เนื่องใน #วันสตรีสากล ขอชวนมาแชร์ตัวละครหญิงคนโปรดในนิยายของเรากันเถอะ !!
ตั้งกระทู้ใหม่
เริ่มจากของเราก่อนเลย
เอเวน เอมาริเอน นางเป็นตัวละครแม่ของนางเอก บทอาจไม่ได้เด่นมาก แต่ก็ถือว่าสำคัญต่อเนื้อเรื่อง เป็นหนึ่งในตัวละครที่ชอบที่สุด (ชอบกว่านางเอกอีก) นางเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว ถึงขั้นโหดเหี้ยม ทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของวงศ์ตระกูล รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา เล่นละครเก่ง
นางเป็นผู้หญิงประเภทที่ผู้
เอเวนเคยเป็นองค์หญิงของราชวงศ์เก่า แม้ว่าในยุคนั้นผู้หญิงจะเป็นรองผู้ชาย แต่นางก็ฉีกกฎนี้ ขึ้นมาเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพ่อตัวเอง ข้ามหน้าข้ามตาเหล่าพี่น้องชาย จนกระทั่งตระกูลนางถูกล้มล้าง นางยังไฟต์จนกระทั่งตัวเองได้เป็นราชินีของราชาองค์ใหม่
นางเป็นผู้หญิงประเภทที่ผู้
เอเวนเคยเป็นองค์หญิงของราชวงศ์เก่า แม้ว่าในยุคนั้นผู้หญิงจะเป็นรองผู้ชาย แต่นางก็ฉีกกฎนี้ ขึ้นมาเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพ่อตัวเอง ข้ามหน้าข้ามตาเหล่าพี่น้องชาย จนกระทั่งตระกูลนางถูกล้มล้าง นางยังไฟต์จนกระทั่งตัวเองได้เป็นราชินีของราชาองค์ใหม่
คือรวมเอาลักษณะของผู้หญิงที่เราชอบมาไว้ที่นางหมด ประหนึ่งเทพทรูเวอร์ชั่นสติปัญญา 55555
แล้วท่านสมาชิกทั้งหลาย มีตัวละครหญิงเป็นคนโปรดมั่งค่ะ ร่วมด้วยช่วยกันแชร์หน่อยจ้าา
Megan Ignacia
8 มี.ค. 60 เวลา 10:43 น.
1,280
views
24 ความคิดเห็น
ซึ้งมากๆ ค่ะ
สองคนละกันนะครับ //เลือกไม่ลงจริงๆ
คนแรก ทรันดาเฟียร์ ครีเดลเทียร์ แม่ของตัวเอกที่เป็นคนเล่าเรื่องในนิยายครับ(คนละคนกับพระเอกนะ) บทตอนนี้อาจจะไม่ได้เยอะมาก แต่เป็นแม่ที่สุดยอดคนนึงเลยล่ะครับ เป็นกำลังใจให้ตัวเอกตลอด เรียกได้ว่าเป็นแม่ที่มีความรักอยู่เต็มเปี่ยมที่สามารถจะใช้สิ่งนั้นเข้าถึง เข้าใจ และคลายปมความรู้สึกต่างๆให้ลูกได้ อย่างดีที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ในสถานการณ์ที่ระหองระแหงขอครอบครัวล่ะครับ
อาจจะพูดได้ว่าไม่ใช่วีรสตรีหญิงของประวัติศาสตร์ แต่ก็เป็นคนที่สำคัญมากในชีวิตของลูกสองสามคนของเธอล่ะครับ
คนที่สอง ไซเนอา เป็นตัวละครในยุคโบราญของเรื่องครับ(กึ่งๆจะเป็นตำนาน) เธอเป็นเหมือนแม่บุญธรรมของผู้พิทักษ์แห่งอเคลซัส(ดินแดนในเรื่อง) เป็นผู้หญิงแกร่งคนหนึ่งก็ว่าได้ เป็นคนที่ต้องเจอกับความสูญเสียครั้งใหญ่จะเรียกว่าแทบสิ้นหวังเลยทีเดียว ท่ามกลางในช่วงเวลากลียุค แต่เธอก็ผันตัวกลายมาเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณที่เข้มแข็งคนหนึ่ง ในยุคที่บทบาทของผู้หญิงไม่ได้ถูกให้ความสำคัญนัก แถมไม่มีครอบครัวให้พึงพาหรือเป็นแบคอัพอำนาจอีก และตัวเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนที่รักษาเรื่องราวของความหวังและศรัทธาไว้ให้ในใจของผู้คนกระทั่งยุคปัจจุบันในเรื่องครับ
//ก็ประมาณนี้ //พยายามไม่เข้าเนื้อเรื่องมาก ฮา
รู้สึกส่วนใหญ่จะเป็นแม่กันสินะ
ปล. เพิ่งรู้ชื่อแม่โซริน อะเหื้ออออ
จริงด้วยครับผม
ปล. ในเรื่องผมยังไม่เคยบอก แหะๆ . .)ll //พ่อโซรินก็เช่นกัน....
เอาจริง อยากรู้เรื่องโซรินมากกว่าพระเอกอีก 55555
อ่ะอ้าว ฟฟ
เรื่องของโซรินก็คงมีเรื่อยๆล่ะครับ คนเล่าเรื่องนี่นา เรื่องราวก็ผ่านสายตาโซรินนี่ล่ะครับ :]
//ไม่สนใจเรื่องของพระเอกหน่อยเหรอครั--- o.o
คือโซรินมันดูลึกลับกว่าอ่ะ ไม่รู้ว่าเป็นใคร เผ่าพันธ์อะไร พ่อแม่ชื่ออะไร (เพิ่งมารู้ชื่อแม่จากกระทู้นี่แหละ //ฮา)
#เทพระเอก
หงะ ฟฟฟ
โซริน แม่ชื่อทรันดาเฟียร์ พ่อชื่อ โอฟิรอน ครับ ; v ;
//พระเอกก็มีเรื่องน้าฟฟ
วรั้ยยย มีการเปิดเผยชื่อพ่อแม่ !! //วันนี้ที่รอคอย
จุ๊ๆ อย่าให้ คาลิออนกับจัสปาร์ได้ยินเชียวนะครั---- #ไม่ใช่เด็กไทยเฮ้ย
//ยังไม่ได้บอกในเรื่องเองฟฟ
//หากสนใจรายละเอียดปลีกย่อยอื่นๆที่บางทีอาจจะยังไม่ได้ใส่ในเรื่องติดตามได้ที่เพจ gallery นะครั---- //บางมีจะมีโผล่บ้า--
ร่วมสนุกด้วยสัก 1 ตัวละครนะครับ
เธอชื่อ "ปราณี" หรือ "พาร์นี่" ในโลกแฟนตาซีของนิยายเรื่อง "ไวด์ไวน์เวิลด์" (หนึ่งในคิวรอแต่งที่ดองไว้)
เป็นนางเอกที่ใจร้ายที่สุดในโลก ขี้งก ใช้กำลัง เอาเปรียบ ชอบแกล้ง จัดตำแหน่งพระเอกเอาไว้เป็นแรงงานทาสคอยรับใช้ มักไล่พระเอกเวลาโมโห(แต่ก็ตามกลับมาทุกครั้ง) ปากบอกว่าเบื่อพระเอก(แต่พอมีคนมาแย่งดันไม่ยอม)
มีความใจร้ายอีกเยอะแยะมากมาย มีความ S และบังคับให้พระเอกเป็น M ริบเงินทุกบาทไม่ให้พระเอกถือ ตัวเองใส่ชุด-อาวุธเกรด S แต่ซื้อของเกรด E ให้พระเอกใช้ สารพัดจะทำร้ายพระเอก
มีเนื้อเรื่องช่วงนึง เพื่อนในวังให้พระเอกนิยามความเป็นนางเอก พระเอกก็กระซิบบอกไปว่า "เป็นคนที่ทำตัวตรงกันข้ามกับชื่อตัวเองแบบสุดกู่เลยล่ะ" (ชื่อปราณีแต่เป็นคนไร้ปราณี)
แลดูน่าสนใจจจจ
ปล. ชอบตรงคำว่า คิวรอแต่งที่ดองอยู่ 555 มันจี๊ดถึงขั้วหัวใจจจ
คนโปรดในเรื่องมีหลายคนครับ
แต่ขอยกมาคนหนึ่ง ที่คิดว่าน่าจะดูดีที่สุด (นอกนั้นเหมือนน็อตหลุด)
เธอชื่อ เพนนี
เป็นเลขาของหน่วยงานที่มีชื่อว่า "โลลิเจน" หน่วยงานที่กอบกู้โลกจากประวัติศาสตร์ที่กำลังสูญหายไป
เธอทำหน้าที่เป็นเลขา คอยรับงานจากหัวหน้า และกระจายงานออกไป
แต่ส่วนใหญ่แล้วเธอจะทำเองทั้งหมด และทำงานอย่างรอบคอบเสมอ
เธอมีความเชี่ยวชาญด้านประวัติศาสตร์ ทั้งประวัติศาสตร์ที่มีอยู่ และประวัติศาสตร์ที่สูญหายไป เธอมีมุมมองต่อประวัติศาสตร์ในแง่ดี จึงเข้ากันได้กับเด็กๆ (ซึ่งก็คือบุคคลในประวัติศาสตร์) ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะมีนิสัยเลวร้ายขนาดไหนก็ตาม เธอเข้าใจนิสัยแย่ๆ และไม่รังเกียจมัน พร้อมกับหาทางแก้นิสัยแย่ๆ นั้นให้ด้วย
เธอเป็นห่วงคนอื่นเสมอ ในช่วงเวลาที่คนอื่นไม่ห่วงตัวเองกันเลย และมักทำงานเป็นเบื้องหลังตลอด
และสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่น่าชื่นชม
นั้นก็คือหน้าอกหน้าใจของเธอ ผิด
ความใจดีของเธอต่างหาก
คนโปรดสุดตอนนี้ต้องเป็น เวสทรีเซีย หรือโค้ดเนม W ที่กำลังแต่งอยู่ตอนนี้เลยครับ
โปรแกรมเมอร์อัจฉริยะที่หยาบคายขั้นสุด อาจเรียกได้ว่า เลว เลยทีเดียวซึ่งตอนนี้กำลังรับงานจากเจ้าชายเพื่อไปช่วยเจ้าหญิงจากหอคอยอยู่ เรียกว่าเป็นปีศาจร้ายในคราบสตรีทีเดียว
ชอบเพราะจริงๆมีปมชีวิตหลากหลาย หลอมกับความเกลียดชังจนกลายเป็นปีศาจร้ายแบบนี้ แต่จริงๆก็แอบใจอ่อน ปากก็ด่าไปแต่มือก็ยังช่วยพวกพ้องเสมอ แถมยังเป็นคนที่มองโลกด้วยความเป็นจริง ไม่ขาวสะอาด แต่ก็ไม่ได้มองร้ายจนเกินไป
เพราะแบบนั้นเลยเขียนสนุกมาก 5555 ทำอะไรก็ได้ ไม่แคร์
ของนิยายผมต้องคนนี้เลย สเตลล่า สาวน้อยผู้ชีวิตในชาติก่อนประสบเคราะห์หนักราวพระเอกอิวานเกลเลี่ยน(ถถถ) ทั้งพ่อและเพื่อนสมัยเด็กตายชนิดจะๆตา ปัจจุบันมีครอบครัวที่ดีและสงบสุข
เป็นคนมีเมตตาและให้โอกาสกับคนที่ทำเรื่องแย่ๆให้กลับใจเสมอ แต่ก็เด็ดขาด ทำทุกอย่างโดยมีเหตุผลรองรับ แต่ถึงอย่างนั้น บางครั้งสิ่งที่เธอทำก็เป็นเรื่องที่แทบจะหาเหตุผลดีๆที่ฟังขึ้นไม่ได้ซะอย่างนั้น รักครอบครัว สำหรับเธอครอบครัวคือทุกอย่าง เธอยินดีปกป้องครอบครัวของเธอสุดชีวิต
ฉลาดเข้าขั้นอัจฉริยะแต่ดันไม่ชอบคำนวนอะไรยากๆปริมาณมากๆ มีความสามารถในการต่อสู้ระดับเทพสงคราม เก๊กหน้าโป้กเกอร์เฟชได้เนียนมาก มีความร่าเริงและความเกรียน(?)อย่างครบครัน
เวลาโกรธจัดจะดูเหมือนคนไม่ค่อยจะสติดีเท่าใหร่ ค่อนไปทางคล้ายๆพวกSและฆาตกรโรคจิตซะมากกว่า มักจะพูดแกล้งขู่ว่าจะฆ่าหรือทรมาณคนนั้นๆ แล้วมานั่งหัวเราะขำที่หลัง ชอบแหกกฎแต่ก็ยังรักษาสัญญาเสมอ ประมาณนี้แหละ นางเอกเรา(^w^)
แหมม จริงๆชอบหลายคนมากเลือกยาก
งั้นขอเลือกคนนี้ละกัน
'แอนนา แอนนารีส อัสเบิร์ก' นางเป็นเพื่อนตัวเอกค่ะ เป็นเหมือนแม่ของกลุ่มเพราะนิสัยเจ้าระเบียบ จัดการคนเป็นรู้ว่าคนนี้ต้องปฏิบัติด้วยยังไง เวลาไหนควรปล่อยเวลาไหนควรเคร่งประมาณนี้ ที่สำคัญที่สุดคือนางรู้จักอะลุ่มอล่วยไม่ใช่แบบเคร่งจนตรงแน่วเกินไป ลักษณะภายนอกดูเป็นคนเย่อหยิ่งไม่แคร์ใครเท่าไหร่ แต่ถ้ามีใครที่สนิทใจด้วยก็จะเป็นอีกคนไปเลยค่ะ
ขอแชร์ด้วยคน
ตัวละครหญิงที่เสนอหน้าในเนื้อเรื่องเท่าที่ลงตอนนี้ก็มีอยู่แค่ 2 คน และเป็นตัวโปรดทั้งคู่ด้วย งั้นขอนำเสนอทั้งคู่เลยก็แล้วกัน ^ ^
เริ่มจาก มิฉะ (Ultimate Dream of Fantasy)
ตัวตนของเธอเกิดจากที่นักเขียนอยากจะได้ตัวละครสักตัวมาคอยปรามความมืดดำของพระเอก ด้วยเหตุนั้นคาแรคเตอร์ส่วนใหญ่ของมิฉะจึงตรงข้ามกับพระเอกที่เจนโลกและเหี้ยมโหด ซึ่งเธอก็ออกมาแบบสาวน้อยโลกสวย เอ้ย คำนี้ไม่ได้เอาใหม่ 'สาวน้อยมองโลกในแง่ดี' ผู้มีความรู้สึกนึกคิดประดุจผ้าขาวบริสุทธิ์ (ตามความหมายชื่อของเธอ)
ส่วนอีกคนคือ โนโดกะ (Ultimate Dream of Fantasy)
สาวน้อยอีกคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัว เป็นเพื่อนสนิทในคราบผู้ปกครองของมิฉะ เธอเกิดมาเพื่อปรามความบ๊องของมิฉะให้อยู่ในกรอบที่พอดีโดยเฉพาะ
ที่จริงยังมีสาวน้อยอีกคนที่ปรากฏในเรื่อง แต่แค่พระเอกกับคนอ่านไม่ทันเห็นหน้าเท่านั้นเอง
สาวน้อยโลกสวย บริสุทธิ์ผุดผ่อง ... น่าสนใจแหะ จะว่าไป เท่าที่สังเกตมา นิยายของ(เกือบ) ทุกคนเนี่ย ต้องมีตัวละครทำนองนี้อย่างน้อยหนึ่งตัว
สงสัยมีไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เนื้อเรื่องมันดำมืดจนชวนให้นักอ่านจิตตกล่ะมั้งครับ
หรืออีกเหตุผล อย่างในสายดาร์ก ๆ หน่อยก็คงมีไว้เพื่อเสริมความปวดตับเมื่อสบจังหวะเหมาะ
นั่นนะสิคะ น่าจะมีไว้กันดาร์คเกิน
เลือกไม่ถูกครับ เอาเป็นตัวละครที่ตั้งใจคิดชื่อที่สุดก็แล้วกัน
ฟูจิซากิ โยโซระ เด็กประถมผมสีน้ำตาลซีดที่รู้จักกับพระเอกสมัยเรียนมัธยมต้น นิสัยดีมาก แต่ติดที่ว่าค่อนข้างเป็นเด็กอีโมไปสักนิด ถ้าไม่ได้วางโครงให้พระเอกในตอนนั้นมีแฟนไปเรียบร้อยแล้ว ผมก็คิดว่าจะให้เด็กคนนี้เป็นแฟนในอนาคตของพระเอกเหมือนกัน น่าเสียดาย...
ชื่อโยโซระเหมือนชื่อในชาติก่อนของนางเอกนิยายผมเลย มันเป็นชื่อที่เพราะดีว่างั้นมั้ยครับ
มีตัวที่ชอบเป็นพิเศษอยู่สองตน ขอส่งทั้งสองเลยได้ไหมครับ
ตัวแรก สาย สายคำ สะหวันพา เป็นผี และเป็นอาจารย์ของพวกนางเอก (ช่วยสอนวิชาอาวุธ) ปรากฏตัวช่วงแรกๆเป็นหญิงชรา แต่ช่วงที่สองเป็นหญิงสาวสวยที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองแก่ พวกนางเอกเรียกอุ๊ยสายเหมือนเดิมก็ไม่ให้เรียก เป็นตนที่เรียกได้ว่าฉลาด รอบคอบและมองโลกตามความเป็นจริงที่สุดในเรื่องแล้ว (นางเอกฉลาดมากแต่โลกสวย ไม่ยืดหยุ่น และไม่ค่อยมีประสบการณ์การรบจริงเพราะยังอายุน้อย) แต่ในความฉลาดรอบคอบพวกนั้นก็ยังมีความเป็นห่วงพวกนางเอกอยู่ และสุดท้ายยอมวิญญาณแตกสลายเพื่อให้นางเอกรอดหลังจากตกอยู่กลางวงล้อมข้าศึก เป็นตัวละครที่ถ้าไม่ออกมา ฝ่ายนางเอกคงตายหมู่ไปตั้งแต่ต้นภาคสองแล้ว
ตนที่สอง นาง ตานี (เผ่าพันธุ์เดียวกับนางเอก) ที่ทรยศไปร่วมมือกับฝ่ายตรงข้ามเพราะไม่พอใจนโยบายของนางเอกซึ่งเป็นผู้นำเผ่า แต่ในการทรยศนั้น นางเป็นตนที่ซื่อตรงต่ออุดมการณ์ของตัวเองมากที่สุด แม้จะต้องหักหลังทั้งเผ่าพันธุ์ตัวเองและหักหลังข้าศึกอีกรอบจนชีวิตตัวเองต้องตกอยู่ในอันตรายก็ยังทำ เพื่อสิ่งที่ตัวเองคิดว่าจะเป็นผลดีกับตานี แต่เพราะรู้ไม่ทันผู้ที่ชักใยอยู่เบื้องหลังฝ่ายตรงข้าม สุดท้ายก็ต้องสูญเสียแทบทุกอย่างไป ตัวนี้ตอนแรกผมกะจะให้เป็นตัวร้ายเกรดรอง คือร้ายตื้นๆ ไม่มีเบื้องลึกเบื้องหลัง แต่เขียนไปเขียนมากลายเป็นตัวที่น่าจะมีมิติที่สุดในเรื่อง บทตัวร้ายรองโยนให้ตัวอื่นไป (แต่เอาไปเอามาตัวนั้นก็เริ่มมีเบื้องหลังในการร้ายขึ้นมาด้วยแล้ว)
ตนที่สองน่าสนใจแหะ เป็นคนมีอุดมการณ์
แต่สุดท้ายตายนะครับ ตายอนาถด้วย..... (สปอยล์สุดๆ เนื้อเรื่องจริงยังไม่ถึงเลย)
หืมมมมม มีการสปอย !!"
จิตญา สาสมคุณครับ
ไม่รู้ทุกคนเป็นเหมือนผมรึเปล่านะ เเต่คิดว่า ตัวละครมันคิดได้เอง (หรือผมบ้าเข้าขั้น?)
นางเป็นตัวละครที่มีคาเเร็คเตอร์ที่ผมชอบมาก คือ เอาเเต่ใจตัวเอง หล่อนเป็นคนมีการตั้งปณิธานอะไรเเล้ว จะทำให้สำเร็จลุล่วงจนกว่าตัวเองจะตายทีเดียว หล่อนจบเอกด้านภาษาศาสตร์ เเตกเเขนงทุกภาษา เเต่เเค่ส่วนมากนะ ผมชอบที่ตัวละครผมมีมุมมองลึก เเละเหมือนมีชีวิตจริงๆ มีประวัติจริงๆ ไม่ใช่เเค่ตัวละครที่เเต่งขึ้นมา เพื่อทำตามบทอย่างเดียว
ไม่ใช่แค่ท่านหรอกที่รู้สึกเช่นนั้น เพราะมันคือเรื่องของโลกคู่ขนานไงล่ะ
#ใส่ผ้าคลุมสีดำแล้วยกฮู้ขึ้นปิดหัวให้ดูคล้ายจูนิเบียว
เหมือนกัน คือเวลาเราแต่ง เราจะสร้าง story ให้ตัวละครเหมือนเขามีชีวิตจริงๆ เวลาแต่งจะได้มีมิติ มีความนึกคิดเป็นของตัวเอง
ขอเลือกมาสองคนนะครับ
คนแรก อมิเลีย มัลลิแกน หรือ เอมี่
บอกตามตรงว่าผมไม่ถนัดเขียนตัวละครหญิงเลย โดยเฉพาะวัยรุ่น คือผมจะพยายามให้เธอมีนิสัย "ผู้หญิงๆ" หน่อยแต่ขณะเดียวกัน เธอก็ติดนิสัยรวมถึงไลฟ์สไตล์แบบผู้ชายมาจากพี่ๆ โดยรวมแล้วเอมี่เป็นคนคิดไวทำไวแต่ในขณะเดียวกันเธอก็อาจไม่ได้รอบคอบนัก เธอไม่นับถือศาสนาและไม่ได้ใส่ใจถ้าคนอื่นจะบอกว่าเธอเป็นคนไร้ศรัทธา แต่เอาจริงๆแล้วเอมี่เป็นคนที่มีศรัทธาแรงกล้ามากที่สุดคนหนึ่งในเรื่องเลย เอมี่เป็นคนที่ไม่ปฏิเสธหากคนอื่นจะมองเห็นข้อเสียของตัวเธอเองแต่เธอกลับทำตัวไม่ถูกถ้าเกิดมีใครบอกเธอว่าเธอมีดีกว่าที่เห็น
คนที่ 2 โอลก้า แลงดอน
ไม่บ่อยครับที่ผู้หญิงสักคนจะถูกยกให้เป็น "ทายาท" ของอะไรบางอย่าง โดยเฉพาะทายาทของชายผู้มีอิทธิพลที่สุดในโลก แม้ถูกวางตัวไว้แบบนั้นและโอลก้าเองต้องการเดินเส้นทางเดียวกับพ่อ แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเธอจะเดินตามรอยเท้าพ่อของเธอ แล้วก็ต้องการพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า "มรดก" มันไม่ได้สืบทอดกันได้เพียงแค่มีนามสกุลหรือ DNA ที่เหมือนกัน ที่สำคัญคือมรดกที่ว่ามันไม่ได้มีแค่กิจการ
ตัวละครหญิงที่ชอบ มีหลายตัวนะคะ แต่ตัวที่ชอบที่สุดคงเป็นนางเอก
เธอทัั้งหล่อ (?) เท่ อบอุ่น อ่อนโยน มีความเป็นสุภาพบุรุษ เข้าใจคนอื่น เหมาะสมกับตำแหน่งพระเอกยิ่งกว่าพระเอกตัวจริงของเรื่องอีกค่ะ... บางทีเธอก็หล่อซะจนเราอยากเก็บไว้เอง 55555
เธอเป็นคนรู้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ ใส่ใจทุกรายละเอียด ถ้า A แพ้นม ก็จะจำไว้ แล้วคอยดูแลไม่ให้ A กินหรือดื่มอะไรก็ตามที่มีส่วนประกอบของนม ราวๆ นี้แหละค่ะ
แต่เห็นแบบนี้ เธอก็มีมุมอ่อนแออยู่บ้าง เพราะยังไงก้เป็นผู้หญิง จะให้สตรองเกินหน้าพระเอกเลย พระเองคงเสียชาติเกิดแย่
ส่วนที่ชอบรองลงมาคือพี่สาวพระเอกจากเรื่อง xxx
เธอเป็นเจ้าหญิง สวย มีความเป็นสุภาพสตรี น่าจับจิ้นกับคนด้านบนมาก รักน้องแต่ไม่สปอยน้อง ใครทำผิดก็ให้อภัยทุกครั้ง จิตใจดีงามประหนึ่งแม่พระกลับชาติมาเกิด.... แต่เพราะป็นถึงเจ้าหญิง เลยมีความเด็ดขาดอยู่บ้าง ถ้าใครคิดร้ายต่อราชวงศ์แล้วตัวเองจับได้ก็จะละเว้นโทษประหาร เก็บเขาเอาไว้รับใช้ตัวเองด้วยเหตุผลที่ว่าเธอไว้ชีวิตพวกเขา ดังนั้นคนทำผิดก็จะติดหนี้บุญคุณเธอ ต้องทำตามคำสั่งของเธอเท่านั้น.... เป็นตัวละครที่เรากลัวอยู่ไม่น้อยเลยค่ะ 5555
ทำไมพี่ชอบตอบชื่อเป็น code ลับตลอดเลยยยยย
ไม่ลับก็สปอยสิคะ 555555
ถ้าเข้าไปอ่านนิยายก็น่าจะรู้แล้วนะคะ 5555
มาของผมมั่ง อิกดราชิลจาก ฮีโร่สาวพลังสัตว์ดึกดำบรรพ์อิกดราชิล
เธอน่ะเป็นร่างแปลงของพระเอกของเรื่องโทโกะ นิสัยก็ออกแนวพี่สาวหรือคุณแม่นี่แหละ แต่ก้เป็นร่างที่แท้จริงของโทโกะหลังปลุกพลังของเกรเซี่ยนอย่างสมบูรณ์อีกด้วย ปล.ห้าวบ้างโดยเฉพาะเวลาเจอศัตรูเพศหญิงด้วยกันเอง อีกอย่างคือยังไม่เปิดเผยทุกร่างอีกด้วย
ฝากนิยายด้วย
จิ้มตรงนี้
มีสองคนที่ตัวเองคิดว่า 'น่าจดจำ' ณ ขณะนี้
No.1 ปริม จาก (Not) so different //เป็นตัวประกอบนะจ๊ะ
ปริมเคยเป็นแฟนเก่าของไนท์(พระเอก) ที่คบกันตอนอยู่ม.ปลาย
ทว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็จบลง เมื่อคืนหนึ่งไนท์ดื่มเหล้าแล้วเมามาก แล้วเผลอมีอะไรกับเธอ จนเธอตั้งท้อง
และแน่นอน ตามสไตล์พระเอกไทย(?)...ไนท์ปฏิเสธที่จะรับผิดชอบ และทิ้งแฟนไป
กว่าเขาจะมาสำนึกได้ทีหลัง ปริมก็ฆ่าตัวตายไปพร้อมลูกในท้อง เนื่องจากเสียใจและหาทางออกในชีวิตไม่ได้ไปซะแล้ว
No.2 วิว จาก Right 2 yours
วิวเป็นนางเอก...ซึ่งโดนรัศมีพระ-นายเอกกลบจนแทบเกลี้ยง - -
เธอแอบชอบ 'กาย' (พระรอง/ตัวร้าย) ซึ่งเป็นลุงรหัสของตัวเอง แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเขามีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว (พระเอกนั่นแหละ...)
แต่นางก็ไม่ยอมแพ้ และพยายามอ่อย(แบบเงียบๆ) ด้วยการพูดประโยคเดิมๆว่า 'วิวยังชอบพี่กายอยู่นะ' ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกครั้งที่ได้เจอ โดยหวังว่าซักวันความรู้สึกของตัวเองจะส่งไปถึงอีกฝ่าย
#แลดูน้ำเน่า - -
เล่นด้วยๆ
จริงๆ แอบรักคุณเรไร เธอสวยหวานและเข้มดุในเวลาเดียวกัน
แต่ถ้าให้เลือกคนเดียวคงจะต้องเลือก "ใบบัว" จากคืนหลอน-คนลวง เพราะอยู่กับเธอมา 3 ภาคแล้ว และเธอก็พาให้ได้พบเจอเรื่องดีๆ ในชีวิตการเขียน
ใบบัวเป็นผู้หญิงร้ายๆ จิก กัด ไม่เลี้ยง รักการผจญภัยจนมองสามีแสนดีของตัวเองว่าแสนน่าเบื่อ
แต่ถึงแม้เธอจะได้เจ๊าะแจ๊ะผู้ชายหล่อๆไปทั่วแต่เธอก็ไม่เคยหลงลืมเลยว่าตัวเองเป็นใครและอยู่ในสถานะภาพไหน
เธอจึงเป็นตัวแทนของความบ้าบิ่นที่ยังคงอยู่ในศีลธรรม แม้จะขี้หลงขี้ลืมไปบ้างแต่ก็ฉลาดเป็นกรดจนคลี่คลายคดีฆาตกรรมซับซ้อนได้มาหลายคดีแล้ว
ตัวละครของลุง ที่ชอบที่สุด
"จูน" ชื่อเต็ม "อาไคชิ จูน" และ "ซิ่วเหลียน"
ที่มาที่ไปของชื่อซับซ้อนมาก พ่อเป็นนามิ (ญี่ปุ่น) แม่เป็นเฉิน (จีน) ชื่อเดิมคือชื่อจีนที่แม่ตั้งให้ แล้วมีชะตาพลิกผันต้องเปลี่ยนชื่อเป็นจูน ซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้แปลกถิ่นตั้งชื่อให้จนผิดคำเรียก จะเป็นนามิก็ไม่ใช่ เฉินก็ไม่เชิง (คนที่ตั้งชื่อให้นางเป็นปริศนาตลอดเรื่อง จะมีเฉลยท้ายเรื่อง)
จูนเป็นตัวละครที่ลุงสร้างเมื่อปี 1990 แต่ไม่ใช่เก่าที่สุด ที่เกากว่าคือสหายเทพของจูนที่ชื่อ เรโมริ ( เรโมริ เป็นชื่อนามิ(ญี่ปุ่น)ตั้งไว้ที่ไม่มีความหมายเพราะสมัยนั้นลุงเด็กมาก แต่รักชื่อนี้และอยากให้เกียรตินางที่เป็นชื่อแรกของเรื่องนิยาย)
ปี 1990 - 1998 จูนเป็นอิเมจที่ยังไม่ใช่จีนเหมือนนิยายที่ลุงเขียนตอนนี้ เป็นหญิงสาวยุคปัจจุบัน หน้าตาแบบคนญี่ปุ่น และมีพลังจิตอำนาจทลายหินทลายแผ่นดินเพื่อปกป้องชีวิตผู้คนจากมารร้าย (เพราะสมัยนั้นดูการ์ตูนบ้าพลังมากจึง adapt มาใช้กับนิยายที่สร้าง)
ปี 1999 จูน ถูกเปลี่ยนอิมเมจจากหญิงสาวยุคปัจจุบัน มาเป็นหญิงที่สวมชุดเฉิน (จีน) แต่ให้ปมที่หนักกว่าคือ เป็นบุตรเชื้อสายผสมที่พ่อเป็นนามิแม่เป็นจีน แล้วเกินในแผ่นดินนามิที่ผู้คนไม่ต้องการชาวเฉินอยู่บนแผ่นดิน ใครมีชีวิตต้องถูกกำจัด และนั่นก็คือชะตากรรมของนาง
ตั้งแต่ปี 1999 ก็จึงให้ชื่อ และนามสกุลกับนาง ทั้งชื่อเฉิน(จีน) และชื่อชนชาติประหลาด นามสกุลนามิ(ญี่ปุ่น) และเริ่มลงมือเขียนปี 2012 (สร้างพล็อต 13 ปี)
เริ่มด้วยพ่อแม่ถูกกำจัด ครอบครัวแหลกสลาย มีชีวิตระหกระเหินกับพี่สาวที่ถูกซามูไรฆ่าล้างครอบครัว โทษฐานเป็นครอบครัวเชื้อสายผสมเฉินและนามิ (ในแผ่นดินนามิไม่ต้องการคนเชื้อเฉิน)
ชีวิตระเหเร่ร่อนของนาง ฝากชีวิตขึ้นขุนเขาเพื่อไปหาอาจารย์ฝึกวิชา และนั่นทำให้นางผันกลายฐานะจากคนเป็นเทพ และไม่ใช่เทพธรรมดา แต่เป็นเทพเจ้าล้างแผ่นดิน !!
อำนาจจิตของนางได้รับจากฟ้าดิน มหาศาลเกินคณา หมื่นภูผาทลายเพียงนางสั่งจิตสังหาร และนั่นทำให้ชีวิตนางต้องทนทุกข์ทรมานตลอดมา เจ็บปวดรวดร้าวทั้งที่อยากเป็นมนุษย์ธรรมดาแต่หลีกหนีชะตากรรมฟ้าดินยัดเยียดไม่พ้น โดยมีพี่สาวร่วมชะตาล่มหัวจมท้าย กอดคอหากต้องตายก็ยอมตายด้วยกัน
ชีวิตของจูนยืนหยัดเป็นเทพเจ้าหญิงสาว ไม่รับแม้แต่ฐานะเจ้าสำนักสวรรค์ที่เจ้าปกครองเดิมหยิบยื่นให้ แต่จะกลับไปยังโลกเพื่อ่ช่วยชาวเฉินให้หลุดพ้นจากการเข่นฆ่าของชาวนามิ
และบางที นางก็มิอาจควบคุมจิตใจเบื้องต่ำของตนเองได้ จิตมารที่ฝังรากลึกล้ำบางครั้งก็สำแดงฤทธิ์ เจอะจอมสังหารพ่อแม่ก็จะเอาถึงตาย เมื่อนางรู้ตัวเองว่าจิตต่ำจวนจะเป็นฆาตกร จึงสำนึกผิดและลงโทษตนเอง บางครั้งคิดฆ่าตัวตายเพราะชะตาฟ้าดินยัดเยียด แต่ทว่าเพราะนางเป็นตัวแทนเทพจ้า แม้แต่ปลิดชีพตนเองก็มิอาจทำได้ ทุกข์ทรมานตราบนิรันดร์
อายุของนาง หากเขียนจบ 4 ภาค น่าจะลากยาว 950 - 1000 ปี ชีวิตเทพสวรรค์ใช่ว่าจะสุขสบาย จะต้องพบกับการพลัดพราก คนรัก สหาย ความผิดพลั้งที่มิอาจให้อภัยตนเอง และสารพัดจิตอำนาจสังหารที่ตนต้องต่อสู้เพื่อมิให้สำแดงทำร้ายผู้คน
แลดูเป็นหญิงแกร่งนะคะ
แกร่งแม้เจ้าน้ำตา
บางทีเราก็จินตนาการว่าพวกเค้าอยู่โลกเดียวกับเราเลย(ฮ่าๆ) เวลาว่างๆก็นั่งนึกไปเรื่อยน่ะนะ
แต่เราเชื่อว่าพวกเค้ามีตัวตนอยู่จริงนะ...ที่ใหนสักแห่ง...ในโลกต่างมิติที่ไกลแสนไกลออกไป...
ตัวจริงของเธอเป็นเผ่าพันธุ์ใดนั้น....
ไปอ่านในนิยายกันเองเน่อ~
เง้อะ จะตอบเมนต์ ดันกลายเป็นส่งความคิดเห็นซะงั้น เหอๆ ไม่เป็นไร ถือว่าลงรูปละกันเนอะ
มีหลายคนเลยครับ เอาคนนี้ก็แล้วกันเพราะเป็น1ใน3ตัวเอกหลักของเรื่อง
กันตา (นามสกุลไม่ปรากฏ)
ดญ.วัย15ผู้มีสายเลือดต้องสาปที่ใครพบเจอก็จะรู้สึกเกลียดทันทีที่เห็น(มากน้อยแล้วแต่คน)
เป็นเหมือนแม่มดที่คนทั้งโลกเกลียดชัง แต่ตนเองไม่เคยเกลียดใครเพราะมีพลังเข้าใจจิตใจผู้คน
คำพูดประจำตัวคือ "ฉันเกลียดการเสียสละที่สุดเลยค่ะ"
Ex ในการประลอง อีกฝ่ายขอร้องให้ยอมแพ้เพราะต้องการเงินรางวัลไปช่วยสถานเลี้ยงเด็กที่กำลังจะโดนปิดเพราะติดหนี้มาเฟีย จึงต้องชนะงานนี้เท่านั้นไม่งั้นเด็กทุกคนจะประสบเคราะห์ร้าย
แต่กันตาก็เมินเฉยไม่ใยดี เหตุผลเดียวคือ เกลียดการเสียสละ
ในที่สุดก็ชนะการประลอง ส่วนหญิงสาวคู่แข่งก็โดนมาเฟียตามทวงหนี้ แต่กันตากลับเอาเงินรางวัลมาแบ่งให้โดยเก็บไว้เองนิดเดียวเท่าที่จำเป็น
->การเสียสละคือการยอมทน ทำให้ตัวเองเดือดร้อนอย่างโง่เขลา แต่นี่คือการแบ่งปัน
แม้จะเห็นใจอยากช่วยใครแต่อันดับแรกต้องช่วยเหลือตัวเองก่อน ถ้ายอมให้แต่แรกก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าเขาจะแบ่งให้เรา
แม้ยังเด็กแต่กันตาก็รู้ซึ้งถึงความโหดร้ายของโลกดี เป็นคนใจดีที่เข้าใจโลกอย่างที่สุด
ตำแหน่งคาแรคเตอร์=หัวใจของกลุ่ม = โฟรโด Lord of the Rings
เราชอบ ศศิมล ในเรื่อง 'ภรรยาตัวประกัน' (แหะๆ เราอัพจบลบไปแล้วค่ะสำหรับเรื่องนี้) ตอนที่เราตั้งชื่อของนางก็ไม่ได้คิดว่ามันมีความหมายไม่ดี ยอมรับว่าเราสะเพร่าเรื่องตั้งชื่อตัวละครมาก ฮือ จนกระทั่งมีนักอ่านใจดีแอบกระซิบมานั่นล่ะค่ะถึงได้รู้
ทำไมเราถึงชอบนาง? สำหรับเรา นางเป็นนิยามของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า 'มีสมองที่เซ็กซี่' เป็นจุดที่ทำให้พระเอกซึ่งเป็น stockbroker ตกหลุมรักนาง (ไม่ใช่แค่หน้าตา) นางเป็นอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ระดับมหาวิทยาลัย เวลานางพูดก็มักจะเอา stats เอาตัวเลข ต่างๆนาๆเข้ามาเกี่ยวข้อง หนำซ้ำนางยังกตัญญูต่อพ่อ และมีหัวใจรักมั่นต่อพระเอก ถึงแม้ทั้งสองจะแต่งงานกันเพราะสงครามทางธุรกิจ นางเชื่อมั่นในตัวพระเอกแม้คนอื่นไม่เชื่อ พระเอกติดคุก นางก็ยังรอด้วยหัวใจรักมั่น...
#ขอเป็นกำลังใจให้สตรีทั่วโลก...
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?