คุณคิดว่า "อีโก้" จำเป็นกับนักเขียนไหม? เพราะอะไร?

แล้วแต่คนนะ

นักเขียนบางคน เขามีความตื่นรู้ เขารู้ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี มีการปรับปรุงตัวอยู่เสมอแม้จะไม่ต้องบอก นักเขียนประเภทนี้มีอีโก้ได้ ไม่รับความคิดเห็นได้ เพราะนิยาย ไม่ใช่สินค้าแบบบริการ ที่วัดกันด้วยนิสัยของเจ้าหน้าที่ 

แต่นักเขียนบางคน ไม่รู้ตัว ไม่ทราบว่านิยายที่เขียนอยู่กำลังลงเหว กลุ่มนี้ไม่ควรมีอีโก้ เพราะคำพูดของคนอื่นก็เหมือนเชือกที่จะฉุดดึงเราขึ้นมา คำวิจารณ์ปรับปรุงงานเขียน ถือเป็นยารักษาชั้นดี แก้อาการเขียนนิยายยังไงก็ไม่สนุกได้

สำหรับผม นักเขียนที่มีอีโก้ในเรื่องความมั่นใจ ถือว่าดีครับ

แต่สำหรับอีโก้ที่คิดว่าตัวเองเจ๋งที่สุด แบบนี้ไม่ดีครับ

ถ้าหมายถึง Id ego superego ของฟรอยด์ อีโก้ จำเป็นสำหรับทุกคน ไม่แต่เฉพาะนักเขียน แต่ถ้าเป็น อีโก้ ในความหมายที่ใช้ๆ กันอยู่ ประมาณมั่นหน้า มั่นอก มั่นใจ อันนั้นคิดว่าไม่จำเป็น ขอให้มีสติและมีเหตุมีผลก็พอ รู้จักตัวเอง รู้ถูก รู้ผิด ทำตัวเป็นน้ำครึ่งแก้ว น่าจะดีต่อการพัฒนางานกว่า
การมั่นใจในตัวเองเป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องไม่ใช่การมั่นใจอย่างเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เพราะการอ้างถึงความเป็นตัวของตัวเองโดยไม่รับฟังใคร มันเป็นคนละอย่างกับการที่มีแนวทางของตัวเองอย่างชัดเจน เพราะถ้าคุณเจ๋งในแนวทางของตัวเองแล้ว ถึงมีคนติก็จะมีคนที่ชอบมาเถียงแทน แต่ถ้ามีแต่คนติ ก็ต้องหันมามองตัวเองแล้วว่า อีโก้(ที่ไม่ใช่ในความหมายของฟรอยด์)มากเกินไปหรือเปล่า
ก็คิดประมาณนี้ค่ะ รอฟังคนอื่นๆ

เราคิดว่า นักเขียน ควรมีความมั่นใจในผลงานตัวเอง รักศักดิ์ศรี ไม่ลอกผลงานใคร  และมีความอ่อนน้อมถ่อมตน 

ก็ต้องมีจุดยืนของตัวเองก่อนล่ะครับ แล้วก็เปิดช่องรับสิ่งใหม่ๆ เหมือนคำพระที่ว่าอย่าทำตัวเหมือนน้ำเต็มแก้ว ต้องพร้อมรับหรือเรียนรู้อะไรเพิ่มเติมด้วย

เพียงแต่ว่าอีโก้ที่ดีจะช่วยในเรื่องของการเลือกว่าเราจะเอาน้ำแบบไหนเข้ามาบ้าง ไม่ใช่ว่ารับมาแบบมั่วๆซั่วๆ เพราะบางข้อมูล บางความเห็นก็ไม่ใช่สิ่งที่ถูก หรืออาจเป็นสิ่งที่ถูกในทางทฤษฎีแต่เรานำมาใช้แล้วไม่เข้ากันก็ได้

สำหรับผมแล้ว ส่งเสริมให้มีการเรียนรู้นะ แต่จะมากถ้าสิ่งนั้นสามารถยืดหยุ่นและปรับใช้ครับ
และด้วยเหตุผลผมว่าอีโก้ ในระดับหนึ่ง ก็เป็นสิ่งที่จำเป็นไม่น้อย

อะไรที่มากเกินไปหรือน้อยเกินไปย่อมไม่ดีทั้งนั้น

ถามว่าจำเป็นไหม ก็คงต้องตอบว่าจำเป็น ความมั่นใจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้นักเขียนมั่นคงต่อนิยายของตนเอง ไม่ไขว้เขวไปตามความต้องการของคนอ่านจนเนื้อเรื่องเละเทะ และทำให้นักเขียนนืดหน้ารับคำวิจารณ์โดยไม่เสียกำลังใจจนหมด

แต่หากมีอีโก้มากเกินไป จะเป็นการขวางทางพัฒนาศักยภาพของตัวเอง