ผมเข้าใจดีว่าคุณต้องการกำลังใจครับ
แต่มีข้อเท็จจริงหนึ่งที่ผู้เขียนส่วนใหญ่ไม่กล้ายอมรับกัน
คือการที่ผู้อ่านไม่แสดงความคิดเห็นนั้นเป็นการแสดงความคิดเห็นอย่างหนึ่งครับ
แต่เป็นแบบทางอ้อม
คือบอกเป็นนัยว่างานเขียนนั้นยังไม่ดีพอ
สิ่งที่ผู้เขียนจะต้องทำคือปรับปรุงงานเขียนของตัวเองให้ดีขึ้นครับ
ไม่มีทางเลือกอื่นเลย
ทางเลือกอื่นมีแต่สร้างปัญหาให้กับผู้เขียนเอง
และทำให้ผู้อ่านเบื่อหน่าย
ข้อทเท็จจริงที่สองก็คือ
เมื่องานเขียนนั้นดีจริง
ผู้อ่านจะทนไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็นออกมาครับ

วัฒนธรรมการเมนต์นิยายนี่ เป็นเรื่องใหม่นะครับ เกิดมากับการลงนิยายในเว็บ และจริงๆ มันก็ไม่ค่อยสอดคล้องกับนิยายการอ่านนิยายของมนุษย์ปกติเท่าไหร่

ลองนึกดูเวลาเราหยิบการ์ตูนมาอ่าน หยิบนิยายมาอ่าน หรือหยิบหนังมาดู พออ่านจบบทนึง ตอนนึง เราจะหยุดอ่านแล้วมานั่งเขียนความเห็นลงไปในเล่มหรือเปล่าครับ

ไม่หรอกครับ เพราะมันขัดจังหวะการอ่าน การดู เราอ่านการ์ตูน อ่านนิยาย ดูหนัง เพื่อเสพความบันเทิง ไม่ได้ตั้งใจจะทำการบ้านเรียงความครับ อันนี้เป็นธรรมชาติ

แต่เป็นธรรมชาติที่คนเขียนนิยายลงเว็บสมัยนี้ไม่ค่อยนึกถึง อาจเพราะเราเห็นนิยายคนอื่นมีเมนต์เยอะๆ เราก็เลยรู้สึกว่านั่นเป็นเรื่องธรรมชาติ ของเราสิไม่ธรรมชาติ ซึ่งที่จริงไม่ใช่ครับ

การอ่านแล้วไม่เมนต์เป็นเรื่องธรรมชาติ การเสียเวลามานั่งเมนต์เมื่ออ่านจบต่างหาก ที่เป็นเรื่องฝืนธรรมชาติ แต่นักอ่านบางทีก็ยอมฝืน ด้วยเหตุผลบางอย่าง เช่น ชื่นชมมาก สนุกมากอยากบอก อยากให้กำลังใจ หรือขัดใจมากอยากบ่น

คนเขียนที่มีคนอ่านยอมสละเวลาเมนต์ด้วยคุยด้วย ถือว่าโชคดีมากครับ และต้องขอบคุณคนอ่านเหล่านั้นที่อุตส่าห์ทำการบ้านเรียงความ ทั้งที่ไม่จำเป็นต่อเขาเลย

ส่วนคนเขียนที่ยังไปไม่ถึงจุดนั้น ก็ต้องบอกว่า อดทนไว้ครับ มันใช้เวลา สิ่งที่คุณ จขกท ทำคือตอบทุกเมนต์ เป็นสิ่งที่ดีแล้ว ขอให้รักษาไว้ แล้วต่อๆ ไปคนจะเมนต์มากขึ้นครับ เพราะเขารู้ว่าเมนต์แล้วเราอ่าน เราสนใจ เราตอบ เขาก็จะอยากเมนต์ครับ

มีอีกอย่างที่เคยเห็นเพื่อนแนะนำกันในนี้คือ คนอ่านส่วนใหญ่ไม่รู้จะคุยอะไร คนเขียนชวนคุยเองก็ได้ครับ ท้ายบท พอจบเรื่องแล้ว เราก็ชวนคุยต่ออะไรแบบนี้ อันนี้ผมยังไม่เคยลองทำนะครับ คุยไม่เก่ง (จริงๆ เชื่อเถอะ) แต่เขาเล่ากันมาผมก็เลยบอกต่อ เผื่อมีประโยชน์ครับ

เอาจริงๆนะครับ ผมเองก็เป็นนักอ่านคนหนึ่งที่ไม่ค่อยเม้น

จะว่าไงดีล่ะ? มันก็สนุกนะครับ แต่ถ้าไม่มีอะไรให้เม้นก็ไม่เม้น อย่างนิยายดำเนินเรื่องสนุกแต่มันจบตอนแบบธรรมดาไม่มีความตื่นเต้นให้รู้สึกอยากพิมพ์ถาม "ตอนต่อไปจะเป็นไงเหรอ?" เลย ผมก็ไม่รู้จะพิมพ์อะไร จะชมว่าตัวละครนั้นทำอย่างนี้เท่ดีจังก็กลัวเป็นการสปอยนักอ่านท่านอื่น ได้แต่อ่านแล้วก็โหวตคะแนนให้ นานทีเม้นสั้นๆตอบว่า "สนุกมากครับ รอตอนต่อไป" แต่บางทีนักเขียนก็บ่นว่าอยากได้คำตำหนิคำชมที่ดูจริงใจกว่านี้ orz

ทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้าอยากให้มีคนเม้นแนะนำให้ สร้างปมให้ลุ้นกับตอนต่อ และอย่าหายไปนาน จบครับ

ไม่คอมเมนต์แต่ดูจากยอดวิวก็ชื้นใจบ้างแหละค่ะ เนอะๆ 
ขึ้นวิวนึงก็ดีใจแล้วว มีคนหลงเปิดเข้ามาอ่านนน (ฮ่าา)

เขากลัวว่าพอติแล้วจะโดนด่าว่าเป็นนักเลงคีย์บอร์ด

เราเป็นคนนึงนะที่อ่านนิยายแล้วชอบเม้นต์ ทำไมต้องเม้นต์น่ะเหรอ? สงสัยตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องเม้นต์..ก็ประมาณนี้
1. เขียนดีจัดเลยอิน
2. นักเขียนน่ารัก มันสัมผัสได้จากความรู้สึกจากตัวอักษรน่ะนะ เช่น มีการพูดคุยอย่างเป็นกันเองในท้ายตอน,เอาใจใส่คนอ่านด้วยการตอบเกือบทุกเม้นต์, สุภาพไม่ก้าวร้าวจาบจ้วงเมื่อคนอ่านที่ตำหนิงานเขียนของตัวเอง อันนี้ก็แล้วแต่นะอาจจะแย้งก็ได้ว่านักเขียนก็ปุถุชนมีอารมณ์เหมือนคนทั่วไปก็แต่เราจะชื่นชมคนประเภทที่อดทนและอดกลั้นได้ดีอ่ะแสดงว่าคุณอยู่เหนือมนุษย์แล้วล่ะ เราเลยชอบงัย 5555
3. มีความรับผิดชอบต่อสังคมโดยรวม แสดงมุมมองที่กว้างมีการพัฒนาของตัวละคร ตัวละครมีมิติ อ่านแล้วดูจะฉลาดขึ้น ถึงจะน้ำเน่าตามวิถึนิยายไทยที่มีไม่กี่พล้อตก็ตามแต่มันขึ้นอยู่กับวิธีการนำเสนอของคนเขียนอ่ะที่ทำให้งานนั้นแตกต่าง   
...2ข้อหลังนี่ทำให้อดไม่ได้ทุกทีที่จะเม้นต์

เฮ้อ!จะจริงจังไปไหนเนียะ  อ่านนิยายนะไม่ได้ทำวิทยานิพนธ์ หึหึ ... ก็จะบอกเหตุผลงัยว่าทำไมเราถึงเม้นต์     จอบอจบ..

เป็นสายอ่านจบแล้วค่อยพิมพ์ความคิดเห็นทีเดียวค่ะ
ถ้าอ่านนิยายในเว็บไม่ว่าเว็บไหนน่ะนะคะ
เพราะว่าระหว่างที่เราอ่านนิยายมันอัพเดทไปหลายตอนแล้ว
ไม่รู้ว่าจะพิมพ์อะไรส่วนนึง / เห็นว่าเวลามันก็ผ่านมานานแล้วจะไปพิมพ์ในตอนก็กระไรอยู่
เลยรวบทีเดียวพิมพ์ตอนจบ
ยิ่งถ้าตอนสุดท้ายที่อ่านยังอัพค้างด้วยยิ่งมีความกระหายอยากอ่านต่อไป

ถ้านักเขียนชวนคุยแล้วอยู่ในอารมณ์ว่างก็พิมพ์ตอบค่ะ
เราว่ามันขึ้นอยู่กับนิสัยส่วนบุคคลด้วยส่วนนึ่ง
แต่เราว่าน้องๆ ยุคใหม่นี่ชอบแสดงออกมากกว่าเรานะ
คือเราเป็นประเภทอ่านจบแล้วค่อยเม้นท์ในขณะที่เห็นนิยายยุคใหม่ๆ
ทุกตอนจะเห็นแฟนคลับหรือคนอ่านที่เค้าเม้นท์ตลอดเลย

เอิ่ม ก็ต้องขออภัยในนิสัยที่ไม่อาจแก้ได้ของตัวเองน่ะนะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ ไม่มีคนเม้นท์ใช่ว่านิยายไม่มีคนอ่านเสมอไป
นักอ่านเงาเยอะนะ (เพื่อนๆ เราก็ชอบอ่านนิยายในเด็กดีอะนะ แต่นางจะไม่เม้นท์กัน)

เราเป็นคนนึงถ้าอ่านอะไรก็ตามก็ไม่ค่อยเม้นเหมือนกัน [แต่เม้นอยู่ในใจ ^_^"]
ไม่รู้สิ เพราะงี้นิยายเราเองถึงไม่ค่อยมีเม้นมั้ง กรรมตามทัน! หึหึ
ยอดวิวยังน้อยเลย -_-
เป็นกำลังใจให้ทุกคน

กำลังเจอกับตัวเลยครับ555

เราเป็นคนหนึ่งที่อ่านนิยายแล้วไม่ค่อยได้เม้นท์ บางทีก็มีขี้เกียจพิมพ์ ขี้เกียจล็อกอินบ้าง แต่หลักๆ คือไม่มีอะไรจะเม้นต์

แต่สำหรับบางเรื่องบางตอน พอได้อ่านแล้วมันมีความรู้สึกบางอย่างอัดแน่นอยู่ข้างใน เช่น 'เฮ้ย สนุก อยากอ่านต่อเร็วๆ' 'กร๊าก อย่างฮา' หรือว่า 'โคตรค้างงงง' ถ้าความรู้สึกพวกนั้นมันมีขนาดที่ว่า 'ไม่ระบายออกไปไม่ได้เแล้ว' ต่อให้ปิดเน็ตอยู่ หรือไม่ได้ล็อกอิน เราก็จะเปิดเน็ตและล็อกอินเข้ามาเม้นท์ค่ะ (ปล. ถ้าแค่สนุก แต่ไม่มีความรู้แน่นๆ มาจากข้างใน เราก็ไม่ค่อยได้เม้นท์นะ)

ในกรณีที่จะติหรือชี้แนะให้แก้ไข จุดนี้เราจะพิมพ์บอกก็ต่อเมื่อมองเห็นจุดผิดพลาดอย่างชัดเจน หรือเป็นสิ่งที่เรามีความรู้เพียงพอที่จะบอกคนอื่นได้ค่ะ ถ้าเราไม่มีความรู้ในเรื่องนั้นๆ ก็คงไม่กล้าบอกออกไปใช่ไหมล่ะคะ หรือไม่งั้นก็ต้องมีสิ่งที่ทำให้ขัดใจจริงค่ะ ถึงจะพิมพ์บอก ถ้าไม่อะไรไปกระตุกต่อมก็จะเงียบ (ปล. สิ่งที่ทำให้ขัดใจของแต่ละคน ไม่เหมือนกันด้วยนะเออ)

สรุปคือถ้าตอนนั้นๆ ไม่ได้ดีมาก ก็ต้องมีจุดควรแก้ไขอย่างชัดเจน (ตามความคิดผู้อ่านคนนั้นๆ) จึงจะมีการคอมเม้นท์เกิดขึ้น ถ้าอยู่ในระดับกลางๆ ดี หรือพอใช้ ก็คงจะเงียบๆ หน่อยล่ะค่ะ อีกอย่างหนึ่งคือคนที่มาอ่านทุกๆ คนเขาไม่ได้มีประสบการณ์(ในการเขียนหรือการอ่าน)ที่เท่ากันค่ะ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีอะไรให้เม้นท์ได้เสมอไปค่ะ

เป็นคนหนึ่งค่ะที่นิยมเป็นนักอ่านเงา แทบจะไม่คอมเมนท์เลย
ยกเว้นคนเขียนบอกไว้ในกระทู้ว่าช่วยเข้าไปอ่านแล้วคอมเมนท์ด้วย

ที่ไม่อยากคอมเมนท์ส่วนหนึ่งเพราะมันไม่มีประเด็นอะไรให้คอมเมนท์
ส่วนที่มีมากๆ ก้ไม่อยากคอมเมนท์ เพราะกลัวแรง และตรงเกินไป
นิยายเขาเขียนให้อ่านฟรีก็ดีแล้ว คนอื่นเขาชอบกันเยอะ
เราจะสวนทางมาติเขาอยู่คนเดียวก็ใช่ที่
เลยเลือกอ่านเฉยๆ
ก่อนหน้านี้ที่เคยวิจารณ์เรื่องไหนไว้ตรงๆ ตอนนี้ยังอยากกลับไปขอโทษเขาเลย
ไม่อยากให้คนเขียนเสียกำลังใจ
ตอนนี้เลยคิดว่าถ้าอยากวิจารณ์ใคร ส่งเป็นข้อความลับน่าจะดีกว่าไหม
แต่ก็เนอะ บางทีเขาอาจไม่อ่าน ไม่ตอบก็เป็นได้

ยังไงก็ เป็นกำลังใจให้มียอดวิวเยอะ คนคอมเมนท์เยอะๆ แบบที่ต้องการนะคะ

สูๆค่ะ เราก็เป็นเหมือนกันมียอดวิวหลงมาก็ดีใจแทบเเย่ 

สู้ๆนะคะ เราก็เขียนนิยายในเด็กดีเหมือนกัน เข้าใจดีค่ะว่าอยากให้มีคนเข้ามาคอมเมนท์ติชม
เพราะจะได้เป็นกำลังใจ ลองท็อกท้ายเรื่องกับนักอ่านดูสิคะ เดี๋ยวก็คนมาคอมเมนท์ให้แน่ๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ️

คุณลองคิดดูนะว่าคุณเริ่มเขียนเพราะอะไร
เขียนเพราะอยากเขียน อยากสนุกกับมัน หรือเขียนแค่อยากให้มีคนชมหรือยอมรับในตัวเรา ถ้าคุณเขียนแล้วสนุก ความสนุกนั่นคือกำลังใจของคุณนั่นแหละ ส่วนคอมเม้นต์เป็นแค่โบนัส
อย่างที่คห.อื่นว่านั่นแหละ การอ่านแล้วเลื่อนลงมาเขีบนคอมเม้นต์มันเป็นเรื่องผิดธรรมชาติการอ่าน เวลาคุณอ่านหนังสือจบแต่ละบทคุณก็พลิก่านต่อบทต่อไป
เราเขียนนิยายมาหลายเรื่อง เข้ารอบการประกวด และเราก็ไม่เข้าใจว่านักเขียนนิยายรุ่นใหม่หลายคนจะโหยหาคอมเม้นต์กันทำไม สมัยก่อนเราก็เป็นนะตอนเริ่มลงเด็กดี พอย้อนกลับไปดู ตอนนั้นเราเขียนเพราพอยากตีพิมพ์ อยากดัง พอมาตอนนี้ตอนที่เเข่งและเริ่มเขียนจากความนึกสนุกของตัวเอง เราไม่เคยคิดโหยหาเรื่องพวกนี้เลยด้วยซ้ำ เขียนเพราะความสนุกล้วนๆ แต่คนอ่านกลับเยอะขึ้น แล้วเขาก็จะเข้าหาคุณเอง

ส่วนตัวเราเองก็ไม่ค่อยคอมเม้นต์ ไม่รู้จะพูดอะไร เราเล่นเด็กดีมาสิบปีแล้ว เราว่าเราคงจะเริ่มอายุมาก อ่านนิยายแล้วมีเรื่องให้ติเยอะมาก พอติแล้วก็โดนนักเขียนเด็กๆมาแก้ต้วโน่นนี่ รับความจริงไม่ได้ สุดท้ายก็ได้แค่อ่าน ถอนหายใจ ปิดคอม ไปซื้อนิยายแปลมาอ่าน

ขอโทษที่บ่นยาวนะคุณ เผลอๆก็ออกทะเลไปไกลเลย

ผมเองก็พิมพ์นิยายมาหลายตอนแล้วคนคอมเม้นไม่เท่าไหร่ครับ เรียกว่าท่าให้เอานิยายที่จำนวนตอนเท่ากันแนวเดียวกันแล้วมาลองเปรียบเทียบกัน จำนวนทั้งคนอ่านและคอมเม้นท์มันน้อยมาก ปกติพวกระดับประมาณนี้พวกนิยายตอนประมาณ 30+ ก็ไปถึงหรือเลยไปหมดแล้วเแท้ๆ

แต่หลักๆเพราะรู้ว่ายังมีคนอ่านกับมีคนมาเม้นท์(ถึงจะแค่คนเดียวก็เถอะ) แต่มันก็ดีมากแล้วละครับ ถึงคนอื่นจะมองว่าการคอมเม้นท์ไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่ แต่บางทีคอมเม้นท์จากคนแค่คนเดียวมันช่วยให้นักเขียนตัวน้อยๆแต่งต่อไปได้เรื่อยๆเลยนะ ;w;

ติดแฮชแท็กผิดหมวด //โดนตบ

แวะมาให้กำลังใจก่อนนอนครับ(ผมนะจะนอน) เริ่เขียนแรกๆก็งี้แหละ ในหนึ่งคือคนไม่นิยมแนวนั้น อีกในหนึ่งก็เป็นการป่าวกระกาศว่า 'ฉันจะเป็นนักอ่านเงานะ' 55555 ล้อเล่น สู้ต่อไปครับ ไม่นานก็จะมาเองนั่นแหละนะ! แค่เขียนแล้วมีความสุขก็พอใจแล้ว อย่าได้โลข แค่ก-- กำลังใจจากเม้นคือสิ่งที่ดีจริงๆนะครับ บางทีตื่นมาพรุ่งนี้อาจจะมีก็ได้นะ^_^ สู้ต่อไปทาเคชิ!  
ถ้าเขียยแล้วไม่มีคนเม้นชอบ ก็เขียนให้คน
ที่มาเม้นเป็นไม่ชอบมันชะเลย หึหึหึ #เลว

จริงๆก็ทำอยู่ ทรมานคนอ่าน ถถถถถ
  แล้วก็ ราตรีสวัสดิ์ครับ 

ต้องดูว่ายอดวิวมันเท่าไหร่ด้วย
ยอดViewรวมแค่400กว่าๆจะให้คอมเมนต์เยอะมันเป็นไปไม่ได้ค่ะ
อยากได้เม้นต์
ขอเม้นต์จากคนอ่านสิคะ รับรองได้เพิ่ม แต่คอมเมนต์คุณภาพคุณจะได้ลดลง
จะได้พวก สนุกจัง ฟลัดหลายๆทีไอพีเดียวกัน
ซึ่งเราถือว่าเป็นคอมเมนต์แบบขี้เกียจคอมเมนต์ในกรณีนักเขียนขอเมนต์*

ปล. เห็นด้วยกับคห.คุณMatt(คห.15)

จขกท ลองดู MV นี้นะ  เพราะมาก ๆ คนฟังเป็นแสน แต่เม้นท์ไม่ถึง 50 https://www.youtube.com/watch?v=nTp-ayEtBtE&list=RDnTp-ayEtBtE

บ้างคนก็ฟังเกือบทุกวันด้วยยังแค่นี้เลยครับ เดาว่ามีคนฟังหลายพันคน น่าจะประมาณ 5 พันคนขึ้นไป เพราะฟังซํ้าได้เรื่อย ๆ แต่เม้นท์ ไม่ถึง 50 คคห  กี่% ลองคำนวณดูครับ

แวะมาตอบ ยังไม่ได้นอนเลย (กำลังเขียนฟิคเรื่องใหม่ อิอิ)
ความจริงแล้วอาจจะเพราะเป็นนักเขียนใหม่ด้วยไหมคะ และที่สำคัญนะเราว่ามันอยู่ที่เรื่องราวที่แต่งคะ รวมถึงสำนวนการเขียน วิธีการเล่าเรื่องในแต่ละเหตุการณ์ ไม่ใช่ว่าเขียนแนวตลาดนิยมแล้วจะมีคนมาชอบทุกคนเนาะ คือมีคนอ่านก็จริงอะแต่สิ่งที่จะทำให้คนเม้นเนี้ย น่าจะเป็นเรื่องราวในแต่ละพาร์ทแต่ละตอนอะคะ คือเหมือนถ้าเฉลยหมดเลยคนอ่านก็ไม่สามารถจะเม้นถามว่าเป็นยังไงต่อ หรือในพาร์ทอาจจะไม่มีเหตุการณ์อะไรน่าสนใจนักที่มันจะดึงให้คนอ่านอยากจะเม้นอะ เข้าใจใช่ป่ะคะ...เราเองก็เป็นนะตอนนี้เริ่มคิดใหม่แล้วละคะ (พลาดอย่างแรง)

คือไม่ใช่แค่วางพล็อตเรื่องได้แล้วก็แต่งสดเลย แบบนี้ไม่ไหว ต้องกำหนดเลยว่ากี่ตอน ต้องแบ่งโครงร่างอะไรแบบนั้นเลยอะ แม้จะสั้นๆ ตอนสองตอนก็ต้องวางแผนอะ คือถ้าเป็นแบบนี้เราจะรู้เลยว่าจะสร้างเหตุการณ์อย่างไรและให้มันจบยังไง ตั้งแต่ช่วงแรก ช่วงสองของพาร์ท และช่วงสาม(เราจะแบ่งเป็น 3 พารากราฟนะเขียนประมาณ 20-22 หน้า)
แล้วทีเนี้ยเราจะสามารถทิ้งท้ายตอนพารากราฟที่ 3 ได้ ให้มันน่าสนใจและสงสัยหรืออะไรก็แล้วแต่...มันก็น่าจะทำให้คนอยากอ่านต่อว่าตอนหน้ามันจะเกิดอะไรขึ้นอีกนะ แล้วคนอ่านก็อาจจะเม้นถามหรือพากันวิเคราะห์เหตุการกันไป (ไม่รับประกันว่าจะเม้นไหม ฮ่าๆ) ยกเว้นว่าเจอนักอ่านเงาจริงๆ อันนี้คือสงสัยแต่ไม่ถาม รออ่านเอาเดี๋ยวก็รู้ ประมาณนี้

แต่อยากเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ต่อไปเราเองแค่เห็นคนมาเม้นก็ดีใจจนลอยออกนอกโลกไปเลยอะ แต่ว่ามาเขียนนิยายให้คนอ่านก็เป็นความสุขของคนแต่งแต่งเนาะ มีคนอ่านก็พอใจมากแล้วล่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะงานเขียนเป็นอะไรที่มีเสน่ห์นะ สนุกกับมันเข้าไว้เราก็จะสามารถทำมันต่อไปได้ สู้ๆ นะคะ Fighting!!!