เคยดองนิยายนาน จนไม่กล้ากลับมาแต่งมั้ยคะ?
ตั้งกระทู้ใหม่
พอดีว่าเราแต่งนิยายเรื่องนึงไว้อ่ะ แล้วก็ดองข้ามปีแล้วด้วย มีคนทักมาทวงกันเรื่อยๆเลย
วันนี้เราก็มีโอกาสกลับมานั่งอ่านนิยายเรื่องนั้นของตัวเองดู อือ มันมีความรู้สึกว่าอยากกลับมาแต่งมาอัพต่อจัง
ฮืออ เราควรทำยังไงดีคะ? แล้วมีใครเคยเป็นแบบเราบ้างไหม?
♣ S O P H I A ♣
27 ต.ค. 59 เวลา 21:38 น.
1,500
views
18 ความคิดเห็น
เคยแต่ดองแล้วไม่กลับมาอีกเลยค่ะ เปิดเรื่องใหม่แทน - - สุดท้ายก็ลบ ปลิวจ้า
สำหรับเรื่องความกลัวในการแต่งตอนใหม่ จะเกิดในช่วงที่กำลังอัพอยู่มากกว่าค่ะ เช่น แฟนคลับ ยอดวิว คอมเม้นที่เพิ่มขึ้นและคาดหวังต่อไปว่าจะสนุก ซึ่งพอเราแต่งออกมากลับรู้สึกไม่ดีเท่าที่ควร กลัวที่จะแต่งหรืออัพนิยายตอนต่อไป สุดท้ายก็เข้าวังวนเดิม ...ดอง
แนะนำว่าลองแต่งแล้วอัพค่ะ บางทีเราคิดว่าไม่ดี จริงๆ นักอ่านอาจเห็นว่าดีก็ได้ค่ะ
ถ้าไม่ดีก็กลับมารีไรท์ทีหลังได้ค่ะ และบางครั้งนักอ่านอาจช่วยแนะนำจุดบกพร่องได้ค่ะ ^^
จากที่เคยประสบมา ตอนที่คิดว่าสนุก กลับไม่มีใครเม้น ตอนที่ไม่คิดว่าสนุก นักอ่านกลับสนุก ของแบบนี้มันต้องลองดูค่า
เอาใจช่วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ลองกลับมาแต่งและอัพแล้วล่ะค่ะ
ดีใจด้วยนะค้าา :)
วิธีแก้ของเราไม่มีอะไรมากค่ะ แค่คิดถึงตอนที่เราอยากเขียนแต่ยังเขียนไม่ถึง หยิบพล็อตในอนาคตมาอ่านสร้างความกระตือรือร้นให้กับตัวเอง ถ้าไฟติดเมื่อไรก็จะฮึด คันไม้คันมือลุกขึ้นมาเขียนต่อเอง ตั้งเป้าชัดเจนไว้เลยว่าจะต้องเขียนให้จบให้จงได้
หรือไม่ก็...เอาคอมเม้นทักท้วงจากรีดเดอร์มาสร้างแรงใจ คิดเสียว่า...อย่าทำให้นักอ่านของเราต้องรอเรานานกว่านี้เลยค่ะ :D
ขอบคุณสำหรับความเห็นมากๆ เลยนะคะ ตอนนี้อัพแล้วล่ะค่ะ
คล้ายๆ กันครับ แต่ของผมต่างไปตรงที่ ไม่กลัวนะที่
จะต้องกลับไปเขียน แต่ปัญหาคือลืมพล็อตไปหมดเลยครับ
ตอนนี้กลับมาเขียนแล้วค่ะ ยอมรับว่าเริ่มลืมพล็อตไปแล้วเหมือนกัน แง555 ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ
ไม่เคยไม่กล้าค่ะ เพราะหยุดเขียนเมื่อไรแปลว่าไม่เขียนอีกเลย ^^"
เอาจริงๆนะคะ ถ้าคุณยังประสบการณ์เขียนน้อย ภาษาไม่อยู่ตัว หากทิ้งไปนาน เป็นไปได้ที่จะเขียนได้ไม่เหมือนเดิม (จริงๆต่อให้มืออาชีพก็ใช่ว่าจะคงทุกอย่างไว้ได้เหมือนตอนที่เขียนแรกๆ)
แต่ขอให้คิดว่า ความไม่เหมือนเดิมนั้นเกิดจากการที่เราเติบโตขึ้น พบเห็นอะไรเพิ่มขึ้น มีประสบการณ์มากขึ้น ไม่ว่าจะเขียนได้ภาษาเดิม ดีกว่าเดิมหรือแย่กว่าเดิม ก็นับเป็นกระบวนการเติบโตของนักเขียนคนหนึ่งทั้งนั้นค่ะ
จะเขียนต่อหรือไม่ก็แล้วแต่นะคะ แต่ถ้ายังรักยังอยากเขียนต่อก็สนับสนุนค่ะ ^^
ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ ตอนนี้เรากลับมามาแต่งแล้วอัพต่อแล้วค่ะ
ดองไว้ 4-5 ปี ค่ะ
ควรทำอย่างไร?
-อย่างแรกไม่ต้องมาลงเว็บค่ะ ไม่แนะนำนะ อันนี้จะแต่งไปเรื่อยๆ จบเสร็จส่งไปสำนักพิมพ์ รออนุมัติลูกเดียว เพราะคิดว่าเรทติ้งคนอ่านมันมีผลต่อการเขียนด้วย เลยทำแบบนี้ แต่ผลที่ได้เราไม่รู้ว่าดีหรือเสียตรงไหน ตามใจฉัน และมีโอกาสพบปะพูดคุยกับนักอ่านน้อย
-อย่างสองกลับวนไปอ่านซ้ำ ถ้าเราชอบการเขียนนิยายของตัวเองจริง ยังไงก็ต้องเขียนต่อ ถ้าได้เขียนพล็อตไว้ตั้งแต่แรกถือว่าโชคดีค่ะ แต่ถ้าไม่ วางโครงเรื่องใหม่จากที่ตัวเราอ่านมา หรือมีรายละเอียดคร่าวๆก็โอเค
-สุดท้ายคืออยากเขียนเพราะอยากเขียน แต่ไม่ใช่อยากเขียนเพราะต้องการกำลังใจ เชื่อว่าการบรรยายแต่ละคนเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง มั่นใจเข้าไว้ แต่ก็หย่อนความมั่นใจในเรื่องการเปิดใจยอมรับความคิดเห็นของผู้อ่าน เพื่อเอามาแก้ไข ฝึกๆกันไป บางคนฝึกเป็น5ปี 10ปี หรือแต่งแล้วรีไรท์ซัก100รอบ แก้นู่นแก้นี่ตั้งหลายครั้ง สุดท้ายได้ผลงานคุณภาพ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่า
เป็นเหมือนกันครับ แต่รอบล่าสุดนี่ ไม่ถึงปีนะ แค่หกเดือนเอง (ได้ข่าวว่า)
พอดีตอนก่อนหยุดไป ผมมีคนอ่านไม่เยอะ ประมาณ 5 - 8 คน ก็เลยไม่ค่อยกลัวตรงความคาดหวังของคนอ่านเท่าไหร่ มากลัวตรงความคาดหวังของตัวเองมากกว่า เพราะตอนเปิดเรื่องใหม่ๆ อารมณ์กำลังขึ้น เขียนอะไรก็สนุกไปหมด (คนอ่านสนุกมั้ยไม่รู้ แต่คนเขียนสนุกก่อนแล้ว)
พอหยุดไปพักใหญ่ จะกลับมาเขียน มันก็ละล้าละลัง กลัวเราจะสนุกได้ไม่เท่าเก่า อะไรแบบนี้ครับ
สุดท้ายก็กลับมาเขียนต่อนะ สำนวนเปลี่ยนเหมือนกัน แต่ละบทใช้เวลานานกว่าตอนเขียนรอบแรก เพราะมันมีกังวลๆ อยู่ แต่รวมๆ แล้วก็ยังสนุกครับ สนุกขึ้นกว่ารอบแรกด้วย แปลกใจที่พอมาอ่านทวนแล้ว ยังจำตัวละครได้เหมือนเพื่อนเลย ทั้งที่เพิ่งเขียนไปได้ไม่เยอะ แสดงว่าเป็นลางดี
รอบใหม่นี่ก็เหมือนเดิม คนอ่านสนุกมั้ยเราก็ไม่แน่ใจ แต่คนเขียนก็เฮฮาไปกับตัวละครด้วย ถือว่าประสบความสำเร็จดีมีความสุขครับ
ตอนนั้นทำไมถึงตัดสินใจเขียนต่อได้ เพราะหนึ่ง เป็นช่วงที่จัดเวลาได้ด้วย และสอง กลับไปอ่านบทแรกๆ แล้วคิดถึงครับ อยากให้เขามีชีวิตมีเรื่องราวต่อ ก็เลยลุยเลย
ขอบคุณมากๆ ค่ะ ตอนนี้อัพต่อแล้วล่ะค่ะ ลุยต่อแล้ว55
ข้ามผ่านความกลัว ก้าวออกมาแล้วลุยต่อค่ะ แฟนเดิมไม่ชอบไม่เป็นไร แฟนใหม่จะเข้ามาทดแทนให้คุณเอง
ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้อัพแล้ว คนที่เฟบไว้คนเก่าๆ มาเม้นก็บอกยังรออยู่เหมือนเดิมเลย
ฮื่ออออ ตอนนั่งอ่านคอมเม้นเมื่อวานนี่น้ำตาซึมเลยค่ะ ปริ่มที่ยังมีคนรอเราอยู่555
ยกมือดองไว้ 10 ปี อีกสองเดือนครบ 11 ปีค่ะ 5555555
คือถ้าอยากเขียนก็เขียนต่อค่ะ พล็อตเราอาจมีคนอื่นออกไปแล้วซ้ำบ้างไรบ้างเรื่องปกติ แต่การนำเสนอย่อมไม่เหมือนกัน และมีอีกหลายคนที่ไม่เคยอ่านพล็อตเราหรือสำนวนแบบเรา แม้ว่าคนเก่งจะมีเยอะ และทุกอาชีพเราย่อม เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือไหดองยังมีหินทับไหดอง?
เพราะงั้นเขียนไปเถอะค่ะ ถ้ายังรักยังชอบอยู่ไม่มีคำว่าสายหรอกค่ะ
เดินไปจกไหแล้วดม อ้า...ได้กลิ่นฝันก็ฟินแหล่ว? (ใช่เรอะ5555)
โอ้โห เป็นสิบปีเลยหรอคะเนี่ย555 มีแพลนจะกลับมาแต่งต่อมั้ยล่ะคะนั่น55
กลับมาเขียนแน่นอนค่ะ เพราะถ้าทิ้งงานเขียนย่อมเท่ากับทิ้งตัวตนของตัวเอง ตัดใจทิ้งไม่ลงจริง ๆค่ะ5555
ปล. ตอนนี้กำลังเอากลับมารีใหม่รอบที่ 3 ค่ะ กับอีกเรื่องค่ะ อันนั้น 7 ปี ไม่ไกลกันเลย 5555
เคยค่ะ !!!!
แบบช่วงนั้นมรสุมชีวิตมาก พ่อแม่ไม่เข้าใจ เรียนหนัก เลยหายไปปีกว่า ถึงขั้นจะลบเรื่องทิ้งด้วยซ้ำ อุตส่าห์เขียนมาเกือบจะจบแล้ว เป็นช่วงดราม่าของชีวิตเลยนะ...
แต่ชีวิตมันมาดีขึ้นเพราะได้มาอ่านตอนเก่าๆ ของงานตัวเองกับคอมเม้นช่วงแรกๆ ที่เขียนแล้วรู้สึกว่าแต่ก่อนเราสนุกกับงานตัวเองมาก มันทำให้ความรู้สึกเก่าๆ มันย้อนกลับมาก็เลยฮึดสู้อีกครั้ง กลับมาคราวนี้ภาษาก็เริ่มคงที่แล้วด้วย ก็ถือเป็นเรื่องดีๆ
แต่ตอนแรกที่กลับมาต้องอดทนมากค่ะ ต้องไม่แคร์ยอดเม้นหรือเฟบที่น้อยลง 55555 ตอนนี้ก็จะพยายามไม่ดองนะคะ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ...
ความรู้สึกเดียวกันเลยค่ะ กลับไปอ่านตอนเก่าๆ ของตัวเองกับคอมเม้นนี่มีความสุขมาก555
ก็ดองไว้เหมือนกันค่ะ55555 ก็เชิ่ดใส่ไปเลยค่ะ นิยายเราเองนี่นาคะ5555
เชิ่ดใส่ไปหลายเรื่องมากเลยค่ะตอนนี้ แงง555
ใช่ค่ะเชิ่ดจนพล็อตตีกันหมดค่ะ5555
ดองตลอดๆ เลยค่ะ 555555555
ดองจนไม่รู้ว่าพลอตที่แต่งมันเขียนไปในทิศทางไหน
ตอนนี้ก็เลยทำเรื่องใหม่ก่อน แล้วค่อยๆแอบรื้อของเก่ามาสานต่อแบบเงียบๆอ่ะค่ะ
.
.
.
.
.
..
..
.
.
..
.
ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะนานแค่ไหน (ตึ่งโป๊ะ!)
ขอกลับมาแต่งเรื่องเดิมต่อไวๆ นะคะ555
ขอบคุณค่ะ จะลองพยายามกลับมานะครัช 555555
ณ เวลานี้ก็เหมือนจขกท.ค่ะ แต่ดองไว้เรื่องเดียว
คือความรู้สึกที่ดองไม่ใช่ว่าไม่อยากแต่งต่อหรืออะไร แต่เหมือนมันหมดไฟแล้วก็ดันมีพล็อตใหม่ขึ้นมาในห้ว ส่วนจะกลับไปแต่งอีกไหม ก็คงอนาคตละค่ะ สัญญากับตัวเองว่าถ้าแต่งเรื่องปัจจุบันจบเมื่อไรก็คงจะกลับไปลุยต่อให้จบ ถึงแม้ว่าในเวลานั้นนักอ่านจะไม่เหลือสักคนเลยก็ตาม
ฟีลเดียวกับเราเลยยค่ะ >< แต่ต้องมีสักคนแหละค่ะที่รองานของเรา นี่ตอนแรกก็นึกว่าไม่ใครรอแล้วเหมือนกัน แต่พออัพปุ๊ปนี่ซึ้งใจรีดแต่ละคนมากเลยค่ะ555
จากใจว่าเป็นอีกคนที่ดองข้ามปี แล้วกลัวหลายเรื่องมาก
กลัวสุดคือกลัวโดนรีทต่อว่า 55555555
แต่กลับมาเขียนก็ไม่มีอะไร พออายุเพิ่มขึ้น ภาษาก็ดีกว่าเดิม ตามวุฒิภาวะเราแหละค่ะ
ของเราปล่อยนามปากกาเก่าไปเลยค่ะ T^T เริ่มใหม่แทน ดีที่นามปากกาเก่าเขียนจบไปแล้วเรื่องนึง อีกสองเรื่องพึ่งเริ่มนิดๆ บางครั้งก็อยากกลับไปแต่งของนามปากกาเก่าต่อให้จบ แต่ภาระนิยายนามปากกาใหม่ก็ล้นมือ เฮ้อ
เคยทิ้งไปนาน แต่กลับมาเขียนค่ะ
ตอนแรกภาษาจะประหลาดๆ เขียนไปสักพักจะลงตัว (?) เอง
แล้วค่อยมารีไรท์ช่วงต้นนั้นใหม่ค่ะ :)))
เคยค่ะ เกือบปีได้
แต่พอจะกลับไปแต่งมันไม่มีอารมณ์ฮึกเหิมเหมือนเดิมนี่สิ สำนวนก็แปลกๆ แปร่งๆ จึงลบทั้งนิยายและไอดีทิ้งซะเลย เหลือไว้แต่พล็อตในสมุดกับเวิร์ด คิดว่าสักวันถ้าไหดองแตกจะกลับไปแต่งลองดู ไม่ไหวค่อยว่ากันไป
ปล.แก้ไข ...เมาน้ำ
ก็เรานี่แหละ ที่ดองจนกลับมาเขียนต่อไม่ได้ แม้ว่าจะมีเรื่องราวอยู่ในหัว แต่ไม่รู้จะเริ่มเขียนอย่างไร
เรานี่เเหละหนึ่งในนั้น เพราะงานยุ่งมากไม่มีเวลาทำงานครบ7วัน กลับมาอีกที2-3ทุ้มเเล้ว ไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย ถึงใจจะไม่อยากทิ้งเเต่สมองมันไปละ5555
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?