รู้สึกยังไงครับ กับนิยายที่เปิดตัวดี แต่หลังจากนั้นกลับน่าผิดหวัง

ก็ไม่ไงค่ะ ขายทิ้งหรือไม่ก็โยนลงถังพร้อมกับหมายหัวนักเขียนไว้ว่าจะไม่สนใจงานเขียนของนักเขียนท่านนี้อีกไงคะ

มันก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ คงเสียดายเงิน เสียอารมณ์บ้าง ว่ากันไป
แต่ไม่แน่ เราเคยมีอาการเซ็งประมาณนี้กับ the lord of the ring หรือแม้แต่ harry potter มันอาจจะซ่อนความสนุกไว้แบบปล๊ายปลายเล่มก็ได้นะ

เสียดายครับ ที่นิยายที่น่าสนใจและสนุกได้หายไปอีกเรื่อง

เกิดขึ้นบ่อยค่ะ  เรื่องบางเรื่องก็อาจจะไม่ถูกจริตกับเราก็ได้เนาะ แม้อ่านช่วงแรกจะชอบมากมายก็ตาม 
เก็บเข้าตู้ค่ะ 555

ขายทิ้งค่ะ ไม่อยากเก็บให้รกบ้านอ่ะ
อาจเพราะเราคาดหวังไว้เยอะด้วยแหละ พอเจอแบบนี้มันก็เฟล ไม่อยากเก็บไว้ให้มันช้ำใจ

ปกติซื้อทีละเล่ม ถ้าเปิดตัวดีแต่ดันสะดุดที่เล่มไหนก็ไม่ซื้อต่อค่ะ

มีซื้อเป็นแผงมารอบนึง สนุกดีแต่ไม่สุด เสียดายนิดหน่อยแต่ภาพหน้าปกสวยเลยทำใจได้ค่ะ555

เราไม่เลือกซื้อหนังสือเพราะตรงคำโปรยหน้าปก คงจะอย่างที่คำเขาบอกว่า อย่าตัดสินหนังสือเพียงเพราะหน้าปก เปิดอ่านเร็วๆช่วง 1/4 แรกของหนังสือ ถ้าคาแรกเตอร์น่าสนใจ เนื้อหาน่าสนใจ ซื้อเลยค่ะ

ปรกติไม่เคยซื้อหนังสือมาแล้วผิดหวัง เพราะมักจะซื้อที่ร้านมือ 2,3,4... ไม่ค่อยตามกระแสเท่าไหร่ เวลาเจอหนังสือดีๆอย่างกับเจอขุมทรัพย์ใต้ทะเลก็ไม่ปาน พออ่านจบแล้วก็จะบริจาคไปนอกจากจะชอบจริงๆถึงจะเก็บเอาไว้อ่านอีกรอบ ไม่ได้ซีเรียสอะไรมากมายเพราะไม่ได้คาดหวังอะไรมากกับนักเขียนนอกจากชื่นชมจินตนาการและความสามารถในการถ่ายทอดเรื่องราวของพวกเขา...

บรรยายไม่ถูก 
แต่ถึงไม่สนุกเราก็เก็บทุกเล่มไว้ระลึกถึงความ...
ถ้าสนุกก็เก็บดีหน่อยผ่านไปหลายปีเล่มนั้นสภาพใหม่มาก
ถ้าไม่สนุกอาจกองอยู่ที่ไหนสักที่ในบ้าน

อย่าโทษนิยายเลย
โทษที่ตัวเองดีกว่าว่าทำไมอ่านเเล้วไม่รู้สึกสนุก
เพราะถ้าขึ้นระดับtop20แล้วแสดงว่ามันสนุกไม่งั้นมันไม่ขึ้นระดับtop20หรอกจริงไหม?

เห็นชื่อกระทู้แล้วนึกออกอยู่เรื่องเดียว
เจ้านาง นวนิยายของณารา
ชื่อเรื่องกับคำโปรยปกหลังดี พล็อตเรื่องก็ตรงแนวที่เราชอบ
เปิดตัวมาดีในช่วงแรกๆ แต่เนื้อหาข้างในไม่มีอะไรเลย
ตัวละครทั้งสองคนซึ่งเป็นบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริงตามตำนานและประวัติศาสตร์
ที่เราคิดว่ามีบทบาทเยอะเทียบเท่ากับพระเอกและนางเอกกลับกลายเป็นตัวประกอบ
ซึ่งก็คือ พระเจ้าฝางอุดมสิน (พญาพิมมะสาร) กับพระนางสามผิว (พระนางรุ้งแสง)

สำหรับเรากว่าจะตัดสินใจซื้อเล่มหนึ่ง คือจะอ่านคำโปรย อ่านเรื่องคร่าวๆ
แล้วพลิกหน้าไปดูตอนจบ ถ้าจบสมเหตุสมผลก็ตัดสินใจซื้อ 
แต่บ่อยครั้งก็มีแอบเสียดายเงิน เพราะเรื่องไม่ถูกจริต 
ซึ่งก็ทำอะไรไม่ได้ ก็คงต้องเก็บไว้เตือนใจตัวเอง ฮาๆ :D

เก็บเอาไว้ค่ะ ถึงแม้ว่าในใจไม่อยากจะเก็บเอาไว้ก็ตาม แล้วก็จะเอาเก็บไว้ส่วนที่ลึกที่สุด เอาแบบไม่ต้องเห็นอีกเลยถ้าไม่จัดห้องหรืออะไร แล้วก็จะหมายหัวเอาไว้ว่าคนนี้แต่งเรื่องนี้ไม่สนุก
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังซื้อเรื่องใหม่ของเขามาอ่านเพราะบางเรื่องอาจจะดี และบางเรื่องอาจจะไม่ดี