วันที่ 31

[Finally-The-End]

วันนี้มาซะดึกเลย ส่วนสาเหตุที่มาดึกก็เพราะ...นอนไม่หลับค่ะ 555 เลยนอนคิดสัพเพเหระไปเรื่อยจนเข้าสู่วันที่ 31 ธันวา วันสุดท้ายของปี 2559 พอคิดมาถึงตรงนี้อะไรหลายๆอย่างก็เริ่มย้อนเข้ามา

ยังจำได้เหมือนมันผ่านมาไม่กี่วันว่าเพิ่งจะขึ้นปีใหม่ไป เผลอแป๊บเดียวมาถึงเดือนธันวาซะแล้ว เหมือนยังไม่ได้ทำอะไรเลย 555 หลายๆคนก็อยากให้ปีนี้ผ่านไปเร็ว แต่หลายๆคนก็ไม่อยากให้ผ่าน สำหรับ จขกท. ปีนี้เป็นปีชงซะด้วยสิ แต่ถึงจะพูดแบบนี้ ปีนี้กลับเป็นปีที่ให้อะไรกับพี่มากที่สุด (ปีหนึ่งนาจา ขอแทนแบบนี้ละกัน คืดว่าส่วนใหญ่อาจจะเด็กกว่า #แก่) ถ้าถามว่าปีนี้สำคัญยังไงก็คงต้องค่อยๆไล่กันละ มาเริ่มเลย 

ปี 2559 เป็นปีสุดท้ายที่พี่จะได้ใส่ชุดนักเรียนของ รร. ที่พี่อยู่มาหกปีเต็ม เวลามันผ่านมาไวมากจนพี่เองยังตกใจ ว่า เฮ้ย นี่ ม.6 แล้วเหรอ เป็นปีที่พี่ต้องออกไปเผชิญโลกที่กว้างกว่าอย่างมหาลัย เดือนมกราเป็นเดือนประกาศผลสอบโควต้า พี่กับเพื่อนเป็นร้อยนั่งจับมือกันอยู่ที่ รร. รอลุ้นผลสอบด้วยกัน จนกระทั่งผลสอบออก ทุกคนกอดคอกันร้องไห้ บางคนเสียใจ บางคนดีใจ พี่เป็นคนหนึ่งที่ผิดหวัง แต่อย่างน้อยมันก็เป็นบทเรียนชีวิตให้กับพี่ว่าพี่ยังพยายามไม่มากพอ

ปี 2559 เป็นปีที่พี่ผิดหวังซ้ำซาก ทั้งเรื่องเรียน เรื่องเพื่อนและอะไรหลายๆอย่างที่ตัดสินใจพลาดไป แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ค่อยๆจางลงตามกาลเวลา แม้กระทั่งคนที่พี่แอบชอบ แอบมองเขามาสามปี สุดท้ายพี่ก็เลิกชอบเขาได้ในปีนี้เพื่อนกต่อเพราะชอบคนมีเจ้าของ แต่พี่ก็ยังมีความสุขดีแค่ได้มองเขาหรือเดินสวนกัน #รันทด

ปี 2559 เป็นปีที่พี่เริ่มต้นชีวิตใหม่ในมหาลัย ได้ออกมาอยู่หอคนเดียวกะรูมเมทอีกสามชีวิตที่มาจากคนละที่ คนละคณะ ได้เพื่อนใหม่ๆจากการรับน้อง ได้รู้จักรุ่นพี่ที่น่ารักทั้งในและนอกคณะ คนที่คอยจับมือกันวิ่งขึ้นดอย คนที่อดหลับอดนอนทำงานด้วยกัน คนที่มารับมาส่งไปเรียนในวันที่พี่ตื่นสาย คนที่ดูแลพี่ในวันที่พี่ไม่สบายแม้จะเพิ่งรู้จักกัน แต่เพื่อนบางคนกลับกลายเป็นแค่คนรู้จักที่เดินสวนกันยังไม่ทักทาย

ปี 2559 เป็นปีที่พี่อ่านหนังสือสอบสำหรับการสอบในมหาลัยครั้งแรก และคะแนนมิดเทอมที่ออกมามันทำให้พี่รู้สึกล้มเหลวกับตัวเองอีกครั้ง มันทำให้พี่รู้สึกเสียดายเวลาที่พี่เสียมันไปโดยเปล่าประโยชน์เพราะความประมาท และพี่รู้จักคุณค่าของเวลามากขึ้น 

ปี 2559 เป็นปีที่พี่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักยิ่ง (ร.9)

ปี 2559 เป็นปีที่พี่คิดว่าแทบจะไม่มีอะไรดีเลย

แต่สุดท้ายพอมานั่งคิดๆดู ปีนี้มันสอนอะไรให้พี่หลายๆอย่าง สอนให้พี่รู้จักความผิดหวัง สอนให้พี่รู้จักหน้าที่ของตัวเอง และสอนให้พี่รู้จักการใช้ชีวิต

หลายคนอาจจะโทษหรือเสียใจที่มีคนบางคน หรือเรื่องบางเรื่องที่เข้ามาในชีวิต แน่นอนพี่ก็เป็น แต่ส่วนหนึ่งพี่กลับรู้สึกขอบคุณลึกๆ

ขอบคุณความผิดหวัง...ที่สอนให้พี่รู้จักพยายามมากขึ้น

ขอบคุณเพื่อนๆ...ที่อยู่ข้างกันในวันที่พี่ผิดหวัง

ขอบคุณที่ติดคณะนี้...ที่ทำให้พี่ได้มาเจอคนดีๆมากมาย

ขอบคุณคนที่พี่แอบชอบ...ที่ทำให้พี่มีกำลังใจในการมาเรียน ถึงจะได้แค่แอบบมองก็เอา 555

ขอบคุณคนที่เข้ามาและผ่านไป...ที่ทำให้พี่เห็นค่าของคนที่อยู่ข้างๆกัน

ขอบคุณคะแนนสอบมิดเทอม...ที่สอนให้พี่รู้จักคุณค่าของเวลา

ขอบคุณเรื่องร้ายๆ...ที่ทำให้พี่เข้มแข็งขึ้น

ขอบคุณทุกประสบการณ์...ที่สอนให้พี่ใช้ชีวิตและพบเจอมุมมองใหม่ๆ

ขอบคุณคนรอบข้าง...ที่เดินมาด้วยกัน

หลายๆคนมองว่าปีนี้แย่ ปีนี้ปีชง อาจจะจริง แต่พี่ว่ามันอยู่ที่ว่าเราจะ ชง มันให้เป็นแบบไหนมากกว่า อยู่ที่ว่าเราเลือกจะมองมันในมุมไหน และอยู่ที่ว่าเราจะใช้ชีวิต่อไปยังไงให้มีความสุข สำหรับพี่ พี่มองว่าทุกๆวันมีค่า แม้แต่วันแย่ๆก็อาจจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้น เช่น วันที่พี่อกหัก(นก) แต่มีคนพาไปเลี้ยงหมูทะ เป็นต้น

ปีนี้มันมีแค่ครั้งเดียวนะน้อง อันที่จริงทุกปีมีครั้งเดียว 365 วันไม่ซ้ำแบบที่มีรายละเอียดไม่เหมือนกัน น้องจะลืมมันจริงๆเหรอ จะทิ้งมันไปเฉยๆพี่ว่าออกจะน่าเสียดายไปนิด แต่ก็ไม่เป็นไร พี่ว่าปีหน้าต้องสนุกแน่ๆ

#ยินดีต้อนรับเข้าสู่ปี2560 (ล่วงหน้า) ขอให้ปีนี้เป็นที่ดีสำหรับทุกคน แล้วก็ ชง(ใช้ชีวิต) กันให้สนุกนาจา

Comments

[ซีซอร์ เดอะ กรีน [COS]]

อันที่จริงเราไม่ค่อยเชื่อเรื่องปีชงหรอกนะคะ มันก็ลุ่มๆ ดอนๆ กับชีวิตมาทุกปี

มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เหมือนคุณเจ้าของกระทู้นั่นล่ะค่ะ โลกใบใหม่ การใช้ชีวิตแบบใหม่ 

ขอให้เป็นปีที่ดีเช่นกันค่ะ

(แต่เราเลิกอวยพรตัวเองแบบนี้มานานแล้ว เพราะมันก็แย่ๆ ดีๆ ตลอด สาทุบุน)

[Finally-The-End]

นี่ก็มีเรื่องทุกปีเหมือนกันค่ะ 555 เราก็ไม่ค่อยได้ขอให้ตัวเองเหมือนกัน ส่วนใหญ่จะอวยพรเพื่อนมากกว่าเพราะเพื่อนบอกแม่น 555