เคยหายไปจากการลงนิยายนาน จนต่ออารมณ์ไม่ติดมั๊ยคะ

เคยค่ะ 5555555555555555 บ่อยมาก

เราแก้ด้วยการกลับไปอ่านนิยายใหม่ตั้งแต่เริ่ม อ่านพล็อตที่เตรียมไว้ใหม่ มันนานอยู่นะคะ แต่อ่านไปแล้วฟีลมันจะมาเอง

ปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่ค่ะ เหอๆๆๆ
ทางแก้ของเราคือกลับไปอ่านพล็อต(ถ้ามีที่เขียนไว้อยู่)
แล้วกลับไปอ่านสิ่งที่เผลอดองไว้ตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงตอนปัจจุบัน
หากเราอ่านแล้วรู้สึกสนุก อยากอ่านต่อ
ไอเดียจะค่อยๆผุดขึ้นมาเอง :)

ดีใจจัง ที่มีเพื่อนดอง 5555

เคยค่ะ สาเหตุคือเราเลิกเขียนโดยไม่แตะหลายเดือนค่ะ เนื่องจากติดเรียนหนักมากกก เพราะกลับบ้านมาสมองก็ล้า หัวตื้อๆ มึนๆ ทำการบ้าน อ่านหนังสืออีก TT แถมยังมีอาการนอนไม่ค่อยหลับ

ตอนนี้ปิดเทอมว่าจะรื้อมาเขียนต่อ แต่ไร้อารมณ์เป็นอย่างยิ่ง เนี่ยละ ถ่านมอดเมื่อไหร่ ใช่ว่าจะจุดติดอีกง่ายๆ ต้องกู่อารมณ์ อะไรๆอีกนานทีเดียว

เป็นค่ะ เรื่องที่ไม่แต่งต่อมาได้ 3-4ปีแล้ว คือแบบแต่งต่อได้กลับไปอ่านวนเหมือนเดิม แต่ความขี้เกียจส่วนตัวถาโถมก็เลยเดี๋ยวค่อยแต่งนะ 555

เป็นอยู่ค่ะ และก็บ่อยมากด้วย เป็นเพราะติดกิจกรรมที่มหาลัยและเรียนหนักค่ะ  เลยไม่มีเวลาจะแต่ง พอจะหยิบมันขึ้นมาแต่งต่อมันก็ไม่มีฟิวแล้วอ่ะ
ใครพอมีวิธีแนะนำบ้างค่ะ TT

เคยค่ะ
เคยหยุดจากการอัพนิยายไปหนึ่งปีเต็ม ทั้งที่เรื่องใกล้จบแล้ว
ตอนนั้นติดภารกิจหนักหน่วงไม่สามารถมีนิยายอยู่ในหัวได้เลย
แต่พอว่างก็คิดถึง โชคดีที่เราร่างพล็อตไว้หมดแล้วว่าจะใส่อะไรลงในแต่ละตอนบ้าง ทำให้ต่อติดค่ะ แล้วก็ต้องกลับไปหมกมุ่นอ่านตอนเก่าๆของตัวเองเพื่อซึมซับภาษา จิตวิญญาณตัวละคร ต้องบิ้วท์ตัวเองเยอะๆค่ะ แล้วจะต่อได้ สุดท้ายก็จบตามที่ต้องการค่ะ
สู้ๆนะคะ

มีสองเรื่องที่ดอง เรื่องนึงไฟล์เนื้อหาหายไปเลย แต่อีกเรื่อง ไม่รู้ทำไมพอฟังเพลงเดิมที่ฟังตอนแต่งแล้วอารมณ์มันก็กลับมา

อืม ท่าอารมณ์ไม่ติดแนะนำลองอ่านไปในตอนที่เคยแต่งไปอีกในฐานะคนอ่านดู(อ่านโดยคิดว่าเป็นงานคนอื่นเอา) มันน่าจะช่วยสร้างอารมณ์มาให้ไม่มากก็น้อยนะครับ ผมเองก็ท้อบ่อยแต่กลับไปอ่านตอนที่ผ่านๆมาซักสองสามตอนก็ต่ออารมณ์ติดแล้วครับ หรือท่าหายไปนานมากก็อ่านตั้งแต่ตอนที่หนึ่งเลยทีนี้อาจจะรู้ถึงอารมณ์ตัวละครมากกว่าเราก่อนเลิกเขียนครั้งสุดท้ายซะอีกนะครับ

ของเราดอง จนนักอ่านตามไปทวงถึงอีเมล์ค่ะ แต่ก็ยังไม่มีจิตสำนึกที่จะอัพ เพราะต่อไม่ติดและเวลาเราเอาไปทุ่มกับการเรียนซะส่วนใหญ่ ฮ่าาา แต่แปลกที่ยอดแฟนคลับเพิ่มขึ้นทั้งๆที่ตอนเราอัพแฟนคลับจะลดสองสามคน แปลกกก

เคยครับ หายตัวไปเกือบสามปีเต็ม

ต้องย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนแรก และมานั่งดูสตอรี่บอร์ดนิยายของเราครับ

จะปรับตรงไหนเพิ่มตรงไหนเข้าไปเพื่ออรรถรสของนักอ่าน

ที่สำคัญคือต้องมาบิ้วอารมณ์สำหรับนิยายตอนนั้นๆด้วยละครับ 

ต่อยากจริงๆ ค่ะ สำนงสำนวนการเขียนในตอนนั้นหายไปหมด การจะต่อก็ต้องอ่านพล็อต ดูโครงเรื่องทั้งหมดใหม่อย่างละเอียด แล้วก็รีไรท์ ตามด้วยเขียนต่อ สำนวนจะได้ใกล้เคียงกัน

         กำลังเป็นอยู่เลยค่ะตอนนี้ 5555+ 
คือพอย้อนกลับไปอ่านแล้วเกิดความรู้สึกอยากเขียนต่อมาก ปากกามา สมุดมา แต่พอปลายปากกามันจรดลงกับหน้ากระดาษ ก็ดันคิดไม่ออกว่าจะต้องเขียนอะไรดี เป็นความลำบากอย่างหนึ่งของนักเขียนเลยล่ะค่ะ คิดว่าจะต้องอ่านย้ำหลายๆ รอบจนกว่าจะเขียนได้อาจจะเวิร์กก็ได้ 5555

ทุกวันนี้ก็เป็นค่ะ จะแต่งใหม่ต้องกลับไปอ่านที่เคยแต่งมาใหม่หมดกันเลยทีเดียว เพื่อเชื่อมโยงอารมณ์  แต่พออารมณ์มา แล้วมีคนมาขัดจังหวะการแต่ง  ก็ไปต่อไม่ได้เลย  มันเลยลงไหนานแสนนานขนาดนี้ ฮะฮะฮะ 

โว้ว เหมือนกันเลยค่ะ555
ช่วงนี้มันช่วงสอบเว้นไปสองอาทิตย์กลับมาแต่งต่อรู้สึกตะหงิดๆแปลกๆ
แบบว่า เอ๋ คาแรคเตอร์นางเอกเปลี่ยนไปรึเปล่า(ทั้งๆที่เป็นคนแต่งเอง55) จากพระเอกเย็นชากลายเป็นพระเอกงี่เง่าหลายอารมเลยเจ้าค่ะ(นักอ่าน เค้าขอโต๊ดT^T) แล้วก็บรรยายให้นางเอกแบบนางเอกก็งงว่าพระเอกเป็นอะไร  เอ้อ อารามณ์ไหน ทั้งๆที่คนแต่งก็งง ทำไมพระเอกเปลี่ยนไป๋55555  โชคดีที่นิยายไม่ค่อยมีคนอ่านมากไม่งั้นโดนด่าบยับแหงๆ-*-

ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ค่ะ
จริงๆวางพล็อตทุกอย่างไว้ดิบดีตั้งแต่ต้นจบว่าอะไรยังไง แต่มันไม่รู้ว่าจะเขียนฉากต่อไปยังไงดี พล็อตเรื่องใหม่เข้ามาแทนที่ ก็เลยเข้าไหดองไปอย่างเงียบๆ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะลงเอ่ยยังไง ฮาๆ 

เป็นอยู่..และกำลังจะกลับมาฮะ ปิดเทอมแล้ว ๕๕๕+

เคยค่ะ 55555555555555555 เคยหายไปปีกว่าเพราะต้องเตรียมตัวสอบเเละอะไรหลายๆ อย่าง กลับมาอีกทีไปไม่เป็นเลย เเต่ก็ไม่รู้ว่าฟิลกลับมาได้ยังไงเหมือนกัน มันนานมากเเล้ว

เป็นอยู่เลย 55555555 ฟิลมาแต่ต่อเนื้อเรื่องไม่ติดเลย รู้สึกเหมือนแต่งๆไปมันไม่ใช่แล้วก็ลบบบ แต่งใหม่่่ ก็ยังไม่ใช่อีก เป้นแบบนี้อยู่หลายสิบเที่ยวเลย T^T ตอนนี้เจอทางออกให้ตัวเองคือกลับไปอ่าน อ่าน อ่าน และอ่านมันอย่างเดียวเลย 5555 

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ แต่ของเราคือช่วงนี้เรียนหนักมากกก กิจกรรมอะไรก็เยอะ กลับมาถึงห้องก็ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรล่ะนอกจากนอนพัก ขนาดจะกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนที่1ยังขี้เกียจเลยค่ะ ไม่รู้จะทำไงให้มีไฟกลับมาเขียน อีกนิดนึงก็จะจบแล้วแท้ๆ เฮ้ออ

เป็นเหมือนกันเลยค่ะ แต่ของเราคือช่วงนี้เรียนหนักมากกก กิจกรรมอะไรก็เยอะ กลับมาถึงห้องก็ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรล่ะนอกจากนอนพัก ขนาดจะกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนที่1ยังขี้เกียจเลยค่ะ ไม่รู้จะทำไงให้มีไฟกลับมาเขียน อีกนิดนึงก็จะจบแล้วแท้ๆ เฮ้ออ

ตอนนี้ก็เป็นค่ะ

แบบหายไปนานๆไม่เคยนะ แต่ถึงจะหายไปแค่ 2, 3, 4... วัน อารมณ์มันก็เริ่มจะรู้สึกว่า 'เฮ้ย ไม่ใช่ละ!' ...
วิธีแก้ของเราคือ เรามักจะมีเพลงที่ใช้เป็นธีมสำหรับนิยายแต่ละเรื่อง คาแรกเตอร์สำคัญแต่ละตัว พออยากจะปะติดปะต่ออารมณ์ใหม่ เราจะเปิดเพลงเหล่านั้นฟังทันที ฟังแล้วฟังอีก หวนนึกถึงคาแรกเตอร์แต่ละตัว ทีนี้ล่ะ อารมณ์มาละ

เป็นค่ะะ บ่อยด้วย เราเป็นคนๆนึงที่อารมณ์และความคิดจะมาในช่วงประมาณเที่ยงคืน...

แล้วเเราก็ไม่ได้มีห้องส่วนตัวอะไร แล้วพอแม่บอกให้นอน...เราก็นอน ตอนนั้นก็แบบพยายาม

จำทุกอย่างที่คิดไว้(เขียนเรื่องบางส่วนไปแล้ว) พอตื่นมา...เราลืม ว่าจะเขียนอะไรต่อ จะแต่งอะไร

ฟิลแบบไหน คือแบบ เป็นอะไรที่แบบอยากทุบคอมทิ้งขว้างโทรศัพท์เผาบ้านเลยอ่ะ

แต่ก็นะ...ขอแค่เรายังไม่ลงเรื่องอะไรที่ยังแต่งไม่จบให้นักอ่านอ่านก็พอ เพราะนักอ่านอาจจะเดือดร้อนไปด้วยเพราะความตันของนักเขียน5555555