เมื่อเด็กวิทย์คณิตขี้เกียจตัวเป็นขน มาเล่าปสก.อยากเข้าคณะศิลป์ บทเรียนในชีวิตแด่น้องๆทุกคน จากdek60

[thanaporn006]

 ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน เราคือเด็กเรียนแผนการเรียนวิทย์คณิตค่ะ

 
ชีวิตของเราเหมือนนักเรียนไทยทั่วๆไปค่ะ แต่ชีวิตเรา เราขอยกมาเป็นตัวอย่างให้แก่เด็กรุ่นน้องนะคะ เพราะสมัยเราค้นหาตัวเอง เราค้นไม่ละเอียดพอ เลยไม่เคยรู้เลย ว่าการไม่ใส่ใจการเรียนจริงจัง ชีวิตจะพังเพียงไหน
 
อันนี้ขอออกตัวแรงก่อนเลยว่าเราชอบวิชาสังคม ประวัติศาสตร์ และการวาดรูปค่ะ. วาดก็ไม่สวยหรอกค่ะ งูๆปลาๆ แค่พอดูออกว่า เออ นี่กุวาดคนนะ นี่กุวาดควายนะ แต่มีใจรักไงคะ  ขอแค่มีกระดาษ ดินสอorปากกา ไม่ต้องถึงขั้นปากกาคอแร้งแบบบาคุแมน อิผีคนนี้ก็เนรมิตผลงานได้
 
อ้อ อีกเรื่องค่ะ เราบ้าการ์ตูน บ้านิยาย ชอบyaoi ชอบเขียนฟิคด้วยค่ะ ฟิลแบบเดียวกับวาดรูป เขียนกากฉันก็จะเขียน ทำนองนั้นน่ะคะ
 
ทีนี้ เราขอแทนตัวเองว่าน้ำแน้มนะคะ. (แหงดิ เอาชื่อจริงคนก็รู้ความผีของ-หมด) น้ำแน้มเรียนที่โรงเรียนธรรมดาๆที่แหละค่ะ (แกพูดไปแล้ว) ทีนี้ ความผีของเราขั้นแรก
คือเราจบประถมมาจากโรงเรียนคริสต์โรงเรียนนึงในตัวจังหวัดใกล้ๆกันค่ะ. เราในตอนเรียนที่นั่นนี่The duffรุ่นเยาว์เลยค่ะ เนิร์ดด้วย เพื่อนน้อย สังคมก็ติดจะแคบ ที่นั่น เราแทบไม่ได้สร้างผลงาน ไม่ร่วมกรุ๊ปอะไรกับใครเลยค่ะ เลยไม่ค่อยได้สนใจอะไรเท่าไหร่  วิชาสอบนักธรรมตรี โท เอก ก็ไม่มีนะคะ พอมาเข้ามัธยมต้องเริ่มใหม่เลย
 
พอมามัธยม เราก็รู้สึกพราวด์และแปลกที่มาก ที่นี่ดีนะคะ ถึงใครหลายคนจะบอกว่าโรงเรียนเรากินบุญเก่า เด็กแสบ แต่ขอบอกเลยค่ะว่าแสบอย่างมีคุณภาพ ที่นี่ทำให้เรากล้าขึ้นที่จะเปิดตัวเอง กล้าที่จะมีเพื่อน กล้าที่จะทำกิจกรรมที่ไม่เคยทำมาก่อน เปลี่ยนนีทไร้สังคมมาเป็นอิบ้าโลกส่วนตัวสูงเฉย แต่เราก็ยังติดฟีลการโลนลี่ ไม่แคร์เวิลด์ค่ะ  กิจกรรมบางอย่างที่ดีๆบางอย่างเราเลยพลาดไป
 
กิจกรรมโรงเรียนเราหลากหลายค่ะ เราชอบค่ายอาสาที่สุด มันทำให้เราดูมีพอร์ทไปยื่น ได้ทำประโยชน์แบบจริงจัง ไม่ใช่แค่เข้าค่ายวิ่งไปมา แต่คือการไปสัมผัสธรรมชาติ ไปทำกิจกรรม ไปบำเพ็ญประโยชน์ ไปขัดส้วม... อ้ออ. คุณครูทั้งเก่ง แสบ และแซ่บครบรส และที่นี่ เราว่าเด็กน้อยกว่ารร.อื่น เราผูกพันกับครูน่ะค่ะ แล้วก็เพื่อนๆด้วย พอ
 
ทีนี้ช่างหัวเรื่องนั้น แล้วกลับมาที่เราค่ะ. เกรดเราตอนมัธยมต้น เรียนๆ เล่นๆ ส่งงานบ้างไม่ส่งงานบ้าง (ชั่วเนอะ) หลับในห้องบ่อยมากบ้าง ก็ยังสามารถมีเกรดขั้นต่ำถึงเกณฑ์ศึกษาต่อในทุกสายได้เลย นี่ล่ะค่ะ ที่มาของความชะล่าใจของเรา
 
ยอมรับค่ะ หัวดี  มีดวง และฆ่าไม่ตาย ทนทายาดยิ่งกว่าแมลงสาบ อิเด็กสารชั่วคนนี้เลยยังดำรงชีพอยู่ในสังคมการศึกษาไทยได้ แต่ขอบอกเลยค่ะ กรรมมาสนองตอนมันจะเข้ามหาลัยนี่แหละ

 
ทีนี้ค่ะ เรามันชะนีโลเล. -นู่นก็กลัว -นี่ก็กลัว ใจตอนแรกอยากไปศิลปกรรมค่ะ เพราะเราชอบศิลปะกับการวาดรูป แต่เพราะปัจจัยจากทุกอย่างรอบตัว และเราหัวอ่อนด้วย (วอนอย่าด่า ทุกวันนี้ด่าตัวเองวันละหลายรอบเยอะพอแล้ว)
 
เราเลยเลือกไม่ได้เลยค่ะ จะเลือกศิลป์ภาษา ตอนนั้นก็อยากไปนะคะ แต่เคยลงเรียนญี่ปุ่นไปอาทิตย์ละวันแล้วไม่เวิร์ค. แน่นอนสิคะ เราไม่เคยท่องศัพทร์ ไม่เคยเอามันมาคัดเลย กลับบ้าน ทำการบ้านเสร็จ ตีพุงนอนดูละครเลยค่ะ (ดูเป็นเยี่ยง อย่าเอาเป็นอย่างนะคะ มันทรมานมาก หลังจากนี้)
 
พอทำไม่ได้ ไม่ทันเพื่อน(ที่อ่าน คัด และท่องมา) อินี่ก็กลัวเลยค่ะ ใจเขว แล้วรู้ไหมคะ มันทำยังไง มันลงเลือกแผนการเรียนวิทย์คณิตไป ทั้งที่มันเกลียดเคมีฟิสิกข์ชีวะ และการคำนวนมาก แถมขี้เกียจตัวเป็นขน ไม่มีเดดไลน์ลน ไม่มีตารางสอบมากาง อิผีน้ำแน้มไม่เคยแตะค่ะ เอะอะๆ ดูสามี ดูอปป้า เอะอะๆดูละคร เอะอะๆอ่านหนังสือ(ที่ไม่ใช่หนังสือเรียน)
 
ผลเหรอคะ มาถึงตรงนี้ทุกคนที่อ่านคงร้องหึ ยิ้มอ่อนใส่เรา เราพูดเลยค่ะ เป็นแบบที่คุณคิด เราเรียนได้ค่ะ มนุษย์เรามีสัญชาติญาณเอาตัวรอดอยู่แล้วUvU เรียนได้และรอดค่ะ รอดแบบผู้ประสบภัย รอดแบบไม่ควรรอด รอดแบบ ถ้าจะรอดแบบนี้ กุตายเลยดีกว่า เกรดเพื่อนเป๊ะปังเปรี้ยง เกรดฉันเหมือนอาจารย์เอาคำว่าควายมาเขวี้ยงใส่หน้า
 
เอาง่ายๆ เกรดเฉลี่ยรวมเราตอน4เทอม ม.4เทอม1 ถึงม.6 เทอมหนึ่ง ได้มาแค่2.46ค่ะ สลดนะคะ อีกแค่0.04 ก็ร่วมโควต้ารับตรงได้อีกหลายที่แล้ว.
 
ปังเนอะ ปังปินาศ
 
เพื่อนในห้องทุกคนดูห่วงเราค่ะ ผู้หญิงซอล์ฟๆหน่อยก็พูดปลุกใจแบบละมุนๆ  เพื่อนผู้ชายพีคกว่าหน่อย ตะโกนว่าทำไมแกไม่อ่านหนังสือวะ แต่พวกเขาน่ารักนะคะ ช่วยติว ช่วยด่า ช่วยเข็น คือทุกคนรู้ว่าเราเกรดเชี่ยที่สุดในห้องน่ะค่ะ
 
ก็อยากขอบคุณพวกมันทุกคน รักนะเพื่อน จุ๊บๆ
 
โอเค ต่อค่ะ
เราไม่ได้ลงเรียนพิเศษจริงจังเลยค่ะ คอร์สครูพี่แนนลงไป เรียนเล่มแรกไม่จบก็เลิก ไม่ใช่สไตล์( เราน่าตบเนอะ จริงๆพี่แนนให้ทริคคำศัพทร์ดีนะคะ แนะนำว่าถ้าไปเรียน จดและจำไว้เยอะๆจะปังเป๊ะเปรี้ยงมาก แต่เราขี้เกียจเองค่ะ ไม่ใช่อะไร แล้วรู้สึกร้องเพลงศัพทร์มันไม่ใช่แนวเราด้วย)
 
ลงไบโอบีมไปสองเล่ม เวิร์คค่ะ พี่พิชสอนดี แต่พอเราเอาที่จดเองมาอ่าน เราดันไม่รู้เรื่องเอง เลยเลิก
เคมีอุ๊ก็ตามนั้นค่ะ หลังจากนั้นอินี่ไม่ได้ลงเรียนออนไลน์อะไรทั้งนั้น

พูดตามตรงว่าเพราะตอนนั้นท้อค่ะ เสียดายเงินที่แม่ให้เอาไปลงเรียน เลยไม่เรียนมันเลย ให้แม่เอาไปทำอย่างอื่นที่มันดีกว่าส่งควายเรียนดีกว่า ทำนองนั้น. แล้วเราเป็นพี่คนโต มีความกดดันด้วยทุกครั้งที่เกรดน้องๆออก. พูดแบบไม่เฟคเลยค่ะ อิจฉา  เสียหน้า และยินดีไปกับพวกเขาด้วยทุกครั้ง น้องๆอีกบ้านของเราขยันค่ะ. เราเลยจะกดดันทุกครั้งที่สอบหรือทำอะไรก็ตาม  ป้าเราเป็นคนวางแผนการเรียนให้น้องๆไว้ดีด้วย อยากลองอะไรลอง อยากทำอะไรทำ และเป็นคุณแม่ที่อัพเดตและค่อนข้างวัยรุ่น

ป้าเลยเป็นเหมือนครูแนะแนวให้เราได้ด้วย และคอยบอกแม่เราด้วย เราเลยรู้สึกโชคดีมาก ขอบคุณนะคะ
 
แต่ทีนี้เราแอบร้องไห้อยู่คนเดียวทุกครั้งที่นึกถึงเกรด แม่ด่าเรานะคะ ไม่ได้ด่าถึงขั้นไปเกิดใหม่ไม่ได้ หรือดิ่งดีปดาวน์ถึงขั้นอยากฆ่าตัวตาย  แต่เราสลด เราเศร้า  แล้วเราก็รู้สึกว่าสมควร เพราะเราทำตัวเองหลายเรื่องมากเลย ทำไมไม่ขยันกว่านี้ ทำไมไม่แบ่งเวลาให้ดี. ทำไมโลเลแบบนี้ เลือกแผนการเรียนก็พลาดแล้ว ยังทำชีวิตตัวเองพลาดลงไปอีก
 
แต่แน่นอนค่ะ อิผีน้ำแน้มมันคืออีผี. ชีวิตจะพัง พระเจ้าก็ต้องประทานบางอย่างมาตอบแทนให้มันหยัดยืนในสังคมประเทศดัดจริตชีวิตต้องป๊อปนี้ให้ได้
 
หลังมันร้องห่มร้องไห้หลายที เสียดายค่าเรียน เลยติวแค่เลขกับฟิสิกข์กับครูในโรงเรียนที่สอนมันมาตั้งแต่ม.1(ครูเราน่ารักนะคะ โฉด โสด จีบได้ โปรไฟล์เลิศ (?)จีบตอนนี้แถมฟรีบ้านหนึ่งหลัง)
 
อิผีน้ำแน้มตัดสินใจตบเท้าเข้าสถาบันติวแห่งหนึ่งอีกครั้งตอนปิดเทอมขึ้นม.6
 
สถาบันนี้มีที่ราชบุรีกับนครปฐมค่ะ สาขาราชบุรีอยู่แถวห้างโรบินสัน(หลายคนคงเดาได้เนอ
ะ) เขาจะแนะนำเราค่ะ ทุกขั้นตอน ตั้งแต่สมัครสอบนู่นนี่ ยันการดูคะแนน ติวแกทแพทโอเนต สภาพอาจดูไม่ดีเท่า แต่เราขอยืนยันว่าคุณภาพดีอยู่ และจะยิ่งดีถ้าลงคอร์สวรรณสรณ์ในราชบุรีทิ้งไว้ เลิกติวแกทแพทที่นี่ ชะนีสามารถต่อวิน แล้วปรี่ไปลงคอร์สเลิกหกโมงทัน
 
แต่อิน้ำแน้มทำแบบนั้นไหม ไม่ค่ะ อินี่บิสซี่ เลิกเรียนปุปกรีดกรายไปซื้อโดนัทที่โรบินสันก่อนเลย กุหิว กุต้องได้กิน กุจะกลับบ้าน(มันไม่เข็ดค่ะ มันยังไม่เข็ด)
 
ทีนี้ เราอาศัยว่า เมื่อไม่ได้เรียนจริงจัง นอกจากปั่นงานของโรงเรียน เราเลยชิลค่ะ อ่านหนังสือเองสองบรรทัดจบงี้ ก็เผลอเล่นเฟซไปสองชั่วโมงค่ะ. เอาง่ายๆคือติดโซเชียล...
 
จนมาถึงช่วงสามสัปดาห์ก่อนสอบแกทแพท..... จริงๆคือมาสำเหนียกจริงจังราวๆเดือนนึงค่ะ
ผีมากค่ะ ย้ำอีกครั้งนะคะ หนึ่งเดือน...
 
ตอนนั้นร้องไห้เลยค่ะ มันลนไปหมด มันกดดัน เราเกรดน้อย ยื่นรับตรงได้น้อย เกรดเฉลี่ยรายวิชาก็น้อย ดังนั้นขอเตือนนะคะ ทุกคนที่อ่านเลย. เลือกสายดีๆ เอาที่ตัวเองชอบจริงๆ ไม่ต้องโฟกัสอนาคตก็ได้ค่ะว่าโตไปจะทำอะไร จะเปิดร้านยังไง   เอาปัจจุบันก่อนว่าชอบอะไร จากนั้นลุยไปเลย ถ้าคุณชอบมัน ยิ่งคุณอยู่กับมัน คุณจะพบตัวเองได้เองว่าคุณอยากทำอะไรกันแน่

-คำพูดประเภทที่ว่าดูก่อนนะ ว่าอยากทำอาชีพอะไรแล้วเลือก นั่นไม่ต้องฟังก็ได้ค่ะ คนเราทำงานตามสิ่งที่ตัวเองชอบ หลายคนเรียนมาไม่ตรงสายอาชีพด้วยซ้ำ. -คำพูดที่ว่าไม่แน่ใจอะไร เลือกวิทย์คณิตไว้ก่อนนั่น เราขอให้เลือกเป็น ไม่แน่ใจอะไร ดูวิชาที่ชอบเป็นหลักดีกว่าค่ะ ยิ่งอยู่กับมัน เราจะรู้เอง ทุกอาชีพ ทุกสายงานมีงานทำค่ะ ไม่ต้องโฟกัสว่าจบมาจะทำอะไร- เรียนให้มันรอดและเป๊ะปังเปรี้ยงก่อนจะดีกว่า พอโปรไฟล์เลิศ จะทำอะไรก็เลิศค่ะ บ่องตรง

 
อ้อ และอย่าทำตัวแบบเรานะคะ ดูจะสบาย แต่เหนื่อยยากชิบหายเลยค่ะ

 
ต้องขอบคุณพี่ๆเด็กดีที่ไปแนะนำที่โรงเรียน ขอบคุณพี่ลาเต้และทีมงานที่เหมือนมาเบิกเนตรวงแหวนให้เรา (ไม่ได้โดนจ้างมาเล่าชีวิตประกอบโฆษนานะคะ บอกไว้ก่อน )เราจองบัตรเด็กดีแอดมิชชั่นออนสเตจไปค่ะ ฟังตั้งกะเช้ายันเย็น รอบเช้าก็ทั่วๆไป โอเคเลยค่ะ. พอรอบบ่ายเป็นเรื่องวิชามาร อันนี้เป๊ะปังเปรี้ยงจนอยากเลี้ยงข้าวพี่ๆทุนคน ข้อสอบแกทแพทล่าสุดที่เข้าไปทำมา เราใช้วิชามารช่วยไปพอควรเลยค่ะ ต้องไปลองนะคะ และพอรอบเย็น

 
ทุกคนคงสงสัย อิผีน้ำแน้มมันไปทำอะไร
นั่นมันหัวข้อเอนทรานซ์4.0 เป็นของเด็ก61 ไม่ใช่ของเด็ก60 อย่างมึ๊ง
 
เราไปเผื่อต้องซิ่วสอบใหม่น่ะค่ะ ซึ่งพี่ๆก็หาข้อมูลกันมาดีมาก เราไม่เสียดายค่าบัตรแถวหลังเลย นั่งหน้านั่งหลัง คุณภาพคับแก้วเท่ากัน ต่างแค่อรรถรสทางภาพเล็กน้อยสำหรับคนสายตาสั้นและระยะการได้เหล่พี่ๆกัปตันเด็กดีหล่อๆสวยๆเท่านั้นเอง

(กรี๊ดพี่มะเฟืองมากค่ะ เราเป็นติ่งเขา เรารักเขา รักนะคะ )

 
อิผีตัวนี้ก็ใช้เน็ตค่ะ ข้อสอบฟรี เว็บการศึกษา  สรุปแจกฟรีตามเพจ รัฐเซ็นเตอร์ เว็บทุเรียน อาจารย์ขลุ่ย คลิปในยูทูป ศัพทร์ครูพี่แนนและครูสมศรี อาจดูไม่มากไม่มายอะไร แต่มันช่วยได้มากเลยค่ะ เพราะครูเราแนะนำด้วย ปริ้นใส่กระดาษมารวมเล่มนั่งทำไป ตรวจเฉลยไปแทนการไปเรียน เพราะเราเรียนไม่ทันแล้ว ทำโจทย์วนไปค่ะ ทำวนไปจนกว่าคุณจะจับทางได้ และมีสติ พกนาฬิกาเข้าสอบด้วยนะคะ เราต้องใช้ดูเวลา เพราะจะถามครูคุมสอบด้วยการตะโกนข้ามหัวเพื่อนร่วมห้องนั่น ก็เกรงใจเขา

 
คะแนนแกทแพทเราไม่ได้ดีเด่อะไรค่ะ. ดีคือเกินมีนประเทศมากระจึ๋งนึง ไม่ได้เยอะอะไรเลย แต่ก็ดีกว่าที่เราคิดไว้. เพราะเราเริ่มช้ามากๆๆ เรียกว่าช้าเกินไป แต่เราอยากเอามาให้ดูค่ะ.


อยากเอามาเล่าให้ใครหลายคนฟัง.เพราะเราคิดว่าชีวิตเราเป็นอุธาหรณ์ชวนคิดได้.ว่าการฝืนทำสิ่งที่ไม่ใช่ทาง และความขี้เกียจ ผลจะเป็นยังไง. และผลของความพยายามนะคะ ไม่ว่าจะมากจะน้อย มันไม่เคยทิ้งคุณเลย ชีวิตเรามีความหวังกันเสมอ ขอเพียงตั้งใจเท่านั้น นี่พิมพ์มานานตั้งแต่รถออกแล้ว เราขอจบกระทู้นี้ แล้วไปทวนเก้าวิชาสามัญก่อนนะคะ พรุ่งนี้สอบแบ้ว ขอให้ทุกคนอวยพรเราด้วยนะคะ

Comments

[สุนีย์]

อ่านที่หนูเขียนมาแล้ว ยังดีที่หนูยังกลับตัวทัน รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบอะไร

ขอให้หนูโชคดีนะคะ เอาใจช่วยคะ

[thanaporn006]

สาธุ ขอบคุณมากๆนะคะ

[ไพเำไเำเไ]

เด็กวิทย์มาเรียนสายศิลป์ได้ ก็เก่งมากละครับ และไม่มีใครว่าเลย สมมุติสายศิลป์อยากเป็นหมอ งี้ โหดราม่าเต็มเพียบ บางคนก็บอกว่า ก็ไม่ได้เรียนเหมือนสายวิทย์มา จะเอาความรู้ไหนมาสอบ ผมก็งงนะจะไม่ได้เรียนยังไง เค้าก็อ่านหนังสือ ทำโจทย์เอาอย่างสายวิทย์สิ แหม่เดกมีสิทธิเลือกชีวิตที่จะเป็นคำ เค้าอาจเดินผิดแต่แรกเพราะยังเด็ก แต่โตขึ้นเมื่อรู้ดีเขาย่อมรู้ว่าจะใช้ชีวิตยังไง ขอแค่ผู้ใหญ่ให้โอกาสพอ อย่าด่าเด็ก
ปล. ปรบมือให้เจ้าของกระทู้คับ

[thanaporn006]

ฮา สำหรับเรา เพื่อนๆสายศิลป์นี่ก็เก่งมากนะคะ บางคนเก่งเลขกว่าเราอีก พวกเขาถรนัดการจำด้วย ถ้าได้เวลาเตรียมตัวดีๆ เราเชื่อว่าถ้าเอาข้อสอบมาให้อ่านให้ท่อง ต้องเข้าหมอได้แน่ๆค่ะ ขอขอบคุณนะคะ

[ii_arch]

โอ้โห เรียนวิทคณิต แต่ชอบสังคมพวกประวัติ ละก้วาดรูปมั่วๆไปเรื่อยๆ เหมือนผมเลยครับ นี่ก้จะขึ้น ม.6ปีนี้(อีกนานอยู่55) ยังไม่รุ้ว่าอยากเรียนไรเลยครับ เคยโฟกัสตัวเองไปด้านภาษา สรุปเราเหมือนไม่กล้าพูดเท่าไร ตอนนี้ก้นั่งทำแบบทดสอบหาตัวเองวนไป 

[thanaporn006]

ทำไว้ก็ดีนะคะ แล้วลองค้นตัวเองดูดีๆ พี่เชื่อว่าเดดไลน์จะทำให้น้องต้องพบตัวเองเร็วขึ้นแบบพี่ สู้ๆนะคะ! สนใจอะไรก็พุ่งตรงนั้นเลยค่ะ ฮึบๆ

[sinva]

โอ้ยยย แกเหมือนฉันนั่งอ่านเรื่องตัวเองเลย 555 ตอนเรียนพี่แนนนี่ลงแบบที่บ้านนั่งเรียนไปแปบๆๆเปิดนิยายวายอ่านไม่ก็ฟังเพลง ของพี่แนนให้ศัพท์เยอะจริงใครขยันจดคือได้แต่นี่ขี้เกียจช่วปิดเทอมก่อน ม.6อีกนี่เรียนขุ่นแม่ปิงเรียนเสร็จกลับบ้านนอนเล่นเฟชไม่ทบทวนแล้วนอนดึกด้วยพอไปเรียนก็นอนหลับ555 ตอนนี้สำนึกได้ตอนคะแนนแกทแพทออก สู้ๆๆนะ จขกท โค้งสุดท้ายแล้วว 
ปล.อีนี่ฝอยเรื่องตัวเองซะเยอะ

[thanaporn006]

ฮืออ เหมือนเจอเพื่อน ขอบคุณนะคะ สู้ๆไปด้วยกันเนอะ!

[Wynn]

อ่านเรื่องความขี้เกียจแล้วรู้สึกแบบ หื้มม พอกันเลย(แต่เกรดเราโอเคนะ แค่ต่ำกว่ามาตรฐานของที่บ้านนิดหน่อย) แต่มาถึงตอนนี้แล้วก็ยังดีที่รู้ตัวทัน เลือกอนาคตได้แล้วว่าอยากเรียนอะไร(ถือว่าโชคดีนะ เพราะบางคนเรียนไปสักพักแลเวยังไม่รู้เลยว่าชอบรึเปล่า)
ก่อนเราสอบติด เราแปะกระดาษไว้บนจอคอมฯว่า "ทำตัวแบบนี้ไม่อยากสอบติดหรอ หรือว่าอยากหาชื่อตัวเองไม่เจอ" มันเลยทำให้เรารู้สึกว่า เออ อ่านเหอะ เยดายตังค่าสมัครอ่ะ ถ้าไปสอบแล้วไม่ติดขึ้นมา ไม่อยากเสียตังรอบสองด้วย

ยังไงก็อดทนอีกนิดนะคะ พยายามต่อไป ยังเหลือโอเนตกับแกทแพทรอบสองอีก ทำให้เต็มที่ เดี๋ยวก็ติดแล้ว เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ! #dek60

[thanaporn006]

ขอบคุณนะคะ เราจะทำให้เต็มที่! ฮึบๆ

[icepphassorn]

พยายามเข้านะคะ อักษรฯไม่ไกลเกินเอื้อม
ชอบที่ไม่ท้อ Keep fighting นะคะ

ป.ล. ดีใจที่ชอบรอบวิชามารในงานออนสเตจนะคะ :-)

[thanaporn006]

ฮึดด กรี๊ดดดดดด พี่ไอซ์ ขอบคุณมากนะคะ

[PT0826]

แล้วพี่จะเข้าคณะอะไรอะคะ

[thanaporn006]

อักษรศาสตร์จ้า รอผลประกาศสัมภาษณ์วันที่1เมษานี้อยู่