ความในใจที่บอกพ่อแม่ไม่ได้ "โตไปจะทำงานอะไร"
ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งแต่ไหนแต่ไรพ่อแม่ก็มักจะถามเราว่าโตขึ้นอยากทำงานอะไร เราก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ บ่อยครั้งที่แค่บอกไปตรงๆว่า "หนูไม่รู้ค่ะ"
ตอนอายุน้อยๆ พวกท่านก็พอรับได้ แต่พอโตขึ้น คำว่า "ไม่รู้" มันเหมือนตัวจุดชนวนทำให้พวกท่านหัวเสีย
"ตอนชั้นอายุน้อยกว่า/เท่ากัน ชั้นรู้แล้วว่าจะทำงานอะไร"
"อ้าว ไม่อยากทำงาน .... แล้วหรอ แล้วนี่จะเปลี่ยนไปทำอะไร"
"โตขึ้นอยากจนรึไง"
"เธอว่า เธอจะทำงานนี้ได้จริงๆเหรอ?"
"แน่ใจนะว่าจะทำงานนี้?"
แล้วบางครั้งพวกท่านก็จะบอกว่า... "เรียนเก่งสายไหน ก็ต่อสายนั้นสิ ไม่เห็นต้องคิดมาก"
.....
-------แล้วถ้ามันไม่ลงตัวกันหล่ะ????-------
เราเรียนโอเคทุกวิชานะ เมื่อก่อนก็มีคิดว่า เราเรียนเก่งอะไรที่สุดแปลว่าเราชอบอันนั้น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่
ในใจเราก็มีแค่ ขอให้มีคะแนนดีก็พอ แล้วก็ให้มันผ่านๆไปซะ
.........
ช่วงนี้ก็กังวลว่าจะเรียนต่อที่ไหน เพราะพ่อแม่ย้ำถามนับครั้งไม่ถ้วนว่า
"อยากต่อสายไหน"
"อยากเข้ามหาลัยอะไร"
เราก็ไม่รู้อีกเช่นเคย และนี่ได้ทำให้เราทะเลาะกับพ่อแม่ แม่เราบอกว่ายังมีเวลาเลือกอีก 1 ปี
อีกสองปีเลือกอะไรแล้วจะเปลี่ยนใจไม่ได้อีก
แล้วจะให้เราบอกพ่อแม่ยังไง ว่าเราไม่มีจิตใจจะทำอะไรอีกต่อไปแล้ว การเรียนก็ไม่ได้ติดท๊อป กีฬาก็ไม่ได้เก่ง
นี้เป็นสาเหตุให้เราไม่มีเป้าหมายในชีวิต
---------------
ที่จริงก็มีแหละ
เราสนใจวงการบันเทิงเกาหลีมากๆ ทั้งไอดอล ทั้งการแสดง และจริงๆแล้วเราอยากเป็นไอดอลเกาหลี เราอยากขึ้นไปแสดงบนเวที ร้องเพลง เหมือนในรายการที่เคยดูตามทีวี
บางทีเพื่อนๆเองก็คงคิดว่าเราเพ้อเจ้อ จะไปทำได้ยังไง บ้ารึเปล่า คงเป็นติ่งโง่ๆคนนึง ที่ฝันสูงเกินตัว
ยอมรับว่าการเป็นไอดอลเกาหลีมันยาก เพื่อนๆไม่ต้องบอกว่าการเป็นไอดอลมันลำบากมาก นู่นนี่นั่น เรารู้หมดแล้ว เราอยากเป็นมา 3 ปี แล้ว ทำไมเราจะไม่รู้ว่ามันโหดแค่ไหน เราหาข้อมูลแล้ว ติดตามข่าวตลอด ฝึกตัวเองตลอด
แต่ความฝันลมๆแล้งๆนี้ เราเป็นคนรู้คนเดียว (ไม่นับคนอ่านกะทู้นี้เนอะ)
การจัดการแบ่งเวลาฝึกฝนตัวเองให้ทำตามฝัน ก็ยากเพราะมีหลายอย่างมาปนกัน บางทีก็ทำทุกอย่างได้ไม่หมด
พ่อแม่ก็บอกไม่ได้ จะให้บอกว่า เราไม่อยากเรียนแล้ว จะไปเป็นไอดอลที่เกาหลี ก็ไม่ได้ เราต้องมีงานอื่นเผื่อฝันนี้มันไม่สำเร็จ และเพื่อที่จะมีงานทำ เราก็ต้องเรียนเก่ง เข้ามหาลัยดี...
แต่ถ้าเข้ามหาลัย การเป็นไอดอลก็ยิ่งเป็นไปได้น้อยลง เพราะกว่าจะจบหมาลัยก็อายุมากไปที่จะเริ่มเข้าวงการซะแล้ว
ถ้าความฝันเราไม่ถูกอนุมัติโดยพ่อแม่ เราก็ต้องทำสิ่งที่พ่อแม่อนุมัติ
แล้วถ้าสิ่งที่พ่อแม่อนุมัติเป็นสิ่งที่เราทำแล้วไม่มีความสุขเลย มีแต่พวกท่านที่มีความสุข
มันเป็นหน้าที่เราเหรอที่ต้องให้พ่อแม่กำหนดชีวิตเรา? เรารักพ่อแม่นะ.. แต่เป็นแบบนี้เราก็ไม่รู้จะทำยังไง
.
.
.
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
daydreamer
31 ธ.ค. 59 เวลา 01:19 น.
12,859
views
9 ความคิดเห็น
สู้ๆคนนะคะ ความฝันอยากเป็นไอดอลอะอย่าล้มเลิกความคิดนี้นะคะเราเป็นกำลังใจให้เด้อ
ขอบคุณมากๆค่ะ มีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้งเลยค่ะ
ยืนเบื้องหน้าไม่ได้ ก็ยังมีงานเบื้องหลังที่น่าสนุกและเจ๋งมากๆ อีกเยอะนะคะ ลองหาความฝันสำรองดู มันอาจจะถูกใจพ่อกับแม่ก็ได้ พี่เอาใจช่วย
ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
เป็นเหมือนเราเลยอ่าTT^TT เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยากเป็นอะไร พ่อแม่ก็ชอบถาม แต่จขกท.ยังดีนะที่พ่อแม่ให้เลือกอาชีพเองของเรายังถูกกำหนดด้วยว่าต้องทำอาชีพไหน เรียนสายอะไร แต่เราก็ไม่กล้าเถียงอะไร พ่อแม่อยากให้ทำอะไรเราก็ทำตามท่านหมด เพราะถ้าเราเถียงเราก็แพ้อยู่ดี จขกท.สู้ๆละกัน
พ่อแม่ท่านก็ให้ลองเลือกดูค่ะ (ให้เลือกแต่ก็ไม่ค่อยอยากให้เป็น ประมาณนี้) แต่ก็มีขอบเขตว่าทำงานไหนดีกว่า เราก็ไม่ค่อยต่างกันนะคะ เป็นกำลังใจให้เหมือนกัน
คล้ายๆกับของเราเลย คือแม่ของเราบอกว่า"ต้องเป็นหมอ ไม่คณะไหนก็คณะหนึ่ง" คือแม่อยากให้เราจบมาแล้วมีงานทำเลย(งานนั้นต้องรายได้ดีด้วย) แล้วคือเราไม่ต้องการไง เราต้องการสายบันเทิงอะคล้ายจขกท.นะ
โห.. ขอเป็นกำลังใจมากๆเลยค่ะ เราจะต้องผ่านไปได้เนอะ แต่ถ้าจะเลือกทำอะไรก็คิดดีๆนะคะ ถ้าเราไม่ชอบจริงๆ ก็ลองคุยกำท่าน ถ้าท่านไม่ยอมรับ ก็ต้องพยายามแสดงว่าเราตั้งใจจริงในสิ่งที่เราอยากทำเนอะ
สู้ๆค่ะ
จขกท.ลองไปแคสงานมั้ย แบบค่อยๆเริ่มจากงานในไทยก่อน ถ่ายแบบ โฆษณาภาพนิ่งอะไรงี้ ลองไปหาแข่งประกวดร้องเพลง เต้น ออดิชั่นอะไรก็ได้
ลองหาต้นทุนให้พ่อแม่รู้สึกว่าเราไปทางนี้ไหวก่อนอ่ะ ไม่ใช่แบบอยู่ๆตัวเปล่าแล้วบอกแม่ว่าอยากเป็นไอดอลงี้อ่ะ เราเข้าใจจขกท.นะว่าคือคนเรามันก็ชอบแนวนี้อ่ะเนอะ แต่สำหรับคนทั่วไปเขาก็มองว่ามันดูเป็นเป้าหมายที่ไม่ได้ชัดเจนอ่ะ ถึงเราจะฝึกอยู่แต่มันยังดูไม่เป็นชิ้นเป็นอันถ้ายังไม่มีผลงานอ่ะ
ยังไงก็สู้ๆนะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ แต่หนูไม่ค่อยรู้เรื่องการแคสงานซักเท่าไหร่ งานถ่ายแบบยิ่งเป็นอุปสรรค์เพราะหนูอวบ คล้ำ แล้วยังมีสิวอีก (สิวเห่อเยอะมากๆ เป็นหายๆ แย่ที่สุดคือรอยแผลเป็น) แล้วหนูก็ไม่แต่งหน้า (คิ้วไม่มีเลย) แล้วที่ฝึกก็ฝึกอยู่คนเดียวเสียงก็คงเพี้ยนๆบ้าง แต่ประเด็นคือหนูไม่เคยบอกใครว่าอยากทำงานสายนี้ เพื่อนๆไม่มีใครรู้ซักคน เคยลองแกล้งๆบอกอยากลองประกวดร้องเพลง เพื่อนเราก็หัวเราะไม่เชื่อ บอกว่าเราแกล้งเหรอ กำลังใจมันก็เลยน้อยลงเรื่อยๆอ่ะค่ะ แต่หนูจะลองหาแคสงานตามที่พี่บอกแน่นอนค่ะ ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ
ดูแลตัวเองก่อนซิคะแล้วลองทำตามคำแนะนำของโพสต์ด้านบน
อ่านแล้วก็เศร้าใจและเหนื่อยใจแทนเลยค่ะ แต่ยังไงก็สู้ๆนะคะ ลองพิสูจน์ตัวเองให้ท่านเห็น สักวันท่านคงเข้าใจค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ของเราเป็นแบบถามว่าเราอยากเป็นอะไร เราก็ตอบว่าอยากเป็นนั่นนี่ แล้วเค้าก็จะถามกลับมาว่าจบมาจะไปทำงานอะไร/เงินมันไม่เยอะหรอก คือแบบทำไมอ่ะ อนาคตเราขอเลือกเองไม่ได้เหรอ ต่อให้งานที่ทำเงินมันจะไม่ได้มากมายแต่ถ้ามันเป็นงานที่เรารักเราทำได้มันต้องออกมาดีแน่ๆอ่ะ
เหมือนกันเลยค่ะ ท่านจะบอกตลอดว่างานที่เราอยากทำเงินไม่ดี ท้อเลยอ่ะ
ฮือ T^T
คิดว่าถนัดสายไหนไปสายนั้นเลยค่ะ เรื่องความชอบเอาไปคิดเป็นอันดับสองน่ะค่ะ สู้ๆน่ะค่ะจขกท.
เหมือนกันเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไร ยิ่งโตแม่ก็ยิ่งถามบ่อยๆ ทั้งป้า คนรู้จักเค้าก็ถามเราว่า"นี่อยากทำงานอะไรล่ะ" เราก็บอกไปว่าไม่รู้ เค้าก็จะชอบบอกว่าคิดได้แล้วนะ ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากรู้นะว่าอยากเป็นอะไร แต่เราก็ไม่รู้จริงๆ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้จขกทนะค่ะ ยังไงก็อย่าทิ้งความฝันที่อยากเป็นไอดอลนะค่ะ(คือเราก็ติ่งเกาหลีนะ) ยังไงก็สู้ๆนะค่ะ
ขอบคุณมาๆค่ะ เชื่อว่าทุกคนเคยผ่านช่วงนี้มา สู้ๆเน้ออ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?