Found the car(พบรักเพราะรถ) #3

[Kameen]

ตื่นเต้นสุดๆ ยัยนั่นทำหน้าเหวอทันที “หา แต่พี่เขามีแฟนแล้วนะชื่อไหมน่ารักมากด้วยแถมยังเรียกแทนกันว่าป๊ากับม๊าด้วยนะ” รู้แล้วละน่ามาพูดแทงใจดำทำไมละเนี่ย เชอะ! รู้อยู่แล้วละน่า “ฉันรู้แล้วละแค่แอบชอบเฉยๆน่ะไม่ได้คิดว่าจะเป็นแฟนกับพี่เขาจริงๆซะหน่อย” ดรีมพยักหน้า ตอนนี้เพลงเข้าแถวขึ้นแล้วฉันลุกขึ้นยืนและเดินไปเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ เมื่อทำพิธีตอนเช้าเสร็จฉันก็กำลังจะหยิบกระเป๋า “วันนี้มีเรื่องที่นักเรียนจะต้องฝึก นั่งลงครับ” เสียงทุ้มต่ำของอาจารย์สมชายบอก ฉันจำเป็นต้องนั่งลง อาจารย์สมชายคนนี้ดุมาก อบรมเพื่อนๆและฉันแทบทุกวันอาจารย์ชอบพูดว่าฝึกซึ่งก็หมายถึงการนั่งนิ่งๆได้เป็นชั่วโมงๆ ฉันทำได้ถ้าไม่ได้นั่งพับเพียบ “พิธีกรรมตอนเช้าเนี่ยศักดิ์สิทธิ์นะเราจะต้องตั้งใจร้องเพลงชาติให้แสดงถึงความรักชาติร้องออกมาดังๆ เดี๋ยวจะให้ฝึกถ้าออกมาไม่ดีได้ร้องสักสิบรอบนะ” อาจารย์สมชายชอบให้พวกเราร้องเพลงดังๆพูดดังๆท่องดังๆทุกอย่างดังหมดฉันคิดว่าการร้องเพลงที่ร้องออกมาจากใจไม่จำเป็นจะต้องดังแค่ร้องสุดความสามารถให้ไพเราะที่สุดก็เพียงพอแล้ว ฉันเป็นคนเสียงเบาฉันต้องพยายามร้องให้ดังที่สุด “Hark children of the great …..” เสียงร้องเพลงนี้ดังมาจากด้านข้างของฉันซึ่งก็คือ พี่ฟลุ๊ค พี่ม.6เขากำลังซ้อมร้องเพลงงานจบจากโรงเรียนแต่ว่าวันนี้โชคดีฉันโชคดีได้อยู่ใกล้ๆพี่ฟลุ๊คเพราะพี่เขามายืนตรงริมพอดี ฉันหน้าร้อนผ่าวอีกแล้วทำไมผู้ชายคนนี้ถึงทำให้ฉันใจเต้นรัวๆตลอดเลยนะ “อ้าวน้อง เข้าแถวตรงนี้เหรอเพื่อนไปกันหมดแล้ว” อุ๊ย! จู่ๆพี่เขาก็หันมาแล้วบอกแบบนี้ฉันก็เลยหันไปดู หน็อย!ทำไมไม่เรียกกันบ้างนะยัยดรีม “อ่อ ขอโทษค่ะ” แล้วฉันก็โค้งตัวเก้าสิบองศาแต่พอเงยหน้าขึ้นมาพี่เขายื่นมือเข้ามาใกล้ๆแล้วก็หยิกแก้มฉัน “โก๊ะจริงๆนะเรา” พี่เขาพูด อ๊ายย โชคดีอะไรเยี่ยงนี้พี่เขาจับแก้มฉันด้วยอ่า กรี๊ดดดดดดด “งั้นหนูไปก่อนนะคะ” ฉันโบกมือบ๊ายบาย “ค่ะ”พี่เขาพยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้ฉันด้วยอ่ะน่ารักจัง! ฉันวิ่งไปที่แถว แล้วสะกิดดรีม “ทำไมเธอไม่บอกฉันละ” ฉันเหงื่อออกซกไปหมดเพราะวิ่งมา “ก็เห็นมีความสุขดีนี่ ไม่อยากเป็นก้างขวางคอ” ประโยคนี้อาจเป็นแค่ประโยคสั้นๆแต่มันก็ทำให้ฉันหน้าแดงเป็นลูกตำลึงได้ นี่ฉันหายเขินแล้วนะมาทำให้ฉันเขินทำไมอีกยัยบ้า! “เห็นมะเธอหน้าแดงเลย กิ๊วๆ” ยังไม่เลิกล้ออีก ถ้าฉันเจอยัยนี่อยู่กับพี่กัซบ้างฉันจะล้อให้หนักกว่านี้เอาให้ยัยนี่บิดร้อยแปดสิบองศาเลยคอยดู “เธอสองคนน่ะ คุยกันทำไม ต้องไปฝึก ไปยืนกลางสนามเลยเดี๋ยวนี้” เสียงอาจารย์สมชายดังขึ้นทำให้ฉันใจตกวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม นี่เราโดนทำโทษเหรอเนี่ย แต่ก็ดีนะ เพราะมีพี่ฟลุ๊คอยู่กลางสนาม อิๆ ฉันเลยรีบเดินออกไปพร้อมกับยิ้มหน้าบานไปด้วย ส่วนยัยดรีมก็เดินตามมาพวกฉันเดินไปตรงที่เดิม(ข้างๆพี่ฟลุ๊ค) พี่เขาหันมาเห็นฉันเดินมาพอดี “โดนทำโทษเหรอคะ” พี่เขาทำสีหน้าเห็นใจอย่างอบอุ่นอ่อนโยนให้ฉัน ซึ่งน่ารักมากกกกก “ค่ะ” ฉันตอบและทำหน้าตาให้ดูน่าสงสารสุดๆ “เพราะพี่รึเปล่าคะ” ผู้ชายอะไรน่ารักเกินกว่านี้ไม่มีอีกแล้วออกรับแทนเราด้วย “ไม่หรอกค่ะ อาจารย์สมชายเขาแค่เห็นหนูคุยกับเพื่อนน่ะค่ะก็เลยทำโทษ” ตรงนี้ก็แดดจ้าจริงๆน้าโอ๊ยหน้ามืด ทำไมภาพพี่ฟลุ๊คมันเบลออย่างนี้ละ รู้สึกว่าทุกอย่างหมุนไปหมด โอ๊ย ทุกอย่างมืดไปหมดแล้วหลังจากนี้ฉันก็ไม่ได้สติอีกเลย

Comments

[Khunticha]

สนุกคะ เก่งมาก