ดีใจด้วยครับนิยายไทยมีคนแปลเป็น ENG แล้วครับ

จะให้นิยมมันก็ยากอยู่นะ เพราะแนวทางมันอาจไม่ตรงกับตลาด เมื่อก่อนช่วงที่ยังไม่จบสงความXXXXXนี่ตัวเอกค่อนข้างเทพตามกระแสนิยมก็จริง แต่หลังจากนั้นแหละที่ตัวเอกมันจะเริ่มไม่เทพคนเดียว ยิ่งมันสร้างศัตรูไว้เยอะในช่วงแรก(คนที่แพ้ไปก่อนยังพูดเลย)เลยโดนรุมเละตลอด ถ้าใครไม่ชอบแนวนี้ก็อาจจะเลิกอ่านไปเลยก็ได้

โดยส่วนตัวผมว่าคำพูดของตัวเอกในตอนนึงนี่แหละที่เป็นเหมือนหัวใจของเรื่อง "จงอย่ากลัวความพ่ายแพ้ ไม่มีใครเป็นผู้แพ้ไปตลอดกาล ไม่มีใครเป็นผู้ชนะไปชั่วนิรันดร์" พวกตัวเทพๆ ที่ประมาทก็แพ้ไปมาก พวกตัวประกอบเล็กๆ ที่เคยแพ้เขามาก่อนแต่ไม่หยุดพัฒนาตัวเองก็ชนะไปไม่น้อย สำหรับคนที่ติดตามอ่านและพยายามให้ความสำคัญกับการพัฒนาของตัวละครต่างๆ แบบผมนี่ยิ่งรู้สึกได้เลยว่าคำพูดนี้ตรงกับเนื้อเรื่องแค่ไหน



ป.ล. ผมชอบตัวเอกในช่วงบทปัจจุบันมาก ในช่วงบทสร้างอาณาจักร บทสงความอาณาจักร กับบทความปั่นป่วนในเกรทนี่ตัวเอกมันเก่งก็จริงแต่มันมีนิสัยเหยียดคนอื่นว่าด้อยกว่า ว่าเป็นมนุษย์สังเคราะห์ที่ต่ำกว่า ว่าไม่มีความทรงจำติดมาแบบตัวเอง ว่าไม่ฉลาดเท่าตัวเอง แต่หลังจากผ่านวิกฤตช่วงท้ายบทที่สามได้นี่นิสัยเริ่มเปลี่ยนไปมาก นิ่งขึ้น เย็นขึ้น ใจเด็ดขึ้น รอบคอบขึ้น มุ่งมั่นมากขึ้น เปลี่ยนไปจนขนาดพวกที่ไล่ตามตัวเอกทันในบทก่อนๆ โดนทิ้งห่างไปมาก อย่างตอนเฉือนคมกับกุนซือหน้ากากไม้(ตัวเก่งอีกคนของเรื่อง)นี่เป็นอะไรที่แสดงให้เห็นเลยว่าตัวเอกพัฒนากว่าเดิมมาก ฝ่ายไม้พยายามจะล้วงตับแต่กลายเป็นว่านอกจากจะไม่สำเร็จยังโดนทั้งข่มขวัญทั้งป่วนความคิด(ตัวเอกมันนิ่งจนไม่เหมือนคนที่เคยมีความแค้นส่วนตัวกันมาก่อน) เลยโดนล้วงความลับไปฝ่ายเดียวโดยที่ตัวเอกไม่ต้องใช้เหล้ามอมแบบเมื่อก่อนด้วย สมกับที่คำที่ว่า "นำอยู่สองขั้นเสมอ" ช่วงนี้เลยเป็นอะไรที่น่าติดตามมาก(เพราะตัวเอกจะไม่พลาดง่ายๆ แบบเมื่อก่อนแล้ว ใครจะใฟว้ต้องเฉือนคมกันได้แบบสุดๆ ลูกเดียวเท่านั้น)