หลักในการวิจารณ์นิยาย
ตั้งกระทู้ใหม่
ปล.ช่วยๆหน่อยนะครับ อยากเป็นนักวิจารณ์แต่ก็กลัวโดนด่าถ้าไปเขียนเพราะเห็นในนิยายหลายๆเรื่องมันแต่คำนิยมไม่มีบทวิจารณ์เลย 55+
ghostnovel
3 ม.ค. 60 เวลา 18:59 น.
1,011
views
11 ความคิดเห็น
อ่า...คิดว่าะต้องคุยกันก่อนมั้งคะ เพราะบางคนอาจไม่ชอบให้คนอื่นวิจารณ์งานตัวเองออกสาธารณะ แต่ถ้าเป็นของเรานี่วิจารณ์ได้เลยนะคะ พร้อมรับทุกวิจารณ์ค่ะ จะได้เอาไปปรับงานให้ดีขึ้น (แอบเนียน 5555)
555+ งั้นผมคงต้องรบกวนละครับ เผื่อเอามาฝึกๆ 555+ ยังไงก็ขอบคุณนะครับ
ปล.ผมกะเนียนนนนพอกันนนน555+
ถ้าแจ้งบอกก่อนถือว่าเหมาะสมดีครับ จะได้ทราบว่านักเขียนต้องการรับคำวิจารณ์ด้วยไหม
โดยปกติ มักจะเห็นคนเขียนบทวิจารณ์ตามสะดวกซึ่งไม่บอก่อน หรือเจ้าของนิยายขอให้ช่วยวิจารณ์
จขกท.ใช้วิธีคอมเม้นต์ในหน้านิยายก็ได้นะครับ
จะขออนุญาตหรือเลียบเคียงถามว่าต้องการบทวิจารณ์หรือเปล่าก็ไม่เลว
เชื่อว่าคงแทบไม่มีนักเขียนท่านปฏิเสธอย่างแน่นอน ใครๆ ก็อยากได้บทวิจารณ์
ครับ อันนี้ผมก็คิดอยู่ครับ กลัวโดนด่าถ้าทำแล้วไม่ขอ ไงก็ขอบคุณครับบบ
ถ้าอยากวิจารณ์ก็ วิจารณ์ได้นี่ครับไม่เห็นเสียหายอะไร ส่วนตัวถ้ามีคนมาวิจารณ์ผมก็ไม่ว่าอะไรนะ แต่ก็อยากให้คนที่จะวิจารณ์อ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนล่าสุดอย่างตั้งใจก่อนวิจารณ์ เพราะตัวคนเขียนเองก็ไม่ได้เก่ง ไม่ใช่มืออาชีพ แต่ก็กำลังหัดเขียน ถ้าอ่านแค่บทแรกๆแล้วจะรู้รึเปล่าว่าหลังๆได้พัฒนาขึ้นหรือตกต่ำลงจริงไหม
ครับ ผมอยากลองวิจารณ์นะครับ เพราะเห็นว่าคนเราน่าจะเปรียนมุมมองบ้าง เพราะถ้าผมลองมาวิจารณ์ดูผมอาจจะเข้าใจความคิดความอ่านของคมอ่านมากขึ้น
ปล.ส่วนตัวแล้วผมอ่านแบบล่าสุดจริงๆครับ แต่ถ้าเกิน200ขึ้นนี้ผมก็ทำใจก่อน ค่อยอ่าน555+
ถ้ามึคนวิจารณ์งานเรา เราจะดีใจมากเลยค่ะ ไม่ต้องขออนุญาตเลยค่ะ
555+ งั้นให้ผมลองไหมครับ?
ถ้าฝากได้ขอฝากลมรักหลับนะคะ
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1443501
หรือถ้า จขกท ชอบแนวไหนก็ช่วยวิจารณ์ได้เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
ครับแต่รอหน่อยนะครับตอนนี้ติดอ่านหลายๆเรื่อง555+ เร็วนี้แน่ๆ เชื่อผม
ผมนึกถึงประโยคหนึ่งในหนังเรื่อง Ratatouille (ระ-ทะ-ทู-อี่) พ่อครัวตัวจี๊ด หัวใจคับโลก
“ในหลายๆทาง งานของนักวิจารณ์เป็นงานง่าย เราเสี่ยงเพียงเล็กน้อย แต่เราสนุกอยู่ในสถานะที่อยู่เหนือกว่าคนที่เสนอผลงานและตนเองให้กับคำตัดสินของเรา
เราสร้างชื่อจากการวิจารณ์คนอื่นในทางลบ ซึ่งเป็นเรื่องสนุกสำหรับคนเขียนและคนอ่าน แต่ความจริงที่เจ็บปวดที่เรานักวิจารณ์ต้องเผชิญก็คือ เมื่อพิจารณาในทางอื่นๆแล้ว อาหารถูกๆสักจานก็น่าจะมีความหมายมากกว่าคำวิจารณ์ที่เราได้มอบให้ก่อนนั้น แต่มีเวลาที่นักวิจารณ์ได้เสี่ยงอย่างแท้จริง และนั้นคือว่าเสี่ยงในการค้นพบและปกป้องสิ่งใหม่
บ่อยครั้งที่โลกไม่เมตตาต่อคนหน้าใหม่ งานสร้างสรรค์ใหม่ สิ่งใหม่ย่อมต้องการมิตร"
หากคุณคิดจะวิจารณ์ผู้อื่นคุณควรเตรียมสิ่งที่ดีกว่าคำวิจารณ์ไว้ด้วย นักเขียนทุกคนไม่มีใครต้องการคำติเตียน แต่ทุกคนต้องการช่องทางเพื่อพัฒนางานเขียน หากคุณทำได้เพียงติเตียนผู้อื่นโดยไม่สามารถช่วยพวกเขาแก้ปัญหาที่คุณหยิบยกได้
ขอจงอย่าวิจารณ์เลยจะดีที่สุด
ไม่ได้หมายความว่าผมมองคุณในด้านลบ แต่ทุกงานเขียนไม่มีสิ่งที่สมบูรณ์แบบมันคงจะง่ายหากจะหาจุดผิดพลาดและรู้สึกสนุกสนานคึกคะนองไปกับมัน
คุณควรเริ่มถามตัวเองเป็นอันดับแรกว่าคุณพร้อมสำหรับการวิจารณ์ผู้อื่นหรือยัง เมื่อคุณเริ่มติเตียนบางสิ่งบางอย่างคุณมีวิธีแก้ไขมันหรือยัง บางคนใช้คำว่า "จะอะไรนักหนาอุตส่าห์เสียเวลาช่วย" หากคุณวิจารณ์ด้วยความรู้สึกครึ่งๆกลางๆแบบนั้นโปรดอย่าทำเลยดีกว่า นักเขียนทุกคนต่างก็รีดทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองมีใส่เข้าไปในงานเขียน มันดูจะเป็นการเสียมารยาทอย่างมากมายที่จะตอบแทนพวกเขาด้วยความรู้สึกครึ่งๆกลางๆแบบนั้น
แต่หากคุณพร้อม คุณควรเริ่มด้วยการแสดงมารยาทเพื่อให้เกียรติ์นักเขียนคนที่คุณจะวิจารณ์ด้วยการแจ้งเจ้าตัวสักเล็กน้อย ไม่ว่าคุณจะวิจารณ์ด้วยคำพูดที่ดีหรือไม่ดีทุกอย่างล้วนตีกลับไปสู่นักเขียน หากคุณติเตียนเกินจริงด้วยความไม่รู้ ไม่ฉลาดและไม่เข้าใจ นักอ่านใหม่ส่วนหนึ่งจะเข้ามาและปิดบทความของนักเขียนในทันทีหลังจากอ่านคำวิจารณ์ของคุณ
แต่หากคุณยกยอนักเขียนเกินจริงโดยไม่ใส่ใจ ไม่รู้ อ่อนประสบการณ์ นักอ่านส่วนหนึ่งจะเริ่มขัดคำวิจารณ์ของคุณด้วยคำติเตียนเสียเองทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ
สุดท้ายทุกสิ่งล้วนตีกลับไปที่คนสร้างผลงานทั้งสิ้นโดยที่คนวิจารณ์ไม่ต้องรับผิดชอบใดๆเลย
คำตอบสำหรับคำถามของคุณ ผมขอตอบด้วยจุดเริ่มต้นว่า
"ตัวคุณพร้อมที่จะวิจารณ์ผู้อื่นหรือยัง? พร้อมที่จะให้เกียรติ์และแสดงมารยาทต่อเจ้าของผลงานที่คุณคิดจะวิจารณ์ให้เขาหรือยัง?"
ดีมากๆเลยครับ ผมจะนำไปใช้ ไม่ใช่ว่าเจ้าของผลงานบอกจัดได้เราก็จัดเต็มเลยแต่ต้องมีคำแนะนำที่มีประโยชน์ต่อนักเขียนด้วย ถึงแม้ว่าปกติแล้วคำแนะนำจะแฝงอยู่ในคำตำหนิ (และคำด่า) แต่ถ้าทำให้มันนุ่มนวลหน่อยก็จะได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย
งืม แปบบว่า ตกใจอะ ดูเป็นทางการไงม่ายรู้ 555+ แต่เป็นการตอบที่ดีอันนึงเลยละครับ สิ่งนี้แสดงว่าคุณได้มีมุมมองที่หลากหลายดีนะครับ ผมชอบๆ แต่กับการวิจารณ์ผมมองอีกแบบนะครับ อันนี้มันก็เหมือนการฝึกละครับ ถ้านักเขียนไม่หัดเขียนแล้วเขาจะเขียนให้ดีได้ยังไง ถ้าไม่ถามความรู้สึกจากผู้อ่านเขาจะเอาข้อเสียใดในนิยายของเขาไปปรับ ดังนั้นนักวิจารณ์ก็เหมือนกันละครับ เป็นเหมือนนักเขียนที่ต้องฝึกฝน การวิจารณ์ครั้งแรกของเขาอาจจะดูแย่ หรืออาจจะดูไม่ดี แต่หากได้อ่านและวิเคราะห์นิยายและได้วิจารณ์บ่อยๆเข้าเขาก็จะกลายเป็นนักวิจารณ์ที่มีประสบการณ์ในวันข้างหน้า เพราะงั้นถึงบ้างครั้บนักวิจารณ์อาจจะพูดจาเกินจริงไปบ้างแต่เขาอาจจะกำลังปรับมุมมองของตนให้ดูขึ้นก็ได้ แต่ผมก็เห็นด้วยกับความคิดคุณนะครับ555+
ปล.ผมพูดไปเรื่อยยย อย่าใส่ใจผมมมม
ก่อนอื่นผมไม่ได้มีเจตนาใดๆในทางร้าย
แต่นักวิจารณ์ต่างจากนักเขียนมีสถานะคล้ายหมอกับคนไข้ในโรงพยาบาล นักวิจารณ์คล้ายหมอที่ทำหน้าที่ตรวจและวินิจฉัยโรคเพื่อสุขภาพที่ดีของคนไข้
ความต่างของหมอและคนไข้ค่อนข้างชัดเจน
คนไข้ไม่ได้ป่วยเพราะอยากป่วย นักเขียนใหม่ไม่ได้อยากเขียนห่วยเพราะอยากห่วย
หมอควรวินิจฉัยโรคพร้อมเสนอทางรักษา นั่นคือคำตอบที่ทุกคนรู้เป็นอย่างดี แน่นอนว่านักวิจารณ์ไม่ใช่หมอ ไม่จำเป็นต้องเสนอวิธีการรักษาเสมอไป แต่ในอีกมุมมองหนึ่งเมื่อคุณเริ่มวิจารณ์นั่นสามารถทำให้คนอีกกลุ่มเข้ามาวิจารณ์ความเห็นของคุณที่คุณเสนอได้เช่นกัน หลายคนอาจจะเข้ามาบอกกล่าวคุณด้วยการต่อว่า ติเตียน ด่าทอ และสับนักวิจารร์ใหม่อย่างที่คุณกลัว
หากมองในมุมมองของการฝึกฝนคงอาจบอกได้ว่าพวกเขาที่มาสับนักวิจารณ์ก็กำลังทำหน้าที่วิจารณ์คุณอีกทอดเช่นกัน
เมื่อเริ่มถูกสับอย่างไร้เหตุผลโดยไม่มีวี่แววของประโยชน์อันใดเราทุกคนกลัวและไม่อาจยอมรับ เราหาเหตุผลมากมายเพื่อตอบโต้และปกป้องตัวเอง หลายครั้งเราไม่ได้เลือกวิธีที่ฉลาดหรือดีที่สุดในการรับมือ
นั่นอาจเป็นมุมมองที่นักเขียนบางคนรู้สึกต่อนักวิจารณ์บางคน
ขอกลับมาที่ "หมอ" อีกที
ในขณะที่หมอไม่สามารถใช้คนไข้ตัวเป็นๆในการฝึกฝนได้ พวกเขาจึงจำเป็นต้องมีความรู้ความเชี่ยวชาญในระดับหนึ่งก่อนที่จะข้ามขั้นตอนไปในจุดนั้น เพราะความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยที่พวกเขาอาจจะก่อ เพียงแค่ "อาจจะก่อ" ล้วนส่งผลถึงคนไข้ที่มีชีวิตคนหนึ่ง
นักวิจารณ์ก็เช่นกัน ก่อนจะวิจารณ์คุณควรมีความพร้อมที่เหมาะสมสักเล็กน้อย แต่หากยังอยู่ในขั้นตอนการฝึก คุณควรฝึกให้ถูกที่ถูกทางสักนิด อย่างเช่นควรจะรู้ตัวว่านักวิจารณ์มือใหม่ก็สามารถผิดพลาดได้เช่นกัน ถึงอย่างนั้นเมื่อตัวอักษรเผยแพร่ด้วยคำวิจารณ์ ผู้อ่านซึ่งไม่ใช่ทั้งนักเขียนและนักวิจารณ์ล้วนไม่มีใครเข้าใจว่าผู้วิจารณ์นั้นเป็นมือใหม่หรือมือเก่า
หลายครั้งพวกเขาเชื่อโดยไม่ลืมหูลืมตา หรืออาจเรียกได้ว่า "การชี้นำให้เกิดอุปทานหมู่"
ไม่ได้หวังจะติเตียน หรือชี้แนะใดๆ ผมเพียงขออนุญาตชี้แจงเหตุผลให้คุณเข้าใจผลกระทบและมุมมองต่างๆเท่านั้น
นักวิจารณ์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนักเขียนทุกคน และนักวิจารณ์ทุกคนไม่ได้ดีพร้อมตั้งแต่เกิด บางครั้งนักวิจารณ์หลายคนโดนต่อว่าอย่างไม่มีเหตุผลต่อความคิดเห็นของพวกเขา และบางครั้งนักวิจารณ์อาจอยากได้ความเห็นเพื่อพัฒนาแก้ไขในผลงานตัวเองเช่นกัน
หากนักวิจารณ์และนักเขียนแสดงมารยาทและให้เกียรติ์ต่อกันตั้งแต่แรกเริ่ม นักวิจารณ์จะช่วยบอกว่านักเขียนขาดอะไร และกลับกัน นักเขียนจะช่วยแก้จุดที่นักวิจารณ์ไม่เชี่ยวชาญไม่เข้าใจได้เช่นกัน
ทุกอย่างจะเริ่มได้ก็ต่อเมื่อทั้งสองฝ่ายเคารพกันและกัน
ครับ ผมยอมแล้วครับ ผมคิดอะไรม่ายออกแล้ว งืม งั้นขอเป็นตกใจอีกรอบแทน 555+
ข้อความที่คุณ เรลัลยกมาอ้างอิงนั้น คือคำจำกัดความของ"คำวิจารณ์" หรือเป็นข้อความที่เขียนขึ้น
เพื่อประกอบฉากบางฉากในภาพยนตร์ เพื่อความเหมาะสมครับ แล้วงานวิจารณ์เป็นงานง่ายๆหรือ
ครับ ผมจะได้ทำเป็ยอาชีพบ้าง ใครคือผู้ตัดสินว่านักวิจารณ์มีสถานะสูงกว่านักเขียน นักวิจารณ์เอง
นักเขียนหรือคนในสังคม และสรุปจากคนในอาชีพนั้น ๆทั้งหมด หรือความสามารถของแต่ละคนไม่
ทราบครับ โดยเฉพาะการสร้างชื่อของนักวิจารณ์ คือการวิจารณ์เพียงด้านลบเท่านั้น? ทั้งยังควรปก
ป้องชิ้นงานที่เป็นงานใหม่ ๆทุก ๆชิ้นจริงหรือ..
ถูกต้องครับนักวิจารณ์อาชีพควรมีคุณสมบัติ แต่คงไม่ถึงกับต้องทำตัวเป็นหมอ,เพชรฆาต,ช่างซ่อม
บำรุงหรือพี่เลี้ยงเด็กกระมังครับ เพราะนักวิจารณ์ก็มีหน้าที่และจรรยาบรรณ ที่ต้องปฏิบัติเหมือนอา
ชีพอื่นเช่นกัน แล้วนักเขียนละควรพร้อมหรือมีคุณสมบัติแค่ไหน หรือสามารถเขียนสิ่งใดก็ได้สุดแต่
ใจตนเอง โดยไม่ต้องมีสำนึกหรือรับผิดชอบหรือมีคุณสมบัติอะไรเลย..
ยิ่งพูดก็ยิ่งงงครับ นี่เรากำลังแสดงความคิดเห็น เกี่ยวกับการคอมเม้นท์และวิจารณ์นิยายของนักฝึก
หัดเขียนในเว็บเด็ก-ดี หรือนักเขียนและนักวิจารณ์อาชีพครับ..
ก่อนอื่นฝึกการตีความและจับใจความก่อนดีไหมครับคุณอวาตารล่องหนที่ชื่อ ผ่านมา..
อย่างที่สองการตัดทอนข้อความในประโยคถือเป็นการบิดเบือนข้อเท็จจริงนะครับ
"ในหลายๆทาง งานของนักวิจารณ์เป็นงานง่าย" ไม่ใช่ "งานของนักวิจารณ์เป็นงานง่าย"
ข้อความสองข้อความนี้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงครับ "ในหลายๆทาง" ให้ความหมายว่าหลายแต่ไม่ใช่ทุกทางรึเปล่าครับ
อย่างที่สามถ้านักวิจารณ์มีสถานะทางความสามารถต่ำกว่านักเขียน งั้นจะไม่ติดใจสงสัยสักนิดเหรอครับว่า 'คนที่มีสถานะทางความสามารถต่ำกว่า' มาวิจารณ์ 'คนที่มีสถานะทางความสามารถสูงกว่า'
แปลกๆนะครับว่าไหม ยิ่งเป็นการวิจารณ์แบบไม่ได้ร้องขอ แบบตามใจฉันด้วยแล้วยิ่งแปลกใหญ่
ขอแทรกก่อนจะไปต่อนะครับ ผมว่าตัวคุณเองนั่นแหละที่กำลังดูถูก "นักวิจารณ์" และทำให้ภาพมองของ "นักวิจารณ์ที่ดีๆ" ต้องเสียหายไปด้วยไม่ว่าจะนักวิจารณ์ฝึกหัดหรือนักวิจารณ์อาชีพก็ตาม
อย่างที่สี่ "การวิจารณ์ทางด้านลบ" เป็นการแสดงถึงความสามารถของนักวิจารณ์อย่างชัดเจนที่สุดโดยไม่เกี่ยวข้องว่าในทางดีหรือร้ายต่อใครทั้งนั้น มันเป็นการพิสูจน์ว่า "นักวิจารณ์" มี "สถานะทางความสามารถเหนือกว่านักเขียน" คนนั้นๆด้วยการมองเห็นถึงความผิดพลาดในผลงาน
"การวิจารณ์ในทางลบ" จึงเป็นการ "สร้างชื่อให้แก่นักวิจารณ์ที่รวดเร็วที่สุด"
กลับกัน
หากนักวิจารณ์คนเดียวกันบอกว่า "ผลงานของคุณดีแล้วไม่มีอะไรให้ผมติเลย" ขอทราบได้ไหมครับว่านักวิจารณ์จะสร้างชื่อจากสิ่งนี้ได้อย่างไร จะทำให้ผู้คนจดจำตัวเองได้อย่างไร
"เราสร้างชื่อจากการวิจารณ์คนอื่นในทางลบ" ผมจึงคิดว่าข้อความดังกล่าวไม่มีข้อขัดแย้งเลยสักนิด
อย่างที่ห้ากับข้อความว่า
"แต่มีเวลาที่นักวิจารณ์ได้เสี่ยงอย่างแท้จริง และนั้นคือความเสี่ยงในการค้นพบและปกป้องสิ่งใหม่"
คุณอาจไม่เข้าใจคำว่า "ค้นพบและปกป้องสิ่งใหม่"
ไม่ใช่
"ควรปกป้องชิ้นงานที่เป็นงานใหม่ ๆทุก ๆชิ้น"
และหากย้อนกลับไปอีกนิดกับข้อความที่คุณ "ตัดไป" ไม่ได้เอ่ยถึง
"เมื่อพิจารณาในทางอื่นๆแล้ว อาหารถูกๆสักจานก็น่าจะมีความหมายมากกว่าคำวิจารณ์ที่เราได้มอบให้ก่อนนั้น"
จะเห็นได้ว่า มันหมายถึง "การค้นพบผลงานที่มีคุณค่าให้ปกป้อง" ไม่ใช่ "ปกป้องผลงานทุกๆชิ้น"
การบอกความจริงแต่บอกไม่หมด แถวบ้านผมเรียกว่า "การโกหก"
อย่างที่หกกับข้อความของคุณ "ถูกต้องครับ 'นักวิจารณ์อาชีพ' ควรมีคุณสมบัติ" แต่ต่อมา "'นักเขียน'ละควรพร้อมหรือมีคุณสมบัติแค่ไหน หรือสามารถเขียนสิ่งใดก็ได้สุดแต่ใจตนเอง โดยไม่ต้องมีสำนึกหรือรับผิดชอบหรือมีคุณสมบัติอะไรเลย.."
เห็นความแตกต่างบางอย่างไหมครับระหว่าง 'นักวิจารณ์อาชีพ' และ 'นักเขียน'
แปลกดีนะครับที่นักเขียนไม่ได้ถูกแบ่งเป็น 'นักเขียนอาชีพ' หรือ 'ไม่ใช่นักเขียนอาชีพด้วย'
มันช่วยบอกได้เป็นอย่างดีเลยว่าคุณกำลังแอบอยู่ด้านหลังคำว่า 'นักวิจารณ์อาชีพควรมีคุณสมบัติ' และคุณเบี่ยงเบนประเด็นด้วย 'การไม่แยกนักเขียนอาชีพ หรือไม่ใช่นักเขียนอาชีพ' คุณเบี่ยงเบนประเด็นสำคัญด้วยการใช้ถ้อยคำไม่สมบูรณ์บ่อยมากจนน่าตกใจ
สิ่งที่คุณวิจารณ์ความเห็นของผมถูกทำให้ 'เข้าใจผิด' และถูกทำให้ 'สื่อความหมายผิดพลาด' หลายครั้งหลายหน สิ่งนี้คือ 'หน้าที่และจรรยาบรรณ' อย่างนั้นเหรอ
หรือเป็นคุณเองที่ทำให้ "นักวิจารณ์ต้องเสื่อมเสีย"
ขอแทรกอีกครั้งกับข้อความนี้
"นักฝึกหัดเขียนในเว็บเด็ก-ดี หรือนักเขียนและนักวิจารณ์อาชีพครับ.." แอบอีกครั้งแล้วเห็นไหมครับว่าคุณพยายามหลีกเลี่ยงที่จะใช้คำว่า "นักวิจารณ์ฝึกหัด" มาตลอด
ไม่เคยกล่าวถึง "หน้าที่และจรรยาบรรณของนักวิจารณ์ฝึกหัดเลยสักครั้ง" พยายามลากประเด็นให้ไปชนกับ "นักวิจารณ์อาชีพ" ทั้งที่คุณไม่มีคุณสมบัติในการกล่าวอ้างถึงนักวิจารณ์อาชีพด้วยซ้ำ
สุดท้ายแล้วครับ สิ่งที่ผมทำในช่องข้อความนี้คือการวิจารณ์ของจริง ไม่ใช่คนที่สักแต่เหมารวมตัวเองเป็นนักวิจารณ์อย่างคุณ นอกจากคุณจะทำให้นักวิจารณ์ดีๆคนอื่นต้องเสียภาพพจน์ไปพร้อมกับคุณแล้ว คุณยังได้แสดงตัวอย่างของการขาด "จรรยาบรรณของนักวิจารณ์" อย่างชัดเจน
งั้นขออนุญาตใช้ข้อความของคุณเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับนักวิจารณ์ฝึกหัดคนอื่นๆนะครับ มันคงจะเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นๆมากๆ
กรุณาอย่าลบทิ้งนะครับสำหรับ "คำวิจารณ์ต่อข้อความของคุณ"
นักวิจารณ์ทที่ "ขาดคุณสมบัติ" "ไม่รู้หน้าที่" "ไม่มีจรรยาบรรณ" "ไม่เข้าใจกาลเทศะ"
"นักวิจารณ์อย่างคุณไม่เหมาะจะไปวิจารณ์คนอื่นหรอกครับ"
จริงๆแล้วอยากวิจารณ์ก็ทำได้เลยนะครับ เพราะเว็ปวางระบบมาเพื่อการนี้อยู่แล้ว
เพียงแต่ว่า...
นักเขียนหน้าใหม่ หลายคนอาจจะติดอีโก้แรง และมีไม่น้อยที่วิจารณ์เป็นการงานแล้วถูกด่ากลับมา สมัยก่อนวิจารณ์ลงในช่องแสดงความเห็น ก็ถูกลบไปทั้งแบบนั้นเลยก็มี
เพลย์เซฟไปก่อนด้วยการถามก่อนวิจารณ์น่าจะเป็นการดีทั้งสองฝ่ายครับ ถ้าอีกฝ่ายไม่ต้องการเราก็ไม่เหนื่อยฟรี
ปล. แต่ทุกวันนี้ก็เป็นเรื่องปริศนานักเขียนใน dek-d เอาเรื่องเลยนะครับ
กับกรณีที่ว่าเรื่องที่อยากให้นักวิจารณ์เข้าไปอ่านแล้วแสดงความเห็นนี่ หานักวิจารณ์หลงเข้าไปยากเหลือเกิน ทั้งที่พร้อมต้อนรับขับสู้น้ำเย็น ผ้าเย็นพร้อมดูแลแท้ๆ
แต่นิยายที่ไม่ค่อยเปิดรับคำวิจารณ์ (เน้นคำชมอย่างเดียว) ใครเห็นต่างจวกยับเนี่ย
มีนักวิจารณ์เป็นผู้เคราะห์ร้ายมาเป็นระยะจริงๆ
ดวงดาวสองดวงไม่ค่อยได้เจอะกันจริงๆน้อ
งืม อันนี้งี้และครับ บางครั้งคนเราก็ต้องการความมั่นใจ เขาอาจจะแค่กลัวเสียความมั่นใจไปก็ได้ครับ 555+ แต่นักวิจารณ์บางคนก็น่าสงสารจริงๆ
วิจารณ์เลยค่าา นี่อยากได้คนวิจารณ์มากเหมือนกัน แต่ไม่มีใครวิจารณ์ให้เราเลย T_T
สำหรับเราที่เป็นนักเขียน จริงๆ ก็กลัวว่าคนวิจารณ์จะวิจารณ์น่ากลัวหรือเปล่า แต่ถ้ามองอีกมุมมันเป็นเรื่องดีที่จะทำให้เราพัฒนาฝีมือค่ะ สำหรับเราแล้วนักเขียนที่ดีต้องพร้อมรับคำวิจารณ์เสมอไม่ว่าดีหรือร้าย เพราะไม่มีใครดีหรือเก่งมาแต่เกิด หากไม่ได้ฝึกฝน ><
#ความคิดส่วนตัวค่ะ
555+ งั้นมาาฝึกกับผมมมมไหม? เดียวผมวิจาณร์ให้ เผื่อผมจาเก่งขึ้น
ดีงามมม มาวิจารณ์ให้เราหน่อย >< (ลุ้นนนน)
แปะค่าาา ชื่อเรื่อง 'บัญชารัก ลิขิตหัวใจ' เป็นแนวจีนย้อนเวลาน้าา ลองอ่านดูก่อนได้ ^^
https://my.dek-d.com/KikissKirin/writer/view.php?id=1521670
เหมือนรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังบ้าพวกนี้เลย? อ่านแน่ครับ แต่รอผมอ่านค้างก่อนนะครับ 555+
ว่ากันโดยหลักการ งานเขียนที่เผยแพร่สู่สาธารณะแบบนี้ ก็ถือว่ายอมรับว่าเมื่อมีคนอ่าน ก็ต้องมีคนแสดงความคิดเห็น และมีคนวิจารณ์ได้ครับ
แต่นั้นคือหลักการ ในทางปฏิบัติ มีคำบอกเล่ามากมายมหาศาล (ในบอร์ดนี้แหละ) ว่าคนเขียนจำนวนมากไม่เปิดใจรับคำวิจารณ์ ขนาดแค่เมนต์ความเห็นเล็กๆ น้อยๆ ไม่ถึงขั้นวิจารณ์เป็นเรื่องเป็นราว ถ้าเป็นความเห็นที่ไม่ถูกใจคนเขียน คนออกความเห็นก็เป็นฝ่ายโดนสับมามากแล้ว
ดังนั้น ถามก่อนน่าจะดีกว่าครับ ปลอดภัยด้วยกันทั้งสองฝ่ายนะ
และถ้าตกลงกันว่าจะวิจารณ์แล้ว ก็อยากให้วิจารณ์ในลักษณะที่เป็นวิจารณ์จริงๆ ผมเห็นร้านรับวิจารณ์จำนวนมาก คน "วิจารณ์" เพียงแต่แสดงความคิดเห็น ซึ่งความคิดเห็นเหล่านั้นก็อิงจากความชอบของตัวเองซะมาก ซึ่งถ้าชอบตรงกันก็แล้วไป ถ้าชอบไม่ตรงกัน อันนี้ก็ไม่ยุติธรรมต่อคนเขียนเท่าไหร่
และที่สำคัญ การวิจารณ์ที่ไม่ใช่วิจารณ์จริงๆ แบบนี้ แม้จะมีประโยชน์ แต่ก็เหมือนกับคอมเมนต์เมนต์นึงเท่านั้น (ถึงจะยาวก็เถอะ) ถ้าคนเขียนเข้าใจก็แล้วไป แต่ถ้าเกิดคนเขียนหัวอ่อน หรือใจอ่อน ไปยึดติดกับความคิดเห็นโดยนึกว่าเป็นคำวิจารณ์จริงๆ ก็อาจจะเกิดผลเสียกับคนเขียนเองได้ครับ
อ่านแล้วเห็นในคนโดนสับ 555+ บางครั้งการแสดงความคิดเห็นก็ไม่ค่อยช่วยอะไรซินะ? ต่างจากการวิจารณ์ที่ต้องตรงสุดและมีทางอก้รองรับหรือชี้ให้เห็นถึงผลดีผลเสียที่ได้รับ? งืมๆ
ปล.ผมไปเรื่อยๆนะอย่าใส่ใจผมมม
เปล่าครับ อย่างที่ผมบอกไว้ การแสดงความคิดเห็นก็มีประโยชน์ครับ แต่เป็นประโยชน์คนละอย่างกับการวิจารณ์
ผมคิดว่าผมเข้าใจนะครับ คิดว่านะ?
ปล.ผมโง่นิดหน่อยอย่างใส่ใจผม
สรุปว่าคนเขียนจะเขียนอย่างไรก็ได้ ไม่ว่าเนื้อหานั้นจะถูกผิดอย่างไรเหมาะสมหรือไม่
โดยไม่ต้องถามความคิดเห็นใคร แต่คนที่จะคอมเม้นท์หรือวิจารณ์ต้องถามคนเขียน
นิยายเรื่องนั้นก่อน ถูกต้องหรือไม่ครับ..?
ผมลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย ดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่? แต่คงไม่หรอกครับ เพราะพอเขียนออกมาแล้วถ้าเนื้อหามันไม่เหมาะสมเขาก็แบนนี่ครับ? คืดว่านะ 555+ หรืออาจจะบอกต่อๆจนไม่มีคนอ่าน
ผมจะสรุปวงจรอุบาทว์ให้นะครับ
นักเขียนผลิตผลงานเผยแพร่ตามใจฉัน>>>นักวิจารณ์ตามใจฉันเข้ามาวิจารณ์>>>นักวิจารณ์อีกส่วนออกความเห็นต่อนักวิจารณ์ซ้อนอีกชั้นแบบตามใจฉัน
สุดท้าย 'นักเขียน' บอก 'วิจารณ์' ว่า "อะไรของคุณฉันเขียนเรื่องที่ตัวเองอยากเขียนผิดเหรอ?"
ส่วน 'นักวิจารณ์' บอก 'นักวิจารณ์ซ้อน' ว่า "ผมวิจารณ์ออกความเห็นตามใจฉันผมผิดเหรอ?"
แล้ว 'นักวิจารณ์ซ้อน' ก็บอกว่า "คุณวิจารณ์คนอื่นได้แบบไร้มารยาทแต่พอมีคนมาไร้มารยาทใส่คุณแบบตามใจฉันบ้าง ทำเป็นรับไม่ได้เหรอ?"
แต่หลายๆคนอาจจะลืมไปหนึ่งอย่าง
ในสามฝ่ายนี้มีเพียงคนเดียวที่ไม่สามารถทำตามใจคนอื่นได้ และคนนั้นคือ
'นักเขียน'
นักเขียนไม่สามารถเขียนงานที่คนอื่นอยากให้เขียนได้หรอก ยกเว้นว่าเขาจะอยากเขียนตามใจฉันอยู่แล้ว
แต่ประเด็นคืออะไร "อยากวิจารณ์คนอื่นแต่กลัว 'คำวิจารณ์' ของตัวเองถูกวิจารณ์อย่างนั้นเหรอ?
หรือ 'คำวิจารณ์' 'คอมเม้น' ไม่ได้ถูกเผยแพร่ในที่สาธารณะอย่างนั้นเหรอ?
ถ้าเป็นนักเขียนอาจจะตอบว่า "ถ้าคุณคิดว่าเขียนงานได้ดีกว่าฉันก็ไปเขียนมา แล้วฉันจะเอาเป็นแบบอย่าง"
งั้นนักวิจารณ์ก็ควรจะตอบกลับเช่นกัน
"ว่าฉันไม่ได้ดีแต่ติเตียนคนอื่น ฉันก็มีปัญญามากกว่าคำพูดของฉัน" จบที่นักวิจารณ์ไปเขียนงานมาและเตรียมรับสิ่งที่ตัวเองเคยกระทำไว้กับผู้อื่น
ยังมีอีกกรณีที่สิ่งเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นเลยหากคำวิจารณ์ของคุณเป็นความจริง เป็นสิ่งมีประโยชน์ ไม่ใช่แค่สิ่งที่สนองความต้องการแค่พอใจฉัน สนองความสะใจคึกคะนอง ไม่ใช่แค่การอวดฉลาด และกรุณาดูรายละเอียดตามข้อจำกัดด้วย
เมื่อคุณทำสิ่งใดต่อผู้อื่น กรุณายอมรับผลที่จะสะท้อนกลับมาหาคุณด้วย
นักเขียนทุกคนสามารถตระหนักถึงสิ่งนี้ได้ บางคนยอมรับได้ บางคนยอมรับไม่ได้ปะปนกันไป เหมือนที่มีนักวิจารณ์และนักคอมเม้นที่ดีและไม่ดีปะปนกันไป
หากเป็นคำวิจารณ์ยกยอเกินจริงจะเกิดกระแสต่อต้านตามมา หากเป็นคำวิจารณ์ไม่สร้างสรรค์ผลลัพธ์คือสิ่งที่รู้ๆกันอยู่ ในขณะที่นักเขียนเปิดเผยตัวตนในที่แจ้ง แต่ใครที่อยากจะเป็นนักวิจารณ์หลายคนยังแอบปกปิดตัวตนและสาดสีคนในที่แจ้งอย่างที่เห็น
วงจรอุบาทว์ก็แค่ดำเนินต่อไป
นักเขียนที่เขียนงานขยะบ่อนทำลายสังคมและจริยธรรมพวกเขาไม่จำเป็นต้องรอความเชี่ยวชาญจากพวกคุณหรอก กระแสต่อต้านมีแน่นอนมันเป็นสิ่งที่เขาสมควรได้รับ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ในบางครั้งที่จะมีคนสนับสนุนคนกลุ่มนั้นอย่างหน้ามืดตามัว
แต่กรุณาอย่าเหมารวมอย่างไร้เหตุผล แยกแยะสิ่งดีและสิ่งไม่ดีบ้าง ถ้าเก่งขนาดจะวิจารณ์คนอื่นได้แล้วก็น่าจะคิดได้ใช่ไหมว่ามันไม่ได้ผิดพลาดที่ผลงาน ผลงานยังคงสามารถแก้ไขปรับปรุงได้เสมอ นักเขียนไม่ได้แสดงตัวเองเป็นดาราในทีวี แต่พวกเขาแสดงผลงานที่คิดว่าดีที่สุด ดีที่สุดของเขาไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคนเช่นกัน
ขอให้คิดแค่ว่า ให้สิ่งใดแก่ใคร ก็จะได้รับสิ่งนั้นตอบแทน ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
เฮ้ออ! จะลากไปไหนกันไม่ทราบ ถูกครับกรุณาอย่าเหมารวมอย่างไร้เหตุผล ถ้ารู้เหตุผลมาก
ขนาดนี้ ก็ควรรู้ว่าคนและคำวิจารณ์ดี ๆและจริงใจก็มี ไม่ใช่มีแต่เลวร้ายทั้งหมด และเช่นกัน
เขาเหล่านี้ไม่ใช่พระเอกในนวนิยาย ความพยายามที่สุดของเขาย่อมไม่ดีที่สุดสำหรับทุกคน
แน่นอน..
บอกตรงงงครับ ในเว็บเด็กดีนี้ใครจะเขียนใครอยากฝึกเขียนนิยายก็ได้ แต่คนอยากวิจารณ์
ห้าม อยากฝึกการวิจารณ์ก็ห้าม เพราะมันคือวงจรอุบาทว์ อึ่ม! สงสัยจะจริงแฮะ จริงเช่นประ
โยคที่ว่า อยากวิจารณ์คนอื่นแต่กลัว 'คำวิจารณ์' ของตัวเองถูกวิจารณ์ซะงั้นสิเรา โอ๊ย! อาย
จัง..
อันดับแรกคุณควรจะหัดอ่านและตีความก่อนดีกว่า โดยเฉพาะคำว่า "ตามใจฉัน"
คุณอาจจะตาลายเห็นรูปประโยคพร้อมบางคำที่ไม่มีอยู่จริง แบบนี้ถ้าคุณไปวิจารณ์ให้นักเขียนคนไหน นักเขียนคนนั้นจะน่าสงสารได้นะครับ ผมจะไม่ท้วงแล้วกันว่าคุณ 'มโน' 'เสริม' 'แต่ง' อะไรลงไปบ้าง
แต่ก็ดีครับ
นี่เป็นตัวอย่างที่ดีที่ผมอยากให้ "นักวิจารณ์" ที่กำลังฝึกหัดได้ดูเป็นบทเรียนราคาแพง เป็นตัวอย่างซึ่งกำลังต้องการพอดี
กรุณาอย่าลบทิ้งนะครับ(คุณอวาตารล่องหนที่ชื่อ 'สงสัย')
คนอื่นจะได้เข้าใจสิ่งที่ผมพยายามสื่อมากขึ้น(ผมกำลังเอ่ยถึงอวตารล่องหนที่ชื่อ 'สงสัย' นะครับไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงใคร)
ขอบคุณครับคุณอวาตารล่องหนที่ชื่อ 'สงสัย'
ไม่เคยคิดอวตารครับผมไม่ใช่เทพ เพียงไม่อยากผูกพันกับใครเท่านั้น อย่าว่าแต่
จะใช้ชื่อโปรไฟล์หรือนอนเม้นท์มันก็นามสมมุติทั้งนั้น หรือเรลัลคือชื่อในทะเบียน
ราษฎร์ของคุณ อะ อะ แล้วอย่าได้คิดว่าที่ผมนอนเม้นท์เพราะกลัวคุณละ 555555
ขำตายชักเลย ผมใช้ของผมแบบนี้มานานแล้ว มิว่าจะถกเถียงหรือคอมเม้นท์ด้วย
ไมตรีกับใคร ล้วนใช้การนอนเม้นท์ทั้งนั้น ไม่เคยคิดว่ามันผิดปกติสักนิด โอ้! คน
หนอคนทุกรูปแบบจริง ๆ 555555555 ขำอะ!!
เช่นกันเช่นกันหัดพิจารณาตัวเองบ้าง ก่อนจะเที่ยวไปกะเกณฑ์ชาวบ้าน ว่าใครควร
ใครไม่ควรทำอะไรอะนะ เพียงข้อความทั้งหมดของคุณในกระทู้นี้ ก็ส่อถึงตัวตนคุณ
ให้คนเขารู้จนเกินพอแล้ว แต่หากยังไม่พอก็ร่ายมาเรื่อย ๆ ยินดีร่วมสนองทุกเมื่อ..
ขอบคุณครับ นามปากกาของผมย่อมเป็นส่วนหนึ่งในตัวตนของผมอยู่แล้วครับ ผมไม่รู้สึกอายใดๆเลยครับ กับการกระทำและข้อความทั้งหมดที่ส่อถึงตัวผม
ผมก็ยินดีครับที่จะฟังคุณแถไปเรื่อยๆ อยากวิจารณ์คนอื่นแต่ยังถอดความ ตีความไม่ได้เลย
ก่อนอื่นรูปประโยคค่อนข้างชัดเจนนะครับ "นักวิจารณ์ตามใจฉันเข้ามาวิจารณ์" 'นักวิจารณ์ตามใจฉัน' ไม่ใช่นักวิจารณ์ทุกคนครับ กรุณาอย่าบิดเบือนข้อเท็จจริง และยังไม่มีประโยคไหนที่บอกว่า "ห้ามวิจารณ์" หรือ "ห้ามฝึกการวิจารณ์"
ดูดีนะครับ "นักวิจารณ์ที่ตีความไม่เป็นแบบคุณ" "นักวิจารณ์ที่สร้างข้อเท็จจริงปลอมขึ้นมากล่าวอ้าง"
ข้อความนี้ของคุณตลกดีนะครับ ไม่คิดว่ามันเข้าตัวเองบ้างเหรอ "เช่นกันเช่นกันหัดพิจารณาตัวเองบ้าง ก่อนจะเที่ยวไปกะเกณฑ์ชาวบ้าน ว่าใครควรใครไม่ควรทำอะไรอะนะ"
ผมอยากบอกว่าผมก็เช่นกัน อยากจะคืนข้อความนี้ให้ด้วยครับ
"เพียงข้อความทั้งหมดของคุณในกระทู้นี้ ก็ส่อถึงตัวตนคุณ
ให้คนเขารู้จนเกินพอแล้ว แต่หากยังไม่พอก็ร่ายมาเรื่อย ๆ ยินดีร่วมสนองทุกเมื่อ.."
อย่าลบข้อความทิ้งนะครับยังไงคุณก็เป็นอีแอบอยู่แล้ว ผมสนุกดีครับ ทำให้ผมโมโหหน่อยสิแบบนี้เหมือนคุยกับเด็กน้อยเลย คล้ายๆเด็กอนุบาลเล่นแอบปาก้อนหิน
สู้ต่อไปครับวันนี้ผมว่างพอดี
หากชื่อทีใช้นอนเม้นท์(นามสมมุติ)คืออีแอบ นามเรลัล(นามสมมุติ)มันก็อีแอบเช่นกัน
จะมาอ้างตัวตนไม่ตัวตนอะไรหรือครับคุณจอมแถ นามโปรไฟล์ใน iD นั่นนะสามารถ
เปลี่ยนหรือเลิกใช้เมื่อใดก็ได้ สิ่งจอมปลอมนี้นะหรือที่คุณเรียกว่าตัวตนคุณ ได้ถ้ามัน
คือตัวตนคุณนับจากนี้ไป ถ้าคุณแสดง คห หรือตั้งกระทู้เที่ไหนเมื่อใด ขอเพียงผมรู้จะ
รีบเข้าไปทักทายคุณด้วยนามที่มีความหมาย ตามที่คุณตีความทันทีเลย คุณอีแอบเร
ลัล เจ้าลัทธิวงจรอุบาทว์ มาครับเราเล่นมาอะไรอุบาทว์ ๆกันสักเดือนสองเดือนสนุกดี
ผมชอบ
เด็ก ๆครับการแกะข้อความแต่ละประโยคของฝ่ายตรงข้าม ไปจี้ไชเจ้าของนะผมก็ใช้
เป็น ข้อความไหนไม่ทราบที่ผมบอกว่านักวิจารณ์ตามใจฉันคือนักวิจารณ์ทั้งหมด ฮา
อย่าแถบ่อยนะเดี๋ยวหน้ากากถลอก ตั้งเต่เริ่มต้นมาผมถามเรื่องหลักอยู่เรื่องเดียว ว่า
ในเมื่อนักเขียนมีสิทธิ์เขียนได้โดยไม่ต้องถามใคร จำเป็นต้องถามก่อนจึงจะเม้นท์หรือ
วิจารณ์ได้หรือ? โดยยังไม่ได้เอ่ยถึงอะไรเลย แม้กระทั่งข้อความนั้นจะเป็นคำชื่นชมหรือ
อะไรทั้งสิ้นเลย
คุณอีแอบเรลัลจอมปลอมก็ออกมาแสดงวงจรอุบาทว์ ทำนายทายทักดักหน้าดักหลังว่า
คนนี้ก็จะทำอย่างนั้น คนคนนั้นก็จะทำอย่างโน้นอุบาทว์มั่วไปหมด ขอโทษนะคุณอีแอบ
เรลัลผมก็สมองและวิจารณญาณพอทีรู้ว่า ความอุบาทว์ที่แท้จริงคืออะไร และก็กำลังเล่น
กับเจ้าลัทธิมันผู้ที่พูดอย่างทำอย่างเช่นคุณอยู่นี่ไง สิ่งที่คุณนิยามว่าถ้าคนอื่นทำคือวงจร
อุบาทว์ แต่คนที่มือถือสากปากคาบคัมภีร์อย่างอีแอบเรลัลทำคือสิ่งดีงามซะงั้น มาครับ
มาความอุบาทว์กันต่อเลยครับ อะไรที่อุบาทว์ ๆนี่ผมชอบจริง ๆโดยเฉพาะคือคนอุบาทว์
ลืม! ไม่ต้องห่วงครับผมไม่เคยลบข้อความตนเองแม้แต่ คห เดียว ถูกคือถูกผิดคือผิด
และเคยนั่งให้คนสับมาแล้วด้วย กลิ่นอายยังแนบแน่นอยู่ในความรู้สึกเลยละ อยาก
ลองเปล่าละคุณอิแอบเรลัล
ผมแค่ก๊อปมาวางน่ะครับ จะมีส่วนไหนที่แสดงว่า "เป็นทั้งหมด" หรือแสดงว่าผม "ไม่ได้แยกแยะ" รึเปล่าเริ่มไม่แน่ใจแล้วครับ ก็แค่เอาข้อความของคุณมาให้คุณดูอีกที
"เฮ้ออ! จะลากไปไหนกันไม่ทราบ ถูกครับกรุณาอย่าเหมารวมอย่างไร้เหตุผล ถ้ารู้เหตุผลมาก
ขนาดนี้ ก็ควรรู้ว่าคนและคำวิจารณ์ดี ๆและจริงใจก็มี ไม่ใช่มีแต่เลวร้ายทั้งหมด และเช่นกัน
เขาเหล่านี้ไม่ใช่พระเอกในนวนิยาย ความพยายามที่สุดของเขาย่อมไม่ดีที่สุดสำหรับทุกคน
แน่นอน.."
คุณดูจะเริ่มร่ายยาวขึ้นนะครับ แต่ยังมีแต่น้ำไม่มีเนื้อ ผมเลยไม่ค่อยสะเทือนใจเท่าไหร่ ลองพยายามอีกนิดครับ
สุดท้ายผมเข้าใจคุณแล้วล่ะว่าทำไมถึงต้องนอนเม้นล่องหน แต่ไม่เข้าใจว่าคุณไม่ทราบถึงความแตกต่างของเราได้อย่างไร ในขณะที่คุณบอกว่าจะตามผมไปทุกที่เพราะผมระบุตัวตนชัดเจนให้คุณตามติดชนิดถึงลูกถึงคน แต่ตัวคุณกลับมุดเงียบอยู่ในรู โถ!!! ช่างน่ากลัว ความกล้าหาญของคุณช่างน่ากลัวผมนี่สั่นเลยตอนอ่านคอมเม้น(ตอนพิมพ์อยู่อากาศหนาวมากครับ หนาวจนสั่นเลยล่ะ)
a: วันนี้ครับ
b: ทำไมครับ
a: เจออีแอบโรคจิตบอกว่าจะตามติดเป็นสตอล์กเกอร์ส่วนตัวให้ผมครับ
b: ฟังดูน่ากลัวจัง
a: น่ากลัวสิครับ ตอนผมอ่านข้อความของเขาแล้วผมนี่ตัวสั่นเลยทีเดียว จอคอมถึงกับดับพรึ่บในทันที
b: ที่เขาเรียกว่าปล่อยจิตสังหารใช่ไหมครับ รุนแรงจริงๆ
a: เปล่าครับ ไฟแม่งดับ เครื่องทำความร้อนก็พัง ถึงตอนนี้ผมนี่ยังสั่นอยู่เลย หนาวชิบหาย
มุขสดจะพอใช้ได้ไหมครับ คุณ(ชื่ออะไรสักชื่อ) ค่อยเป็นค่อยๆไปนะครับ ผมมีเวลาว่างแค่วันนี้ซะด้วย เดี๋ยวต้องไปทำธุระหลายวัน ยังไงรีบทำให้ผมสำนึกทีนะครับ ผมนี่ตื่นเต้นจนตัวบิดไปบิดมาแล้ว
อะจึ๋ย.! อะจึ๋ย.!
นัดมาเลยครับที่ไหนเมื่อไรอย่าเอาแต่เห่าหอน
หลังจากท่าดีมีเหตุผลสุดท้ายก็ทีเหลว>>>เหตุผลสู้ไม่ได้ก็เริ่มเกรียนแตกแต่จะเกรียนก็ยังสู้ไม่ได้อีก โดนหยอกเหมือนหมาน้อยน่าสงสาร>>>หลังจากอดทนไม่ไหวก็เริ่มเห่าหอนขึ้นมา>>>งั้นไปสเตปต่อไปกันเลยดีกว่า
บ้านผมอยู่รังสิตครับ ด้านตรงข้ามสนามบินดอนเมืองจะมีร้านก๋วยเตี๋ยวร้านดังที่ขายดีๆคนเยอะมาก เข้าซอยนั้นมาครับ ตรงไปตามทางเรื่อยๆจนเจอสี่แยกไฟแดงเล็กๆ(สี่แยกที่มีไฟแดงนะครับยิ่งชอบจับใจความมั่วๆอยู่ด้วย) จากนั้นเลี้ยวซ้ายมาสักพักจะเจอร้านอาหารใหญ่ๆ ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านเกม เลี้ยวซ้ายตรงซอยนั้นอีกทีครับ พอเข้าซอยมาเลี้ยวขวาเข้าซอยเล็ก บ้านผมอยู่แถวนั้นแหละครับเข้ามาเกือบเจอทางตันหลังที่ยี่สิบนับแค่ทางขวาในซอย ถ้าไปแล้วเห็นในบ้านมีผู้ชายใส่เสื้อพนักงานแบกหามเยอะๆแสดงว่าถูกหลังแล้วครับ จะมาเมื่อไหร่ก็บอกได้เลยนะ จะมาคนเดียวหรือขนคนมาเยอะๆก็ได้ทั้งนั้น
แต่บอกตามตรงขนาดอยู่ในบอร์ดยังอีแอบขนาดนี้ ชีวิตจริงคงไม่ต้องหวังอะไรมากแล้วมั้ง
ความจริงผมตอบตั้งแต่เช้าแต่น่าแปลกที่ข้อความมันไม่ขึ้นเลยต้องมาคอมเม้นใหม่
มาสิครับผมจะรอ
ขอร้องอย่ามาอ้างนั่นนี่อีกนะ นัดแล้วเมื่อไหร่จะมาอย่าเอาแต่เห่าหอนน่ารำคาญครับ
ยินดีครับแล้วพบกัน
พบกันนี่ พบกันชาตินี้รึเปล่าครับ ผมต้องรอจนถึงเมื่อไหร่ช่วยบอกด้วยได้ไหมครับ การรอคอยมันน่ากลัวนะครับ
บางทีผมอาจต้องรอคุณจนถึงขนาดไปเที่ยวนอกบ้านไม่ได้เลยรึเปล่า? เพราะถ้าคุณมาถึงตอนที่ผมไม่อยู่ หรือคุณบอกว่ามาแล้วไม่เจอผมนี่มันก็น่าเบื่อสิครับ
หรือถ้าคุณนัดแล้วเงียบหายไปผมคงคิดถึงคุณแย่
เลิกตลกได้แล้วครับ
อย่าทำให้ผมเสียเวลามากนักขอให้มาภายในวันสองวันนี้แล้วกัน
อย่าดีแต่เห่าหอน
ได้ท่าเช่นนั้นอีกราวสามวันผมจะนัดมาว่าจะไปเมื่อวันไหน ช่วงนี้คุณจะไปไหนเชิญตามสะดวก
รับทราบครับ
ทั้งสองคนนี้ต่างก็ก้มหน้าก้มตาโดนติเตียนต่อไปโดยที่เถียงไม่ออกสักคำ หวังแค่อยากจะพัฒนาตัวเองจากคำไม่ดีพวกนั้น
ซึ่งผมได้แสดงมารยาทและให้เกียรติ์ตามที่ผมบอกแล้ว ไม่ใช่แค่ดีแต่พูดอย่างเดียว
3.อันนี้เจอมากับตัวเอง ผู้วิจารณ์พยายามวิจารณ์โดยไม่ขออนุญาต ถอดตัวตนมาด้วย ติแหลกแต่ตัวเองกลับอ่านไม่เข้าใจเอง ตัวเองอ่านแบบโดดๆขอไปที
แต่ขอเติม
"นักวิจารณ์ไม่ชอบนักเขียนที่ดีแต่อยากได้คำอวย นักเขียนก็ไม่อยากได้นักวิจารณ์ที่ทำเป็นแค่ช่างติเช่นกัน แต่สุดท้าย เราทุกคนต้องการความเคารพให้เกียรติ์ต่อตัวเองโดยพื้นฐาน ไม่มีใครอยากโดนต่อว่าดูถูกทั้งที่ไม่ทำให้เกิดประโยชน์คุ้มค่าเพียงพอ"
งืม ตกใจอีกรอบ ครับ 555+ สรุปง่ายๆคือเราคงต้องไปทางสายกลาง ไม่ติจนทำให้คนเขียนหมดกำลังใจและไม่ควรชมเกินไปอาจทำให้นักเขียนตัวลอยไปไกลเกินไปได้ ตามหลักแง้วก็ยังคงเป็นเรื่องของความรู้สึก ต้องระวังเรื่องนี้ให้ดี ยังไงก็ขอบคุณอีกรอบครับ
สวัสดีค่ะ
หลักในการวิจารณ์นิยาย
ก่อนอื่น...ขออนุญาตเกริ่น...ก่อนะคะ
คืออยากจะบอกว่า...ข้อความต่อไปนี้...นะคะ เป็นความเห็นของเด็กหนักเรียนหัดเขียนค่ะ...ที่ต้องบอกหรือที่ต้องเกริ่นแบบนี้เพื่อให้คุณเจ้าของกระทู้ได้มีโอกาสรู้ว่า...คำเม้นต์ต่อไปนี้อาจจะเป็น...คำพูด ประโยค หรือเนื้อหาที่อาจจะอ่านไม่รู้เรื่อง หรืออาจจะอ่านไม่เข้าใจ...ก็เป็นได้ค่ะ
เพราะว่า...เป็นผลงาน..ของนักเรียน(เอ๋อด้วย)หัดเขียนค่ะ เขียนไม่เป็น เขียนไม่เก่งนั้นคงเป็นเหตุแห่งปัจจัยค่ะ...เรียนมาเพื่อทราบ...ค่ะ
ผิดถูกประการใด...ในเม้นต์(ซึ่งคิดว่าน่าจะยาววววว)ต่อไปนี้...ต้องขออภัยด้วยนะคะ (แค่...เกริ่นๆนี่นะก็ดูจะยาวๆๆด้วยค่ะ ที่เห็นเป็นแบบนี้เพราะเขียนสั้นๆไม่เป็นค่ะ ขออภัยอีกครั้งค่ะ
โอเคนะคะเข้าประเด็น...ของคุณค่ะ เริ่มเลยนะคะ... คำที่คุณยกมาเป็นหัวข้อมีอยู่ว่า...หลักในการวิจารณ์นิยาย...นะคะ (ค้นๆหาคำว่า..หลัก+ ใน+การ...ค้นไม่พบค่ะ)
แต่พบ...คำว่า...หลักการ....และคำว่า...วิจารณ์...ค่ะ
แบบนี้แล้ว...เพื่อความแน่ใจ...ว่าเราคุยกันเรื่องอะไรอยู่...นี้นะคะ...อยากทำความเข้าใจ...คำว่า หลัก(ใน)การวิจารณ์นิยาย...นะคะ (ใช้ภาษาราวกับลิเกเลยเรา...ชอบแบบนี้...เป็นแบบนี้สงสัยติดลิเกมา ชอบดูลิเก ขออภัยค่ะ
โอเคเข้าเรื่อง เข้าเรื่องค่ะ....
คำว่า...หลักการ แท้จริงแปลว่า...
หลักการ
น. หลักสาระสำคัญในการ ดำเนินการ.หรือ...(น. สาระสำคัญที่ยึดถือเป็นแนวปฏิบัติ)
ได้มาแล้ว...ความหมายจากลิ้งค์นี้นะคะ
http://dictionary.sanook.com/search/dict-th-th-pleang/%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3
และคำว่า...วิจารณ์ หมายความว่า...
วิจาร วิจารณ วิจารณ์
[วิจาน วิจาระนะ วิจาน] ก. ให้คําตัดสินสิ่งที่เป็นศิลปกรรมหรือวรรณกรรมเป็นต้น โดยผู้มีความรู้ควรเชื่อถือได้ ว่ามีค่าความงามความไพเราะดีอย่างไร หรือมีข้อขาดตกบกพร่องอย่างไรบ้าง เช่นเขาวิจารณ์ว่า หนังสือเล่มนี้แสดงปัญหาสังคมในปัจจุบันได้ดีมากสมควรได้รับรางวัล ติชม มักใช้เต็มคำว่า วิพากษ์วิจารณ์ เช่นคนดูหนังวิพากษ์วิจารณ์ว่าหนังเรื่องนี้ดำเนินเรื่องช้าทำให้คนดูเบื่อ.หรือ...(มีความหมายคล้ายๆกัน)
วิจารณ์
(มค. วิจารณ) ก. ตรอง, ใคร่ครวญ, คิด, ตรวจตรา, สืบสวน, ค้นคว้า, พิจารณาคุณค่าของศิลปกรรมและวรรณกรรมรั้งรอ (เหมือน วิจาร, วิจารณ)....ค่ะ
ได้มาจาก...ลิ้งค์นี้ค่ะ....
http://dictionary.sanook.com/search/dict-th-th-royal-institute/%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B9%8C
โอเค...น๊าาาาค๊าาาา เข้าใจความหมายของประโยคซึ่งเป็นหัวข้องของคุณแล้ว (ยิ้มออกหล่ะ...รู้สึกเบาสบายมากเลย แบบนี้เราได้เข้าใจตรงกันนะคะ ว่าหลัการวิจารณ์...นั้นแท้จริง...มีความหมายครอบคลุมนะคะ...ได้รู้ความหมายของคำว่า...วิจารณ์...ก็เพราะกระทู้ของคุณค่ะ คือทำให้ต้องค้นค่ะ ไม่อย่างนั้นมั่วค่ะ คือไม่ค้นเมื่อไรนะคะมั่วทุกทีเลย5555
มั่ว...คือว่า...คุณขึ้นหัวข้อมาแบบนี้นะคะ...แต่ดิฉันอาจจะไม่เข้าใจ หรือที่เข้าใจก็อาจจะเข้าใจไปเอง แบบผิดๆแบบนั้นค่ะ
คือเมื่อเข้าใจผิด...เมื่อไรนะคะ พากระทู้...เข้าป่าดงดิบ...หิมพราหมณ์...หากรอดตายออกไปได้ ก็พากระทู้ลงว่ายนํ้าทะเล ทุกกระทู้เลย5555555 (คือเรื่องภาษานี้นะคะมุดนํ้าดำดินมากเลยค่ะ เข้าใจผิด ก็เห็นผิด และการกระทำที่ผิดๆก็จะตามมาเป็นธรรมดา หรือธรรมชาติ...ในความเข้าใจผิดๆค่ะ) นี้เป็นความจริงนะคะ
เพราะแบบนี้หล่ะไม่กล้าวิจารณ์นิยายค่ะ...เพราะสงสารเจ้าของผลงานค่ะ อ่านเฉยๆ นิ่งๆ สงบๆทุกๆเรื่องค่ะ และก็โชคดีมากๆตรงที่ว่า...นิยายที่ติดตามทุกเรื่อง...นักเขียนเขียนดีๆทุเรื่องค่ะ
สาเหตุเพราะว่าเป็นนักเขียน...ใหม่...ค่ะ กำลังหัดเขียน ภาษาไม่แตกฉานแบบนั้นค่ะ ดีใจมากมายมี่ได้มีโอกาสเข้าใจ...ความหมายของคำว่า...หลักการ + วิจารณ์...ค่ะ คำ คำนี้แท้จริงมีความหมาย มีคุณค่า ในตัวของมันเองมากมายนัก...รู้สึกเคารพคำ คำนี้ขึ้นมาทันทีค่ะ
คุยเรื่อง...คำว่า...หลักการวิจารณ์...(นิยาย)...เรื่อง...ความหมาย...ของคำ...อันมีค่าของคำ...ยาวๆ
หวังอย่างยิ่งว่า...ดิฉันจะไม่เข้าใจหัวข้อของคุณผิดนะคะ (หากผิดจุดประสงค์ของคุณช่วยชี้แนะด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ)
กลับมา...ตอบคำถามของคุณนะคะ (ช่วยเม้นต์นะคะ ไม่ใช่วิจารณ์นะคะ ที่จะพิมพ์ต่อไปนี้เป็นการเม้นต์เท่านั้นนะคะ เม้นต์กับวิจารณ์ต่างกันหรือไม่ อย่างไร ก็ไม่รู้ได้ด้วยค่ะ
เม้นต์ๆๆๆ...
เกรงว่า...จะทำให้งานของนักเขียน...นั้นจะเสียหายค่ะ เพราะเข้าใจว่าคำว่านิยาย...เป็นจินตนาการ...คงไม่สามารถที่จะแนะนำอะไร...ในเรื่องที่นักเขียนตั้งใจจินตนาการขึ้นมาด้วยไอเดียของเขาเองได้ค่ะ
หรือหากว่า...ในวันหนึ่ง...ในอนาคต...ตนเองนั้นอาจจะสามารถเขียนภาษาให้ถูกต้องได้(ตอนนี้พิมพ์ผิดเยอะๆมากๆค่ะ) อาจจะช่วยชี้แนะ..ในจุดที่ผิดพลาดนั้น...แต่ก็คงต้องบอก หรือถามเจ้าของเรื่องก่อนอย่างชัดเจนค่ะ เพราะเข้าใจว่า...ผลงาน...การเขียน...นั้นแท้จริงเป็นสิทธิส่วนบุคคล หากจะเข้าไปแตะต้อง...แน่นอนว่าคงต้องให้เกียรติ์เขาด้วยการบอก...หรือถามก่อนค่ะ (ไม่อย่างนั้นเดี๊ยวดราม่า...หรือนักเขียนจะเสียใจ และหมดกำลังใจค่ะ )
"หรือควรจะขอคำอนุญาตจากเจ้าของเรื่องก่อนเพื่อไม่ให้เกิดปัญหา?"....ได้ตอบรวบให้แล้วข้างบนค่ะ
"ปล.ช่วยๆหน่อยนะครับ อยากเป็นนักวิจารณ์แต่ก็กลัวโดนด่าถ้าไปเขียน"....5555 หากคุณอยากวิจารณ์ก็ขอ หรือถามก่อนเป็นเรื่องที่ดีที่สุดค่ะ เพราะไม่บ่อยนะคะที่นักเขียนจะเข้มแข็งพอที่จะทนได้แบบเงียบไปเฉยๆ...
เคยๆอ่านพบเจอมาว่า...นักเขียนส่วนใหญ่(หรือว่า...นักเขียนหน้าใหม่)อีโก้สูงด้วยค่ะ เป็นความจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก็น่ากลัวค่ะ ไม่ยอมฟังคำชี้แนะไม่สาใจ อาจจะมีโมโหร้าย...ด่าๆๆอัดผู้หวังดีที่เข้ามาวิจารณ์ติดกระทู้ เอ๊ย ไม่ใช่ ติด...หน้านิยาย น่ากลัวอ่าาา (เป็นห่วงคุณมากมายค่ะ ^ ^)
หรือหากบางคนดูที่เขาเฉยๆ เงียบๆไปหลังจากคำวิจารณ์ซึ่งถูกส่งเข้าไปในหน้านิยาย...เขาอาจจะเสียใจ เสียความรู้สึก หรือหมดกำลังใจก็เป็นได้ค่ะ แท้จริงผลงานการสร้างในทุกอย่าง...นั้นเป็นความภาคภูมิใจ เป็นธรรมดา เป็นธรรมชาติ...ของผู้สร้าง ผู้ทำ...ผู้ผลิต หรือแม้...ผู้เขียนนั้นเป็นความจริงอย่างยิ่งยวดนะคะเจ้าของกระทู้
"เพราะเห็นในนิยายหลายๆเรื่องมันแต่คำนิยมไม่มีบทวิจารณ์เลย 55+"...5555
คำนิยม...นั้นแท้จริง..มีความหมายซึ่งแปลไทยให้เป็นไทยว่า...
คำนิยม
[n.] appreciation[syn.] คำชมเชย,คำสรรเสริญ
จากลิ้งค์นี้ค่ะ...(ได้เรียนรู้ความหมายของคำ...ว่า...คำนิยม...มาเพิ่มอีกคำค่ะ)
http://dictionary.sanook.com/search/dict-th-en-lexitron/%E0%B8%84%E0%B8%B3%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%A1
ในความเป็นจริง...หรือตามความเป็นจริงนั้น...การวิจารณ์นั้น...คือ...หรือ... สามารถมีคำ ชมเชย...คำสรรญเสริญ...และมีคำ...ที่คุณสามารถชี้แนะ...แนะนำ...บอกกล่าว...เกี่ยวกับงานเขียนนั้นๆ...ได้ค่ะ แต่แน่หล่ะว่า...คงต้องอยู่ในขอบเขต...ที่คุณจะสามารถกระทำได้...นั้นคือ...การใช้ภาษา...ควรให้เหมาะสม สวยงาม ในการที่จะวิจารณ์..ค่ะ (เข้าใจว่าคนทุกคนบนโลกนี้อยากอ่าน อยากฟังคำพูดที่ไพเราะค่ะ แม้คนถึก คนเถื่อนเขาทั้งหลายก็ชอบอ่านชอบฟังคำที่ไพเราะ เป็นธรรมดา หรือเป็นธรรมชาติของคนนะคะ เข้าใจแบบนั้นค่ะ)
สรุป...(เป็นการสรุปของเจ้าของเม้นต์ซึ่งแท้จริงสรุปจากความเห็นซึ่งเป็นของตนนะคะ) เข้าใจว่าการที่จะส่งผ่านความหวังดี...ด้วยคำชมเชย...สรรญเสริญ...หรือการชี้เแนะ บอกกล่าว...เพื่อการนำไปพัฒนา..ของผู้ที่เป็นเจ้าของผลงาน...จากคำวิจารณ์...ของผู้หวังดี....นั้น...การใช้ภาษา...ที่จะสามารถทำให้...อ่านแล้ว...รู้สึกได้ถึงความหวังดี...และจริงใจ...หรือเป็นกำลังใจ...เพื่อการพัฒนา...นั้นภาษาไทย...เรานั้นมีให้เลือกใช้...ที่เหมาะสมมากมายค่ะ....
เข้าใจว่า...หากคุณ...มีหลักการ...ในการ...วิจารณ์...คงไม่ถูกด่าค่ะ (หรือหากจะถูกด่าก็เป็นได้5555...หากเขานักเขียน...ผู้นั้นไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณจะสื่อ...ซึ่งนั้นก็เป็นคนละเรื่องกันค่ะ....เข้าใจแบบนั้นนะคะ) และหากเป็นแบบนั้นแนะนำว่า......คุณก็กดลบ...หลักวิจารณ์...ของคุณและหายเข้ากลีบเมฆไปเลยนะคะ ก็หวังดีแล้ว...กลับโดนด่า...ก็หายไปเลยน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดค่ะ
หวังดีแท้ๆก็ยังถูกด่า จะอยู่ให้ด่าทำไมกันเนอะ55555 เดี๊ยวทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องภาษา(ของคุณ)ติดด่า ติดไม่ดี...จะเป็นการสร้างกรรมเวร...หรือว่าจะเป็นการ...ทำคุณบูชาโทษ...นะคะ
โอยยาวๆๆๆ เลยเนอะ ต้องยาวแบบนี้ไม่อย่างนั้นเกรงว่าคุณจะไม่เข้าใจค่ะ (เป็นคนแคร์นักอ่านเม้นต์ค่ะ อยากอธิบายให้เข้าใจค่ะ) จากกระทู้นี้...นะคะได้...เรียนรู้ความหมายของคำใหม่ๆ สามคำ...ค่ะ (นับตกหรือเปล่านะ ง่วง
โอเคนะคะ...ช่วยวิจารณ์ เอ๊ยไม่ใช่ ช่วยเม้นต์แล้วนะคะ ยาวๆๆๆ ด้วย ไม่ทราบว่าคุณจะเข้าใจข้อความทั้งหมดนี้ที่นักเรียนหัดเขียน...พยายามที่จะสื่อหรือไม่นะคะ
หากไม่...ไม่เข้าใจ...อย่าโกรธ อย่าด่านะคะ คือว่าไม่ชอบถูกด่าเช่นกันค่ะ 5555 (อย่าด่าน๊าค๊าาา กลัวค่ะ ฮื้อออ
ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ค่ะ รักนิยายเรื่องไหนๆๆ ก็กลั่นกรองคำที่จะใช้...กับ...หรือใช้...เป็น...หลักการวิจารณ์...หน่อย...เพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนในดวงใจของคุณนะคะ (รักนิยายของเขาก็ต้องให้กำลังใจเขาหน่อยนะคะ
เป็นกำลังใจค่ะ
(เม้นต์นี้ยาวเกินไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ได้...คนไม่รู้เรื่อง เขียนไม่เป็นก็เป็นแบบนี้หล่ะ แต่ก็อยากช่วยเม้นต์ เพื่อเป็นกำลังใจ...จะถูกด่า จะถูกดุหรือเปล่าก็ไม่รู้ด้วยฮื้อออ
....
ผมผิดไหมครับถ้าจะบอกว่ากลัวและตกใจ เอ่อ งั้นเอาง่ายๆนะครับ พอดีผมไม่ค่อยรู้หลักหรอกครับ ผมเรียนไทยผ่านมาได้แบบเชียดๆก็บุญแล้ว แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับ ถึงจะตอบไกลไปหน่อย 555+
ปล.ผมขอโทษครั้งแรกที่ตั้งครับบบ
ปล..เอาไว้ผมจะลองใหม่นะครับในครั้งหน้าถ้าจะตั้งอะไรใหม่จริงๆ คุณทำผมกลัวนิดหน่อยขอสารภาพ555+
ปล...ผมไม่ด่าครับแค่ตกใจ
สวัสดีวันใหม่ค่ะ เจ้าของของกระทู้
"ผมผิดไหมครับถ้าจะบอกว่ากลัวและตกใจ".... 555555 โอ๋ โอ๋ ขวัญอ่อนจังเลยค่ะ เพียงเม้นต์เพื่อเป็นกำลังไจจากนักเรียนหัดเขียน(เอ๋อ)นี่นะคะทำให้คุณตกใจได้ 55555
หรือว่าที่ตกใจเพราะ...อะไรน๊าาาาาา (แต่ เพราะอะไรก็ไม่รู้เนอะ แต่ไม่คิดดีกว่า...ไม่ชอบคิดมากปวดหัว เดียวทำให้เครียดหน้าไม่สวย ^__^)
"เอ่อ งั้นเอาง่ายๆนะครับ พอดีผมไม่ค่อยรู้หลักหรอกครับ ผมเรียนไทยผ่านมาได้แบบเชียดๆก็บุญแล้ว แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับ"...ขออนุโมทนาบุญกุศลที่คุณมี....นี้ด้วยค่ะ ดูดิฉันดิฉันเจ้าของเม้นต์นี้นะคะ ยังไม่มีโอกาสเช่นคุณนี้เลยค่ะ ยินดีด้วยกับคุณค่ะ
ก็...พยายามเรียนๆภาษาไทยวันละคำเช่นที่เห็นนี้ไงคะ เรียนเท่าไรก็ไม่จำด้วยค่ะ อาจจะเป็นเพราะเกิดมามีกรรมมากเกิดมาโง่เลยค่ะ หรือเกิดมาเอ๋อ เป็นเหตุค่ะ มีหลักฐานนะคะในกระทู้ของคุณนี้ก็ได้เรียนรู้คำที่มีความหมายใหม่ๆ อีก3คำ....ซึ่งที่รู้ได้นั้นต้องวิ่งๆๆๆๆๆไปค้นที่พจนานุกรมมาเพื่อคำตอบในการให้กำลังใจคุณแบบจริงจังค่ะ คุณเห็นนะคะ (เห็นหรือเปล่าอ่าาาา)
"แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับ ถึงจะตอบไกลไปหน่อย 555+"....ตอบไปไกล...คุณที่ตอบไปไกล หรือว่าดิฉันคะที่ตอบไปไกล....ฮื้ออออ ไม่เข้าใจค่ะ (เมื่อไม่เข้าใจเมื่อไรสับสน ทรมานทุกครั้งเลยค่ะ) ดิฉันได้พากระทู้ของคุณ...เข้าป่า...แล้วหรือยังคะนี่ฮื้อออออ ไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ได้ ไม่รู้ว่าตนนั้นทำอะไรอยู่ค่ะ ช่วยบอกทีนะคะ เกรงว่าจะพากระทู้ของคุณเข้าป่า เข้ารก หรือออกทะเลไปไกลค่ะ
"ปล.ผมขอโทษครั้งแรกที่ตั้งครับบบ"....เป็นเพราะอะไรที่คุณต้องขอโทษ...ด้วยค่ะ เพราะอะไรหรือ????...เพราะอะไรคุณจึงรู้สึกแบบนั้นคะ ไม่เข้าใจอ่าาาา คุณเพียงตั้งกระทู้พูดคุย เป็นสาระที่ดีที่เกิดขึ้นได้นะคะ ทำไมต้องขอโทษด้วย ไม่เข้าใจค่ะ ????????????? (หรือว่าคุณสับสน หรือเพียงขาดความมั่นใจนะ...ขอร่วมเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ^___^)
"ปล..เอาไว้ผมจะลองใหม่นะครับในครั้งหน้าถ้าจะตั้งอะไรใหม่จริงๆ คุณทำผมกลัวนิดหน่อยขอสารภาพ555+"....มาถึงตอนนี้อ่านใหม่หรือยังคะ???????นี่ และเข้าใจที่ดิฉันพิมพ์มายาวๆ....นั้นหรือไม่ อย่างไรคะ
"ปล...ผมไม่ด่าครับแค่ตกใจ"....5555 ไม่ด่าน่ะดีแล๊วค่ะ คุณเป็นผู้ชายด้วยนะคะหากด่าคุณจะดูไม่ดี ดูไม่หล่อ ดูไม่เท่นะคะ จะเป็นผู้ชายที่น่ากลัวน่าขยะแขยง น่าสมเพท น่าเวทนาและจะติดเป็นนิสัยไม่ดีด้วยค่ะ ไม่ด่าน่ะดีแล๊วค่ะ สิ่งที่ไม่ดี...นั้นไม่ทำ...แสดงว่าคุณเก่งมากๆค่ะที่ไม่ด่า...ชมเชยคุณ...ค่ะ
เป็นผู้ชายนะคะ...ต้องไม่ขวัญอ่อนง่ายๆด้วยนะคะไม่ดีค่ะ....ไม่เท่น๊าา เป็นผู้ชายต้องหนักแน่น...และแข็งแกร่งทนทาน...ถึงจะดีค่ะ (ท่อนนี้นอกประเด็น...555 แต่มันต่อเนื่อง แบบเลี่ยงที่จะเอ่ยไม่ได้จริงค่ะ ^____^)
เพียงเม้นต์ของนักเรียน(เอ๋อ)หัดเขียนนี่นะคะ ทำให้คุณตกใจได้ ไม่ดีค่ะ คุณต้องเข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ หากคุณรักที่จะเป็นนักวิจารณ์ที่มี...หลักการ...ค่ะ
เป็นกำลัง เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ (เป็นกำลังใจให้คุณจริงนะค๊าาาาา รับได้หรือเปล๊า...อยากให้รับได้จังเลยค่ะ....)
สู้สู้นะคะ ^____^
โทษครับ ผมเป็นผู้หญิงแค่ ชอบใช้สำนวนชาย มันดูเท่ดี
ปล.ความชอบส่วนตัวครับ
ปล..แค่ตกใจในการแจกแจงและเรียบเรียงเป็นเรื่องๆนะครับ เป็นคนที่มองในมุมที่คนอื่นมองข้ามไปไกลมาก ชอบชอบนะ แต่ที่กลัวนี่คือความยาวในการอ่านนี่ละครับ 555+
^_____^
ตลาดวายหรือยังคะ เพิ่งมาเห็นกระทู้นี้
เราว่าถามก่อนก็ดีค่ะ เพื่อความชัวร์ คอมเม้นต์ท่านอื่นๆ พูดไปหลายอย่างแล้ว สำหรับเรามีคำแนะนำว่าถ้าเป็นไปได้ ให้วิจารณ์ที่ตัวงานเขียนค่ะ เน้นว่า "งานเขียน" นะคะ ดังนั้น คำวิจารณ์ที่เกิดขึ้น ระมัดระวังเรื่องการไปพาดพิงคนเขียนให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ยังตัวอย่างเช่น
เข้าไปอ่านแล้วคิดว่าคุณเขียนเรื่องออกมาไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไร ฉากก็เหมือนไม่ได้ทำการบ้านมา คุณไปศึกษาข้อมูลให้ดีกว่านี้มันจะช่วยให้เรื่องสมเหตุสมผลมากกว่านี้
อย่างนี้มันพุ่งไปที่ตัวบุคคลค่ะ ซึ่งถามว่าจริงไหม ก็จริง หากว่าคนเขียนเป็นตัวแทนพระเจ้าที่สร้างผลงาน คนเขียนก็ควรจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ แต่ในความเป็นจริง สิ่งที่คนวิจารณ์ต้องการวิจารณ์คือ งาน ไม่ใช่คนเขียนน่ะค่ะ เหมือนเราไปชี้นิ้วต่อว่าเขาซึ่งจริงๆ มันไม่ใช่ มันไม่น่ารัก เพราะงั้น ถึงแม้จะเป็นบริบทเดียวกัน แต่แปลงคำพูดให้เห็นชัดว่าเราต้องการโฟกัสที่งานเขียนน่าจะดีกว่า เช่น
เรื่องนี้ยังขาดความสมเหตุสมผลอยู่บ้าง การทำการบ้านและการหาข้อมูลจะมีส่วนช่วยให้เรื่องนี้มีมิติมากขึ้น เป็นเหตุเป็นผลมากขึ้น
พอโฟกัสที่ตัวงาน จะทำให้คำวิจารณ์ดูเป็นกลางมากขึ้น ถึงคนเขียนจะรู้สึกเฟลอยู่ดี แต่เราว่ามันน่าจะยังดีกว่าคำพูดที่เหมือนจิกหัวคนเขียนมาตบๆ เอาตามความพอใจในส่วนที่ไม่ชอบ ในส่วนที่ไม่ประทับใจโดยที่คนเขียนไม่มีทางสู้ หรือถ้าสู้ก็อาจจะโดนคนต่อว่าอีกว่าแค่นี้รับไม่่ได้หรือ เขาอุตส่าห์ช่วยวิจารณ์ให้ คนเขียนก็โชคร้ายต่อไปอะไรแบบนั้น
ขอให้จินตนาการว่า คำพูดของคนวิจารณ์คือไม้เท้ากายสิทธิ์ที่มีอำนาจชี้เป็นชี้ตายใครสักคน เพราะมันสามารถทำลายชีวิตนักเขียนดีๆ ได้คนหนึ่งทีเดียวด้วยคำพูดที่ไม่ระมัดระวังของเรา
อำนาจนั้นมากับความรับผิดชอบค่ะ เมื่อเขียนอะไรก็ต้องกล้ารับผิดชอบผลที่เกิดขึ้นซึ่งบางครั้งผลของมันก็หนักหนาเอาการอยู่ ต้องเผชิญหน้ากับมันให้ได้ ยิ่งถ้าใหม่ๆ แล้วด้วย มีเรื่องให้ฝ่าฟันพอสมควรค่ะ (แต่ขอให้อย่าท้อไปก่อนนะคะ คนวิจารณ์หายากยิ่งกว่าเข็มในมหาสมุทร)
เมื่อตระหนักถึงอำนาจของไม้กายสิทธิ์ที่มี หากเราเลือกชี้ไปที่ผลงานชิ้นไหนด้วยใจที่มีเมตตาปราณีเอาใจเขามาใส่ใจเรา คนผู้นั้นก็จะเป็นคนวิจารณ์ที่ดี และคนเขียนจะเชื่อในไม้เท้ากายสิทธิ์ของคนวิจารณ์ท่านนั้น แต่ถ้าเราเหลิงในอำนาจนั้น ใช้ไม้กายสิทธิ์นั้นไปในทางทำลายด้วยใจที่ลุ่มหลงมัวเมาหรือเผอเรอ รู้ไม่ทันอำนาจที่ตัวเองมี เมื่อนั้นจะไม่มีใครยอมรับเราค่ะ ไม้เท้ากายสิทธิ์นั้นก็ไม่มีอำนาจอะไร เป็นแค่ไม้ที่ทำให้คนถือกลายเป็นอันธพาลคนหนึ่งเท่านั้นเอง
นักวิจารณ์ไม่ได้เกิดมาจากการสถาปนาตัวเอง แต่มันเกิดจากคนอื่นยอมรับว่าคนผู้นั้นเหมาะควรที่จะเรียกว่านักวิจารณ์ได้ ถ้าหากคุณจขกท.ต้องการเดินในเส้นทางนักวิจารณ์ เรามองว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญนะคะ
สู้ๆ นะคะ :)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?