เพราะรอยยิ้ม
ตั้งกระทู้ใหม่
เที่ยงวันหนึ่ง เราได้ไปกินข้าวกับเพื่อนที่โรงอาหารของโรงเรียน พอเราซื้อข้าวกับน้ำเสร็จก็มานั่งที่โต๊ะ โต๊ะหนึ่ง เราก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง พี่เขาตัดผมสั้นซอยๆ ผิวขาว หุ่นพอดีๆนั่งเล่นหัวเราะกับพวกเพื่อนๆเขาอยู่ เราก็นึกในใจทำไมกลุ่มพี่เขาต้องตัดผมสั้นกันด้วย เพื่อนเราก็พูดขึ้นมา
เพื่อน:แพม..ชอบพี่พรีมอ่อ
เรา: จะบ้าเหรอ เราจะชอบผู้หญิงได้ไง เราเป็นผู้หญิงนะ
เพื่อน: พี่เขาเป็นทอม แพมดูไม่ออกเหรอ
เรา: ดูไม่ออกอ่ะ แต่ช่างเหอะ กินข้าวๆ
และพอมาถึงวันรับน้องเวลา12:30 น. นักเรียนชั้นม.4ทุกคน ( รวมเราด้วย )ก็ต้องรีบเปลี่ยนชุดเพื่อเข้าพิธีรับน้อง เวลา 13:00 ด้วยความที่เรารีบเราดันไปชนรุ่นพี่คนหนึ่ง ซึ่งพี่คนนั้นก็คือรุ่นพี่ที่เราเจอในโรงอาหารนั่นเอง แต่ด้วยความรีบและความใจร้อนของเรา เลยทำเเค่พูดขอโทษ และรีบวิ่งไปทันทีพร้อมนึกในใจ ..ซวยอะไรแบบนี้ พอรีบก็ดันเกิดเรื่องอีก
พอมาถึงพิธีรับน้อง ก็ได้มีการเเนะนำตัว และจับคู่กับพี่เลี้ยง เราก็ตื่นเต้นว่าใครจะมาเป็นพี่เลี้ยงเรา ซักพักหนึ่งพี่คนนั้นก็เดินมาหาเราเเล้วก็เกิดการสนทนา
พี่พรีม: น้องๆชื่อเเพมป่ะ?
เรา: มีไรเหรอค่ะ?
พี่พรีม: อ่าว..พี่ก็เเค่ถามชื่อ ถามไม่ได้เหรอ?
เรา: ( คือ..ถามกันไปถามกันมา )อ่อ ใช่ค่ะ ว่าเเต่พี่มีไรอ่ะ?
พี่พรีม: ก็ไม่ได้มีไร.พี่เเค่จะมาเเนะนำตัวอ่ะ พี่ชื่อพรีมนะ อยู่ม.6/2 เป็นพี่เลี้ยงเเพมอ่ะ
เรา: สตั้น 3 วิ อ่อค่ะ ยินดีที่ไดรู้จักค่ะ
( เห้ออออ!..ใครจะไปรู้ว่าพี่เลี้ยงของเราจะเป็นพี่ที่เราเดินชนคนนั้น แถมเป็นทอมอีกต่างหาก จะรอดไหมเนี่ยเรา )
และเราก็เเลกไลน์กัน เผื่อเอาไว้ปรึกษาเรื่องเรียน และคุยเรื่อยเปื่อย พอตกเย็นเสียงไลน์ดังเข้ามาพี่พรีม: แพม ทำไร?
เรา: อ่านหนังสืออยู่ค่ะ
พี่พรีม: อ่อ พี่ถามไรอย่างสิ
เรา: ค่ะๆ
พี่พรีม: ทำไมหน้าเเพมดูเย็นชา หยิ่งๆจังล่ะ ยิ่งตอนเดินชนพี่นะ แล้วพูดว่าขอโทษ เหมือนพี่บังคับให้แพมพูดยังไงไม่รู้
เรา: คือหนูเต็มใจพูดค่ะ แต่หน้าหนูเป็นงั้นเอง
พี่พรีม: อ่อ แต่เวลาแพมยิ้มนี่ คนล่ะคนเลยนะ
เรา: ขอบคุณค่ะ
พี่พรีม: งั้นพี่ไม่กวนดีกว่าเนอะ รีบนอนด้วยล่ะ น้องปลาทู
เราอ่านแต่ไม่ได้ตอบไป และพี่พรีมกับเราก็คุยกันทุกวันๆ
พอเวลาผ่านไป..เข้าเทอม2เราก็เริ่มสนิทกับพี่พรีม ชวนกันไปดูหนังบ้าง กินติม มาติวหนังสือที่บ้านเราบ้าง ( พ่อกับแม่เราไม่รู้ว่าพี่พรีมเป็นทอม ) เราก็เริ่มรู้สึกดีกับพี่พรีม แต่เราไม่รู้ว่าพี่พรีมคิดแบบเราไหม
และไลน์พี่พรีมก็เด้งเข้ามา..
พี่พรีม: เเพมทำไร กินไรยัง ว่างไหมขอคุยด้วยหน่อย
เรา: ว่างค่ะ มีไรค่ะพี่พรีม?
พี่พรีม: คือ พี่อยากบอกแพมว่า พี่ชอบนะเวลาอยู่กับแพม เห็นรอยยิ้มของแพม พี่ชอบเวลาเเพมยิ้ม เเพมยิ้มทีนี่โลกสดใสขึ้นมากเลยนะ รู้ป่าว?
เรา: พี่พรีม..ต้องการสื่ออะไร?
พี่พรีม: ป่าว เเค่อยากบอกว่ายิ้มบ่อยๆนะค่ะน้องสาวของพี่ จะได้ไม่เเก่ไว55+
เรา: ได้อยู่เเล้ว ( พี่พรีมคงมองเราเป็นเเค่น้องสาวสินะ )
ทุกๆเย็นพี่พรีมก็จะมาส่งเราที่บ้าน และวันนั้นเป็นวันใกล้สอบเเล้ว เราเลยไปติวหนังสือที่บ้านเพื่อนพี่พรีม พอค่ำพี่พรีมก็มาส่งที่บ้าน จนพ่อกับเเม่เราสังเกตเห็นได้ว่าพี่พรีมเป็นทอม เพราะทุกวันพี่พรีมจะต้องเเต่งตัวนักเรียนเรียบร้อย เพราะเราขอเขาไว้ว่า ถ้ามาบ้านเราต้องทำตัวเป็นผู้หญิง เเต่วันนั้นพี่พรีมเขาใส่เสื้อคอเชิ้ตกางเกงสามส่วนของผู้ชาย แต่งตัวเหมือนผู้ชายทุกอย่าง เราก็คิดว่าพ่อแม่จะไม่คิดอะไรแต่..พอเราเข้าบ้าน
แม่: แพม พี่พรีมเขาเป็นทอมใช่ไหมลูก ลูกไม่ต้องโกหกแม่นะ
เรา: ค่ะ พี่พรีมเป็นทอม
แม่: แล้วหนู2คนคบกันเหรอ!
เรา: ป่าวค่ะเเม่ เเพมกับพี่พรีมก็เป็นเเค่พี่น้องกันเท่านั้นค่ะ
พ่อ: เห็นไหมเเม่ พ่อบอกแล้วว่าลูกเราไม่มีทางทำอย่างนั้นหรอก
แม่: ดีแล้วลูก เราเป็นผู้หญิงต้องคบกับผู้ชาย ไม่งั้นมันดูผิดธรรมชาติของมนุษย์นะลูก
เรา: ค่ะเเม่ ( น้ำตาคลอ เเละรีบขึ้นห้องทันที )
ช่วงสอบ เราต่างก็ไม่ได้ติดต่อกันเพราะยุ่งๆกับการอ่านหนังสือ อีกอย่างเราก็ต้องเลิกติดต่อพี่พรีมเพราะเราไม่สามารถทำตามหัวใจตัวเองได้เลย ทั้งพ่อและแม่ก็ไม่สนับสนุนให้ชอบเพศเดียวกัน พี่พรีมก็เป็นสาวหล่อที่ใครๆก็หมายปอง ( สรุปที่ผ่านมาเราคิดไปเองคนเดียวงั้นเหรอ ) พอสอบเสร็จ เราก็ไม่ได้เจอพี่พรีม เเละไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
Looktaosarathip
9 ก.พ. 60 เวลา 03:06 น.
374
views
แสดงความคิดเห็น