[ชวนคุย&ถาม] ต้องอำมหิตแค่ไหน?
ตั้งกระทู้ใหม่
เพราะอ่านมาแต่ละเรื่อง (ทั้งหนังสือและไม่หนังสือ) อัตราการตายในเรื่องมีอย่างน้อยหนึ่งคนขึ้นไปเกือบทุกเรื่อง แถมพอแต่งไปเรื่อยๆ ใกล้จบ,กลางเรื่องดันให้ตัวที่ผูกพันกับพระ,นางตายซะงั้น! =[]=
#คับข้องไตมาก #ใจสลาย
ทำยังไงถึงได้ฆ่าตัวละครที่เราพูกพันได้คะ ฮือ..มีปัญญหาในช่วงนี้นี่แหละค่ะ ไม่กล้าให้ตัวละครของตัวเองตาย เลยยังไม่ได้แต่งเรื่องนั้นทั้งที่วางพล็อตจบแล้ว! -w-''
Devilinlove.
20 ธ.ค. 59 เวลา 10:52 น.
813
views
13 ความคิดเห็น
ต้องถามกลับว่า ทำไมถึงต้องฆ่าตัวละครตัวนั้น(ที่ผูกพัน)ทิ้ง
หากวางพล็อตเรื่องมาและจำเป็นต้องกำจัดถึงดำเนินเนื้อเรื่องต่อ ผมจะจบชีวิตตัวละครนั้นนะครับ
แต่ถ้ายังปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่องได้ โดยที่ไม่ทำให้ปมผิดเพี้ยน ก็อาจไม่ฆ่าเพราะไม่จำเป็นเท่าไร
สมมติ เรารักชอบตัวละครนั้นมากๆ ผมจะพยายามให้เขา(หรือเธอ)จากไปอย่างมีคุณค่าที่สุด
แต่กระนั้นแม้ตัวละครเสียชีวิต ก็ไม่ได้หมายความว่าบทบาทจบลง
เขา(หรือเธอ)ยังสามารถโผล่ในความคิดคะนึงของตัวละครอื่น หรือช่วงเล่าย้อนความหลังได้เสมอ
เป็นตัวละครที่โดนกำหนดให้ตายในตอนจบค่ะ ไม่ได้ไม่ได้ไม่งั้นโลกจะวิบัติ TwT แต่พอมานึกๆ ว่าที่เราแต่งไปอย่างสนุกสนานแล้วให้เขาตายตอนจบปุ๊บ..หดหู่เลยค่ะ TT
ปกติถ้าฆ่า ก็ฆ่าเพื่อให้ดำเนินเรื่องต่อได้นะคะสำหรับเรา ถ้าฆ่าแล้วเรายังอยากให้ตัวละครนั้น ๆ มีบทบาท ไม่อยากให้ตายแล้วหายไปเลย ก็...อาจจะมีบทที่เล่าย้อนไปในช่วงที่ตัวละครตัวนั้นยังมีชีวิตอยู่ หรืออาจจะมีตอนพิเศษอะไรก็ว่าไป
ถ้าทำใจฆ่าไม่ลง เพราะผูกพัน ลองคิดใหม่ค่ะ ว่าการตายของตัวละครนั้นนั้นเนี่ย จะส่งผลดีต่อเขา และตัวละครที่เราผูกพันตัวอื่นอีกหลายคนมากกว่าการเก็บเขาไว้ เช่นเขายอมตายเพื่อช่วยเมืองและเพื่อนเอาไว้ ก็กลายเป็นวีรบุรุษไป คนอ่านจดจำเขาได้ ในขณะที่ถ้าเขาไม่ตาย ตรงจุดนั้นของเรื่องก็อาจจะไม่ได้พีค หรือสร้างอิมแพคได้ไม่เท่า มองซะว่าเป็นการเสียสละตัวละครตัวนั้นแทนค่ะ
+1 ความเห็นนี้ ^^
หืม
หืม /เกาคาง
ทานโทษนะคะ +1 นี่ บวกเพราะความเห็นหรือเพราะคนคะ /เอียงคอ
เป็นตัวละครกระชากจิตวิญญาณให้นักอ่านต้องกรีดร้องเอามีดมากระซวกไส้เราค่ะ TT เป็นตัวละครมีประโยชน์อยู่นะคะ พอนึกตอนจบแล้วเสียวแปลบปลาบเลยทีเดียว
สำหรับเรานะ...การเชือดตัวละครเมนตัวเองเป็นเรื่องยากกว่าการที่ต้องดองเพราะสอบ
แต่การเสียสละนั้นจะไม่เสียเปล่า...มันจะต้องมีจุดๆนึงที่การตายของตัวละครนั้นๆทำให้เส้นเรื่องหรือมุมเรื่องเปลี่ยน เช่น ทำให้ตัวละครตัดสินใจในสิ่งที่ลังเลมานาน หรือลังเลที่จะตัดสินใจอะไร อาจส่งผลดีหรือร้ายต่อเรื่องก็ได้ หรือในอีกแง่คือ จุดพีคของตัวละคร
และยิ่งสำคัญกับตัวเอกมาก บทก็ยิ่งมาก ความผูกพันธ์ก็มาก ดังนั้น การเชือดตัวละครเด่นที่สำคัญกับตัวเองถือเป็นจุดที่สามารถเปลี่ยนเส้นเรื่องได้ทีเดียว
//แต่ในอีกแง่ สำหรับนักเขียนก็เป็นการควักตับทั้งของตัวเองและของรีดน้อยๆทิ้งให้บินละลิ่วเหมือนกันค่ะ
เป็นพล็อตในเรื่องความรักที่เป็นไปไม่ได้น่ะค่ะ เห็นคนอื่นเขียนแล้วเป็นไปได้หมด เราเลยอยากตัดความหวังรีดเดอร์--- (แฮ่ก..!) กะคร่าวๆแล้วส่งผลดี(ต่อโลกในเกม) ส่งผลร้าย(ต่อโลกตัวเอก) และส่งผลร้ายมากๆ ต่อโลกของคนเขียนค่ะ! TwT
ยิ่งผูกพัน ยิ่งบทเยอะ พอตายก็ยิ่งส่งผลต่ออารมณ์มากครับ และส่วนใหญ่จุดประสงค์ของการเขียนให้ตัวละครตายก็เพื่อดึงอารมณ์ หรือไม่ก็ต้องให้มันตายเพราะบทหมดหรือมันเด่นเกินตัวเอก ถ้าให้ตัวประกอบที่ไร้บทอยู่แล้วตายจะมีประโยชน์อะไรถูกไหมครับ หรือถ้าไม่ฆ่าแต่ให้ตัวละครนั้นจมหายไปกับเนื้อเรื่องเอง ผมว่ายิ่งน่าเสียดายกว่าอีก ถูกลืมเจ็บกว่าตายนะครับ
ถ้าไม่อยากเขียน ก็ลองคิดดูครับว่าสามารถเปลี่ยนบทเปลี่ยนเนื้อเรื่องไม่ให้ตายได้หรือเปล่า การดำเนินเรื่องจะแย่ลงหรือเปล่า แล้วลองชั่งน้ำหนักดูว่าอยากได้แบบไหนมากกว่า จะให้ตัวละครนี้อยู่แล้วเรื่องไม่ดีเท่าที่ควร (แต่สบายใจคนเขียน) หรือยอมฆ่าทิ้งไปแล้วเรื่องทั้งหมดดีขึ้น
เป็นตัวละครที่จะอยู่หรือตายก็ส่งผลต่อไตในอนาคตค่ะ เหมือน 'ไม่เจ็บวันนี้ก็เจ็บวันหน้าอยู่ดี' ปรัมาณนี้น่ะค่ะ ถ้านิยายจบ Happy End ตอนพิเศษต้องทำลายไต(ยืดเวลาต่อการเสียไตได้เล็กน้อย) หรือจบ Bad End ก็ต้องเขียนตอนพิเศษให้พยายามแฮปปี้ค่ะ T^T
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ
ถ้ายังไงก็ต้องตายอยู่แล้ว ฆ่าแม่มเลยครับ เจ็บแต่จบ
เพลงมา! /ฉันไม่รักเธอแล้วเนี่ยจบมั้ย~/ #ผิดมากมาย 555 ขอบคุณมากค่ะ ความลังเลค่อยๆ หายไปแล้ว T^T
ถ้าวางบทมาแต่เนิ่นๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากหรอกครับ ทิศทางมันชัดเจนแล้ว
แต่ถ้าถามว่าเสียดายไหม ก็ตอบเลยว่า มากๆ
แต่ด้วยความรู้สึกนั่นล่ะครับ ที่เหมาะสมที่จะเขียนยิ่งนักเลย เพราะยิ่งเราเศร้าเท่าไหร่ ก็ไม่ต้อห่วงเรื่องอินเนอร์ หรืออารมณ์ร่วมตอนแต่งเลย
มันคือการพลิกวิกฤตเป็นโอกาสที่ดีมากเลยทีเดียว
จะเสียงตรงนั่งร้องไห้จนไม่ได้พิมพ์น่ะสิคะ นอกนั้นถ้าพิมพ์ตอนจบเก็บไว้นี่บอกเลยตามตรงว่ายิ่งจิตตกหนักกว่าเดิมค่ะ TwT
รู้สึกแบบพรุ่งนี้(นิยายจบ)เราต้องตัดนิ้วโป้งทิ้งเลยล่ะค่ะ มันเลยทำใจค่อนข้างยากนิดหนึ่ง ในเมื่อให้เขาตายเราก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะเขียนในตอนที่เขามีชีวิตให้สนุกที่สุด TT
เราคิดว่ามันก็มีเหตุผลหลายๆ อย่างนะคะ เห็นด้วยกับคุณเดธเรื่องให้เรื่องดำเนินต่อไปได้ บางครั้งการวางพล็อตเรื่อง ความตายของตัวละครบางตัวจะช่วยให้เรื่องดำเนินไปในทิศทางที่เราต้องการได้ ทำให้เราสามารถแสดงถึงตัวตนของตัวละครนั้นได้ กระตุ้นอารมณ์ผู้อ่าน เป็นจุดพีคของเรื่องก็ได้ เป็นได้กระทั่งฉากประทับใจที่จำไปอีกนาน จะลองยกตัวอย่างนะคะ
-ความตายของซิกฮาร์ทจากเรื่องเรฟเป็นความตายที่ส่งผลต่ออารมณ์และเนื้อเรื่องมากค่ะ คนหลายๆ คนยังพูดถึงฉากนี้อยู่เลยแม้จะจบไปนานมากแล้ว เรียกได้ว่าเนื้อเรื่องในฉากนั้นเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมาย เหมือนกับเราไม่เคยเดาทางนี้มาก่อน และเข้าใจตัวละครตัวนี้มากยิ่งขึ้น ทำให้คนรักตัวละครตัวนี้มากขึ้น
-ความตายของเอสจากวันพีซ ถามว่าคนอ่านเสียใจและยอมรับได้มั้ยมันก็ยากที่จะยอมรับนะคะ เรานี่ทำใจดูอนิเมไม่ได้เลย แต่มันเป็นส่วนหนึ่งที่จะผลักให้ลูฟี่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นค่ะ มันก็คือความจำเป็นเพื่อให้เนื้อเรื่องดำเนินต่อไป
แค่ 2 คนพอเนอะ ไม่รู้ว่ารู้จัก 2 คนนี้ป่าว (ไม่งั้นลองนึกถึงตัวละครในแฮร์รี่ก็ได้ค่ะ สเนปไรเงี้ย) ประมาณนี้ค่ะ แต่เราก็เคยอ่านฉากที่ตัวละครตายแล้วรู้สึกแย่นะคะ แย่แบบมันไม่ใช่อ่ะ เหมือนกับไม่เคยมีการปูทางมาก่อนเลย แต่อยู่ดีๆ ก็ฆ่าทิ้งเพื่อทำให้เรื่องมันเศร้าหรือดราม่าเท่านั้นเอง แบบนี้ไม่ชอบเท่าไรก็ไม่อ่านต่อค่ะ
รู้จักแต่เอส เรื่องอื่นไม่รู้เลยค่ะ TT ส่วนตัวแล้วจนตอนนี้ยังคงร้งไห้เวลาเห็นฉากเอสในตอนต่างๆ ค่ะ ซึมเลยทีเดียว การตายให้มาม่ายังไงเคยเห็นค่ะ เคยแต่พระรองที่ป้องป้องนางเอกจนตาย กรีดร้องมาก หมั่นไส้นางเอกสุดๆ
ขอเพิ่มอีกคนครับ อารมณ์เดียวกันเป๊ะเลย
คามิน่าจากกุเร็นลากันน์ อารมณ์ลูกพี่เอสเด๊ะๆเลยครับ
...ทาสีไม่ได้อะ กลายเป็นสปอยล์แล้วสิเนี่ย
กะจะยกตัวอย่างคามิน่าหรือฮิวส์เหมือนกันค่ะแต่กลัวจะไม่รู้จักกัน จริงๆ บางคนก็ไม่มีแนวโน้มจะตายเลยจริงๆ นะ และบางคนตอนตายอาจจะไม่เศร้ามากมาย แต่กลับผลกับตัวละครตัวอื่นมากๆ ซึ่งก็ส่งผลกับเนื้อเรื่องอยู่ดี
มันยากครับ ถึงคุณจะคิดไว้ตอนวางพล็อตแรกๆว่าตัวละครนี้ต้องตายแน่ๆ แต่ถ้าเขียนไปซักพักอาจเริ่มใจอ่อน แต่เป็นผมก็ทำอยู่ดี ก็วางโครงเรื่องไว้ซะดิบดีแล้วนี่
แต่ก็นั่นแหละ ทำการใหญ่ใจต้องหนักแน่น นักเขียนที่ทำให้ผมรู้ถึงสัจธรรมข้อนี้ก็คงเป็นลุง george r.r. martin คนเขียน a song of ice and fire ตอนที่แกอธิบายว่าทำไมเน็ด สตาร์คกับร็อบบ์ สตาร์คต้องตาย ทั้งๆที่สองคนนี้เป็นตัวชูโรงของฝ่าย "ธรรมะ" เลย
นี่ก็กลัวเหมือนกันค่ะ ขจัดความลังเลได้แล้วก็ยังมีบักใจอ่อนมาอีก
นึกถึงตอนที่แต่งนิยายเรื่องที่ตัวเอกตายคู่เลย ;w;
ถามว่ารักตัวละครไหมก็รัก แต่เราให้ความสำคัญกับพลอตที่วางไว้ตั้งแต่แรกมากกว่า
ซึ่งพอถึงเวลาเขียนจริงก็เขียนไปร้องไห้ไปซะงั้น 5555
กลัวเป็นแบบนั้นเหมือนกันค่ะ ยิ่งเรื่องตลกเฮฮาแต่ไหนที่ตัวละครตัวนั้นทำ เวลาต้องก็น้ำตาท่วมเลย นี้ขนาดยังไม่ได้แต่งนะคะ 555
นิยายเรามีตัวละครหลัก 8 ตัว ตาย 6 (รวมพระเอก และนางเอก) เหลือ 2 คน ปกติการฆ่าตัวละครจะต้องมีเหตุผลมารองรับตามพลอตที่เขียนไว้ค่ะ ตอนเราแต่งเราไม่ได้เสียใจที่ตัวละครตายนะคะ แม้ว่าจะเป็นพระเอกและนางเอกก็ตายด้วย เราคิดว่ามันสมเหตุสมผลกับแก่นเรื่องและพลอต แต่ที่ยากสำหรับเราคือ ก่อนตัวละครจะตาย เราจะต้องเขียนให้คนอ่านรักพวกเขาให้มากๆ เพราะจะได้ตายอย่างมีคุณค่าหน่อย เราคิดแค่นั้นล่ะค่ะ
ค่ะ มันอยากตรงนั้นเหมือนกันค่ะ ติดอยู่ไม่ไปไหนสักที TwT
"บางครั้งการจากไป ก็เป็นที่จดจำมากกว่าการคงอยู่"
......
สำหรับผมถ้าตัวละครนึงจะตาย ก็คงจะต้องเพื่อให้สามารบอกเล่าประเด็นหรือเรื่องราวได้ล่ะนะครับ.......
สะเทือนไตมากมาย ;-; เรื่องราวความตายนั้นมีพล็อตรองรับอยู่น่ะค่ะ TwT
ถ้ามีรองรับอยู่ และพล็อตนั้นได้ทำหน้าที่บางอย่าง สำหรับผม การตายของตัวละครนั้นก็ไม่สูญเปล่าครับ
ความตายก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ถ้ามีมันก็ได้อรรถรส+สะท้อนความจริงของโลกในด้านหนึ่ง
แต่ทำไมถึงต้องให้ใครตายด้วย ก่อนอื่นคำตอบของคำถามนี้ต้องชัดเจนก่อน
1.ไม่รู้อะ แต่เห็นเรื่องอื่นทำเลยอยากเลียนแบบ
2.เพื่อให้พล็อตดำเนินไปได้ราบรื่น
3.สะท้อนถึงแนวคิดของเรื่องตามที่ตั้งใจไว้
4.เรื่องมันจะสนุกขึ้น
5.ฯลฯ
และควรรู้ไว้ด้วยว่านิยายนั้นเราไม่ได้บอกเล่าทุกอย่างในโลกนั้น
อย่างบทสนทนาก็ไม่จำเป็นต้องพูดทุกคนที่เขาพูด ถ้าทำงั้นแค่ผ่านไปวันเดียวคงต้องใช้หลาย10หน้ากระดาษ
ตอนเดินทางก็ไม่จำเป็นต้องเขียนทุกรายละเอียด ไม่ต้องบอกว่านางเอกเข้าไปอึในพุ่มไม้แล้วใช้ใบไม้เช็ดก้น
และแน่นอนว่าทุกคนเกิดมาแล้วต่องตาย แต่ในเรื่องเราไม่จำเป็นต้องเขียนช่วงที่ตัวละครตายก็ได้ ตัวละครอาจตายหลังเรื่องจบไปแล้ว10ปีก็ได้ ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องมีฉากนั้นหรอก
สิ่งที่เราใส่ลงไปในนิยายของเราควรจะมีความหมายทั้งหมด ข้อมูลไหนควรมี ฉากไหนควรเขียน เรื่องราวแบบไหนควรอยู่ในเรื่อง
ถ้ามีคำตอบชัดเจนว่า "ทำไม" ตัวละครต้องตายในฉากนั้น ก็ค่อยมาคิดว่าทำอย่างไรจึงจะทำให้เรื่องสมบูรณ์ที่สุด
อย่างของผมชอบเรื่องแบบHappy End. ก็มีคำตอบว่าเพราะการตายของตัวละครนั้นมันจะนำไปสู่ฉากจบแฮปปี้ที่สมบูรณ์แบบที่สุด
มีเหตุผลชัดเจนแล้วผมก็มาคิดว่าทำยังไงให้ฉากนั้นประทับใจสุดๆ
เมื่อมันเป็นการตายอย่างมีคุณค่า ถึงจะเศร้าแต่มันก็ซึ้ง ผมจึงรับได้ครับ.
ว่าด้วยเรื่องเหตุผลก็คงเป็น 'ตัดปัญหาความเป็นไปไม่ได้ในโลก' ล่ะมั้งคะ ตอนแรกก็คิดเล่นๆ แต่พอวางพล็อตแล้วรู้สึกโลกเปิดทันที เป็นอะไรที่ตายตัวในเรื่อง 'เป็นไปไม่ได้' T^T ของทางนี้เป็นตัวเด่นก็เลยไม่ได้ตายแบบไร้ค่าน่ะค่ะ TwT
ก็เหมือนที่"เนจิ"ตาย
ก็เหมือนที่ Ace ตาย![จากวันพีซ] super hurtssss!!!
หัวอกเดียวกัน
^ตัวละครของเราเรื่องหนึ่งที่กำลังคิดๆๆเขียนๆๆก็ยังตัดใจฆ่าไม่ลง แต่ก็ฆ่า!
^^เขียนเองแต่คิดหนักที่ต้องฆ่าตัวละครอันเป็นที่รักทิ้ง แต่ก็ฆ่า! [นี่ขนาดฆ่าไม่ลง!]
^^^แต่เขาจะอยู่ใน......เพื่อตัวละครอื่นเสมอ ตายก็เหมือนไม่ตาย หึหึ
----เราขออนุญาติฆ่าเธอ! อย่าโกรธเรานะ! อย่ามาหลอกหลอนเรานะ! เตรียมตัวพร้อมรึยัง เชือดดดดดด!!!
-----สร้างได้ก็ต้องฆ่าได้ หึหึ จากนั้นดำเนินเรื่องต่อไป^________^
อ๊ากกก//โดนตอกย้ำแผลเก่าอย่างเลือดเย็น~
เรื่องนี้คงต้องถาม
George R. R. Martin ครับ ฮ่าๆๆๆ
แต่ส่วนตัวผมฆ่าตัวละครที่คนอ่านผู้กพันธ์
เพราะมันกระตุ้นความรู้สึกได้ดี
เช่นกระตุ้นให้เกิดความขัดแย้งรุนแรงภายในเรื่อง
ถ้าตัวประกอบไม่สำคัญตายไป มันก็ไม่ส่งผลอะไรให้ตื่นเต้น
แต่กลับกันเป็น เพื่อนพระเอก หรือคนสำคัญตาย
อันนี้มันจะผลักให้พระเอกกระทำสิ่งอื่นๆได้แบบสุดโต่งกว่า
ไม่ใช่แค่ตัวเอก ทั้งรีดทั้งคนแต่งช้ำในตาย 5555
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?