เกิดมาทำไมให้รกโลก
ตั้งกระทู้ใหม่
- คงจะเกิดมาใช้กรรมมั้ง เพราะชีวิตมันทุกข์ตลอดเวลา
ผมถามคำถามนี้กับแม่ตั้งแต่ 8 ขวบ ถามแบบไร้เดียงสาและซื่อตรง คำของแม่ยังคงวนเวียนในใจเรื่อยมา ชีวิตผมก็เริ่มมืดลงหลังจากรู้ความจริงของโลกว่า "ผมต้องมีความทุกข์ไปอีกเกือบร้อยปี" เหมือนโลกกว้างสดใสที่เด็ก 8 ขวบมองเห็นได้กลายเป็นกรงกับดักแห่งความทุกข์ทน
หลังจากนั้นผมก็ตั้งคำถามกับตัวเองเรื่อยมาว่า "กูเกิดมาทำไม" การเรียนก็ห่วย หน้าตาก็แย่ บ้านก็ไม่รวย เห้ยกูต้องไปเป็นพนักงานเซเว่นหรือพนักงานออฟฟิศระดับต่ำๆเงินเดือนพอกินไปเดือนๆนึง แบบนั้นเหรอ? ผมเริ่มเครียดกับชีวิตที่เหลืออีกยาวไกล
คุณเคยคิดมั้ยว่าคุณมีหน้าที่อะไรบนโลกใบใหญ่นี้?
คงไม่มีพระเจ้าองค์ใดทำสัญลักษณ์ไว้ที่ตัวเราว่ามีหน้าที่อะไรบนโลก เราต้องงมเข็มหาเอาเอง บางคนเจอ บางคนไม่เจอ
สิ่งต่อมาที่ผมคิดคือ ความตาย ทุกคนต้องตาย ผมก็กังวลขึ้นเป็นสองเท่า นอกจากจะไร้ประโยชน์แล้ว ยังตายไปอย่างไร้ค่าด้วยหรือ? โฮโมนส์วัยรุ่นทำให้ผมคิดมากและสับสนกับชีวิต
เมื่อโตขึ้นมาก็ได้เรียนเกี่ยวกับคนสำคัญต่างๆมากมาย คนนึงที่สดุดตาผมคือ สตีฟ จอบส์ ผมเริ่มสนใจวิธีคิดของเขาและอ่านเรื่องราวของเขาบ่อยๆ จนมารู้อีกทีว่าเขาตายไปแล้ว แต่ทำไมเขายังเป็นคนสำคัญหล่ะ? ผมก็ได้พบคำตอบจากโต๊ะข้างๆที่เพื่อนกำลังเขี่ยจอ Iphone อยู่... นั่นน่ะเองที่ทำให้เขายังสำคัญ สิ่งที่ทำให้คนเราเป็นอมตะนั่นคือสิ่งที่เราทิ้งไว้ให้โลกนั่นเอง ผลงานที่เขาทำยังคงอยู่บนโลกต่อไปแม้ตัวตายไปและยังคงจุดประกายสิ่งใหม่ๆ สิ่งที่เขาทำได้ส่งผลต่ออนาคตมากมาย
แต่หันมามองตัวเองแล้วก็ถอดใจ เราคงเป็นไม่ได้เหมือนเขา เราแค่คนตัวเล็กๆ คนห่วยแตกคนหนึ่ง
แต่ผมมีสิทธิ์จะฝันใฝ่ ผมเจอสิ่งที่รักและอยากทำ ผมคิดว่าทุกคนมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ คนสำคัญหลายๆคนก็ไม่เคยคิดหรอกว่าเขาจะกลายเป็นคนสำคัญ ไม่มีใครทำสัญลักษณ์ว่าใครจะเป็นคนสำคัญ ทุกคนใฝ่ฝันและเดินตามสิ่งที่ต้องการได้ แค่อย่าได้กลัวความลำบากและปัญหา เพราะต่อให้คุณไม่เดินตามฝัน ชีวิตก็ต้องเจอกับความทุกข์และปัญหาอยู่แล้ว แค่อย่างน้อยชีวิตได้รู้เป้าหมาย ได้รู้คุณค่าของชีวิต ได้รู้ว่าจะอยู่ไปเพื่ออะไร
ผมไม่ได้จะบอกให้ทุกคนไปเป็นคนสำคัญของโลก ทุกคนเป็นคนสำคัญของโลกไม่ได้ ยังไงก็ต้องยอมรับความจริงที่ว่า คนเรามีหลายระดับ แต่เราเป็นคนสำคัญได้ สำคัญต่อครอบครัว สำคัญต่อเพื่อนๆ สำคัญต่อคนอื่นๆ และสำคัญต่อตัวเอง
#แอดริค
22 ก.พ. 60 เวลา 22:44 น.
977
views
4 ความคิดเห็น
ชอบความคิดค่ะ คิดดี อยากจะขอบคุณด้วย ตอนนี้เรากำลังมีช่วงเวลาที่เเย่สุดๆในชีวิตอยู่อยู่และคำพูดของคุณช่วยคนๆนึงไว้ได้ค่ะ ขอบคุณที่ทำให้เราหาคำตอบกับสิ่งที่สงสัยเจอนะ จะอยู่เพื่อตัวเองค่ะ ขอบคุณมากๆ
ยินดีมากๆครับ และขอเป็นกำลังใจให้นะครับ ^^ แต่อยากรู้จังว่าเจอคำตอบอะไรเหรอครับ?
คือเราเคยคิดค่ะ คนเราอยู่เพื่ออะไรในเมื่อซักวันก็ต้องตาย เราเรียนเพื่อหางาน ทำงานเพื่อเก็บเงิน เก็บเงินเพื่อใช้รอวันตาย คนหลายคนที่ประสบความสำเร็จมากๆ ทิ้งร่องรอย ทิ้งคุณค่าผลงานไว้บนโลกเหมือนที่คุณยกตัวอย่าง แต่ก็แค่ส่วนน้อยมากๆ ซึ่งเราก็ไม่ได้อยู่ในส่วนนั้น เหมือนไม่ได้เกิดมาเพื่อทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร ชีวิตก็มีแต่ความทุกข์ซะส่วนใหญ่ เราไม่รู้ว่าจะอยู่เพื่ออะไร แต่พอได้อ่านกระทู้นี้แล้วเราตอบตัวเองได้เฉยเลยค่ะ5555 สุดท้ายแล้วถึงเราจะทำอะไรเพื่อใครไม่ได้ เราไม่ได้เป็นคนสำคัญของใคร แต่เราเป็นคนสำคัญของตัวเอง ไม่ใช่ทุกคนที่เกิดมาแล้วสามารถทำประโยชน์ให้คนทั้งโลกได้เหมือนสตีฟจ๊อบ แต่สุดท้ายที่คุณทำได้ก็คือสร้างความสุข สร้างคุณค่า สร้างความฝันความหวังให้ตัวเองกับคนรอบตัวไม่กี่คนนั่นแหละค่ะ ชีวิตเราไม่ได้มีความหมายกับทุกคนบนโลก แต่อย่างน้อยต้องมีซักคนที่เห็นความสำคัญของเรา ก็คือตัวเราเอง :)
พอตอบได้แล้วอะไรๆก็ดีขึ้นเยอะเลยค่ะ เรามองว่าทุกปัญหามันไม่มีทางแก้เสมอไป เราเลือกที่จะปล่อยวางแล้วแก้ที่ทัศนคติความคิดของตัวเอง อย่าให้ความผิดหวังกดตัวเองลง ดูแลจิตใจตัวเองให้มากขึ้น เพราะเราไม่รู้ว่าวันที่แย่ที่สุดจะมาเมื่อไหร่ แต่ก็หวังว่าใจเราจะผ่านมันไปได้ค่ะ
ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
สำหรับผมแล้ว การทำประโยชน์ให้ทั้งโลกหรือไม่ ไม่สำคัญเท่าเราทำอะไรบ้าง โพสนี้อาจจะมีคนอ่านไม่มากมาย แต่อย่างน้อยผมก็ดีใจมากที่ได้ทำประโยชน์ให้คุณ นั่นแหละคุณค่าของคน
ผมก็มีจุดมุ่งหมายนะ แต่บางครั้งก็ต้องยอมรับว่า จุดมุ่งหมายหรือความใฝ่ฝันบางอย่าง มันจำเป็นต้องมีพรสวรรค์ที่ติดตัวมาแต่เกิดด้วย จะแค่พรแสวงอย่างเดียวคงไม่ได้ สำหรับผม ผมคงเกิดมาเพื่อชอบสิ่งนั้น แต่คงไม่มีวันได้เป็น ถามว่าชอบอย่างอื่นไหม มันไม่มีไง มันผิดด้วยหรือ ทำไมพ่อแม่ถึงต้องมาประนามหยามเหยียดผมว่าผมมันคนชั่วคนเลว ไม่ทำมาหากิน ในเมื่อทำอย่างอื่นมันทำไม่ได้ ทำไปก็มีแต่ล้มเหลวไม่รู้จบ แล้วจะฝืนดันทุรังต่อไปเพื่ออะไร บอกฆ่าตัวตายมันบาป แล้วเกาะพ่อแม่กินอยู่ทุกวันนี้มันคงบาปน้อยกว่าสินะ
ใช่ครับ ความจริงของโลกคือคนเราไม่เท่าเทียมกัน เรามีอุปสรรคที่ต่างกัน บางคนน้อยบางคนมาก แต่เชื่อเถอะครับ ว่าโอกาสจะมาหาคนที่มีใจรักและมุ่งมั่น และเมื่อโอกาสมาถึง คุณต้องทุ่มเททุกอย่างในชีวิต เพราะบางทีอาจเป็นโอกาสเดียวของชีวิตก็ได้
นายคิดว่าตนเองห่วยแตก ทำอะไรไม่ได้ รู้สึกว่าเวลามันสั้น จนไปทำอะไรเหมือนเขาไม่ได้ แต่ประเด็นมันไม่อยู่ตรงนั้นหรอก คนสำเร็จบอกเสมอว่า มนุษย์มีคำถามสองอย่างคือ needกับwant 2คำนี้ไม่เหมือนกัน
ถ้าneed ต้องการ นายจะลืมคำสบประมาท ที่เหยียดตนเองไปโดยอัตโนมัติ เหมือนถ้านายรักใครจริงๆสักคน นายจะทำได้ทุกอย่าง โดยไม่ลังเล ไม่สนใจคำพูดใคร
แต่ถ้าwant อยากได้ อันนี้มันแค่อยากเฉย เหมือนนึกอยากกินkfc ได้กินก็ดี ไม่ได้กินก็ไม่เป็นไร นายก็จะไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่
ถามตนเองเถอะว่าต้องการจริงๆไหมที่อยากทำอยากเป็น ถ้าต้องการนะ ทุกอย่างเป็นไปได้
สมัยก่อนพี่น้องตระกูลไลท์ สร้างเครื่องบิน มีแต่คนด่าว่าเป็นไปไม่ได้ เหยียดหยามสารพัด แล้วทุกวันนี้ล่ะ มีแต่เหล็กบินกันให้ว่อน
ผมไม่เชื่อว่าถ้าคุณต้องการจริงๆแล้ว จะไม่ได้ คนสำเร็จเขาตัดสินตรงนี้เหมือนกัน
ของบางอย่าง มองแล้วเพียงแค่ของผ่านตา
ไม่ได้เป็นสิ่งน่าสนใจแต่อย่างใด
แต่ในบางครั้ง สิ่งนั้นอาจกลายเป็นของล้ำค่า
มีคุณค่าและบริบทในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง
ทุกสิ่งทุกอย่างมีคุณค่าในตนเอง
อาจจะต่างวาระ ต่างโอกาส ต่างช่วงเวลา
แต่อย่างน้อย ทำให้เรารู้ว่า
สิ่งต่างๆ รอบตัวเรา
รวมถึงตัวเราเองนั้น ล้วนมีคุณค่าในตัวเอง
(ในรูปแบบใด รูปแบบหนึ่ง)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?