[รีวิวนิยาย] พิษสวาท พิษรักสัจจะวาจา (สปอยล์เล็กน้อยถึงน้อยมาก)
ตั้งกระทู้ใหม่
พิษสวาท
ผู้แต่ง: ทมยันตี
****คำเตือน: การรีวิวเป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ สำหรับใครที่อ่านแล้วมาแลกเปลี่ยนกันได้เต็มที่ค่ะ ****
ผู้แต่ง: ทมยันตี
****คำเตือน: การรีวิวเป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ สำหรับใครที่อ่านแล้วมาแลกเปลี่ยนกันได้เต็มที่ค่ะ ****
เคยแต่รีวิวสถานที่ท่องเที่ยวเพิ่งเคยมารีวิวนิยาย ฝากด้วยนะคะ ><
เมื่อสามวันที่แล้ว ฉันได้มีโอกาสไปที่ร้านหนังสือ แล้วได้ท้ากับเพื่อนว่าถ้าเจอหนังสือเรื่อง 'พิษสวาท' เมื่อไหร่ ไม่ว่าจะแพงแค่ไหนฉันก็จะต้องได้มา เพราะฉันอยากรู้เรื่องราวต่อจากในละครโทรทัศน์ที่ฉายอยู่ในขณะนี้ อยากรู้ความเป็นไปของแต่ละตัวละคร
ฉันเดินตามหาหนังสือเล่มนี้ ทั้งร้านนายอินทร์ Se-ed หรือ B2S ทั้งสามร้านตามชั้นหนังสือไม่มีเลยแม้แต่น้อย ในจังหวะที่ฉันกำลังจะถอดใจ กลับพบหนังสือเล่มนี้ที่หน้าเคาท์เตอร์ร้านสุดท้าย คือ ร้าน B2S นั่นเอง ตอนแรกฉันยอมรับว่าสองจิตสองใจ ระหว่างจะซื้อไปกับปล่อยไว้ให้ตั้งอยู่แบบนั้น แต่สุดท้ายก็ถูกดึงดูดด้วยคำพูดที่ว่า "ชุดสุดท้ายแล้วนะคะ" นั่นแหละ ฉันจึงได้มา
พอกลับมาถึงหอพัก ฉันก็นั่งมองหนังสือเล่มนี้อยู่สักพัก ก่อนที่จะเปิดหนังสือพิษสวาทเล่มแรกขึ้นมาอ่าน ...
เล่มแรกเปิดด้วยการได้มาของเม็ดทับทิมจากศิราภรณ์ ที่อาจแตกต่างจากในละครโทรทัศน์ค่อนข้างมาก อย่างน้อยๆก็ไม่ได้เจอเม็ดทับทิมนี้จากในคอคนร้ายล่ะนะ..
หากใครรู้สึกรำคาญเชษฐ์ในละคร ขอบอกเลยว่าเชษฐ์ในนิยายเองก็ไม่ค่อยแตกต่างกันเท่าใดนัก เล่มแรกยังพอรับไหว แต่ช่วงท้ายๆของเรื่องจะรู้สึกรำคาญขึ้นมาทันที ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์จ๋า ที่นำมาต่อล้อต่อเถียงกับคุณสโรชินีอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน อาจจะสร้างอารมณ์เหวี่ยงได้เล็กน้อยค่ะ และที่สำคัญ ความรู้สึกรำคาญเชษฐ์ผู้นี้จะทวีคูณขึ้นในช่วงตอนท้ายๆของเรื่อง และแน่นอนถ้าติดตามแบบฉบับละคร เชษฐ์คงสร้างความน่ารำคาญได้ไม่ต่างกัน (ความเห็นส่วนตัวนะคะ) แต่ในด้านของความรักเพื่อนพ้องอย่างคุณอัคนี ขอบอกเลยว่าเชษฐ์ไม่แพ้ใครจริงๆค่ะ ถึงขั้นยอมตายแทนได้เลยนะคะ อ่อ ที่ต้องบอกอีกอย่างนึง อย่างน้อยๆ เชษฐ์ในนิยายยังมีมุมเฮฮา กับคนอื่นนะคะ ไม่ได้แต่จะจ้องจับผิดคุณอุบลของฉันเหมือนในละคร ฮ่าๆ
หากใครรู้สึกไม่ถูกชะตากับทิพย์อาภา ขอบอกเลยค่ะว่า เราอยู่ทีมเดียวกัน ฉันไม่ชอบทิพย์อาภาตั้งแต่ฉบับละคร มันเป็นความรู้สึกข้างในลึกๆว่าแม่นี่ต้องทำอะไรแปลกๆแน่ ถึงในหนังสือทิพย์อาภาจะไม่ได้เป็นคู่หมั้นของคุณอัคนีมาตั้งแต่แรกเหมือนที่บทละครวางไว้ แต่ก็เป็นคนที่อัคนีอยากจะแต่งงานด้วยค่ะ เล่มแรกทิพย์อาภายังให้ความรู้สึกเรื่อยๆดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่พอเล่มสองเท่านั้นแหละค่ะ! เอ้า! ทำไมแม่นี่ดูมีความเด่นพุ่งขึ้นมาขนาดนี้ เด่นแบบน่าขวิดมากจริงๆค่ะ เล่นเอาคุณอุบลฉันหมองไปเลย ไม่ผิดหวังจริงๆที่ตั้งแง่กับทิพย์อาภาตั้งแต่ต้นเรื่อง เพราะไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ แต่ถ้าหากไม่ได้มีอคติกับตัวละครทิพย์อาภาแบบฉัน ความรักอันบริสุทธิ์ของทิพย์อาภาจะถือเป็นเรื่องที่น่าเอาแบบอย่าง และน่าไขว่คว้าไว้หากได้พบเจอในสมัยนี้มากเลยค่ะ อ้อ ในนิยายแทบจะไม่ได้กล่าวถึงคุณทิพย์อาภา ในสมัยอยุธยาเลยนะเจ้าคะ คุณอุบลในนิยายเองก็ไม่ได้ระบุเสียด้วยว่า แม่ทิพย์ มีซัมติงรองกับคุณพระหรือเปล่า แต่ในละคร ต้องตามต่อไปยาวๆค่ะ
มาถึงสองตัวละครหลักมากๆของเรื่องนี้ดีกว่าค่ะ
คุณอัคนีในเวอร์ชั่นนิยายมีความสุขุมแล้วก็มีความถลำลึกกับทับทิมเม็ดสำคัญค่อนข้างมากค่ะ สำหรับฉันคิดว่าคุณป้อง ถอดแบบความเป็นคุณอัคออกมาได้อย่างแนบเนียนมากๆ แม้ในละครจะเพิ่มเติมบทบางส่วนเข้าไปเพื่อให้ดูสมจริง แต่ก็ไม่ได้ทิ้งห่างจากในนิยายมากเท่าไร
ในนิยายคุณอัคนีกับทิพย์อาภาไม่ได้หมั้นกันนะคะ เพราะคุณอัคนีรู้สึกว่ามีคนรออยู่ และก็รู้สึกเหมือนว่ามีคนที่ตัวเองรักอยู่แล้วจึงทำให้รักใครไม่ได้ ซึ่งคนรักที่รออยู่ก็ไม่ใช่ใครค่ะ คุณอุบลนั่นเอง อืม การรีวิวคุณอัคนียากจังค่ะ ฮ่าๆ เพราะรู้สึกว่าไม่ได้แตกต่างจากในละครเท่าใด แต่ก็ต้องดูต่อกันไปยาวๆนะคะ ว่าจะฉีกบทออกจากตัวนิยายมากหรือเปล่า
มาถึงคุณสโรชินี ผู้โดนคุณพระพรากชีวิตให้อยู่เฝ้าสมบัติโดยไม่มีโอกาสได้ร้องขอชีวิตเลยแม้แต่น้อย ต้องบอกว่าคุณอุบลในหนังสือไม่หลอนเท่าในละครนะคะ (มันเป็นความรู้สึก) ฉันว่าในหนังสือถ่ายทอดอารมณ์ของความเคียดแค้น ความรัก ความผิดหวัง ความอาฆาต ออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ และยิ่งได้ตัวแม่อย่างคุณนุ่น วรนุช มาเล่นด้วยแล้ว ยิ่งส่งผลให้บทคุณอุบลน่ากลัวเพิ่มเป็นทวีคูณ ในนิยายคุณอุบลกล่าวถึงตอนที่ตนเองเป็นนางรำช่วงเกือบท้ายๆเรื่อง ใช้คำพูดในการทำให้พระเอกระลึกชาติได้ทีละเล็กทีละน้อย การอ่านนิยายในแต่ละตอนที่คุณอุบลออกต้องใช้พลังงานในการอ่นค่อนข้างมากค่ะ เนื่องจากต้องแปลไทยโบราณเป็นไทยสมัยเราอีกทีค่ะ ถ้าหากได้อ่านนิยายไปเรื่อยๆจนถึงตอนท้ายๆ บทของคุณอุบลจะถูกกลบด้วยแม่ทิพย์อาภาค่ะ เลยรู้สึกตะหงิดๆตรงนี้นิดหน่อย ฉันชอบตอนที่คุณอุบลในนิยาย (ที่เหมือนจะ) เข้าร่างของนางรำคนหนึ่งแล้วถ่ายทอดการรำสมัยโบราณให้คนอื่นได้ดู ต้องบอกเลยว่าฉากนั้นประทับใจมากจริงๆค่ะ ต้องรอดูว่าในบทละครจะทำได้ประมาณไหน บทสรุปของคุณอุบลไม่ต่างจากที่คิดเอาไว้เท่าไหร่ เพราะความรัก ความผูกพันผูกมัดไว้ เลยทำให้ไปไหนไม่ได้ .. อยากให้ติดตามต่อกันยาวๆค่ะ
ความรู้สึกหลังจากอ่านจบเต็มไปด้วยคำถามที่ว่า ช่วงกรุงศรีอยุธยาแตก เป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ หากใครที่เคยดูละครแล้วมาอ่านหนังสือ จะเห็นว่าบทละครได้เพิ่มเติมฉากต่างๆเพิ่มเข้าไป แต่ไม่ได้ดูน่าเกลียดเท่าใดนัก เพราะยังไม่ทิ้งส่วนสำคัญของเรื่อง ฉากที่คุณอุบลเป็นปีศาจแห่งคำนายในหนังสือไม่ได้ดูหลอนเท่าในละครค่ะ ยอมรับเลยว่าฉากนี้ในละครสุดยอดมากจริงๆ
จุดจบของตัวร้ายที่ต้องการเม็ดทับทิมและโกงนู่นนี่นั่นเพื่อประโยชน์สุขของตนเองถือได้ว่าเป็นตอนที่ประทับใจ เพราะเป็นการจัดการได้อย่างสาสมจริงๆค่ะ :)
หากใครอยากทราบว่าเรื่องราวต่อจากตอนปัจจุบันเป็นอย่างไร ต้องลองหาอ่านดูค่ะ สำนวนการเขียนของคุณทมยันตี เป็นสำนวนการเขียนที่ใช้ภาษาอย่างสวยงาม ทุกตัวอักษรได้กลั่นกรอง ถ่ายทอดถึงประวัติศาสตร์ในสมัยกรุงแตกออกมาได้เป็นอย่างดี
เมื่อฉันอ่านเรื่องนี้จบ ฉันได้ให้สัญญากับตัวเองว่า จะต้องไปที่วัดราชบูรณะ วัดกุฎีทอง วัดพุทไธศวรรย์ ไปเที่ยวเมืองเก่าอยุธยาอีกหลายๆครั้ง ไปซึมซับสิ่งที่บรรพบุรุษได้ปกป้องเหลือไว้ให้ลูกให้หลานได้สืบทอดต่อ และต้องดู "พิษสวาท" ในแบบฉบับของละครต่อไปยาวๆ
***ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ^^ แล้วจะมารีวิวหนังสือเรื่องใหม่มาเรื่อยๆ แล้วก็ถ้าได้ไปเที่ยวไหนอีกก็จะมารีวิวต่อ ฮ่าๆๆ****
เมื่อสามวันที่แล้ว ฉันได้มีโอกาสไปที่ร้านหนังสือ แล้วได้ท้ากับเพื่อนว่าถ้าเจอหนังสือเรื่อง 'พิษสวาท' เมื่อไหร่ ไม่ว่าจะแพงแค่ไหนฉันก็จะต้องได้มา เพราะฉันอยากรู้เรื่องราวต่อจากในละครโทรทัศน์ที่ฉายอยู่ในขณะนี้ อยากรู้ความเป็นไปของแต่ละตัวละคร
ฉันเดินตามหาหนังสือเล่มนี้ ทั้งร้านนายอินทร์ Se-ed หรือ B2S ทั้งสามร้านตามชั้นหนังสือไม่มีเลยแม้แต่น้อย ในจังหวะที่ฉันกำลังจะถอดใจ กลับพบหนังสือเล่มนี้ที่หน้าเคาท์เตอร์ร้านสุดท้าย คือ ร้าน B2S นั่นเอง ตอนแรกฉันยอมรับว่าสองจิตสองใจ ระหว่างจะซื้อไปกับปล่อยไว้ให้ตั้งอยู่แบบนั้น แต่สุดท้ายก็ถูกดึงดูดด้วยคำพูดที่ว่า "ชุดสุดท้ายแล้วนะคะ" นั่นแหละ ฉันจึงได้มา
พอกลับมาถึงหอพัก ฉันก็นั่งมองหนังสือเล่มนี้อยู่สักพัก ก่อนที่จะเปิดหนังสือพิษสวาทเล่มแรกขึ้นมาอ่าน ...
เล่มแรกเปิดด้วยการได้มาของเม็ดทับทิมจากศิราภรณ์ ที่อาจแตกต่างจากในละครโทรทัศน์ค่อนข้างมาก อย่างน้อยๆก็ไม่ได้เจอเม็ดทับทิมนี้จากในคอคนร้ายล่ะนะ..
หากใครรู้สึกรำคาญเชษฐ์ในละคร ขอบอกเลยว่าเชษฐ์ในนิยายเองก็ไม่ค่อยแตกต่างกันเท่าใดนัก เล่มแรกยังพอรับไหว แต่ช่วงท้ายๆของเรื่องจะรู้สึกรำคาญขึ้นมาทันที ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์จ๋า ที่นำมาต่อล้อต่อเถียงกับคุณสโรชินีอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน อาจจะสร้างอารมณ์เหวี่ยงได้เล็กน้อยค่ะ และที่สำคัญ ความรู้สึกรำคาญเชษฐ์ผู้นี้จะทวีคูณขึ้นในช่วงตอนท้ายๆของเรื่อง และแน่นอนถ้าติดตามแบบฉบับละคร เชษฐ์คงสร้างความน่ารำคาญได้ไม่ต่างกัน (ความเห็นส่วนตัวนะคะ) แต่ในด้านของความรักเพื่อนพ้องอย่างคุณอัคนี ขอบอกเลยว่าเชษฐ์ไม่แพ้ใครจริงๆค่ะ ถึงขั้นยอมตายแทนได้เลยนะคะ อ่อ ที่ต้องบอกอีกอย่างนึง อย่างน้อยๆ เชษฐ์ในนิยายยังมีมุมเฮฮา กับคนอื่นนะคะ ไม่ได้แต่จะจ้องจับผิดคุณอุบลของฉันเหมือนในละคร ฮ่าๆ
หากใครรู้สึกไม่ถูกชะตากับทิพย์อาภา ขอบอกเลยค่ะว่า เราอยู่ทีมเดียวกัน ฉันไม่ชอบทิพย์อาภาตั้งแต่ฉบับละคร มันเป็นความรู้สึกข้างในลึกๆว่าแม่นี่ต้องทำอะไรแปลกๆแน่ ถึงในหนังสือทิพย์อาภาจะไม่ได้เป็นคู่หมั้นของคุณอัคนีมาตั้งแต่แรกเหมือนที่บทละครวางไว้ แต่ก็เป็นคนที่อัคนีอยากจะแต่งงานด้วยค่ะ เล่มแรกทิพย์อาภายังให้ความรู้สึกเรื่อยๆดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่พอเล่มสองเท่านั้นแหละค่ะ! เอ้า! ทำไมแม่นี่ดูมีความเด่นพุ่งขึ้นมาขนาดนี้ เด่นแบบน่าขวิดมากจริงๆค่ะ เล่นเอาคุณอุบลฉันหมองไปเลย ไม่ผิดหวังจริงๆที่ตั้งแง่กับทิพย์อาภาตั้งแต่ต้นเรื่อง เพราะไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ แต่ถ้าหากไม่ได้มีอคติกับตัวละครทิพย์อาภาแบบฉัน ความรักอันบริสุทธิ์ของทิพย์อาภาจะถือเป็นเรื่องที่น่าเอาแบบอย่าง และน่าไขว่คว้าไว้หากได้พบเจอในสมัยนี้มากเลยค่ะ อ้อ ในนิยายแทบจะไม่ได้กล่าวถึงคุณทิพย์อาภา ในสมัยอยุธยาเลยนะเจ้าคะ คุณอุบลในนิยายเองก็ไม่ได้ระบุเสียด้วยว่า แม่ทิพย์ มีซัมติงรองกับคุณพระหรือเปล่า แต่ในละคร ต้องตามต่อไปยาวๆค่ะ
มาถึงสองตัวละครหลักมากๆของเรื่องนี้ดีกว่าค่ะ
คุณอัคนีในเวอร์ชั่นนิยายมีความสุขุมแล้วก็มีความถลำลึกกับทับทิมเม็ดสำคัญค่อนข้างมากค่ะ สำหรับฉันคิดว่าคุณป้อง ถอดแบบความเป็นคุณอัคออกมาได้อย่างแนบเนียนมากๆ แม้ในละครจะเพิ่มเติมบทบางส่วนเข้าไปเพื่อให้ดูสมจริง แต่ก็ไม่ได้ทิ้งห่างจากในนิยายมากเท่าไร
ในนิยายคุณอัคนีกับทิพย์อาภาไม่ได้หมั้นกันนะคะ เพราะคุณอัคนีรู้สึกว่ามีคนรออยู่ และก็รู้สึกเหมือนว่ามีคนที่ตัวเองรักอยู่แล้วจึงทำให้รักใครไม่ได้ ซึ่งคนรักที่รออยู่ก็ไม่ใช่ใครค่ะ คุณอุบลนั่นเอง อืม การรีวิวคุณอัคนียากจังค่ะ ฮ่าๆ เพราะรู้สึกว่าไม่ได้แตกต่างจากในละครเท่าใด แต่ก็ต้องดูต่อกันไปยาวๆนะคะ ว่าจะฉีกบทออกจากตัวนิยายมากหรือเปล่า
มาถึงคุณสโรชินี ผู้โดนคุณพระพรากชีวิตให้อยู่เฝ้าสมบัติโดยไม่มีโอกาสได้ร้องขอชีวิตเลยแม้แต่น้อย ต้องบอกว่าคุณอุบลในหนังสือไม่หลอนเท่าในละครนะคะ (มันเป็นความรู้สึก) ฉันว่าในหนังสือถ่ายทอดอารมณ์ของความเคียดแค้น ความรัก ความผิดหวัง ความอาฆาต ออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ และยิ่งได้ตัวแม่อย่างคุณนุ่น วรนุช มาเล่นด้วยแล้ว ยิ่งส่งผลให้บทคุณอุบลน่ากลัวเพิ่มเป็นทวีคูณ ในนิยายคุณอุบลกล่าวถึงตอนที่ตนเองเป็นนางรำช่วงเกือบท้ายๆเรื่อง ใช้คำพูดในการทำให้พระเอกระลึกชาติได้ทีละเล็กทีละน้อย การอ่านนิยายในแต่ละตอนที่คุณอุบลออกต้องใช้พลังงานในการอ่นค่อนข้างมากค่ะ เนื่องจากต้องแปลไทยโบราณเป็นไทยสมัยเราอีกทีค่ะ ถ้าหากได้อ่านนิยายไปเรื่อยๆจนถึงตอนท้ายๆ บทของคุณอุบลจะถูกกลบด้วยแม่ทิพย์อาภาค่ะ เลยรู้สึกตะหงิดๆตรงนี้นิดหน่อย ฉันชอบตอนที่คุณอุบลในนิยาย (ที่เหมือนจะ) เข้าร่างของนางรำคนหนึ่งแล้วถ่ายทอดการรำสมัยโบราณให้คนอื่นได้ดู ต้องบอกเลยว่าฉากนั้นประทับใจมากจริงๆค่ะ ต้องรอดูว่าในบทละครจะทำได้ประมาณไหน บทสรุปของคุณอุบลไม่ต่างจากที่คิดเอาไว้เท่าไหร่ เพราะความรัก ความผูกพันผูกมัดไว้ เลยทำให้ไปไหนไม่ได้ .. อยากให้ติดตามต่อกันยาวๆค่ะ
ความรู้สึกหลังจากอ่านจบเต็มไปด้วยคำถามที่ว่า ช่วงกรุงศรีอยุธยาแตก เป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ หากใครที่เคยดูละครแล้วมาอ่านหนังสือ จะเห็นว่าบทละครได้เพิ่มเติมฉากต่างๆเพิ่มเข้าไป แต่ไม่ได้ดูน่าเกลียดเท่าใดนัก เพราะยังไม่ทิ้งส่วนสำคัญของเรื่อง ฉากที่คุณอุบลเป็นปีศาจแห่งคำนายในหนังสือไม่ได้ดูหลอนเท่าในละครค่ะ ยอมรับเลยว่าฉากนี้ในละครสุดยอดมากจริงๆ
จุดจบของตัวร้ายที่ต้องการเม็ดทับทิมและโกงนู่นนี่นั่นเพื่อประโยชน์สุขของตนเองถือได้ว่าเป็นตอนที่ประทับใจ เพราะเป็นการจัดการได้อย่างสาสมจริงๆค่ะ :)
หากใครอยากทราบว่าเรื่องราวต่อจากตอนปัจจุบันเป็นอย่างไร ต้องลองหาอ่านดูค่ะ สำนวนการเขียนของคุณทมยันตี เป็นสำนวนการเขียนที่ใช้ภาษาอย่างสวยงาม ทุกตัวอักษรได้กลั่นกรอง ถ่ายทอดถึงประวัติศาสตร์ในสมัยกรุงแตกออกมาได้เป็นอย่างดี
เมื่อฉันอ่านเรื่องนี้จบ ฉันได้ให้สัญญากับตัวเองว่า จะต้องไปที่วัดราชบูรณะ วัดกุฎีทอง วัดพุทไธศวรรย์ ไปเที่ยวเมืองเก่าอยุธยาอีกหลายๆครั้ง ไปซึมซับสิ่งที่บรรพบุรุษได้ปกป้องเหลือไว้ให้ลูกให้หลานได้สืบทอดต่อ และต้องดู "พิษสวาท" ในแบบฉบับของละครต่อไปยาวๆ
***ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ^^ แล้วจะมารีวิวหนังสือเรื่องใหม่มาเรื่อยๆ แล้วก็ถ้าได้ไปเที่ยวไหนอีกก็จะมารีวิวต่อ ฮ่าๆๆ****
อากีย่า
10 ส.ค. 59 เวลา 22:34 น.
39,569
views
4 ความคิดเห็น
ทีมคุณอุบลเหมือนกันค่ะ แอบมีตะหงิดๆ กับทิพย์อาภาตั้งแต่เริ่มเลย ไม่ค่อยชอบ รู้นะว่าจริงๆ ก็ไม่เลวร้ายอะไร เป็นคนดี แต่แบบก็อดเขม่นไม่ได้จริงๆ เพราะเทคะแนนสงสารไปที่คุณอุบลหมดแล้ว
อ่านหนังสือแล้วเหมือนกันค่ะ แรกๆเห็นใจทิพอาภามากๆหลังๆมานี้ แทบอยากจะทะลุหนังสือไปด่า เชษฐ์ในหนังสือมีความขี้เล่นแตกต่างกับในละครแต่ความน่ารำคาญจะค่อยๆเพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับ ส่วนคุณอัคนีอ่านจนจบก็ยังไม่เข้าใจในความคิดเลย คุณอุบลเวอร์หนังน่ากลัวกว่าจริงๆคะ55555 แต่ในหนังสือก็จะดูขลังไปอีกแบบหนึ่ง ในตอนท้ายของเรื่อง แม่ทิพพุ่งจริงๆคะ ออ-างเอกมาเต็ม แต่ซอรี่เรา #ทีมคุณอุบล #เราขอโทดน่ะทิพ
ฮรื่อออ~ เพิ่งจะสั่งซื้อไปเมื่อวานเองค่ะ มีสปอลย์มายั่ว อยากอ่านมากขึ้น ×10 เลย 5555
เพิ่งอ่านจบเมื่อไม่กี่วันมานี้เหมือนกันค่ะ บอกเลยว่าตอนจบวางหนังสือไม่ได้เลย มุมมองต่อทิพย์อาภาเปลี่ยนไปเยอะมากๆ น้ำตาแทบไหล คุ้มค่าจริงๆค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?