[กระทู้โหยหวน] เพื่อนๆจะมีรีเเอคชั่นยังไงคะ ถ้าเกิดมีคนรู้จักเข้ามาเม้นต์นิยายของเรา
ตั้งกระทู้ใหม่
ของเรานี่ติดสตั้นท์ยาวเลย มีเพื่อนเข้ามากดเฟบ กับเม้นท์นิยายให้โดยที่เพื่อนคนนั้นไม่รู้ว่านั่นน่ะนิยายเรา TT (เเต่เราจำชื่อไอดีเขาได้นะว่าเอ๊ นั่นน่ะเพื่อนตรูเองนี่หว่า) ของเรานี่อารมณ์วินาทีนั้นนี่เเบบ .....ชิบเเล้ววววววว ทำไมันบังเอิญเข้ามาเรื่องนี้ได้ฟระ มือไม้สั่นไปหมด เเต่ด้วยธรรมเนียมตอบเม้นท์ของนักอ่านทุกเม้นท์เราก็ต้องตอบไป ขณะที่พิมพ์ตอบก็มือไม้สั่นอะนะ คิดไปต่างๆนาๆ เพื่อนจะจำวิธีการพูดเราได้ไหมนะ อิที่พิมพ์ไปนี่จะทำให้มันนึกถึงเราไหมมมมม ฟุ้งซ่านไปหมดเลย
ความพีคมันอยู่ที่ว่า ด้วยอารามที่ในหัวเรามีเเต่ชื่อเพื่อนคนนี้ที่มาเม้นท์กับกดเฟบนิยายเรา เสมือนมี Unfinished Business ที่ยังไม่ได้รับการเคลียร์ ด้วยความก่งก๊งจัด เราดันเข้าเฟสไปทักเเชทเพื่อนคนนั้น เเล้วพิมพ์บอกไปว่า
"ขอบคุณที่เข้ามาเม้นท์นิยายนะคะ ดีใจมากเลยค่ะที่ชอบนิยายเรา"
ตึง!!! เฮ้ย มันไม่ใช่ช่องตอบคอมเม้นต์นิยายในเด็กดีนี่เฮ้ยยย!!!! อ๊ากกก นี่ตรูทามอารายลงปายยย
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดหนัก เพื่อนเราดันออนเฟสอยู่เเล้ว มันกดอ่านภายในชั่วพริบตา เรานี่อยากจะระเบิดตัวเองให้หายไปจากโลก ได้เเต่เเก้ตัวด้วยเหตุผลอันสุดเเสนจะฟังไม่ขึ้นว่า
"โทดที เค้ากำลังซ้อมตอบคอมเม้นท์นิยายในอนาคตอยู่ ช่วยดูหน่อยสิว่าตอบเเบบนี้โอเคไหม"
ฟิ้ววววว เเล้วเราก็รีบปิดเเชทหายไป ไม่กดรีดที่เพื่อนตอบส่งมาเป็นพักใหญ่ๆเลย
TT อยากจะเอาหัวกระเเทกคีย์บอร์ด เหตุผลมันเเบบว่า สุดเเสนจะฟังไม่ขึ้น เคยเห็นอิฉากเหตุผลเอ๋อๆเเบบนี้เเต่ในนิยาย ไม่คิดเลยว่าจะมาเป็นซะเอง เเง มันอายง่ะ ไม่รู้ว่าเพื่อนจะรู้รึยังอะนะว่าเราเเต่งนิยาเรื่องนั้น เเต่ที่เเน่ๆไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนค่ะ อาเมน
เเล้วเพื่อนๆในบอร์ดล่ะคะ เคยมีประสบการณ์อะไรเบบนี้กันบ้างไหม
28 ความคิดเห็น
เป็นผมคงตกใจอะครับ แล้วคงต้องคิดต่อว่าจะทำยังไงดีถึงจะเนียนที่สุด คิดแล้วก็อายเหมือนกันถ้ามีเพื่อนรู้เรื่องนี้ หะหะหะ
เหมือนกันค่ะ เราอายมากกกก เเล้วก็ลนมากด้วย ประเด็นคือเราเเต่งนิยายวาย เเละเพื่อนของเราเป็นผู้ชาย อารมณ์ตอนนั้นทั้งช็อก (ที่เพื่อนมาเม้นท์กับกดเฟ้บนิยายเรา) ทั้งเหวอ (ที่มันกดอ่านนิยายวาย) งือออ สุดท้ายก็ได้เเต่รีเเอคเเบบที่พอมองย้อนกลับไปเเล้วอยากปาดคอตัวเองชะมัด
1-1 # สุดท้ายถ้าหนีไม่พ้นก็ใช้เพื่อนเป็นคนโปรโมตงานแทนก็ดีนะครับ ไหนๆ ก็ ไหนๆ ละ พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสแทน (แอบตกใจเล็กน้อยที่เพื่อนชาย จขกท. อ่านนิยายวายด้วย o_O" )
ไม่กล้าค่ะ เขินอาย ไ่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดี 5555
ปล. เราก็ช็อกค่ะ อารมณ์เเบบเฮ้ยยย ได้ไงฟะ เเกเป็นผู้ชายนะเฮ้ย! มากเลย
เคยค่ะ 5555 คือตอนแรกเราแชร์นิยายเราลงในเฟส ซึ่งตอนนั้นรู้สึกดีใจมากที่ได้เปิดนิยายเรื่องใหม่เลยแชร์ๆซักหน่อย ปรากฎว่ามีเพื่อนเราคนหนึ่งเข้าไปกดเฟบเข้าไปอ่านแล้วเม้น โอ้ยยยยตอนเพื่อนบอกว่าเข้าไปอ่านแล้วสนุกดีนะ เรานี้เป็นทำอะไรไม่ถูกเลย5555 เขินงานตัวเองมากเลย หลังๆมาเริ่มมีรุ่นพี่เข้ามาเม้น...แล้วเอายังไงล่ะ เราก็เข้าไปเม้นนิยายพี่เขาบ้าง5555 แล้วก็ย้อนกลับไปอ่านนิยายตัวเองก็เขินอีก อารมณ์แบบเฮ้ยนั้นเราเป็นคนแต่งหรอว่ะอารมณ์ไหนเนี้ย!!!5555
ตอนที่เเชร์ลงเฟสเเล้วคิดมาก่อนไหมคะว่าจะมีคนเข้าไปอ่าน 55555 เขินเเทน
ไม่คิดค่ะ5555 ที่จริงไม่ทั้นได้คิดด้วยซ้ำว่าเพื่อนกับรุ่นพี่จะเข้้าอ่านเฟบแล้วก็เม้นค่ คิดว่าจะต้องมีซักคนที่เราไม่รู้จักเข้ามาอ่านแล้วชอบ 55555 ก็เลยแชร์ แบบตอนนั้นดีใจมากจนลืมคิดเรื่องนี้ค่ะ5555
แต่ก็โดนแซวที่รร.ค่ะ5555 แบบพอมีงานที่ให้เขียนแบบความเรียง เพื่อนก็ชอบพูดว่าแกแต่งนิยายอยู่ไม่ใช่หรอ5555 //แต่ตอนนี้ชินแล้วค่ะเป็นเราเองที่อยากเอานิยายเราไปเสนอให้เพื่อนคนอื่นๆลองอ่าน แล้วก็มาให้เพื่อนวิจารย์เราค่ะ5555 จะได้รู้ว่าคนสวนมาชอบการเขียนแบบไหนจะได้เอาไปแก้ไข// สู้นะคะ^ ^
ตายค่ะ อายมาก
แต่ตอนนี้หน้าด้านแล้ว 5555
ต้องทำยังไงถึงจะไปสู่จุดด้านได้คะ ตอนนี้ต้องการมาก เห็นเพื่อนคนนี้ออนเฟสทีไรนี่อายตัวเองทุกรอบเลย ฮา
ย้ายโรงเรียนค่ะ! /ทำหน้าคนอายเพื่อนโรงเรียนเก่าแต่ไม่อายเพื่อนโรงเรียนใหม่/
อ้าวเฮ้ย 5555 วิธีนี้เราลอลกไม่ได้อ่า มันยูนิคเกินไป ยอมค่ะ
ถ้าคนรอบตัว เคยแต่อีกไอดีหนึ่งค่ะ ไอดีนั้นเราเขียนบทความอย่างมีสาระมาก ด้วยความที่เรียนเอกไทย ก็ย่อมมีเพื่อนสนใจการเขียนเหมือนๆ กัน
ในความโลกกลมคือเพื่อนในเอกสองคนเป็นแฟนคลับเรา และคนหนึ่งคือเพื่อนสนิท
ตอนเรารู้นี่หัวเราะไม่หยุดเลยค่ะ รู้สึกมาเหนือ
จากนั้นก็บอกเพื่อน เพื่อนช็อกมาก บอกว่าไม่อยากจะเชื่อ เป็นไปไม่ได้ จะถอนเฟบ เรานี่แบบ 555555555555 ร้าย
ถ้านิยายก็พี่ในบอร์ดที่คุยกันบ่อยๆ ปกติจะไม่อ่านนิยายเราเพราะไม่ใช่แนว ล่าสุดมาตามอ่าน เรานี่ช็อกมือไม้สั่น น้ำตาจะไหล อยากให้พี่เขาถอนเฟ---- แค่ก
55555555 ขำตรงรู้สึกมาเหนือ แต่พอมีคนที่รู้จักมาตามอ่านนี่มันช้อกจริงๆเลยค่ะ หัวใจจะวาย อาย
ตอนแรกคงช็อคและเขินอายมาก
หลังๆไม่มีอะไรจะเสียและ ถ้าเพื่อนคนนั้นสนิทมากจะถามว่าว่างมั้ย ช่วยดูคำผิดกับปรึกษาพล็อตหน่อย
กว่าจะข้ามไปถึงระดับนั้นได้นี่หน้าคงบางเเล้วบางอีก 5555
ปิดนิยายหนีเลย...
ล้อเล่นค่ะ ก็คงตกใจนะ แต่ถ้าเพื่อนไม่รู้ว่านั่นน่ะนิยายเราก็คงจะรอดูท่าทีต่อไป ถ้ามาเมนต์เสียๆ หายๆ ก็พรุ่งนี้จะหาเรื่องตบหัวมันซะหน่อย
นี่เราหลอกใครอยู่เนี่ย
เราไม่มีเพื่อนสักหน่อย
//เสียงเพลงเศร้าลอยมา
ฮ่า
โอผ๋นัคะ โอ๋นะ 555 ปิดนิยายเลยรึ แอบสะดุ้ง แต่เพื่อนเรานี่ยังมาเม้นดีๆอยู่ แต่รู้รึยังว่าเราเเต่งนี่ไม่กล้าคิดจริงๆค่ะ 555
เคยค่ะ...ทำเป็นไม่รู้จักและตอบเม้นเนียนๆไปทั้งๆที่จริงๆแล้วแทบจะมุดดินหนี...
จนกระทั่งเขาเน้นๆใช้คอมเครื่องเดียวกันให้มันมีเลขไอพีเดียวกันให้มันรู้กันไปเลย...
ตอนนี้บังคับเพื่อนอ่านค่ะ 555555
มันบอกสนุกก็เชื่อมัน มันซื้อเล่มก็ขายให้มัน
ดีงามมม 555 นี่นับเป็นแฟนคลับตัวยงได้เลยนะเนี่ย
เพื่อนเคยส่งมาค่ะ เราไม่รู้มาก่อนด้วยว่านางก็แต่งนิยาย //เพราะเราไม่บอกว่าเราแต่งนิยาย พอเจอหน้านาง นางบอก อย่าไปบอกใครนะว่าเราแต่งนิยาย จ้า อินี่ถามเลย แต่งเรื่องอะไรเดี๋ยวจะเข้าไปอ่านเผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง 55555555
เพื่อนส่งมาให้ด้ววความตั้งใจไหมคะเนี่ยย หรือ่าเเบบเผลอๆเบลอๆส่งผิด?
ของผมปิดไม่อยูู่ครับ เพื่อนในสาขากว่าครึ่งรู้ว่าผมเขียนนิยายกัยรุ่นพี่บางคน
เฮ้ยเพื่อนนิยายเราไม่ได้ดีขนาดนั้นไม่ต้องบอกต่อก็ได้นะ
ตอนรู้ว่าเพื่อนรู้นี่เป็นยังไงบ้างคะ มีอายเเทบมุดดินบ้างไหมอะ
เพื่อน เฮ้ยนายเขียนนินยายเหรอ แล้วยังบอกอีกทำไมไม่ไปคณะที่มันเกี่ยวข้องกับการเขียน(ไม่รู้ว่านิติศาสตร์รึเปล่า)มาคณะวิทย์ทำไม ตอนนั้นรู้สึกอยากทำเป็นไม่รู้จักกันไปสักพัก
55555555555 น่ารักจัง
กรณีผมนี่... ถ้ารู้ทีหลังว่าคนเมนต์นั้นเป็นคนรู้จักล่ะก็
มีไปถามขอความเห็นกันตรงๆล่ะครับ
เคยเจออะไรแบบนี้เหมือนกัน มารู้ว่าเพื่อนร่วมงานมี 2 คนอ่านนิยายผมจนจบด้วย
เพียงแต่ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าผมแต่ง แล้วผมก็ไม่รู้ว่าเขาอ่าน
พอรู้นี่โอเคเลย เข้าทางเรา ฮ่าๆ
นักอ่านเงาเสียด้วย ดีจริงอะไรจริงในที่สุดก็จะได้ความเห็นในมุมมองอื่นกันได้บ้างสักที
มีเคล็ดลับในการเดินเข้าไปถามมั่งไหมคะ แง แอบอยากรู้ฟี้ดแบค แต่ไม่กล้าค่ะ อายยย
ความมั่นใจล้วนๆครับ
คือจริงๆก็แอบตื่นเต้นนะ แต่ถ้าเรา(ฝืนทำตัว)นิ่งได้เนี่ย
ฝ่ายผู้อ่าน(ที่ปลื้ม)นิยายเรานั่นล่ะครับจะเป็นฝ่ายเขินแทนมากกว่า ประมาณว่า โอ้ย คาดไม่ถึงคนแต่งนิยายมาอยู่ต่อหน้าเราแล้ว!?
งึ้ยยยยย จินตนาปารตามเเล้วภาพดูน่ารักมากเลยค่ะ!
คงจะตกใจอ่ะค่ะ แล้วก็เนียนๆไม่ให้เค้ารู้ว่านี่คือเรา เพราะถ้ารู้ต้องอายตายแน่ๆ555
นั่นน่ะสิคะ กรณีของเรานี่ไม่รู้ว่าเพื่อนรู้ไปแลลล้วรึยัง แต่ที่เเน่ๆเราอายเพื่อนมาก 5555
เพื่อนไม่เคยเม้นเคย fav เลยค่ะ แต่นางบอกไปเจอนิยายมา จากสำนวนการทอล์กและชื่อ ทำให้นางรู้ว่าแอบแต่งนิยายไว้ วันต่อมารีบมาทวงนิยายเลยค่ะ
"เค้าไปเจอนิยายของแกมา และอ่านนิยายแกแล้วนะ สนุกดี ดองทำไมวะ แต่งต่อเดี๋ยวนี้!"
ปล. นางเป็นเพื่อนสนิทค่ะ...
แล้ววินาทีที่เะื่อนมาบอกนี่รู้สึกยังไงบ้างเนี่ย มีช้อกบ้างไหมคะ
ช็อกแรงมากค่ะพี่ทิพย์ แต่หลังจากนั้นก็รีบถามข้อเสียในนิยายทันที ประเด็นคือเปิดกี่เรื่องๆ นางก็ไปกวาดอ่านหมดเลยค่ะ ฟิคก็ไม่เว้น โฮฮฮ
โอ้โห ได้เเฟนคลับตัวยงมา1 งี้พอทำขายก็มีคนสเเตนบายผซื้อแล้ว 1 คนสิเนี่ย
โลกมันโหดร้ายนะคะ นางบอกว่าถ้าได้ตีพิมพ์จริงๆ ขอฟรีนะ ค่าช่วยติชม ค่าช่วยอ่าน ค่าช่วยให้กำลังใจ ฮาาา
อ้าว ซะงั้น ซวยเลย 555555
ทำไมเหรอ บอกมันว่ามืงเม้นต์ให้กรูหลังด้วยสิ แค่นี้แหละ
ย้อนหลัง*
อายอะค่ะ ประเด็น แง้ มันเป็นความรํ้สึกที่เหมือนกบโดนงูจ้อง แบบ อ้ะ โดนเห็นความริดความอ่านหมดแล้ว TT ประมาณนี้เลย
ถ้าผู้ใหญ่มาอ่านก็คงแบบ...โอ้ว...นี่ตรูทำอะไรลงไป...แต่ถ้าเพื่อนมาอ่านก็หลายอารมณ์แล้วแต่คน แรกๆ ก็แบบอายนิดๆ ไปๆ มาๆ ก็แบบ...ชวนพูดแต่เรื่องของนิยายตัวเอง//ขอโทษค่ะ มันตื่นเต้นที่มีคนพูดคุยเรื่องนี้ด้วยได้ TTwTT
55555555 ดีนะของเราไม่ใช่ผู้ใหญ่ เเต่เป็นเพื่อนที่ไม่เเน่ใจว่าสนิทหรือเปล่า 5555
เราเคยมีผู้ใหญ่มาขออ่านเหมือนกันค่ะ แต่ไม่รู้เขาอ่านหรือเปล่า งานเขาท่าจะยุ่งอยู่ เขาไม่ได้พูดอะไรด้วย อารมณ์ไม่รู้จะรู้สึกยังไงดีกับดีใจที่เขาไม่ได้อ่าน (อีกใจก็คิดว่าเขาอ่านแล้วแต่มันแย่จนไม่คอมเมนต์หรือเปล่า) แต่อีกทีก็เสียดายหน่อยที่ไม่ได้ความคิดเห็นเขา
ถ้าเพื่อนไม่สนิทนี่อายม้วนเลยล่ะค่ะ แต่ถ้าเขาไม่รู้ว่าเป็นเราเราจะหัวเราะดังๆ ดีใจแล้วแกล้งแอ๊บพิมพ์คอมเมนต์ตอบไปตามปกติแบบคนไม่รู้จักกัน แต่พอเจอกันอีกทีก็อาจแอบมองเขานิดๆ ('w')
เป็นเราเราคงผวาผู้ใหญ่คนนั้นไปสักพักเลยอ่า 555 เเบบ อ่สนยังนะ หรือยัง อ่านเเล้วคิดว่าไงมั่ง จะมองว่าไงมัาง บลาๆๆๆๆ เต็มหัวไปหมด แหะๆ
นั่นสินะคะ TTwTT
ของเรานี่เพื่อนก็มาขออ่านยิกๆ เหมือนกันค่ะ
แต่แบบ เราบอกว่าไม่ได้แต่งลงเด็กดี หรือแบบอะไรบลาๆ
คือเพื่อนอยากอ่าน เพื่อนอยากวาดแฟนอาร์ตให้
แต่เราไม่พร้อมมมมม เราเขิน 55555
แต่อดีตเคยนะ ดันไปเจอไอดีเพื่อนแบบงงๆ แล้วแอดไป
สรุปนางจำเราได้ ตามมาอ่านนิยายเรา แถมเม้นให้เสร็จสรรพ
ตอนนั้นแบบตั้งตัวไม่ทัน โอ้ยยย ซ่อนนิยายทันมั้ย 555
เข้าใจฟีลเลยค่ะ แต่เพื่อนดีจังมีจะวาดแฟนอาร์ตให้ด้วย
ถ้าเป็นแบบจขกท.แรกๆก็คงเขินเหมือนกันค่ะ แต่หลังจากนั้นคงเป็น
"ไหนก็ติดตามนิยายตรูแล้ว เอ็งก็คอยเม้นให้ตรูทุกตอนไปเลยแล้วกันนะ ฮี่ฮี่ฮี่"
555555 มีการใช้อำนาจมืดกดดัน
เราผ่านเหตุการณ์นั้นมาแล้วค่ะ คือวางพล็อตใส่สมุดอยู่เพื่อนมาเปิดอ่านแล้วเอาไปเสิร์ช มันเจอแล้วก็เข้ามาเมนต์ด้วยนะ.. ตอนนั้นคือแบบ..ตกใจมาก แต่ไม่มือไม้สั่นเท่าจขกท. เราก็พิมพ์ตอบตามปรกติค่ะ พอเจอหน้ากันที่โรงเรียน ทำหน้านิ่งๆใส่มันจนกว่ามันจะถาม ถามเมื่อไหร่ก็ตอบตรงๆ และโฆษณาไปในตัว<<อีนี่มันหน้าด้า-----
สุดท้ายก็เลยกลายเป็นนักเขียน(เกือบ)ประจำกลุ่ม ผันตัวมาแต่งฟิคให้เพื่อนบ่อยๆ
ปล.พ่อแม่เราก็รู้ค่ะ มาเจอตอนกำลังพิมพ์....
ที่บ้านเราไม่รู้เลยค่ะ นี่มีเพื่อนรู้เเค่ 2 คน ที่เขียนนิยายเหมือนกัน
รู้ทั้งห้องค่ะ555
เราบอกต่อเพื่อนให้อ่านเลยนะ ไม่องไม่อาย555
แต่มันมีแบบนี้คล้ายๆกันแต่กลับตาลปัต
คือมันจะมีนิยายอยู่เรื่องหนึ่งที่ลงไว้ แล้วเพื่อนมาเม้นต์ แต่ไม่รู้เพราะมันใช้ไอดีอันใหม่
ด้วยความที่เป้นคนเฟลนลี่ ตอบไปแบบ..."ขอบคุณมากๆนะคะะ จะนำไปปรับปรุงเงอะะ"ประมาณนี้ แล้วปกติอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะแบบ ห้าวๆแก่นๆ ค่ะ คา นี่ไม่เคยพูด ในแชทก็ไม่ใช้ แล้วเพือนมันก็ไม่บอก อุบเงียบไว้ จนสืบแล้วรู้เอง
ตอนนั้นโคตรอายหน้าที่ฉาบปูนไว้นี่ลอกหมดเลย
55555555555 อารมณ์ผิดคาเเรกเตอร์สินะคะ
เอิ่มมม เคยมีโมเม้นต์นี้แต่ไม่เหมือน จขกท
คือเราหลอกให้เพื่อนอ่านนิยายตัวเอง โดยที่มันไม่รู้ว่าคือนิยายเรา
ปรากฏจ้าาาาาา นางด่าเละ แบบนางเอกแบ๊ววววววววมากกก คือมันไม่ชอบคนแบ๊ว 555
แถวยังเอาพระเอกเราไปเปรียบเทียบกับเพื่อนตุ๊ดร่วมชั้น คือแบบว่า...ไม่น่าเลยตรู คือตอนมันด่าปู้ยี้ปู้ยำพระเอกสุดเลิฟ น้องนางเอกสุดรักของเรานี่ทำได้แค่นั่งหัวเราะฮึฮึ เฮ้ออออ
มันอ่านไม่จบอีกตังหาก 55555
โอ๊ย อ่านเเ้วนั่งขำ สงสารมาก เอาเป็นว่าถ้าจะเนีบนใก้เพื่อนอ่านต้องเตรียมใจรับความฮาร์ทแอทแทคสินะคะ!
ใช่เลย ไม่เคยเตรียมใจไว้ เอ๋อแดรก ToT
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?