[อยากรู้อยากเห็น]ทําไมถึงแต่งต่อ...

ก็ยังสนุกอยู่แหล่ะครับถึงได้ทำต่อไป

เหมือนงานอดิเรกอื่นๆ อย่างเตะบอล เล่นเกม
ซึ่งบางทีเราอยากใช้เวลานั้นทำอย่างอื่นบ้างนะ เช่น นอน ดูหนัง ปล่อยตัวชิลๆ

แต่งานอดิเรกที่ว่ามันสนุกกว่า ทำไปเพลินๆแปบเดียวเวลาก็ผ่านไปนานเลย

นิยายก็เช่นกัน
เขียนไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก มารู้ตัวอีกทีก็แต่งจะ 10 ปีได้แล้วมั้งนะ

เหมือน จขกท เลยจ้าาา ของเราแต่งเซ็ตต่อ รู้สึกดีมากที่นักอ่านคอยติดตาม ให้กำลังใจและเม้นต์ติเตือนเรา (เหมือนสวรรค์ทรงโปรด คอมเม้นต์มีค่ายิ่งกว่าทองคำแท่ง ฮาาา)
( ปล.แต่ยังไม่มีวี่แววความคืบหน้าเซ็ตนี้โลยยย อาจจะเเต่งเพิ่มจากลิสที่วางไว้ในปีนี้กะได้ายย)

รู้สึกดีที่มีคนอ่านนิยายของเราเหมือนกันค่ะ แต่ช่วงนี้ดูเหงาจริงๆ อาจจะเป็นเพราะว่าเราแต่งไม่ค่อยเก่งด้วยละค่ะ ที่แต่งต่อจนจบมันเหมือนการรับผิดชอบงานของเรา และเสียดายเวลาและพล๊อตที่อุตส่าห์วางมาน่ะค่ะ

เหมือนกันครับ อ่านนิยายเเรกๆคืออายุ 12 ปี เเล้วมันนั้นอ่านจนลืมเวลาเพื่อนชอบมาด่าเเล้วก็มาบอกเฝ้อฝันต่างๆว่า

ไอ่เฝ้อ

ผมลองคิดว่าผมชอบนิยายไหม ผมชอบนะนิยายนะชอบบรรเทาให้ลดความเครียดได้ถึงตอนเเรกจะเเต่งเพื่อระบายถึงงั้น

พอผ่านไปเเค่ 1 วันมีคอมเม้นเเล้วความรู้สึกตอนนั้นคือดีใจครับที่มีคนสนใจเเล้วผมก็พยายามเขียนให้ดีขึ้น ปรับปรุงทุกครั้งที่มีคำติ ถึงงั้นถ้ามีคนมาพิมพ์ว่าควรไปยังไงผมจะไม่ทำตามนะเนื่องด้วยมันเป็นจินตนาการของผม ครับ

รู้สึกเหมือนมันเป็นความรับผิดชอบของเราไปแล้ว ถ้าเริ่มแล้วก็ควรแต่งให้จบ แต่ถ้าบ้างเรื่องท้อมากๆ ก็ดองค่ะ 555555

ง่ายๆ คือยังมีคนอ่านนิยายอยู่
พวกเขาไม่ทิ้งเรา เราก็ไม่ทิ้งเขาค่ะ ฮู้ววววว 

ตอให้ไม่เหลือคนอ่านก็จะแต่งต่อ เพราะจุดมุ่งหมายไม่ใช่คนอ่าน นั่นแค่ส่วนประกอบ แต่ที่แต่งต่อเพราะตัวละครล้วนๆ อยากให้พวกเขามีชีวิตแล้วดำเนินไปให้จบเรื่อง