นักเขียนทุกคนทำยังไงเวลาหมดแรงที่จะเขียนทั้งๆที่จินตนาการอยู่เต็มหัว
ตั้งกระทู้ใหม่
เด็กดีรักฮิทเลอ
8 ก.ย. 59 เวลา 13:59 น.
1,682
views
18 ความคิดเห็น
ถ้าใจยังชอบพล็อตนั้นอยู่ ก็จดๆ แล้วเอามาลำดับ หน้า-หลัง ไว้ก่อนครับ
จากนั้นก็ค่อยมาเติมรายละเอียดปลีกย่อย
พอใจเริ่มพร้อมเมื่อไหร่ก็เริ่มแต่งก็ยังไม่สาย
แต่ถ้าเวลาผ่านไปใจไม่พร้อมสักที
บางทีแล้วปัญหาอาจไม่ได้อยู่ที่ความพร้อม แต่เป็นเพราะพล็อตที่ว่ามันไม่ถูกใจจริงๆเสียมากกว่าครับ คือแรกๆมันน่าสนใจ แต่พอเอามาร้อยเรียงแล้ว เห็นภาพชัดเจนแล้วมันกลับไม่โดนใจอย่างที่คิด ถ้าเป็นแบบนี้ก็ปล่อยวาง แล้วหาจังหวะเขียนเรื่องใหม่แทนจะดีกว่าฝืนแต่งทั้งแบบนั้น
สวัสดีค่ะ
นักเขียนทุกคนทำยังไงเวลาหมดแรงที่จะเขียนทั้งๆที่จินตนาการอยู่เต็มหัว
เข้ามาคุยด้วยค่ะหากถามนักเขียนมืออาชีพนั้น...ไม่รู้ว่าเขาทำอย่างไรนะคะ แต่นักเรียนหัดเขียนซึ่งตอนนี้หมดแรงหรือ หมดพลัง หมดความรู้สึกอยากที่จะหัดเขียนนิยายเช่นกันค่ะ และก็พักย๊าววววเลยค่ะ พักมาปีกว่าๆหรือสองปีแล้วด้วยมั้ง พักยาวเลยค่ะ ฮา ฮา ฮา
จริงนะคะ มีงานหัดเขียนอยู่ สอง สามตอนต่อเรื่อง ในเด็กดีนี้ค่ะ...เกิดอาการความรู้สึกว่า หมดแรงหรือขี้เกียจก็ไม่รู้นะ แต่ที่รู้ๆคือไม่อยากหัดเขียนนิยายต่อค่ะ ตอนนี้พักยาวเลยค่ะ
นานๆเข้าไปดูทีเห็นๆมีคำผิดมากมายด้วยค่ะ แต่ความรู้สึกที่ว่าขี้เกียจหรือว่าแท้จริงหมดไฟก็ไม่รู้ได้ค่ะ เห็นๆความผิดพลาดมากมายแล้วนะคะรีบวิ่งออกมาเลยฮา ฮา ฮา (ความขี้เกียจมันพาวิ่ง ฮา ฮา ฮา ไม่อยากแตะต้องเลย อยากพักค่ะ)
(ข้างบนนั้น...เด็กๆอย่าเอาเยี่ยงอย่างนะคะไม่ดีค่ะ คือเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีค่ะ เหนื่ยนะคะพักได้แต่อย่านานๆะคะ)
แต่ชอบกลับมาฟังเพลง เล่นบอร์ดค่ะ...อยากพักๆ เหนื่อย เพลีย หมดแรงหรือว่าขี้เกียจไม่รู้นะ
ด้วยการเล่นบอร์ด ฟังเพลงค่ะ โดยเฉพาะเพลงนี้...เพลงที่มีความหมายรักๆ ชอบมากเลยแม้มีอารมณ์ขี้เกียจหรือหมดไฟ แต่ก็ชอบฟังอยู่ดีค่ะ ฟังแล้วรู้สึกดี
เจ้าของกระทู้ลองฟังดูนะคะ อาจจะช่วยได้ค่ะ
และเพลงเก่ง...เพลงนี้...ที่ชอบมากๆ ฟังบ่อยๆค่ะ เพลงนี้มีผลนะ บางครั้งทำให้ไฟลุกค่ะ หรือทำให้ความขี้เกียจสยบลงได้ ฮา ฮา ฮา (หวังว่าไฟในการเขียนจะลุกขึ้นมาหัดต่อไปได้ในสักวันเช่นกันค่ะ)
สุดท้าย...ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ค่ะ ขอให้ไฟในการเขียนของคุณลุก และสว่างใสวขึ้นมาในเร็ววันนะคะ
สู้สู้ค่ะ
คนพูดแต่งนิยายได้ไม่เกิน3ตอน
อัพล่าสุก ก.พ. เจริญเถอะ บอกว่าพักแต่มีเวลามาพิมพ์ยาวๆ เหอๆ
สวัสดีค่ะ 2-1
เจอกันอีกแล้วนะคะ ดีใจที่คุณเข้ามาทักทายค่ะ
"คนพูดแต่งนิยายได้ไม่เกิน3ตอน"....ฮา ฮา ฮา คุณพูดถูกค่ะ ไม่เกินสามตอนจริงค่ะ ไม่เชื่อเข้าไปดูที่ห้องนิยายของดิฉันนะคะ... นี่ค่ะ
http://my.dek-d.com/leelawdee/writer/
ไม่ได้ตั้งใจโฆษณานะคะ มีนิยายสามตอนจริ๊งค่ะ มีความผิดพลาดมากมายด้วยค่ะ ที่นำมาให้ดูเพราะเป็นเรื่องจริงค่ะ หมดไฟจริงค่ะ แม้เจ้าของเรื่องคือดิฉันนะคะ ไม่กล้าเข้าไปห้องนั้นเลยค่ะ เพลียค่ะ ไม่อยากเห็น ฮา ฮา ฮา อยากพักยาวๆๆออกไปอีกจริงๆนะคะ ไม่เชื่อคุณเข้าไปดูได้ค่ะ
"อัพล่าสุก ก.พ. เจริญเถอะ "...คุณตั้งใจอวยพรจริงหรือคะ หากคุณตั้งใจจริงนะคะ ส๊าธุ๊ ในอนาคตที่อาจจะกลับไปต่อได้ ขอให้เจริญจริงๆเถิดนะนิยายเรา สาธุ สาธุ ขอบคุณค่ะ
"บอกว่าพักแต่มีเวลามาพิมพ์ยาวๆ เหอๆ...".....ฮา ฮา ฮา ก็ในความเป็นจริงการที่พิมพ์ยาวๆนี้นะคะไม่ใช่นิยายสิคะ คือพิมพ์เรื่องเรื่อยเปื่อยสนุกๆ ไร้สาระ ออกทะเล โหรงเหรงค่ะ ฮา ฮา ฮา ก็พิมพ์ได้ยาวๆสิคะ ไปแบบเรื่อยเปื่อยสบายอารมณ์ ความขี้เกียจหรือว่าความที่มันหมดไฟมันคงเป็นแบบนี้เป็นธรรมชาติมั้งเนอะ ฮา ฮา ฮา ดูสิว่ามันจะขี้เกียจไปถึงไหนเนอะ
คืออยากจะบอกว่าการเขียนนิยายกับเขียนเรื่อยเปื่อยนี่เขียนพิมพ์คนละอย่างจริงนะคะ มาวันนี้รู้แล้วว่าเป็นความจริงค่ะ มาวันนี้รู้จักความขี้เกียจด้วยว่ามันมีอยู่จริงๆค่ะ มันเป็นธรรมชาติจริงนะคะ
ไม่อยากหัดเขียนนิยายค่ะตอนนี้ จริงนะคะ บอกตรงๆแบบนี้ไม่โกรธนะคะ จะเอาไปฆ่าก็ตายเปล่าเพราะมันเขียนนิยายไม่ได้จริงๆค่ะ ฮื้อออ มันเป็นขี้เกียจจริงๆค่ะ :(
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
เหนื่อยก็พัก ไม่ต้องฝืนเขียน
ส่วนพล็อตนั้นถ้ามันใช่สำหรับเรา มันก็อยู่ในสมองนั่นแหละ ไม่ไปไหนหรอก แต่ถ้ามันไม่ใช่ กาลเวลาจะลบสิ่งไม่จำเป็นออกไปเอง ไม่ต้องเสียดายหรอกขอรับ
ดังนั้นโฟกัสที่ตัวเรานี่แหละว่าต้องการทำอะไรหรือไม่อยากทำอะไร ไม่ใช่โฟกัสที่พล็อตซึ่งไหลบ่าเข้ามา ไม่งั้นบ้าแน่ขอรับกับการที่จะหยิบให้ได้ทุกอย่างที่เราต้องการ
ปล. แต่ถ้าเสียดาย ก็จดขึ้นมาเผื่อภายภาคหน้าขอรับ
จดเก็บไว้ค่ะ แล้วเอาไปเล่าให้ใครสักคนที่เขาพร้อมจะรับฟังเราฟังดู
บางทีการเล่าให้ใครสักคนฟัง ก็เติมไฟให้เราได้โดยไม่รู้ตัวค่ะ
จริงค่ะ พอเอาไปเล่าแล้วมันเหมือนเป็นการเติมไฟให้เรานิดๆ
วิธีของเราคือไปส่องเฟสหรือหน้านิยายของนักเขียนท่านอื่นที่ประสบความสำเร็จในการเป็นนักเขียนค่ะ เราคิดว่าบางทีความอิจฉาก็สามารถแปลงเป็นแรงผลักดันให้เราประสบความสำเร็จได้นะ ถ้ารู้จักเอามาใช้ให้ถูกวิธี
ถ้าหากไม่ไหวจริงๆเราก็พักนะ เคยพักไปเป็นปีๆเลย บางทีมันอาจจะทำให้เราคิดบางอย่างขึ้นมาได้ก็ได้
เวลาเราหมดแรงจะเขียน เราจะเอามวลตัวเองคูณด้วยความเร่งที่มีค่ามากกว่าศูนย์
แล้วเราก็จะมีแรง ตึ๊งงงงง ไม่ได้ช่วยตอบคำถามเล้ยยยยย
(ปายแระดีกว่า ฟิ้วววววววววววว !!! )
พยายามเขียนต่อค่ะได้วันละนิดก็ยังดีพอครึ้มๆก้ค่อยมานั่งเรียบเรียงต่อ
ผมก็เป็นบ่อยนะ อารมณ์มันประมาณดูหนังซีรีย์เเล้วดันโดนสปอยรัวๆจนหมดอารมณ์จะเขียน
เเต่ก็นะ เวลาอยากเขียนมันจะผุดออกมาเต็มหัวจนมือขยับไม่ทันเลยล่ะ ถ้าหากหมดไฟละก็เเม้คนอ่านจะน้อยก็คิดซะว่าเราเขียนเพื่อความรู้สึกต่อผลงานของเรา โดยเราไม่อยากให้มันเป็นเเค่ความคิด เเละจบลงที่ว่า "อ้อมันเป็นอย่างนี้ก็ดีนะ" เเล้วก็ลืมไอเดียนั่นไปซะได้ 5555
เอาเป็นว่า สู้ๆเว้ยยยยย
เป็นเหมือนกันเลยค่ะ เราก็พยายามจะเขียนนะคะแต่ผลที่ออกมาก็รู้สึกไม่ถูกใจเลย เหมือนมีช่องว่างอยู่เต็มไปหมดในเนื้อเรื่อง ในเมื่อไม่พร้อมจะเขียนเราก็ไม่เขียนค่ะ ไปอ่านของคนอื่นๆ ก่อน พอเริ่มมีแรงฮึดก็กลับมาเขียนใหม่ ไม่ก็ลบเนื้อเรื่องบางส่วนที่รู้สึกว่าจะทำให้ถึงทางตันออกไปแล้วเขียนใหม่อีกครั้งค่ะ
หยิบกระดาษดินสอใกล้ๆมือ แล้วเขียนด่าอะไรก็ได้ลงไป
เปนกำลังใจให้นะฮะ สู้ๆ
เวลาเขียนมันเขียนจนหยุดไม่ได้เลยล่ะค่ะ แต่พอหยุดยาว ทิ้งห่างออกมาเรื่อยๆ เหมือนการเขียนก็ห่างเราออกไปเรื่อยๆ เหมือนกัน หมดแรงจะเขียน หรือบางทีเขียนไม่ออก เขียนไม่ต่อเนื่องเหมือนที่เคยเขียนผ่านๆ มา วิธีหาแรงบันดาลใจก็ต้องหาหนังสืออ่านหลายๆ เล่ม หลายๆ แนว แล้วก็อ่านผลงานเก่าๆ ของตัวเอง ตรงไหนไม่พอใจ ก็นำมาใช้เป็นข้อปรับปรุงในเรื่องใหม่ คิดว่าตามนี้นะ แต่ตอนนี้ยังรู้สึกเหมือนตัวเองไม่พร้อม เพราะพล็อตที่วางไว้ยังไม่นิ่ง ยังหาโอกาสเรียงโครงเรื่องของพล็อตใหม่ไม่ได้เลย รู้สึกหมดไฟอย่างแรง เฮ้อ หาทางออกให้ตัวเองไม่ค่อยได้เหมือนกัน แต่คิดว่าถ้าได้เริ่มลงมือเขียนเมื่อไร เมื่อนั้นไฟจะกลับมาแน่นอน (มั้งนะ55)
ตอนเริ่มใหม่ๆไฟลุกโชนแทบเผาบ้านไหม้ พอแต่งไปสักพักไฟดันมอด 5555
หาแรงบันดาลใจให้เป็นหลักแหล่ง หากเจอแล้วก็เกาะมันไว้แน่นๆล่ะ ^^ เขียนเรื่องที่ตัวเองชอบหรือถูกใจมากที่สุดค่ะ ช่วงไหนไม่แจ่มก็จัดใหม่ เวลาวางพล็อตก็อย่าวางซะละเอียดจนเกินไปนัก อย่าเค้นออกมาจากหัวจนหมด เอาที่สำคัญๆ เพิ่มช่องว่างให้ตอนแตกแขนงออกมาไว้บ้างค่ะ
หรือหากร่างกายบอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าไม่เอา ยังไงก็ไม่มีไฟ ไม่มีแรงใจจะเขียน...ก็พักบ้างสักนิดค่ะ อาจจะหาวิธีจุดไฟให้ตัวเองใหม่ก็ได้
ความล้มเหลวจะไม่สามารถล้มคุณลงได้ตลอดกาล
สู้ๆนะคะ ^^
มิน เพิ่งแต่งนิยายแบบจริงจัง แล้วก็วางโครงเรื่องครั้งแรกค่ะ ตอนนี้แต่งเข้าตอนที่ 17 แล้ว เริ่มมีผู้อ่านมากขึ้น แต่อยู่ๆ เมื่อวานก็มีคอมเม้นท์เข้ามา บอกว่าตัวละครไร้มนุษยธรรม ไร้จิตใจ ไม่อยากอ่านต่อ เอ่อ..ทำให้รู้สึกช็อกมาก คิดว่าอาจเป็นเพราะตัวเองใหม่อยู่ แต่ว่าวันนี้พอทำท่าจะแต่งต่อ.. แต่งได้ช้ามาก ไม่ลื่นแล้วอ่ะ
มีใครมีวิธีแนะนำไหมค่ะ
ตอนแรกที่เจอเม้นท์แรงๆ ประมาณนี้ ก็แอบรับไม่ได้เหมือนกันค่ะ เฟลไปพักนึงเลย แต่โชคดีที่ตัวเองเขียนจบแล้วเอามาลงทีหลังไม่งั้นไปต่อไม่รอดแน่ แต่วิธีให้กำลังใจตัวเองคือเขียนต่อค่ะ ไม่ต้องไปสนใจ วันนี้เราอาจจะยังไม่ดีอย่างที่เขาว่าจริง เราก็พยายามหาจุดที่เขาติมาปรับปรุงในงานตัวเอง จะคอมเมนท์แย่หรือชมยังไงก็ถือว่าเขาเป็นนักอ่านของเราค่ะ อย่าเสียใจไป เขาติแปลว่าเขายังสนใจ ดีกว่ามาอ่านเงียบๆ แล้วจากไปจริงไหมคะ เอาเป็นว่าหนูมินยึดความพยายามที่มีตั้งแต่แรกเขียนต่อไปค่ะ นึกว่าเหตุผลที่เราเขียนเพราะอะไร เขียนเพราะอยากผ่อนคลาย เขียนเพราะอยากสนุก เขียนเพราะอยากตีพิมพ์เป็นเล่ม หรืออะไรก็แล้วแต่ ยึดความคิดนั้นไว้แล้วพยายามแก้ไขปรับปรุงให้ดีค่ะ วันหน้ามินอาจจะเป็นนักเขียนชื่อดังก็ได้ใครจะไปรู้ ไม่มีใครทำอะไรดีหรือสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกหรอกนะคะ ล้มแล้วต้องลุกใหม่ให้ได้ค่ะ อยู่กับที่ได้ แต่อย่าอยู่นาน และที่สำคัญ "ห้ามถอยเด็ดขาด!"
เป็นพวกไม่ค่อยหมดไฟในการเขียน แต่ตอนนี้เลิกเขียนไปแล้วค่ะ เพราะว่าไฟล์เสียที่แต่งไว้มันหายหมดบางทีเราก็ลืมบันทึกเก็บไว้ เฟลมากค่ะ พอดีกว่า55 #ทำไมเราเป็นคนแบบนี้//ทุบตีตัวเอง
เพิ่งหัดเขียนนิยาย แต่แบบไม่ค่อยมีสาระมากมาย เอาตามใจฉัน อยากเขียนให้ได้ภาษาละเมียดละไม แต่ไปไม่ถึงไหนไฟก็มอดก่อนทุกที มีเวลาเขียนมากมายนึกยังไงก็ไม่ออก แต่พอวันไหนคิดว่าตัวเองต้องอัฟบทใหม่เพิ่มล่ะนะ ก็เร่งเขียนแล้วก็ได้แต่ไม่ดีพอ อารมณเหมือนตอนสมัยเรียนต้องทำรายงานส่ง แต่ไปเร่งทำก่อนจะถึงวันส่ง1 วันงี้
ส่วนตัวไม่ได้หยุดคิดนะคะ แต่จะหาอะไรทำคะ อย่างเช่นนอน หรือไม่ก็เล่นเกมไปเรื่อยๆ
พอมันหายเมื่อยก็เขียนต่อค่ะ เป็นพวกประเภทถ้าหยุดคิดแล้วมันจะหายไปเลย แล้วเนื้อเรื่องใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิมจะตามมา 5555555555
15นาทีช่วยได้ครับ
จะหมดอารมณ์ยังไงก็ช่าง ตั้งปณิธานไว้ว่า "ตูจะเขียน15นาที ณ บัดนาว!"
แล้วก็ลงมือเขียนครับ ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น เขียนไปๆ จะปวดอึก็ห้ามลุก เอาให้ครบ15นาทีก่อน ทุกสิ่งนอกจากนั้นรอได้หมด!
คำแนะนำผมมีเท่านี้แหละ
คำแนะนำถัดไป หลังเขียนจบ15นาที คุณจะพบมันเองโดยไม่ต้องถามเลย ลองดูครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?