณ์วีคๆแบบนั้นผมก็เคยเป็น แบบนอยมากเขียนไม่ออกเลย รู้สึกตัวเองงี่เง่างองแงมาก55555
ผมก็ทำอย่างนั้นเหมือนกันครับกับไปถามเป้าหมายตัวเองอีกรอบ
แก่นของความฝันของผมจริงๆคือเขียนนิยายสนุกๆออกมา เป็นนักเขียนที่มีศักยภาพ มีความสุขกับงานที่ทำ
พวกยอดวิว ยอดขาย ชื่อเสียง เงิน มันเป็นแค่เปลือกที่ตามมาจากแก่น
ถ้าเราเอาใจไปผูกกับแก่นคืองานและการพัฒนาความสามารถ เวลาเราเห็นยอดวิวน้อย เฟบน้อย ใจเราก็ไม่ไขว้เขวเท่าไหร่
แต่ลองเอาใจไปผูกกับเปลือกอย่างยอดวิวหรือยอดเม้นต์อะไรพวกนี้สิ แย่ครับกลายเป็นว่างานที่เราทำขึ้นอยู่กับยอดวิวซะงั้น ยอดน้อยก็นอย ก็เครียด แล้วแบบนั้นมันจะไปเวิร์คได้ไง...คงยาก ในเมื่อตามธรรมชาติ ยอดวิวมันขึ้นอยู่กับงานที่เราทำ ไม่ใช่เอาการทำงานของเราทำไปผูกไว้กับยอดวิว
ไม่ว่าจะทำอะไรผมว่าเราต้องคิดให้ดีครับ อะไีคือเป้าหมายที่แท้จริงของเรา
แล้วเอาใจไปผูกไว้ที่ 'แก่น ไม่ใช่ที่ 'เปลือก'
ยังไงก็สู้ๆนะครับ
เรื่องนี้เคยทะเลาะกับเพื่อนครับ ผมก็เป็นคนอ่านนิยายนะ แต่มันก็ความคิดของใครของมันห้ามไม่ได้ ผมเลยไม่เลือกที่จะอ่านเลยด้วยซ้ำ แค่เห็นคำโปรยว่า โดนส่งไปต่าง โลก บ้างละ ตายแล้วฟื้นบ้างละ หรือพวกแนวรักเพศเดียวกัน( ปิดหนีแทบไม่ทัน) นิยายแนวนี้มีสนุกเยอะครับ แต่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าต้องมาแนวนี้กันหมด อยากให้มีซักคนคิดออกนอกกรอบบ้าง แต่คงจะยาก เพราะทุกวันนี้กระแสมันทำให้ผลงานดีๆ หายไปแล้ว แต่ผมเชื่อว่าต้องมีคนคิดที่จะทำแต่ไม่กล้า แต่ผมหวังว่าจะมีคนทำให้มันเปลี่ยนแปลง
ไม่ชอบอ่านแนวต่างโลกเหมือนกันค่ะ
แต่ว่าอะไรไม่ได้ ของเราก็เขียนแนวโรงเรียนเวทสมัยโรงเรียนเวทดัง เพิ่งมารีไรต์ตอนนี้ซึ่งมันช้าไปเอง ถ้าชอบแนวมุขตลกแบบเมากาวๆมาลองอ่านของเราบ้างก็ได้
แต่ของคุณเนี่ยก็แนวเกมออนไลน์หนิคะ
ที่จริงทางนี้ไม่ได้แอนตี้แนวต่างโลกอะไรหรอกฮะอันที่ระบายไปอาจชวนคิดแบบนั้น เพราะตอนนั้นเกิดความน้อยใจขึ้นมาแต่ตอนนี้ได้สติแบ้วอุ๋งอิ๋ง
ส่วนเรื่องของท่านเป็นแนวเฮฮาสินะงับแอ่วค่อยข้างชอบแนวเบาสมองเหมียลกัลไว้จะเข้าไปอ่านงับถ้าอ่านแล้ว-งจัดจะคอมเมนท์แถมไปอีกที
อนึ่งเรื่องของทางนรี้จั่วหัวไว้เป็นแนวเกมออนไลน์แต่มันออกไปทางกึ่งแฟนตาซีแทนแล้วล่ะฮะเพราะเอาจริงๆเกมเป็นแค่ส่วนประกอบของเรื่องไปซะแล้น
ผมชอบเเบบพระเอกมีอายุพอสมควรเด็กสุดที่รับได้15ปีจะได้ช้สมองเอาตัวรอดได้เวลาที่โดนส่งไปต่างโลกอย่างเช่น
ตูเดินของตูอยู่ดีๆ...ง่วง...ขยี้ตา...อีกทีก็ต่างโลก
หรือ
ตูเดินของตูดีๆ...รถชนตาย...อายุกลับไปเป็นเด็กอายุ15-19...ต่างโลก
และ
ผมเดินของผมดีๆ...ถูกส่งมาต่างโลก...เพราะตาย
ของผม มันไม่ใช่เเนวต่างโลก ผมให้มันมาเกิดในโลกเดียวกันเเต่เป็นอนาคตในอีกร่างหนึ่งเท่านั้น ซึ่งอาจจะเเหวกเเนวบ้างเเต่ก็เข้ากันอย่างได้ดี บางครั้งใส่ความสนุก สีสัน หรือกลอนเเต่งเล่นไปตามอารมณ์ของผู้เขียนอ่ะครับ ลองไปอ่านดุได้นะ ไม่ชอบยังไงก็ไม่ว่าครับ
นั่นนะซิ แล้วตัวเอกที่ตายแล้วถูกส่งมาต่างโลกเนี่ย ต้องเป็นพวกชีวิตบัดซบมากๆ ทุกอย่างกาก อยู่ที่โลกเดิมก็ไม่มีใครเอา ไม่มีห่วงกับโลกนั้นอีกแล้ว แต่พอมาแล้วอัพสกิลขึ้นมาแบบว่า อะไรจะเว่อร์ขนาดนั้น
เราอยากอ่านเรื่องที่ตัวเอกโดนลากมาต่างโลกแบบไม่เต็มใจ ยังมีห่วงหาอาทรต่อโลกเก่า เลยพยายามหาทางเพื่อจะกลับมาที่โลกเดิมให้ได้ ใครมีนิยายแบบนี้แนะนำบ้างเนี่ยยยย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?